Saai of niet saai, dat is de vraag

Tags

Jumbo Visma, Primož Roglič, Ronde van Frankrijk, Televisie, Tour de France, Wielrennen, Wout van Aert

Tot enkele weken geleden was de vraag: ‘Neem ik een tijdelijk (30 dagen) televisie-abonnement of niet?’ Het antwoord was ja. Ik wilde de Ronde van Frankrijk weer eens uitgebreid kunnen zien. Het is vrijdag en zondag-late-namiddag weten we wie de Tour 2020 heeft gewonnen. Meer dan waarschijnlijk Primož Roglič. We zullen het zien.

Foto: pixabay

Terug naar de titel. Als ik moet kiezen tussen saai of niet saai kies ik – na lang wikken en wegen voor … SAAI. Het scenario van de meeste ritten kun je de avond voordien al voorspellen. Sprint-etappe. Kans op een waaieretappe. Bergrit in de tweede en derde week: grote kopgroep mag vertrekken, de Jumbo Visma ploeg zet zich op kop van het peloton en trapt flink door, controleert de koers. Zelfs de volgorde van de man aan kop kun je voorspellen. Saai dus. Uiteraard is hun sportieve prestatie buitengewoon knap maar het is … saai. Ik las ergens: ‘Roglič wint de Tour maar heeft hooguit 10 kilometer op kop gereden.’ Is dat de juiste omschrijving van ‘saai’ en ‘voorspelbaar’? Met andere woorden #TDF2020.

Al in de periode Miguel Indurain waren de rondes voorspelbaar. Ik denk dat in die periode dit systeem is ontstaan. De ploeg van de gele trui zet zich op kop en bepaalt de snelheid en het verloop van de koers. Armstrong heeft dat verder ontwikkeld en Sky (Ineos) maakte er zijn handelsmerk van. Jumbo Visma kopieert dit concept – met grote klasse overigens.

Natuurlijk waren er een paar mooie momenten maar het zijn details in het grote geheel. De laatste 10 minuten richting Méribel Col de la Loze. De mislukte Pyreneeën-solo van Marc Hirschi en zijn ritoverwinning twee dagen later. Tadej Počajar. Het buitengewoon sterk rijden van Wout van Aert. Wordt hij wereldkampioen volgende week? Hij start vast als grote favoriet.

De bolletjestrui dit jaar … een gotspe … het is toch van de zotte dat een niet-klimmer (Benoit Cosnefroy)  ruim twee weken in dat shirt kan / mag / moet rondrijden. Ik schaamde me in zijn plaats als hij weer een half uur na de ritwinnaar boven op een berg aankwam. Gelukkig heeft Richard Carapaz – drie dagen in de aanval – die trui te pakken.

Nog een paar bedenkingen. De wetenschap regeert de wedstrijd. Alle renners rijden met wattage-meters en via hun oortjes krijgen ze informatie en opdrachten van hun ploegleiders. De renner wordt meer en meer robot. Ze moeten nog wel zelf sturen en dat wil nog wel eens misgaan. Arme Marco Hirschi en Remco Evenepoel in Lombardije. Ik weet dat de oortjes en minicomputers niet meer zullen verdwijnen maar het beïnvloedt wel het kijkplezier.

Gisteren zag ik de gele motorrijder met het hand-geschreven bord met tijdsverschillen even in beeld – dat is toch vooroorlogs. Alsof de renners dat niet via hun oortjes al lang weten. Nog een opmerking. Ik vind het jammer dat Jumbo Visma in het geel mag rijden in deze Tour. Ik bedoel niet de gele trui maar het standaard-truitje. Dat mocht lang geleden niet. Ik herinner me dat ONCE (met Johan Bruyneel en Alex Zülle) hun gele tricot moesten omruilen voor een roze exemplaar. Want … de gele trui moet opvallen in het voorbij razende peloton. Ooit was geel de kleur van de voorpagina van L’Équipe – de organiserende krant.

Genoeg. Zometeen gaat de televisie weer aan. Het grootste deel van de middag als bewegend behang. Kijken of Sam Bennett de groene trui kan behouden. Of misschien de rit wint. Of krijgt Wout van Aert weer de kans om mee te sprinten?

Morgen – de klimtijdrit. Ook daar kan Wout van Aert verrassen met een plek bij de eerste vijf. Het zou wat zijn .. drie renners van Jumbo Visma bij de eerste vijf. De mooiste uitslag zou zijn: 1. Tom Dumoulin 2. Tadej Počajar 3. Wout van Aert 4. een verrassing 5. Primož Roglič (lekke band). Het tijdsverschil tussen de nummer 2 en de nummer 5 bedraagt 51 seconden. Roglič behoudt het geel en het record Lemond – Fignon – 8 seconden – is gebroken.

Mocht er een misverstand ontstaan … wielrennen is niet saai. De Tour wel … een beetje veel.

Te gek voor woorden

Tags

Btw, CO2, Familie, Schiphol, Spoor, Stuntprijzen, Tickets, Transavia, Trein, Valencia, Vliegen, Vliegtuig

Een paar dagen geleden vond ik onderstaand aanbod in mijn mailbox. Van Transavia.

Aanbod van Transavia (eind augustus 2020)

De laatste weken (maanden) verschijnen er best veel artikelen over het idioot grote prijsverschil tussen de trein en het vliegtuig. En waarschijnlijk kan het nog goedkoper dan op bovenstaande reclame. Vliegen naar Barcelona voor 5 euro als bekendste voorbeeld – het kan.

