Klimaatvluchtelingen (4)

Tags

Búzi, Beira, Cholera, Drinkwater, Hulpverlening, IDAI, Lusa, Mozambique, Overstromingen, Rode Kruis, Sofala, Superman, Voedsel

Ik ga nog twee dagen door met dit onderwerp. Na drie verslagen van een Nederlandse wateringenieur, vandaag foto’s en een bewerkt (vertaald) artikel uit Lusa. Eerder verschenen in  Club of Mozambique.

Búzi-superman onderneemt een riskante tocht om voedsel te vinden voor zijn familie.

De 37-jarige Hélder Fazenda, een leraar wiskunde, smeekt of hij ruimte kan krijgen voor hemzelf en voor twee zakken voedsel in een van de weinig bruikbare boten in Beira die stroomopwaarts vaart op de Búzi-rivier. Tijdens cycloon IDAI verloor hij alles, behalve de kleren aan zijn lijf. Een t-shirt met de grote ‘S’ van Superman is het enige dat hij nog heeft.

Sr Fazenda op de boot naar Búzi (*)

Misschien heeft hij vandaag wel superman-krachten nodig om te slagen in zijn missie: terugkeer vanuit Beira mét voedsel-voorraden voor zijn gezin in het verderop gelegen Búzi-dorp – verwoest en overstroomd gebied. In gewone tijden is dit een triviale onderneming, nu een avontuur.

Het kleine houten schip, gehuurd door een groep mensen, verlaat Praia Nova, bijna in het centrum van de stad Beira, richting het dorp. Een risicovolle reis. De weersomstandigheden zijn niet gunstig. De nood is hoog. Het schip werd bijna tegengehouden door de lokale maritieme autoriteiten maar kan (mag) toch vertrekken. Stroomopwaarts … waarschijnlijk een reis van ruim vier uur – twee keer zolang als normaal. De rivier kolkt en voert veel bruin water af – vanuit het overstromingsgebied naar de Indische oceaan.

Toen hij het dorp en zijn gezin – vrouw en een zoontje van acht maanden – verliet, wist hij niet wat hij in Beira zou aantreffen. Wat is er te koop? Is er vervoer terug? Kan ik terugkeren of niet? De wereld op z’n kop – bijna alles onder water. Dagen was hij – net als duizenden andere mensen omgeven door water en nog eens water. Wachtend op hulp, wachtend op voorraden.

“Ik moest het risico lopen om naar Beira te gaan en proberen voedsel mee te nemen naar mijn familie,” zegt Fazenda, eraan toevoegend dat behalve bonen en rijst, de zakken ook melk bevatten voor zijn kind. “Ik zat in een opvangcentrum in Búzi, maar niemand kon ons echt helpen. Er zijn geen artsen. De wegen zijn geblokkeerd en er is geen communicatie. Mensen worden gebeten door slangen en er is geen manier voor hen om hulp te krijgen” voegt hij eraantoe.

Vele uren na vertrek in Beira wordt Superman Hélder Fazenda herenigd met zijn gezin. Maar wanneer hij deze tocht weer kan maken is onbekend. De toekomst is nog steeds zeer ongewis.

Ondanks dat het waterpeil daalt, staan alle wijken van Búzi-dorp een week na de cycloon nog steeds onder water. Dicht bij de kust drijven er dode dieren in de rivier – deels al in ontbinding. Sommige passagiers worden onderweg ziek.

Zo gauw het kon vertrokken tientallen mensen uit Búzi naar Beira. Een riskante onderneming. Veel gezinnen blijven achter in de hoop dat vader of broer gauw terugkomt. Er moet betaald worden voor het beperkte vervoer – 200 of 300 meticais en er zijn verder geen garanties over terugkeer. Kortom geen liefdadigheidsactie.

Op zoek naar een droge plek (*)

Helga Tânia, een andere leraar, vertelt aan de journalist van Lusa dat ze twee dagen op het dak van haar huis verbleef, wachtend op hulp die nooit kwam. Samen met haar twee broers waagden ze de tocht naar Buzi – bijna 12 kilometer verderop. In de hoop van daaruit naar Beira te reizen. Maar eerst moet er betaald worden. “We hebben geen geld,” aldus Tânia, die alles verloor. Voorraden in de provincie-hoofdstad lijken verder weg dan ooit. Het waterpeil zakt stilaan. Mensen verspreiden zich meer en meer en drinken vervuild rivierwater. De situatie is chaotisch. Alle ingrediënten voor cholera zijn aanwezig. Waterzuivering heeft een heel hoge prioriteit. Het Rode Kruis helpt waar het kan.

(*) Bron: Club of Mozambique en Lusa

Morgen het laatste deel over KLIMAATVLUCHTELINGEN en het LEVEN NA IDAI

Advertenties

Cholera

Tags

Beira, Cycloon, Hulporganisaties, IDAI, Katrina, Krant, Pers, Rode Kruis, Sofala, Uil van Minerva

Het rampendraaiboek volgt het vaste scenario. Waar iedereen voor heeft gevreesd wordt bewaarheid. Al meer dan 130 gevallen van cholera zijn vastgesteld in de grote Beira-regio (Sofala) na de verwoestende cycloon Idai.

