Klimaatvluchtelingen (3)

Tags

Búzi, Estaquinha, Guara Guara, Herbert Bos, Hulpverlening, IDAI, Klimaatvluchtelingen, Mozambique, Noodhulp, Resettlement, Sofala, Unicef, Water

Vandaag het laatste verslag van wateringenieur Herbert Bos – tijdelijk gedetacheerd bij UNICEF Mozambique. De tekst en foto’s zijn van deze Nederlandse hulpverlener in de provincie Sofala nadat cycloon IDAI en de daarop volgende overstromingen een spoor van vernieling achterlieten.

In de buurt van Buzi (20 km westelijker), ligt Guara-Guara, ook een resettlement area. Dit gebied ligt duidelijk hoger en is ook al bij eerdere overstromingen gebruikt als resettlement. Anderhalve week geleden zijn de eerste klimaatvluchtingen vanuit de kampen in Beira teruggekomen in dit gebied. Ik was daarbij. Ze kwamen aan met vier grote bussen en veel organisaties en overheden waren aanwezig.

Aankomst van klimaatvluchtelingen in Guara Guara (*)

In dit resettlement gebied zijn ook nog geen condities, er zijn geen wegen of watervoorzieningen. UNICEF lost dit nu samen met de overheid en met partners op. Wij werken er aan om binnen afzienbare tijd een goed watersysteem beschikbaar te hebben. In de tussentijd zorgen onze partners met ‘watertrucking’ voor de tijdelijke watervoorziening.

Tot slot Estaquinha. Ook een stadje langs de oevers van de rivier de Buzi. Estaquinha is stevig geraakt door de overstromingen, maar vooral ook door de orkaan. In het stadje zelf is dat te merken aan het groot aantal huizen zonder daken. Ook in Estaquinha is een resettlement kamp aangelegd. Op dit moment wonen hier ongeveer 300 families. De omstandigheden zijn niet optimaal. Er wordt door verschillende organisaties hard gewerkt om zaken te verbeteren. Ook UNICEF neemt initiatief in watervoorziening voor deze nieuwe nederzetting.

Noodopvang voor klimaatvluchtelingen (*)

Werkend in het district Búzi zie ik dus veel klimaatvluchtelingen. Families die gevlucht zijn voor het stijgende water en niet terug kunnen of willen naar hun oude plek. Het gaat echt om grote aantallen, alleen al in het district Búzi gaat het over duizenden families (x 5 = aantal personen). Overige locaties in de provincie Sofala liggen in de districten Chibabava, Nhamatanda, Dondo en Caia. Het gaat dus in totaal over misschien wel honderdduizend personen.

Nieuwe plekken worden aangewezen, maar hebben nog nauwelijks condities. De plekken bestaan uit niet veel meer dan een stuk afgebakende mato (wildernis, bush). Daar ligt dus een grote uitdaging voor de water en sanitatie sector van overheid en organisaties. Ik ben blij dat ik daar een bijdrage aan kan leveren.

Herbert Bos in overleg

Verder zijn door de overstromingen bestaande sociale en economische verbanden tussen families verbroken. Eerdere gemeenschappen zijn versplinterd en verdwenen. Hierdoor is het probleem van de klimaatvluchtelingen niet alleen het probleem van huisvesting of condities, maar zeker ook het sociale probleem rondom het ontbreken van gemeenschappen en verbanden.

Tot zover de verslagen en foto’s van Herbert Bos vanuit Búzi – provincie Sofala (Mozambique)

TEKST en FOTO’S: Herbert Bos (*) Foto’s via Facebook-pagina Nederlandse Ambassade Mozambique

Advertenties

Klimaatvluchtelingen (2)

Tags

Bandua, Búzi Sede, Herbert Bos, Hulpverlening, IDAI, Mozambique, Sofala, Unicef, Water

Wederopbouw na cycloon IDAI in midden Mozambique. Opnieuw een verslag over het werk van hulpverlener Herbert Bos – tijdelijk gedetacheerd bij UNICEF Mozambique. (*) Klik HIER als je deel 1 hebt gemist. Tekst en foto’s zijn van zijn hand.

In het dorp Bandua (zuid-oever Búzi rivier) zijn de overstromingen beperkt gebleven. Dit gebied ligt iets hoger, met als gevolg dat het veel vluchtelingen heeft ontvangen van de lager gelegen gebieden. Dit zijn letterlijk klimaatvluchtelingen. In totaal wonen nu op dit moment 1200 families (meer dan 6000 mensen) in drie kampen. Geen van deze drie kampen beschikt over de absolute basisbehoeften water, latrines en/of voedsel. De totale uitzichtloosheid van de kampen raakte mij erg.

