• AVG / GDPR
  • Blogs en Links
    • Archief
    • Blogs
    • Links
  • Fictie
    • Boris
    • De legende van Sint Juttemis
    • De witte stier
    • Een eindelooze achtervolging
    • Mijn korte fictie stukjes
  • Koen kijkt
    • Koen kijkt films
    • Koen kijkt series (alleen)
    • Koen kijkt series (met Isabel)
  • Koen leest
    • Favoriet
    • Onlangs gelezen
    • Op de boekenplank
  • Koen op reis
    • Afrika
      • Botswana
      • Egypte
      • Ethiopië
      • Kenia
      • Mali
      • Marokko
      • Mauritius
      • Mozambique
      • Namibië
      • Oeganda
      • Swaziland
      • Tanzania
      • Zimbabwe
      • Zuid Afrika
    • Azië
      • China
      • Indonesië
      • Mongolië
      • Rusland
      • Thailand
    • Eilanden
    • Europa
      • Albanië
      • Andorra
      • België
      • Bosnië en Herzegovina
      • Denemarken
      • Duitsland
      • Estland
      • Frankrijk
      • Gibraltar
      • Griekenland
      • Groot Brittannië
        • Engeland
        • Noord Ierland
        • Schotland
        • Wales
      • Hongarije
      • Ierland
      • Italië
      • Kosovo
      • Kroatië
      • Letland
      • Lichtenstein
      • Litouwen
      • Luxemburg
      • Macedonië
      • Monaco
      • Montenegro
      • Nederland
      • Noorwegen
      • Oostenrijk
      • Polen
      • Portugal
      • Roemenië
      • Rusland
      • Servië
      • Slovenië
      • Spanje
      • Tsjechië
      • Turkije
      • Vatikaanstad
      • Zweden
      • Zwitserland
    • Latijns Amerika
      • Brazilië
    • Midden Oosten
      • Israel
      • Libanon
      • Syrië
      • Turkije
    • Noord Amerika
      • Verenigde Staten
  • Koen schildert
  • Koen verzamelt
    • Koffie
    • Opmerkelijk
    • Plastic stoelen
    • Postkantoren
    • Toilet signs
    • Vuurtorens
  • Kort
    • 2011
    • 2012
    • 2013
    • 2014
    • 2015
    • 2016
    • 2017
    • 2018
  • Kunst en Cultuur
    • Beeldend
    • Muziek
    • Theater
  • Over Koen
  • Werk
    • Maatwerk
    • Mister Him
    • Nu
      • Gemeente Goes
      • Het Middelburgs Theater
    • Vroeger
      • A 58
      • Gemeente Goes
      • Goese Operette Vereniging (GOV)
      • Het Hondje van de Ruyter
      • Het Roosendaals Toneel
      • Het Zunderts Toneel
      • Openluchtspelgroep Oosterhout
      • Stichting Babel
      • Theater Reflex
      • Theater Rob Heiligers
      • Umoja cfc

Koen Schyvens

~ Mister Him – Dag In, Dag Uit

Koen Schyvens

Zoekresultaten voor: iets van vroeger

Iets van vroeger (# 3)

10 zaterdag okt 2020

Posted by Koen in Familie, Nostalgie

≈ 26 reacties

Tags

Boechout, Canasta, Familie, Kaarten, Kingen, Mochelen, Vakantie, Vrienden, Vroeger, Wiezen, Wippen

Kaarten. Kaartspelletjes. Het is niet helemaal waar dat het enkel iets van vroeger is want heel soms – eerlijk gezegd: veel te weinig – leg ik nog wel eens een kaartje. Ik ben natuurlijk opgegroeid in de periode dat er nog geen computers, smartphones en tablets waren. Er was ook nauwelijks televisie. Zeker niet op de camping of in een vakantiehuisje. We waren dus aangewezen op kaartspelletjes en bordspellen. En zelf verzonnen kwissen. En dat hebben we heeeeel veel gedaan. Kaarten bedoel ik. Meestal met veel plezier. Ik ga vertellen over de kaartspelletjes die we (vroeger) het meest hebben gespeeld. Als ik WE schrijf dan bedoel ik: mijn ouders, mijn jongere broer en ik. Vier mensen – een tamelijk ideaal aantal voor heel veel kaartvariaties. Als je de spelregels of meer of het spel wilt weten, klik dan op de link cq diverse woorden.

Wippen – Ik denk dat elke streek een eigen woord heeft voor veel varianten van hetzelfde spel. Dit was het eerste spel dat we heel veel hebben gespeeld. Natuurlijk ook omdat het onze primaire rekenvaardigheid op peil hield. Een voorbeeld zie je hierboven. 7 + 3 = 10 of 7 + 2 + 1 = 10. Je kunt ‘wippen’ ook met twee of drie personen spelen. Dat hebben dan ook heel veel gedaan. Het is een fijn spel voor jonge kinderen want je hoeft maar maximaal vier kaarten tegelijk vast te houden.

Kingen – Een heerlijk kaartspel voor vier personen die de meest gangbare regels kennen zoals: volgen en troef. En je moet natuurlijk dertien kaarten in één hand kunnen vasthouden. Dit spel begonnen we dus te spelen als we ietsjes ouder waren. Een jaar of acht of negen. Het fijne van ‘kingen’ is dat het ongeveer een uurtje duurt. Eerst speel je zes spelletjes ‘slechte punten’ (geen slagen, geen harten, geen heren en boeren, geen hartenheer, geen vrouwen, niet de laatste twee slagen) en daarna vier spelletjes ‘goede punten’ (iedereen mag een keer troef bepalen. Heerlijk. We hebben het heel dikwijls gespeeld. Ook als een soort oefenen om later te kunnen ‘wiezen’. Met de (voetbal) vrienden – Werner, Eric, Gie – kingen we bijna altijd één keer als we elkaar zien. Daarna gaan we ‘wiezen’.

Wiezen – Heel soms zei iemand ‘whist’ – de Engelse benaming van dit imens populaire kaartspel. Ik weet niet hoe dikwijls in mijn leven ik hen ‘gewiest’. Ontelbare uren. Thuis, met vrienden, op school tijdens de middag, op vakantie, op kamp. Wiezen en nog eens wiezen. Een paar termen die ik hier niet ga uitleggen maar wel verbonden zijn met het kaartspel uit mijn jeugd zijn: Trul (of troel) en trulla. Pastrul. Ik pas, ik vraag, ik ga mee. Ik ga alleen. Troef. Kopen, bovenkopen. (Troeven, boventroeven.) Abondance. Negen-slag. Abondance troef. Abondance tienslag. Miserie. Miserie op tafel. Picco. Solo slim. Meegaan op de poef. Slepen. Ne frank de juiste, ne frank den overslag. Ik word helemaal enthousiast en weemoedig als ik die termen opschrijf. Heerlijk.

Er zijn heel wat varianten van ‘wiezen’ zoals: kleuren-wies, bomeke-wies, manillen, rikken. En natuurlijk zijn ook het Nederlandse klaverjassen en hartenjagen varianten van dit kaartspel. Rikken was de variant die de familie van Ine speelde – Oost-Brabanders.

In Boechout werden er jaarlijks heel wat ‘Bomeke-Wies prijskampen’ (met een vaste partner) georganiseerd bij verenigingen of in café’s. Ik deed dikwijls mee en heb zeker twee keer gewonnen, herinner ik me (bescheiden).

