Verhuizen of niet

Tags

Bloggen, Elon Musk, Facebook, Istagram, Mastodon, Netflix, Polarsteps, Smartphone, Twitter, Vrienden, Wordpress

Ik wist gisteren al dat ik vandaag iets wilde schrijven over Mastodon.

Maar nu lees ik in mijn reader dat blog-collega Ximaar hetzelfde idee had. Hij schrijft ook over Mastodon. Ik herken heel veel in zijn betoog. Dat ga ik hier niet kopiëren, lees het zelf maar bij hem. Klik HIER.

Ik heb ook mijn grote twijfels bij meneer Musk, groot kapitalist. Dus rest de vraag: ‘Verhuis ik van Twitter naar Mastodon?’. Ik denk het wel maar ik blijf nog een tijdje lurken bij Musk. Wel lezen, niet schrijven. En een account aanmaken bij dat ‘microblogplatform’ is een eerste (nieuwe) stap. Wie weet wie er allemaal mee verhuist of wie ik daar tegenkom.

Facebook gebruik ik al jaren als methode om mijn logjes onder de aandacht te brengen van een groter publiek. En ik volg enkele FB’ers die daar veel stukjes publiceren. Bijvoorbeeld vriend Eddie B en Jacques K. Voorlopig blijf ik dat doen. Instagram heb ik altijd links laten liggen. LinkedIn gebruik ik zelden als actief deelnemer, soms wel om even bij te lezen. Over Yoko H bijvoorbeeld.

En bloggen doe ik ik hier op WordPress. Zelf schrijven – al is dat tegenwoordig wat onregelmatiger – en reageren op stukjes van anderen. Duco M en Marjolijn R volg ik via Polarsteps. Ik zal daar eens een apart stukje over schrijven.

O ja, nog een kleine toevoeging aan het stukje van Ximaar. Ik volg al deze zaken op mijn laptop. Niet op mijn smartphone. Dat doe ik bewust om mezelf te weerhouden om altijd naar dat kleine scherm te turen. Bellen,WhatsApp en de hoofdpunten van het nieuws is meer dan genoeg voor mijn handzaam Samsung-ding. Heel af en toe download ik een Netflix-aflevering om in een tussenuur te bekijken. Maar meestal verkies ik dan eerder een boek.

Ps. Ons Movitel-internet is vreselijk slecht sinds een kleine week. Grr. Heel ergerlijk.

Advertentie

Een soort vervolg

Tags

Advertenties, Bank, Corsomeisje, De Zundertse bode, Facebook, Hoje, Messenger, Miep, Reacties, Reclame, uBlock, Uitkering, Vernieling, Zundert

Op mijn vorig stukje over reclame kreeg ik veel reacties en tips. Dank daarvoor. Ik maak gauw de balans op en ga waarschijnlijk wat zaken veranderen. Ik laat het nog wel weten. Ook op mijn Facebook-pagina verschijnt veel reclame of gesponsorde mededelingen. Dat is tenslotte hun verdien-model. Als ik te vaak dezelfde FB-boodschap zie passeren, klik ik – via de drie puntjes bovenaan – op ‘Advertentie verbergen’ en vervolgens op ‘Herhalend’. Dat helpt meestal.

Een mededeling die regelmatig voorbijkomt is onderstaand bericht:

Ik zag deze ‘oproep’ ook al met een paspoort bij een Rabo-bank-filiaal. Ik moet eerlijk bekennen dat ik een tikkeltje nieuwsgierig ben. MAAR … ik kan me beheersen en ik heb er nog nooit op geklikt. En nu zie ik pas de naam van de website. Best bijzonder voor een ‘Nederlands’ bericht (paspoort en bank) dat zij een Portugees woord gebruiken in de naam van hun website. ‘Hoje’ betekent ‘vandaag’. ZUCHT. Weg ermee.

En via Messenger op FB krijg ik met tussenpozen erotische vriendschap-verzoeken. ZUCHT. Sorry trollen maar sla mijn deur maar over.

