Tags
10.10, Avek, Dansen, Dood, Flamenco, Friesland, Geboorte, Hanneke, Icarus, Ine, Martine, Overlijden, Wyns
Vijftien jaar.
Ik begin met een filmpje. Echt mooi en ja … het duurt ruim acht minuten.
Waarschijnlijk zal het woord ‘normaal‘ in de top 20 staan van meest gebruikte woorden in 2020. Al dan niet in combinatie met ‘het nieuwe normaal’. Net als ‘koffiedik’, ‘online’, ‘Zoom’ en ‘anderhalve meter’. Als je in het begin van dit jaar aan een gemiddelde Nederlander had gevraagd waar hij (zij) aan moet denken bij het woord ‘normaal’ dan had je vast heel vaak het antwoord ‘Achterhoekse boerenrock en Bennie Jolink’ als antwoord gekregen.
In mijn dierbare, privé-herinneringen refereert het woord ‘normaal’ altijd aan flamenco. Nu begrijp je al enigszins waarom ik het bovenstaand filmpje heb geplaatst. Maar natuurlijk moet ik nog wat meer uitleg geven. Ik zal het proberen.
Het is vandaag precies vijftien jaar geleden dat (mijn / onze) Ine is overleden. Jaarlijks plaats ik hier – op deze 29 juni – een stukje waarin ik stilsta bij deze dag. De meest bijzondere dag van het jaar. Lees er mijn stukjes maar eens op na. Klik HIER. Met als trieste dieptepunt het overlijden van Ine in 2005 en het hoogtepunt is natuurlijk de geboorte van Icarus, mijn vierde kleinkind in 2014. Niet alleen is de dag dezelfde, het uur en de minuut: 10.10 (*) zijn ook gelijk.
Nu terug naar ‘normaal’. Op dit weblog kun je vaak iets lezen over de moeder van mijn kinderen. Ook af en toe een foto van haar. Vandaag wilde ik het een tikkeltje anders doen. Eén van de zaken die ze geweldig vond was: ‘flamenco’. Als docente op de ‘Akademie voor Ekspressie en Kommunikatie’ (AVEK) in Leeuwarden organiseerde zij een flamenco-cursus voor studenten en andere geïnteresseerden. Ik denk in 1988 – misschien een jaartje later. Zij engageerde voor twee of drie weekenden een Spaans dansechtpaar (uit Utrecht). Hij was de docent (en danser) en zijn vrouw de danseres. Ine kocht nieuwe dansschoenen en een fantastische zwarte rok. Spaanser kon het bijna niet. Voor het eerst op flamenco-les. Volgens mij deden ook Hanneke en Martine mee.
Wij woonden toen nog in Wyns. Toen ze de eerste avond thuiskwam was ik uiteraard benieuwd naar haar verhalen. Ze zakte onmiddellijk na thuiskomst door haar figuurlijke hoeven. Moe, gebroken en lyrisch in dezelfde euforie en ze riep … ‘normaal’. Ik begreep er niets van. “Wat bedoel je met normaal?” was dus ook mijn vraag. Ze deed het voor. Ze had de dansschoenen en de zwarte rok nog aan. Wij hadden een houten vloer. Ze ging staan en schreeuwde: “Normaal !!!” … vervolgens ging haar rug in standje: super hol en ver overstrekt en stampte ze op de vloer. Kin omhoog en ze klapte met de achterkant van haar rechterhand in de palm van haar linkerhand – ietsjes hoger dan haar hoofd. Dertig, veertig seconden Spanje in Fryslân.
Wat bleek? De flamenco-leraar gebruikte het woord ‘normaal’ om de haverklap voor een lichaamshouding (holle rug) die verre van normaal was voor dansers (m/v) die niet uit Andalusia komen. ‘Normaal’ als een soort: ‘Klaar voor de start’. Lachen dus met het woord ‘normaal’. Het werd al heel snel familietaal … zegt één van ons ‘normaal’ dan springen we recht, holle rug, stampen met de voeten, beetje Carmenachtig nepzingen, handen klappen en vijf keer ‘normaal’ roepen. En dan neerstorten en lachen.
