Tags

, , , , , ,

Tot enkele weken geleden was de vraag: ‘Neem ik een tijdelijk (30 dagen) televisie-abonnement of niet?’ Het antwoord was ja. Ik wilde de Ronde van Frankrijk weer eens uitgebreid kunnen zien. Het is vrijdag en zondag-late-namiddag weten we wie de Tour 2020 heeft gewonnen. Meer dan waarschijnlijk Primož Roglič. We zullen het zien.

Foto: pixabay

Terug naar de titel. Als ik moet kiezen tussen saai of niet saai kies ik – na lang wikken en wegen voor … SAAI. Het scenario van de meeste ritten kun je de avond voordien al voorspellen. Sprint-etappe. Kans op een waaieretappe. Bergrit in de tweede en derde week: grote kopgroep mag vertrekken, de Jumbo Visma ploeg zet zich op kop van het peloton en trapt flink door, controleert de koers. Zelfs de volgorde van de man aan kop kun je voorspellen. Saai dus. Uiteraard is hun sportieve prestatie buitengewoon knap maar het is … saai. Ik las ergens: ‘Roglič wint de Tour maar heeft hooguit 10 kilometer op kop gereden.’ Is dat de juiste omschrijving van ‘saai’ en ‘voorspelbaar’? Met andere woorden #TDF2020.

Al in de periode Miguel Indurain waren de rondes voorspelbaar. Ik denk dat in die periode dit systeem is ontstaan. De ploeg van de gele trui zet zich op kop en bepaalt de snelheid en het verloop van de koers. Armstrong heeft dat verder ontwikkeld en Sky (Ineos) maakte er zijn handelsmerk van. Jumbo Visma kopieert dit concept – met grote klasse overigens.

Natuurlijk waren er een paar mooie momenten maar het zijn details in het grote geheel. De laatste 10 minuten richting Méribel Col de la Loze. De mislukte Pyreneeën-solo van Marc Hirschi en zijn ritoverwinning twee dagen later. Tadej Počajar. Het buitengewoon sterk rijden van Wout van Aert. Wordt hij wereldkampioen volgende week? Hij start vast als grote favoriet.

De bolletjestrui dit jaar … een gotspe … het is toch van de zotte dat een niet-klimmer (Benoit Cosnefroy)  ruim twee weken in dat shirt kan / mag / moet rondrijden. Ik schaamde me in zijn plaats als hij weer een half uur na de ritwinnaar boven op een berg aankwam. Gelukkig heeft Richard Carapaz – drie dagen in de aanval – die trui te pakken.

Nog een paar bedenkingen. De wetenschap regeert de wedstrijd. Alle renners rijden met wattage-meters en via hun oortjes krijgen ze informatie en opdrachten van hun ploegleiders. De renner wordt meer en meer robot. Ze moeten nog wel zelf sturen en dat wil nog wel eens misgaan. Arme Marco Hirschi en Remco Evenepoel in Lombardije. Ik weet dat de oortjes en minicomputers niet meer zullen verdwijnen maar het beïnvloedt wel het kijkplezier.

Gisteren zag ik de gele motorrijder met het hand-geschreven bord met tijdsverschillen even in beeld – dat is toch vooroorlogs. Alsof de renners dat niet via hun oortjes al lang weten. Nog een opmerking. Ik vind het jammer dat Jumbo Visma in het geel mag rijden in deze Tour. Ik bedoel niet de gele trui maar het standaard-truitje. Dat mocht lang geleden niet. Ik herinner me dat ONCE (met Johan Bruyneel en Alex Zülle) hun gele tricot moesten omruilen voor een roze exemplaar. Want … de gele trui moet opvallen in het voorbij razende peloton. Ooit was geel de kleur van de voorpagina van L’Équipe – de organiserende krant.

Genoeg. Zometeen gaat de televisie weer aan. Het grootste deel van de middag als bewegend behang. Kijken of Sam Bennett de groene trui kan behouden. Of misschien de rit wint. Of krijgt Wout van Aert weer de kans om mee te sprinten?

Morgen – de klimtijdrit. Ook daar kan Wout van Aert verrassen met een plek bij de eerste vijf. Het zou wat zijn .. drie renners van Jumbo Visma bij de eerste vijf. De mooiste uitslag zou zijn: 1. Tom Dumoulin 2. Tadej Počajar 3. Wout van Aert 4. een verrassing 5. Primož Roglič (lekke band). Het tijdsverschil tussen de nummer 2 en de nummer 5 bedraagt 51 seconden. Roglič behoudt het geel en het record Lemond – Fignon – 8 seconden – is gebroken.

Mocht er een misverstand ontstaan … wielrennen is niet saai. De Tour wel … een beetje veel.

Naschrift zaterdagavond 19/9 

De klimtijdrit naar La Planche de Belles Filles was een hoogtepunt, niet alleen in de Tour van 2020 maar in die van de laatste dertig jaar. Dus verre van saai. Ik zoek nog naar een passend bijvoeglijk naamwoord. Mijn voorspelde top 5 (zie hierboven) was nog niet zo verkeerd. Uiteindelijk werd het: 1. Tadej Počajar (ik plaatste hem op twee) 2. Tom Dumoulin (ik plaatste hem op één) 3. Richie Porte (ik plaatste de verrassing op vier) 4. Wout van Aert (ik plaatste hem op drie) 5. Primož Roglič (dat voorspelde ik ook. De lekke band kwam er niet en zijn eindoverwinning zal er ook niet komen.)

Al bij al een fascinerende Ronde van Frankrijk 2020. Eentje die over dertig jaar nog zal genoemd worden als bijzonder. Deels door corona, deels door de jongste winnaar en debutant ooit.)

Advertentie