Laat ik beginnen met een tweede foto van drie ‘bontkwagga’s’ … zebra’s. Daar eindigde ik gisteren mee. Vandaar …
Allemaal hebben ze een unieke streepjes-code
We zagen buffels en nijlpaarden. Niet vlakbij dus mijn foto’s zijn geen goede weergave van wat we door de verrekijker wel mooi konden zien. Het laatste nijlpaard dat we zondag zagen stond op de bodem van de Krokodillen-rivier vlakbij Malelane Gate. Zie foto hieronder. Heel bijzonder. Crocodile River … ja … zo heet die rivier echt! Deze rivier vormt de zuidgrens van het Krugerpark.
Nijlpaard (Seekoei) in de Crocodile River
Een lievelingswoord in onze familie is ‘kameelpaard’. Het lievelingsdier van mijn kleinzoon Ender. De meeste mensen noemen het kameelperd niet met zijn Afrikaanse naam maar zeggen: giraf. Wat zijn ze mooi en elegant. En als je ze ziet lopen begrijp je wel waarom de vergelijking met een kameel wordt gemaakt.
Giraf aan de wandel
De eerste giraffen die we zagen staken de weg over – net te snel om foto’s te maken. Ze bleven wel blaadjes eten maar stonden grotendeels verscholen tussen de grote struiken.
Twee giraffen
Is het enkelvoud van ‘giraffen’ – een ‘giraf’ of een ‘giraffe’? Ik moet het eens opzoeken, ik weet het niet zeker. Natuurlijk heeft Bompa een filmpje gemaakt en per ommegaande naar Nederland gestuurd. Met dank aan WhatsApp.
“Dag giraf” zei Dikkertje Dap. “Weet je wat ik heb gekregen? Rode laarsjes voor de regen …”
Onze wekker liep om 4.40 af dus net iets vroeger dan op een doordeweekse dag. Waarom ik dit vermeld? Op een wat saaier stukje – de zon is al flink van de partij – de auto schudt zachtjes van links naar rechts. Naast mij zie ik dat Isabel in slaap is gesukkeld. Een blik in mijn spiegel … ook mijn andere reisgenoten zijn in dromenland. Hahaha … Koen gaat op excursie en de meisjes … maar gelukkig spot ik kort daarna de eerste olifant van de dag. En op slag zijn ze helemaal wakker.
Een grote familie olifanten neemt een zondags bad.
Bij dezelfde rivier zien we twee nijlpaarden op de andere oever. Meestal zie je ze in het water. En ook op de andere oever tellen we een stuk of vijf buffels. We rijden verder.
Het blijft een indrukwekkend dier
Het is onbegrijpelijk dat er nog steeds lui zijn die er lol in hebben om olifanten en neushoorns dood te schieten. Zelfs giraffen. Overal wordt gewaarschuwd voor stropers. Maputo is een belangrijke doorvoerhaven van hoorns en slagtanden. Onlangs bij het vertrek van JJ werd zijn bagage besnuffeld door getrainde honden. Niet op zoek naar drugs maar op zoek naar dierlijke materialen.
Eten en drinken bij een meertje
Het hoogtepunt van de dag. De olifant die je op bovenstaande foto ziet bezorgde ons fantastische tien minuten. Met zijn slurf plukt hij eerst een flinke bos sappig gras. Hij schudt de overtollige aarde er af en dan verdwijnt alles in z’n bekkie. Dat herhaalt zich een keer of vijf. Dan is het tijd om alles door te spoelen. Water wordt opgezogen via de slurf en gedeponeerd in zijn mond. Zeg je dat van een olifant: ‘mond’? Ik denk het niet maar ‘bek’ klinkt wat oneerbiedig.
Ik eindig wat minder spectaculair. Met drie zwijntjes. Niet de biggetjes van het sprookje met de wolf. Maar met drie wrattenzwijnen. Warthog of Javalin in het Portugees.
Vlakvark is een vegetariër.
Maar bij mij komt toch als eerste het woord ‘Pumba’ op. En iedereen die de ‘Leeuwenkoning’ (The Lion King) heeft gezien weet natuurlijk wie Pumba is. Als ze onraad bespeuren gaat het staartje als een antenne omhoog. De kleintjes verzamelen zich rond mama en ze vertrekken. Is het gevaar geweken dan zakt mama weer door de knieën om gras of wortels te eten.
Het echte einde is voorbehouden aan mijn Mozambikaanse familie. Het was een mooie dag dames. Wordt vervolgd zou ik zeggen …
Aldovanda – Dona Isabel – Belinha
Mocht je nu denken … dat wil ik ook wel eens zien. Wees welkom. Ik geef je graag advies. Neem gerust contact op. Een reis naar Mozambique of Zuid Afrika hoef je echt niet met een grote reisorganisatie te doen. Ik help je graag op weg. We hebben vaker gasten op bezoek, logeerplek zat en ik ben graag je gids …
Alle foto’s heb ik zelf gemaakt op 12 mei 2019. Ik ga weer eens in mijn foto-mappen snuffelen en maak mogelijk nog een derde plogje over het Krugerpark met foto’s van eerdere bezoeken.
