Tags
Amor, Amor en Psyche, Beeldende kunst, Benjamin West, Cupido, Edward Burne-Jones, Grikenland, Liefde, Luca Giordano, Maurice Denis, Mythe, Mytologie, Psyche, Sprookje, Vertellen
Heb je het eerste deel nog niet gelezen klik dan HIER voor je verder leest.
DE ONBEKENDE BRUIDEGOM
De bruiloftstoet begeleidt Psyche naar de afgesproken plaats.
Edward Burne-Jones – Psyche’s wedding
Heel alleen wacht Psyche op wat komen gaat. Een grote angst overvalt haar. Is dit de invloed van Venus die haar lot heeft bepaald? Psyche overweegt om zich uit wanhoop van de rots te storten. Amor is echter de onzichtbare toeschouwer bij deze bijna tragische gebeurtenis. Hij wordt op slag verliefd op de prinses. Hoe kan hij haar koppelen aan een monsterlijk type? Geen sprake van ondanks de opdracht van Venus. Onze vriend wil haar voor hem zelf. Op Amors voorspraak draagt Zephyr – de zachte westenwind – haar naar een liefelijke vallei in een bosrijke omgeving waar het meisje in slaap valt. Tja, zo gaat dat in sprookjes al zijn ze meer dan tweeduizend jaar oud.
Maurice Denis – Zephyr Transporting Psyche to the Island of Delight (1908)
Als Psyche uren later ontwaakt gaat ze op verkenning. Een bos met prachtige bomen en bloemen. In de verte een meer, een wit paleis en een nog mooiere fontein. Zo mooi dat het onmogelijk door mensen kan gebouwd zijn. Ze hoort overal stemmen. Ze moedigen haar aan om het paleis binnen te gaan. Bij elke stap in het paleis wordt alles nog groter en mooier. Gouden pilaren ondersteunen het dak van ivoor en cederhout. De muren zijn prachtig beschilderd. Dan hoort ze plots een stem: “Onovertroffen vrouwe, alles wat u ziet is van u. De stemmen die u hoort zijn uw bedienden. Ze zullen alles doen wat u hen opdraagt. Ga nu naar uw kamer en fris u op voor het eten.” In haar kamer wordt ze door de eerder genoemde stemmen – de voor haar onzichtbare dienaren – gebaad, gezalfd en gevoed.
Luca Giordano – Psyche wordt bediend door onzichtbare geesten (1692)
Psyche ziet ze dus niet maar hoort ze wel. Ze helpen haar uiterst vriendelijk, maar zwijgen als het graf zodra Psyche vraagt naar de man met wie ze moet leven.
Psyche doet braaf wat haar gezegd wordt. Ze neemt een verfrissend bad en schuift vol nieuwe energie aan aan tafel. Het eten en de daarbij horende wijnen zijn meer dan verrukkelijk. Op de achtergrond hoort ze betoverende muziek. Het wordt avond en de avond gaat over in de nacht. Haar eerste nacht in dit vreemde toverpaleis. Psyche ziet geen hand voor ogen. Het is pikkedonker en daar verschijnt dan eindelijk haar echtgenoot voor de eerste keer. Wat Psyche niet weet maar wat ik al eerder verklapte.: het is Amor himself. Zij ziet hem niet maar hoort wel degelijk zijn zoetgevooisde stem en geniet van al zijn lieve attenties. Naast al zijn tedere liefkozingen heeft hij één duidelijke boodschap: “Je mag me niet zien. Nu niet, nooit niet.”
Dit is dus haar lot. Eenzaam overdag maar samen met haar tedere, liefhebbende echtgenoot tijdens de super heerlijke nachten vol liefdesspel. Zo gaan de dagen voorbij en ook de nachten. Elke nacht wordt Psyche door haar onzichtbare gemaal bezocht maar overdag is ze alleen in het paleis. Mocht je denken dat dit haar bevalt … natuurlijk niet. Stel je voor dat dit lot jou overkomt … je moet er niet aan denken. Psyche wordt steeds ongelukkiger van deze uitzichtloze situatie. Amor – dat weet Psyche niet want zij denkt nog steeds aan een monsterlijke weirdo – heeft haar opgedragen hem nooit naar zijn identiteit te vragen en nooit een poging te ondernemen om hem te zien.
Benjamin West – Cupido and Psyche (1802)
Maar iets wat niet mag is natuurlijk ook verleidelijk om de grenzen op te zoeken van wat wel en niet kan. Haar echtgenoot weet dat dit een kwelling is voor zijn bloedmooie vrouw. “Vraag het me niet, liefste Psyche. Ik moet je voor altijd verstoten als je weet wie ik ben. Ik heb iets gedaan dat het daglicht niet kan velen. Bewaar mijn geheim. Wanneer je voor mij voelt wat ik voor jou voel, stel je geen eisen aan onze liefde”. Daar moet het arme schaap het mee doen. Toch dient ze hem van repliek: “Steek dan mijn ogen uit, maak me blind en blijf overdag bij me.” Maar haar wonderschone ogen zijn Amor daarvoor veel te dierbaar.
Psyche probeert zich te schikken naar haar lot… maar ja … een jong meisje … je begrijpt het al … ze blijft zoeken naar de gaatjes, de grenzen van wat-kan-wel en wat-kan-niet. Met andere woorden: Wat zijn de mogelijkheden om te ontsnappen aan haar eenzaamheid overdag?
Wordt (gauw) vervolgd
In de serie: BEELDENDE KUNST en AMOR EN PSYCHE
Annemiek Lambregts gezegd:
Wat een prachtig verhaal Koen
. Kan niet wachten op je vervolg.
Warme groet, Annemiek Lambregts
Koen gezegd:
Altijd fijn om een reactie te krijgen van iemand die ik ook in het echt ken. Al is het alweer een hele tijd geleden dat we elkaar zagen. Liefs. 🙂
staartje gezegd:
Gelukkig, daar is deel twee al!
Koen gezegd:
Ook deel drie komt gauw … beloofd.
rietepietz gezegd:
Een prachtig sprookje, dat waarschijnlijk iets zegt over je vorige huwelijk als dat beeld zo belangrijk was voor Ine en jou.
Koen gezegd:
Nee, het zegt meer iets over mijn rouwverwerking denk ik. Ine blijven verbinden met schoonheid. Dit beeld ontroert en raakt me elke keer dat ik er naar kijk.
rietepietz gezegd:
door liefde, jullie liefde!
Beaunino gezegd:
Met plezier ook deel gelezen, mooi verteld weer Koen. Kom maar door met deel 3!
Koen gezegd:
Ik klim gauw in de figuurlijke pen … beloofd.
marieclaire gezegd:
Het kan zo in de Boeketreeks. 😉
Jan K. alias Afanja gezegd:
In woord en beeld mooie schilderingen.
Toos van Holstein gezegd:
Prachtig, die heerlijk romantische illustraties bij je Psyche-verhaal.
Pingback: Amor en Psyche (3) | Koen Schyvens
Pingback: Amor en Psyche (naschrift) | Koen Schyvens