Van de boerderij naar je tafel

Tags

Blue Hill, Boerderij, Brood, Chef, Chef's Table, Culinair, Dan Barber, Documentaire, Filosofie, Graan, Manhattan, Netflix, New York, Serie, Voedsel, YouTube

Af en toe kijk ik een aflevering van een of ander culinair programma op Netflix. Nooit een heel seizoen na elkaar, je zou er zo maar een indigestie aan kunnen overhouden. Heel onlangs zag ik Dan Barber in de serie ‘Chef’s Table’. Deze Netflix-serie vertelt in afleveringen van een uur iets over een top-chef. Je ziet de chef aan het werk in z’n keuken, op de markt, met zijn familie afgewisseld met (lovende) reacties van culinair recensenten, collega’s of klanten. Een mini-documentaire, een portret van een bevlogen, hardwerkende kok – die tegenwoordig dus ‘chef’ heet.

Dan Barber – screenshot Netflix

Dan Barber bedacht door vallen en opstaan het concept: ‘Farm to Table’. Je zou hem een culinair, ecologische filosoof kunnen noemen. Zijn filosofie komt erop neer dat hij heel sterk gelooft in het principe: als de grond waarop gewassen geteeld worden van hoge kwaliteit is (zonder chemicaliën) dan wordt de smaak van de producten vele malen beter dan het standaard voedsel dat je koopt op de veiling, markt of supermarkt. Ik kan me wel vinden in dat idee. In de praktijk trekt hij dat ook door naar de dieren (kippen, varkens, kalveren, koeien). Als zij vrij rondscharrelen op voedingrijke en gevarieerde gronden dan zal ook de melk, de eieren en tenslotte het vlees van topkwaliteit zijn.

Dan Barber heeft een uiterst succesvol restaurant in New York en ook eentje op het platteland. Hij staat in contact met boeren die samen met hem proberen de gewassen zo kwalitatief mogelijk te telen. Denk daarbij ook aan graan. Het klinkt simpel maar hij gelooft dat hoogwaardig geteeld graan het beste brood zal voortbrengen. Een interessante gedachte zegt deze broodliefhebber.

Anders dan in andere culinaire programma’s zal je hier niet meteen recepten vinden. Eerder ga je nadenken over voedsel. Met veel fruitbomen, een eigen kleine moes- en kruidentuin en kippen draag ik een heel bescheiden steentje bij aan gezondere voeding. Alleen maar op ons eigen bord. Ik ga met de man die af en toe in onze tuin wat helpt, bespreken hoe we de kippenmest het best kunnen gebruiken om een nieuw stukje moestuin aan te leggen.

Als ik flarden zie, gefilmd in zijn restaurants –  Blue Hill in Manhattan (NY) en Blue Hill in Stone Barns – dan denk ik dat ik daar niet ga eten. Niet omdat ik het concept niet waardeer maar ik denk dat je minstens 150 dollar per couvert zult moeten neertellen. Het wordt niet gezegd maar dat is mijn inschatting. Kijken jullie naar zulke tv-programma’s?

Lees meer in het Engels: Klik HIER

Kijk mee op YouTube – een teaser

Advertentie

Ondertussen in Mozambique (8)

Tags

Brood, Citroen, Djonasse, Gas, Hondsdolheid, Lekkage, Loodgieter, Matola, Mazelen, Mozambique, Tuin, V-Day, Vaccinatie, Verkiezingen, Zambezi, Zonsondergang

In mijn jeugd was 8 mei een officiële feestdag. En een datum uit de geschiedenisboeken. V-Day. Wapenstilstand – einde van de Tweede Wereldoorlog – capitulatie van nazi-Duitsland.

Vandaag een door-de-weekse-dag in zonnig Matola, Mozambique.

Hoofdpunten in het Mozambikaanse nieuws: Boot gezonken op de Zambezi rivier. Zes mensen verdronken – dertien mensen vermist. Het Ministerie van Volksgezondheid van Mozambique begon maandag met een Vaccinatiecampagne tegen poliomyelitis en mazelen in Beira, met als doel 83.553 kinderen te bereiken. Hondsdolheid – in de wijk waar ik afgelopen week naar de film ging, is het ministerie van Landbouw en Voedselveiligheid van plan 14.500 honden en katten te vaccineren tijdens de drie weken durende campagne. Verkiezingen. Met nog vijf maanden te gaan voor de algemene verkiezingen op 15 oktober, mist de Mozambikaanse staat nog steeds bijna 60 procent van het benodigde budget. Maar dat maakt de minister van Economie en Financiën niet ongerust, die heeft er alle vertrouwen in dat de verkiezingen gewoon zullen plaatsvinden. (Bron: Club of Mozambique)

Ik ben een dag of tien geleden begonnen met zelf brood te bakken. Mmm.