En vandaag las ik iets over de poging om onze ‘Miep’ te jatten in Zundert. Het beeld van het legendarische corso-meisje voor het gemeentehuis in Zundert. Diefstal mislukt, schade aangericht. Ik las erover in De Zundertse Bode. Klik HIER. En waarom vermeld ik dat hier? Ik zie onder het artikel dezelfde reclame met de kussende dames, de sardientjes, de poserende dames voor een cruiseschip en iets over tand-implantaten. Zie mijn foto van gisteren. Raar. Dus niet alleen bij WordPress … het mysterie is nog niet opgelost. Heeft het iets met mijn laptop-instellingen te maken? Ik weet het niet. Nu maar hopen dat ik gauw vind hoe ik uBlock kan koppelen aan mijn Safari-browser.

Reclame

Tags

Bloggen, Gratis, Reclame, Weblog, Wordpress

Sinds ik hier bij WordPress gratis blog, weet ik dat er reclame wordt toegevoegd aan mijn stukjes. Dat neem ik voor lief. Ik herinner me dat ik er mijn lezers ooit eens naar vroeg. Of het hen stoorde. Nee dus. Mogelijk ook omdat medebloggers dezelfde overwegingen (ooit) hebben gemaakt.

De reclame beperkte zich meestal tot één blokje. Meestal met wat tekst, zeker niet met een schreeuwende foto. Sinds enkele maanden wordt er een heel raster toegevoegd aan onze blogs. Iedereen herkent vast onderstaande collage. Ik zie ze namelijk ook bij jullie (met een gratis WordPress-blog).

In mijn geval zijn heel wat onderschriften in het Portugees. Het ‘systeem’ herkent dus van waaruit ik blog (of lees) want ik zag dezelfde foto’s ook tijdens mijn langdurig verblijf in Nederland, met Nederlandse teksten. In navolging van ons aller Rietepietz eindig ik tegenwoordig mijn stukjes met een STREEP. Als afscheiding tussen mijn bijdrage en de toegevoegde reclame. Ik vind zo’n fotoblok (9 verschillende reclames) erg opdringerig. Nee … walgelijk.

Maar nu kom ik tot mijn punt. Een vraag. Een overpeinzing. Ik ben redelijk ongevoelig voor reclame en zeker in bovenstaand geval is er hooguit 0,1% van mijn brein dat zou kunnen overwegen om zo’n fotootje aan te klikken. Dus deze reclame schiet volledig zijn doel voorbij. Of ik ben geen doelgroep. Ook op de blogs van mijn medebloggers ben ik niet (nooit) van plan om door te klikken op een reclame. Hebben jullie daar ooit op geklikt? Ik denk dat het antwoord NEEN zal zijn.

Ik ken het gegeven dat televisie-reclames die irriteren meestal goed bevallen bij de opdrachtgever. Dan wordt er tenminste over gepraat. Tja, het zal wel.

Nog even terug naar het fotoblok hierboven (en mogelijk hieronder). Wie kent ze niet … ‘Sarah Paulson en Amanda Peel’? ‘Wie?’ hoor ik jullie denken. Je weet wel … Sarah Paulson en Amanda Peel. Ooo die … het zijn die twee kussende dames rechtsboven. Een foto die gemaakt is bij de uitreiking van de Golden Globes in 2017. Een vriendschappelijke zoen op de rode loper. Ja, en dan? Waarom zou ik daar op klikken? Omdat ik 21 foto’s van beroemde ‘gays’ wil zien? Als ik dat al zou willen zien dan brengt ‘Google’ me in twee klikken naar honderden foto’s. Hoe zit het met auteursrecht? Deze foto is gemaakt door ene Jim Ruymen/UPI. Dat moest ik uiteraard even opzoeken. Als hij betaald krijgt voor elke keer dat deze dames me tegemoet kussen vanuit zo’n fotoblok, is hij een rijk man.

Wat is de zin van deze foto’s en links?

Goed. Ik laat het hierbij. Zo meteen nog een Riet-streep hieronder en klaar is mijn stukje. O ja, nog één dingetje. Ik was enkele maanden in Nederland en zag zo nu en dan televisie. Ik had ruim 50 zenders ter beschikking. Als ik op de bank even lag bij te komen en even ging zappen dan was het eigenlijk een halfuur durende reclame braaksel. Bah. Zo onzinnig. Wat ben ik blij dat wij met onze 98% Neflix op onze tv, daar van zijn gevrijwaard.