Ik pluk het nieuws overal vandaan. Uit de Mozambikaanse pers, uit de Nederlandse en Vlaamse pers en uit de dagelijkse update van de Nederlandse ambassade in Maputo.

De regering van Mozambique heeft meer dan 2500 gevallen van acute (water) diarree gemeld en heeft al 138 gevallen van cholera bevestigd. Dit aantal verandert per uur. Cholera kan binnen 4-5 uur dodelijk zijn. De nadruk ligt uiteraard op het voorkomen van de ziekte maar daarvoor is in eerste instantie SCHOON water nodig, En daar is op veel plaatsen nog een groot gebrek aan.

Foto: Club of Mozambique

Verwacht wordt dat 900.000 cholera-vaccins (1 dosis per persoon) vandaag of dit weekend in het land aankomen en dat begin volgende week de vaccinatie zal beginnen. Cholera Behandelcentra (CTC) worden in Beira geïnstalleerd om de problemen in verband met cholera en andere door water overgedragen ziekten aan te pakken. De meest specifieke doelgroep: kinderen. Bovendien worden de lokale gemeenschappen in afgelegen dorpen in het overstromingsgebied – zoveel als kan via de radio – geïnformeerd over basishygiëne en behandelingsprocedures.

Een tweede grote zorg – naast sanitatie – is de vernietigde oogst. Ruim 65% van de landbouwgronden in de regio staat onder water. Er zal dus nauwelijks iets te oogsten zijn in de nabije toekomst. Dat kan (zal) leiden tot voedel-tekorten en hongersnood. Dit is namelijk de tijd van het jaar om nieuwe zaden te planten en dat lijkt haast onmogelijk. Het Wereldvoedselprogramma (WFP) benadrukt het belang van landbouwsteun, inclusief zaadaanvoer en extra financiering. Dus om niet meer gewassen te verliezen in de komende maanden, moet er nu gehandeld worden.

De Uil van Baudet … euh pardon … van Minerva krijgt in de Nederlandse media meer aandacht dan Idai. Afrika is te ver weg of te abstract. Niet fotogeniek? Orkaan Katrina was dagen het hoofdpunt van het nieuws. Veel begrijpelijker want iedereen heeft wel een beeld bij New Orleans of de Verenigde Staten. En naar het Caraibisch gebied gaan we misschien wel op vakantie … Gebeurt er dan niets? Nee, dat kan ik niet beweren. Het Nederlandse kabinet heeft 3,5 miljoen euro uitgetrokken voor hulp aan slachtoffers. Het Nederlandse Rode Kruis heeft gironummer 7244 geopend.

Vrienden en familie vragen me hoe ze het best kunnen helpen. Ik heb geen goed antwoord. Ik ken nog geen lokaal hulp-project waarvan ik weet dat alle donaties juist zullen terechtkomen. Daarom toch maar het advies om het Rode Kruis te vertrouwen. Zij zorgen voor de eerste hulp – al is de ramp al meer dan twee weken oud.

Ik hou mijn hart vast … nu is er nog aandacht voor Mozambique (en Zimbabwe en Malawi) maar wat over een maand (of twee)? Dan hebben we het vast over een mogelijke Formule 1 race op Zandvoort, de Europese verkiezingen, Ajax dat weer geen kampioen is geworden en Tom Dumoulin die het moeilijk heeft in de Giro.

Eergisteren werd het avondnieuws gedomineerd door de aankondiging dat de paus in september Mozambique zal bezoeken. Papa Francisco. Van 4 tot 6 september staat Mozambique weer even vooraan in het (katholieke) wereldnieuws. Hij zal vast ook het rampgebied bezoeken en daarmee veel sympathie oogsten. De cynicus in mij zegt dan … ja ja, mooie zet van Frelimo (president Nyusi) een paar weken voor de verkiezingen … (sic).

Mocht je zin hebben nog wat meer te lezen over Idai … ik plak wat links ter besluit van dit vrijdag-namiddag-stukje.

De kokosnoot is een reddingsboei (Trouw)

Waarom is de ramp in Mozambique geen gesprek van de dag? (AD)

Het is nu alle hens aan dek (VRT Nieuws)

Club of Mozambique

UNHCR Nederland (Via deze site / link kun je iets doneren maar er zijn uiteraard meerdere mogelijkheden.)

Over IDAI en #23/40

 

Een ontzettend grote ramp

Tags

Beira, Cycloon, Het weer, IDAI, Mozambique, Pers, Solidariteit, Verwoesting

Langzaamaan begint het door te dringen wat een verwoestende cycloon over Mozambique, Zimbabwe en Malawi is getrokken. Ik schreef er afgelopen week al over. En waarschijnlijk zal ik dat nog een paar keer doen.

Ook de Nederlandse pers pikt berichten over Idai op. Natuurlijk zijn de schietpartij in Utrecht en de provinciale verkiezingen de hoofdonderwerpen. Toch zie ik her en der vertalingen van internationale persberichten. En die liegen er niet om … Twee artikelen uit nu.nl.