‘Te gek voor woorden’ of ‘Van de pot gerukt’ (knipoog naar Thomas P) … het zijn zomaar twee uitdrukkingen om aan te geven dat het prijsverschil belachelijk is. Toen eind maart, begin april het vliegverkeer bijna helemaal tot stilstand kwam hoorde je hier en daar een zucht van opluchting. En van reflectie. Moeten we – met z’n allen – niet kritischer zijn? Driemaal per jaar met het vliegtuig op vakantie? Klimaat. Milieu. CO2-uitstoot. Enzovoort. Oostenrijk voerde een minimumprijs in voor vliegtickets.

Waarom is de trein zoveel duurder of het vliegtuig goedkoper? Op de wat langere afstanden gaat het vliegtuig vijf keer sneller dan de trein. Mijn simpele logica zegt dan dat je dus MEER moet betalen als dank voor de tijdwinst. Niet dus. Door de tijdwinst kan zo’n vliegtuig twee of driemaal – met hetzelfde personeel – dezelfde reis uitvoeren. Dus lagere loonkosten en meer reizigers.

Dat vliegmaatschappijen (en dus passagiers) geen BTW betalen is alom bekend. Ook betalen ze geen accijns op brandstof. Dat is al zo sinds 1944. Om de wereldvrede te bevorderen dachten ze toen. Sic. De infrastructuur voor vliegtuigen / vliegreizen is relatief goedkoop. Vliegveld. Start- en landingsbaan. De lucht is ‘gratis’. Vergelijk dat met stations en aanleg en onderhoud van spoorwegen (de rails). Heel veel duurder. Elk land heeft een eigen veiligheidssysteem op het spoor dus internationale treinen moeten meerdere systemen aanschaffen.

Gemiddeld kost een treinkaartje (retour) vanuit Nederland naar Barcelona 380 euro. Dat wordt natuurlijk ook veroorzaakt door heel veel verschillende treinorganisaties. In het geval van Nederland – Barcelona zijn het er 4. Nederland, België, Frankrijk en Spanje. Er is nauwelijks gezamenlijk (prijs)beleid. De NS (of NMBS) kan dus niet stunten met goedkope internationale tickets.

Concurrentie drukt de prijzen enorm. Op het spoor is nauwelijks concurrentie.

En het milieu dan? Dat is niet terug te vinden in het vliegticket. Kijk eens naar onderstaande vergelijkingstabel.

CO2-uitstoot Trein / Auto / Vliegtuig

Wat bedoel ik met dit stukje? Eerlijk gezegd weet ik dat zelf niet zo goed. Moet de overheid (Europa – Brussel) ingrijpen of regels stellen? Ja, misschien wel.  Waarom niet?

De keuze tussen trein of vliegtuig  … het gaat dus ook over mijn eigen portemonnee natuurlijk. Wat doe ik? Ik woon in Leeuwarden en wil op bezoek bij mijn zus die in de buurt van Valencia (Spanje) woont. Ga ik met de trein of met het vliegtuig? Met het Transavia-voorstel betaal ik 45 euro x 2 voor het vliegtuig. Met de trein naar Schiphol en terug kost me € 32,40. Dus uit en thuis voor ca 125 euro. Ik ga online op zoek naar de ticketprijs voor de trein. Na een half uur zoeken geef ik het op. Ik zie wel dat de treinreis – 5 keer overstappen – een dag en 3,5 uur duurt. Vertrek in Leeuwarden om 5.07. Aankomst in Valencia om 8.22 de volgende dag. Ik schat dat het me een kleine € 500 zal kosten. Dus nogmaals: wat doe ik? Niets. Ik blijf zitten waar ik zit. Ik vlieg niet omdat ik de milieubelasting te hoog vind. Ik ga niet met de trein omdat ik dat té duur vind. Ook de auto is geen optie want die ging in 2017 de deur uit. Gelukkig kunnen we Skypen met elkaar.

Vlieg ik dan niet meer? Ja, nog wel maar aanzienlijk minder dan vroeger. Nederland – Mozambique (en retour) met de trein … wow – dat moet gaaf zijn maar is jammer genoeg geen optie. Dus vlieg ik heel wat minder op-en-neer dan vroeger. Snik. Ook een keuze – of ik zie Isabel (mijn vrouw) lange tijd niet of ik zie mijn kinderen en kleinkinderen lange tijd niet in levende lijve. Minder vliegen … ja, deels met dank aan corona en de gesloten grenzen.

En jullie? Vliegen jullie (nog) in Europa? Ik vind het stilaan een gewetensvraag worden …

… en zoals je net kon lezen heb ik de enorme overheidssteun aan oa KLM hier buiten beschouwing gelaten. In vergelijking met de veel mindere steun aan kunst en cultuur. En de vergelijking tussen een vliegtuig vol passagiers en een theaterzaal met toeschouwers … het wordt bijna afgezaagde koek. Maar nog steeds pijnlijk en moeilijk uit te leggen.

Bron: oa De Standaard en Welingerichte Kringen

Ik kijk nog even achterom (#3)

Tags

Augustus 2020, Bloggen, Boeken, Lezen, Terugkijken

Wat was er eerst: de kip of het ei? Je leest het hieronder …

Alweer voor de derde keer een (overzichtelijke) terugblik op de voorbije maand. Nog steeds bevindt de wereld zich in de grootste pandemie sinds de Spaanse griep. Corona / Covid-19. Uiteraard waren hongersnood en heel veel oorlogen minstens zo desastreus voor de menselijke soort. 2020 gaat ongetwijfeld de boeken in als een bijzonder jaar. Natuurlijk wegens de ziekte maar zeker ook wegens de maatregelen die de maatschappij ook ten dele ontwricht. En de polarisatie die steeds meer toeneemt. Virus-waarheid contra overheid. Complottheorieën. De eeuwig durende zwarte piet discussie. En uiteraard Trump – Biden of de tot op het bot verdeelde Verenigde Staten.