Heeft een van jullie ooit (onlangs) de stap gemaakt van ‘gratis’ naar ‘betaald’ bloggen bij WP? Ik lees het graag want ik overweeg het heel serieus om van deze ‘shit’ verlost te zijn.

Blendle

Tags

Abonnement, Betaalmuur, Blendle, Blendle Premium, Gratis, Groen Links, Lisa Westerveld, Nieuws, Volkskrant, Volkskrant Magazine

Ik heb het al wel eens eerder over ‘Blendle’ gehad op mijn blog. Een website (organisatie) die je tegen betaling laat meelezen in nationale en internationale kranten en tijdschriften. Ik was jaren geleden een enthousiaste gebruiker. In het begin van hun bestaan. Je had je eigen ‘portemonnee’. Meestal zat daar bij mij tien, maximaal 20 euro in. Je had toen twee opties. Je kocht of de hele (digitale) krant of je betaalde per artikel. Ik denk respectievelijk 1,10 euro of 0,19 eurocent. Na een maand of drie was mijn portemonnee leeg en vulde ik hem weer aan.

Na een tijdje werd het onmogelijk om een hele krant te kopen. Jammer. En weer wat later ging ook de optie ‘koop een artikel’ in de blende-prullenbak. Nog jammerder. Ik kreeg een aantal maanden de tijd om mijn geld toch nog uit te geven voor artikels. Ik weet niet meer of ik dat ook daadwerkelijk heb gedaan.

Blendle introduceerde een abonnementssysteem. Voor een tientje per maand kun je lezen en bladeren in meer dan 100 kranten en tijdschriften. Ik ben er (nog) nooit aan begonnen. Wat moet ik met 100 kranten en tijdschriften? Ik zit nu al te vaak naar een beeldscherm te turen. Ik beperk me dus tot de gratis stukjes en de koppen in kranten en tijdschriften. Ik weet dat ik 14 dagen Blendle Premium gratis mag uitproberen. Toch twijfel ik, voornamelijk om mezelf te beschermen tegen veel te veel beeldscherm-tijd.

Waarom schrijf ik daar vandaag over? In het Volkskrant Magazine staat een groot interview met Lisa Westerveld. Twee Kamerlid van Groen Links. Ik volg haar (een beetje) via Twitter en de gangbare nieuwssites zoals nos.nl en nu.nl. Ik ben wel benieuwd naar dat interview. Maar ja … het zit achter de digitale betaalmuur.

Wat nu? Het gewoon voorbij laten gaan als heel veel andere stukken die me wel interessant lijken? Na twee dagen ben ik de interesse waarschijnlijk alweer vergeten. Zo gaat dat met nieuws. Of neem ik 2 weken een gratis proefabonnement en zorg ik ervoor dat ik me op tijd afmeld? Ik weet het nog niet.

Blogs eindigen vaak met een vraag. Klantenbinding. Hahaha. Kennen jullie Blendle? Hebben jullie online-abonnementen? Wat raad je me aan: 14 dagen uitproberen of het laten passeren?

P.s. Mocht je toevallig dit interview hebben op papier en je wilt er foto’s van maken … dan. Nou ja, dan komen we vast in contact met elkaar om e-mails uit te wisselen. Ja toch?!?

Drie dagen grommen

Tags

Abonnement, Dongel, EDM, Factuur, Grommen, Internet, Movitel, Mozambique, Onweer, Regen, Storing, Technicus, Vodacom

Wij hebben een internet-abonnement van Movitel. Dat systeem werkt met bovengrondse kabels. Zoals ook de elektriciteit bovengronds is. Ons huis in Mozambique bevindt zich ongeveer 350 meter van een grotere doorgaande weg. Dat is dichtbij genoeg om een eigen kabel te krijgen van Movitel. Ongeveer twee jaar geleden werden we gratis aangesloten op voorwaarde dat we dan ook een abonnement namen. Dat laatste is geen probleem. We kunnen kiezen tussen maandelijks betalen, elke drie of zes maanden of jaarlijks betalen. Wij betalen elke drie maanden ongeveer 155 euro voor het op één na traagste pakket. Hoe sneller hoe duurder. Dat is dus 1,75 euro per dag. Ik denk dat zo’n prijs vergelijkbaar is met de prijs in Nederland. Dat is alleen voor internet. Niet voor tv, niet voor de telefoon.

