Tags
Apple, Blij, Hulp, IT-collega, Laptop, Lazarus, Nelspruit, Verrijzenis
Een overwacht vervolgverhaal. Ik schreef afgelopen weken een paar keer over mijn gecrashte laptop. En mijn bezoek aan de Apple-winkel in Zuid Afrika. De IT-specialist van de sportschool waar ik af en toe (te weinig) kom heeft mijn laptop nagekeken en heeft geprobeerd hem weer aan de praat te krijgen. Tevergeefs. iStore weigerde er naar te kijken wegens te oud (2011 update 2015). WeFix had dezelfde boodschap. “We kunnen er niets meer aan verhelpen.” Klaar voor de vuilnisbak. Gelukkig heb ik een recente backup – oktober 2018.
Mijn laptop vóór de wedergeboorte
Toevallig had Ayrton – de IT-collega van Isabel – op Facebook gezien dat wij in Nelspruit waren. Hij vraagt haar hoe ons weekend is geweest. Isabel vertelde over mijn teleurstelling waarop hij voorstelde er ook een keer naar te kijken. Hij begreep trouwens niet waarom ze dat niet eerder had gevraagd. Maar dat terzijde. Vorige week nam Isabel de ‘waardeloos geworden computer’ mee naar kantoor … en wonder boven wonder … de volgende dag krijgt zij (en ik) het bericht … hij doet het weer. Heel gewoon als vanouds. Ik begrijp er niets van. Ik geloof het zelfs niet. Ik ben opnieuw ‘van mijn melk’ zoals wij dat in Antwerpen zeggen. Blij natuurlijk maar ook verbaasd in het kwadraat. Wat? Hoe? Twee simpele vragen. Ayrton lacht ze weg. “Gewoon opstarten”. Of hij daarvoor een programma heeft gebruikt? Ik weet het niet. Alles werkt. Ik kreeg wel de raad om alles wat ik wil bewaren te kopiëren naar een externe schijf. Hij zal daarna de computer opnieuw formatteren en beveiligen. Muito obrigado Ayrton. Als ik daarna mijn MacBook Pro weer ga gebruiken noem ik hem … Lazarus.
In de serie: #18/40
