Tags
Atlantische Oceaan, Flor de Sal, Jura, Portugal, Rio Maior, Salinas, Toerisme, Vakantie, Zout, Zoutkristallen, Zoutmijn, Zoutveld
Vanaf ‘onze’ berg rijden we naar het dal. Naar het dichtstbijzijnde stadje. Rio Maior. We zijn nog steeds in Portugal. Olijfbomen, hier en daar een wijngaard, veel eucalyptusbomen. Plots steekt een vos de straat over. Een mooi beest alhoewel ik ook weet dat vossen veel verdriet kunnen brengen als ze een kippenhok binnendringen. Alles is gortdroog. Nog geen afgebrande stukken land gezien. Dat gevaar ligt wel op de loer.
Kleine dorpjes, gehuchtjes is waarschijnlijk een betere beschrijving. Heel landelijk, een beetje alsof de tijd hier heeft stilgestaan. En dan zien we de zoutvelden. Best wel vreemd want we zijn ruim 30 kilometer landinwaarts, ver weg van de Atlantische Oceaan. We slaan rechtsaf en zoeken een parkeerplaats.
In Salinas de Rio Maior wordt zout gewonnen uit een ondergrondse zoutmijn die is ontstaan tijdens de Jura, toen de zee nog tot deze regio kwam. Tijdens het terugtrekken van de zee ontstonden er spelonken en is er een brede zoutlaag achtergebleven. Als het regent dringt het water door in de spelonken. Hierdoor vormen er ondergrondse waterlopen en wordt zoet water omgezet in zout water. Dit water wordt via putten uit de grond gehaald en opgeslagen in waterbassins.
Het zout zelf wordt nog steeds op ambachtelijke wijze gewonnen. In de bassins verdampt het water door de zon en de wind. Er blijft een zoute laag achter die arbeiders met de hand scheppen. Ze maken hier kleine piramides van zodat het zout kan drogen aan de lucht. Na het drogen slaan ze het zout op in houten huisjes en is het klaar om verwerkt, verpakt en verkocht te worden.
De man op de foto hierboven geeft een woordje uitleg. In de lagere bassins zien we een tiental arbeiders met rubberen laarzen het zout opscheppen en telkens weer een nieuw stapeltje zout maken. Er wordt ook gebruik gemaakt van kruiwagens. Het lijkt me zware arbeid. Een soort mijnwerkers in de volle zon. Van de man hierboven op de foto hoor ik dat er bijna tachtig mensen werken. Het zout wordt vooral uitgevoerd naar Duitsland en Oostenrijk.
We maken een wandeling van een klein half uurtje omheen de zoutvelden.
Het zout dat afkomstig is uit Salinas de Rio Maior is van hoge kwaliteit en zeven keer zouter dan het water van de Atlantische oceaan. Dit komt doordat de ondergrondse zoutlaag al miljoenen jaren oud is. En omdat er geen industriële of chemische processen aan de zoutwinning te pas komen, bevat het zout alle mineralen en elementen die essentieel zijn voor onze gezondheid. In zoutmijnen wordt trouwens niet alleen traditioneel zout gewonnen, maar ook Flor de Sal. Deze zoutbloemen kunnen alleen bij de juiste weersomstandigheden ontstaan en worden geoogst. Dit is een zeldzaam en arbeidsintensief proces, waardoor Flor de Sal veel duurder is dan andere soorten zout.
Op de foto zie je vele houten huisjes langs de weg, vlakbij de zoutvelden. Deze huisjes zijn gemaakt om corrosie tegen te gaan en waren vroeger bedoeld voor opslag. Tegenwoordig vind je er cafeetjes, restaurantjes en artisanale winkeltjes. Je kunt er lekkernijen uit de regio kopen zoals chocolade, paté, wijn en likeur. Daarnaast vind je er aardewerk, cosmeticaproducten en souvenirs.
Het is leuk om even rond te kijken in de winkeltjes. Wij bestellen een drankje en de kinderen een ijsje. Zout kopen doen we echter niet want hoe krijgen we dat mee naar huis?
Omdat we het thuisfront (in Europa en Afrika) ook willen ‘bijpraten’ via WhatsApp-status worden er nog wat extra foto’s gemaakt. Zoals de foto hierboven.
Salinas de Rio Maior is het hele jaar open en gratis te bezoeken. In de zomer kun je de vorming van de zoutkristallen bekijken, dat kan niet in de koudere seizoenen.
Info: Salarium Salinas (Rio Maior)
Ik heb ook stukjes geciteerd uit een ander blog. Waarvoor dank Bohalista.
Koen Schyvens 
Fascinerend om te zien hoe het zout op onze patatten gewonnen wordt en wat een noeste arbeid dat is in de hoge temperaturen in het zuiden. Wij hebben het in Marsala (Sicilië) gezien. Daar gebeurt het ook nog manueel. In de salinas aan de Spaanse oostkust gaat het er al moderner aan toe.
Ik bezocht ooit de Wieliczka-zoutmijn in de buurt van Krakow (Polen). Ook erg indrukwekkend maar totaal anders dan Salinas de Rio Maior.
Er is dus ook nog verschil in zout, nooit geweten. Nou ja, strooizout is anders maar verder ? Je hebt echt vakantie en hangt een beetje “de toerist uit”, leuk hoor. Voor mij hoef je geen zout mee te nemen, ik heb het niet in huis want voeg nooit ergens zou aan toe.
Misschien is het beter voor mijn gezondheid om te minderen met zout. Voorlopig lukt me dat nog niet.
Als je veel “buiten de deur eet” is dat heel moeilijk. Ik let ook altijd wel op wát ik bestel als ik buiten de deur eet want vaak is het eten bremzout in restaurants. Ik mis het niet meer, kook zonder toevoegingen en sausjes ellende. Zelfs een eitje zonder zout smaakt me prima.
Wat een leuk bezoek en informatief blog. Hard werken voor de werknemers.
Ook geen kleinverpakking mee naar huis?
Ik gebruik nauwelijks zout, maar als ik het gebruik is het ‘goed’ zout.
Nee, ook geen kleinverpakking.
Leuk blog! Wat een werk is het, zout winnen… fascinerend. En zwaar ja, denk ik. En hier nog iemand die nooit zout toevoegt, maar áls ik het doe is het ook Fleur de Sel (van de Franse Atlantische kust) met veel essentiële mineralen enzo…
Vroeger hadden we een flinke lavasplant. Een prima zoutvervanger.
Klopt! (We hebben er drie!)
mooie omgeving mooi en interessant blog
Dankjewel Karel.
Ha, dààr komt het zout op onze friet vandaan!
Dat zou zo maar kunnen !!!
Het zout der aarde, niet voor niets een begrip. Waar zou onze cultuur nu zitten als er geen zout was geweest om vroeger eten te conserveren en Romeinse soldaten af en toe in zout uit te betalen (sel – salaris).
Leuk weetje
Wat een interessante blog. Ik vind het altijd fijn om tijdens een vakantie ook iets op te steken
Soms gebeurt dat onbewust en niet gepland.
Heb het zout blijkbaar gemist. Wel met dochter naar de voetbal geweest in Rio Maior. Ook leuk.