In vergelijking met ons oude systeem – een soort mobiele dongel – zijn we er flink op vooruit gegaan. We hebben zelden een storing veroorzaakt door Movitel. Als we een stroomstoring hebben valt uiteraard ook de router uit. Dus geen internet. Dat gebeurt veel te vaak maar met klachten moeten we dan naar EDM, de monopolist wat betreft elektriciteit.

Gisteren (zaterdag) liep het abonnement af. Vrijdagmiddag pinde Isabel de 11.000 meticais in een Movitel-kantoor in de buurt. Ik zat thuis te werken. Rond een uur of één bemerkte ik dat ik geen internet meer had. Raar. Isabel kwam rond half drie thuis met wat boodschappen en de factuur. Zij vroeg of ik had gezien dat een vrachtwagen op ons zandpad flink wat kabels had meegesleurd. Nee, dat had ik niet gezien. Verdomd, wat een miserie. Bij de buren is de tv-antenne met een elektriciteitskabel van het dak gerukt door dom rijgedrag van een onbekende chauffeur.

Foto ter illustratie – niet onze kabels

Op het eerste zicht lijkt onze veel dunnere internetkabel nog op zijn plaats te hangen. Er barst weer een onweer los. Tamelijk normaal deze tijd van het jaar. Zou er iets verkeerds zijn ingevoerd in ‘het systeem’ toen Isabel betaalde? We bellen. Het duurt een eeuwigheid voor de juiste persoon zegt dat zij het niet weet maar de locale technicus zal inlichten. Dat hadden we zelf al gedaan. De beste man was aan het werk in Boane. Zo’n twintig kilometer bij ons vandaan. Hij beloofde dat hij nog langs zou komen.

Beloven is gemakkelijk. Je aan je belofte houden is heel wat anders. Ik duikel mijn dongel weer op en krijg ‘em – na wat gepiel en Vodacom-credits kopen – aan de praat. Dat is voldoende om e-mails te lezen, mijn stukjes te schrijven en de hoofdpunten in de internetkranten te volgen. De mobiele telefoon schakel ik door naar mobiel data-verbruik. Netflix of YouTube werken niet. Isabel gromt.

Zaterdagochtend hangt ze al om 8 uur aan de lijn met Movitel. “Ja, het regent. Er zijn veel problemen. De technicus komt.” Om 12.06u meldt meneer Patrick zich aan. We kennen elkaar. Uiteraard checkt hij eerst de router in huis. Na een kwartiertje krijgen we het bericht: “Waarschijnlijk is er een kabel gebroken, mogelijk bij een schakelkast. Er wordt aan gewerkt. Maar niet vandaag, het regent en ik ben om 12.30 vrij. Morgen is het zondag.” Met andere woorden: grommen op zaterdag, grommen op zondag. Het is nu zondagavond. Isabel heeft nog twee dagen (onverwacht) vakantie. Ze hoopte op wat dagen hangend op de bank door te brengen, afwisselend met een boek en wat films of series kijken. Grom grom. En in de tuin werken, dat moet ook gezegd worden. Nog steeds geen Movitel-internet. De dongel is voldoende voor mijn werkzaamheden.

Morgen (maandag) is voor mij een gewone werkdag buitenshuis. Isabel zal vast al om 8 uur aan de lijn hangen met Movitel of meneer Patrick. Ik geef ze daarin gelijk, als je ze niet achter hun (figuurlijke) vodden zit, duurt dit mankement nog dagen. En ze vindt dat ik op het Movitel-kantoor mijn beklag moet gaan doen en minstens 3 dagen ons geld moet terugvragen. Ik lach wat schaapachtig. Mozambikanen en iets terugbetalen. Hallo!!! Wakker worden … Hopen dat ze ’s morgens komen want ’s middags gaat het regenen.

