Ik schrijf weinig. Ik denk veel en ik lees veel. En natuurlijk is daar ook de Ronde van Frankrijk. En de na-praat programma’s. Schrijf ik té weinig? Daar kan alleen ikzelf antwoord op geven. Regelmatig schiet er mij iets te binnen wat mogelijk een stukje op kan leveren. Maar een half uurtje later ben ik alweer vergeten wat dat ook alweer was. Ik klik mijn WordPress open en staar wat naar mijn scherm. Ik volg best veel blogs van anderen. Bijlezen vraagt best veel tijd. Ik weet dat het fijn is om reacties te krijgen dus ik reageer ook met enige regelmaat bij anderen en ik regeer zelf ook weer op de reacties hier. Het moet geen dagtaak worden maar ik betrap me er wel op dat er alweer een uur (of meer) voorbij is met alleen maar lezen en reageren.
Een schrijf-dip
Ik ga eens met de instelling ‘opgeruimd staat netjes’ door de blogs die ik nu volg. Misschien tijd om er voorlopig een paar te schrappen. Ik heb een paar stukjes als concept klaar staan. Maar ik twijfel nog een beetje of ze geschikt zijn voor publicatie. Ik doe niet aan ‘slotjes’ op mijn stukjes … vandaar. Ik ben ook niet iemand die ver vooruit werkt. Nee, eerder van ‘the last moment’. Dus nauwelijks iets op voorraad.
Is er dan veel veranderd in mijn dagelijks doen en laten? Nee. Eerder het omgekeerde is aan de hand. De dagen, weken en maanden lijken op elkaar. Weinig prikkels, weinig actie buiten de poort. Dus niet zoveel nieuws om over te bloggen. Dat we al maanden geen huishoudelijke hulp meer hebben is misschien een nieuwtje. Dat er vorige week een dame drie dagen op proef is geweest doorbrak dat patroon. Maar zij kreeg algauw het etiket ‘onvoldoende’ van mijn lief. En dat is dan weer geen nieuws want het is niet gauw goed voor mijn ‘Senhora’.
Ook op Facebook heb ik al twee weken geen GHIDFN-foto met gedicht gepubliceerd. Tiens … een dipje dus. En er liggen nog twee schrijfopdrachten te wachten. Een column en een synopsis. Daar werk ik wel aan maar ik ben niet tevreden met wat er op papier verschijnt. Dan ga ik maar weer iets anders doen. Iets met de kippen, ze ontsnappen teveel. Scharrelen en schijten op de verandavloer en ze eten alle koolplantjes op in de moestuin. Nog zoiets … de tuin en … o ja … ik ben nu ook verantwoordelijk voor de was. Wasmiddelen kopen. Wassen. Ja, we hebben sinds kort een wasmachine. Was ophangen. Was opvouwen en daarna alles verdelen tussen ‘wel-strijken’ of ‘niet-strijken’.
En heb ik al verteld dat er steeds wel iets kapot gaat? Vorig weekend voor de tweede keer in twee weken drie dagen geen internet. En dat is gruwelijk onhandig want het lesgeven is nog steeds online-lesgeven.
Vaak gaan tegenslagen in golfbewegingen. Gisteren was weer zo’n dag. Eerst kunnen we sleutels niet vinden. Nog niets aan de hand. Dan wil de RAV4 niet starten. Raar. Vorige week was het de Nissan met een platte accu. Startkabels brengen gelukkig uitkomst. Maar dan wil een raampje niet sluiten – dat heeft natuurlijk ook met die accu te maken – en in een moderne auto zit geen draaikrukje meer. Grrr. Geen stroom betekent dan ook altijd een open raam. Zo kun je geen boodschappen doen. Lopen dan maar en de grote boodschappen even uitstellen. Zondagmiddag rijden we even naar Isabels moeder. Een uurtje later zijn we terug en de grote poort staat wagenwijd open. Hoe kan dat? We begrijpen het niet. Gelukkig zijn de kippen niet aan de wandel gegaan.
Vervolgens heeft de poort ‘kuren’. Open – dicht – open – dicht. Isabel opent de poort en rijdt achteruit maar voor ze er erg in heeft sluit dat kreng weer. BANG – KLENG. Botsing, lichte schade aan de achterzijde. Mijn gevloek citeer ik maar niet. De poort wil niet op de juiste manier sluiten en gaat steeds open en dicht. Ook hier dus een elektrisch of electronisch probleem. Dus ook vandaag kan ik niet doen wat ik in gedachten had. Alweer Grrrr.
