Bovenop het nieuws

Tags

Corona-virus, Covid-19, Mozambique, Pandemie, Quarantaine, Reisbeperking, Virus-variant, Vliegverbod, Zuid Afrika

Vrijdagen probeer ik zoveel mogelijk ‘vrij’ te houden voor niet-werkgerelateerde zaken. Boodschappen doen. Aanschuiven voor noodzakelijke stempeltjes op allerlei officiële documenten. Af en toe een klus(je) in huis of in de tuin. Afspraken maken met werklui die mogelijk iets komen doen in huis of tuin en dan hopen dat ze ook een offerte sturen. Op vrijdag bepaal ik net iets meer dan op andere dagen hoe ik mijn tijd verdeel.

Gisteravond zag ik voor het eerst berichten over een nieuwe corona-variant – B.1.1.529 Waarschijnlijk krijgt deze variant vandaag of morgen een naam met een Griekse letter. Omega zou fijn want dat is de laatste letter van het Griekse alfabet. Wishful thinking. De medische diensten in de provincie Gauteng in Zuid-Afrika (oa. Johannesburg en Pretoria) meldden gisteren de ontdekking van deze afwijkende covid-soort. Natuurlijk krijgt zo’n bericht mijn onmiddellijke aandacht. We wonen tenslotte dichtbij Zuid-Afrika.

Veel landen (Verenigd Koninkrijk, Israël, Singapore, ea) reageren door een onmiddellijk inreisverbod uit zes Afrikaanse landen. Vandaag werd ook Mozambique aan dat lijstje toegevoegd. [Zucht]. Waarschijnlijk zal de hele EU (of Schengenzone) later vandaag het luchtruim sluiten voor alle vluchten uit zuidelijk Afrika.

Ik begrijp deze maatregel. Stoer doen voor mensen die ver weg zijn is gemakkelijker dan stoer doen op binnenlands terrein. Nederland houdt zijn hart vast voor de nieuwe verordeningen die vanavond worden aangekondigd. Ik hoop dat de scholen openblijven. Hetzelfde hoop ik voor alle culturele instellingen.

Ik doe nauwelijks iets anders dan elk half uur de belangrijkste nieuwssites aan te klikken. Niet dat het me veel oplevert. Het belangrijkste nieuws weet ik al. En waarschijnlijk vragen jullie je nu af hoe het gaat met de pandemie in Mozambique.

26 november 2021 – Dit zijn cijfers sinds het begin van de pandemie maart 2020.

Dat zijn cijfers waar ministers De Jonge (NL) en Vandenbroucke (BEL) een figuurlijke moord zouden willen voor plegen. Mooie rapportcijfers maar het helpt geen moer. Over een kleine drie weken begint de zomervakantie in dit deel van de wereld. Vorig jaar leidde het strandseizoen tot een ongekende piek. Heel veel besmettingen – vooral onder de expat-gemeenschap. Op dit moment zijn de stranden nog altijd ‘No go zones’. De overheid besluit binnenkort of de stranden toegankelijk zijn in de eindejaars-periode. Ik ben benieuwd. De scholen zijn open, zo ook de restaurants en de winkels. Enkel drankwinkels moeten zich aan beperkte openingsuren aanpassen. Mondkapjes draag je nog steeds verplicht in winkels, openbare gebouwen en in het openbaar vervoer. Dat is al zo sinds maart vorig jaar. Er wordt gevaccineerd maar eerder mondjesmaat dan massaal.

Covid-19 is nog wel aanwezig in het nieuws en in gesprekken op straat maar al lang niet meer op de voorpagina. Dat verandert waarschijnlijk wel met de vliegverboden vanuit Mozambique. Maar ook dat is natuurlijk alleen maar van belang voor een heel klein deeltje van de bevolking. De meeste mensen hebben nauwelijks de mogelijkheid om verder te reizen dan binnen hun eigen woongebied. Dus voorlopig niet meer vliegen vanuit Johannesburg. Niet meer vliegen naar Europa via Lissabon, Doha en Addis Abeba. Dan gaat er mogelijk / waarschijnlijk een dikke streep door mijn vakantieplannen … we gaan het zien.

Blijf gezond, hou je aan de voorschriften en voor de rest … Carpe Diem.