Noodopvang langs de Búzi-rivier (*)

Op dit moment is de Mozambikaanse overheid bezig om al deze vluchtelingen een nieuw stukje grond aan te wijzen, waarop ze een nieuw leven kunnen beginnen. Voor deze nieuwe nederzettingen worden percelen van 20×30 meter aangewezen in een gebied dat nu nog wildernis is. De families gaan vervolgens aan de slag met het schoonmaken van de percelen en bouwen hier een nieuwe hut, of zetten er een tent op. Meestal uit eigen beweging wordt een latrine gegraven. Waterbronnen zijn nog niet beschikbaar, waardoor deze mensen nu nog vaak kilometers moeten lopen.

Omgeving van Bandua (*)

Wij proberen als UNICEF zo snel mogelijk een aantal watersystemen te realiseren voor deze nieuwe nederzettingen. Ondanks al het leed was er toch ook optimisme bij de kinderen. Búzi Sede (hoofdstad van het district Búzi) is een stad van rond de 18.000 inwoners. De stad is volledig overstroomd geweest, waarbij veel is verwoest.

Na de verwoestingen en overstroming (*)

Ook in deze stad hebben vele duizenden mensen het overleefd op daken en hogere plekken. De overlevenden die zijn opgepikt door helikopters zijn veelal naar kampen rondom Beira gebracht (100 km, 3,5 uur rijden afstand).

Ik zit minimaal één keer per week in Búzi Sede. Ik ontmoet en coördineer – samen met de locale overheden – daar alle partners die bezig zijn met water, sanitatie en hygiëne. Veel partners krijgen aanvullende financiering van UNICEF om waterputten te ontwikkelen, latrines te graven en hygiëne kits uit te delen. Omdat het watersysteem van Buzi verwoest is, wordt de bevolking op dit moment van water voorzien via vrachtwagens met een 10.000 liter tank. Verder worden ondiepe putten gebruikt.

Grote nood aan vers water (*)

Omdat dit geen duurzame oplossing is werken we als partners met vereende krachten om voor alle vier de wijken een klein watersysteem te realiseren. Uitdaging daarbij is dat veel grondwater zout is vanwege de nabijheid van de zee. Maar ondanks dat zijn we allemaal erg gecommitteerd om dit op korte termijn gereed te krijgen.

WORDT VERVOLGD

TEKST en FOTO’S: Herbert Bos (*) Foto’s via Facebook-pagina Nederlandse Ambassade Mozambique

Klimaatvluchtelingen (1)

Tags

Búzi, Grudja, Herbert Bos, Klimaatvluchtelingen, Mozambique, Sofala, Unicef

Nederland is in de ban van de aanstaande Europese verkiezingen. Bijna alle berichten op sociale media hebben wel iets van doen met deze verkiezingen. Logisch. Nee, dat is niet helemaal waar – ook Duncan Laurence en GoT zijn nog steeds hot items. Klimaat is gelukkig een belangrijk thema. De aandacht voor de wederopbouw van de getroffen gebieden – na twee verwoestende cyclonen – in Mozambique is enkel lokaal nieuws.

Op de Facebook-pagina van de Nederlandse Ambassade in Mozambique wordt er nog wel veel aandacht besteed aan de wederopbouw. Ik ben zo vrij om de verslagen van veldwerker en hulpverlener Herbert Bos hier op mijn blog integraal te kopiëren.

Herbert Bos (Bron FB NL ambassade Mozambique)

Op basis van eerdere (noodhulp) ervaringen in het land is Herbert Bos door de Nederlandse regering gedetacheerd bij UNICEF Mozambique. Herbert is als wateringenieur verantwoordelijk voor het herstel en de rehabilitatie van watervoorziening en sanitaire voorzieningen in het meest getroffen district van de Sofala-provincie in Mozambique: district Búzi. Dorpen als Grudja, Estaquinha en Buzi Sede zijn tijdens de overstromingen volledig overstroomd. Daarnaast zijn de meeste (landelijke) gebieden tussen de dorpen volledig verwoest, met als gevolg een groot aantal ontwrichte gezinnen. Deze klimaatvluchtelingen zoeken nu naar nieuwe nederzettingsgebieden om opnieuw te beginnen met leven. Aangezien deze gebieden nog geen infrastructuur hebben, is het de verantwoordelijkheid van Herbert om samen met lokale / districtsoverheden en NGO-partners te voorzien in de behoeften aan water en sanitaire voorzieningen in deze hervestigingsgebieden.

De komende dagen zijn ‘mijn’ stukjes en foto’s 100% van de hand van Herbert Bos. Het is ZIJN verslag – met persoonlijke indrukken – van een aantal evaluatieritten die hij de afgelopen weken heeft uitgevoerd. Ik vind het meer dan de moeite waard om deze verslagen hier te publiceren.

