Mijn ochtenden zijn (meestal) gevuld met lesvoorbereidingen, huiswerk en toetsen nakijken. Zo ook vandaag. De leerlingen houden in een map een leesdagboek bij en ook al hun schrijfopdrachten. Afgelopen week kregen ze als (schrijf)opdracht een onderschrift te bedenken bij een tekening. Ze moesten ook opschrijven (beschrijven) wat ze allemaal op die tekening zien. Ook de details. En de belangrijkste opdracht: ‘Schrijf een (toneel)dialoog’ n.a.v. die tekening. En dat driemaal.
Om het voor jullie ook wat visueler te maken voeg ik de drie tekeningen toe.
Tekeningen: Michiel Wijdeveld
Ik ben benieuwd wat ze verzonnen hebben. Als je op de tekeningen klikt zie je ze uiteraard wat groter.
Dit was #2 van acht dagen na elkaar een logje publiceren.
… scheepsrecht. Dit is natuurlijk geen bestaande uitdrukking. De juiste uitdrukking luidt: ‘Driemaal is scheepsrecht.’ Iets voor optimisten. Lukt het de eerste keer niet en ook de tweede keer niet dan gaat het vast de derde keer goed komen.
Ik ben eerder een optimist dan een pessimist en zeker geen doemdenker. Maar daar gaat dit stukje niet over. ‘Waarover dan wel?’ hoor ik natuurlijk niemand denken want dat lukt me nooit … ‘horen wat een ander denkt’. Ik dwaal af. Zoals jullie weten heb ik een tijdje geleden mijn oude stiel weer opgepakt. Leraar Nederlands. Meestal met NT2-studenten en sinds januari 2020 ook als ‘Meester Koen’ in zowel het VO als in het PO. Tijdelijke afspraken werden omgezet in een jaarcontract en dat jaarcontract werd weer met een jaar verlengd, enzovoort. Enfin … brood op de plank en ik kon het afgelopen (school)jaar combineren met de grote theaterproductie in Goes (Nederland). Die afspraken waren al lang geleden gemaakt.
De combinatie was niet altijd gemakkelijk maar het is gelukt. In het voorjaar 2021 kreeg ik een vraag of ik interesse had in een nieuwe regie in Wouw.(Dankjewel Willem). Ik heb daar eerder met veel plezier samengewerkt met Harmonie Oranje en een geweldig productieteam. Tijdens de zomer 2021 hebben we samen aan tafel gezeten maar ik gaf meteen aan dat een nieuwe samenwerking niet vanzelfsprekend was. Ik in Leeuwarden of in Mozambique en zij in West-Brabant. Reiskosten, overnachtingskosten, enzovoort. Begin van dit jaar heb ik aangegeven dat ik niet beschikbaar ben. SNIK.
Afgelopen mei kreeg ik via Facebook (dankjewel Bernadette) de vraag of ik interesse heb voor een nieuwe regie in Roosendaal. Bij Het Roosendaals Toneel. Ook aan die toneelvereniging heb mooie herinneringen. Ik heb opnieuw nee gezegd wegens mijn les-geef-afspraken. SNIK. En natuurlijk bedacht ik toen dat het jammer was dat die twee vragen niet tegelijkertijd werden gesteld. Maar zo gaat dat nu eenmaal in het leven van een artistieke freelancer.
En toen werd het begin september en het nieuwe schooljaar ging van start. Ik word gebeld vanuit Nederland en ik krijg de vraag of ik interesse heb in een muziek-opera-project in Goes. (Dankjewel Rutger) “Ja natuurlijk maar … ooo nee …” De opzet klinkt zeer inspirerend – iets historisch en uitgevoerd door (deels) semi-professionals. Tot mijn spijt moet ik opnieuw een nee verkopen. Dat doet zeer want ooit iets met opera doen staat al dertig jaar op mijn niet bestaande bucket list. Meester Koen wint het opnieuw van de regisseur. SNIK. Voor de derde maal iets niet (kunnen) aannemen omdat … enzovoort. Zo jammer dat zulke vragen los van elkaar gesteld worden terwijl de speeldata in een zelfde periode zijn gepland. Laat voorjaar en zomer 2023. Want dan had ik …
Genoeg gesnikt voor vandaag. Ik ga zometeen uitleggen wat de stam van het werkwoord is en later vanmiddag wat het verschil is tussen een bijwoord en een bijvoeglijk naamwoord.
