Het ritme van één keer per maand vijfentwintig vragen beantwoorden was een nobel streven. In de praktijk is het alweer maanden geleden dat ik er werk van maakte. Het is alweer eind maart (2021) … daar gaan we weer … nou ja, ik dan toch.
651. Hoe zou je je leven in drie steekwoorden omschrijven?
Gevarieerd / Reislustig / Loyaal
652. Wat is er het fijnst aan volwassen zijn?
Dat ben ik ondertussen al best lang dus een antwoord zou eenvoudig moeten zijn. Uiteraard ben ik de enige die verantwoordelijk is voor wat ik doe. Dat ben je als kind niet. Dus is een tamelijk voor de hand liggend antwoord: doen en laten wat ik zelf wil. Dat laatste klinkt als ‘vrijgevochten’. Dat is het niet want ook deze volwassene heeft gekozen om zijn dagelijks leven te delen met iemand anders. Gevolg: je doet niet altijd wat je zelf wilt. Ja, uiteindelijk wel natuurlijk maar je begrijpt vast wat ik bedoel.
653. Ben je een vechter?
Ik zou graag JA antwoorden maar ik ben eerder een vluchter denk ik. Uiteraard vecht ik voor wat écht belangrijk is. Maar ik herinner me een voorval zo’n vijfentwintig jaar geleden. Burenoverlast. Onze directe buren (wij woonden in huurhuizen) hadden de volumeknop bijna altijd op standje ‘maximaal’. Niet alleen de radio en de televisie maar ook hun stemmen. Vader, moeder en drie kinderen. Er werd alleen maar naar elkaar geroepen – leek het wel. Geschreeuwd. Als de kinderen iets deden wat niet mocht werden ze naar hun (kleine) tuin gestuurd. Het schreeuwen (krijsen en huilen) nam nog wat meer toe in volume. Eens dat je je begint te ergeren is er geen weg meer terug. Op een dag kreeg onze jongste mot op straat met hun oudste. Kinderen onder elkaar. Maar het buurjongetje riep de hulp in van papa. Buurman pakte onze zoon bij zijn kladden (lurven – kan ook). Iets fysieks – dus over de grens. Je blijft met je tengels af van het kind van een ander. Ook van je eigen kinderen trouwens. Ik ben uiteraard verbaal verhaal gaan halen. ’s Avonds of ’s nachts in bed besloot ik (wij) om te vertrekken, te verhuizen. We zoeken iets anders, we huren omdat we dan de vrijheid hebben om te gaan en staan waar we willen. We vertelden het aan alle andere buren in ’t straatje. Zij vonden ons besluit te zot voor woorden, we moesten vechten. Dat was het advies. Ik had daar geen zin in. Zonde van mijn energie. Uiteindelijk liep het met een sisser af want minder dan twee maanden later verhuisden de lawaaimakers zelf. Eén of ander akkefietje met zijn werkgever, schulden en trammelant met zijn broer. De opluchting was groot. Ik zou er uiteindelijk zesentwintig jaar blijven wonen.
654. Hoe groot is je fantasie?
Hoe moet je dat uitdrukken? Niet in kilowattuur. Ook niet in ampère. Kilometers per uur, mm per vierentwintig uur … nee ook niet. In aardbeien per weggeblazen zeepbel. In tutuutjes per eekhoorntjesbrood-taart?
655. Kunnen mensen veranderen?
Als ze dat zelf willen dan kan dat. Maar iemand anders proberen te veranderen. Nee, dat gaat niet. Daar zijn al zoveel huwelijken op stuk gelopen.
656. Probeer je je problemen eerst zelf op te lossen?
Ja. Maar of dat altijd verstandig is weet ik niet. Ik vraag vaak te laat hulp. Als het over praktische zaken gaat, roep ik de hulp van anderen wat gemakkelijker in. Een kapotte waterleiding. Bomen snoeien. Het zwembad schoonmaken. Maar dat zijn natuurlijk geen problemen.
657. Wat had je graag tien jaar eerder geweten?
De uitslag van de lotto want dan had ik 10 jaar de tijd om het formulier in te vullen met de winnende getallen … lol.