P.s. Een filmpje kijken op de laptop zou fijn zijn maar de films die ik had staan (stonden) op de harde schijf die eind augustus is gejat (verdwenen). Balen … o nee … grommen !!!

Nawoord Het is nu maandag 12u lokale tijd. Twee telefoontjes later. We zijn weer verbonden met internet via de Movitel-kabel. Wat was het probleem? Een foute registratie in HUN computersysteem tijdens (na) de betaling op vrijdagmiddag. Dat was dus precies wat wij hen vrijdagmiddag al probeerden duidelijk te maken. Sukkels. Geen technisch probleem. Geen regen-challenge.

Goed nieuws

Tags

Bultrug, Canada, Eenden, Facebook, Familie, Goed nieuws, Groot Barrièrerif, IJsland, India, Lofoten, Malawi, Nederland, Olivia Ine, Rijstboeren, Thailand, Verjaardag, Zeeschildpadden, Zweden

Het is hoogst zelden dat ik een stukje vul met een tekst die ik niet zelf heb geschreven. Vandaag maak ik een uitzondering. Olivia, mijn oudste kleindochter wordt vandaag 12. Ik plaats uiterst zelden foto’s van mijn kleinkinderen. Ook vandaag niet. Dat is niet aan mij. Gefeliciteerd lieve schat! Ik wil dit mooie nieuws illustreren met ‘goed nieuws’. Op Facebook vindt Robelino Maas (*) dat het tijd wordt om FB te gebruiken voor goed nieuws en feiten. In plaats van haat en negativiteit. Ik sluit me daar graag bij aan. Onderstaande tekst heb ik gekopieerd, de genoemde feiten heb ik niet gecheckt.

De Noren hebben besloten geen oliebronnen aan te boren op de Lofoten-eilanden (met oliereserves ter waarde van 53.000.000.000 dollar) om het ecosysteem van de eilanden te beschermen.

Voor het eerst in de geschiedenis van Malawi is een vrouw tot parlementsvoorzitter gekozen. Esther Chilenge heeft 1.500 huwelijken van minderjarige meisjes nietig verklaard en hen terug naar school gestuurd.

Zweedse donoren ontvangen sms-berichten met dankbetuigingen telkens wanneer hun bloed levens redt.

Dankzij de Endangered Species Act is de bijna uitgestorven zeeschildpaddenpopulatie met 980% toegenomen.

Thaise supermarkten schaffen plastic zakken af en beginnen aankopen in bananenbladeren te verpakken.

Nederland werd het eerste land zonder zwerfhonden.

Zuid-Korea organiseert dansfeesten voor 65-plussers. Om dementie en eenzaamheid te bestrijden.

In Rome is het mogelijk om een metrokaartje te betalen met plastic flessen. Op die manier zijn al 350.000 flessen ingezameld.

Californië beperkt de verkoop van honden, katten en konijnen in winkels, zodat mensen huisdieren uit asielen halen.

Rijstboeren over de hele wereld beginnen eenden te gebruiken op hun velden in plaats van pesticiden. Eenden eten insecten en knabbelen aan onkruid zonder de rijst aan te raken.

Foto: Pixabay.com

Canada heeft een wet aangenomen die het gebruik van orka’s en dolfijnen in de amusementsindustrie verbiedt.

Nederland heeft de daken van honderden bushaltes beplant met bloemen en planten – speciaal voor bijen.

IJsland werd het eerste land ter wereld waar gelijke lonen voor mannen en vrouwen wettelijk werden vastgelegd.

Duitse circussen gebruiken hologrammen in plaats van dieren om de uitbuiting van dieren in circussen te stoppen.

LarvalBot onderwaterrobot zaait de bodem van het Groot Barrièrerif met microscopisch kleine koraaltjes, speciaal gekweekt om het ecosysteem te herstellen.

Om het aantal zelfmoorden te verminderen, richtte Zweden de eerste psychiatrische ambulance ter wereld op.