De klimaatvluchtelingen van Búzi

In de laatste maanden van maart creëerde de cycloon IDAI behalve hevige stormen ook erg veel regen in centraal Mozambique en Zimbabwe. Dit leidde tot één van de hevigste overstromingen van de rivier de Búzi die er ooit geweest is. Ook nu nog zie ik in het landschap hoe ongelofelijk hoog het water heeft gestaan. De rivierwaterstand was zo hoog als de boomstronk (zie foto hieronder).

Overstroomd gebied (*)

Omdat het stroomgebied van de Búzi rivier behoorlijk vlak is, leidde de hoge waterstanden op beide oevers tot een kilometers-breed overstroomd gebied. Juist de oevers van de rivieren zijn bewoond vanwege de vruchtbare gronden. Dorpen en steden als Búzi Sede, Grudja, Estaquinha en Bandua (deels) werden volledig overstroomd.

Gewoonlijk werk ik als management consultant in Nederland. Maar sinds halverwege april ben ik, vanwege mijn eerdere ervaringen met rampen in Mozambique, voor drie maanden gedetacheerd bij UNICEF Mozambique, standplaats Beira. Mijn werkgever, AT Osborne, heeft mij hiervoor drie maanden betaald verlof gegeven. Mijn taak is het om de watervoorziening in de overstroomde gebieden zo snel mogelijk weer aan de gang te krijgen, op welke wijze dan ook. Een aantal impressies vanuit mijn veldbezoeken in de afgelopen twee weken (NB: vanwege de slechte toegankelijkheid van de wegen is de duur van ieder veldbezoek onzeker en reis ik meerdere dagen over hobbelige zandwegen. Overnachting en eten is altijd weer een zoektocht.)

Na de overstromingen (*)

Impressies vanuit het veldbezoek: Grudja ligt op de noordoever van de rivier en is helemaal overstroomd geweest. Op de foto hieronder zie je de Administraçao waarop duidelijk te zien is tot welke hoogte Grudja overstroomd is geweest.

Administraçao Grudja (*)

Op dit dak hebben 84 mensen 5 dagen gewacht op redding. Grudja kent naast een aantal handpompen één centraal watersysteem. Dit is volledig overstroomd en niet werkbaar meer. Aan mij de taak om dit snel te rehabiliteren. 

Getroffen door IDAI (*)

Daarnaast had het ziekenhuis een watersysteem op zonne-energie. Ook van dat systeem is helaas niets over.

In Grudja zijn veel vluchtelingen. Omdat het redelijk goed te bereiken is (dwz 2 uur vanaf de grote weg EN1), zag ik het uitdelen van hygiëne kits tijdens mijn bezoek. Het is de planning dat een groot aantal gevluchte families uit het district Buzi hier hun nieuwe plek vinden (resettlement areas)

WORDT VERVOLGD

TEKST en FOTO’S: Herbert Bos (*) Foto’s via Facebook-pagina Nederlandse Ambassade Mozambique

Gewoon wat weetjes

Tags

Boeken, Game of Thrones, Groen, Groen Links, Lezen, Mozambique, Verkiezingen, Winter, Zoete aardappel

De een noemt het ‘Wat houdt me bezig’, de ander ‘Fait d’hivers’ en een derde ‘Kan het nog slapper’. Ik heb dit stukje maar ‘Gewoon wat weetjes’ gedoopt.

Gisterochtend heb ik voor de eerste keer – sinds half augustus vorig jaar – weer een trui aangetrokken. (*) Om tien over zes uur ’s morgens. Dat is het moment dat ik naar de auto loop om Isabel bij het station af te zetten. Het was uitzonderlijk koud. 14c Overdag tikt de thermometer gewoon de 31c aan. Het is al dagen prachtig weer. Weinig wind. Strakblauwe luchten en een wassende maan. Dat zorgt dus voor heldere en relatief koude nachten. Tot tweemaal toe hoorde ik Mozambikanen verzuchten: “Winter is Coming.” Natuurlijk ook verwijzend naar GoT. Wij mijden alle commentaren en recensies over deze hit-serie. Wij willen er pas over praten als we alle zes de afleveringen – in korte tijd na elkaar – hebben gezien. Nog een paar weken geduld.

Wie kent deze bloemen?

Het is geen prijsvraag, gewoon een foto. Het zijn de bloemen die groeien op het loof van de zoete aardappels in onze tuin. Mooi hé!? Ze zeggen als er veel bloemen groeien  tussen het loof dat dan de aardappels groot zijn. We gaan het zien … voorlopig blijven we de bladeren eten. Erg lekker. Je maakt ze klaar als spinazie, eventueel met een uitje, wat knoflook en gestoofde tomaat.