Mochelen – Er zijn verschillende varianten. Het is een kaartspel dat je in je eentje speelt. Patience is het meer gangbare woord. Ik speelde het maar meestal vond (vind) ik lezen leuker. Wat ik me nog goed herinner zijn mijn grootouders. De Bompa en de Bomma. Hij mochelde aan de keukentafel. Zij zat erbij en keek ernaar – soms met een half oog. Haar benen onder een seuzze (deken) en haar voeten op de open klep van de stoof. En als den Bompa vals speelde riep ze ‘haarzak’ … zoiets als ‘valsspelen’.

Nadat mijn grootmoeder overleed ging den Bompa dagelijks kaarten, meestal met – en bij Madam Mol – zijn kaartvriendin. Ook met zijn kleinkinderen (met ons dus) heeft hij veel gekaart. Mijn andere grootouders (via mijn moeder) kaartten ook: canasta.

Canasta – Op zondag na de mis, het aperitief en het warm eten gingen de volwassenen (mijn grootouders, later alleen mijn oma, mijn ouders en een oom en tante) canasten. Dat was chiquer dan wiezen. Dat was tenminste het vooroordeel. Volgens mij is rummikub afgeleid van dit kaartspel. Ik heb het nooit mogen meespelen. We mochten wel kijken maar moesten onze mond houden. In de praktijk deden wij algauw onze eigen spelletjes of was het tijd om naar de scouts te gaan.

Morgen schrijf ik verder over kaarten. “Een logje mag niet te lang zijn anders haakt de lezer af” aldus sprak Zaratoestra of was het zijn broer?

Ik maak alvast een lijstje: pesten, ezelen, eenentwintigen, poker, scopa, yaniv, toepen. Ik heb een paar keer gekeken naar bridge (en ook wel eens meegespeeld) maar ik kan bridgen niet aan dit lijstje toevoegen wegens gebrek aan ervaring. En ik schrijf ook iets over de ‘boeren, vrouwen en heren’.

In de serie: IETS VAN VROEGER

Advertentie

Iets van vroeger (#2)

26 zaterdag sep 2020

Posted by Koen in Familie, Nostalgie

≈ 18 reacties

Tags

60'er jaren, Electro, Familie, Gameboy, Gezelschapspel, Leerzaam, Playstation, Sinterklaas, Vroeger

Wat deden we vroeger? Wat speelden we vroeger? Ik heb het dan over binnen spelen want de meeste tijd speelden we buiten. Toen ik een jaar of negen (misschien tien) was kreeg ik van Sinterklaas (een) ‘Electro’. Wie kent het nog?

Electro – Als het lampje brandt is het antwoord goed!

Als het lampje brandt is het antwoord goed! Ik heb het eindeloos gespeeld.

Je zou Electro de Gameboy of de Playstation van de vroege jaren zestig kunnen noemen. In mijn kinderogen was het bijna magisch. Het puntje van het groene draadje zet je in het kleine gaatje onder de tekening van de ‘papegaai’ en het gele draadje onder het woord ‘papegaai’ en … wonder boven wonder … ging het lichtje branden. Het juiste antwoord. De juiste verbinding.

In een doos zaten een stuk of zes verschillende ‘kleur-kaarten’ cq vragen. Op de achterzijde waren er ook onderwerpen maar dan in zwart-wit. Ik heb het honderden keren gespeeld met alle verschillende onderwerpen. Dieren, (hoofd)steden, gebouwen, verkeersborden, bomen en bloemen, vervoermiddelen, insecten, beroemde personen enzovoort. We kregen één of tweemaal een uitbreidingsset met nieuwe plaatjes cq vragen. Reptielen, hersengymnastiek, motoronderdelen, bijbelse geschiedenis, muziekinstrumenten, aardrijkskunde, sport en spel.

Electro – uren speelplezier en je leerde ook nog wat (ahum)

Onze Sinterklaas wist blijkbaar dat er aan onze algemene kennis moest gewerkt worden. Wat hij misschien niet wist is dat ik er na een tijdje achterkwam dat het lampje niet ging branden dank zij tweemaal ‘papegaai’ maar dat de verbinding met het eerste vakje links altijd gecombineerd was met het tweede vakje (eerste rij) bij de antwoorden. Ik kon bij wijze van spreken altijd juist antwoorden omdat ik alle combinaties kende. Hahaha. En weet je wanneer het lampje ook ging branden? Als je het gele en groene draadje (knopje) tegen elkaar hield.

Dit spel was meer een individueel (gezelschap)spel. Toch speelde ik het ook met mijn broer(tje), samen dus. Je mocht dan zolang doorgaan tot je een fout maakte. Daarna was de ander aan de beurt.

In de serie: VROEGER

Iets van vroeger (#1)

05 woensdag aug 2020

Posted by Koen in Familie, Foto, Koekjestrommel, Nostalgie, Zielenroerselen

≈ 12 reacties

Tags

Boechout, Bureau, Dagboek, Familie, Herinneringen, Jeugd, Logboek, Nostalgie, Notenkraker, Tsjaikovski, Verhuizen, Vroeger

Wat zijn fijne onderwerpen om over te schrijven? Ik probeer de ‘dagboekstijl’ te vermijden. Zoals bijvoorbeeld: ‘Wakker om 5.17. Beetje gelezen. 6.08 opgestaan en thee gezet. Lunch voor Isabel gemaakt. Bakje yoghurt gegeten. 7.15 uitnodigingen Zoom-lessen per email verstuurd. …’ enzovoort. Totaal niet interessant – noch voor mezelf, noch voor lezers / volgers. Bloggen over corona doe ik af en toe maar dagelijks … ik moet er niet aan denken. Ik probeer mijn stukjes afwisselend te houden.

Op Facebook (of is het Twitter) zie ik met enige onregelmatigheid foto’s van alledaagse voorwerpen uit het verleden. Nog niet oud genoeg om in Bokrijk te worden geëxposeerd maar toch meestal verdwenen uit onze huizen. Het is algauw nostalgie troef en dat is vaak wel een fijn gevoel. Huishoudelijke spullen die vroeger heel gewoon waren. Ik heb het over de zestig- en zeventiger jaren van de vorige eeuw. Mijn kinder- en jeugdjaren. Misschien wordt dit het begin van een nieuwe serie. Ik heb de titel tenslotte een (#1) nummer meegegeven. Natuurlijk heb ik zelf geen eigen foto’s van bijvoorbeeld mijn eerste cassetterecorder, pick up of de bandopnemer van mijn vader. Ik zal dus af en toe een foto uit Pixabay of Pikrepo gebruiken. Die foto’s zijn rechtenvrij.

