Veel aandacht in de pers

Tags

Cultuur Overal, De Faam, Het Middelburgs Theater, Johannes Vermeer, Meisje met de parel, Middelburg, Middelburgse Bode, Omroep Zeeland, Pers, PZC, Walcheren FM

De Cast – Meisje met Parel

Het zal de vaste volgers van mijn blog niet ontgaan zijn dat morgen de theatervoorstelling ‘Meisje met de parel’ in première gaat. Afgelopen dagen was er veel aandacht in de Zeeuwse pers voor deze jubileumproductie van Het Middelburgs Theater.

Omroep Zeeland TV besteed aandacht aan de voorstelling in het journaal – Zeeland Nu. Klik HIER.

Ook op de website van Omroep Zeeland staan enkele korte filmpjes. Klik HIER.

PZC 20 september 2017

De Provinciaal Zeeuwse Courant (PZC) stond uitgebreid stil bij Johannes Vermeer en deze nieuwe productie.

Ook de Melkmeid is te zien(in de PZC)

Ook weekblad De Faam is van de partij.

Artikel in De Faam

De Middelburgse Bode heeft een interview met de voorzitter van de jubilerende toneelvereniging. Klik HIER.

Het kunst- en cultuurblog Cultuur Overal schrijft over de Wereld van Vermeer naar aanleiding van ons ‘Meisje met de Parel’. Klik HIER.

Ook nog een radioreportage van Walcheren FM. Klik HIER als je de reportage wilt horen.

En natuurlijk nog veel meer op de Facebook-pagina van ‘Meisje met de Parel’ en op de website van Het Middelburgs Theater.

De voorstelling wordt 20 keer gespeeld tussen 23 september en 23 december in het Minitheater in Middelburg.

Advertenties

Nine eleven

Tags

11 september, Chili, Familie, Ine, Louw Heijs, Salvador Allende, Verenigde Staten, WTC, Zilveren bruiloft

Ik heb een lichte afwijking. Ik hoef er niet voor in therapie. Ik onthou gemakkelijk data. Eigenlijk moet ik de verleden tijd van ‘onthouden’ gebruiken want er komen niet veel nieuwe data bij – in dat geheugen van mij.

Maar 11 september is zo’n dag die elk jaar opnieuw belletjes doet rinkelen. Ik noem er een paar.

11 september 1973

Staatsgreep in Chili. De socialistische regering van Salvador Allende wordt met geweld omver geworpen door legerleider Pinochet. Het was groot nieuws. Ik zat op de middelbare school en we praten over niets anders. Het woord ‘junta’ werd toegevoegd aan onze woordenschat. We maakten in de maanden en jaren nadien werkstukken over de ‘Putch’ en we organiseerden solidariteit-acties. Chileense vluchtelingen vonden hun weg naar Europa.

Staatsgreep in Chili

11 september 1995

Een paar dagen eerder hebben we in Den Bosch uitgebreid verteld over onze vakantie in de Verenigde Staten. Vooral over ons bezoek aan Mariska in Walnut Creek in Californië. Pap (de vader van Ine) luistert met volle aandacht maar is gauw moe. We beloven om gauw langs te komen met de foto’s. Op 11 september zitten we aan het avondeten. De telefoon gaat. Pap is overleden. Niet meer wakker geworden na een middagslaapje. 11 september wordt een dag die een kras maakt op mijn harde schijf.

Vader en dochter Heijs aan de jonge jenever (op Terschelling)

11 september 2001

Dit is natuurlijk de bekendste 11 september – wat we sindsdien veel vaker ‘Nine eleven’ zijn gaan noemen. De aanslagen in New York en Washington. Ik stond bij Albert Heijn toen Jules me belde dat er een vliegtuig in een WTC toren was gevlogen. In 1995 – tijdens de vakantie waar ik hierboven al over schreef – hadden we daar nog bovenop gestaan. Ik reken af en rij naar huis om vervolgens tot diep in de nacht naar de televisie te kijken. Vroeger werd de vraag gesteld: “Weet je nog waar je was of wat je deed toen je hoorde dat Kennedy vermoord is?” (Ja, dat weet ik nog.) Of een soortgelijke vraag over Pim Fortuyn (Ook dat weet ik nog). Veel mensen weten nu nog waar ze voor het eerst hoorden over de aanslagen in de Verenigde Staten.