Wij wonen op precies 100 km van de dichtstbijzijnde ingang van het wereldberoemde Krugerpark. Crocodile Bridge Gate. Tot gisteren was Isabel er nog nooit geweest. “Dat is iets voor witte mensen” of woorden van gelijke strekking was steeds haar commentaar. Ook haar zus en moeder hebben nog nooit een wildpark bezocht. ‘Toerist zijn’ is hen niet vreemd – Spanje, Portugal, Zwitserland, Italië, Nederland, België, Frankrijk enzovoort – maar toch niet vlakbij huis … ben je gek?!? Mijn schoonvader is nog in Portugal dus dit was een mooie gelegenheid om zo’n bezoek te regelen. Nou ja … regelen – dat is een veel te groot woord. Je rijdt ernaar toe, je betaalt een dagkaart – Mozambikanen krijgen een flinke korting – en je zoekt je eigen weg. Wij rijden om 7.12u het park in. Rond half vijf rijden we via Malelane Gate weer naar buiten en naar huis. Moederdag 2019. Of moet ik zeggen ‘Schoonmoeder-dag’?
Minha sogra – Dona Isabel – mijn schoonmoeder
In Mozambique en Portugal vieren ze dat trouwens op de eerste zondag van mei. In Zuid Afrika en de meeste Europese landen vieren ze dat op de tweede zondag van mei. Wij gisteren. Laat ik er maar een meer-daags plogje van maken. Een kleine selectie van de vele foto’s. Met een heel gewone camera en met het mobieltje van mijn Isabel. Ja, ze is naar haar moeder vernoemd. In familiekring zegt iedereen Belinha (kleine Isabel) tegen mijn lieftallige echtgenote. Ik was eerder met haar in andere wildparken in Zuid Afrika en Eswatini (Swaziland).
Minha esposa – Belinha
Goed .. foto’s van het Krugerpark moeten natuurlijk dieren-foto’s zijn. Daar gaan we.
Gnoe – Wildebeest en Geelbekreigertjes
We hebben aardig wat vogels gezien. Mijn beperkte foto-apparatuur schiet tekort om dat mooi in beeld te brengen. We zagen naast de veel voorkomende soorten ook een zwartborstslangenarend, een prachtige ijsvogel, een secretaris-vogel, een uiltje, veel maraboe’s, een zwarte ooievaar en verschillende soorten neushoornvogels.
Neushoornvogel – ‘Zazoe’ in The Lion King
Zuidelijke hoornraaf (Bromvoël – in het Afrikaans)
En natuurlijk gingen ook mijn Mozambikaanse meisjes op zoek naar ‘The Big Five’. Dat is niet gelukt. Ik zag ze wel alle vijf maar nooit tijdens één bezoek. Gisteren konden zij de buffel en de olifant op hun lijstje aankruisen. Luipaard, leeuw en neushoorn zal voor een andere keer zijn.
Waterbok
Impala
Krokodil
Zoekplaatje … hoeveel krokodillen zie je op deze foto?
Ik was voor de vierde keer in het Krugerpark. De eerste keer drie dagen met Ine (2004). Begin 2018 twee dagen met mijn kinderen en kleinkinderen. Met de Vlaamse vrienden – Werner zijn zestigste verjaardag – gingen we één dagje. Haast identiek met onze uitstap van gisteren. 365 kilometer op de dagteller van onze auto waarvan 135 kilometer in het park. Voor de kenners: via Crocodile Bridge naar Lower Sabie en dan doorgestoken richting Jock Safari Lodge en dan naar het zuiden – de uitgang van Malelane.
Ik heb van al mijn bezoeken aan wildparken in Afrika heel veel foto’s. Gisteren dacht ik … de meisjes gaan flink wat fotograferen. Ik hoef niet zonodig maar als je dan de eerste zebra’s van de dag ziet … dan kan ik het niet laten …
Het thema van deze tiende week: oud. “Weer heel veel mogelijkheden, weer heel veel mogelijkheden tot creativiteit. Een foto van je grootouders. Of je ouders. Of jezelf. Hangt allemaal af van je leeftijd, ha! Een oud gebouw. Je oude jeans. Een oud detail van iets nieuws. Something old. Er zijn zoveel mogelijkheden.” Dit is een deel van de beschrijving zoals je dat kunt lezen bij Satur9. Je weet wel … een wekelijks foto-idee, een challenge.
Bij het lezen van de woorden ‘oude jeans’ dacht ik onmiddellijk aan mijn oude wandelschoenen. Ik weet zeker dat ik er een foto heb van gemaakt net voor ze in de afvalcontainer belandden. Waar, in welk digitaal mapje staat deze foto? Of herinner ik me een foto van vóór zomer 2002? Dat is het jaar dat ik mijn eerste digitale camera kocht (op Schiphol op weg naar Atlanta – USA).
Ik zie op mijn laptop een paar honderd foto’s in sneltreinvaart. Veel oude gebouwen, een paar oude mensen. Als ik mijn eigen zwarte krullenbos verschillende keren zie, besef ik dat ik flink ben verouderd de laatste jaren. En dan zie ik een paar keer een foto van mijn oude tent.