In 2008 besloot mijn moeder (toen 78 jaar) om te verhuizen naar een kleinere woning. Mijn ouderlijk huis ging in de verkoop. Het huis is door mijn ouders gebouwd (laten bouwen) in 1957 en 1958. Mijn moeder heeft er dus vijftig jaar gewoond. Ik ben kort vóór haar verhuizing nog een keer doorheen het huis gelopen waar ik van mijn tweede tot mijn tweeëntwintigste (met een kleine onderbreking) heb gewoond. Met mijn fototoestel. Ik heb er een fotoalbum van gemaakt wat datzelfde jaar mijn kerstcadeautje werd voor mijn moeder. Deze foto’s staan ook nu nog op een externe schijf. Ik kijk met een weemoedige glimlach naar die foto’s. Spullen en plekjes uit mijn jeugd. Bijvoorbeeld mijn eerste bureautje …

Mijn eerste bureautje

Vooral op ‘onze’ zolder vond ik een denkbeeldig (foto)boek vol herinneringen. En natuurlijk ook veel vergeten spullen. Aan dit bureautje heb ik heel veel tijd doorgebracht. Om mijn huiswerk te maken en om toneelstukjes te schrijven. Of scenario’s voor poppenkastvoorstellingen. Ook het logboek van de scouts en van onze BaLuDiKo-club werd hieraan bijgehouden. De stickers op de bureaulades zijn van na mijn tijd. Ik heb mijn schenen heel dikwijls gestoten (en opengehaald) aan de verbindingslat die te zien is zo’n 20 centimeter van de vloer. Auw auw auw. Het bureautje was af te sluiten met een rolluik. Ik herinner met het geluid en je moest er enige handigheid in hebben want anders kreeg je het niet dicht. Op de foto zie je onder het rolluikje nog net twee kleine laadjes voor potloden, slijpers, gummetjes en frutsels.

En er is meer te zien. Weet je wat of wie die houten pop is? Een notenkraker. Met een houten hendel aan de achterzijde open je de ‘mond’ van deze pop, je stopt een noot in zijn bekkie en ‘krak krak’ … nootjes gekraakt. Deze (magische) Notenkraker komt uit het beroemde, klassieke ballet van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski. Klik HIER voor een foto.

Ook de gekleurde plastic bakjes – rechts op de foto, achter een houten ladder – horen thuis in de verzameling ‘dingen van vroeger’. Ze waren in gebruik in de (bij)keuken. Drie bakjes op elkaar gestapeld voor uien, prei, selder, rabarber … afhankelijk van het seizoen. Een nostalgische wandeling door het huis van mijn jeugd …

In de serie: IETS VAN VROEGER. Er komt vast een vervolg.

Een gepasseerd station

26 dinsdag okt 2021

Posted by Koen in Zielenroerselen

≈ 26 reacties

Tags

AOW, Familie, Grootouders, Ouders, Part Time, Pensioen, Verjaardag, Zzp'er

Zo, dat hebben we ook weer gehad. Het is beter om de vorige zin in het enkelvoud te schrijven. Zo, dat heb ik ook weer gehad. Weer een jaartje ouder, eigenlijk maar een dagje ouder maar goed, in de gangbare telling tellen we met jaren. Ik kreeg veel verjaardagswensen in wel vijf verschillende talen. Of waren het er zes? Via sms, via WhatsApp, telefoontjes en bijna 300 via mister Zuck. Allemaal heel erg bedankt. Obrigado. Takk. Kanimambo. Danke schön. Gracias. Geen kaartjes dit keer … alhoewel ik dat niet zeker weet. Zoals ik al vaker vertelde zijn de posterijen in Mozambique uiterst onbetrouwbaar. Wat er op de deurmat in Leeuwarden is gevallen weet ik nu nog niet.

Foto door Ylanite Koppens op Pexels.com

Een Vlaams app-bericht sprak over pensioen. Pensioen? Nee, dat zit er nog niet in. Ja, ik ben 65 geworden maar de pensioenleeftijd (aow) in Nederland is voor de meeste mensen 67 jaar. Dus nog even geduld. Toch blijft dat getal 65 voor altijd verbonden met zoiets als ‘op pensioen gaan’. Mijn beide grootvaders waren al op pensioen toen ik mijn eerste woordjes brabbelde. Uiteindelijk maakte mijn Bompa (vader van mijn vader) het grapje dat hij langer op pensioen was dan dat hij ooit gewerkt had. Ik weet het niet precies maar volgens mij was hij nauwelijks 50 toen ‘Den IJzeren Weg’ hem uitzwaaide. Daar zat een ingewikkelde rekensom achter. Ik weet het niet precies maar het was zoiets als ‘elk oorlogsjaar telt voor drie’. Hij zat vier jaar aan het front achter de IJzer. Ik heb het over de Grote Oorlog 14-18. Werken bij het spoor – dus de overheid – had ook weer zijn eigen telling. Ik moet zeggen dat hij goed van zijn pensioen heeft genoten. Hij kon zijn vrouw – mijn Bomma – thuis verzorgen toen het woord ‘mantelzorger’ nog niet was uitgevonden. Hij werd bijna 90. Hij overleed enkele weken nadat mijn jongste zoon het levenslicht zag. Vier generaties mannelijke Schyvens.

Mijn andere grootvader was onderwijzer en schoolhoofd in Sint-Amands aan de Schelde. Ik weet niet precies wanneer hij op pensioen ging (mocht). Volgens mij toen hij een jaar of 55 was. Mijn vader sukkelde al met zijn gezondheid toen hij nauwelijks 60 was. Zijn langdurig ziekteverlof gleed tamelijk geruisloos over in pensioen. Mijn moeder was – denk ik – 64 toen er een eind kwam aan haar betaald, werkzaam leven. Mijn zus(je) ging op pensioen net voor ze tram 5 opstapte. Voornamelijk wegens medische redenen, dus niet persé leuk.

Ik werkte van mijn 26ste tot mijn 33ste in loondienst. En dat part-time. We verhuisden van Friesland naar Noord-Brabant. Ine werkte al vanaf haar 22ste en bouwde pensioen op. Ik werd free-lancer (ZZP’er) en vond het bedrag om mijn pensioenbreuk op te vangen achterlijk hoog. Met andere woorden: ik heb nauwelijks iets opgebouwd voor mijn oude dag. Lang dachten we dat we wel rond zouden komen van Ine’s pensioen, haar aow en later aangevuld met mijn aow’tje. We gingen er lang van uit dat dat op je 65ste zou gebeuren. De realiteit was een heel andere. Snik. Ine overleed, ik kreeg nul komma nul partnerpensioen en hop nog steeds van job naar job. Zonder enige pensioenopbouw.

Het hele beeld van ‘op pensioen gaan als je 65 wordt’ is iets van vroeger of uit een sprookje. Dat geldt niet voor mij, ik moet nog even door. Ja, ik krijg een uitgedunde aow als ik 67 word. Uitgedund omdat ik pas op mijn 22ste officieel in Nederland kwam wonen. Dat wordt doorberekend in negatieve zin.

Is dit een klaagzang, een mopper-Koen? Ik hoop het niet want zo voel ik me niet. Ik ben bijna altijd omringd door kinderen en veel jongere mensen. Dat houdt mij jong … zullen we maar zeggen. Maak ik me zorgen over mijn (onze) toekomst? Ik kan hier niet volmondig ja of nee op antwoorden. Een beetje wel, een beetje niet. Mijn financieel vooruitzicht is niet al te rooskleurig maar met een beperkt budget rondkomen moet vast lukken. Ja toch? Dat hoop ik tenminste de dag na mijn vijfenzestigste verjaardag.

De draad oppakken

04 zaterdag sep 2021

Posted by Koen in Actualiteit, Jukebox, Schrijven, Zielenroerselen

≈ 8 reacties

Tags

Bloggen, Fictie, Griekenland, Jukebox, Liedjes, Liesbeth List, Mikis Theodorakis, Muziek, Schooljaar, Schrijven, Series, Weblog, YouTube

Het nieuwe schooljaar is een week oud. Leuk om mijn leerlingen weer te zien. Blije gezichten als ze nieuwe boeken en nieuwe schriften krijgen. Mijn werkkamer lijkt meer op een rampgebied na een aardbeving. Dat wordt opruimen dit weekend. Om ook nog tussendoor te bloggen … nee, dat was wat teveel gevraagd. Heb ik er geen zin meer in? Nee, dat is het niet. Geen inspiratie? Ja, wel een beetje. Maar dan denk ik aan alle ‘series’ die ik de afgelopen jaren heb opgestart. Veel beginnetjes maar nooit (of zelden) er een vervolg aan gegeven. Denk bijvoorbeeld aan de ‘1000 vragen aan mezelf’ of ‘30 weken foto schrijven‘.