658. Wat wordt je eerstvolgende project?
Hier op WordPress, op dit blog … de verzameling gedichten en de 50 foto’s van Isabel op Facebook die daar de inspiratie toe waren, ga ik hier ergens een plekje geven. Ik laat het nog wel weten.
659. Doe je vaak meerdere dingen tegelijk?
Ik ben een man dus het antwoord is nee.
Mekelle – Tigray (in betere tijden) – Ethiopië (2008)
Nee, alle gekheid op een stokje. Meerdere dingen tegelijk doen is niet mijn sterkste eigenschap. Waarom zou je dat willen? Uiteraard is het ook een kwestie van definitie. Op bovenstaande foto lees ik. Natuurlijk adem ik ook. Ik zit te genieten van het boek en het park en de prachtige jacaranda die in bloei staat. Ik weet dat ik toen ook allerlei ideeën opschreef voor de theatertekst Ubuntu-in-wording. Op het moment van de foto was ik me waarschijnlijk ook bewust dat ik werd gefotografeerd. Maar of dit ‘meerdere dingen tegelijk doen’ is, betwijfel ik.
660. Wat zit je nog steeds dwars?
Een verloren vriendschap. Of eigenlijk moet ik zeggen: twee verloren vriendschappen. Ze hebben niets met elkaar te maken. Natuurlijk zal ik daar zelf ook een rol in spelen (hebben gespeeld) maar voor mijn gevoel was het ‘de ander’ die daar echt verantwoordelijk voor was.
661. Vind je het leuk als mensen naar je kijken?
Ik heb het nooit erg gevonden. Nu nog steeds niet. Nog niet zolang geleden stond ik in een lift met een jong gezin. Vader, moeder en hun dochtertje. Onbekenden voor me. Ik schat het meisje drie of vier jaar. Zij zegt: “Kijk mama, een leeuw.” En ze wees naar mijn wilde bos met haar. Ik vond het schattig. De moeder schaamde zich dood.
662. Wat wil je nog heel graag?
Mag ik me ervan maken met één hartewens? Dat dit hele corona-gedoe enkel nog bestaat in de geschiedenisboekjes.
663. Wat was de meest bijzondere uitnodiging die je ooit kreeg?
Dat is veel te intiem om hier open en bloot te vertellen. Ik pas.
664. Hoe zullen je vrienden je beschrijven?
Op soortgelijke vragen antwoordde ik eerder: loyaal, creatief, betrouwbaar maar als je iets nodig hebt van hem moet je hem achter zijn vodden blijven zitten. En een tikkeltje te serieus, soms een beetje zwaar op de hand.
665. Wie heeft je het meest pijn gedaan in het leven?
Een vergelijkbare reactie als mijn antwoord op vraag 663
Hier laat ik het even bij. Ik beantwoordde in het verleden meestal vijfentwintig vragen. Misschien is dat ook wel de reden dat ik me er de laatste tijd niet toe zette. Teveel. Ik ben toch maar mooi vijftien vragen dichterbij de duizendste vraag gekomen.
In de serie: 1000 VRAGEN AAN MEZELF
Koen Schyvens 
Tiens, ik was ervan overtuigd dat je deze uitdaging had opgegeven. Niet, dus.
Er zitten best enkele serieuze tandenbijters in deze reeks vragen. Hier ontdek ik dat aan mijn ‘man’schap mag worden getwijfeld, gezien het voor mij geen probleem is om vijf dingen tegelijk te doen. Niet erg, morgen een afspraak bij de dokter, misschien daar eens informeren…
Opgeven staat niet erg hoog in mijn top 100 van zaken die ik doe. Uitstellen wel dus dat heb je waarschijnlijk geconstateerd. Succes morgen.
Sommige dingen kan je inderdaad beter niet openbaar maken. Zelfbescherming en privacy van de tegenpartij.
Ik wil geen slotjes op mijn blog dus ben ik zo nu en dan voorzichtig met wat ik zwart op wit achterlaat op het net.
Ik ook, privé moet men niet alles over mij weten. Over niemand eigenlijk. Dit kan altijd uit zijn verband gerukt worden door mensen die het niet goed met je voorhebben.
