Tags

, , , , , , , , , , , , , ,

Heb je het eerste deel nog niet gelezen klik dan HIER voor je verder leest.

DE ONBEKENDE BRUIDEGOM

De bruiloftstoet begeleidt Psyche naar de afgesproken plaats.

Edward Burne-Jones – Psyche’s wedding

Heel alleen wacht Psyche op wat komen gaat. Een grote angst overvalt haar. Is dit de invloed van Venus die haar lot heeft bepaald? Psyche overweegt om zich uit wanhoop van de rots te storten. Amor is echter de onzichtbare toeschouwer bij deze bijna tragische gebeurtenis. Hij wordt op slag verliefd op de prinses. Hoe kan hij haar koppelen aan een monsterlijk type? Geen sprake van ondanks de opdracht van Venus. Onze vriend wil haar voor hem zelf. Op Amors voorspraak draagt Zephyr – de zachte westenwind – haar naar een liefelijke vallei in een bosrijke omgeving waar het meisje in slaap valt. Tja, zo gaat dat in sprookjes al zijn ze meer dan tweeduizend jaar oud.

Maurice Denis – Zephyr Transporting Psyche to the Island of Delight (1908)

Als Psyche uren later ontwaakt gaat ze op verkenning. Een bos met prachtige bomen en bloemen. In de verte een meer, een wit paleis en een nog mooiere fontein. Zo mooi dat het onmogelijk door mensen kan gebouwd zijn. Ze hoort overal stemmen. Ze moedigen haar aan om het paleis binnen te gaan. Bij elke stap in het paleis wordt alles nog groter en mooier. Gouden pilaren ondersteunen het dak van ivoor en cederhout. De muren zijn prachtig beschilderd. Dan hoort ze plots een stem: “Onovertroffen vrouwe, alles wat u ziet is van u. De stemmen die u hoort zijn uw bedienden. Ze zullen alles doen wat u hen opdraagt. Ga nu naar uw kamer en fris u op voor het eten.” In haar kamer wordt ze door de eerder genoemde stemmen – de voor haar onzichtbare dienaren – gebaad, gezalfd en gevoed.

Luca Giordano – Psyche wordt bediend door onzichtbare geesten (1692)

Psyche ziet ze dus niet maar hoort ze wel. Ze helpen haar uiterst vriendelijk, maar zwijgen als het graf zodra Psyche vraagt naar de man met wie ze moet leven.

Psyche doet braaf wat haar gezegd wordt. Ze neemt een verfrissend bad en schuift vol nieuwe energie aan aan tafel. Het eten en de daarbij horende wijnen zijn meer dan verrukkelijk. Op de achtergrond hoort ze betoverende muziek. Het wordt avond en de avond gaat over in de nacht. Haar eerste nacht in dit vreemde toverpaleis. Psyche ziet geen hand voor ogen. Het is pikkedonker en daar verschijnt dan eindelijk haar echtgenoot voor de eerste keer. Wat Psyche niet weet maar wat ik al eerder verklapte.: het is Amor himself. Zij ziet hem niet maar hoort wel degelijk zijn zoetgevooisde stem en geniet van al zijn lieve attenties. Naast al zijn tedere liefkozingen heeft hij één duidelijke boodschap: “Je mag me niet zien. Nu niet, nooit niet.”

Dit is dus haar lot. Eenzaam overdag maar samen met haar tedere, liefhebbende echtgenoot tijdens de super heerlijke nachten vol liefdesspel. Zo gaan de dagen voorbij en ook de nachten. Elke nacht wordt Psyche door haar onzichtbare gemaal bezocht maar overdag is ze alleen in het paleis. Mocht je denken dat dit haar bevalt … natuurlijk niet. Stel je voor dat dit lot jou overkomt … je moet er niet aan denken. Psyche wordt steeds ongelukkiger van deze uitzichtloze situatie. Amor – dat weet Psyche niet want zij denkt nog steeds aan een monsterlijke weirdo – heeft haar opgedragen hem nooit naar zijn identiteit te vragen en nooit een poging te ondernemen om hem te zien.

Benjamin West – Cupido and Psyche (1802)

Maar iets wat niet mag is natuurlijk ook verleidelijk om de grenzen op te zoeken van wat wel en niet kan. Haar echtgenoot weet dat dit een kwelling is voor zijn bloedmooie vrouw. “Vraag het me niet, liefste Psyche. Ik moet je voor altijd verstoten als je weet wie ik ben. Ik heb iets gedaan dat het daglicht niet kan velen. Bewaar mijn geheim. Wanneer je voor mij voelt wat ik voor jou voel, stel je geen eisen aan onze liefde”. Daar moet het arme schaap het mee doen. Toch dient ze hem van repliek: “Steek dan mijn ogen uit, maak me blind en blijf overdag bij me.” Maar haar wonderschone ogen zijn Amor daarvoor veel te dierbaar.

Psyche probeert zich te schikken naar haar lot… maar ja … een jong meisje … je begrijpt het al … ze blijft zoeken naar de gaatjes, de grenzen van wat-kan-wel en wat-kan-niet. Met andere woorden: Wat zijn de mogelijkheden om te ontsnappen aan haar eenzaamheid overdag?

Wordt (gauw) vervolgd

In de serie: BEELDENDE KUNST en AMOR EN PSYCHE