Woman in red

Tags

Bruiloft, Film, Isabel, Mozambique, Rode jurk, Xigiane

Was dat niet een film? Woman in red. Met zo’n opwaaiende rode jurk. Zo’n beetje als de iconische foto met Marlyn Monroe.

Zoals ik het ook gisteren zei: “Dit weekend houd ik het kort.” Vandaag nog korter dan gisteren. Niet omwille van de zomertijd want in Mozambique wordt de klok niet / nooit verzet. Maar omdat we twee dagen te gast zijn op een bruiloft.

Wij zijn d’r klaar voor. Op naar de bruiloft van J & W

In de serie #25/40

Advertenties

Een bruiloft

Tags

Belo Horizonte, Bruiloft, Matola, Mozambique

Het weekend staat in het teken van een bruiloft. En in Mozambique betekent dat meestal twee dagen. Daarom zijn mijn stukjes van vandaag en morgen aan de korte kant.

Casamento em Belo Horizonte

Ik heb wel drie petten op vandaag. Geen letterlijke petten maar figuurlijke. Allereerst zijn wij uitgenodigd als gasten. Maar ik ben ook gedeeltelijk ‘wedding planner’ achter de schermen en mogelijk ‘master of ceremonies’ als er iets in het Engels moet worden verteld of uitgelegd. Ik denk dat het laatste niet nodig zal zijn. Tatiana, een bekend mediafiguur, praat alles aan elkaar in het Portugees en Shangana. Ik hoop zoveel mogelijk op de achtergrond te blijven. Als onzichtbare regisseur die ervoor zorgt dat alles verloopt zoals J & W het hebben bedacht.

Morgen nog een dagje Xigiane. Een dagje op het water … en iedereen is dan in het wit gekleed.

In de serie #24/40

Meneer en mevrouw Singh

Tags

Bruiloft, Durban, India, Kaapstad, Ontmoeting, Singh

In een hotel verblijf je meestal anoniem – zeker voor andere gasten. Dat is heel anders in een Bed & Breakfast. Zeker als Robyn – de gastvrouw – haar gasten aan dezelfde tafel laat ontbijten. Wij werden de eerste ochtend voorgesteld aan meneer en mevrouw Singh. Een ouder, Indisch echtpaar uit Kaapstad. Koen zat al gauw op zijn praatstoel en ook meneer Singh liet zich niet onbetuigd. Zo’n eerste gesprekje gaat dan meestal over “Waar komt U vandaan?” of “Ook op vakantie in Durban?” En dan wat wetenswaardigheden uitwisselen over eerdere bezoeken. Zo verliep ook ons eerste gesprek.

De tweede ochtend waren zij net klaar met hun ontbijt toen wij aanschoven aan de grote keukentafel. Het bleef dus bij “Goed geslapen?” en “Have a nice day.” En ieder ging zijn eigen weg.

Het is 24 december. Wij aten ons buikje rond in een Indisch restaurant. Puur toeval. Wel heel lekker. Het blijft één van mijn favoriete keukens. Mmm. We kopen een fles bubbels – Boschendal Brut – en leggen de fles koud voor later op de avond. Ik zit op de veranda met een boek als meneer en mevrouw Singh thuiskomen. Net voor het donker wordt. Een vriendelijke groet en zij gaan naar hun kamer. Een kwartiertje later komen ze weer naar buiten met een fles champagne in een koeler. Het blijkt een cadeautje te zijn van Robyn en Steve. Wij worden uitgenodigd om ook een glaasje te komen drinken. Ik zeg toe. We trekken gauw iets anders aan en lopen de woonkamer van onze gastvrouw in.

Proficiat Meneer en Mevrouw Singh

Het bleek dat Meneer en Mevrouw Singh hun drieënvijftigste huwelijksverjaardag vierden. Dat werd algauw duidelijk toen we aanschoven. Vandaar de ‘bubbels’. Een bijzondere dag … 24 december voor een bruiloft. Niets bleek minder waar. We spreken over 1965. De familie Singh is hindoe. Voor hen betekent Kerstmis enkel een vrije dag. Verder niets religieus. Meneer komt uit Kaapstad en zijn bruid uit Port Elizabeth. Zo’n 700 kilometer verderop. Vader Singh huurde voor de gelegenheid 11 auto’s die in optocht vertrokken naar Port Elizabeth. Drie dagen bruiloft, feest, veel ceremonieel in de tempel. Een gigafeest waarop mevrouw – toen nog niet Singh – haar nieuwe schoonfamilie voor het eerst zag. Haar verloofde had ze al wel ontmoet. Na drie dagen vertrok het jonge echtpaar naar Kaapstad. De nieuwe mevrouw Singh trok in bij de ouders van haar man.

