Tags

, , , , , , , , , ,

Maandagochtend. Ik lig al een tijdje wakker. Allerlei gedachten spoken door mijn hoofd. Ze lijken erg op de koppen van de (internet)-kranten. VK zo goed als afgesloten, chaos verwacht. In Zuid Afrika grote zorgen over weer nieuwe variant coronavirus. De Jonge: mutatie coronavirus is geen reden tot paniek, wel zorgelijk. Crisberaad EU-landen over zeer besmettelijke coronamutatie Verenigd Koninkrijk. Ik kan nog wel even doorgaan.

Dan maar gauw naar Twitter.

Dat laatste zinnetje is natuurlijk een hartenkreet. Wishful thinking noemen ze dat. Deze wetenschapsjournalist geeft de exacte cijfers en eindigt zijn tweet met een wens voor betere tijden. Even tussen haakjes – zonder dat ik die haakjes gebruik – aan de andere kant van de evenaar is dat natuurlijk precies andersom. De kortste nacht en de langste dag. Maar om nu te eindigen met: daarna wordt alles slechter. Nee, dat doe ik toch maar niet. Maak ik me zorgen? Ja, wie niet? Wanneer was de laatste keer dat ik me honderd procent gelukkig voelde? Dat is natuurlijk een vraag waar ik mezelf gek mee kan maken. Ik ben gezond (denk ik toch). Mijn geliefden zijn gezond. Nee, dat laatste is jammer genoeg niet waar. Wel mijn familie maar goede vrienden zijn erg … enfin. Ik maak me zorgen.

Positief blijven Koen. Goed, laat ik maar meegaan met een variant van dat laatste zinnetje: Vanaf nu wordt alles beter. Ik wens het ons allemaal toe. Ik ga de kippen eten geven. Ik wens jullie een fijne kortste dag toe.