Zomer 2006 – In de buurt van Talinn, Estland
Niemand denkt bij deze foto aan‘oud‘. Ik wel, een beetje dan toch. Oud in de zin van: voormalig. Als het weekthema ‘Wat mis ik?’ zou zijn dan had ik deze foto ook kunnen gebruiken. Ik kocht deze tent drie weken nadat Ine was overleden. 2005. Het was volop zomer en ik wilde er nog even tussenuit. Naar vrienden in Frankrijk. De tent die we hiervoor (samen uiteraard) gebruikten vond ik te groot. En ietsjes te onhandig om in mijn eentje op te zetten. Dus … een nieuw tentje. Drie-persoons – lichtgewicht, geen nylon.
Deze foto is één jaar later gemaakt. Mijn zomervakantie 2006 in de Baltische staten. Ik heb er al veel vaker over geschreven. Bij gebrek aan maatje, partner, reisgezel heb ik die vakantie wel twintig foto’s van mijn tentje gemaakt. Hahaha. Ook de daarop volgende jaren was deze tent onderwerp van een heel wat foto’s. Misschien ga ik er een keer een plogje van maken in het kader van ‘thematisch ploggen’.
Flink wat jaren later besloot ik om mijn tentje mee te nemen naar Mozambique. Ik had stiekeme plannetjes om ook met Isabel te gaan kamperen. Buurland Zuid-Afrika is daarvoor een ideale bestemming. Dat Isabel dit ABSOLUUT geen goed idee vind, kan onderwerp zijn van een toekomstig stukje. Mijn tentje ligt naast mijn slaapzak en opblaasmatjes stof te happen. Maar toen werd het kerstvakantie 2017. Mijn kinderen en kleinkinderen komen op bezoek. Hoera hoera hoera. Mijn zoon (en co) huurt een kampeerauto in Johannesburg. Twee weken later rijden ze ons erf op. Mijn dochter (en co) komt met het vliegtuig naar Maputo. Op de vroege ochtend van 2 januari 2018 vertrekken we naar Zuid-Afrika. Naar het Krugerpark en … gaan we kamperen. Ik koop een nieuw nylontentje voor de familie en ik beloof mijn oudste kleindochter dat zij samen met mij (Isabel moet werken en blijft in Mozambique) in het tentje van Bompa mag slapen.
We rijden naar Graskop maar het weer verandert dramatisch. We zoeken een plekje voor de nacht. De gehuurde kampeerauto zal dat noodweer wel doorstaan. De twee kleine tentjes niet. En de verwachtte nachttemperaturen rond de 10c zijn ook niet uitnodigend. We vinden een huisje voor de nacht. De volgende dag rijden we via Orpen het Krugerpark binnen. Vanavond gaan we dan echt kamperen …
We hebben kampeerplekjes gereserveerd bij Malelane Satelitte Camp. Ik haal mijn tentje – na jaren winterslaap – uit de tas. En dan … tromgeroffel … ontdek ik dat ik jaren daarvoor enkel de binnentent, de stokken en een paar haringen (piketten) heb meegenomen uit Bergen op Zoom. Ooo help !!! De rest – de buitentent – heb ik blijkbaar – ooit – in de afvalcontainer gedumpt. Domme Bompa. Hoezo dom? Het is toch lekker weer …
3 januari 2018 – Malelane Satellite Camp (Krugerpark)
Zoals je kunt zien staat mijn oude tent … nou ja, binnentent … te pronken naast een schitterende kampeerauto en een nylon geval. We hebben heerlijk geslapen. Gelukkig bleef het droog.
Tenslotte. Op de eerste foto zie je ook mijn oude auto. Niet echt oud in leeftijd maar het is de auto die ik toen gebruikte. Ik heb helemaal NIETS met auto’s. Ik kan dus niet vol weemoed vertellen over ‘mijn oude auto’ want ik heb er nauwelijks een gevoel bij. Zo’n ding moet starten wanneer ik dat wil. Als ik op de rem trap moet hij (het / zij) stoppen. En in Afrika is het handig dat de airco werkt. Verder heb ik geen enkele voorkeur. Merk, kleur, cc’s … het zal me worst wezen.
Ik had me voorgenomen om elke maand vijfentwintig vragen te beantwoorden. Laat ik dan ook de daad bij het (geschreven) woord voegen.
626. Welke eigenschap vind je niet mooi aan jezelf?
Loslaten is niet mijn sterkste eigenschap. Ik ben af en toe een vastbijter. Een idioot misverstand, een foute reactie of een slechte grap kan bij de geliefde nog wel eens voor ontploffingsgevaar zorgen. Als er dan inderdaad een explosie volgt dan wil ik het uitleggen. Mijn gelijk halen. Dat wordt dan algauw mezelf goedpraten in de ogen van mijn wederhelft. Dan ben ik meestal aan het verkeerde adres bij mijn tonnetje dynamiet. Ik krijg dan (in eerste instantie) geen ruimte om te nuanceren of om me te excuseren. Dan zet ik – dom dom dom – de hakken in het zand en wordt het duelleren of veel te lang zwijgen. Ook dat laatste is geen mooie eigenschap. Zo, de kop is er af. Nog vierentwintig vragen. Het hoeven wat mij betreft niet allemaal biechtstoel-vragen te zijn.