Ik kan nog even doorgaan. ‘Ik mis’. ‘Iets van vroeger’ is blijven steken op drie afleveringen. ‘Ik kijk nog even achterom’ heb ik precies één jaar volgehouden. Mijn gelezen boekenlijst houd ik redelijk goed bij. Het lijstje van series die ik – al dan niet samen met Isabel – zag, is al een hele tijd niet meer aangevuld. ‘Ondertussen in Mozambique‘ schreeuwt om nieuwe episodes.

Af en toe schrijf ik fictie maar ‘Boris’ en ‘De witte stier’ wachten op volgende hoofdstukken. Ook het verhaal ‘Een eindeloze achtervolging’ heb ik nog niet volledig gepubliceerd. Ik beloofde ook meer mythologische hervertellingen. ‘Ja, ik weet het’ zeg ik nu tegen mezelf. Goed om dit overzichtje te maken, mogelijk helpt het me de komende tijd om weer wat actiever te bloggen.

Aan ‘Mijn nostalgische jukebox‘ voeg ik graag een YouTube-filmpje toe …

Althans … dat dacht ik. Ik weet niet wat er verkeerd gaat. Zien jullie iets? Ik zie alleen maar een zwart vlak. Waarschijnlijk iets met ‘auteursrechten’. Ik kan het filmpje wel zien en horen … Liesbeth List zingt Theodorakis – 1967 maar blijkbaar is delen onmogelijk. Of het heeft met mijn ‘instellingen’ te maken? Ik moet het uitzoeken. Heeft iemand een advies? HELP of moet ik zeggen JOEPIE … nadat ik dit stukje heb gepubliceerd zie ik dat alles normaal werkt. Heel vreemd.

Ik hoorde – via Liesbeth List – voor het eerst over Mikis Theodorakis. De Griekse componist die deze week is overleden. Ik zag deze Griekse muzikale held tweemaal in levende lijve. Voor het eerst in het antieke theater in Epidaurus in 1977. Hij dirigeerde het orkest bij de voorstelling Trojaanse Vrouwen. Een jaar later zag ik de meester aan het werk met zijn eigen orkest in de ‘Arena’ in Deurne (Antwerpen). En wie kent de sirtaki uit ‘Zorba de Griek’ niet?

Ik kijk nog even achterom (# 4)

03 zaterdag okt 2020

Posted by Koen in Boeken, Familie, Televisie, Zielenroerselen

≈ 19 reacties

Tags

Boeken, Familie, Lezen, Netflix, Rob Heiligers, Schrijven, September, Sport, Terugkijken, Theater, Vrienden, Weblog

Afgelopen maand (september 2020) eindigde in groot mineur. Tristesse alom. Rob is overleden op de laatste dag van september. Vriend, jarenlang onze huisgenoot, man van Rita (al meer dan veertig jaar een goede vriendin en ooit studiegenote op de AVEK), vader van Yoko, opa van Loes. Acteur, fantast, DktrZ met love-pleisters, vogelliefhebber, natuur-verschijnselen-gelover, sportliefhebber, optimist, pyramide-onderzoeker, reiziger. Ik kan dit lijstje blijven aanvullen. Ik schreef al vaker over hem. Graag verwijs ik naar een logje van eerder dit jaar. AUditie. Rob speelde in deze voorstelling ‘de acteur’. Een jeugdtheater-voorstelling over dood-gaan en herdenken. Ik zal vast nog vaker over Rob schrijven want dan blijft deze bijzondere man ‘levend’ in mijn (onze) verhalen.

GEKEKEN

De Ronde van Frankrijk Wij hebben geen Ziggo- of KPN-abonnement maar via DSTV heb ik de Tour toch kunnen volgen. Niet enkel via het geschreven woord of de radio maar ook met beeld. Joepie. Ik heb er afgelopen maand meer over geschreven.

De Avondetappe – Van hetzelfde laken een pak. De dagelijkse nabeschouwing op de Tour. Meestal via BVN.

Snowpiercer – Een Netflix-serie. Niet mijn favoriete genre. Een mix van science-fiction en thriller. In een toekomstige ijstijd reizen de enige overlevenden (zo’n 3000) rond in een lange trein met verschillende leefomstandigheden. Van extra luxe tot straat-arm. Een revolte is aanstaande …

Bloodline – Nog een Netflix-serie. Veel meer mijn genre. Een drama-serie. Een mix van een (goede) soap en thriller. De familie Rayburn (vader, moeder, vier kinderen en kleinkinderen) baten een hotel uit in de Florida Keys (USA). Familiegeheimen uit het verleden blijven niet langer verborgen. We zijn ondertussen begonnen aan het tweede seizoen. Ik vind het een aanrader, maar ik moet er wel eerlijk bij zeggen dat we nog maar nauwelijks halverwege de drie seizoenen zijn.

Karppi (Deadwind) – Een Finse politieserie in de beste traditie van de Scandinavische thrillers. We zagen twee seizoenen. Goed maar ook niet meer dan dat. Gewoon goed.

Resgate / Redemption – De eerste Mozambikaanse Netflix-film ooit. Een gangster-movie. Niet erg goed maar ik me wel reuze geamuseerd omdat het ook een raad-spelletje werd … ‘Waar is deze scène opgenomen?’ Een feest van herkenning – ook sommige acteurs (m/v) ken ik. En leuk om Mozambikaans Portugees te horen op Netflix.

GELEZEN

Uit het leven van een hond – Sander Kollaard. Het winnende boek – Libris Literatuurprijs 2020. Ik vond het heel mooi. Absoluut een aanrader.

Spervuur – Dick en Felix Francis. Een echte ‘Dick Francis’. Het ik-personage is – zoals altijd – een held tegen wil en dank. Met alle bekende ingrediënten: paarden, een misdaad in het paardenmilieu, een zeer hachelijke situatie voor het hoofdpersonage maar het komt goed, enzovoort.

De rat van Amsterdam – Pieter Waterdrinker. Het is het eerste boek van Pieter Waterdrinker dat ik heb gelezen. Er zullen er meer volgen. Ik ga later een logje schrijven over dit dikke boek. Ik geef het vier-en-een-halve ster.

Jacques Klöters – Deze cabaretier / publicist deelt bijna dagelijks een herinnering aan een oud-collega – op Facebook. Mooie stukjes. De moeite waard om hem toe te voegen als ‘vriend’ op FB.

GEDAAN

Niets bijzonders – zo zou ik deze maand kunnen omschrijven. Of vergeet ik iets? Ik ben weer wat vaker aan het wandelen. De dagelijkse 10.000 stappen haal ik nog niet maar wie weet wat oktober zal brengen.