Ik hing aan hun lippen. Ook Isabel vroeg hen het hemd van het figuurlijke lijf. Over het feest, de tradities, enzovoort. Ik haalde onze fles ‘bubbels’. Er kwam allerlei lekkers op tafel. Foto’s werden gemaakt. Een mooie ontmoeting op Kerstavond. De grote Singh-familie heeft drie kinderen met aanhang en zeven kleinkinderen. Twee van de kleindochters vieren hun verjaardag op 25 december. Ze gaan met z’n allen naar de Drakensbergen. Een week met veel Singhetjes onder elkaar.

We ontbijten nog samen op 25 december en dan vertrekken we weer naar onze eigen werelden. Wij naar huis in Mozambique. Zij naar de familie.

Christmass crackers bij het ontbijt

Onverwachte ontmoetingen … je kunt ze niet organiseren maar als het zover is … is het genieten. Het hoogtepunt van onze dagen in Durban.

20 juli

Tags

België, Bruiloft, Ouders, Sint-Amands

Wat zullen mensen zich over vijfentwintig jaar herinneren over 20 juli 2018? De scheepsramp in Missouri? Dat Sagan opnieuw de sterkste is in de Tour? Dat het heet is in de Lage Landen? Individueel zullen mensen zich de geboorte van een kind herinneren. Of het overlijden van een geliefde. Iedereen heeft wel een aantal dagen (data) die iets meer betekenen dan andere dagen. Zo’n dag is het vandaag voor mij.

Drieënzestig jaar geleden trouwden mijn ouders in Sint-Amands aan de Schelde. Ik was daar (uiteraard) niet bij.

Sint-Amands

Ze kozen die dag als trouwdag omdat het midden in de zomer viel. De kans op mooi weer was groot. Maar vooral omdat het de volgende een vrije dag was. Belgisch nationale feestdag. Er kon dus flink gefeest worden.

Heel veel jaren vierden wij hun huwelijks-verjaardag. Ook tijdens vakanties gingen we dan meestal uit eten in een restaurant. In 2005 vierden ze hun gouden bruiloft. De telling eindigde bij 54 kaarsjes op de denkbeeldige taart.

Feest, feest, feest

Tags

België, Bruiloft, Isabel, Kinderen, Kleinkinderen, Kosovo, Mirns, Verjaardag, Vrienden

Het feestseizoen is bijna voorbij. Ik ga al die feesten hier niet uitvoerig beschrijven maar het is me wat. En ik moest kiezen. Waar kan ik wel bij zijn? Welk feest moet ik aan me laten voorbij gaan? Het is fysiek onmogelijk om op dezelfde dag in Matola (Mozambique), Boechout (Vlaanderen) en Mirns (Friesland) te zijn.

Alweer jarig

Het begon met de verjaardag van kleindochter Carmen. Ze werd zes. Leuk om haar in deze weken wat vaker te zien want ik logeer met grote regelmaat in Heemstede. Haar feestje was een kinderpartijtje in een naburige speeltuin. Daar waren de volwassenen niet bij uitgenodigd. En toen kwam 29 juni d’r alweer aan. Elk jaar een bijzondere dag. Kleinzoon Icarus werd vier en gaat binnenkort naar de basisschool. Hij heeft zijn stoel al mogen uitkiezen. En hij mocht al verschillende keren komen proefdraaien. Naar zijn grote tevredenheid. 29 juni is ook bijzonder omdat ook mijn schoonzusje jarig is en het de dag is dat Ine overleed. Ook een soort verjaardag maar dan toch anders. Dat waren dus twee feestjes op één dag.

Nichtje Nore werd 18. En ook dat werd gevierd. Een kebab-party. Vriend Werner vierde zijn verjaardag in twee etappes. In maart in Afrika. Een mooie dag met de vrienden in het Krügerpark (Zuid Afrika) en vorige week bij hem thuis. Zestig genodigden. Mooi weer. Lekkere paella. Veel gezang en korte gesprekjes met veel oude bekenden.