Wat meer? Ik lees nog steeds twee boeken tegelijkertijd. Twee dikke pillen. De Bourgondiërs (Bart van Loo) en Otmar’s zonen (Peter Buwalda). Op de een of andere manier kom ik er niet toe om echt door te lezen. Tien, vijftien bladzijden ’s avonds in bed. Overdag ben ik te druk met andere zaken. De gebruikelijke bureaucratische papierwinkel bijvoorbeeld. Twee dagen lesgeven en natuurlijk moeten die lessen ook voorbereid worden. Kortom … ik verveel me niet.

Mogelijk herinneren jullie nog dat ik een tijdje geleden het verhaal dat mijn vader in 1941 schreef als twaalfjarige  – Een eindelooze achtervolging – ben beginnen publiceren op mijn weblog. Ik heb weer enkele bladzijden toegevoegd. Klik HIER als je dat wilt lezen.

Jammer dat er zo snel een einde kwam aan de Giro van Tom Dumoulin. Het maakt de interesse meteen een stukje kleiner. In de (internet)pers is er veel aandacht voor de aanstaande verkiezingen. Ik was niet op tijd om alles te regelen om vanuit het buitenland te kunnen stemmen. Een beetje: ‘Shame on me’. Dat is een zekere ‘groene’ stem die niet wordt uitgebracht. Volgende keer beter. En jullie … ligt de keuze al vast?

(*) Uiteraard droeg ik wel warme kleren toen ik in de winter-periode in Nederland en België was. Dat lijkt me logisch.

Wreed

Tags

Ajax, Amsterdam, Champions League, Internet, Lezen, Matthijs De Ligt, Moura, Nu.nl, Radio, Sport, Tottenham, Voetbal, Vrienden

De eerste titel die bij me opkwam voor dit stukje was: ‘Voetbal lezen’. Want dat is letterlijk wat ik gisteravond en de avond daarvoor heb gedaan. Ik heb de halve finales van de Champions League gelezen. Klinkt dit cryptisch? Waarschijnlijk wel. Ik probeer te beschrijven hoe dat zit.

Bron: Pixabay

Eerst even de droge informatie. Woensdagavond las ik Liverpool – Barcelona. Uitslag 4 –  0 waardoor de Engelse ploeg naar de finale gaat. Gisteravond speelde Ajax Amsterdam tegen Tottenham Hotspur uit Londen. Uitslag 2 – 3. Ajax is uitgeschakeld. Omdat ik weet dat veel van mijn lezers niets met voetbal hebben, ga ik hier niet de hele wedstrijd beschrijven of analyseren. Wel vertel ik iets over de omstandigheden hoe ik deze  – nu al historische – wedstrijd heb gevolgd, heb beleefd.

We eten op tijd. We kijken een aflevering van ‘The Legacy’ – seizoen 3 op mijn Mac-desktop. Isabel gaat naar bed met boek en telefoon. Ik zeg dat ik nog even blijf ‘hangen’. “Voetbal?” vraagt ze. Ja dus. Wij hebben op dit moment geen televisie-abonnement. TVM 1 heeft geen uitzendrechten. Dat wordt dus de radio via internet. Onze internet-verbinding is echter traag in de avonduren. Ik open NPO Radio 1 – Langs de lijn  maar krijg niets te horen. Het zoekende icoontje blijft maar ronddraaien en ronddraaien. Ik open het liveblog van NU.nl Dat is niet genoeg. Ik open het liveblog van VI.nl (Voetbal International) en het liveblog van NOS.nl Drie verschillende websites die alle drie geschreven verslag doen van de wedstrijd. Heel af en toe hoor ik de radio. Dan weer twee minuten, dan weer dertig seconden en heel af en toe wel vijf minuten na elkaar. Ik lees de wedstrijd …

Het verslag van NOS.nl is traag en met veel te veel vertraging. VI is het snelst, bijna elke minuut een update. Nu.nl is ook prima. Zakelijk maar zij schrijven ook iets meer over de sfeer en ze geven commentaar. “Dolberg zit totaal niet in de wedstrijd. De prijs van De Ligt schiet omhoog. Wanyama ontsnapt aan geel. Llorente heerst in de lucht.” Enzovoort. Ik klik voortdurend van site naar site. Het is rust. Ik haal een glas water en een pak koekjes. Ik kus Isabel welterusten.

Ajax zit op rozen, ze leiden met 2 – 0. Tottenham moet nu drie keer scoren om door te gaan. Ik overweeg om naar bed te gaan maar doe dat toch maar niet. Terwijl ik de wedstrijd verder lees op de drie verschillende sites sms ik met Per. En ik WhatsApp ontspannen met Rafik in Zuid Afrika. Hij is jarig en een vurig supporter van het Engelse team.

Ik citeer stukjes uit onze conversatie. 14:15 Koen: Tonight 1x Vertonghen 1x De Ligt … Ajax Goes to Madrid. 14:26 Rafik: I just hope we have a good game 21:12 Koen: The goal of De Ligt is already there. My god … what a start 21:38 Rafik: It’s over … 22:25 Koen: No … it’s not! 2 – 2 Rafik: Now we have a game!!!