4.855 mensen hebben urenlang in de regen in de rij gestaan om getest te worden op stamcellen om het leven van een vijfjarig jongetje te redden.

Een Indiaas dorp viert de geboorte van elk meisje door 111 bomen te planten. Op die manier zijn al 350.000 bomen geplant.

Een verbod op de jacht op bultruggen heeft hun populatie doen toenemen van een paar honderd tot 25.000.

Nederland heeft vijf kunstmatige eilanden gebouwd speciaal voor het behoud van vogels en planten. Na twee jaar zijn er 30 000 vogels en 127 plantensoorten.

NASA-satellieten hebben een groenere wereld geregistreerd dan 20 jaar geleden.

Sinds 1994 is het aantal zelfmoorden met 38% gedaald. Dit heeft ongeveer vier miljoen levens gered.

(*) Ik ken Robelino niet persoonlijk maar wel enkele van mijn FB-vrienden die zijn bericht ook hebben gedeeld.

Nooit geweten

Tags

Nooit geweten, Podcast, Teun Duynstee, Wikipedia

De vaste (mee)lezers hier weten dat ik heel wat uurtjes doorbreng in de auto (in Mozambique) of in de trein (in Nederland). Ik luister dan graag naar podcasts of naar een (audio) boek. De Taalstaat (met Frits Spits) en Musical Moods (met Frits Sissing) zijn favoriet. Toevallig tweemaal een ‘Frits’. Voor allebei de podcasts heb ik natuurlijk mijn oren nodig maar toch zijn ze heel verschillend. Ik hoef dat niet uit teleggen.

Sinds enige tijd ben ik fan geworden van ‘Nooit geweten’. Nooit Geweten brengt verhalen uit de schatkamer van Wikipedia. Mooie verhalen, maar wel altijd met voetnoten en literatuurverwijzingen in de show-notes. Nooit Geweten is een hommage aan Wikipedia.

Iedereen weet wel dat Wikipedia dé online-encyclopedie is. Een schatkamer vol verhalen en achtergronden. Ik raadpleeg Wikipedia regelmatig maar ga niet zomaar – voor de lol – willekeurig hier en daar wat lezen. Dat deed ik als kind wel in de Standaard Encyclopedie in de werkkamer van mijn vader.

Elke aflevering van de podcast ‘Nooit geweten’ duurt gemiddeld een kwartier. Soms zijn onderwerpen historisch, soms (eenvoudig) wetenschappelijk en dan weer iets over kunst. De maker en verteller is Teun Duynstee. Hij heeft een prettige stem, zonder veel poespas. Er zijn ondertussen al 40 afleveringen te beluisteren. Het zijn geen vervolgverhalen dus een keer een uitzending overslaan is geen enkel probleem. Ik vind het stuk voor stuk mooie verhalen. Zin om zelf ook deze podcast te ontdekken? Klik HIER en vandaar kun je grasduinen tussen alle afleveringen.

Copyright

Tags

Auteursrechten, Cartoonisten, Cartoons, Copyright, Engels, Facebook, Pixabay, Taal, Twitter, Vlaams

Bestaat er ook een Nederlands woord voor ‘copyright’? Ja natuurlijk: ‘auteursrechten’. Steeds meer Engelse woorden zijn dagelijks taalgebruik geworden in het Nederlands. Taal is een levend iets dus de invloed van andere talen is heel begrijpelijk. Ik herinner me een tijd dat we zoveel mogelijk (nieuwe) Vlaamse woorden gingen gebruiken. Ik herinner we nu drie woorden die het niet echt hebben overleefd. Punaise moest duimspijker worden, de snackbar het peuzelhoekje en de living (salon) de leefkamer. Er zijn vast nog veel meer voorbeelden. In Nederland wordt ‘dossier’ op z’n Frans uitgesproken – met een lange ee-klank op het eind, in Vlaanderen met een -ier-klank. Het woord ‘tram’ klinkt in Nederland als ‘trem’, net zoals de (Vlaamse) ‘camping’ de Nederlandse ‘cemping’ is.

