Mozambique viert vrouwendag elk jaar op 7 april. Een officiële vrije dag. Ook op 8 maart wordt er stilgestaan bij internationale vrouwendag. Vanochtend (om iets na zevenen) schoven twee buurvrouwen aan bij Isabel op onze veranda. Ik trok me dus al vroeg terug in mijn werkkamer. Want wat heeft een witte man te zoeken bij deze drie dames?
Deze bijeenkomst heeft echter niets te maken met de vrouwendag. Of misschien toch? En dan komt het woord ‘solidariteit’ om het hoekje kijken. Wat is er aan de hand? Onze huishoudelijke hulp (Martha) daagt sinds vorige week (1 maart) niet meer op. Zonder enige mededeling. De dag daarvoor (28 februari) kreeg ze – zoals gebruikelijk op de laatste dag van de maand – haar salaris. Handje contantje zoals altijd. Ze werkte bijna drie jaar bij ons. Naar mijn tevredenheid maar Isabel had best veel kritiek op haar werk. En omdat mijn lief nu veel vaker thuis is, waren haar opmerkingen niet uit de lucht. Heeft het een met het ander te maken? Dat weet ik niet want er is geen contact. Ze neemt de telefoon niet op. Heeft ze een nieuwe job? Is ze ziek? We weten het niet maar we besloten gisteravond om niet meer op haar te rekenen. We vervangen het slot op de poort want ze heeft onze / haar sleutel niet ingeleverd.
Ik baal hiervan want moeten we nu alweer iemand nieuw zoeken? Zucht. Ik vertelde al eerder dat onze buurvrouw Dona Isabel onze tuin een beetje bijhoudt. Dat gaan we nu wat gestructureerder aanpakken. Op maandag doet ze allerlei zaken in de tuin en op woensdag komt ze strijken. Dus een afspraak mét een maandelijkse betaling. Onze andere buurvrouw Katja – vanochtend ook aanwezig – krijgt af en toe een klusje en wordt dan per klus betaald. Verder maakt Isabel in huis schoon en ik doe de was. Boodschappen deed ik altijd al. En afwassen deden ook meestal zelf, zonder hulp van Martha. Dus voorlopig geen nieuwe ‘empregada’ in huis. Ik ben benieuwd hoe lang deze regeling van kracht zal blijven. En komt Martha weer opdagen dan … We zien wel!
Ik schreef al vaker over VROUWENDAG. Klik HIER.