NOG IETS EXTRA OM TE VERTELLEN

In mijn vorig overzicht schreef ik over onze kippen. Ze hebben alle sla- en koolplantjes opgegeten. Tja – ik moet dus dringend het kippengaas van de ren verhogen. In ruil vind ik wel gemiddeld drie eitjes per dag. Wel elke dag Pasen want ze zoeken steeds een andere leg-plek. En we hebben nog andere dieren in onze tuin (gehad). Dit keer onuitgenodigde gasten. Kikkers. Waar ze vandaan komen mag Joost weten. En ook hij weet het niet. Maar op een avond begon het gekwaak. Bijna onder ons slaapkamerraam. Wat een hels kabaal. Bij daglicht zag ik ze. In en bij het zwembad. Zes stuks. Dikke, vette kikkers. Ik heb ze met plezier de vrijheid gegeven maar dan wel ver weg van onze tuin. Ik hoor ze soms nog brullen, gelukkig in de verte.

GEBLOGD

Terug naar school – Over mijn opa. Ik vond na het schrijven van dit stukje – bij toeval – een foto waar ik samen met hem op sta.

Mijn eerste communie. Ik zit uiterst rechts op schoot bij opa (mei 1963).

Een bizar bericht – Ik geloof dat ik op Facebook kortstondig ben gehackt. En ik ben niet de enige, merk ik tijdens deze september-maand.

Te gek voor woorden – Over de idioot goedkope vliegtickets in vergelijking met te dure treinkaartjes.

Een schrijfdipje of is het iets anders? – Gewoon beginnen schrijven helpt. Meestal dan toch.

Saai of niet saai, dat is de vraag – Over de Ronde van Frankrijk. En toen werd het toch nog … een historische ontknoping.

Mijn sportcarrière (1) – Over onder andere gymnastiek op de lagere school. Bijna zeshonderd keer werd dit bericht bekeken. Dat is hoogst uitzonderlijk. Ik geloof zelfs goed voor een derde plaats aller tijden.

Mijn sportcarrière (2) – Dank voor alle complimenten in de reacties voor mijn sportieve verleden.

Het geheim van de de smid – Ik schrijf over het (niet) nalezen van mijn blog-stukjes. Veel collega-bloggers reageren en schrijven dat ze veel herkennen. Trienette en Groengenot laten in hun reactie blijken dat ze de opzettelijke ‘tweemaal DE’ in de titel hebben opgemerkt. Jullie ook of las je er overheen?

Iets van vroeger (#2) – ‘Electro’ weer voor even uit de nostalgische vergetelheid gehaald.

In de serie: IK KIJK NOG EVEN ACHTEROM

Ik kijk nog even achterom (#3)

31 maandag aug 2020

Posted by Koen in Actualiteit, Afrika, Boeken, Schrijven, Televisie

≈ 13 reacties

Tags

Augustus 2020, Bloggen, Boeken, Lezen, Terugkijken

Wat was er eerst: de kip of het ei? Je leest het hieronder …

Alweer voor de derde keer een (overzichtelijke) terugblik op de voorbije maand. Nog steeds bevindt de wereld zich in de grootste pandemie sinds de Spaanse griep. Corona / Covid-19. Uiteraard waren hongersnood en heel veel oorlogen minstens zo desastreus voor de menselijke soort. 2020 gaat ongetwijfeld de boeken in als een bijzonder jaar. Natuurlijk wegens de ziekte maar zeker ook wegens de maatregelen die de maatschappij ook ten dele ontwricht. En de polarisatie die steeds meer toeneemt. Virus-waarheid contra overheid. Complottheorieën. De eeuwig durende zwarte piet discussie. En uiteraard Trump – Biden of de tot op het bot verdeelde Verenigde Staten.

GEKEKEN 

Dynastiy Netflix. We waren de hele maand zoet met de remake van Dynasty in de 80’er jaren. Een soap dus. In het Portugees beter bekend als: novela. Niet persé mijn lievelingsgenre (en dat is een understatement). Maar na flink wat series over gestoorde moordenaars en getroebleerde politie-inspecteurs was het fijn om wat luchtigers te zien … vond Isabel. En je zult het niet geloven … we zagen alle 64 afleveringen die tot nu toe zijn uitgebracht. Zucht. Dat heb ik ook weer overleefd. Je kunt het zo gek niet bedenken: moordaanslagen, plastische chirurgie, gijzelingen, honderd faillissementen, bruiloften, schijnhuwelijken, list en bedrog, onbekende exen en kinderen die plots opduiken, uiteraard ook een homo-huwelijk (we zijn tenslotte in 2020). Het zit er allemaal in. Geloofwaardig? Natuurlijk niet. Alles over the top met veel glitter en glamour en een heel hoog tempo. Een maand alleen maar Bouquet-romannetjes op de buis. “Genoeg is genoeg”. Was het niet VDB die dat ooit in twee talen zei? Of zei hij: “Te veel is trop en trop is te veel”? Tijd voor iets anders, dat is zeker.

De Slimste Mens Een dagelijks plezier, meestal kijk ik dit programma via BVN. Ik begrijp volkomen dat dit programma bijna twee miljoen kijkers trekt. Het is zeer onderhoudend. Een kwis-niveau dat ik probleemloos aan kan.

De Ronde van Frankrijk. Oude liefde roest niet. Al zolang ik me kan heugen verheug ik me op het nieuwe wielerseizoen. Voor het eerst een ‘Ronde van Frankrijk’ (met eerbied schrijf ik het met een hoofdletter) in september. Laat ik een top vijf voorspellen. 1. Primoz Roglic 2. Egan Bernal 3. Tadej Pogacar 4. Tom Dumoulin 5. Richard Carapaz en verder eindigt Bauke Mollema op plaats 10 Ps. Dumoulin had kunnen winnen maar hield zich keurig aan de team-afspraken bij Jumbo-Visma.

Trevor Noah De Zuid-Afrikaanse presentator van The Daily Show op NBC. Al sinds het begin van de corona-crisis kijk ik naar zijn vlogjes via Twitter of YouTube. Gisteren keken we weer eens naar een volledige theatershow (uit 2015). Veel herkende ik uit de show die ik een paar jaar geleden zag in de Ziggo-dome (Amsterdam). Ik vind hem top.

GELEZEN

Grof wild – Desmond Bagley. Opnieuw een ‘oudje’ met veel plezier herlezen. Over een miljoenen-erfenis waar een geurtje aanzit. Een groot deel van het boek speelt zich af in Kenia. 

De man zonder verleden – Desmond Bagley. De titel zei me niets meer. Maar al gauw herkende ik het decor: een stuwdam / stuwmeer in aanbouw. Ik las het boek lang (lang) geleden. Een traditionele Bagley-held, een dame, slechteriken en nog helemaal geen mobiele telefoon of Google Maps. Spannend – niets meer en niets minder.

Duister lot – David Baldacci. Ik had tot enkele weken geleden nog nooit een boek van deze veel-schrijver gelezen. Nu dus wel. Ook nu weer een oudje. Een arm meisje met een baby en een foute vriend laat zich verleiden tot vals spelen met de nationale loterij. Hoe ze vals speelt weet ze niet. Ze wint. Als jonge miljonaire reist ze van het ene land naar het andere. Steeds op de vlucht uit angst voor ontmaskering. Na tien jaar keert ze terug naar de Verenigde Staten. Dat had ze beter niet kunnen doen. Spannend maar minstens 150 pagina’s te veel van het goede. Een beetje bondiger mag ook. Voorlopig begin ik nog niet aan een tweede Baldacci.

De onthoofde stad – Hans Mantel. Hoe dit boek op mijn e-reader terecht kwam, weet ik niet meer. Waarschijnlijk omdat het maar € 1,99 heeft gekost. Dit is het slechtste boek (thriller) dat ik de afgelopen jaren heb gelezen. Ongeloofwaardig. Een vreemd verzonnen land en steden. Voorspelbaar. Een soort langdradigheid en dan weer veel te veel op één dag. Platte karakters. Ik heb het – tot mijn eigen verbazing – uitgelezen.