Ik heb het hierboven niet over typisch Vlaamse (Antwerpse ?) woorden zoals bijvoorbeeld: goesting, kwistenbiebel, ge moogt uw pollekes kussen, zoeteke, zot, kuisen, miljaar …

Ik wil een stukje schrijven over auteursrechten. Koen, blijf bij de les. Ik weet dat ik niet zomaar een foto van internet kan plukken en gebruiken op dit 100%-niet-commercieel blog. Ik kan bij overtreding flinke boetes krijgen. Medeblogger K (of S) heeft me daar meermaals op gewezen. Ik ben sindsdien veel voorzichtiger geworden. Ik gebruik eigen foto’s of foto’s van Pixabay of Picrepo of soortgelijke websites. Toch blijf ik met een paar vragen of onduidelijkheden zitten. Met enige regelmaat schrijf ik over boeken die ik onlangs las. Dan plaats ik bijna altijd een foto van de kaft. Schend ik dan het auteursrecht? Ik weet het niet maar ik denk het niet. Het is eigenlijk een vorm van reclame althans als ik het boek niet volledig de grond in boor. Hetzelfde met een poster of foto (een still) uit een film of serie. Mag ik een foto van een (eeuwenoud) beeldhouwwerk of schilderij plaatsen op mijn blog?

Na het publiceren vorig week van de vijf pistooltak-foto’s op mijn blog heb ik de kunstenaar een e-mail gestuurd waarin ik hem verwees naar mijn stukje. En hem (achteraf) vroeg of ik deze foto’s wel mocht gebruiken. Ik beloofde ze onmiddellijk weg te halen als het niet mocht. Ik kreeg een vriendelijk mailtje terug dat het oké is en dat hij het een leuk stukje vind. Hetzelfde heb ik enkele jaren geleden gedaan met een schilderij van een Amerikaanse kunstenaar. Ook zij mailde me dat het in orde was.

Eén keer kreeg ik de opdracht om een foto onmiddellijk te verwijderen. Een foto van Joost Zwagerman, kort na zijn overlijden. Ik had keurig de naam van de fotograaf met een © onder de foto geplaatst. Toch mocht het niet. Uiteraard heb ik de foto verwijderd. Natuurlijk heeft die fotograaf mijn logje ontdekt nadat hij zijn eigen naam had gegoogeld, maar dat terzijde.

Omgekeerd heeft een collega-blogger een van mijn hervertelde Griekse verhalen overgenomen op zijn blog. Hij vroeg keurig om toestemming. Ik zei ja en voelde me vereerd.

Op Facebook en Twitter zie ik heel veel gedeelde cartoons van bijvoorbeeld Kamagurka, Gummbah, Joep Bertrams en Ruben L. Oppenheimer. Mag dat? Die vraag stelde ik ooit op FB. Er kwamen niet veel antwoorden maar niet één keer ‘Nee, dat mag niet’. Wel opmerkingen als ‘Dat vinden die cartoonisten juist goed dat hun werk verspreid wordt, ze zijn tenslotte al betaald door de krant of het tijdschrift waar zij voor werken.’ Is dat helemaal correct? Ik heb mijn twijfels.

Deze week zag ik ergens op Twitter onderstaande cartoon uit ‘The New Yorker’ …

Foto door Sara Garnica op Pexels.com

Natuurlijk zien jullie die cartoon niet want daar rust ‘copyright’ op, zoals op elke creatieve uiting. Pas als de maker 70 jaar is overleden is zijn of haar werk rechtenvrij. Mag ik die tekening uit de New Yorker toevoegen aan dit stukje? Mogelijk niet, waarschijnlijk niet. Ik weet het niet. En als ik aan bronvermelding doe zoals bij de foto hierboven?

Op de cartoon die ik wilde plaatsen zie je een druk kruispunt met zes, zeven mensen op zebrapaden met een blindenstok allemaal starend naar hun telefoontje. Ik vind deze cartoon best wel grappig maar de realiteit waaraan de tekening refereert is natuurlijk in-en-in-triest.

