Tags
België, Cap Blanc Nez, Cap Gris Nez, Corona, Corso, Covid-19, Duitsland, Familie, Frankrijk, Gele boekje, Leeuwarden, Mondkapje, Mozambique, Nederland, Pas de Calais, Passe sanitaire, PCR-test, QR-code, Regeltjes, Reizen, Vrienden, Zundert
Ja, het corona – covid-19 spook waart nog steeds rond in mijn hersenpan. Bij wie niet trouwens? Mijn zomer staat in het teken van bezoekjes afleggen, het nieuwe schooljaar voorbereiden en GOES 2022. Dat laatste zou eigenlijk GOES 2021 zijn maar alles werd een jaar uitgesteld.
Meer dan me lief is volg ik de corona-maatregelen – opgelegd door diverse overheden – op de voet. Het begon natuurlijk met de verplichte PCR-test voor vertrek. Gelukkig kreeg ik te horen dat ik negatief regeerde op dat vervelende staafje in mijn neus. Op het vliegveld van Maputo moest ik de negatieve test wel drie keer laten zien. Met veel gesukkel kreeg ik uiteindelijk ook een verplichte corona-app, die ik voor mijn transfer in Rome nodig had, gedownload.
Zowel in Addis (Ethiopië) als in Rome (Italië) werd mijn negatieve PCR-test gevraagd voordat ik aan boord van het vliegtuig mocht. Op Schiphol werd me niets gevraagd. Ik schreef al eerder dat ik verbaasd rondkijk in Nederland dat er nauwelijks iets te merken is van beperkingen. Enkel in het openbaar vervoer moet ik (men) een mondkapje dragen. Maar als je iets eet of drinkt mag het natuurlijk even af. Op NS-stations geen anderhalve meter maar ‘5 tegels afstand’.
Afstand houden – in de praktijk zie ik dat nauwelijks. In een overvolle trein sta ik opgepropt tussen Russische jongeren, jonge meiden op terugweg van het strand, grootouders met kinderen en forenzen. Voor het eerst in mijn leven biedt iemand mij een opklapstoeltje (zitplaats) aan. Zucht, slik. Het is dus te zien dat ik bij de 65+groep hoor. Ik bedank vriendelijk.
Ik vind het rechter mondkapje (uit Duitsland) ietsjes prettiger in gebruik dat het linker.
Half juli ging ik samen met Hanneke op vriendenbezoek naar Duitsland. Ik schreef er al eerder over. Als ik me heel strikt had gehouden aan de regels was ik misschien wel niet gegaan. Ik werd niet één keer gecontroleerd, ook niet bij de grens. In winkels ben je verplicht een mondkapje te dragen. Dat doe ik dan ook. Brave burger.
In Nederland bezoek ik concerten, de bioscoop, een museum. Er wordt niets gecontroleerd of gevraagd. Ik schuif geregeld aan op een buitenterras. Ik bezoek vrienden (zonder te knuffelen). Ik volg mijn gezond verstand.
Mijn dochter en haar twee meiden hebben een vakantie in Noord-Frankrijk geboekt en ze zouden het fijn vinden dat ik een paar dagen langskom. Dat doe ik graag. Maar hoe? Met de trein of met een huurauto? De trein is best duur en dan kom ik in drie landen: Nederland, België en Frankrijk. Elk met eigen regels. De regels in Frankrijk worden strenger. Ook met de auto moet ik me houden aan corona-voorschriften.
Digitaal Corona Certificaat. Was het maar zo simpel. Ik krijg dat niet voor elkaar. Nog niet. Ik ga het verhaal niet te uitgebreid maken. Heel in het kort. Ik ben 2x gevaccineerd met COVISHIELD. Dat is de Indiase variant van AstraZeneca. Met een klein (niet onbelangrijk) verschil: er worden geen QR-codes bijgeleverd. Ik kan dus mijn vaccinatie niet digitaal opslaan. Gelukkig heb ik wel stempels in mijn ‘gele boekje’. De GGD-Utrecht zoekt naar een oplossing voor mij en vele tienduizenden lotgenoten.