Aanslagen in New York

11 september 2004

Samen met de buren vieren we een zilveren jubileum. Peter en Lucy zijn 25 jaar getrouwd en wij wonen 25 jaar samen. Eigenlijk was dat twee weken later. We geven een groot feest voor familie, vrienden, buren en collega’s.

Een diner in Rilland

Een beetje een rare foto moet ik zeggen. Het zijn natuurlijk twee foto’s naast elkaar van de jubilerende paren terwijl we toch echt samen aan tafel zaten. En het is ook een gekke confronterende foto, dertien jaar later. Wat lijken zijn we jong en Ine bedenk ik altijd veel jonger en slanker dan op deze foto. En bijna altijd met lang haar zoals op de foto met haar vader. Snik.

Zal ik over een paar jaar ook 11 september 2017 toevoegen aan dit lijstje? En jullie, hebben jullie herinneringen aan deze datum?

Nog 111 dagen tot het nieuwe jaar … maar in Ethiopië vieren ze vandaag – op 11 september nieuwjaar. Vandaag begint daar 2010 (als ik het goed herinner).

Schrijven over je naam

Tags

Familie, Koekjestrommel, Lutgart De Smedt, Opbloeiende schrijfzaadjes, Schrijven

Het is vandaag alweer de derde niet-verjaardag van mijn moeder. Zoals ik al eerder memoreerde was mijn moeder een enthousiaste hobby-schrijver. In 1997 en de jaren daarna volgde ze een schrijfcursus in Nederland. Een paar jaar later was ze zelf de ‘juf’ die schrijfles gaf aan een club vriendinnen. Veel van die schrijfsels bundelde ze en kregen wij cadeau met Kerstmis.

Op de fiets – voorjaar 1933

Uit de bundel: ‘Opbloeiende schrijfzaadjes’ citeer ik een kort stukje dat ze schreef op haar verjaardag over haar naam.

Lutgart

In het geboorteregister sta ik officieel ingeschreven met de namen LUTGARDIS MARIA ALPHONSINA. De heilige Lutgardis is één van onze Vlaamse heiligen.

Mijn roepnaam werd Lutgarde met een D in ’t midden en DE op ’t einde, tot na de lagere school. Toen ik op het Lyceum zat en in een periode van ‘Vlaams idealisme’ leefde, veranderde ik de schrijfwijze in Lutgart.

Mijn nabije familie, mijn zus en enkele neven en nichten alsook mijn beste vriendinnen noemen mij ‘Lut’ of ‘Lutje’. Dat werd later ‘Tante Lut’. Maar mijn man, die toen nog mijn vriend was, vond dit een lullige, truttige afkorting. Hij zei dat het jammer was zo’n mooie naam te verminken. In zijn woonbuurt (omgeving Antwerpen) zegt men tegen een domme vrouw soms een ‘stomme lut’.

Ik ben best tevreden met mijn naam, vooral omdat ik nog steeds een echte Vlaming ben in hart en nieren.

Hoogerheide – 9 september 1997

Op weg naar een nieuwe première

Tags

Het Middelburgs Theater, Johannes Vermeer, Meisje met de parel, Middelburg, Regie, Theater, Toneel

September wordt een beetje een maand van aftellen. Een belangrijk aftel-moment eindigt op zaterdag 23 september. De première van ‘Meisje met de parel’ in het Minitheater in Middelburg. Nog vijftien dagen. Afgelopen dinsdag organiseerde de jubilerende toneelvereniging – Het Middelburgs Theater – een heuse persconferentie. Een soort mini-voor-première want we speelden een tiental minuten uit de voorstelling. Best spannend voor alle betrokkenen.