In Nederland nemen leerlingen van groep 8 (6de leerjaar in Vlaanderen) traditioneel afscheid van de basisschool met een musical. De laatste weken (maanden) van het schooljaar wordt er veel tijd geīnvesteerd in de groep 8 Musical. Door leerlingen en leerkrachten. Teksten worden van buiten geleerd, liedjes en dansjes geoefend, rekwisieten gemaakt, decors geschilderd. Ouders steken een helpend handje toe. En dan is het zover … haal het doek maar op.
De leerlingen spelen eerst een voorstelling voor andere leerlingen van de school. En dan is er de openbare voorstelling voor opa’s, (Bompa in mijn geval) oma’s, ooms en tantes. Later volgen nog voorstellingen voor ouders en broertjes en zusjes. Maximaal 3 kaartjes per leerling per voorstelling. Afgelopen donderdag was het zover. Kleindochter Olivia was er helemaal klaar voor en deze trotse Bompa zat op de derde rij.
Natuurlijk kijk ik met fiere grootvader-ogen naar mijn oudste kleindochter. De musical-regisseur (die ik natuurlijk ook ben) verban ik naar het schellinkje. “Hou je koest!”. Nee, het was hartstikke fijn en een tikkeltje emotioneel. Als ‘Mevrouw Laagvlieger’ – een leuk rolletje van Olivia – op bed ligt, is het napraten met mama Catelijne heerlijk. Zij heeft af en toe geholpen en kent de kinderen dus een beetje. Grappig dat we allebei talent zien bij ‘Willem, de vliegende Hollander’. Voor de juffen is deze jongen meestal een ongeleid projectiel.
Natuurlijk heb ik een paar foto’s gemaakt maar je begrijpt dat privacy het niet mogelijk maakt ze hier te publiceren. Gelukkig kan dat wel met mijn toegangskaartje. Fijn dat ik erbij kon (mocht) zijn.
Ps. Isabel is jarig vandaag. Parabéns Belinha. Geen logje over haar of haar verjaardag. Mocht je niet weten wie Isabel is, wat ik me niet kan voorstellen – hahaha – klik dan HIER. Nog twee weken en dan vallen we elkaar weer zielsgelukkig in de armen. Waar? Dat kom je later vast wel te weten. Prettig weekend.
Loop ik mezelf voorbij? NEE, maar ik moet wel uitkijken dat ik binnenkort niet JA moet antwoorden. Aan de titel kun je concluderen dat ik weer in Nederland ben. Dat is zo. Logjes met de titel ‘Werkverblijf in Goes’ zullen hier waarschijnlijk opnieuw een plekje vinden. De repetities van ‘In het spoor van de stier’ worden steeds intensiever.
Mijn werk voor NSM De Walvishaai zit er – wat dit schooljaar betreft – bijna op. Afgelopen maandag was ik aanwezig op de grote NOB-conferentie in Soesterberg. Een hele fijne dag. Kennismaken en bijpraten met collega’s. NOB-Wereld-café. Ik zat aan tafel met Nederlandse en Vlaamse collega’s uit oa Thailand, Peru, Egypte, Polen, Spanje, Brazilië, Frankrijk, Duitsland, Ghana, Nepal, Verenigde Staten enzovoort.
Diewertje Blok was de dagvoorzitter, Michiel Smit de belangrijkste spreker en Karin leerde ons een paar fijne kneepjes van het ‘schapen drijven’. Op het eind van de dag kregen we een getekend verslag. Erg mooi. Een groepsfoto komt er later vast ook nog aan.
En waar is dat feestje? In Zambi (Maputo, Mozambique).
Het zijn een beetje rare dagen. Elke dag weer de vraag: ‘Is het vandaag een werkdag of niet? Ik leg het uit.
Ik geef Nederlandse les aan alle leerlingen van de Nederlandse school in Maputo. NSM DE WALVISHAAI. (Nederlandse School in Maputo – De Walvishaai). Daarnaast geef ik les aan drie medewerkers van de Nederlandse Ambassade en enkele privé-leerlingen. Alle lessen verzorg ik van maandag tot donderdag. De vrijdag houd ik zoveel mogelijk vrij voor andere zaken. Voor het huis, de tuin en noodzakelijke (bureaucratische) rompslomp.
De school heeft Nederlandse en Vlaamse leerlingen. Zij gaan naar vier of vijf verschillende dagscholen. De Italiaanse school, de Engelstalige Montessori-school, de Engelstalige Internationale school, de Amerikaanse school en de Franse school. Deze scholen hebben geen enkel overleg met elkaar wat vakantiedagen betreft. Ja, over een ding zijn ze het eens: een officieel vrije dag in Mozambique is ook een vrije dag op hun school. Daarnaast volgen zij ook de vrije dagen en onduidelijke vakantieroosters van respectievelijk Italië, USA en Frankrijk. Als ik daar de Nederlandse en de Belgische vrije dagen zou aan toevoegen dan zijn er meer vrije dagen dan lesdagen, bij wijze van spreken dan toch.