Ter herinnering aan Ine Heijs 28 augustus 1951 – 29 juni 2005
(*) Kijk eens naar horloge-reclames. Bijna alle klokken staan op 10.10. Tien over tien. En weet je waarom? De pijlen vormen als het ware een ‘smile’ – een lachend gezicht. Horloges verkopen niet als het twintig over zeven is.
Thomas Pannenkoek gezegd:
Er zijn mensen die beweren dat zoiets slijt met de jaren. Ik betwijfel dit…
Vandaag is het exact ook 10 jaar geleden dat een schoonzus van me stierf.
Sterkte, Koen!
Koen gezegd:
Slijten … nee, het niet het werkwoord dat het eerst bij me opkomt.
bentenge gezegd:
Kijk kijk, ondanks de droefige reden van dit logje staat mijn gezicht toch op 10.10 na wat visueel in me opkwam na dat “normaal”.
Koen gezegd:
Ik nu weer blij (10.10) met jouw reactie.
Marlies Daamen gezegd:
Sterkte op deze speciale dag.
En laat het maar lekker normaal ieder jaar.
Koester de mooie herinneringen en ole…..
Koen gezegd:
Dat doe ik, het gaat eigenlijk vanzelf.
anna b. gezegd:
Veel te jong was ze, dr moeder van je kinderen . Mooi dat we met je mogen meeleven dankzij je mooie herinneringen.
Koen gezegd:
Inderdaad … veel te jong. Zij was bijna 5 jaar ouder dan ik en het is gek om te bedenken dat ik al tien jaar ouder ben dan dat zij ooit is geworden. Met mijn broer is dat nog ‘gekker’. Hij was 33 toen hij overleed, ik was toen 35 en mijn zus(je) 21. En in een soort fantasie is mijn broer nog steeds stukken ouder dan mijn zus (die dit jaar 50 wordt.)
anna b. gezegd:
Zo bizar allemaal. Onze schoondochter verloor haar mama toen die amper 50 was. En de echtgenoot is nu even oud als zijn vader toen die stierf. Het stemt een mens tot nadenken en relativeren.
desprekershoekvandeschrijverij gezegd:
Elf jaar geleden, op 27 juni, overleed een van mijn broers. Tijd heelt misschien wel wat, maar echt slijten doet het nooit. Veel sterkte, Koen.
Heel mooi filmpje. Doet na deze lockdown toch wel verlangen naar een buitenlandse reis.
Koen gezegd:
Dankjewel Erik en ja … Spanje lokt (mijn zus woont daar) maar een bezoek in 2020 zit er – vrees ik – niet in. Snik.
staartje gezegd:
Wat een mooi integer logje en wat een heerlijk normaal. Dank je wel 😊
Koen gezegd:
Leuk om over haar te schrijven en dat te delen.
Jacques gezegd:
Mooie herinnering Koen . Ik zie het zo voor me ! Hilarisch ! Ik weet nog van het project . Groeten daar
Koen gezegd:
O wat goed dat je het project nog herinnert. Misschien was het al na de zelfstandigheid en was de AVEK al omgetoverd in … academie voor toegepast drama (of zoiets).
Suskeblogt gezegd:
Veel sterkte op deze dag Koen.
Koen gezegd:
Dankzij de verjaardagen lukt dat heel aardig.
Mrs. Brubeck gezegd:
Je kan wel duidelijk met een glimlach aan de herinneringen denken, dat is wat tijd doet met zulke wrede gebeurtenissen. Helen doe je niet, maar je kan het een plaats geven! Sterkte!
Koen gezegd:
Ik denk dat de wonde wel geheeld is maar het litteken blijft jeuken …
Mrs. Brubeck gezegd:
Dat zal voor iedereen persoonlijk zijn waarschijnlijk, ik wil nooit over een ander zijn of haar emoties oordelen!