627. Welk gerecht zou je elke dag willen eten?
Niets. Ik hou heel erg van afwisseling maar als ik een ingrediënt zou noemen dan is het KAAS. Dat kan ik echt elke dag eten. Zelfs meerdere keren per dag. Omwille van de afwisseling uiteraard de ene keer brie of camembert. Een volgende keer blauwe kaas in de saus of in de salade. Oude boerenkaas, smeerkaas, feta, witte cheddar, mozzarella … en BROOD wil ik ook het liefst elke dag eten.
628. Met welk gevoel loop je door een dierentuin?
Omdat ‘lopen in de dierentuin’ een typische familieactiviteit is, loop ik meestal met een grote smile rond. Vroeger was dat de Antwerpse Zoo of Plankendael. Later volgden heel wat bezoeken aan Het Emmer Dierenpark. De laatste jaren De Beekse Bergen en Blijdorp.
2016 – Jules is jarig in ‘Afrika’ (Diergaarde Blijdorp / Rotterdam Zoo)
Ik ben nog nooit in Artis geweest, realiseer ik me nu. Maar … een hele grote maar … sinds ik vaak in Afrika verblijf, vind ik dierentuinen erg surrogaat en krijg ik steeds meer bedenkingen bij het opsluiten op dieren in een artificiële omgeving. Leve de wildparken! Bijvoorbeeld het Krugerpark waar ik al vaak over heb geblogd. Het lijstje van wildparken dat ik heb bezocht is veel langer dan het aantal dierentuinen.
629. Wanneer had je eerder je grenzen moeten aangeven?
Ik ben in eerste instantie een JA-zegger want als je NEE zegt op een vraag dan is het meteen OVER en UIT. Het gevaar van ja-zeggen is dan wel dat je te lang met iets of iemand meegaat en dan tegen grenzen aanloopt of ze zelfs overschrijdt. Een onschuldig voorbeeld is meegaan naar een feestje waar ik eigenlijk geen zin in heb en dan veel te lang moet blijven omdat ik ook de BOB ben en er altijd nog een allerlaatste drankje of gesprekje moet volgen. Meneer wacht wel.
630. Wat vind je de beste slechte film die ooit gemaakt is?
Leuke vraag. De eerste film die bij me opkomt is ’10’ – film uit 1979 met Julie Andrews, Dudley Moore en natuurlijk Bo Derek. Modern noemen ze dat … My Guilty Pleasure.
Door het opzoeken van deze trailer zie ik dat de hele film op YouTube staat. Maar of ik …
631. Is elke dag een nieuw begin?
Onzin. Natuurlijk niet. Ja, wel van die specifieke dag maar elke dag staat natuurlijk in een onlosmakelijk verband met de vorige en de volgende dagen. En sommige dagen zijn natuurlijk wat meer ‘een nieuw begin‘. Begin van een nieuw schooljaar of semester. De eerste repetitiebijeenkomst. De dag dat je op reis (vakantie) vertrekt. De eerste dag nadat je weer thuis bent gekomen en de draad van het gewone leven oppakt. Enzovoort.
632. Waar ga je het liefst naar toe op een eerste date?
Ik ben een bijna onbeschreven blad wat ‘daten’ betreft. Als ik ‘daten’ ruim interpreteer dan kom ik aan twee momenten. Of moet ik zeggen twee dames (in mijn specifiek geval)? Het waren in beide gevallen dames die ik al een hele tijd kende. Dus er was geen sprake van blind daten. Wel was er twee keer sprake van nogal wat push-werk van anderen. “Je moet echt een keer …” Ik gaf toe. Een drankje. Een etentje. En nog een drankje. Ik ben de beroerdste niet maar echt ontspannen was ik niet. Er volgde dan ook geen tweede één-op-één afspraak. We bleven elkaar wel zien zoals dat ook al was vóór zo’n geforceerde ‘date’.
633. Wanneer heb je je voor het laatst moeten inhouden?
Ik zou nu mijn antwoord op vraag 626 kunnen uitbreiden. Ik hou het kort. In zo’n explosieve situatie of in de stilte daarna zijn er natuurlijk voortdurend momenten dat je – bewust of onbewust – keuzes maakt. Je inhoudt. Op je woorden let. Gelukkig maar, wil ik eraan toevoegen.
634. Kun je iemand nadoen?
Een beetje. Zinnetjes, stemmetjes, typetjes. Bijvoorbeeld Jiskefet-typetjes of Koot en Bie-typetjes. Ik kon vooral mijn vader goed nadoen – beetje zwarte, wrange humor als ik er nu aan terugdenk.
635. Wat had je veel eerder moeten doen?
De Postcodeloterij opzeggen.
636. Zing je altijd mee in de auto?
Soms, stukjes van een liedje. Absoluut niet altijd. In de auto luister ik afwisselend naar podcasts, radio 1 (actualiteiten) of naar een musical-mix.
637. Met wie zou je graag willen ruilen van leven?
Een idiote vraag. Over een dagje ruilen zou ik kunnen nadenken maar een leven … kom op zeg. Volgende vraag.