Vandaag is het een gewone lesdag terwijl het in Nederland Koningsdag is. Dus vrij. In België is het een gewone schooldag. Twee leerlingen zijn afwezig want zij zijn kort op vakantie in Nederland. Vandaag na school- en werktijd gaan Isabel en ik nog even langs op de Nederlandse ambassade voor een Koningsdag-receptie. Nog geen feest want dat mag nog niet. Pandemie, weet je wel. Er zijn – jammer genoeg – nog steeds beperkingen.
Aanstaande zondag is het 1 mei en dat is een vrije dag in Mozambique. Omdat deze dag op zondag valt wordt ie automatisch verplaatst naar maandag. Dus maandag 2 mei is een officieel vrije dag. Omdat er best veel maandagen wegvallen als schooldag, ga ik maandag wel aan de slag met mijn kleutergroepje. Alle ouders vonden dat een prima idee. Licht gemopper van Isabel, dat dan weer wel.
Ik ga nu aan de slag met wat anders want de lessen van vanmiddag moet ik nog voorbereiden. Vertelde ik al dat we gisteren onze huwelijksverjaardag vierden met een lekker etentje na het werk? Nee, natuurlijk niet maar het maakt het gevoel van ‘vrij of niet vrij zijn’ alleen maar wat verwarrender.
“Hybride betekent: nauwe vermenging van ongelijksoortige zaken. De term hybride komt voor in de volgende verbanden: Hybride (biologie) is in de biologie een kruising tussen twee soorten. Hybride (kunst) in de muziek of beeldende kunsten is een kruising tussen twee of meerdere genres die wezenlijk van elkaar verschillen.” (Wikipedia). Wist je dat er wel zeventien definities zijn voor hybride? Lees HIER.
Waarschijnlijk heb ik deze term voor het eerst gehoord tijdens mijn middelbare school carrière. Daarna heb ik nog zelden aan dit woord gedacht. Dat veranderde toen ik in 2012 een nieuwe auto wilde kopen. Ik koos voor een hybride Toyota Auris.
2012 – een nieuwe auto
Deze auto is al enkele jaren de auto van mijn schoondochter. De naam van de auto veranderde dan ook volgens mijn kleinkinderen. Eerst reed mama in de auto van Bompa. Nu rijdt Bompa soms in de auto van mama. Dus ook in naamgeving en gebruik was deze auto een tijdje een hybride.
Waarom schrijf ik over deze auto? Zomaar als voorbeeld dat het woord hybride stilaan dagelijks taalgebruik is geworden. Zeker nu ik weer actief werkzaam ben in het onderwijs is de term hybride heel actueel. ‘Hybride onderwijs’ is een term die ik steeds vaker lees en waar ik dus ook invulling aan moet geven. Hybride onderwijs is de term voor onderwijs waaraan je deels vanuit huis kunt (moet) deelnemen en deels vanuit het klaslokaal op school. Deze vorm van onderwijs moet ik af en toe inzetten (corona) zodat het onderwijsproces zo veel mogelijk doorgang kan vinden, bijvoorbeeld als een leerling of de leerkracht zelf even niet fysiek op school aanwezig kan zijn.
Met andere woorden – lessen voorbereiden die leerlingen kunnen volgen als we (leerling- leerkracht) online contact hebben of taken die ze uitvoeren – na een instructie of opdracht – als ze zelfstandig werken. Mijn kleinkinderen kunnen me vast leren hoe dat bij hen in de praktijk werkt. Zij zijn specialisten geworden. Ik probeer het op mijn eigen manier. Vandaag staat eenvoudige zinsontleding op het programma. Onderwerp, persoonsvorm, lijdend voorwerp.
En ik ben een hybride bompa geworden. Soms in het echt aan tafel een spelletje spelen, voorlezen of een wandeling maken maar veel vaker (al veel te lang) via Skype of WhatsApp.
Deze dag wordt historisch ‘Verloren maandag’genoemd. Ik maak straks worstenbrood en appelflappen. De madam van Wizzewasjes bracht me op het idee. Jeugdsentiment. Wat dit met hybride te doen heeft, weet ik zo gauw niet. Jullie wel?
Koen Schyvens 