Het wordt steeds spannender. Het pak koekjes is bijna op. Zenuw-snoepen heet dat … denk ik. De minuten tikken weg. Ik zap steeds sneller van de ene naar de andere pagina. Alsof dat iets helpt … hahaha. Ik lees: “Heel Amsterdam zit met dichtgeknepen billen”. Vijf minuten extra speeltijd. Nog twee minuten. De radio-verbinding is weer hersteld. Ik luister en lees en klik steeds heen en weer. Nog dertig seconden … opgewonden NOS-presentatoren … weer doorklikken naar de andere site en dan gebeurt het … GOAL … 2 – 3 Tottenham naar de finale. Mijn hart klopt in mijn keel. Ik grijp naar mijn hoofd. Nee toch!!! Ongeloof.

22:57 Koen: Miracle again 22:58 Rafik: Hatrick (met heel veel smileys). 23:00 Koen: Yes. Parabens Rafik: Thx Pai Koen: My god Rafik: Wonderful game. Moura 23:01 Koen: 30 seconden AFTER 5 min extra Rafik: Imagine

Per stuur een laatste sms om 23:02 … Fuck!

Ik citeer liever Erik ten Hag, de trainer van Ajax. “Wreed.” Ik ga naar bed. Ik zit nog vol adrenaline en kan niet slapen. Ik ben GEEN Ajax-supporter maar in deze editie van de Champions League werd ik dat wel. Zeker weten. Wat een knappe prestatie. Zelfs ik voel me rot na dit verlies in de allerlaatste seconde. Wat sneu, wat erg, wat wreed. Zo dicht erbij en dan … helemaal niets. Een paar weken geleden zei ik: “Laat Ajax de KNVB-beker maar winnen, de finale tegen Liverpool spelen en PSV pakt het kampioenschap. Lijkt me een mooie deal en scenario.” Dat was mijn droomscenario. Vannacht dacht deze PSV-supporter: “Wat zou het sneu zijn voor De Ligt en Co dat ze ook het kampioenschap nog verliezen …” 

Sport … de allerbelangrijkste bijzaak ter wereld. Hahaha. En ook wielerwedstrijden volg ik op dezelfde manier. Beetje internet-radio en verder de wedstrijd  … lezen … op verschillende live-blogs. En in 2018 … las … ik ook het CORSO in Zundert … via internet en tweets.

Ondertussen in Mozambique (8)

Tags

Brood, Citroen, Djonasse, Gas, Hondsdolheid, Lekkage, Loodgieter, Matola, Mazelen, Mozambique, Tuin, V-Day, Vaccinatie, Verkiezingen, Zambezi, Zonsondergang

In mijn jeugd was 8 mei een officiële feestdag. En een datum uit de geschiedenisboeken. V-Day. Wapenstilstand – einde van de Tweede Wereldoorlog – capitulatie van nazi-Duitsland.

Vandaag een door-de-weekse-dag in zonnig Matola, Mozambique.

Hoofdpunten in het Mozambikaanse nieuws: Boot gezonken op de Zambezi rivier. Zes mensen verdronken – dertien mensen vermist. Het Ministerie van Volksgezondheid van Mozambique begon maandag met een Vaccinatiecampagne tegen poliomyelitis en mazelen in Beira, met als doel 83.553 kinderen te bereiken. Hondsdolheid – in de wijk waar ik afgelopen week naar de film ging, is het ministerie van Landbouw en Voedselveiligheid van plan 14.500 honden en katten te vaccineren tijdens de drie weken durende campagne. Verkiezingen. Met nog vijf maanden te gaan voor de algemene verkiezingen op 15 oktober, mist de Mozambikaanse staat nog steeds bijna 60 procent van het benodigde budget. Maar dat maakt de minister van Economie en Financiën niet ongerust, die heeft er alle vertrouwen in dat de verkiezingen gewoon zullen plaatsvinden. (Bron: Club of Mozambique)

Ik ben een dag of tien geleden begonnen met zelf brood te bakken. Mmm.

Vers brood uit ‘eigen bakkerij’

In Bergen op Zoom had ik een broodmachine – ooit gekregen van buurman Peter. Ik kocht kant en klare brood-mix. Water toevoegen en de machine deed de rest. JJ vroeg me waarom ik nu geen brood meer bakte. Nooit bij stilgestaan. Hij deelde een eenvoudig recept. Dan ga ik dat uiteraard meteen uitproberen. Het brood hierboven is het derde probeersel. Met zaden en noten. Bakker Koen gaat zondag pistolets maken. Of harde broodjes zoals ze dat in Nederland noemen.