Advertentie

Ondertussen in Mozambique (10)

Tags

Beperkingen, Corona, Corona-virus, Covid-19, Europa, Metical, Mozambique, Pandemie, Reizen, Sinopharm, Sputnik, Vaccin, Wisselkoers

Anderhalve meter samenleving, ic-capaciteit, viroloog, mondkapje, winkelbelafspraak, reisverbod, visiteverbod, horecaverbod, quarantaineplicht, vaccinatiepaspoort, testcertificaat, bubbel, zoönose, essentiële winkels, fieldlab, het oude normaal, PCR-test, thuisquarantaine, zelftest, antivirale middelen, contactberoepen, groepsimmuniteit, hoestschaamte, wachtvak, intelligente lockdown, avondklok, kweekstokje, isolatie, outbreak management team, risicogroepen, RIVM, phizer, social distancing, vitale beroepen, coronahamsteren, maskerdiscipline, coronakapsel, kuchscherm, veiligheidregio, Catshuisoverleg, complottheorie, trombose, zelfisolatie, aerosol, afhaalrestaurant, zwerfkapje, anticoronafeest, boodschappenservice, coronabuikje, zorgapplaus, astrazeneca, lockdownbaby, coronadode, online lesgeven, complotdenker, druktebarometer, ellebooggroeten, eenzaamheidsvirus, zoom, handgel, knuffelcontact, blijf in uw kot, raamvisite, reproductiecijfer, reuk- en smaakverlies, testevenement, routekaart, sneltest, swab, teststraat, uitbraakteam, viruswaarheid, viruswappie, astrazeneca-stop, standje omgekeerde cowgirl, tweede golf, miljarden KLM-steun, afhaalkoffie …

Is er een illustrator die een kwartetspel kan maken van bovenstaande termen? Waarschijnlijk een geweldig sinterklaascadeautje 2021 – leverbaar met een bijpassend gedicht.

Ik probeer de huidige pandemie-situatie met een optimistische bril te bekijken maar dat is niet altijd gemakkelijk. Somberheid klopt af en toe kortstondig op de deur. Misschien is ‘apathisch’ een juistere omschrijving. Net als mijn afwisselend verblijf in BEL/NL en Mozambique is mijn planning afhankelijk van de (on)mogelijkheden op beide plaatsen. En het beeld verandert voortdurend. Wat kan volgende maand? Wat kan eind juni? Wat kan eind augustus? Niemand die het echt weet. Het begint op geloven te lijken en niet meer op wetenschap.

Ik ben voornamelijk een brave burger die zich niet al te druk maakt over de beperkingen. Leuk is anders maar ik tel mijn zegeningen. In Mozambique is er in het dagelijks leven niet heel veel veranderd. Er is een avondklok van 22u tot 04.30. Dat zijn de uren dat ik blij ben dat ik in mijn bedje lig. Alle winkels zijn gewoon open met één beperking. Alcohol mag niet verkocht worden op zondag en ook niet van maandag tot zaterdag na 13u. Restaurants moeten om 20u de deur sluiten. Er zijn geen evenementen – geen theatervoorstellingen, geen festivals, geen concerten. Veel vrienden – net als ik – zoeken alternatief werk want er moet wel brood op de plank komen. Mondkapjes zijn verplicht in het openbaar vervoer en in alle winkels. Op straat mag je het zelf weten. Officieel zijn de populaire stranden af en toe gesloten. Er zijn weinig trouwfeesten, begrafenissen zijn in beperkte kring. Privé-feestjes zullen er vast wel zijn. Ook mijn verjaardag in oktober. Sorry. Nul infecties. Oef. Bubbels zitten voorlopig nog enkel in flessen. Na de besmettingspiek begin januari – veel expats hielden zich niet aan de regels – zijn de cijfers weer afgevlakt. Ik toon wat getallen.

• 

• 

• 

In vergelijking met de meeste Europese landen zijn dit positieve getallen. Bijna 800 doden op een bevolking van 30 miljoen mag je natuurlijk niet positief noemen. Maar toch. Isabel kreeg een eerste uitnodiging voor vaccinatie via haar werk. Een belangstellingsinventarisatie. Nog geen concrete data. Haar werkgever overweegt om samen met andere bedrijven vaccins te kopen op de commerciële markt. Ofwel Sinopharm ofwel Sputnik. Het komt dan ook ter beschikking van partners van werknemers. Ze (we) zullen er wel zelf moeten voor betalen. Hoeveel? Geen antwoord. Voorlopig meer vragen dan antwoorden.