638. Wanneer heb je voor het laatst heel hard gejuicht?
Dat was vast met een overwinning van Wout van Aert. En dat waren er heel wat het afgelopen seizoen. Tour etappes, Strade Bianchi, Milaan – San Remo.
639. Hoe gaat het met je liefdesleven?
Als je al wat langer hier meeleest dan weet je het antwoord op deze vraag. Ps. Ze belde me vijf minuten geleden op met de vraag wat we vanavond eten. De liefde van mijn lief gaat (ook) door de maag. Hahaha. Het antwoord is tajine met kip, couscous en een frisse salade.
640. Waardoor raak je geïnspireerd?
Door iets dat ik hoor, lees, zie, ruik, proef, voel. Door iemands verhaal. Door iets dat ik heb meegemaakt. Soms door een herinnering. Doordat iemand op het juiste moment de juiste prikkel geeft. Van dat soort zaken. Een voorbeeld is mijn her-vertelling van Amor en Psyche. Al doende, lezende en schrijvende raak ik steeds meer geïnspireerd.
641. Welk muziekinstrument zou je graag willen bespelen?
Gitaar. Ik denk dat dat binnen mijn motorieke mogelijkheden ligt. Bij piano twijfel ik daar ernstig over. Als ik mezelf zie als muzikant – wat ik dus niet ben – dan zal dat eerder begeleidend, sfeermakend zijn dan als solist. Denk maar in de richting van een kampvuur en iemand die zit te tokkelen op een gitaar en dan ook nog liedjes die plots opkomen weet te begeleiden met een paar akkoorden.
642. Heb je een grote algemene kennis?
Ik vind zelf van wel. Of ik dat kan bewijzen? Nee. Ik word stilaan een oude man dus waarschijnlijk zullen de twintigers van nu zeggen dat ik … laat maar.
643. Voor wie heb je een zwak?
Is dat nog niet duidelijk? Natuurlijk is dat Isabel. Mijn kinderen en mijn kleinkinderen, dat mag toch duidelijk zijn. Ik heb goede vrienden en daar heb ik een zwak voor. Ook familie en schoonfamilie. En binnen al deze categorieën heb ik een groter zwak voor de een dan voor de ander. Maar dat is totaal afhankelijk van het moment en dat kan morgen weer heel anders zijn.
644. Wat is je grootste obstakel?
Sinds eind maart 2020 mag het duidelijk zijn dat corona / covid-19 mijn (ons) grootste obstakel is. Moet ik er een tekeningetje bijmaken?
645. Wat ben je vandaag aan het doen?
In telegramstijl: thee zetten, Isabels lunch maken, kippen voeren, watertank bijvullen, moestuin water geven, kruidentuin sproeien, schildpadden voeren, een plons in ’t zwembad, douchen, broodje met kaas eten, (internet) krant lezen, Zondag met Lubach kijken, oefeningen maken voor mijn Nederlandse lessen, koffie drinken, emails beantwoorden. WhatsApp-berichtjes sturen en beantwoorden, online lesgeven, voorbereidingen voor het avondeten uitvoeren, werkkamer beetje opruimen, telefoontjes beantwoorden, dit logje schrijven … en de dag is nog maar halverwege.
646. Waar had je langer over moeten nadenken?
Over al dan niet verhuizen. Te vroeg? Te laat? Wat bewaren, wat wegdoen, wat verschepen? Waar? Zee, bos, stad, dorp, appartement of kamer? Van dat soort zaken.
647. Heb je liever gelijk of geluk?
Ik denk dat ik stiekem graag gelijk heb. Zie alweer mijn antwoord op de eerste vraag hierboven. Geluk is trouwens mooi meegenomen. Zijn dat eigenlijk tegengestelden: gelijk en geluk? Nee toch.
648. Wat vind je van de partners van je vriendinnen?
Dit zijn vragen uit een damesblad. Natuurlijk heb ik vrouwelijke vrienden. Vriendinnen dus. Heel wat zelfs. Hou ik me bezig met wat ik van hun partners vind? Nauwelijks. Op eentje na dan maar dat ga ik hier niet uit de doeken doen. En de partners van mijn vrienden? Hetzelfde antwoord. Waarom zou ik daar iets moeten van vinden?
649. Welke eigenschap zou je van je vader willen hebben?
Dan moet ik nadenken over mijn vader van voordat hij ziek werd. Zijn sociaal engagement was groot en dat bracht hij (mijn ouders) ook in de praktijk. Bijna mijn hele jeugd woonden er ook anderen bij ons thuis. Nooit officieel als pleeggezin maar het kwam er wel heel dichtbij in de buurt. Ik tel ze even … laat ik enkel de eerste letter van hun voornamen noteren en tussen haakjes (j – jongen) of (m – meisje). C (j), P (j), M (j), H (m), H (j), J (m), M (m). En in de korte vakanties kwam daar ook M (j) bij. Ook twee Waalse jongeren gingen met ons mee op vakantie om Nederlands te leren / praten. Het verhaal van Valbona heb ik al eerder verteld.