Tiens … dus toch wel iets geschreven … Ja, dat dan weer wel. Kijken hoe het verder gaat deze week. O ja, ik had natuurlijk ook kunnen schrijven over de achtste verjaardag van Ender – mijn kleinzoon. Maar dat zou dan een verhaal uit tweede hand zijn. We zien elkaar enkel in filmpjes en soms op Skype. Gefeliciteerd grote man. Hoe was het in de Beekse Bergen? Volgend jaar weer dieren spotten in Afrika? Dat zou fijn zijn.
Koen Schyvens 
Het internet gebeuren moet plezier en energie geven.
Wanneer de tijd daarvoor ontbreekt?
Er zijn belangrijkere zaken om je druk om te maken.
Geniet van de mooie en leuke dingen in het leven.
Vredelievende groet van een verre blogvriend,
Dat is helemaal waar. Toch besef ik dat internet bijna net zo ‘essentieel noodzakelijk’ is als water en elektriciteit. Onverwacht zonder zitten geeft ongemak. Of het nu elektriciteit, water of internet is. En dat gebeurt net iets te vaak …
Wat je schrijft, is herkenbaar voor mij. Bloggen lukt me al enkele weken niet en ik kan er niet echt de vinger op leggen. Denken, lezen, kijken doe ik wel. Vermoedelijk te veel. Hopend op beterschap. Lieve groet.
Beginnen is vaak een goede methode. Hop. Ga zitten en begin. Dan komt er wel iets … nou ja … soms werkt het zo.
Dat gedoe met een elektrische poort hebben wij óók gehad. Bleek iets simpels….een spinnetje of zo dat over het elektronisch oog bewoog. Even losmaken, uit blazen en alles deed het weer.
Hoop dat het voor jullie ook zoiets is…
Ons systeem werkt niet met een ‘oog’ (denk ik) maar met afstandbediening. Vergelijk het met het ‘bakje’ van de tv. Dus er zit ergens een afstemming-fout. Ik ga het uitzoeken.
Ja afstandsbediening hebben wij ook maar die moet toch ergens op reageren?
Nou is veel denken en lezen ook niet onaardig. Ik zit in ieder geval in een vervelende leesdip, terwijl het schrijven dan weer wel lukt. Typisch. Ja, er gaat best een hoop tijd inzitten als je andere blogs volgt en ook graag reageert. Om die reden had ik een tijd terug de reactiemogelijkheid op mijn website een paar maanden uitgezet. Dan hoefde ik me niet bezwaard te voelen als ik niet ergens anders reageerde. Het blijft balanceren op een koord. Plezier staat bij mij voorop. Soms is het wat minder en dan weer meer. Zo is het leven.
Ik herinner me dat je een tijdje niet kon reageren op jouw schrijfsels. Ik dacht toen dat er iets mis was maar het was een bewuste instelling. Ik heb me nog nooit in die dingen verdiept.
M’n blogberichten maak ik altijd in kladblok/notepad. Die stoort me het minst en doet het ook als er netwerkproblemen zijn. Voor uploaden heb ik aan 5 minuten per bericht voldoende. In die tijd doe ik nog iets aan opmaak en linken.
Bedacht net ook dat ik 3 soorten berichten heb. ‘Gewone’, erg korte en veel te lange. Die korte nemen soms maar een kwartiertje. Met die lange kan ik enkele dagen bezig zijn. Gaat er dan vooral om dat ik dingen wil uitzoeken. Bij tijdgebrek of geen zin sneuvelen die te lange als eerste.
Het lezen van jouw langere stukken – inclusief de links – kost inderdaad flink wat tijd. Maar je maakt tenslotte zelf de keuze of je iets aanklikt of niet. Dat kun je de schrijver niet aanrekenen.
Heel veel lezers hebben is een valkuil ja. ik houd al jaren het aantal een beetje in de hand door geen tag te zetten , niet aan uitdagingen mee te doen en dat soort dingen die altijd extra lezers op leveren. Maar omdat ik tijd genoeg heb kom ik niet gauw in tijdnood. Jij hebt meer dan genoeg om handen en als je dan een steeds een haperend internet hebt schiet het niet écht op. Maar het val best wel mee hoor die schrijf dip.
Jij bent een trouwe reageerder. Hier en op de reacties op je eigen blog. Fijn.
Daar heb ik gewoon veel plezier in dus is eigenlijk dan weer geen prestatie.
Een ongeluk komt nooit alleen…… Gelukkig en hopelijk allemaal oplosbaar?