Er kan (mag) gereisd worden, ja … maar de hele rompslomp van PCR-test, last minute test, 10 dagen thuisisolatie is heel goesting-dodend. Voorlopig zit intercontinentaal reizen nog niet in de planning. Wat is essentieel? Wat is plezier? Wat is noodzaak? Ook weekendjes naar een buurland zijn herinneringen in fotomapjes. Afgelopen jaar (maart / april 2020) dachten we nog optimistisch dat het in de (Europese) zomer wel over z’n hoogtepunt heen zou zijn. Niet dus. Op Facebook plaatste ik een link naar een essay op OneWorld.nl (een opinie) over hoe ‘Het Westen’ de rest van de wereld heeft besmet. Niet persé mijn mening maar wel interessant om te lezen.

Dan is er nog een dingetje. Geld. De laatste jaren kreeg ik voor één euro ongeveer 95 meticais. Dat is drastisch veranderd. Dramatisch zelfs. Eén euro vandaag is slechts 66 meticais waard. HELP. Ik schrijf het met opzet met hoofdletters. En de prijzen van bijna alle alledaagse producten in de supermarkt gaan omhoog. Als ik euro schrijf, kan ik ook dollar, pond, rand of krone schrijven. En niemand die het me kan uitleggen. Pot de centrale bank de lokale munt op om zo een (fake) schaarste te creëren? Mozambikanen kunnen dus goedkoper ‘shoppen’ in de Verenigde staten of in Europa (Portugal) maar niemand heeft geld om daar ook daadwerkelijk naar toe te gaan? Zijn er een paar hoge partijbonzen met een overschot aan lokaal geld dat omgezet moet worden in dollars? Hoe kan een terroristisch conflict (in het noorden) de munt sterker maken? Mozambique is een internationaal drug-doorvoer-land geworden. Speelt dat een rol? Leg het me uit (in eenvoudige bewoordingen). Toeristen komen toch al niet maar met zo’n belabberde wisselkoers hebben ze in Mozambique ook niets te zoeken. Dit artikel stond afgelopen week in de lokale (Engelstalige) website-krant.

Laat ik maar niet verder kijken dan ons eigen bedoeninkje. Genieten van de fruitbomen en de tuin. Avocado, bananen, citroenen, passievrucht, guave. Verse eitjes, het zonnetje, weinig regen in deze tijd van het jaar. Komt tijd, komt raad.

In de serie: ONDERTUSSEN IN MOZAMBIQUE

Vluchtelingen

Tags

Beira, Corona-virus, Cycloon, Ethiopia, Familiedag, Griekenland, IDAI, Jesus, Kamp Moria, Kenneth, Kerstmis, Klimaat, Lockdown, Maputo, Mekelle, Mozambique, Palestijnen, Regen, Soedan, Umoja, Vluchtelingen

Staat de kerstboom? Met een kerststalletje? Laat ik zelf JA antwoorden op deze vraag. Jozef, Maria en het kindeke Jesus – ja aanwezig. Os en Ezel – ja – aanwezig. De herders en schapen – ja – aanwezig. De drie koningen – Gaspar, Melchior en Balthasar – ja – aanwezig (in gezelschap van een kameel). Een engel die denkbeeldig “Gloria in excelsis Deo’‘ zingt – ja aanwezig.

Nog even en Jozef, Maria en het pasgeboren hummeltje (Palestijnen neem ik aan) moeten op de vlucht want borelingen van het mannelijk geslacht worden als gevaar gezien door koning Herodes. De biezen worden gepakt, de Tom Tom ingesteld, eindbestemming Egypte. Vluchtelingen dus. Ontheemden. We hebben ze in miljoenen versies nagemaakt voor onze huiskamers in december.

Natuurlijk steek ik hierboven de draak met dit bijbelse verhaal. Maar hoeveel mensen hebben deze dagen een soortgelijk stalletje gezet en tegelijkertijd schreeuwen ze digitaal op sociale media dat de grenzen dicht moeten voor vreemdelingen?

Foto door Ahmed Akacha op Pexels.com

Vluchtelingen. Een triest fenomeen van alle tijden. In Nederland is er al het hele jaar een oproep op sociale media (en in het parlement) om 500 minderjarigen op te halen uit de kampen op Lesbos (Griekenland). Uiteindelijk zwichtte Rutte III. Honderd en niet meer. De teller staat half december al op zestien daadwerkelijk gearriveerde ‘schrijnende’ gevallen. Google even het woord ‘Kamp Moria’ maar doe dat niet vlak voor je aan het kerstmaal begint.