Trienette gezegd:
de leraar en zijn vrouw sliepen bij mij in huis. ’s ochtends maakte ik ze wakker. hij sprong uit bed, in de houding van de mannelijke danser en riep; “NORMAAL”
hij zei ook, ‘normaal lopen’ dan bedoelde hij de houding als boven, zeker niet normaal.
Ine en Esther, ook overleden, stonden vooraan, zij hadden iets fragiles, tengers, strak lichaam, zwart haar, fel, gevoel voor ‘normaal’ houding en uitstraling.
Rita, ik en een paar anderen werden achteraan gezet want blond, rondborstig en een beetje lomp. de leraar keek niet graag naar ons, wel naar de mooie danseressen vooraan.
Koen gezegd:
Super. Ik was niet zeker of Rita en jij ook meededen. Ja dus. En Marjolein R herinnerde zich dat deze flamenco-leraar niet enkel ‘normaal’ riep maar ook zei dat de borsten van de dames als horens van de stier naar voren moesten priemen … hilarisch.
rietepietz gezegd:
Bar jong was ze eigenlijk, niét normaal! Ze leeft voort in alle mooie herinneringen, dat is duidelijk, én mooi!
Koen gezegd:
Dat is wat jij en ik (gaan) doen … onze geliefden laten verder ‘leven’ in onze verhalen.
rietepietz gezegd:
Ja zeker weten.
Ramon gezegd:
Bedankt Koen. Sterkte vandaag en geniet van alle mooie herinneringen die ALTIJD zullen blijven.
Koen gezegd:
Dankjewel … zo is het. Herinneringen voor het leven.
omabaard gezegd:
Als jij over Ine schrijft, voel ik altijd jullie mooie liefde, die niet kon blijven leven. Nu lees ik de liefde in de vele herinneringen. Heel mooi, Koen.
Wat is ‘normaal’? Ik zou het niet weten.
Koen gezegd:
We hadden het ‘goed’ met elkaar. Dat is een statement en doodgaan is k*t met peren (nog een statement).
Kathleen gezegd:
Wat een heerlijke video en wat een prachtige ode aan je Ine.
Zoveel liefde, mooi dat dat in jouw leven “normaal” is.
Koen gezegd:
Jouw Spanje … noem je het ook al je tweede vaderland of heb je er een ander woord voor bedacht?
Kathleen gezegd:
Goeie vraag… Ik heb eigenlijk nooit aan het woord “vaderland” gedacht. Ik stel mezelf soms wel de vraag in hoeverre ik nog “Belg” ben. En het antwoord dat het beste aanvoelt, is dat ik een soort van mix ben geworden 🙂
Joop Ligthart gezegd:
pot verdrie AANGRIJPEND Koen deze momenten om te herinneren Het wegvallen van INE met die FOTO erbij het is heel wat . Met al die namen ook van de TWAVEK Trivek en enkele van de OUDE unit <<<Flamenco speelt door mijn hoofd HERINNERING had ROOS van WIJK ook geen stevige KLAK schoenen om te iets met Dans TE doen kan me wel herinneren . En waar is ROOS nu ? Maar voor jou een aangrijpend moment JOB 11
Koen gezegd:
Meer dan waarschijnlijk had Roos klak-schoenen, zeker weten. Ik zag je oproep op FB of iemand weet waar Roos woont. Ik weet het niet.
Joop Ligthart gezegd:
dank voor je reactie KOEN FLAMENCO en zo kan me er wel wat< van herineren ook via ROOSJE dus toen in Groningen MAAR in ieder geval geniet ik van JOU omschrijving en beleving KOEN de KRONIKEUR dus
Toos van Holstein gezegd:
Een mooi herinneringsblog met een prachtig filmpje.
Pingback: Ik kijk nog even achterom (#1) | Koen Schyvens
Flavie gezegd:
Een heel mooi logje!