650. Met welk idee moet je nog steeds iets doen?
Er staan twee nieuwe her-vertellingen klaar om uitgewerkt te worden. Verder moet er een carport gerealiseerd (gebouwd) worden – vindt vooral mijn lieftallige Belinha. Dat laatste is dus eerder een dingetje dat hoog op de wensenlijst (to do list) staat. Het idee is er al lang. De uitvoering (en de centjes) laat nog op zich wachten …
Herfstvakantie in het zuiden en rond Allerheiligen gaan ook de Vlaamse scholen dicht. Eén week of misschien toch wat langer? We zullen het zien. En wat doe je dan als het advies is om thuis te blijven? Tv-kijken, spelletjes spelen, een bos- of strandwandeling. Puzzelen, een taart bakken, de lego weer eens sorteren want dat was je al lang van plan. Ik voeg er een ‘dierenspel’ aan toe.
Ik schrijf al enkele jaren stukjes in Corsief. Het wonderschone magazine over bloemencorso’s en dat van Zundert in het bijzonder. Mensen die me al wat langer kennen weten dat ik (ooit) zeer nauw betrokken was bij het grootste dahliacorso van de wereld. Begin dit jaar (of was het al vorig jaar?) bracht Corsief een themanummer uit. Thema: dieren. Dieren zijn een zeer geliefd onderwerp in het Zundertse corso. Deze praalwagens scoren vaak hoog – zeker bij het publiek. Ik heb voor Corsief een dieren-woord-puzzel gemaakt.
Ik was net een paar dagen voor het schrijven van mijn stukje met mijn schoonmoeder, schoonzusje en Isabel een dagje naar het Krugerpark geweest. Ik schreef al vaker over dit wereldberoemde park. Klik HIER. Ik heb een gids van dat wildpark in het Afrikaans. Erg grappig. Wist je bijvoorbeeld dat een nijlpaard in het Afrikaans een seekoei wordt genoemd? Ik leg zo uit waarom ik dit voorbeeld geef.
In bovenstaand rij zitten 16 (Afrikaanse) dieren verstopt. Horizontaal staan de dieren vermeld in het Nederlands en verticaal vind je dezelfde dieren met hun Afrikaanse naam. Je ziet vast in de bovenste lijn het woord nijlpaard. In de dertiende kolom verticaal lees je vrij onderaan: seekoei.
Vind jij de vijftien andere dieren? Klik op de woordpuzzel dan kan je de foto mogelijk wat vergroten. Het is geen prijsvraag dus je kunt gerust reageren bij de reacties. Zo kun je elkaar ook aanvullen. Ik ben benieuwd. Natuurlijk kunnen mijn volgers uit Zundert en omgeving ook meedoen maar jullie hebben mogelijk de antwoorden al gelezen in een ander stukje dat ik dit jaar schreef.
Eind oktober kom ik met de oplossing. Drie van de dieren hierboven zitten tweemaal (in het Nederlands en in het Afrikaans) verstopt in de puzzel.
Wie herkent de titel van dit stukje? Dan keek je in de 80’er jaren naar Sesamstraat en dan had je waarschijnlijk een casettebandje dat eindeloos werd herhaald. Thuis en in de auto. Bij ons is het een klassieker. ‘Even om het hoekje vlakbij.’
Maar ik wilde het eigenlijk niet hebben over Sesamstraat maar over een dagje naar het Krugerpark met gasten uit Portugal die bij ons logeren ivm de bruiloft van mijn schoonzusje. Ik heb niet zoveel tijd om stukjes te schrijven en foto’s uit te zoeken. Laat ik me dus beperken tot één foto. Nou ja, een kleine collage met de hoogtepunten van ons dagje Krugerpark – en zoals de meeste volgers en meelezers wel weten dat is … even om het hoekje vlakbij.
Een bijna vijftigjarige vriendschap. Mozambique – Maart 2018. Een plogje.
Eric – Werner – Koen – Gie
Het stadsbezoek aan Maputo is halverwege. Tijd voor een hapje en een drankje.
Costa do Sol (Maputo)
Costa do Sol (Maputo) op een doordeweekse dag
Het vingertje van Koen. Het staat op heel veel foto’s. Ik leg het graag uit. Ik weet het. Reisleider en gids – in eigen omgeving. En verhalen vertellen. Dat is nu eenmaal de aard van het beestje.
Thuis duiken we het zwembad in. Tijd om nieuwe plannen te maken.
Napraten en plannen maken voor morgen
Ik doe een aantal voorstellen. Wikken en wegen. Woensdag staat een dagje Krügerpark (Zuid Afrika) op het programma. We rijden op tijd weg. We passeren de grenzen in minder dan anderhalf uur. We rijden het wereldberoemde park in via Crocodile Bridge Gate. We worden niet teleurgesteld.
Een ontmoeting met de eerste van de Big Five
Olifant op “12 uur”
Voor de Vlaamse vrienden was dit het hoogtepunt van ons dagje Safari om het hoekje.
Voor het eerst had ik vooral oog voor vogels want Werner is een liefhebber. Hij heeft zijn verrekijker in de aanslag. De lijst wordt lang. We kijken links naar twee grijze go-away vogels. Kwēvoël in het Afrikaans. Een loerie of toerako.