GEKEKEN 

Dynastiy Netflix. We waren de hele maand zoet met de remake van Dynasty in de 80’er jaren. Een soap dus. In het Portugees beter bekend als: novela. Niet persé mijn lievelingsgenre (en dat is een understatement). Maar na flink wat series over gestoorde moordenaars en getroebleerde politie-inspecteurs was het fijn om wat luchtigers te zien … vond Isabel. En je zult het niet geloven … we zagen alle 64 afleveringen die tot nu toe zijn uitgebracht. Zucht. Dat heb ik ook weer overleefd. Je kunt het zo gek niet bedenken: moordaanslagen, plastische chirurgie, gijzelingen, honderd faillissementen, bruiloften, schijnhuwelijken, list en bedrog, onbekende exen en kinderen die plots opduiken, uiteraard ook een homo-huwelijk (we zijn tenslotte in 2020). Het zit er allemaal in. Geloofwaardig? Natuurlijk niet. Alles over the top met veel glitter en glamour en een heel hoog tempo. Een maand alleen maar Bouquet-romannetjes op de buis. “Genoeg is genoeg”. Was het niet VDB die dat ooit in twee talen zei? Of zei hij: “Te veel is trop en trop is te veel”? Tijd voor iets anders, dat is zeker.

De Slimste Mens Een dagelijks plezier, meestal kijk ik dit programma via BVN. Ik begrijp volkomen dat dit programma bijna twee miljoen kijkers trekt. Het is zeer onderhoudend. Een kwis-niveau dat ik probleemloos aan kan.

De Ronde van Frankrijk. Oude liefde roest niet. Al zolang ik me kan heugen verheug ik me op het nieuwe wielerseizoen. Voor het eerst een ‘Ronde van Frankrijk’ (met eerbied schrijf ik het met een hoofdletter) in september. Laat ik een top vijf voorspellen. 1. Primoz Roglic 2. Egan Bernal 3. Tadej Pogacar 4. Tom Dumoulin 5. Richard Carapaz en verder eindigt Bauke Mollema op plaats 10 Ps. Dumoulin had kunnen winnen maar hield zich keurig aan de team-afspraken bij Jumbo-Visma.

Trevor Noah De Zuid-Afrikaanse presentator van The Daily Show op NBC. Al sinds het begin van de corona-crisis kijk ik naar zijn vlogjes via Twitter of YouTube. Gisteren keken we weer eens naar een volledige theatershow (uit 2015). Veel herkende ik uit de show die ik een paar jaar geleden zag in de Ziggo-dome (Amsterdam). Ik vind hem top.

GELEZEN

Grof wild – Desmond Bagley. Opnieuw een ‘oudje’ met veel plezier herlezen. Over een miljoenen-erfenis waar een geurtje aanzit. Een groot deel van het boek speelt zich af in Kenia. 

De man zonder verleden – Desmond Bagley. De titel zei me niets meer. Maar al gauw herkende ik het decor: een stuwdam / stuwmeer in aanbouw. Ik las het boek lang (lang) geleden. Een traditionele Bagley-held, een dame, slechteriken en nog helemaal geen mobiele telefoon of Google Maps. Spannend – niets meer en niets minder.

Duister lot – David Baldacci. Ik had tot enkele weken geleden nog nooit een boek van deze veel-schrijver gelezen. Nu dus wel. Ook nu weer een oudje. Een arm meisje met een baby en een foute vriend laat zich verleiden tot vals spelen met de nationale loterij. Hoe ze vals speelt weet ze niet. Ze wint. Als jonge miljonaire reist ze van het ene land naar het andere. Steeds op de vlucht uit angst voor ontmaskering. Na tien jaar keert ze terug naar de Verenigde Staten. Dat had ze beter niet kunnen doen. Spannend maar minstens 150 pagina’s te veel van het goede. Een beetje bondiger mag ook. Voorlopig begin ik nog niet aan een tweede Baldacci.

De onthoofde stad – Hans Mantel. Hoe dit boek op mijn e-reader terecht kwam, weet ik niet meer. Waarschijnlijk omdat het maar € 1,99 heeft gekost. Dit is het slechtste boek (thriller) dat ik de afgelopen jaren heb gelezen. Ongeloofwaardig. Een vreemd verzonnen land en steden. Voorspelbaar. Een soort langdradigheid en dan weer veel te veel op één dag. Platte karakters. Ik heb het – tot mijn eigen verbazing – uitgelezen.

Onder de paramariboom – Johan Fretz. Gelukkig zit er ook een mooi boek in de oogst van augustus. Het boek stond al ruim een half jaar in mijn digitale wachtkamer te wachten. Toen verscheen de auteur als kandidaat in De Slimste Mens. Dus gauw zijn boek weer opgeduikeld. Een erg fijn boek. De schrijver op zoek naar zijn lang ontkende Surinaamse roots.  Erg mooi. Een ontdekking.

Nek aan nek – Dick en Felix Francis. Ook een koopje. Een typische Dick Francis (een paarden-detective) die ik nog niet had gelezen. Zelfde concept als al zijn vorige boeken. Dit keer met een sterren-kok en een intelligente alt-violiste in de hoofdrollen. Lekker op zaterdagochtend beginnen en op zondagmiddag de laatste (denkbeeldige) pagina omdraaien. Heerlijk. Op naar een volgend boek en september mag wat meer kwaliteit hebben.

GEDAAN

Ik zou de tekst van juni of juli kunnen kopiëren en hier weer plakken. Niets bijzonders dus. Online lesgeven. Lezen. Netflix kijken. Beetje rommelen in huis en tuin. Meestal zelf lekker koken en één keer uit eten geweest. Een gepland weekendje hebben we wegens ongunstige weersvoorspelling uitgesteld naar later. Wie weet in september. Ik ben gevorderd tot dag #23 in mijn Facebook-serie: ‘GHIDFN’ inclusief een gedicht.