Vluchtelingen. Heel af en toe haalt Ethiopië het nieuws. Een regionaal conflict. Een strijd om meer zelfbestuur in de noordelijke regio Tigray. De landelijke overheid staat dit niet toe. Ik ben er heel vaak geweest. Onze laatste UMOJA-voorstelling (september 2014) was in de hoofdstad Mekele voor vele duizenden bezoekers). Een groot succes in het plaatselijk congrescentrum. Ik heb er veel goede vrienden wonen. Ik kan ze al maanden niet bereiken. Tigrani zijn op de vlucht voor oorlogsgeweld. Vluchtelingen dus. Zij zijn met vele duizenden de grens overgestoken naar buurland Soedan.

Foto: Pixabay

Vluchtelingen. In diezelfde regio zijn grote vluchtelingenkampen voor ooit gevluchte Eritreeërs. Deze mensen zijn nu door Tigrani uit die kampen verdreven want zij vinden dat zij daar nu meer recht op hebben. Tienduizenden extra ontheemden op de dool. Een reportage van VRT-Nieuws. Klik HIER. Ik zal later nog wat uitgebreider schrijven over dit conflict (oorlog) en mijn bezoeken aan deze regio.

Vluchtelingen in Mozambique. Ik begin eerst met een link. Klik HIER. Heb je doorgeklikt? Waarschijnlijk nog niet. Ik citeer wel even de kop van dit artikel op nu.nl: ‘Zeker 400.000 mensen sinds 2017 gevlucht uit noorden van Mozambique’. Je leest het goed … vierhonderdduizend. Ik schreef al eerder over het Islamitische geweld in de provincie Cap Delgado. Het is ook de provincie waar cycloon Kenneth huis hield. Iets zuidelijker trok cycloon Idai een verwoestend spoor. Mogelijk herinner je dat nog. In de internationale pers werden ze de eerste klimaat-vluchtelingen genoemd. En weet je wat al dagen nieuws is in de lokale Mozambikaanse pers? Er komt een nieuwe cycloon aan. Cycloon Chalane.

Facebook

Waarschijnlijk in dezelfde regio als eerder, aankomst op 30 december. Maputo en Matola maken zich vanmiddag (woensdag) op voor heel veel regen. Dan lopen niet enkel de straten onder water maar gegarandeerd ook duizenden hutten en krotwoningen in de hoofdstad. Je begrijpt dat ik dan smalend glimlach als ik lees dat het Verenigd Koninkrijk mogelijk voedseltekorten krijgt tussen Kerst en oud-en-nieuw.

Veel plezier met de voorbereidingen van Kerst 2020 die anders zijn (zullen zijn) dan veel voorgaande vieringen. O ja, in Mozambique is 25 december ook een vrije dag. Het heet niet: ‘Kerstmis, Christmass of Natal’ … officieel heet het ‘familiedag’. Want religie is geen reden voor een vrije dag in dit van oorsprong marxistisch socialistisch land. Ik ben fan van dit idee. Boas festas.

Alles wordt beter

Tags

Corona-virus, Crisberaad, Gezondheid, Kippen, Kortste dag, Langste nacht, Midwinter, Midzomer, Tweet, Twitter, Zuid Afrika

Maandagochtend. Ik lig al een tijdje wakker. Allerlei gedachten spoken door mijn hoofd. Ze lijken erg op de koppen van de (internet)-kranten. VK zo goed als afgesloten, chaos verwacht. In Zuid Afrika grote zorgen over weer nieuwe variant coronavirus. De Jonge: mutatie coronavirus is geen reden tot paniek, wel zorgelijk. Crisberaad EU-landen over zeer besmettelijke coronamutatie Verenigd Koninkrijk. Ik kan nog wel even doorgaan.

Dan maar gauw naar Twitter.