Maria Thins en Griet

Beetje bij beetje laten we wat foto’s zien van de productie. Als teaser, als lokkertje. Natuurlijk willen we het publiek verrassen maar we moeten ook aandacht vragen voor deze jubileum-productie. Het publiek komt niet vanzelf. Vandaar dus een persconferentie en een gedegen publiciteitsplan.

Griet en Johannes Vermeer (en cameraman van Omroep Zeeland)

Het is fijn dat de regionale pers – televisie, radio en geschreven pers – aanwezig was. Ik vertel honderduit over ‘ons meisje’ en ik wek de suggestie dat ik een Johannes Vermeer kenner ben. Dat is natuurlijk maar ten dele waar. Ja, ik heb me flink ingelezen maar een kenner ben ik natuurlijk niet. Ik blijf een verhalenverteller en toevallig heb ik nu flink wat kennis paraat over de Sfinks van Delft.

Een kleine toelichting over ‘Allegorie van de Schilderkunst’ in het decor van ‘Meisje met de Parel’ in Middelburg

Een voorstelling die het leven van de beroemde Hollandse meester Johannes Vermeer schildert. Over hoe hij toverde met licht, waardoor hij later wereldfaam kreeg. In de voorstelling komen zijn schilderijen tot leven en dan mag het ‘Meisje met de parel’ daarin niet ontbreken. Het verhaal begint in … Middelburg.

Klik HIER voor online theatertickets.

Vandaag houd ik mijn mond

Tags

Bloemen, Corso, Dahlia, Omroeper, Zundert

Het is vandaag de eerste zondag van september. Bloemencorso in Zundert. Na vijftien mooie jaren hebben Ton en ik de figuurlijke microfoon aan de wilgen gehangen. Vandaag maken Monique en Wendy hun debuut als omroepers bij de hoofdtribune.

Monique en Wendy – Foto Edwin Wiekens BNdeStem

Ik ken beide dames al heel wat jaren. Zij speelden respectievelijk in Oosterhout en Roosendaal in toneelstukken die ik regisseerde. Ze gaan het geweldig doen, uiteraard op geheel eigen wijze. Het is mooi weer, wat let je nog om te komen kijken en luisteren naar het grootste dahliacorso ter wereld?

Opwaaiend jurkje

Tags

Air on a G-string, Bach, Concertgebouw, Harelbeke, Peter Sagan, Reclame, Seksisme, Vrijdag

En alweer een rel waarin de term ‘seksistisch’ valt. Waar gaat het dit keer over? Over een video – reclame boodschap van de jongerentak van het Concertgebouw. Een commercial voor het werk van Johan Sebastian Bach. Wie wat van klassieke muziek afweet, ziet dat de foto / het filmpje een letterlijke verbeelding is van ‘Air on the G-string’, een klassieke compositie van Bach.

‘Air on the G-string’

Ik vind dat geestig. Goed gevonden. Maar nu lees ik her en der dat dit ‘walgelijk’ en ‘seksistisch’ is. En dat ‘het vrouwelijk lichaam als seksueel object wordt gebruikt’. Mijn hemel, wat een trieste pilarenbijters. Zeik-reaguurders. Een dikke, vette knipoog van de makers van deze clip wordt veroordeeld door mierenneukers. Dat laatste woord zal ook wel fout zijn … De clip is trouwens verwijderd door Entrée, de jongerentak van het Concertgebouw.

Ik hou van humor. Verfijnde humor. En ik hou van mooie vrouwen. En ik ben niet vies van een borst of een bil. Als het maar smaakvol is en iets toevoegt. Bijvoorbeeld de knipoog van bovenstaande reclame. Ik gebruik zelf ook wel eens een foto die dezelfde beeldtaal gebruikt. Zoals de foto in mijn vorig blog ‘Tussen de tieten’. Of de foto’s bij mijn ter ziele gegane link: KORT.