En ik heb me twee keer laten verleiden om toch te reageren op in mijn ogen controversiële Facebook berichten. Het liefst vermijd ik FB-discussies en scroll gauw verder als iets me niet bevalt.

NOG IETS EXTRA OM TE VERMELDEN

Een lang gekoesterde wens heb ik in vervulling laten gaan. Ik wilde weer kippen.

Hoenderhof Schyvens

Dat is geleden van eind 1989 in Wyns. Isabel is / was bang voor stankoverlast. Onze tuin is groot genoeg dus het kippenhok staat niet dicht bij het huis. Een vriend kwam helpen en nam iets te vlot de touwtjes in handen. Het hok is iets te veel een hondenhok geworden maar dat is een detail. Ik doe later nog een paar aanpassingen. Zes kippen en een haan scharrelen de hele dag rond. Niet alleen in de kippenren maar ook in de tuin. Ik geniet van al het leven op hoenderhof Schyvens. Isabel is nog sceptisch. Dat verandert vast als er meer eitjes worden geproduceerd. Zoals je op de foto helemaal bovenaan dit stukje kunt zien … een blij ei. En in dit geval heeft Yvonne gelijk … hier was de kip er voor het ei.

GEBLOGD

Wielrennen 2.0 Ondertussen weten we dat Wout van Aert vier prachtige wielerwedstrijden heeft gewonnen en is hij met overmacht de wielerkoning van augustus 2020.

Iets van vroeger (#1) Over mijn eerste, houten bureautje.

Arm Libanon Wat een verschrikkelijke ramp in Beiroet – in een land waar de burgers het toch al zo moeilijk hebben.

De waan van de (mid)dag Een middagje Twitteren en tweets lezen …

Te laat is te laat De letter van de wet.

Moederkesdag Een vrije dag. Weet de jeugd (in Vlaanderen) nog waarom 15 augustus een vrije dag is?

Het weer is voor de boeren O clima é para os agricultores

WordPress heeft kuren Dank voor de suggesties om de problemen zelf op te lossen.

Hoe het ooit begon Het best bezochte stukje op mijn weblog in jaren. Tweede hoogste score ooit.

Jan, Vlaams kronikeur pur sang Een herontdekking – pareltjes uit Humo.

Thematisch plagen (#6) Over mijn vakantie-lectuur door de jaren heen (voor de persoonlijke aanschaf van een e-reader).

De zestiende niet-verjaardag Ik blijf over haar vertellen dan blijft ze ‘levend’ in mijn verhalen.

Laat september maar beginnen … terug naar school … (bij wijze van spreken).

Jan, Vlaams kronikeur pur sang

Tags

Echo, Facebook, Foto, Humo, Ierland Komitee, Interviews, Jan Hertoghs, Kronikeur, Man bijt hond, Reportages, Tessenderlo, Vlaanderen, Vrienden, Wegwijzers

Een paar weken geleden plaatste Ann een link op haar Facebook-pagina. Ik zag daar de titel: De man die 29 jaar in quarantaine leefde. Een intrigerende kop dat geef ik onmiddellijk toe. Maar het was vooral de naam van de schrijver – Jan Hertoghs – die allerlei herinneringsbellen deed rinkelen. Een stem uit het verleden. Ik ken Jan uit de zeventiger jaren (in Vlaanderen). We zaten toen samen in het Vlaams Ierland – Komitee. Hoe we elkaar voor het eerst hebben ontmoet, weet ik niet meer. Maar we hadden allebei grote interesse in het Noord-Ierse conflict. Een paar keer per jaar schreven we een blaadje vol als klein broertje van het Nederlandse Ierland Bulletin. Jan was (toen) een jonge journalist. Na mijn verhuizing in 1979 naar Friesland hielden we contact. Af en toe een kaartje. Ik las steevast zijn artikelen en interviews in HUMO. Net voor aanvang van de Elfstedentocht van 1986 (of was het 1985) belde hij dat hij langs wilde komen. Op zoek naar verhalen. Wij woonden toen in Wyns – op een boogscheut van Bartlehiem. Ik bracht Jan in contact met een dorpsgenoot die de tocht ging rijden. Hij werd gebeten door de Elfstedenkoorts.

Uit de serie: ‘Verweerde verkeersborden’. Foto © Jan Hertoghs

Eind 1989 verhuisden wij naar Bergen op Zoom. Jan en ik zagen elkaar sporadisch. Een paar keer bij ons thuis en paar keer bij toeval in Antwerpen. Zijn jaarlijkse nieuwjaarskaarten waren een terugkerend teken van leven. En ik bleef tot ergens het begin van deze eeuw HUMO lezen. Dus ook de kronieken die Jan schreef. Daarna zegde ik ons abonnement op. Ik verloor daardoor Jan uit het oog. De laatste keer dat ik hem zag was – heel kort – bij het afscheid van Ine (juni 2005). Zijn nieuwjaarskaartjes bleven wel komen. Ik antwoordde zelden (moet ik bekennen).

Uit de serie: ‘Klimaat (oneliners)’. Foto © Jan Hertoghs

En nu, vijftien jaar later ontdek ik dat Jan een eigen website heeft. Naast zijn reportages is hij – met dank aan zijn zoon – ook fotograaf geworden. Hij noemt het zelf:  “De straat op. De weg langs. Alles is bezienswaardig.” Op zijn site – ‘Just a streetview’ – staan prachtige foto’s en her-publiceert hij reportages die hij eerder voor HUMO schreef. Hij vindt een aanknopingspunt in het heden en koppelt daar oude reportages aan vast. Lees zijn reportages. En bekijk zijn foto’s. Het zijn pareltjes.