Op het journaal en in de krant lees ik dat Frankrijk en Nederland steekproefsgewijs grenscontroles houden. Ik twijfel of ik naar Frankrijk ga want ik zal ook in elk restaurant, bar, zelfs de buitenterrassen mijn ‘passe sanitaire’ (gezondheidspas) moeten tonen. Zucht. Grrr.
Ik bel de avond voor vertrek ongeveer 15 minuten met mijn dochter. Ze bevestigt dat je inderdaad geen terras opkomt zonder die controle. Na een paar minuten neigen we allebei naar ‘dat moet ik niet doen, ik blijf in Nederland’. Tien minuten later besluit ik het toch anders. Ik ga wél en word ik aan de grens (bij De Panne – Duinkerken) tegengehouden – dikke pech – dan draai ik om ga terug. Bij haar logeeradres vermijden we restaurants en bars. Ik kan ook op een drie-pits-fornuis ‘thuis’ koken.
Ik zie geen hond bij de grens, ook geen controleurs. Ik ben op vakantie zonder passe sanitaire maar wel met mijn gele boekje. De volgende dag maken we een grote wandeling. We zien een weide ingericht als caféterras, met ligstoelen en geïmproviseerde tafeltjes. Een container doet dienst als tijdelijk bar.
We zoeken een plekje. Catelijne gaat de drankjes en ijsjes bestellen. Ik blijf op afstand. Haar digitaal corona certificaat wordt gescand. Ook ik moet me melden. In keurig Frans leg ik uit dat ik in Afrika woon, tweemaal ben gevaccineerd maar geen QR-codes heb. Ik toon mijn gele boekje. Ik word goedgekeurd. Yes, oef.
Ook de volgende dag gebruik ik dezelfde strategie. In een speeltuin met trampolines en in een restaurant. Ik word elke keer goedgekeurd na mijn charmante praatje. Of ze een oogje dichtknijpen of niet, dat weet ik niet. Ik ben blij dat ik me niet bang heb laten maken en wel op bezoek ben gegaan. Ben ik asociaal bezig, breng ik anderen in gevaar? Ik vind van niet. Nee, natuurlijk niet.
Een bliksembezoek aan mijn zus in Spanje schrap ik wel van mijn wensenlijst. Snik. Er volgt nu nog één spannend moment. Opnieuw moet ik voor vertrek (naar Mozambique) een negatieve PCR-test met reisdocumenten kunnen voorleggen. Het testmoment staat al in mijn agenda. Mijn portemonnee protesteert heftig tegen deze noodzakelijke maar overbodige uitgave. 129 euro. Zucht.
En nog meer stom corona-nieuws. Het door mij zo geliefde CORSO in Zundert mag dit jaar niet uitrijden. Geen rijdend corso op de eerste zondag van september. Al het tweede jaar op rij. Er wordt nu een haalbaar plan uitgebroed en gepresenteerd aan de (lokale) overheid. De wagens wel tentoonstellen maar ze niet laten rijden. Wordt vervolgd.
ps. Ik probeer de komende weken het corona-onderwerp te vermijden op dit blog. Beloofd is beloofd.
Koen Schyvens 
Oh oh oh oh… wat word ik in en intriest van dit blog… jij bent ook maar de boodschapper in dit geval, maar lieve hemel: in wat voor wereld leven we??? En waarom roepen we niet met z’n allen dat het genoeg is nu? Die tegeltjes op het station… de tekst op straat gespoten… afschuwelijk. Wel fijn dat je je niet bang hebt laten maken en lekker naar Frankrijk bent gegaan. Natuurlijk vorm jij geen gevaar, voor wie dan ook, zolang je ‘gewoon’ gezond bent! Maar wat ik hier allemaal in woord en beeld bij elkaar opgesomd zie…. Werkelijk. Van de zotte. 😭
Van de zotte. En dan een poppetje met tranen als tuiten. Ik heb er nauwelijks iets aan toe te voegen. En dat ik me voeg naar al deze voorschriften heeft uiteraard te maken dat ik tijdelijk uit mijn Mozambikaanse bubbel stap (vlieg, rijd, ga) om mijn kinderen en kleinkinderen te bezoeken.