Soms heb ook ik het gevoel teveel tijd te besteden aan lezen en reageren, maar zolang het niet van moeten is, voel ik me vrij.
Nee, het is niet iets van ‘moeten’. Of hooguit een heel heel heel klein beetje. Blogs lezen is zoiets als naar het ochtendnieuws op de radio luisteren. Je kunt best zonder en toch doe ik het bijna dagelijks.
schrijven over je schrijfipje levert weer een stukje op natuurlijk, dat is al vele keren vertoont, ik vind het erg saai. Van meer lef toont het als je je lezers vraagt in een enquete hoelang ze kunnen zonder een stukje van jou. Ik zal daar op mijn beurt een eerlijk antwoord op geven.
Iedereen kan zonder mijn stukjes dus dat vragen in een enquete is dan algauw ‘bedelen’ om complimentjes. Ik zit ook niet te wachten op stukjes van anderen. Als ze iets schrijven (publiceren) vind ik dat meestal leuk of ik ben nieuwsgierig. Niets meer en niets minder.
Als mevrouw X of meneer Y (die ik enkel ken via hun blog) sukkelt met de gezondheid of stress of wat dan ook en een paar weken of maanden verdwijnt dan ga ik niet actief op zoek naar informatie.
Dat is uiteraard anders van bloggers die ik wel persoonlijk ken. Maar daar gebruik ik dit medium niet voor.
Hier wil het ook niet vlotten met het schrijven de laatste tijd. Ik vind het al heel wat dat ik ben weer gaan bloggen met een vrijwel tekstloze serie over een virtuele vakantie.
Ook het in golfbewegingen defect raken van van alles en nog wat is herkenbaar. Wij hebben de onkostengolf intussen weer wat weten af te vlakken. Nu maar hopen dat het even rustig blijft.
Een goeie dag verder. Op naar hopelijk een mooie Tourdag!
Tja. Een beetje als eb en vloed. Maar dan onregelmatiger. En misschien is schrijven bij momenten ook gewoonweg niet zinvol voor je eigen balans…
Nou, ondanks die dip lukt het toch nog best aardig.
En zo rolt er dan toch nog een heel verhaal uit je vingers… wat een gedoe met dat hek! Het zit in de lucht denk ik, want hier ga en enkele apparaten (met allerlei software erin) er ook de brui aan. Wat je schrijft over je dip herken ik. Het hoort erbij denk ik. We zijn gewoon lekker bezig met het ‘echte leven’, hoe leuk het in blogland soms ook kan zijn… 😉
Nou, wat een vervelende pechgevallen, soms komt ook alles tegelijk. Een wasmachine? Deden jullie ‘de was de deur uit’? Want ik kan niet geloven dat jullie op de hand gingen wassen. Ja bloggen kost veel tijd. Ik heb ook niet heel veel inspiratie, terwijl ik 2 maanden geleden pas weer begonnen ben. Morgen een zwijmel en dan hoop ik volgende week weer iets te vinden.
Het lezen en reageren bij anderen is ook veel, dus ik beperk het aantal aanmerkelijk. Ik lees vaak wel, of scan een bericht en reageer dan niet. Je bent tenslotte niks verplicht, zover ben ik al wel. Maar de Tour en lezen is nou eenmaal ook leuk!
Sterkte Koen… het gaat vast binnenkort weer over!
Oh ja.. je brengt me weer op een idee, ik ga het boek dat ik aan het lezen ben weer in de zijbalk zetten… Fijn weekend!
Hopelijk is je inspiratie en creativiteit weer wat teruggekomen.
Misschien helpt het ontspannen en schrijven in het vroege ochtend uur?
Ik wilde je volgen maar helaas lukt het niet. Hij maakt het direct weer ongedaan, iets met een instelling denk ik?
Groet
Succes
Leuk dat je komt meelezen. Welkom. En fijn dat je ook reageert. Sinds een maand of twee ondervind ik (kleine) problemen met WordPress. Ik verander al jaren niets bij instellingen maar het systeem blijkt dat af en toe wel te doen. Excuses.
Is hier ook zo… veel ideeën en gedachten, maar het komt er niet van om er blogjes van te maken. Ook zit ik heel erg achter met blogjes lezen (ben ik momenteel aan het inhalen). Zo is er wel veel tijd om te lezen, sporten…en voor ons gezin. Andere leuke bezigheden 🙂
Pingback: Ik kijk nog even achterom (# 4) | Koen Schyvens