Ik heb de hele dag getwijfeld of ik deze titel wel zou gebruiken. Ik ben geen moslim. Ik spreek geen Arabisch. Ik ben niet gelovig in de religieuze zin van het woord. Toch heb ik een aantal vrienden persoonlijk en per sms ‘Eid Mubarak’ gewenst. Voor hen is het een mooie en belangrijke dag.
Eid Mubarak – Gezegend Feest
Ook met Kerstmis wens ik mijn geliefden een ‘Zalig Kerstfeest’ toe. En mijn Joodse vrienden wens is met regelmaat ‘Sjabbat Sjalom’ toe. En ook daar gaat voor op dat ik niet religieus gelovig ben. Ik ben opgegroeid in een katholieke omgeving maar ik ben jaren geleden van mijn geloof gevallen. Nou, dat klinkt overdreven. Als kind weet je niet beter en volg je de traditie van je ouders.
Al heel lang geloof ik in de liefde, geloof ik in andere mensen, geloof ik het goede. Of daar een hogere macht bij betrokken is, blijf ik heftig betwijfelen. Natuurlijk herken ik veel in christelijke waarden. Die zijn vast niet heel verschillend van Islamitische, Joodse, Hindoe of Boeddhistische waarden. Het gaat over hoe mensen zich tot elkaar verhouden.
En dat is vaak verschrikkelijk als ik het nieuws en de actualiteit volg. Nooit eerder was een Ramadan-periode zo bloedig. Zo vol haat en geweld. Om misselijk van te worden. Een verschrikking hoe zogenaamd Islamitische strijders andere geloofsgenoten afslachten. Walgelijk. Ik zocht een foto of cartoon met treurende Fransen, Belgen, Turken, Irakezen, Saudiërs, Italianen, Amerikanen, Libanezen, Bengalen (Bangladesh) en zo kan ik nog even doorgaan. We staan – begrijpelijk – langer stil bij aanslagen bij onze voordeur (Zaventem, Maalbeek, Parijs) dan bij de verschrikkelijke aanslagen in Bagdad en Istanbul. Maar voor alle nabestaanden is het even verschrikkelijk, even tragisch.
Om ‘Eid Mubarak’ (*) een beetje te begrijpen ging ik natuurlijk een beetje rondneuzen op internet. Het juiste moment is allemaal gebaseerd op de nieuwe maan. En ook hier is een mooi sikkeltje te zien boven ons huis. Met dat verschil dat hier (in het zuiden) de sikkel nagenoeg plat ligt en meer lijkt op een schaal of een kommetje. Tijd om naar de keuken te gaan … er moet eten op tafel komen.
(*) Eid Moebarak (Perzisch عید مبارک-Urdu: عید مبارک; Arabisch: عيد مبارك) is een traditionele islamitische groet, die wordt gebezigd ter gelegenheid van het Offerfeest (Eid al-Adha) en het Suikerfeest (Eid al-Fitr). Eid slaat op de festiviteiten zelf en Moebarak betekent gezegend. De groet betekent dus zoiets als Gezegend Feest en is te vergelijken met de christelijke formule Zalig of Gezegend Kerstfeest. Bron: Wikipedia.
Koen Schyvens 
Ik kende deze groet niet eens moet ik eerlijk zeggen… Maar ja echt, vreselijk wat er allemaal gebeurt. Zo een bloedbad aanrichten in Irak, en dan ook nog tijdens de Ramadan… onmenselijk gewoon.
Dat er veel meer moslims in West Europa wonen dan veertig jaar geleden weten we. Aan de Afrikaanse oostkust leven al eeuwen veel moslims. Komt nog uit de tijd dat de sultan van Oman op zoek was naar handel en slaven. Hoe is dat bij jou? In Colombia? Wonen daar (veel) moslims?
Hmm goede vraag. Ik weet het niet precies hoe veel. Heb even op Wikipedia gekeken en daar staat het ook niet duidelijk. Heel weinig dus maar ze zijn er zeker wel. Zo zijn er ook Turkse restaurants bijvoorbeeld. In het straatbeeld zie je geen mensen met hoofddoekjes bijvoorbeeld. Misschien wonen er meer in het noorden van het land. Colombianen houden wel erg van de Turkse keuken ☺
Pingback: Wat eten we vandaag? | Koen Schyvens