Het voorval met je voormalige buurman zet kwaad bloed. Ongehoord, zoiets. (Ook al hoorde je hen te goed.)
En goh, wat ben ik jaloers op die jacaranda. Die doet het in ons klimaat enkel als kuipplant. Tot de kuip te klein wordt, that is. Prachtig!
Ook als de acacia’s in bloei staan zijn er mooie foto’s te maken. Een beetje zoals nu (of binnen een paar weken) met de (Japanse) kerselaars. Beeldschoon.
De meeste bloggers die deze uitdaging doen doen er zelfs maar 10 per keer.
654. Hoe groot is je fantasie? …Nou volgens mij best groot als ik aan je mooie verhalen denk.
Vriendschappen verliezen heeft soms ook met levensfase te maken , dan gebeurt het gewoon en worden aanleidingen niet meer uitgepraat omdat één van de partijen de vriendschap ontgroeid is.
Een fijne reactie … verliezen van vriendschappen heeft te maken met levensfases. Een interessante gedachte. Ik ben er nog niet over uit …
Het hóeft niet altijd, maar komt wel vaak voor dat je levensomstandigheden invloed hebben
Geweldig die leeuw!
Dat vond ik ook. Heerlijk, de spontaniteit van een kind.
Ik grinnik er nog om. Geniaal. 🦁
Je antwoord op 660 herken ik wel.
Rietepietz koppelt ze aan een andere levensfase.
Dat zou heel goed kunnen. Bij mij komt het vooral voort uit veranderende omstandigheden als gevolg van ziekte. Maar dat blijft gissen.
Nu, je houdt het al lang vol. Ik ben ergens bij 300. Ik doe er 10 per week, dus 40 per maand. Ik werk meestal een maand vooruit en plan ze in. Eens haal ik je dus in 😜Dat je past bij een vraag snap ik. Ik krijg die neiging steeds vaker.
Elke maandag herinner jij mij aan mijn 1000 vragen. Dank daarvoor.
laatst zag ik dat staartje er ook aan was begonnen, ik had eerder gezien dat Koen ook aan het antwoorden was.. Mijn vraag aan jullie beiden is: hoe kom je op het idee om er aan te beginnen? Eea doet me denken aan het terugslaan van tennisballen uit zo”n random ballenschieter. Dat kan toch helemaal niet leuk zijn? Theoretisch kan ik me voorstellen dat deze ballenmachine jullie eerdere antwoorden meeneemt in een van de volgende vragen, maar ik lees dat nog niet, en ga er ook niet verder naar zoeken.
ik vind de artifisjele vragensteller dus in een beetje dom. In dit verband ben ik soms aangenaam verrast dat de wordpress machine je blogjes relateert aan eerder geschreven blogje door jou. Maar ook een blogje van vijftien jaar geleden krijgt soms een ander gerelateerd blogje van vandaag. Een enkele keer begrijp ik helemaal niks van het verband dat de machine heeft gevonden, maar vaak wel en best knap gevonden. Ik zou van jullie ballenmachine eenzelfde intellect vragen en er anders gewoon mee kappen.
In 652 en 653 vind ik me perfect.
In 661 dan weer totaal niet, ik word er ongemakkelijk (onzeker?) onder.
Het zou raar zijn als iedereen hetzelfde zou antwoorden op deze vragen. Soms overeenkomsten, soms verschillen.
Met zo’n uitgebreide antwoorden is het moeilijk 20 vragen per keer te doen 🙂 Ik hield het zelf sowieso altijd bij 10.
Het burenverhaal… heel herkenbaar. Ik zou ook eerder verhuizen dan een andere oplossing zoeken. We hadden zelf ook zo’n burenellendeverhaal, maar die zijn ook zelf opgekrast. Wat niet wegneemt dat we toch nog willen verhuizen 😉
Voor de rest heb ik veel geluk gehad met mijn (onze) buren. Want het is deels waar wat de uitdrukking zegt: “Beter een goede buur dan een verre vriend”.
Da’s echt wel zo. Gelukkig waren de buren die vertrokken zijn de enige rotte appels in de mand. Nu is het hier weer een fijne buurt.