Tags
11-11-1918, Boeken, Capitulatie, Frankrijk, Grote Oorlog, Hebban, Jonathan Hull, Lezen, Noorwegen, Op zoek naar Julia, Oslo, Quarantaine, Vliegtuig
Eén minuut te laat … of zijn het er twee of drie? Waar gaat dit over hoor ik jullie denken. Ik lees net een bericht op RTL-Nieuws dat een Noors vliegtuig afgelopen nacht landde op Gardermoen in Oslo om 00.01.
Landing in de nacht (foto: Pixabay)
Het vliegtuig kwam uit Frankrijk en vanaf vandaag geldt in Noorwegen een verplichte tiendaagse quarantaine voor reizigers die uit Frankrijk komen. Dit thuisblijf-commando is niet vrijblijvend, er wordt op gecontroleerd. De piloot en de passagiers waren van mening dat ze om 23.59 waren geland. De luchthavenautoriteiten dachten daar anders over. Een heel verschil voor de desbetreffende passagiers en crew.
Onmiddellijk moest ik aan het boek ‘Op zoek naar Julia’ denken dat ik lang geleden heb gelezen. Met veel plezier en interesse. Dat boek staat dan ook in mijn Hebban-top-25- aller tijden. Wat is dan het verband met het Noorse vliegtuig? Ik leg het uit. In dat boek gaat een Amerikaanse oude man terug naar het voormalige slagveld in Frankrijk waar hij als jonge dienstplichtige soldaat de Grote Oorlog heeft overleefd. Een collega (of vriend) van hem werd kort na die oorlog beschuldigd van moord. Ook deze man was een jonge frontsoldaat maar hij doodde een Duitse soldaat op 11 november 2018 om veertien (of zeventien) minuten over elf. Het officieel einde van de oorlog – de capitulatie van Duitsland – is vastgesteld op 11-11-1918 om 11.11 in Versailles. Vóór dat moment was zijn fatale schot een oorlogsdaad geweest en na 11.11u een moord. Te laat is te laat.
Ik heb dit detail altijd onthouden uit dat boek. Het exacte moment van 11-11-1918 om 11.11u in Versailles was met opzet gekozen omdat het gemakkelijk te onthouden (en te communiceren) was.
Koen Schyvens 
De lettertjes van de wet halen het regelmatig van de geest.
Je kunt er dus nooit vroeg genoeg bij zijn?
Vredelievende groet,
what a difference a day makes 😉 *ik moest er direct aan denken toen ik jouw blog las* Lijkt me een interessante kwestie van die soldaat. Ook dat zal je maar overkomen. Was het echt gebeurd of fictie?
Tja, je moet ergens een grens trekken… maar zuur als je net aan de verkeerde kant zit
Niet tof .. 1 minuutje veranderd 14 dagen in een oogwenk.
Luc las het vanmorgen en we hadden het er ook over. Puur pech, zou ik zeggen ware het niet dat ikzelf dat risico niet zou genomen hebben.
Was ik ambtenaar geweest, ik had dat minuutje door de vingers gezien.
Misschien net daarom dat ik geen ambtenaar werd?
Je moet maar tegenslag hebben in het leven.
Gelukkig is een minuutje te laat lang niet altijd zo frustrerend maar inderdaad, het kán grote gevolgen hebben zoals jij hier laat zien.
Bizar, ik wist ook niet wat ik las.. Ik begrijp dat je meteen een associatie met dat boek had.
Komt het echt op die paar minuten….? Ik zou de klok verzetten denk ik 😉
Kom dat tegen!
Pingback: Ik kijk nog even achterom (#3) | Koen Schyvens