Onder de paramariboom – Johan Fretz. Gelukkig zit er ook een mooi boek in de oogst van augustus. Het boek stond al ruim een half jaar in mijn digitale wachtkamer te wachten. Toen verscheen de auteur als kandidaat in De Slimste Mens. Dus gauw zijn boek weer opgeduikeld. Een erg fijn boek. De schrijver op zoek naar zijn lang ontkende Surinaamse roots.  Erg mooi. Een ontdekking.

Nek aan nek – Dick en Felix Francis. Ook een koopje. Een typische Dick Francis (een paarden-detective) die ik nog niet had gelezen. Zelfde concept als al zijn vorige boeken. Dit keer met een sterren-kok en een intelligente alt-violiste in de hoofdrollen. Lekker op zaterdagochtend beginnen en op zondagmiddag de laatste (denkbeeldige) pagina omdraaien. Heerlijk. Op naar een volgend boek en september mag wat meer kwaliteit hebben.

GEDAAN

Ik zou de tekst van juni of juli kunnen kopiëren en hier weer plakken. Niets bijzonders dus. Online lesgeven. Lezen. Netflix kijken. Beetje rommelen in huis en tuin. Meestal zelf lekker koken en één keer uit eten geweest. Een gepland weekendje hebben we wegens ongunstige weersvoorspelling uitgesteld naar later. Wie weet in september. Ik ben gevorderd tot dag #23 in mijn Facebook-serie: ‘GHIDFN’ inclusief een gedicht.

En ik heb me twee keer laten verleiden om toch te reageren op in mijn ogen controversiële Facebook berichten. Het liefst vermijd ik FB-discussies en scroll gauw verder als iets me niet bevalt.

NOG IETS EXTRA OM TE VERMELDEN

Een lang gekoesterde wens heb ik in vervulling laten gaan. Ik wilde weer kippen.

Hoenderhof Schyvens

Dat is geleden van eind 1989 in Wyns. Isabel is / was bang voor stankoverlast. Onze tuin is groot genoeg dus het kippenhok staat niet dicht bij het huis. Een vriend kwam helpen en nam iets te vlot de touwtjes in handen. Het hok is iets te veel een hondenhok geworden maar dat is een detail. Ik doe later nog een paar aanpassingen. Zes kippen en een haan scharrelen de hele dag rond. Niet alleen in de kippenren maar ook in de tuin. Ik geniet van al het leven op hoenderhof Schyvens. Isabel is nog sceptisch. Dat verandert vast als er meer eitjes worden geproduceerd. Zoals je op de foto helemaal bovenaan dit stukje kunt zien … een blij ei. En in dit geval heeft Yvonne gelijk … hier was de kip er voor het ei.

GEBLOGD

Wielrennen 2.0 Ondertussen weten we dat Wout van Aert vier prachtige wielerwedstrijden heeft gewonnen en is hij met overmacht de wielerkoning van augustus 2020.

Iets van vroeger (#1) Over mijn eerste, houten bureautje.

Arm Libanon Wat een verschrikkelijke ramp in Beiroet – in een land waar de burgers het toch al zo moeilijk hebben.

De waan van de (mid)dag Een middagje Twitteren en tweets lezen …

Te laat is te laat De letter van de wet.

Moederkesdag Een vrije dag. Weet de jeugd (in Vlaanderen) nog waarom 15 augustus een vrije dag is?

Het weer is voor de boeren O clima é para os agricultores

WordPress heeft kuren Dank voor de suggesties om de problemen zelf op te lossen.

Hoe het ooit begon Het best bezochte stukje op mijn weblog in jaren. Tweede hoogste score ooit.

Jan, Vlaams kronikeur pur sang Een herontdekking – pareltjes uit Humo.

Thematisch plagen (#6) Over mijn vakantie-lectuur door de jaren heen (voor de persoonlijke aanschaf van een e-reader).

De zestiende niet-verjaardag Ik blijf over haar vertellen dan blijft ze ‘levend’ in mijn verhalen.

Laat september maar beginnen … terug naar school … (bij wijze van spreken).

1000 vragen aan mezelf (#40)

21 zaterdag jan 2023

Posted by Koen in Zielenroerselen

≈ 15 reacties

Tags

1000 vragen, Beeldende kunst, Cultuurdag, Dirk Jan, Gregory Kurasov, Isabel, Keuken, Rolmodel, Schilderij, Toeval, Vrienden

Ik probeer de 1000-vragen-draad nog niet los te laten, dus daarom vandaag weer vijftien verse antwoorden.

761. Geloof je in toeval?

Natuurlijk bestaat ‘toeval’. Moet ik dan antwoorden: “Ja, ik geloof in toeval.”? Waarschijnlijk wel. Ik ga nu geen voorbeelden vermelden maar dat is mogelijk iets voor een andere keer. En ik heb ik die ruim 12 jaar dat ik blog, vast al eens eerder geschreven over toeval.

762. Hoeveel tijd breng je dagelijks in de keuken door?

’s Morgens ruim 20 minuten. Dan maak ik Isabels lunchbox klaar. ’s Middags 10 minuten als ik een paar boterhammen voor mezelf smeer. ’s Avonds tussen de 25 en 45 minuten, afhankelijk van wat ik klaarmaak. In het weekend is het uiteraard anders.

763. In wie herkende je jezelf onlangs?

Met Wilhelm (mijn Mozambikaanse, Noorse buurman) heb ik al bijna 22 jaar een gezamenlijke (werk)geschiedenis. Hij is 2 jaar ouder. Dus we herkennen wel wat ik elkaar … meestal een fysiek mankementje.

764. Ben je impulsief?

Vroeger meer dan nu. Zo gaat dat nu eenmaal met het strijken der jaren …

765. Voor wie schaamde je je pasgeleden?

Deed ik dat? Schamen zit niet in mijn gereedschapskoffer. Toch zeker niet bovenaan.

766. Kun je bevriend zijn met iemand van het andere geslacht?

Natuurlijk. Dat ben ik al vanaf mijn tienerjaren en dat is nooit veranderd.

Gregory Kurasov

767. Heb je een lach die je alleen gebruikt voor foto’s?

Dat zou zomaar kunnen. Sinds ik hier en daar een tand mis ben ik me dat enkel bewust als ik moet ‘lachen’ voor een foto.

768. Wie bel je als eerste als je goed nieuws hebt?

Dat zal Isabel wel zijn, denk ik. Alhoewel ik haar het goede nieuws liefs persoonlijk vertel en niet via de telefoon.

769. Wat zou je doen als je geen verantwoordelijkheden meer had?

Ik kan me daar niets bij voorstellen.

770. Vind je jezelf aantrekkelijk?

Op mijn buikje na (en dus overgewicht) denk ik dat ik ermee door kan.

771. Van wie raakte je onlangs enorm onder de indruk?

‘Enorm’ is wel wat veel gevraagd. Ik ben soms onder de indruk van goede quizkandidaten bij ‘Per seconde wijzer’, ‘Twee voor twaalf’ of ‘De slimste mens’. En Eric Ten Hag doet het goed bij Manchester United. Dat is knap. Is dit een antwoord op deze vraag?