Grey go-away bird / Grijze loerie
En omdat we met z’n allen naar links blijven kijken, zien we niet wat er rechts voorbijkomt. Gelukkig steken ze de weg over …
Neushoorn
We zien drie van de grote vijf. De olifant, de neushoorn en de buffel. De leeuw en het luipaard lieten zich niet zien. Wel giraffen, wrattenzwijnen, antilopes, zebra’s, koedoe’s, hyena, apen, krokodil, boseekhoorns en nog veel meer. Om tien uur rijden we het erf weer op. Werner is zestig geworden. Een mooie dag.
En dan is het alweer donderdag. Een nieuwe uitstap. Naar Namaacha, Pequenos Libombos en Tia Sandra.
De watervallen van Namaacha
Namaacha
En alweer dat vingertje … onderweg stoppen we om vers fruit te kopen.
Ik koop appel-bananen bij een van de vele stalletjes langs de weg
Vrijdag. Dat wordt een dagje strand aan de Indische Oceaan. Met de auto naar Macaneta. Op tijd stoppen voor een lokaal biertje. Een wandeling door de duinen en dan ons omver laten spoelen door de golven.
Praia da Macaneta in Marracuene
En ook de innerlijke mens wordt niet vergeten. We zaten vaak en lang aan tafel. Niet alleen vandaag maar alle dagen.
Heerlijk eten bij Quinta do Lourenço – Macaneta
En je weet het … als er een fototoestel wordt bijgehaald in een restaurant dan is het eten en de ambiance dik in orde.
En dan is Eric jarig. Een boottocht naar Portuguese Island en Inhaca. Met de catamaran Umoja vanuit Maputo. Ik maakte die tocht al vaker – ook met onze eerdere gasten.
Een dagje op de ‘Umoja’ van Maputo Yachting
En als we de haven van Maputo binnen varen, kruisen we een cruise-schip van de Holland America Line. De ‘Amsterdam’ met Rotterdam als thuishaven.
Eric fotografeert de AMSTERDAM van de Holland America Line
En waar is Isabel? Aan het werk maar ’s avonds en in het weekend vertelt ze honderd-uit over typisch Mozambikaanse zaken. Veel over planten en kruiden en het medicinaal gebruik ervan. En over African Magic. Sangoma’s en brucheria.
Isabel met de jongens
En als Isabel aan het woord is, houd ik mijn mond en m’n armpjes op de rug, luister en leer steeds meer over Mozambikaanse gebruiken.
En dan is het bijna tijd om de koffers te pakken. Is dit plogje volledig? Nee, natuurlijk niet. De vele uren kaarten zijn niet in beeld gebracht. Kingen en Wiezen. Luisteren naar de radio – Ronde van Vlaanderen. Sterke Nikki Terpstra. Kijken en luisteren naar de regen. Zomerse kampeer-herinneringen ophalen. Familie opzoeken. Afdingen op de lokale markt. Capulana’s kopen op Inhaca. Lezen en luieren. Lachen met Gustave Eiffel’s flaters. We huren een Kia Soll. Ons huis en zwembad onverwacht vol vinden met familie en vrienden en dansen met Tia Sandra. Lokale gerechten proeven. Schelpjes en krab met bladeren van maniok en zoete aardappel. Boos worden op de bureaucratische systemen en onwillige douaniers. 2M drinken. Uren in de avondspits stilstaan. Op bezoek bij jarige Pai Sampaio. Uren in het donker doorbrengen want er is geen elektriciteit. Tot tweemaal toe is de watertank leeg en wordt het omschakelen naar de ‘kampeer-modus’. Het zwembad brengt uitkomst.
De dagen zijn omgevlogen. Een heerlijke tijd. Dit mag vaker gebeuren. Wij zijn er klaar voor. De gasten mogen zich melden …
F – Fietsvakantie Samen met Ine op fiets-vakantie gaan was geen goed plan. Geen haalbare kaart. Ze had zo haar eigen geschiedenis met fietsvakanties. Ik beperkte me tot wat lange dagtochten. Zo herinner ik me een tocht van Wyns naar Borger en een week later terug. Ik fietste ook van Bergen op Zoom naar Sint Idesbald (Koksijde). Ine en de kinderen gingen met de auto. Eén keertje ging de fiets mee naar Frankrijk. Mijn beklimming (en afdaling) van de Col d’Aubisque vanuit Laruns hoort bij de stoere verhalen die ik mijn kleinkinderen wil vertellen. Maar het absolute hoogtepunt onder dit kopje, is de fietsvakantie samen met Jules. Van Vlissingen naar Maastricht. Hij was een jaar of twaalf. Vijf dagen. Alles mee in fietstassen. Tent, slaapmatjes, kookspullen, regenkleding, enzovoort. In de Limburgse heuvels ontdekte Jules dat zijn vader beschikt over beperkte klim-kwaliteiten, veel minder dan in zijn verbeelding. Hij verwoordde zijn teleurstelling als volgt: “Het is alsof ik voor de tweede keer in mijn leven hoor dat Sinterklaas niet bestaat.” En hij trok weer een sprintje berg-op naar een denkbeeldige finish.