Uit de serie: ‘Laatste exemplaren’ Foto © Jan Hertoghs

Ik noem Jan in de titel van dit stukje een ‘kronikeur pur sang’. Een volbloed verhalen-verteller. Een verhalen-jager. Dat is hij. Oudere Vlaamse lezers kennen vast nog het legendarische BRT-programma ‘Echo’. De reportages van Echo zijn vast (ooit) een inspiratiebron geweest. Een andere vergelijking kun je maken met ‘Man bijt hond’. Jan gaat op zoek naar het bijzondere verhaal van een gewone man of vrouw. Ik geef een paar voorbeelden. Hij gaat mee met een fanatieke bliksem-fotograaf in Frans-Vlaanderen. Hij praat met vier duivenmelkers over de jaarlijkse marathon-vlucht vanuit Barcelona. Hij volgt wegwijzers in de berm naar verkopers van fruit, eieren, bloemen, enzovoort. Hij interviewt mensen die geen telefoon hebben – ja, ze bestaan nog. Of hij gaat op zoek naar zeldenrijders – mensen die wel een auto hebben maar maximaal 1000 kilometer per jaar rijden. Zijn reportage (en interview) over de ontploffing in Tessenderlo (1942) – Als tonnen ammoniumnitraat ontploffen – met een ooggetuige / hulpverlener is zeer aangrijpend. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Ik vind zijn reportages echte (lees)aanraders. En de foto’s meer dan de moeite waard. Neem er wel de tijd voor want de leestijd van elk artikel bedraagt zo’n vijftien tot twintig minuten. Dus ik moet het woord ‘pareltjes’ dat ik eerder gebruikte, veranderen in ‘parels’. Ik ben nog lang niet uitgelezen … En ja, we hebben weer persoonlijk contact via email en we gaan mekaar vast weer eens ontmoeten als het corona-spook enkel een herinnering is.

Jan Hertoghs: reportages en Jan Hertoghs in HUMO

Het weer is voor de boeren

Tags

Weerberichten

Er is de afgelopen weken ontzettend veel over het weer gepraat. Wanneer niet eigenlijk? De hittegolf is officieel voorbij. De hoogste temperatuur ooit gemeten op aarde (of in de VS) in Death Valley. De Hondsdagen zijn bijna voorbij. Ping Pong Weer in zuidelijk Mozambique. Enzovoort, enzovoort.

Bron: Pixabay

Ik heb nooit veel interesse gehad in het weer. Ik kan goed tegen koude en ik kan goed tegen warmte. Ik ben niet ongevoelig voor het weer maar het maakt me niet heel veel uit. Het is wat het is. Toch zijn de meeste mensen erg geïnteresseerd in het weer(bericht). Mijn oma was een groot fan van Armand Pien in combinatie met de weerspreuken van De Druivelaar. “Als ik Armand Pien een dag niet heb gezien of gehoord dan is mijn dag niet compleet.” Ik denk dat Armand Pien het best te vergelijken is met Jan Pelleboer. Mijn grootvader (den Bompa) keek veel naar de lucht en haalde daar zijn weersvoorspellingen vandaan. Schapenwolkjes – mooi weer op korte termijn maar later wordt het gegarandeerd kouder. Vliegen de zwaluwen hoog (warm en zonnig) of laag (koud en nat)? Van dat soort zaken. In combinatie met specifieke data. 19 maart (katholieke vaderdag – Sint Jozef) is patattendag. Daarna mag het jonge plantgoed pas de grond in. Ook de ijsheiligen waren belangrijk.

Erwin Kroll, Peter Timofeeff, John Bernard, Piet Paulusma, Jos Broeke … bijna altijd mannen. Helga van Leur en Diana Woei (wat een heerlijk toepasselijke naam) zijn Nederlandse weervrouwen. En in Vlaanderen natuurlijk Frank Deboosere en Sabine Hagedoren. Wie kent ze niet? Het KMI in Ukkel en het KNMI in De Bildt. De landelijke weerstations. Ik ben ooit in Ukkel op excursie of schoolreis geweest maar veel heb ik er niet van onthouden. Ja, dat ik Armand Pien in het echt heb gezien, dat weet ik nog.

Ik dwaal af – sorry – want wie begrijpt nu al de titel van dit stukje? “Het weer is voor de boeren (jongen).” is een familie-uitdrukking geworden. Volgens mij oorspronkelijk een zinnetje uit een conference van Freek de Jonge. Ine en onze kinderen vroegen ’s morgens heel vaak “Wat voor weer is het vandaag?” Ik antwoordde bijna standaard: “Het weer is voor de boeren ….” Uiteraard had die vraag wel enig nut want zij gingen alle drie op de fiets naar werk/school. Ik ging of met de trein of met de auto naar mijn afspraken. Het grappige is nu dat ook Isabel bijna elke ochtend informeert wat het weerbericht is. Ik heb een paar keer geprobeerd om met “Het weer is voor de boeren.” te antwoorden maar dat wordt algauw saai als je dat elke keer moet vertalen – “O clima é para os agricultores” en uitleggen wat ik bedoel.

Oo ja nog één dingetje: het Ping Pong Weer. Het is niet typisch Mozambikaans maar wel iets typisch voor deze tijd van het jaar in het zuid-oostelijke deel van Afrika – in de buurt van de Indische Oceaan. Vandaag is het 32c (warm – noordelijke wind) en morgen 23c (fris – noordelijke wind) en dan weer twee dagen later 31c en opnieuw te duikelen naar 22c. In de volksmond (en in de zeilwereld) heet dat dus Ping Pong Weer.