Een week uitbuiken en daar gaan we weer. Afgelopen zaterdag de bruiloft van mijn Kosovaarse zus. Een geweldig feest. Mooi weer. Veel emoties en alles tot in de puntjes georganiseerd. Ook daar weer de mix van oude vrienden weer zien en nieuwe mensen ontmoeten. Familie begroeten. Trots vertellen over mijn kinderen en kleinkinderen en het uitermate betreuren dat Isabel er dit keer niet bij kon zijn. Ze had het vast niet geloofd dat ik werkelijk mee deed met het (Schotse) volksdansen.

(Vlnr) Ender, Icarus, Bona en André

Mijn kleinzonen waren de trotse dragers van de trouwringen. Catelijne heeft alle harten veroverd met een prachtig gezongen versie van “I will always love you” (Whitney Houston). En voor ik het in de gaten had was het half twee. De verjaardag van Ingrid was al anderhalf uur daarvoor begonnen.

Ik miste het feest van Derk en Trienette in Mirns. Zijn gaven een groot feest. 30 jaar getrouwd. Ik was er toen bij. Ook twintig jaar geleden in Mirns was ik erbij. En van verschillende kanten kreeg ik foto’s toegestuurd van die dag in 1998. Met uiteraard Ine enthousiast zingend met Colette, Tineke, Rita, Rolina en Gea.

En ik heb meer gemist. De verjaardag van de verloofde van mijn schoonzusje. Zijn eerste verjaardag in Mozambique. Ik zie op Whatsapp-status foto’s van een geweldige taart.

En de verjaardag die ik ook mis is die van Isabel. Mijn eigen lief. Zij is vandaag jarig en ik ben d’r niet bij. Snik. Heel jammer maar we wisten dat al een hele tijd. Daarom moet ik het vandaag doen met wat foto’s en telefoongesprekjes. Een WhatsApp-video-call. En met een foto van vorig jaar.

Verjaardagsvuurwerk voor Isabel. Een jaar geleden.

“Ik mis je lieverd. Nog een paar dagen en dan zijn we weer samen. Ik hou van je.”

Morgen nog de verjaardag van een ander nichtje. Ik zag haar afgelopen feestjes verschillende keren.

En ik hoop dat er nog meer gevierd kan worden. Dan heb ik het niet over verjaardagen maar over iets dat te maken heeft met voetbal …

International Kissing Day

Tags

Bruiloft, Firenze, Foto, Isabel, Kus, Maputo, Matola, Mauritius, Zoenen, Zuid Afrika

O wee, o jee, o wee. Ik heb het helemaal gemist. Het was gisteren (6 juli) Internationale Zoendag. Hahaha. Er bestaat werkelijk voor alles een dag. Hoe onbenullig ook. Niet dat ik wil beweren dat zoenen iets onbenulligs is. Verre van.

En omdat ik de laatste tijd wat vaker bezig ben om foto’s te ordenen – zoals ik laat zien in de ‘thematisch ploggen’ blogs – gooi ik er een aantal zoen-foto’s tegenaan. Met een mini-verhaaltje. Eerst de foto, dan het verhaaltje. Het zijn trouwens vaak zoen-selfies met Isabel en Koen in de hoofdrol.

Port Louis (Mauritius) november 2011

Een korte vakantie naar Mauritius. Een stadswandeling en een bezoek aan Citadel Fort Adelaide. Ik vraag een Chinees echtpaar om een foto van ons te maken. Kussend. De goede man sukkelt met mijn camera. Ik moet hem wel drie keer opnieuw instellen. Dat komt de spontaniteit echt niet ten goede. Maar ja, ’t was een van de eerste vakanties samen dus Koen wil dat graag vereeuwigen … inclusief een zoen.