Vers brood uit ‘eigen bakkerij’

In Bergen op Zoom had ik een broodmachine – ooit gekregen van buurman Peter. Ik kocht kant en klare brood-mix. Water toevoegen en de machine deed de rest. JJ vroeg me waarom ik nu geen brood meer bakte. Nooit bij stilgestaan. Hij deelde een eenvoudig recept. Dan ga ik dat uiteraard meteen uitproberen. Het brood hierboven is het derde probeersel. Met zaden en noten. Bakker Koen gaat zondag pistolets maken. Of harde broodjes zoals ze dat in Nederland noemen.

Het avocado-seizoen zit er bijna op. Nog twee of drie zie ik er hangen in de boom achter ons huis. Jammer maar het was weer lekker smullen dit jaar. We hebben ook verschillende citroenbomen. Groene, puisterige citroenen die er niet mooi uitzien en veel pitjes hebben. Maar het sap is even lekker dan van mooie gele soortgenoten. En toen was er plots een reuze-citroen. Zie de foto hieronder …

Citroen uit eigen tuin

Ik heb er een ei naast gelegd om de verhouding beter te kunnen weergeven. Wat een joekel.

Veel materiaal dat je hier koopt in de winkel is van inferieure (lees: Chinese) kwaliteit. Een waterslang – nauwelijks drie jaar oud – onderaan de keukenboiler begon vorige week te lekken. Roest. Wat begon met een paar druppels werd al gauw veel druppels en een natte vloer. We hebben een prima canalizador (loodgieter) die meteen wilde langskomen. Probeer dat maar eens te vinden in België of Nederland …

Canalizador aan het werk

Op de foto zie je ook twee gasflessen van Petro-gas. Een kleine en een grote fles. Ze zijn ‘veilig’ vergrendeld met fietskettingen en staan meestal achter een traliehek. Maar Petro-gas bevoorraadt zijn leveranciers niet of heel sporadisch. Een flink probleem. Ik ben afgelopen dagen al op zes adressen langgewenst … niets – nada. Nog even en dan toch maar overwegen om over te stappen naar het Galp-Systeem – dat is veel couranter. Maar dan moeten er wel nieuwe flessen gekocht worden. En dat is duur. Nog even uitstellen …

De dagen worden nu snel korter. Ik bedoel natuurlijk: de uren daglicht. Vandaag kwam de zon op om 6.17 en gaat onder om 17.15

Maputo – Catembe brug – zonsondergang

Korte dagen betekent dat Isabel (bijna) in het donker van huis gaat (nog net niet) en in het donker thuis komt. Ik mis de lange avonden met daglicht in de Europese zomertijd. Maar of ik ze wil inruilen voor de koude temperaturen? Nee, dat nu ook weer niet. We eten nog steeds buiten op de veranda – in korte broek en tshirt – en dat is vaak om acht uur ’s avonds. Graadje of vijfentwintig … Dus nee … niets te klagen.

In de serie: ONDERTUSSEN IN MOZAMBIQUE

Broodautomaat

Tags

Bakker, Beleg, België, Berlaar, Beuling, Boterhammen, Brood, Broodautomaat

Op mijn dagelijkse wandeling – dit keer in Vlaanderen – zie ik geen Maria-kapelletjes meer. Ze zullen er vast nog zijn. De broodautomaat heeft zich een plaats verworven in de openbare ruimte.

Brood- en Belegautomaat (Berlaar)

Deze automaat staat dicht bij het plaatselijke station. Het is nauwelijks twintig minuten lopen naar mijn zus maar raad eens hoeveel broodautomaten ik onderweg tel? Drie. Ik ben verbaasd. Later hoor ik dat deze bakker minstens zes automaten in de buurt heeft. Soms worden ze tweemaal per dag bijgevuld. Heb ik dit fenomeen ooit in Nederland gezien? Nee, denk ik. Wel automaten – zeker bij benzinepompen. Maar met brood? Ik herinner het me niet.

En mocht je denken dat er verder geen winkels zijn in Berlaar (bij Lier) … Wel dus: een Lidl, een grote Delhaize, een Carrefour en heel wat bakkers. Zij verkopen voor het gemak ook beleg. Vleeswaren en kaas. En natuurlijk ook chocola en koffiekoeken.

Ik moet toegeven dat ik tijdens mijn dagen in Vlaanderen heb genoten. Uiteraard van het gezelschap maar ook van mijn boterhammekes. Met kaas, met gerookt vlees, met preparé, met confituur. En natuurlijk ook van witloof met hesp en kaassaus in de oven, van beulingen en appelspijs. Van een frietje met een curryworst en een boulet.

Ik ben me bewust dat ik de Vlaamse woorden gebruik. Dat moet vind ik. Mijn Nederlandse lezers / volgers begrijpen het vast. En anders vragen ze wel. Ja toch?

In de serie: #02/40