Dat laatste zinnetje is natuurlijk een hartenkreet. Wishful thinking noemen ze dat. Deze wetenschapsjournalist geeft de exacte cijfers en eindigt zijn tweet met een wens voor betere tijden. Even tussen haakjes – zonder dat ik die haakjes gebruik – aan de andere kant van de evenaar is dat natuurlijk precies andersom. De kortste nacht en de langste dag. Maar om nu te eindigen met: daarna wordt alles slechter. Nee, dat doe ik toch maar niet. Maak ik me zorgen? Ja, wie niet? Wanneer was de laatste keer dat ik me honderd procent gelukkig voelde? Dat is natuurlijk een vraag waar ik mezelf gek mee kan maken. Ik ben gezond (denk ik toch). Mijn geliefden zijn gezond. Nee, dat laatste is jammer genoeg niet waar. Wel mijn familie maar goede vrienden zijn erg … enfin. Ik maak me zorgen.

Positief blijven Koen. Goed, laat ik maar meegaan met een variant van dat laatste zinnetje: Vanaf nu wordt alles beter. Ik wens het ons allemaal toe. Ik ga de kippen eten geven. Ik wens jullie een fijne kortste dag toe.

Corona update (#7)

Tags

Corona, Corona-virus, Covid-19, Mozambique, Teletekst, Voorlichting, Waarschuwing

Weinig tekst vandaag. Een soort plog. Waarschuwingen, voorlichting, tegeltjes en een paar (lokale) cijfers. Verder niets nieuws onder de zon. Blijf gezond.

NOS Teletekst

De eerste vier berichten op teletekst gaan (alweer) over corona / covid-19. Het mag duidelijk zijn dat we er nog niet van af zijn.

Premier Wilmès (screenshot nu punt nl)

Geen versoepelingen in België dat al vanaf het begin hoge corona-cijfers heeft. Dat heeft ook te maken met de manier van tellen (begrijp ik uit de media).

Wees geen Tim

Deze cartooneske waarschuwing lijkt me vooral gericht tot jongeren. Of dit terecht is kan ik moeilijk beoordelen. Volgens mij wordt IEDEREEN een beetje nonchalanter. Ik ook? Waarschijnlijk wel. Mijn bubbel is klein. Hooguit een man (en vrouw) of tien en dan ook nog (op Isabel na) een openlucht-bubbel.

De basisregels

Zouden er nog mensen zijn die deze basisregels NIET kennen? Ik kan het me niet voorstellen.

Informatie in Fryslân

Ben je toch ziek of snotterig of verkouden. Ook hier in Leeuwarden krijg je uiteraard advies waar je terecht kunt met je klachten.

Como prevenir?

In Mozambique wordt veel informatie gegeven via foto’s of tekeningen. Naast de bekende adviezen is ook nog één bijzonder advies: ‘Was en kook vlees en eieren goed’.

Was je handen. Draag een mondkapje. Houd 1,5 meter afstand.

Eind maart, begin april was het advies nog één meter. Dat is nu opgeschaald naar anderhalve meter. Mondkapjes zijn bijna overal verplicht. Openbaar vervoer. Winkels. Banken. Op kantoor. Enzovoort. Het is grappig om te merken hoeveel ‘straatverkoop’ er in korte tijd is ontstaan voor mondkapjes en plastic kappen voor je gezicht. Creatief Mozambique.

De cijfers van 22 juli 2020

Elke week maakt het ministerie van gezondheid de cijfers bekend. Dit zijn de totale cijfers sinds het begin van de uitbraak begin dit jaar. Mozambique heeft ongeveer 30 miljoen inwoners. Óbitos betekent overlijdens. Hoe betrouwbaar de cijfers zijn, durf ik te betwijfelen wegens weinig testcapaciteit.

Tegeltjes(wijsheid)

Bovenstaande tegel zie ik vandaag veelvuldig verschijnen op sociale media.

Blijf gezond.

In de serie: CORONA UPDATE

Corona update (#6)

Tags

#BlackLivesMatters, Afrika, Alcohol, België, Boete, Claudia de Breij, Corona-virus, Corruptie, Covid-19, Discussie, Europa, Mozambique, Nederland, Openlucht, School, Sporten, Tanzania, Toerisme, Vliegtuigen, Winter, Zuid Afrika

Langzaamaan gaat Europa weer open. De maatregelen van de afgelopen maanden worden stap voor stap afgebouwd. Van ‘Blijf in uw kot’ naar bubbels met vier en nu bubbels met tien. Alle basisschoolleerlingen in Nederland mogen weer hele dagen naar school. De Europese toeristenindustrie moet gered worden. De #BlackLivesMatter-demonstraties trekken veel volk en de meeste mensen houden zich daar (gelukkig) aan de anderhalve-meter-regel.