Het avocado-seizoen zit er bijna op. Nog twee of drie zie ik er hangen in de boom achter ons huis. Jammer maar het was weer lekker smullen dit jaar. We hebben ook verschillende citroenbomen. Groene, puisterige citroenen die er niet mooi uitzien en veel pitjes hebben. Maar het sap is even lekker dan van mooie gele soortgenoten. En toen was er plots een reuze-citroen. Zie de foto hieronder …

Citroen uit eigen tuin

Ik heb er een ei naast gelegd om de verhouding beter te kunnen weergeven. Wat een joekel.

Veel materiaal dat je hier koopt in de winkel is van inferieure (lees: Chinese) kwaliteit. Een waterslang – nauwelijks drie jaar oud – onderaan de keukenboiler begon vorige week te lekken. Roest. Wat begon met een paar druppels werd al gauw veel druppels en een natte vloer. We hebben een prima canalizador (loodgieter) die meteen wilde langskomen. Probeer dat maar eens te vinden in België of Nederland …

Canalizador aan het werk

Op de foto zie je ook twee gasflessen van Petro-gas. Een kleine en een grote fles. Ze zijn ‘veilig’ vergrendeld met fietskettingen en staan meestal achter een traliehek. Maar Petro-gas bevoorraadt zijn leveranciers niet of heel sporadisch. Een flink probleem. Ik ben afgelopen dagen al op zes adressen langgewenst … niets – nada. Nog even en dan toch maar overwegen om over te stappen naar het Galp-Systeem – dat is veel couranter. Maar dan moeten er wel nieuwe flessen gekocht worden. En dat is duur. Nog even uitstellen …

De dagen worden nu snel korter. Ik bedoel natuurlijk: de uren daglicht. Vandaag kwam de zon op om 6.17 en gaat onder om 17.15

Maputo – Catembe brug – zonsondergang

Korte dagen betekent dat Isabel (bijna) in het donker van huis gaat (nog net niet) en in het donker thuis komt. Ik mis de lange avonden met daglicht in de Europese zomertijd. Maar of ik ze wil inruilen voor de koude temperaturen? Nee, dat nu ook weer niet. We eten nog steeds buiten op de veranda – in korte broek en tshirt – en dat is vaak om acht uur ’s avonds. Graadje of vijfentwintig … Dus nee … niets te klagen.

In de serie: ONDERTUSSEN IN MOZAMBIQUE

Kenneth

Tags

Cabo Delgado, Cholera, Cycloon, IDAI, Kenneth, Mozambique, Orkaan, Overstromingen, Pemba, Regen, Terrorisme

Vorige week trok – voor de tweede keer binnen zes weken – een verwoestende storm over het noordoosten van Mozambique. Opnieuw besteedt de wereldpers aandacht aan dit natuurgeweld. Maar omdat het aantal doden relatief meevalt – uiteraard niet voor de families die geliefden hebben verloren – ebt de internationale aandacht weg. Zelfs in de Mozambikaanse pers zijn Idai en Kenneth niet meer de belangrijkste onderwerpen.

Noordoost Mozambique – Foto: Flickr

Eerst nog een paar cijfers. De Mozambikaanse regering heeft bevestigd dat er tenminste 41 doden en 39 gewonden zijn gevallen en zegt dat de orkaan 35.228 gezinnen in het noorden van het land heeft getroffen, waarbij 32.000 huizen gedeeltelijk werden vernietigd, 2.000 werden volledig verwoest en 31.000 hectare productief land staat onder water. 90% van de huizen op Ibo – een (toeristische) eiland met 6000 inwoners voor de kust van Cabo Delgado – is weggeblazen door rukwinden van ruim 250 km per uur. Météo-France spreekt van een storm met uiterst zeldzame kenmerken voor dit deel van de oceaan: “Het is zeer zeldzaam om zo laat in het orkaanseizoen in het zuidoosten van de Indische Oceaan stormen van dergelijke intensiteit waar te nemen.”

Bovendien volgt Kenneth – waarschijnlijk de krachtigste ooit in het noorden van Mozambique – amper zes weken na de vernietigende doortocht van cycloon Idai, op dat moment de tweede krachtigste ooit, die meer dan zeshonderd slachtoffers in Mozambique eiste. In totaal zijn drie miljoen mensen rechtstreeks getroffen door de cycloon. Volgens het VN-bureau voor humanitaire zaken (OCHA) zijn in totaal 239.731 huizen verwoest. De Wereldbank berekende de kosten voor de heropbouw van huizen en infrastructuur na Idai – in de drie getroffen landen – op 2 miljard dollar.