Ik herinner me een gewraakte poster van een wielerwedstrijd in 2015. Ook beticht van seksisme en verwijderd naar aanleiding van klachten.

Gewraakte poster

Ik vind die poster grappig. Het is een knipoog naar wat Peter Sagan (de winnaar in 2014) een jaar eerder deed op het podium. Hij gaf de ronde-miss een klap op haar billen. Dat vind ik trouwens wel over de grens. Hij werd daar terecht op aangesproken. De poster een jaar later is ironie. Kom op zeg.

Anne-Marie wenste vandaag haar volgers op FB een fijne vrijdag toe. Mag dat dan ook niet?

Happy Friday

Ik sluit me graag bij haar aan… Happy Friday.

E-Njen (Het verhaal)

Tags

Circus, Dans, Goes, Goes Azië, Muziek, Regie, Theater

Het jubeljaar E-Njen wordt aangekondigd

De hele keizerlijke familie van Kerajaan Angsa is aanwezig bij de Pagode van de Wilde Gans. Het volk is in afwachting wat komen zal. Keizer Lo Yang kondigt het jubeljaar E-Njen (Het Jaar van de Gans) aan. Vóór de eerste dag van het jaar moeten de drie poesaka’s (heilige voorwerpen) worden opgehaald uit verre windstreken. ‘De Gans’, ‘Het Schild’ en ‘De Cirkel’. Zes gezanten – de kroonprins, een kunstenaar, een monnik, een vissersvrouw, een kind en een generaal – worden uitgezonden. Ze reizen onder bescherming van de Draken. Kanselier Zongh Shi aast zelf op de troon van het keizerrijk en hoopt dat de zoektocht mislukt.

In de Sawa

Vrouwen zijn aan het werk in de rijstvelden. Het jaarlijkse oogstfeest ter ere van Dewi Sri wordt voorbereid. Wie wordt de Lise van dit jaar? Vanaf een afstandje kijken de kunstenaar en de vissersvrouw toe. Zullen zij hier ‘De Gans’ kunnen vinden? Maar dan wordt de jonge Ashok ziek. De brug naar de kampong wordt afgesloten. Met een list krijgen de gezanten toegang tot de zieke jongen.

Het textielatelier en de scheepswerf

Protesterende vrouwen. Een demonstratie voor betere werkomstandigheden en een eerlijker loon. Kinderarbeid. Uitbuiting. En een burenruzie tussen de eigenaar van de scheepswerf en de bazin van het textielatelier. Genoeg stof voor journalist Wartawan voor een reportage. Hij vergezelt de kroonprins en een monnik die op zoek zijn naar ‘Het Schild’. Onder de vleugels van de Draak is de prins voorlopig nog onzichtbaar tot een meisje van het textielatelier struikelt, vlak voor zijn voeten …

Tikuvushi en Pangeran Foto: © Johan vd Heijden

De Wajang-tempel

Vier volle manen en nog even zoveel dagen zijn de gezanten onderweg. Nog steeds op zoek naar ‘De Cirkel van Eenheid’. Op de honderd-vijf-en-vijftigste dag na hun vertrek uit de keizerlijke hoofdstad staan de generaal en het meisje aan de oever van een grote rivier. Is dit waar of bestaan zij enkel als schaduwpoppen in een wajang-schimmenspel? Zien ze daar Semar en Petruk? Vliegen er luchtgeesten door de ruimte? En praat het meisje echt met de Maanprinses?