Te laat is te laat

Tags

11-11-1918, Boeken, Capitulatie, Frankrijk, Grote Oorlog, Hebban, Jonathan Hull, Lezen, Noorwegen, Op zoek naar Julia, Oslo, Quarantaine, Vliegtuig

Eén minuut te laat … of zijn het er twee of drie? Waar gaat dit over hoor ik jullie denken. Ik lees net een bericht op RTL-Nieuws dat een Noors vliegtuig afgelopen nacht landde op Gardermoen in Oslo om 00.01.

Landing in de nacht (foto: Pixabay)

Het vliegtuig kwam uit Frankrijk en vanaf vandaag geldt in Noorwegen een verplichte tiendaagse quarantaine voor reizigers die uit Frankrijk komen. Dit thuisblijf-commando is niet vrijblijvend, er wordt op gecontroleerd. De piloot en de passagiers waren van mening dat ze om 23.59 waren geland. De luchthavenautoriteiten dachten daar anders over. Een heel verschil voor de desbetreffende passagiers en crew.

Onmiddellijk moest ik aan het boek ‘Op zoek naar Julia’ denken dat ik lang geleden heb gelezen. Met veel plezier en interesse. Dat boek staat dan ook in mijn Hebban-top-25- aller tijden. Wat is dan het verband met het Noorse vliegtuig? Ik leg het uit. In dat boek gaat een Amerikaanse oude man terug naar het voormalige slagveld in Frankrijk waar hij als jonge dienstplichtige soldaat de Grote Oorlog heeft overleefd. Een collega (of vriend) van hem werd kort na die oorlog beschuldigd van moord. Ook deze man was een jonge frontsoldaat maar hij doodde een Duitse soldaat op 11 november 2018 om veertien (of zeventien) minuten over elf. Het officieel einde van de oorlog – de capitulatie van Duitsland – is vastgesteld op 11-11-1918 om 11.11 in Versailles. Vóór dat moment was zijn fatale schot een oorlogsdaad geweest en na 11.11u een moord. Te laat is te laat.

Ik heb dit detail altijd onthouden uit dat boek. Het exacte moment van 11-11-1918 om 11.11u in Versailles was met opzet gekozen omdat het gemakkelijk te onthouden (en te communiceren) was.

De waan van de (mid)dag

Tags

Libanon, Remco Evenepoel, Tweets, Twitter, Wielrennen, Wout van Aert, Zaterdag

Ontbijt maken – check. Afwas – check. Koken voor vanavond – check. Toetjes maken – check. Twee wassen doen en ophangen – check. Emails lezen en beantwoorden – check. E-book opladen – check. (Internet) krant lezen – check. GHIDFN Dag # 17 publiceren – check.

Een luie zaterdagnamiddag met een boek op de bank op de veranda en een koud biertje. En een tweede biertje. Straks de planten en de tuin water geven. Het is erg droog. Ik luister naar een podcast. Binnen kijk ik af en toe even naar de koersontwikkeling in Italië. Milaan – San Remo. Ik zie dat Primoz Roglic de 2e rit in de Tour de l’Ain wint.

Ik klik mijn Twitter open. De waan van de dag. Een kleine bloemlezing van een middagje ‘twitteren’. Een bloemlezing.

• Om de culturele sector te steunen heeft Onder Stroom voetballogo’s ontworpen voor tal van culturele huizen! Van de amateurs tot de profs, onze culturele clubs zijn wereldklasse. Daarom start FC Onder Stroom vandaag één grote voetballiga: de Cultural Pro League! (supportlive2020)
• Over 24 dagen wordt @vrij_nederland 80. Tot en met 31 augustus duiken we elke dag één parel op uit het verleden – van 2020 terug tot 1940. Vandaag 1964: Bibeb (volgens haarzelf haar beste vraaggesprek), met Gerard Reve (Vrij Nederland)
• Politici en luiers hebben een ding gemeen. Ze moeten regelmatig gewisseld worden….. om dezelfde reden (Valentine)
• In maart was het al geweten dat de kwetsbaarsten de grootste slachtoffers zijn van deze crisis. Dat er een verband zou zijn tussen corona en armoede. (Sihame El Kaouakibi)
• Je kan #Reuzegom geen studentenclub noemen. Dit was een geperverteerde augiasstal waar bendeleden hun sadistische trekjes oefenden op hun eigen preminiemen, zichzelf vervolgens tot elite kroonden onder hun motto “100% terechte Antwerpse arrogantie”, en daarna gewoon CEO werden. (Marc van Ranst)
• Belachelijk al dat gezaag over hittegolf, megahitte, warmterecord, hitte-alarm en code oranje. Het is gewoon lekker weer. Vroeger hadden wij vele weken achtereen goed weer. Dat noemde wij toen zomer. (Martin Bos)
• Lebanon can count on solidarity from the EU. Not just in words but also in concrete action for the Lebanese people. (Charles Michel)
• Gisteren in rampgebied in Beiroet zag ik één brandweerauto, twaalf wachtende politieagenten. Maar wel vele duizenden vrijwilligers. Van tieners van de scouting tot een brigade Russische vrouwen. De overheid doet niets. ‘Misschien liggen ze te slapen?’ (Olaf Koens)
• Echtgenote van Nederlandse ambassadeur Beiroet overleden als gevolg van explosie (NOS)
• President Trump houdt persco op zijn eigen golf club. Leden van de club staan te kijken (waarom eigenlijk) zonder masker, zonder afstand te houden. (Eric Mouthaan)
• Ilja Leonard Pfeijffer: “De vrijheid om geen mondkapje te dragen is geen vrijheid. Mensen die deze vrijheid voor zichzelf opeisen, beperken de vrijheid van anderen. Hun gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel ondermijnt de vrijheid van ons allemaal.” (HP/DE TIJD)
• Hulpgoederen of voldoende graan heeft de Libanese overheid niet op voorraad. Traangas wel. De protesten zijn nog maar net begonnen. Gaat heel groot worden. We zijn er bij. (Olaf Koens)
• What more do we need to see? What more needs to happen? We. Cannot. Go. On. Like. This. W A K E U P (Greta Thunberg)
• Our nation is desperate for leadership — leadership that can unite us and steer us through these crises. But at the most critical moment of his presidency, Donald Trump has nothing to offer. (Joe Biden)
• Wout van Aert wint schitterend in Milaan-Sanremo en Remco Evenepoel grijpt de macht in de Ronde van Polen met ritwinst met anderhalve minuut voorsprong. Wat een weelde voor ons wielrennen!!! (Johny Vansevenant) 