Het relatief lage aantal slachtoffers van Kenneth komt waarschijnlijk door een betere waarschuwing vooraf. De provincie Cabo Delgado is niet zo dichtbevolkt als het gebied getroffen door Idai. Er er zijn hogere gronden waarop mensen hun toevlucht zochten. Hulpdiensten waren veel eerder in de buurt. Erg schrijnend om te vertellen is dat deze regio al ruim anderhalf jaar ernstig wordt getroffen door terroristisch geweld. Moordpartijen. De lokale bevolking moet onder bedreiging hun schamele oogst afgeven aan deze islamitische militanten. Vele duizenden mensen waren hun huizen al ontvlucht om onderdak te zoeken voor geweld in kampen voor ontheemden. En nu wordt gevreesd dat dezelfde terroristen beslag zullen leggen – aanslagen zullen plegen – op de aangevoerde hulpgoederen en voedselvoorraden. Hulpverleners moeten extra beschermd worden door begeleidende escortes.

Is er dan niets goeds te vertellen? In een lokale krant is aandacht voor de opvang van slachtoffers in Pemba, in de katholieke Maria Auxiliadora kerk (parochie) gelegen in het hart van deze overwegend islamitische regio.

Bron: Club of Mozambique

“We vragen niet naar de religie van mensen, het menselijk leven is alles wat we waarderen,” vertelde pater Ricardo Filipe Rosa Marques, de 41-jarige priester die de leiding had, aan het persbureau AP. Klik HIER voor het volledige artikel.

Het gevaar is nog niet voorbij. Er wordt nog meer regen verwacht en de verwachting is dat de rivieren vandaag het overstromingsstadium zullen bereiken – aldus het humanitaire bureau van de Verenigde Naties – daarbij verwijzend naar een Britse hulpanalyse. Het is het einde van het regenseizoen en het waterpeil van de rivieren staat al erg hoog. Gisteren kwam het nieuws dat ook in deze regio cholera is uitgebroken, net als in de buurt van Beira. De ramp is dus nog niet voorbij. De aandacht vermindert.

In een uitzonderlijk tweede stukje vandaag vraag ik jullie aandacht voor een klein, familiaal hulp-programma. Klik HIER.

Een donatie voor Mozambique

Tags

Donatie, Familie, IDAI, Ine, Kenneth, Mozambique

Nogmaals dank voor de vele berichtjes. Vrienden, familie en vele volgers van mijn weblog hebben de laatste dagen bezorgd gevraagd hoe het met ons gaat na de tweede grote storm die Mozambique heeft geteisterd. De Vlaamse en Nederlandse televisie zonden dramatische beelden uit van de verwoestingen in het noordoosten van wat ondertussen mijn tweede thuis is geworden. Wij wonen ver weg van het rampgebied. Respectievelijk 1400 km van Idai en 2400 km van Kenneth. Ik kreeg ook de vraag hoe ze het best kunnen helpen. Eerst kwam ik niet verder dan het ‘Rode Kruis’. Nu heb ik een nieuw antwoord. Iets op micro-niveau. Ik leg het uit.

Ruud, een Nederlandse neef van Ine (mijn eerste vrouw, moeder van mijn kinderen, overleden in 2005) heeft heel veel jaren in Mozambique gewoond. In de regio die getroffen is door Idai. Ik citeer een stukje uit de mail die hij aan familie heeft gestuurd.

“Iedereen weet wat er zich in maart afgespeeid heeft in Beira, een stad in Mozambique. Een orkaaan van ongekende omvang is daar midden door het land gegaan met achterlating van doden, ingestorte huizen, etc. etc. Daarover heen kwamen enorme overstromingen, omdat de buren Zimbabwe en Malawi het watergeweld afvoerden en waar Mozambique nogmaals de dupe van werd. Nu op dit moment heeft de cholera toegeslagen. Mijn jongste kind woont in de buurt van Beira met zijn moeder  ( foto ) en met zijn half broer en zus.

Zoon van Ruud en zijn moeder

Sinds ik weer in Nederland woon, heb ik ze altijd financieel  ondersteund zo goed en kwaad als het ging.  De laatste 3 jaar maak ik elke maand € 200 over naar mijn familie om ze te steunen en een beter huis te bouwen. Begin maart was de fundering uitgegraven en nu zijn ze in één klap alles verloren. Hun lemen hut is grotendeels weggespoeld, samen met alle bezittingen zoals de bouwmaterialen. Ik kan deze klap helaas niet in mijn eentje opvangen en vraag jullie voor een kleine donatie. Dit geld komt op een bankrekening van mijn nicht Ronique Arts, want dan is het voor mij anoniem en wordt het bedrag gecontrolleerd i.v.m. de besteding. Ronique heeft een extra rekening geopend: NL 08 INGB 0795 3738 80 op naam van RBB Arts. Ik heb persoonlijk al een paar donaties ontvangen en daarvoor mijn dank vanuit mijn hart. Ik hoop dat ik zo op deze manier mijn familie kan steunen en dat ze snel weer een toekomst hebben. Dank voor jullie begrip voor deze situatie. Groeten en bij voorbaat mijn dank, Ruud”

Ik ondersteun graag de oproep van Ruud om zijn Mozambikaanse familie te helpen. Zoals ik hierboven schreef gaat dit om hulpverlening op micro-niveau maar wel met een persoonlijk tintje en dat maakt het veel voelbaarder … vind ik. Ik zal zowel Ruud als Ronique (ook een nichtje van Ine) vragen om me op de hoogte te houden van hoe het gaat met zijn familie. Ook namens mij alvast veel dank. En natuurlijk mag je dit stukje delen met vrienden en familie. Heel graag zelfs.