Bij het Kanaal van Dermaga Kayu

De tijd begint te dringen. Shensheng de E-Njen (het heilige Jaar van de Gans) begint heel binnenkort maar dan moeten de gezanten wel op tijd terug zijn met de poesaka’s. Keizer Lo Yang wordt opgewacht door een klein meisje. De kanselier hoopt op een mislukking zodat hij de nieuwe keizer kan worden. Het plein stroomt vol. Discipline en traditie. De keizerin geeft adviezen aan prinses Groene Jade maar zij droomt van haar geliefde. En dan arriveren de eerste gezanten. ‘De Cirkel’ en ‘Het Schild’ zijn op tijd gevonden. ‘De Gans’ ontbreekt nog. Enkel een offer kan nu het keizerrijk redden. Het kind wordt afgevoerd naar de brandstapel. De keizer ontwaakt uit zijn apathie en vraagt de Draken en de Watergeest te helpen.

De openluchtvoorstelling E-NJEN in het kader van het Goes-Azië jaar gaat op 23 augustus in première. Info via GOES-AZIË.

Graceland plog

Tags

Elvis Presley, Graceland, Ine, Memphis, Plog, Reizen, Tennessee, Usa, Vakantie

Vijftien jaar geleden reisden we door de zuidelijke staten van de USA. Zo kwamen ook in Memphis (Tennessee) terecht. Een bezoek aan het indrukwekkende Martin Luther King museum en natuurlijk ook een bezoek aan Graceland. De mansion van Elvis Presley. We kwamen daar toevallig op de dag dat hij 25 jaar eerder overleden was. Vandaag precies 15 jaar geleden. Heel veel toeristen en fans.

Een paar foto’s (2002).

Graceland

Achterzijde Graceland mansion

In de tuin

We waren niet de enige bezoekers …

Heel veel bloemen en kaarsen

Elvis Aaron Presley (1935 – 1977)

En aan de overzijde van de villa … een museum, zijn privé jet en heel veel gift shops.

Een bekeuring

Tags

België, Boete, Mortsel, Parkeerbiljet, Parkeerschijf, Parkeren, Verjaardag

Een parkeerboete. Zonde van het geld. Ik vertel wat eraan vooraf ging. Ik was uitgenodigd voor een (verrassing) verjaardagsfeest in Mortsel (België). Ons was dringend gevraagd om voor 17u aanwezig te zijn. No problem. Ik parkeer op een parking op een pleintje bij de lokale kerk. Het is kwart voor vijf, zaterdagnamiddag. Op dit pleintje mag je drie-en-een-half uur parkeren met een P. Een parkeerschijf. Ik wist niet dat die dingen nog bestaan. Ik heb zo’n ding dus niet in de auto liggen. Ik pak een papiertje en een pen en schrijf: “Zaterdag 5 aug 16.47u”. Ik leg dat briefje duidelijk zichtbaar op mijn dashboard. Dat parkeervoorschrift geldt op zaterdag tot 18u lees ik op een blauw bord.

Goed. Ik ga naar het feest en iets na middernacht loop ik terug naar de auto. Ik stap in en ontdek dat er een verregend briefje onder mijn ruitenwisser hangt. Ik stap uit. Je raadt het al … een parkeerbiljet – zoals dat in Vlaanderen heet.

Parkeren in de Stad Mortsel

Zucht. Ik wrijf het briefje wat droog en rij naar huis. Mijn hand-geschreven parkeerschijfje voor vijf kwartier werd niet goedgekeurd. Sukkels. De bekeuring is uitgeschreven om 16.55. Nauwelijks acht minuten nadat ik mijn auto had geparkeerd.

18 euro is dan weer een goed-makertje. Een vriendelijk bedrag. Dat kost in Nederland algauw 60 euro plus administratiekosten. Wisten jullie dat zo’n parkeerschijf nog steeds bestaat en in gebruik is? Ik niet. Nu wel.

Brugge

Tags

België, Brugge, Isabel, Verjaardag

Jarig zijn in Brugge … een droombestemming. Feliz aniversário Belinha.

Jarige Isabel en Koen in Brugge

Ik beloof een paar plogjes de volgende dagen. Nu is het tijd voor … champagne en een romantisch diner.

We toasten op het leven. Saúde.