Mauritius november 2011

Een uurtje later lopen we door de wonderschone botanische tuin Pamplemousses. Daar maak ik onze eerste zoen-selfie. Het probleem is natuurlijk waar moet ik kijken? Naar de camera om op het juiste moment op het juiste knopje te drukken? Of toch naar mijn lief? Het resultaat is eerder een compromis-zoen. Zij wilt wel maar hij …

Matola april 2013

Een week voor onze bruiloft had Isabel al vrij genomen van haar werk. Toch moest ze nog even langskomen. Haar collega’s hebben een verrassing voor haar. We gaan samen. Het is lachen, gieren, brullen. Meiden onder elkaar. Ik sta erbij en begreep veel van de toespraakjes en gedichten niet. Toen werd mij gevraagd of we al hadden geoefend voor het grote moment. Ik speel het spel mee. “Nee, hoezo? Wat dan?” “Nou ja, de ring, de kus, de dans.” Nog meer gegiechel. Ik scheur een reep van een servetje en maak daar een ‘ring’ van. (Duidelijk te zien op de foto.) En toen moest ik natuurlijk ook de kus oefenen, inclusief ‘nep tongen’. De dames hadden het niet meer en natuurlijk was er eentje zo alert om er foto’s van te maken, met haar telefoontje.

Matola april 2013

Dit is dan de echte, eerste zoen. De zoen die wordt verwacht en waar iedereen naar uitkijkt. Ook de enige zoen waar je eerst toestemming van een buitenstaander voor nodig hebt. “Você pode beijar a noiva.”

Matola april 2013

Nog maar eentje. Een brave, lange kus en rondom je heen hoor je de fototoestellen klikken en dan begint Trienette te zingen …

Maputo oktober 2013

Een half jaar later. De Mozambikaanse traditie schrijft voor dat je een half jaar na de bruiloft een feestje organiseert voor de directe familie en alle anderen die geholpen hebben bij het huwelijksfeest. Het kwam mooi uit dat dat samenviel met mijn verjaardag.

Maputo januari 2014

Nieuwjaarsdag. Nog een beetje duf. Babalaza, een kater. Mijn schoonzusje komt even langs. Om niet teveel toe te geven aan vermoeidheid, besluiten we om een wandeling langs een van de promenades in Maputo te maken. Een beetje melig slenteren. Hier en daar een bekende groeten, een biertje drinken en natuurlijk worden er foto’s gemaakt.

Maputo januari 2014

We vieren de verjaardag van Hawa bij ‘Waterfront’ in Maputo. Een restaurant met een prima vis-keuken. Lekker eten, een goed glas wijn, aangenaam gezelschap. Het prikkelt al mijn zinnen. Ik krijg ‘goesting’, zoals we dat ik ’t Vlaams zo mooi uitdrukken. Daar hoort ook kussen bij. Niet altijd zo gepast in gezelschap maar de Koen kan het soms niet laten. En laat Hawa dat toch stiekem fotograferen … hahaha.

Kaap de Goede Hoop november 2014

Op dit plekje in Zuid Afrika is het aanschuiven voor een foto (met uitzicht). Het meest zuid westelijkste puntje van Afrika. Een Duitse jongen uit Kassel maakte deze foto. Ik maakte foto’s van hem en zijn vrouw of vriendin. Tegenwoordig gebruikt iedereen een selfie-stick en worden anderen veel minder aangesproken. Best wel jammer want zo’n kortstondige ontmoeting is vaak prettig. Wat reis-ervaringen uitwisselen, tips geven en krijgen.

Maputo februari 2015

We zijn uitgenodigd bij Dinoka, madrinha van Isabel. Ook haar ouders worden verwacht. Naar ‘goed’ Mozambikaans gebruik komen mensen later dan is afgesproken. Zo ook mijn schoonouders. Wij zijn min of meer op tijd. Maar we moeten wachten. Wel alvast iets drinken. En een klein hapje. Ik heb mijn boek bij om deze uurtjes door te komen. Isabel en Hawa helpen Dinoka in de keuken. Ik heb honger maar moet beleefd wachten. Nog maar een glaasje, op een nuchtere maag. De meligheid slaat toe. En opnieuw weet Hawa dat vast te leggen met haar mobieltje.

Firenze juli 2015

Ponte Vecchio, brug over de Arno in Florence (Italië). Nog zo’n plek waar heel veel stelletjes foto’s maken. Aldovando maakt foto’s van ons. Isabel draagt een grote hoed die een flinke schaduw werpt op haar gezicht. Ik vraag om die hoed even niet te dragen voor een beter foto-resultaat. Natuurlijk moeten we dan even ‘in de zon’ kijken. Een licht gemopper steekt de kop op. Onvrede wegzoenen … vind je niet? Het is vakantie. “Te amo querida.”