Tags

, ,

Zo, Isabel heeft het nu ook in de gaten: ‘haar man is kleurenblind’. Ik moet er aan toevoegen dat ik er weinig last van heb. Ik lijd er totaal niet onder. Ik vind kleurenblind eigenlijk een verkeerd woord. Ik ben niet blind. Ik zie kleuren maar ik benoem ze af en toe verkeerd. Ik pleit voor de term: ‘kleuren-dyslectisch’.

Ik kleurde als kleuter mijn bomen steeds verkeerd in: groene stammen en bruinen kruinen. Ik verwissel af en toe GROEN met BRUIN en BLAUW met PAARS. Met ROOD en GROEN heb ik geen probleem. Ik weet al lang dat ik kleuren door elkaar hussel. Wie is er niet groot geworden met onderstaande test?

Zie jij de cijfers?

Zie jij de cijfers?

Het blijkt de ‘Ishihara test’ te zijn. Klik HIER als je meer wilt weten. Elk jaar weer opnieuw gingen we als kinderen en opgroeiende jongeren naar het PMS – psycho-medisch-sociale centrum. En elk jaar opnieuw moest ik de cijfers lezen (herkennen) die verborgen staan in allerlei kleuren-bolletjes – net zoals hierboven. Ik zie ze niet. Oo ja, één jaar had ik een afwijkende uitslag. Ik zag wel alle getallen … want ik had me strategisch opgesteld als vierde en laatste van een groepje jongens. Ik leerde snel de volgorde uit mijn hoofd want de luie verpleegster van dienst bladerde ‘op-de-automatische-piloot’ door het boekje. Toen het mijn beurt was dreunde ik de getallen foutloos op. Toch heb ik ook een nare herinnering aan deze test. In de zesde klas van de lagere school – ik was toen 11 – waren de testen en de adviezen wat serieuzer want in dat jaar kies je een bepaalde richting voor het voortgezet onderwijs. Ik herinner me nog heel goed dat ik een lijstje moest indienen met beroepen die ik graag wilde worden. Mijn lijstje: 1. Toneel-regisseur 2. Leraar 3. Televisie presentator. Er volgde een gesprek met een psychologe. Zij bekeek met gefronste wenkbrauwen mijn lijst en zei met een stalen gezicht: “Toneel-regisseur is geen beroep binnen jouw mogelijkheden want je bent kleurenblind.”. Ik stamelde nog zoiets als “Waarom niet?” Er kwam een antwoord dat ik nooit decors of kostuums zou kunnen ontwerpen … Mijn wereld verging voor een paar ogenblikken. Als ik nu naar mijn lijstje terugkijk is er best veel van uit gekomen – dat mens zou eens moeten weten …

Terug naar het heden. Isabel vraagt me vaak of ik haar outfit die ze gekozen heeft mooi vind. Meestal antwoord ik naar waarheid dat ik het mooi vind. Soms vraagt ze me om bijvoorbeeld haar bruine tas te pakken of haar lila schoenen of groene capulana … en dan kom ik – zo af en toe – met iets verkeerds aanzetten. Dus je kunt het je voorstellen … voor de zoveelste keer in mijn leven word ik aan een kleurentest onderworpen. “What color is this? And this? And this?” Meestal antwoord ik juist en anders lul ik me eruit door te zeggen dat ik die kleur / dat woord niet ken in het Engels of Portugees.