G – Ger Waarschijnlijk is dit niet de meest voor de hand liggende associatie. Ik verklaar me nader. De meeste mensen kennen het begrip ‘ger’ onder de meer bruikbare Turkse benaming: ‘Yurt’.
Wakker worden in deze ger, ergens in Mongolië
Een Mongoolse, ronde tent. In 2009 maakte ik één van mijn mooiste reizen. Veertien dagen rondtrekken door Mongolië. We hadden onze eigen tentjes bij. Tweede helft augustus. De zomer loopt op z’n eind. De plaatselijke bevolking maakte zich stilaan op om terug te keren naar lager gelegen gebieden. ’s Middags kon het nog 25c zijn en een paar uur later was de wereld wit. Een combinatie van de eerste sneeuw en hagel. Tweemaal was het te koud om in een klein tentje te slapen. Dan zochten we onderdak in een ger. Zoals op bovenstaande foto. Je ziet vast de kachelpijp. ’s Avonds werd de kachel flink opgestookt met hout. Ik sliep heerlijk. En onderweg speelden we (Marcel, Saskia, Linde, Alice en ik) ons historisch ‘Ger-woord-spelletje’.
H – Hotel Ik denk dat ik voor het eerst in een hotel sliep toen ik bijna vijftien was. Hotel de la Poste in Larochette (Luxemburg). Wij gingen elk jaar met het gezin op vakantie. Altijd met de tent en heel af en toe een huisje in de Ardennen. Een enkele keer in een pension. Mijn zus is veertien jonger dan ik. Kamperen met een baby in die eerste herfstvakantie na haar geboorte was iets te veel van het goede. Wij gingen dus ‘op hotel’. Voor het eerst. Een beetje ouderwetse grandeur. Ik herinner me heel goed de geur van veel boenwas en dat we onze laarzen buiten moesten uittrekken en dan op kousenvoeten naar binnen. Ook de kinderwagen die wij ijverig door bospaadjes hadden geduwd moest buiten worden afgespoeld. Sinds 2003 slaap ik bijna honderd nachten per jaar in hotels. Een effect van het vele buitenlandse werk. Ben ik een fan? Nou nee, niet echt. Maar ik heb er geen hekel aan zolang er maar sanitair – een wc en een douche – op de kamer is want met mijn handdoekje en toilettas aanschuiven in een gang voor een gedeelde badkamer … liever niet. Dat hoort bij jeugdherbergen en slapen op Griekse daken – best al lang geleden.
I – Israel Heel lang heb ik mezelf voorgenomen om niet naar Israel te gaan. Als een soort persoonlijk protest tegen hun Palestina-politiek. Als student liep ik rond met een Palestijnen (Arafat) sjaal. Verschillende vrienden gingen een jaar in de kibboets werken. Ik was deels jaloers en deels boos op ze. En met ouder te worden wil ik nog wel eens terugkomen op eerder ingenomen standpunten. Zo ook het gevoelige onderwerp ‘Israel’. Laat het duidelijk zijn dat ik nog steeds gruw van de politiek van Netanyahu. Er bestaat maar één oplossing en dat is de twee-landen-optie maar dat zal ik in mijn leven waarschijnlijk niet meer meemaken. Oké Koen, terug naar je onderwerp. 2011 – ik reisde in mijn eentje naar Israel.
Bij de Klaagmuur (Jeruzalem)
Twee weken. Eerst een paar dagen in Tel Aviv. Daarna een week in Oost Jeruzalem en vervolgens nog een paar dagen in Tel Aviv. Veel dag-uitstappen. Naar de West-bank, naar Bethlehem, naar het noorden, naar de Dode Zee en veel ronddwalen in de oude stad. Een bijzondere dag was het bezoek aan Yad Vashem. Ik blogde toen al maar ook die blogs zijn verloren gegaan. Een bijzondere reis.
J – Johannesburg Kortweg ‘Joburg’. Egoli, city of gold en er zijn nog meer bijnamen voor de grootste stad van Zuid Afrika. Ook heel lang een bestemming die op mijn boycot-lijst stond. Dat had natuurlijk alles te maken met het afschuwelijke apartheids-regime. Maar toen ik in 2004 de kans kreeg om naar Johannesburg af te reizen ivm ons Umoja-programma was ik maar al te blij. Ik logeerde in Melrose maar ging aan het werk in Soweto en Timbisa. Een half jaar later was ik er ook op vakantie. Met Ine. Het was het begin- en eindpunt van onze reis die ons van Johannesburg, via Blyde River Canyon, Krugerpark, Swaziland, Durban, Kokstad, East Londen … helemaal naar Kaapstad bracht. Een geweldige reis met z’n tweetjes. We hadden er toen gelukkig nog geen weet van dat het ook onze laatste, gezamelijke vakantie-reis zou worden. Terug naar het heden. Vanuit Maputo is Johannesburg een lang-weekend-bestemming geworden. Eens per jaar een dag of vier naar Joburg. Altijd iets cultureels. Shoppen. Familie bezoeken. En nog veel meer. Niks mis mee.