772. Ben je een goed rolmodel?

Ben ik dat? Nee, maar ik hoop dat mijn leerlingen iets positiefs oppikken van mijn lessen en mijn verhalen.

773. Welke traditie is overschat?

Paasmaandag, Pinkstermaandag. tweede kerstdag. Onzindagen want ze hebben geen religieuze betekenis. Bedenk bijvoorbeeld: ‘Burendag’. ‘Natuurdag’ en ‘Kunst- en Cultuurdag’ als vaste vrije dagen. Dan ontstaan er zomaar nieuwe tradities.

774. Pak je je cadeautjes altijd mooi in?

Aan ‘mooi’ valt nog wel wat te verbeteren.

775. Wat vind je van het koningshuis?

O ja … een overschatte traditie zou ik zeggen.

In de serie: 1000 vragen aan mezelf


In de trein

22 donderdag dec 2022

Posted by Koen in Nostalgie, Reizen

≈ 27 reacties

Tags

Blind, Braille, Dirigent, Leeuwarden, Lezen, Magazine, Metro, Nederland, NMBS, NS, Oliebollenkraam, Ouders, OV-chipkaart, Partituur, Rails, Railtender, Spits, Stiltecoupé, Trein, Tussen de rails

Ik zat de afgelopen week heel wat uurtjes in de trein. Dat vind ik geen enkel probleem, laat dat duidelijk zijn. Drie lange ritten van bijna 4 uur. Veel tijd dus om wat te lezen, e-mails te beantwoorden, een klein beetje te slapen, de hoofdpunten van het nieuws te bekijken, wat te whatsappen of enkele ‘Better call Saul’ – afleveringen te zien. Kortom: ik verveel me niet en een paar uur later ben ik op de plek van bestemming. In mijn geval de afgelopen week tweemaal Leeuwarden, tweemaal naar huis.

In deze opsomming vergat ik twee belangrijke onderdelen te vermelden: naar mensen kijken (en luisteren) en over hen fantaseren. En een mogelijk praatje maken met een medereiziger. (*) Dat laatste gaat een stuk moeizamer dan vroeger want bijna iedereen tuurt tegenwoordig naar zijn/haar eigen beeldscherm. Telefoon, tablet of laptop. Ik zat tweemaal in het stiltecoupé en daar wordt in principe niet gepraat of luidop getelefoneerd.

Ik reis al mijn hele leven zeer regelmatig met de trein. Er is best veel veranderd. Treinkaartjes waar een gaatje werd in geknipt zijn geëvolueerd naar de persoonlijke OV-chipkaart. Er rijdt geen koffiekarretje (railtender) meer door de trein. Best wel jammer maar ja … in de overvolle treinen tegenwoordig is er natuurlijk geen doorkomen aan. Op de grote stations zijn er nu mini-supermarkten en koffiebars. Het spoorboekje zit niet meer in mijn tas maar ik volg de dienstregeling nu op schermen in de trein of op m’n telefoon.

Vroeger zocht ik altijd naar een achtergelaten krant of tijdschrift. En naar ‘Tussen de rails’ en later ‘Rails’. Het gratis maandelijks magazine van de NS. De NMBS (Belgische treinen) had zijn eigen tijdschrift – hangend aan een haakje en/of touwtje – als ik me niet vergis.

‘TUSSEN DE RAILS’ – verboden mee te nemen.

Ik was er dol op. Als toevallig de maand bijna voorbij was verdween er wel eens een ‘Tussen de rails’ … richting mijn tas of rugzak. Ik geef het dertig jaar later toe. Ik hoop dat de strafbare feiten zijn verjaard.

Toen kwam de tijd van ‘Spits’ en ‘Metro’. De gratis krantjes. Ook die las ik bijna altijd op de trein. NS gooide het toen over een moderne boeg. ‘Tussen de rails’ werd ‘Rails’. Een trendy magazine met vaak een heel bijzondere layout. Het werd meer kijken dan lezen.

‘RAILS’ – verboden mee te nemen

Nu vind ik zelden nog achtergelaten lectuur in de trein. Best wel jammer. Krantenlezers lezen nu hun krant (of magazine) op de smartphone of tablet. Alweer een nostalgisch logje waarbij je mij niet hoort beweren dat het vroeger beter was. Wel anders.

Ik herinner me een treinreis (ik denk van Leeuwarden naar Bergen op Zoom) waarbij ik eerst tegenover een man zat die een partituur zat te lezen. Ik sprak hem aan en vroeg of hij hoorde wat hij las. Hij zei volmondig ja. Op dezelfde reis kwam ik terecht naast een blinde man. Hij had een volledig wit braille-tijdschrift op schoot liggen en zat te lezen – met zijn vingers uiteraard. Ook hem sprak ik aan en vertelde hem onder andere over de man met de partituur. Ik kreeg na een praatje zijn braille-tijdschrift. Heel aardig. Ik heb het minstens 15 jaar bewaard.

Zoiets bijzonders is me de afgelopen dagen niet overkomen. Wel had ik een gesprek met een dertiger uit Groningen die twintig jaar lang een oliebollenkraam had op kermissen en tijdens de kerstperiode. Hij is nu werkeloos want hij kan de energie (elektriciteit) niet meer betalen. Alles doorrekenen naar de klant zit er niet in.

(*) Mijn ouders hebben elkaar op de trein ontmoet. Ze lazen toevallig hetzelfde boek en raakten daardoor aan de praat. De rest is geschiedenis … waarvan de schrijver van dit blog dus een deel van die geschiedenis is. Een treinliefhebber.

Werkverblijf in Goes (1)

16 maandag mei 2022

Posted by Koen in Europa, Kunst en Cultuur

≈ 25 reacties

Tags

Goes, Goes-Europa, Regisseur, Theater, Themajaar, Zeeland, Zomerspektakel

De titel verklaart waarschijnlijk al veel. Mensen die hier al langer meelezen weten dat ik met enige regelmaat actief ben in Goes (provincie Zeeland). Met ‘actief’ bedoel ik: aan het werk als (theater) regisseur. Met ‘enige regelmaat’ bedoel ik: elke 4 jaar. Dat laatste moet ik nu bijstellen tot 5 jaar.

Sinds 2005 organiseert de gemeente Goes elke vier jaar een themajaar. In 2005 was dat ‘600 jaar stadsrechten in Goes’. Vier jaar later gevolgd door ‘Goes Afrika’ (2009). In 2013 werd het ‘Goes Latijns-Amerika’. Ook Azië kwam aan bod in 2017 met ‘Goes Azië’. Het college van burgemeester en wethouders besloot enkele jaren geleden dat 2021 het thema ‘Goes Europa’ zou krijgen. De pandemie veroorzaakte een uitstel van een jaar. Maar nu is het nieuwe themajaar (2022) al even aan de gang.

Opnieuw ben ik betrokken bij een van de hoogtepunten van zo’n themajaar: het zomerspektakel. En dat vind ik heel fijn. Omdat ik niet meer in Bergen op Zoom woon, moest er een oplossing gevonden worden voor een logeeradres in Goes. En dat is helemaal goed gekomen. Met grote dank aan mijn gastvrouw. Ik voel me al helemaal thuis. Ik kom al sinds 1999 heel vaak in Goes maar ik had er nog nooit overnacht. Dat was uiteraard nooit nodig want Bergen op Zoom ligt om het hoekje (bij wijze van spreken).

