Tags
42th Street, Amerika, Beeldende kunst, Bioscoop, Broadway, Film, Lock down, Lyric Theatre, Manhattan, MDLM, New York, Olympische Spelen, Reginald Marsh, Schilderij, Sociaal realisme, Theater, Twenty Cent Movie, Whitney Museum of American Art
Ik val in herhaling als ik zeg dat de theaters, de bioscopen en de musea in Nederland gesloten zijn. In België mogen de theaters en de bioscopen weer openen na een uitspraak van het hoogste gerechtshof. Daarom vandaag een schilderij van een (Amerikaanse) bioscoop in de jaren 30 van de vorige eeuw.
Twenty Cent Movie – Reginald Marsh – 1936 – eitempera op hardbord – 76 x 102 cm – Whitney Museum of American Art, New York
Ooit gehoord van Reginald Marsh? Een Amerikaanse schilder, 1898 – 1954. Ik was zijn naam (bijna) vergeten maar zijn grote schilderijen niet. Ik was drie keer in New York, voor het laatst eind 1999. Het is nog juister om te zeggen dat ik driemaal op (in) Manhattan was. Mijn dagen waren gevuld met theater- en museumbezoek. Af en toe een wandeling in Central Park en natuurlijk op tijd een natje en een droogje. Het Whitney Museum of American Art vond ik echt een geweldige ontdekking. Het schilderij dat ik vandaag heb gekozen komt uit het boek Selected Works from the Permanent Collection. Het boek kocht ik na een bezoek aan dat museum.
Er is veel te zien op het schilderij. Het zou me niet verbazen als er ook een puzzel van gemaakt is. Kijken jullie mee?
We zien het Lyric Theatre in 42th Street in New York met veel bezoekers bij de twee ingangen. In het midden de kassa. Minstens zo opvallend zijn de vele reclameborden voor de films die er te zien zijn. Boven de kassa hangen geschilderde portretten van filmsterren. Zo herinner ik het me ook – in een veel eenvoudigere vorm – de Rex-bioscopen in Antwerpen in mijn jeugd. In het boek lees ik dat de posters gebaseerd zijn op films die op dat moment populair waren.
Wat natuurlijk opvalt zijn de bezoekers. Net zoals op het schilderij ‘De straat’ hebben zij nauwelijks of geen contact met elkaar. Zij poseren voor de schilder, voor de kijker. Zij imiteren als het ware de Hollywood filmsterren. De blonde vrouw met rode handtas en de man met het hoedje scheef op z’n kop (beiden op de voorgrond) lijken eerder acteurs op een toneelpodium dan bezoekers. Rechtsvoor – bij de manneningang – zien we een zelfverzekerde man die zo uit een gangster- of maffiafilm is weggelopen. Kijk nu nog eens naar de foto’s van de filmsterren boven de kassa. Natuurlijk zie je nu de overeenkomst met de drie personages op de voorgrond.
Het hele schilderij zou ook zomaar een ‘geschilderde foto’ van een theatervoorstelling kunnen zijn. Een momentopname van een volkse revue of een broadway-musical. Reginald Marsh maakte heel wat van dit soort schilderijen. Je kunt hem enigszins vergelijken met Edgar Degas en Henri de Toulouse-Lautrec. Niet qua schilderstijl, wel hun fascinatie voor theater en kermis. Op Marsh’s schilderijen is er heel wat bloot te zien. Striptease-danseressen en burlesque tijdens de grote depressie. Klik HIER of HIER als je meer van zijn werk wilt zien. Op dit schilderij wordt naakt enkel gesuggereerd door de twee standbeelden in beide ingangen en op de affiches: ‘Human Emotions Stripped Bare’ en ‘Joys of the Flesh‘. Bioscopen waren (zijn) natuurlijk ook geliefde rendez-vous plaatsen om af te spreken met je liefje of je minnares. Binnen in het donker wordt er vast veel ‘gefoezeld’ maar buiten op straat, bij de kassa is er geen enkel contact tussen een man en een vrouw.
Nog twee weetjes. De stijl kun je sociaal-realisme noemen. Een haast journalistieke stijl. Dat is nog beter te zien in ander werk van Marsh. Hij deed twee keer mee aan de Olympische Spelen in 1932 en 1936. Niet als atleet maar als schilder. Ben je verbaasd, luister dan eens naar deze aflevering van ‘Nooit geweten’
Bronnen: Selected Works from the Permanent Collection of the Whitney Museum – pagina 71 en Reginald Marsh op Artnet en Swing Time: Reginald Marsh and the Thirties in New York.
In de serie: BEELDENDE KUNST en MDLM
Koen Schyvens 