Dit wordt een vervolg-log. Ik leg het uit. Mijn vader – geboren in 1929 – schreef op z’n twaalfde een verhaal en met hulp van zijn oudere broer hebben ze dit verhaal laten drukken. Het boekje verkochten ze op hun school – Sint-Gummariscollege in Lier (België) – aan medeleerlingen voor 1 frank. Ik heb het boekje terug gevonden in een van de vele kartonnen dozen die mijn zus en ik onder handen hebben gehad een paar weken geleden. Ik heb het plan opgevat om het verhaal in een aantal afleveringen opnieuw te publiceren. Nu op mijn weblog. Vandaag een eerste deeltje. Vandaag typ ik de tekst letterlijk over – inclusief de oude spelling. Waarschijnlijk doe ik dat daarna niet meer want mijn spellingcorrector slaat op tilt. Bedenk dus dat dit verhaal uit het brein en de vingers kwam van een twaalfjarige tijdens de tweede wereldoorlog.
Nog een laatste opmerking. Zijn ouders (mijn grootouders) wisten hier helemaal niets van. Pas toen mijn vader en zijn oudere broer de winst (meer dan 100 frank) aan hun moeder gaf, volgde haar reactie. Een draai rond zijn oren. Maar het geld was meer dan welkom in moeilijke tijden.
EEN EINDELOOZE ACHTERVOLGING
door FRANS SCHYVENS
1e HOOFDSTUK
DE GEHEIME GANG
Een auto snort over den weg… Detective Freddy Williams. Diep in zijn binnenzak weggedoken, zit een portefeuille. Daarin een lotje van de Koloniale Loterij: Het lot van 5 millioen !!! Freddy is op weg om zijn 5 millioen af te halen, op weg naar zijn fortuin !!!
Een bocht… een snok aan de rem… krak… De auto is er leelijk aan toe… Een massa volk komt toegesneld… Ook een agent is ter plaatse… Hij trekt het portier open. Freddy ligt achter het stuur. Hij heeft het bewustzijn verloren… “Is hier een dokter?” vraagt een agent, en kijkt tusschen de menigte. Een man treedt vooruit: “Jawel, mijnheer de agent, geneesheer-inspecteur van beroep”…
Dokter John heet hij. Een groene bril, een zwarte snor en een gouden ring aan den vinger.
“Die woont niet in de stad” zegt een toeschouwer. “Misschien een dokter van den buiten, die juist in de stad vertoeft.” De agent en de dokter praten even met elkaar. Dan gaat de dokter in de auto. Daar blijft hij met Freddy alleen. Na een vijftal minuten komt hij terug buiten.
“Freddy heeft het bewustzijn verloren, hij komt spoedig terug bij” zegt hij tot den agent. De menigte druipt stilaan af. Ook de dokter is verdwenen.
* * *
De agent heeft het Roode Kruis opgebeld. Freddy wordt thuisgebracht… Twee uur later trekt hij de oogen open en komt weer klaar bij zijn positieven. Vaag herinnert hij zich het ongeluk.
Maar… de detective zit hem in het bloed. “Nu Freddy de 5 millioen gaan halen. En… geen ongeluk meer!” zegt hij bij zich zelf.
Hij wil zijn portefeuille nemen. Doch die is weg. De detective wordt bleek… Hij zet heel het huis op stelten, zoekt in alle hoeken en kanten… niets van een portefeuille… GESTOLEN !?!…
* * *
In de serie: EEN EINDELOOZE ACHTERVOLGING en #17/40
Spannend, ik kijk al uit naar het vervolg.
Mijn vader is naar dezelfde school geweest, hij was 2 jaar ouder dan de jouwe
Wat mooi toevallig van onze vaders. Dan hebben ze elkaar vast gekend en mogelijk heeft jouw vader mogelijk het boekje gekocht of gelezen.
Ja, wie weet… spijtig genoeg kan ik het hem niet meer vragen. Wat is de wereld toch klein!
Dis baie besonders om so ’n ou verhaal van jou vader te publiseer. Dis heel spannend en ek sien uit na die opvolg, Koen.
Een schrijftalent, die nog heel jonge vader van je. En een heerlijke truc om je 40 dagen vol te krijgen!
Hahaha … je hebt me door. Ik bewaarde het inderdaad voor een dag als gisteren waarin te weinig tijd had om rustig te gaan zitten bloggen.
Toch wel bijzonder, zo’n ondernemende vader (en nonkel). En dan meteen laten drukken ook nog.
Dat boekje is een mooi souvenir!
Pingback: Een eindelooze achtervolging (2) | Koen Schyvens