Sinds mijn werkverblijf-met-overnachting kijk ik ook anders naar de stad. En heb ik andere vragen. ‘Waar kan ik gratis parkeren?’ ‘Hoe loop ik het best van A naar B?’ ‘Waar is de dichtstbijzijnde bakker?’ ‘Is er een wereldwinkel in Goes?’ ‘Bestaat de muziekschool nog?’ Enzovoort.

Ik loop dus ook door andere, voor mij nieuwere straatjes. Ik ontdek andere doorkijkjes van een stad die ik toch tamelijk goed ken. Ik zie nieuwbouw en bij een braakliggend terrein vraag ik me af: ‘Wat stond hier vroeger?’ Kortom: ik ga de komende tijd regelmatig iets vertellen over Goes en over het zomerspektakel 2022.

Goes. De Grote Markt, het stadhuis en een doorkijkje naar de Grote of Maria Magdalenakerk.

Meer informatie over het themajaar: Goes Europajaar 2022 en via Facebook – klik HIER. En je begrijpt het al: wordt vervolgd.

← Oudere berichten

Welkom

Een paar keer per week een stukje met een foto. Soms een link of een filmpje. Niet echt een dagboek; meer iets wat me opvalt, me bezig houdt, iets wat me blij of boos maakt. Vaak over mijn dagelijks leven met Isabel. In Nederland of in Mozambique. Tijdens het werk en/of op vakantie. En met grote regelmaat vertel ik iets over de boeken die ik lees.
Ik kijk uit naar je reactie.

Follow Koen Schyvens on WordPress.com

Ik luister nu

Ik lees nu

Ik kijk nu / wij kijken nu

Koen twittert (af en toe)

  • @ferre_wyckmans Broeder Valentinus 1 day ago
  • Bescherm het Tanganykameer vrt.be/vrtnws/nl/2023… 1 week ago
  • Bescherm de Waddenzee. partijvoordedieren.nl/nieuws/bescher… 1 week ago
  • @HeidiTee71 Dune 3 weeks ago
  • @freekjonge Plaatst u 'De Schreef' ook op uw YouTube-kanaal? Dan kan ik de show ook in #Mozambique zien. Alvast dank u wel. 3 weeks ago
Follow @KoenSchyvens

Zomaar een foto uit mijn blog-archief

Ja, ik weet ... meligheid troef.

Reacties op mijn stukjes …

staartje op In de nacht van …
rietepietz op Niet echt op vakantie
Karel op Niet echt op vakantie
Koen op Niet echt op vakantie
Koen op Niet echt op vakantie
Koen op Niet echt op vakantie
Koen op Niet echt op vakantie
Koen op Niet echt op vakantie
Koen op Niet echt op vakantie
Anuscka op Niet echt op vakantie

Hier blog ik over …

1000 vragen Afrika Auto Avek Beeldende kunst België Bergen op Zoom Bloggen Blogs Boechout Boeken Corona Corso Culinair Dans Dieren E-boek Facebook Familie Film Foto Frankrijk Friesland Geschiedenis Goes Griekenland Huwelijk Ine Internet Isabel Jardim Kerstmis Koken Krant Leeuwarden Lezen Maputo Matola MDLM Media Mozambique Muziek Nederland Noorwegen Nostalgie Parijs Politiek Portugal Prijsvraag Reizen Schilderij Schrijven Sport Tanzania Televisie Terschelling Theater Thriller Toneel Traditie Tuin Twitter Umoja Usa Vakantie Vertellen Voetbal Vrienden Wandelen Weblog Wielrennen Wyns YouTube Zuid Afrika Zundert

Meest gelezen berichten vandaag

  • In de nacht van ...
    In de nacht van ...
  • Niet echt op vakantie
    Niet echt op vakantie
  • Afrika
    Afrika
  • Yaniv
    Yaniv
  • Maffia in Parijs
    Maffia in Parijs
  • Mijn eerste brood
    Mijn eerste brood
  • Amor en Psyche (1)
    Amor en Psyche (1)
  • Mijn achilleshiel
    Mijn achilleshiel
  • PSP ontwapenend
    PSP ontwapenend
  • De Century Trilogie
    De Century Trilogie

Mijn archieven per maand

Mijn blogkalender

januari 2023
M D W D V Z Z
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031  
« dec    

Categorieën

  • Actualiteit (436)
  • Afrika (710)
  • Azië (47)
  • Boeken (180)
  • Eten en Drinken (288)
  • Europa (18)
  • Familie (422)
  • Fictie (14)
  • Foto (151)
  • Internet (195)
  • Jukebox (3)
  • Koekjestrommel (21)
  • Kunst en Cultuur (411)
  • Latijns Amerika (27)
  • Muziek en liedjes (7)
  • Natuur (166)
  • Nostalgie (357)
  • Olympische Spelen (9)
  • Onderwijs (5)
  • Politiek (137)
  • Radio (22)
  • Reizen (414)
  • Religie (40)
  • Repertoire (10)
  • Schrijven (63)
  • Sport (75)
  • Studie (6)
  • Taal (6)
  • Televisie (135)
  • Toekomst (11)
  • Tuinieren (22)
  • Uncategorized (4)
  • Verbouwing (14)
  • Wetenschap (5)
  • WK 2014 Brazilië (14)
  • Zielenroerselen (276)

Weblogs die ik regelmatig volg

Aantal blog hits

  • 431.718 hits

Zoek op mijn blog

Follow Koen Schyvens on WordPress.com

Blog op WordPress.com.

erieblogt

Erie's bespiegelingen

Maartjes Moves

On the road again

Een jaar op reis door Afrika

jacomingaroundtheworld.wordpress.com/

jacoming around the world

Emigreren naar Kreta

Onze tocht naar het verwezenlijken van onze droom

GoAnnelies

Passie als toverwoord

Welkom op Karels WP

wil van mijn bezoekers een glimlach ontfutselen

Beaunino loopt de Camino

‘Gewoon doorlopen!’

ZICHTBAAR ALLEEN

Een blog over poëzie

Millennial op reis

Loop met deze millenial in zeven sloten tegelijk

footsteps abroad

Sprekershoek

Eriks Keek op de Week en Andere Ongemakken

LOLA LOVES CHAMPAGNE

A little sparkle to brighten your day.

second part of my life

Geluk volgt uit tevredenheid en tevredenheid is een keuze

apenstaartjeweblog

staart logt

renehoeflaak.com

bloggen, reizen, mensen, plekken, bewegen

De niet genomen weg

Fietsen, wandelen, foto's, gedachten en meer.

Mainzer Beobachter

Blog van Jona Lendering

Afanja's Weblog

Foto's út Fryslân en omkriten

Lucrèce Matthijs schrijft Luc-RAAK

blogger - copywriter - storyteller - columnist - speechschrijver

eddiesblog2016

omabaard

oma van 5 prachtige kleinkindjes

FiveSonsBlog

zeverzin

verzen en andere oefeningen in schoonheid

De dingen des levens !

Dagdagelijkse dingen die je nergens anders leest.

maxvanhemel.wordpress.com/

potloodtekenaar, verteller, curator en cultuurminnaar

TOOS&ART

Beleef de wereld van beeldend kunstenaar TOOS van Holstein, haar kunstleven, haar ervaringen, haar ideeën

groengenot

Over genieten en ecologisch bezig zijn...

Cultuur Overal

Impressies, tips, berichten en recensies

Alle Eieren In Het Nest

Gedachtenkronkels van een troubled mind

Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze website, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid
  • Volg Volgend
    • Koen Schyvens
    • Doe mee met 209 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Koen Schyvens
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....