Koppen snellen

Tags

Barcelona, Britney Spears, Corona-pas, de Correspondent, Formatie, Internet, Krant, Nieuws, NOS, Persbureau, Ronald Koeman

Om mezelf een nieuwsjunk te noemen is een tikkeltje overdreven maar het komt in de buurt. Ik volg het nieuws – de actualiteit – goed. Ik denk flink meer dan de gemiddelde Nederlander (of Vlaming of Mozambikaan). Daarvoor heb ik wel internet nodig want ik heb geen papieren abonnement meer op een krant of tijdschrift. Op mijn bureaublad heb ik de voornaamste links naar ‘nieuws’ in een keurig kolommetje opgeslagen. Ik noem de voornaamste sites: nos.nl, nu.nl, rtlnieuws.nl, vrtnieuws.be, ad.nl, vk.nl, standaard.be, joop.nl, groene.nl, vn.nl, vi.nl, clubofmozambique.com. Daar moet ik ook Twitter nog aan toevoegen. Op de meeste dagen klik ik deze sites open, soms maar voor een minuutje of twee. Gauw even door de startpagina’s scrollen en koppen snellen. Af en toe klik ik een (gratis) artikel aan. Uiteraard staan er veel dezelfde berichten op die verschillende sites. Berichten die zijn aangeleverd door persbureaus zoals ANP.

Schermafbeelding NOS.NL – donderdag 30 september 2021 om 7am

Ik had lang een Blendle-portemonnee, dan kon ik voor een klein bedrag een langer artikel lezen. Zij hebben hun verdienmodel veranderd. Nu betaal je een vast bedrag (iets minder dan 10 euro) en dan kun je in heel veel kranten en tijdschriften lezen zoveel je wilt. Ik heb (nog) geen abonnement genomen. Vooral om mezelf te beschermen tegen ‘nog meer uren naar een beeldscherm turen’. Af en toe lees ik lange stukken bij De Correspondent.

Goed, terug naar de titel van dit stukje: ‘Koppen snellen’. Dat levert vanochtend uiteraard nieuws op over de tergend langzame formatie in Nederland, het verlies van Barcelona en de wankele positie van Koeman, protesten van – meestal ongevaccineerden – tegen de corona-pas. En … nu komt het … op elke nieuwssite staat wel iets te lezen over ‘Vader van Britney Spears geschorst als bewindvoerder’. Waarom moet ik dit weten, lezen? Werkelijk op elke nieuwsite – mogelijk wereldwijd – gaat het al dagen (maanden, jaren) over deze Amerikaanse zangeres die onder curatele staat. Wat is de nieuwswaarde? Ik begrijp hier niets van. Ik moet ver scrollen om ook maar één berichtje te lezen over Afrika. Een gigantisch continent. Zelfs Afghanistan verdwijnt uit het zicht maar de reactie van de verloofde van Britney S staat op voorpagina’s. Rare keuzes maken nieuwsredacties.

ps. Ik heb met opzet geen links toegevoegd naar al deze nieuws-sites en kranten. Die kan iedereen zelf wel vinden. Ik maak (graag) een uitzondering voor de Correspondent.

Een kleine Twitteroogst

Tags

Internet, Tweets, Twitter

Laat ik er een ‘diashow’ van maken. Dat is het woord dat WordPress gebruikt voor verschillende foto’s op een rijtje. Dus mogelijk moet je scrollen of vegen om al deze geselecteerde tweets te bekijken (lezen).

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Doe ik dit elke dag? Nee, enkel op de dagen dat ik thuis ben en op mijn laptop kijk. Op mijn telefoon (smartphone van Samsung) kijk ik NOOIT naar Twitter of Facebook. Heel zelden check ik mijn e-mail op mijn foon (om het populair te zeggen). Vanochtend werk ik thuis en dan kijk ik wel even op Twitter. Natuurlijk staan er veel meer tweets op dan wat ik hierboven laat zien. Een kleine selectie. Iets over wielrennen en voetbal, iets over politiek, iets over boeken, iets van een illustrator … dat zijn blijkbaar zo wat zaken waar mijn oog een fractie langer blijft bij hangen. Nu weer aan het werk. Tot gauw.