   

  Zullen het daar maar bij laten? Prettige zaterdagavond nog. Morgen weer een nieuwe dag.

Arm Libanon

Tags

Ammoniumnitraat, Anjar, Baalbek, Bekavallei, Damascus, Explosie, Hezbollah, Libanon, Mozambique, Ontploffing, Reizen, Syrië, Winter

Laat ik beginnen met een paar foto’s.

Grensovergang Syrië – Libanon

Libanon, here we come

Prachtig winterweer in Anjar

Je ziet het goed … ijspegels in Libanon

Baalbek, Libanon

Hezbollah is alom aanwezig

Zeg eens eerlijk: als ik het woord Libanon niet had gebruikt in de titel had je dan geweten waar ik deze foto’s heb gemaakt? Ja Johan … jij wel, want jij was erbij.

23 februari 2004. We worden wakker in Damascus. Buiten is het nog donker. Gisteravond woedde een flinke storm in de Syrische hoofdstad. Veel golfplaat-daken in de grote souk vlogen door de lucht. Vandaag staat een dag Libanon op het programma. Om iets voor 7 uur in de ochtend staan we al bovenaan de grens. Uiteraard moeten er paspoorten worden gestempeld. We drinken onze eerste koffie. Het is winterkoud. Strak blauwe lucht maar de temperatuur nauwelijks boven het vriespunt. Een tweede bekertje koffie en voorzichtig neem ik een paar foto’s. Op de eerste foto herkennen jullie mogelijk vader en zoon Assad. We staan boven op de Anti-Libanon. Het gebergte dat Syrië en Libanon scheidt.

De douaneformaliteiten duren te lang maar onze (Nederlands-Syrische) gids gooit het op een akkoordje met een douanier. We laten onze paspoorten achter en wij mogen alvast naar de eerste Romeinse site (Anjar) die we willen bezoeken. Ik ben onder de indruk. Toch wel bijzondere jongens die Romeinen. Ik maak veel foto’s. Dit is het winterweer waar ik van houd. Koud maar zonnig en een strakblauwe lucht. In gedachte ben ik weer even in Friesland – op de schaats.

Eind van de ochtend bezoeken we een wijnkelder. De invloed van Frankrijk is duidelijk voelbaar. Een jongen komt met onze gestempelde paspoorten en een kratje appelen naar de plaats waar we lunchen. Goed gedaan – prima jongens die Libanezen. Na de lunch rijden we van road-block naar road-block. We passeren de Beka-Vallei en er wordt ons uitdrukkelijk verboden om foto’s te maken van de Syrische milities die het gebied tussen het Libanongebergte en de Anti-Libanon bezetten. Soldaten … ja maar eerlijk gezegd zijn het snotapen met een geweer. Hele jonge gastjes. Vast dienstplichtigen. Overal wapperen Hezbollah-vlaggen met foto’s van hun geestelijk (politieke) leiders. We zijn op weg naar Baalbek. Opnieuw een indrukwekkende Romeinse site.

Eind van de middag rijden we Syrië weer binnen – dichtbij Krak des Chevaliers. Dat was dat. Een dagje Libanon. Zeven jaar later zag ik Libanon nog een keertje. Vanuit de verte – vanaf de Israëlische grens. Oversteken was niet toegestaan. Toen was er nog geen muur.

Er stond al enige een foto klaar in mijn concepten voor de serie GHIDFN op Facebook. Gelukkig heb ik de foto’s nog. Maar dat was buiten heel veel ton ammoniumnitraat gerekend. Wat een verwoesting. Een enorme ontploffing. Heel veel doden en gewonden in de hoofdstad van een land dat toch al diep in de crisis zit. Corruptie. Politiek en religieus geweld. Christenen. Islamieten. Druzen. En natuurlijk ook corona / Covid-19. Moordaanslagen. Een bevolking van ruim vier miljoen mensen die ook onderdak (moeten) bieden aan meer dan een half miljoen Syrische vluchtelingen. En Nederland blijft maar weigeren om 500 kinderen op te halen uit de Griekse kampen. Shame on them (us). Maar uiteraard is dat een ander verhaal.

Libanon is in grote nood. In de zijlijn wordt ook Mozambique veel genoemd in de media want dat was de eindbestemming van het gestrande ammoniumnitraat. In 2013. Er schijnt in Beira (tweede stad van Mozambique) al meer van dat spul opgeslagen te liggen. Speculaties over hoe-en-wat-en-hoeveel lees ik in alle mogelijke media (wordt vervolgd).

Arm Libanon. Een nichtje van me trouwde (ergens in de 70’er jaren) met JM, een Libanees. Ik was dus al lang geïnteresseerd in het land van de ceders. Een paar jaar geleden las ik een mooi boek: De zoon van de verhalenverteller – Pierre Jarawan. Een aanrader.