Wel worden ondertussen de discussies over Corona / Covid-19 luidruchtiger en heftiger. Discussies over de regels, over het beleid, enzovoort. Woorden als ‘leugens’, ‘bedrog’, ‘samenzweringstheorieën’ en ‘laat je niets wijsmaken’ verschijnen steeds vaker op Facebook en Twitter. De standpunten en meningen verharden. Soms ís het ook moeilijk om maatregelen te begrijpen met als frappantste voorbeeld natuurlijk het verschil tussen het aantal mensen in theaters en vliegtuigen. (Mooie column van Claudia de Breij.) En doe daar gerust de discrepantie bij als het over de economische steun gaat voor cultuur (en zorg) en de luchtvaart. Hemeltergend … die verschillen.

In Zuid-Afrika gaat het plots heel snel (bergafwaarts). Het aantal geïnfecteerde patiënten met covid-19 stijgt daar onrustbarend. En dat terwijl ook in Zuid-Afrika er weer veel meer mag dan twee maanden geleden. Dat valt moeilijk met elkaar te rijmen. Mozambique is een buurland van grote broer Zuid-Afrika. Mijn Afrikaanse thuis is slechts 80 kilometer van de dichtstbijzijnde grens. Een grens die voor personen al meer dan twee maanden dicht is. Gisteren stond de teller in Mozambique op 433 positief geteste mensen. Twee mensen zijn overleden (óbito). Op het kaartje hieronder zie je de verspreiding.

Overzicht 8 juni 2020

Het is goed om erbij te vermelden dat de afstand van noord (Cabo Delgado) naar zuid (Maputo) ruim tweeduizend kilometer is. Waren het eerst mensen die in de olie- en gasindustrie in Cabo Delgado werken – vaak buitenlanders – dan zijn het nu Mozambikanen die ziek worden. Ik ken persoonlijk twee mensen die in maart in Londen waren en ziek terug zijn gekomen. De aantallen zijn nog klein maar toch wordt iedereen een tikkeltje nerveuzer. Of deze getallen op waarheid berusten weet ik niet. Een gezonde twijfel is op zijn plaats. Gebrek aan controles? Manipulatie van de sterftecijfers? Ik weet het niet. Het koude seizoen is begonnen. Winter is een te groot woord maar de dagen zijn korter en ’s nachts koelt het flink af tot 12c. Huizen (en hutten) hebben zelden verwarming dus een extra trui of een deken brengt uitkomst. Het internationale luchtruim is dicht. Geen inkomende en uitgaande vliegtuigen meer. Mijn zwager kan niet terug naar Lissabon en moet waarschijnlijk zijn stage in Sevilla afzeggen. Hopelijk mag hij wel zijn studiebeurs behouden. De Europese ambassades zijn gisteren begonnen met een inventarisatie – ‘Wie wilt spoedig naar Europa?’ Daar is het tenslotte zomer (en vakantie). Mogelijk wordt er bij voldoende belangstelling een uitgaande vlucht gecharterd … als tenminste de autoriteiten daar toestemming voor geven. Afwachten.

Er is ook een heel somber detail te vermelden. Uiteraard gaat dit over ‘geruchten’. De Mozambikaanse autoriteiten (zeg maar: de mensen (politici) die aan de ‘knoppen’ zitten), steken heel veel hulpgeld in eigen zakken. Zij vragen de wereld om hulp. De economie lijdt grote schade. Het land kan niet open in verband met gevaar op meer zieken. Dus … help ons, help ons en ondertussen … je kunt het zelf wel invullen. Corruptie is ziekte nummer één in Afrika. Dus meer dan waarschijnlijk zal de noodtoestand nog wel even verlengd worden. Leve de hulpgelden! Tot september? Tot het eind van het jaar? Niemand die het weet. De politie doet hier uiteraard – in het klein – aan mee. Idiote bekeuringen zoals: ‘Het is verboden om in openlucht te sporten’. Ook niet in de sportschool trouwens want die zijn al maanden dicht. Joggende mensen langs de kant van de weg worden opgepakt en gaan een nachtje de bak in. Betalen uiteraard – ruim 50 euro. ‘Alcohol drinken buitenshuis’ – hetzelfde verdict, dezelfde boete. En toch zie ik op straat nauwelijks verschil met de tijd voor de crisis. Ja, mensen dragen mondmaskers en de straathandel is verdwenen. Maar het is net zo druk als altijd.