Ik pak de draad weer op

Tags

Bloggen, Cabo Delgado, Kenneth, Mozambique, Muggen, Orkaan, Vrienden

Tien dagen niets schrijven op mijn blog was alweer een hele tijd geleden. Had ik dan niets te melden? Blijkbaar niet. Nou ja … ik nam er geen tijd voor.

De draad weer oppakken

Ik was een paar dagen uit huis. En we hadden bezoek van JJ en dan wil ik niet steeds verdwijnen naar mijn werkkamer om een stukje te typen. Het waren heel gezellige dagen. Ouderwets bijgepraat. Films gekeken in onze openluchtbioscoop, spelletjes gespeeld, samen op stap geweest, gezamenlijke vrienden bezocht, lekker gekookt en gegeten. Ondertussen ook gewoon les gegeven aan mijn leerlingen. Ook naar het oranje-koningsfeest in Maputo zijn we geweest. Kortom … het waren zeer aangename dagen. De dagen vlogen voorbij zoals ze dat spreekwoordelijk zeggen. Ik ga d’r vast nog wat over schrijven. Zeker over mijn (ons) bezoek aan de provincie Nampula en Ilha de Moçambique.

Ook over Kenneth ga ik gauw wat uitgebreider schrijven. Alweer zo’n verschrikkelijke storm – een orkaan – die het noorden van Mozambique heeft geteisterd. En de overvloedige regenval in Cabo Delgado is nog steeds aan de gang. Ik kreeg weer veel berichtjes met de vraag of het goed met ons gaat. Heel lief. Ja, alles gaat goed. Mozambique is een (heel) groot land. Wij wonen 2400 kilometer ten zuiden van de nieuwe rampplek. Dat is ver weg, te vergelijken met de afstand Groningen – Malaga. Natuurlijk praat iedereen erover maar in de dagelijkse gang van zaken is het ‘ver weg’.

Mocht je lugubere associaties hebben bij de foto dan kan ik je gerust stellen. Alles gaat goed met ons. Dit touw hebben we boven het logeerbed van JJ gespannen. Zijn muskietennet hebben we vervolgens aan deze draad gehangen. Op de een of andere manier is hij het lievelingshapje van onze muggen. Hij wordt lekgeprikt en ik weet van niets. Hoe dat komt weet ik niet. Iets met lekker bloed, iets chemisch, iets biologisch. Ik ga het eens opzoeken. En of het waar is dat zoemende muggen op zoek zijn naar een partner voor een potje muggen-seks moet ik ook verifiëren want voor ik het weet word ik beticht van fake-facts en dat wil ik niet.

De Notre-Dame staat in brand

Tags

Frankrijk, Isabel, Kathedraal, Kerk, Notre-Dame, Parijs, Quasimodo, Reizen, Vakantie

Een drukke dag. Boodschappen doen. Een uitgebreid verjaardagsmaal klaarmaken, inclusief taart. Lesgeven in Matola Stad. Lesgeven in Matola Djonasse. Met de auto naar de jaarlijkse autokeuring. En dan is ’s avonds uiteindelijk alles aan kant. Het is tien uur. Nog gauw even mijn mails checken en de belangrijkste punten van het nieuws bekijken.

“De Notre-Dame in Parijs staat in lichterlaaie.” Ik schrik zoals waarschijnlijk heel veel mensen – zeker in Frankrijk maar ook in de rest van de wereld. Een wereldberoemd gebouw staat in brand. Een van de vele symbolen van de lichtstad. Ik roep Isabel die op het punt staat te gaan slapen. “Weet je nog …?” Herinneringen komen boven. Ik was de afgelopen jaren driemaal in Parijs – voornamelijk als gids van Afrikaanse familieleden.

Met Isabel bij de Notre-Dame – juni 2012

Wat is er gebeurd? Is het waar dat er al een van de twee kerktorens is ingestort? Ik denk natuurlijk terug aan de verschillende bezoeken die ik ooit heb gebracht aan Parijs en aan de wereldberoemde kerk (van Quasimodo). Ik begrijp dat half Parijs op bruggen en hoge gebouwen staat toe te kijken. Zeer begrijpelijk. Een icoon staat in brand. Ik ga er vast nog wat meer over lezen op internet voordat ik ga slapen.

In de serie: REIZEN, REISFOTOCHALLENGE en #39/40