Maputo heeft een Libanese gemeenschap – vooral werkzaam in de detailhandel. Ik ben benieuwd hoe zij en de rest van de wereld zullen reageren. Hulp? Tja, wie weet?

Wielrennen 2.0

Ik ben een actieve passieve sportieveling. Vandaag ontwaak ik uit een lange winter corona-slaap. Wat fijn: het wielerseizoen is weer op gang geschoten in Siena. Meteen een bijzondere koers. Officieel nog geen klassieker, laat staan een monument. Maar Strade Bianche is wel een heel bijzondere wielerwedstrijd. Een mix van een gewone koers maar dan over heel wat serieuze hellingen, ruim honderdtachtig kilometer en meer dan zestig kilometer over witte gravelwegen. Normaal gesproken een voorjaarskoers maar nu in de zomerse hitte van Toscane.

Foto: Pixabay

Het zijn dan ook de kasseienvreters, de mountainbikers en de cyclo-crossers (veldrijders) die goed scoren in de pronostieken. Ik ben benieuwd. Rond half zeven weten we de uitslag. En minstens zo belangrijk … hoe verloopt een belangrijke wielerwedstrijd in corona-bubbel-tijd? Gaat het goed en zal het goed blijven gaan de komende honderd dagen? Pas als we weten wie de presidentsverkiezingen in de Verenigde Staten wint (3 november) loopt dit bijzondere wielerseizoen ten einde.

Wat gebeurt er als een renner besmet blijkt te zijn? In de formule één hebben ze een paar dagen geleden een nieuwe coureur ingevlogen. Dat lijkt me bij wielrennen wat moeilijker. In Burgos werden renners uit veiligheid teruggetrokken. Ik hou mijn hart vast maar voorlopig ben ik blij dat we weer naar sport kunnen kijken en luisteren.

Maar het blijft ook wringen … de stranden zijn vol. De stations van Zandvoort en Oostende zijn overvol. Een vliegticket Amsterdam – Milaan kost nog steeds (maar) 29 euro. Dus … de vliegtuigen zitten vol. Dezelfde verplaatsing per trein kost ruim 400 euro. Dat is toch helemaal fout. Oo ja … vliegmaatschappijen zijn belangrijk voor de economie, dus veel overheidssteun en 0% btw. Sic. Heel veel vakantiegangers in het buitenland. Grote theatervoorstellingen … dat is enkel een herinnering of een toekomstdroom. Er is nauwelijks werk in de entertainment-business. Festivals, openluchttheaters, grote musicals of opera’s … Zo triest om een grote tak van (economische) sport kapot te zien gaan. Snik en grr x 10. Kom op Wout. Kom op Greg. Of wordt toch Mathieu of Jacob F.

NPO start

Tags

BVN, NOS, NPO Start, Reclame, Ster, Televisie, VPN, VPRO Zomergasten

Sinds een week of vijf kijk ik – bijna dagelijks – naar het NOS-journaal via NPO-start. Eerder kon je via de NOS-site naar nieuwsuitzendingen kijken. Dat kan nu niet meer. Je zou denken dat de publieke omroep kiest voor verbetering. Was dat maar waar. Ik vind het flink wat stappen terug. Op hun site schrijven ze: “Start programma’s waar en wanneer je maar wilt op NPO Start. Met NPO Plus kijk je zonder reclame alle afleveringen van je favorieten Nederlandse series.” De PLUS mogelijkheid heb ik nog niet uitgeprobeerd. Ik wil graag het journaal zien op het moment dat het mij goed uitkomt.

NPO-Start (screenshot)

Ik ga naar de startpagina en klik op de meest recente uitzending. Het duurt relatief lang voor zo’n pagina is ‘geladen’. Soms wel twee minuten. Netflix start altijd onmiddellijk – maar dat terzijde. Eerst moet ik één of twee ster-reclames zelf aanklikken en uitzitten. Grrr. Meestal een telecom-reclame en bijna altijd Gaslicht.com. Wat een ergernis !!! Met drie uitroeptekens. Zouden die bedrijven (en NPO-start) nu echt denken dat reclame helpt? Ik geloof er niets van.

Voordat het journaal begint staat er vaak een waarschuwing. “Ondertiteling loopt niet altijd synchroon.” Ergernis nummer twee. Ik kan die ondertitels niet uitzetten, ze zijn tamelijk prominent in beeld. Soms 15 seconden te laat, soms 20 seconden te vroeg. Mijn eenvoudige brein heeft heel veel moeite om de ondertitels NIET te lezen. Ik doe dat namelijk al sinds ik kan lezen begin van de 60’r-jaren.

Hoe kan het dat een nationale omroep technisch NIET in staat is dit correct weer te geven? Ik kijk namelijk niet rechtstreeks naar zo’n nieuwsuitzending. Er zit dus enige tijd tussen de echte uitzending en de beschikbaarheid op NPO-start. Ik begrijp hier niets van.

Misschien is de oplossing om naar bvn.tv te kijken. Daar zijn geen ondertitels, wel reclame maar de pagina is veel sneller geladen.

Nog een laatste vraagje? Wie gebruikt VPN? Wie heeft daar een goed advies over? Eventueel in een mailtje. Ik wil bijvoorbeeld graag VPRO Zomergasten (terug) kijken. Maar dat kan / mag ik niet. Ik krijg de mededeling: “Dit programma mag niet bekeken worden vanaf jouw locatie (33)”. Jammer jammer. Ik kan het programma wel terugluisteren via de vpro-podcast maar dan mis ik uiteraard alle tv-fragmenten die de gast heeft uitgekozen. En dat is nu juist de charme van dit programma.