“Cycloon Idai in Afrika kan uitgroeien tot grootste natuurramp ooit.” Grammaticaal een eenvoudig zinnetje maar als je de betekenis laat doordringen …

“President Mozambique vreest zeker duizend doden door cycloon Idai.” Ik denk dat dit later een veel te voorzichtige inschatting zal zijn.

Orkaan Idai: eerst kwam de storm, daarna de regen. Dit is een van de vele NOS-items – met een kort filmpje – over de ramp.

Een teken van solidariteit

In de Mozambikaanse pers worden enorme bedragen genoemd voor eerste hulp. Lees: voedsel en medicijnen. Later zullen ‘enorme’ bedragen veranderen in ‘astronomische’ bedragen voor wederopbouw. En dan bekruipt me onmiddellijk een ongemakkelijk gevoel. Ik probeer het uit te leggen. Natuurlijk zal Mozambique hulp krijgen uit het buitenland – dat lijkt me logisch. Fijn. Maar ik ben nu al bang voor het alom gevestigde principe van “Ik doe iets als ik er zelf ook beter van wordt.” Met andere woorden … corruptie.

Laat ik niet te negatief denken nu er nog zoveel onduidelijk is. Graag wil ik vrienden, familie, en bekenden bedanken die ons berichtjes sturen met de vraag of het goed met ons gaat. Ja, met ons wel. Wij wonen ruim duizend kilometer ten zuiden van het rampgebied. Maar van heel veel andere mensen – ook familie en vrienden van Isabel – weten we niets. Het is vrijwel onmogelijk om contact te krijgen met de getroffen regio.  90% van de infrastructuur is verwoest. Geen antennes, geen elektriciteit. Alles kapot. Beira, de tweede stad van Mozambique is volledig verwoest en lijkt op een oorlogsgebied. Elk gebouw heeft schade. Dan kun je je wel voorstellen wat er nog rest van de vele schamele huizen en hutten. Niets meer. Vergelijkingen met Rotterdam dringen zich op. Dit keer geen bombardement maar de natuur. Heler wijken en dorpen zijn van de kaart geveegd. Een vloedgolf van zes meter hoog. Windsnelheden van 170 km per uur. Ga zo maar door. Op Facebook en in lokale kranten verschijnen gruwelijke foto’s van de verwoesting. De eerste luchtbeelden zijn te zien.

Ik weet dat ik heel wat lezers (volgers) heb die – voor ze hier gingen meelezen – nauwelijks iets over Mozambique wisten of er überhaupt hebben van gehoord. Nu is het wereldnieuws. Ik ben benieuwd voor hoe lang. Jammer dat Mozambique pas in de ‘picture’ komt als het slecht gaat. Wordt vast vervolgd.

In de serie IDAI en #14/40

Ondertussen in Mozambique (7)

Tags

Beira, Cycloon, IDAI, Mozambique, Natuur, Natuurgeweld, Overstromingen, Tropische storm

Terwijl de hele wereld – heel terecht – naar de verschrikkelijke moordaanslagen in Christchurch (Nieuw Zeeland) kijkt, likt ook midden Mozambique zijn wonden.

Cycloon Idai komt aan land

Een krachtige tropische storm stortte zich gisteren op Beira, de tweede stad van het land – 500.000 inwoners. De schade is aanzienlijk. Kapotte billboards, veel elektriciteitspalen zijn omgevallen waardoor er overal elektriciteitskabels in de plassen liggen. Ontwortelde bomen. Beschadigde infrastructuur en communicatie. Vernielde daken. Windsnelheden tot 170 km per uur.

Idai houdt huis in Beira

In de noordelijke provincie Zambezi werden dorpen langs de kuststrook afgesneden van het vasteland door de stormvloed. De Mozambikaanse televisiezender TVM meldt dat minstens vijf mensen zwaar gewond zijn geraakt.

Cycloon Idai in midden Mozambique

Cycloon Idai dumpte nog meer water en bracht vernietiging in gebieden waar tientallen mensen al zijn gedood en tienduizenden mensen zijn ontheemd door overstromingen in de afgelopen weken. Sinds oktober kwamen meer dan 50 mensen om het leven door overstromingen in hetzelfde gebied. Ruim 800.000 mensen zijn getroffen en hebben op de een of andere manier hulp nodig. Voor voedsel, voor onderdak. Vele honderduizenden akkertjes staan onder water en dat betekent zeer waarschijnlijk geen oogst. Dus geen voedsel. En dat schrijnend genoeg na een lange periode van extreme droogte. President Nyusi vreest zeker duizend doden. 90 % van de infrastructuur is verwoest. Lees HIER.

Zijn wij ook getroffen? Nee, we wonen relatief ver van de streek waar Idai zoveel schade heeft aangericht. Mozambique is een groot land. Ik probeer het te vergelijken en iets te verduidelijken … De afstand tussen Maputo en Beira is ongeveer 1100 km. Dat is hetzelfde als de afstand Antwerpen – Marseille.

Een dag later heeft ook de Nederlandse pers aandacht voor dit natuurgeweld. Klik HIER.

In de serie: ONDERTUSSEN IN MOZAMBIQUE en #10/40