Tags

, , , , ,

Ik ben op pagina 100. Bijna een derde van het boek heb ik gelezen. ‘Zusje’. Het vijfde boek van Camilla Läckberg. Ik heb haar vier voorgaande boeken ook gelezen. En verteld aan Isabel zoals ik eerder al een keertje vertelde. [Ik ben een luisterboek] De Zweedse schrijfster schrijft uitgebreid over haar hoofdpersonages. Erica (schrijfster en moeder) en Patrick (haar verloofde en politieman). En over hun familie, collega’s en vrienden. Een bekend procédé waarvoor veel Zweedse thriller-schrijvers bekend zijn.

Zusje

Zusje

En toch heb ik daar (voor het eerst) veel last van. Ik heb het gevoel dat het evenwicht is verbroken. Te weinig woorden over de misdaad die als rode draad door het boek is geweven. Driekwart van het boek gaat over het privé-leven van deze personages. Teveel soap. Zorgen om een depressieve zus, het uitzoeken van een bruidsjurk, de computerspelletjes van een politieman, de zwangerschap van een vriendin, het etentje van de politie-chef met een vrouw die hij op dansles heeft ontmoet, de massage door de man van een collega, enzovoort enzovoort … teveel privé.

Daarnaast lopen er minstens drie verhaallijnen dooreen. Daar heb ik niet echt last van. Dat hoort bij het genre maar het help het boek niet vooruit.

Wat te doen? Stoppen of toch doorlezen? Ik weet dat dit soort thrillers meestal door vrouwen wordt gelezen. Ook Nederlandse thriller-auteurs zijn populair bij hen. Simone van der Vlugt, Saskia Noort, Loes den Hollander, Esther Verhoef en anderen.

Ik blijf het vervelend vinden om een boek niet uit te lezen. Maar toch. Ik blijf nog even mijn best doen want Isabel vindt het soap-gedeelte leuk om te horen. Kent iemand dit boek? Herken je mijn kritiek? Ik lees het graag.

Advertentie