Ja, dat snap ik. Verstandelijk. Gevoelsmatig niet, en dat zal komen omdat ikzelf geen (klein)&kinderen van eigen vlees en bloed heb. De band met de kinderen voor wie ik vaak kortere tijd, soms langere tijd hebt gezorgd, is anders. Het contact zoals we dat nu hebben, volstaat. Voor nu. Ik weiger me te voegen naar alle idiote voorschriften voor hen, vooralsnog. Of, en hoe, dat in de toekomst anders gaat worden, weet ik natuurlijk niet. Plus: voor manlief ligt dit – vanzelfsprekend – anders. En dat levert dan weer frictie tussen óns beiden op… om wanhopig van te worden. Maar ik blijf van mening dat als we met z’n allen ons NIET zouden voegen, deze idioterie snel afgelopen zou kunnen zijn. Van de zotte. Echt!
De landen die rood kleuren, mijd ik. Grote massa’s volk eveneens. Sommige mensen uit mijn vrienden- en kennissenkring schudden ondertussen meewarig het hoofd om mijn voorzichtigheidsgedrag. I couldn’t care less.
Ik schud zo weinig mogelijk mijn hoofd, hooguit over de toestand waarin we ons al anderhalf jaar bevinden. Het rood kleuren van een land of regio is een statistieke realiteit. Ik ben voorzichtig – vind ik zelf – maar ik weiger om mezelf op te sluiten in een of andere bubbel.
Wie geraakt er nog aan uit? Het is met momenten te zot voor woorden.
Tja, het hoofd koel houden en me niet zot laten maken. Dat is wat ik probeer.
Koen,
Iedereen respecteren. Wel of geen vaccin in je lijf is mijn mening. Maar de controles en regeltjes blijven willekeur en wordt je wel verdrietig van (ook in je portemonnee).
Vliegen dan maar wel PCR of Antigeen test (NL gratis en in Spanje 35EUR) want stel je voor dat je vast komt te staan en niet weg kan… stress leeft voorop. Om er daarna achter te komen dat controle Schiphol er wel is (volgens insiders) maar controle op Eindhoven is er niet. Isa is beide kanten op niet gecontroleerd vanuit Eindhoven naar Reus, maar wel alles conform bij zich. Met de auto nog minder controle NL-ES en andersom ook niet… daardoor wel EUR105 bespaard door geen test te nemen… Is het goed of fout je niet te laten testen??
Het is ieder voor zich waar je je goed bij voelt, en iedereen zal een oordeel of mening hebben. Hopelijk komen we er allemaal ooit weer goed uit.
#RESPECTEER #OORDEELNIET
Bedankt weer voor je blog. En succes en sterkte met Corona. Hier genieten we nog even na van een heerlijke vakantie.
We zijn in een stadium gekomen waar elk er het zijne/hare van denkt, waar het ook absoluut niet meer duidelijk is welke regels nog gelden. We zien de eerste festivals waar mensen opduiken alsof er niets aan de hand is, bij mijn bezoek aan het ziekenhuis gisteren merkte ik dat de regels er nog even streng zijn als vijf maand geleden.
‘Gezond verstand gebruiken’, meer zit er niet op.
Veel gelijk dat je LEEFT. Het leven is te kort om het te laten beheersen door als die papieren toestanden.
Ik zag vanmorgen hoe het er in Australië aan toe gaat.
In België wordt gezeurd over de controle over ons leven en dictatuur en blah blah blah… hier is het dan nog niks vergeleken met sommige andere landen. Zeker weten.
Wie kan er nog aan uit? In Nederland krijg ik wel telkens opnieuw een vrij gevoel en dat doet deugd. Maar wie gelijk heeft, zal ooit duidelijk worden. Of niet?
Fijn dat je je familie terug ziet!
Hier is alleen een hééél diepe zucht op z’n plaats. Gelukkig reis ik niet over de grens en ook nauwelijks in Nederland want ook ik kan geen QR code laten zien ondanks dat ik na een doorgemaakte besmetting de dan nog noodzakelijke prik haalde , het zij zo.
Waar nodig blijf ik voorzichtig maar probeer wél een beetje normaal te leven.
Dat je nog leeft…na dat levensgevaarlijke bezoek aan Nederland! :)))
Ter info: het corso in Loenhout gaat wel door, op 12 september.