Genoeg weer voor vandaag over Corona / Covid-19. Wees voorzichtig. Blijf gezond.

In de serie: CORONA-UPDATE

ps. Volgens de Tanzaniaanse autoriteiten zijn er geen Corona-zieken meer in Tanzania (buurland ten noorden van Mozambique) want daar kreeg de bevolking het advies van de president om te … bidden. En zo geschiede …

Corona update (5)

Tags

Corona, Corona-virus, Covid-19, Cultuur, KLM, Mozambique, Nederland, Noodtoestand, Online, Politiek

Zoals beloofd heb ik drie weken niet over #corona of #covid-19 geblogd. Een verademing? Ik weet het niet. Het doet er trouwens niet toe. Vandaag even bijpraten. Nederland, België en Spanje gaan een nieuwe fase in. Er mag weer wat meer. Niet overal hetzelfde maar de algemene tendens is dat er een verlicht regime komt. Scholen gaan weer (gedeeltelijk) open. De kappers mogen weer aan het werk. Ouderen mogen weer (beperkt) bezoek ontvangen. Meer en meer winkels mogen weer open. Nog even en dan gaat het openbaar vervoer weer op volle sterkte rijden. Ik ben benieuwd. Nu het uur ‘nul’ dichterbij komt lees ik ook al over de eerste overtredingen. Te volle Ikea’s. Iedereen wil naar het strand. Te volle winkelstraten. De corona-politie heeft het er maar druk mee. Natuurlijk houden de meeste mensen zich aan de afspraken. Maar toch. De protesten tegen de maatregelen nemen ook steeds meer toe. Ik hou mijn hart vast want stel je voor dat de ‘cijfers’ weer stijgen dan zijn de rapen pas echt gaar. Veel specialisten verwachten dat ook. Ze verschillen van mening of dat al in de zomer gebeurt of pas in de herfst. Een bezorgd afwachten. Wat denken jullie?

Nog één dingetje over #corona in Nederland …

KLM versus CULTUUR

Het is in en in triest. Zeker als je bedenkt dat de culturele en creatieve sector al heel veel moest inleveren na de financiële crisis in 2008. Het idee dat theaters binnenkort weer open mogen gaan met een maximum van 30 mensen – inclusief artiesten en technici – is een gotspe. Een blamage. Een kaakslag aan een grote bedrijfstak. Laat ik er – voor nu – maar geen woorden meer aan vuil maken. Hoe is het ondertussen in Mozambique?

De president heeft – zoals algemeen werd verwacht – de noodtoestand met een maand verlengd tot 31 mei. En meer dan waarschijnlijk wordt dat nogmaals tot 30 juni verlengd. Tijdens de ‘noodtoestand’ hebben de president cq regering uitgebreidere bevoegdheden zonder het parlement te moeten raadplegen. Wat is er in de dagelijkse praktijk veranderd? Hier is geen lock-down. Geen beperkingen om mensen te bezoeken of om op straat te komen. Het advies is wel ‘blijf thuis’ maar dat voor de meesten geen reëel vooruitzicht. De eerste drie weken van april waren duidelijk anders dan daarvoor. De scholen zijn dicht. Veel werknemers moeten voorlopig thuis blijven. De stranden zijn een ‘no-ga-area’. Winkels bleven open. Veel straat- en eet-stalletjes zijn opgeruimd of verdwenen. Dat was trouwens al beleid voor deze hele crisis. Er mag geen alcohol meer verkocht worden dat ter plekke wordt geconsumeerd. Je mag het wel meenemen naar huis. Hier wordt bij ons in de buurt ‘creatief’ mee omgegaan. In restaurants zijn tafels weggehaald maar kun je nog wel gaan eten. Wat trouwens in de praktijk veel minder gebeurt.

Het dragen van een mond- (en) neusmasker is verplicht in het openbaar vervoer. Sinds half april ook in de meeste winkels. Zeker bij banken en de grote supermarkten. Nu wordt ook je lichaamstemperatuur gemeten. Ik had gisteren … 33,4°. “Help – ik ga dood !!!” Het controlerende meisje begreep niet wat ik zei. Ik mocht naar binnen. Made in China – denk ik. Niet het virus maar de thermometer. In de hele supermarkt staan blauwe, rode en gele strepen op de vloer. Ze duiden vakken aan. Er mag maar één persoon – of koppel – in één vak staan. Dat wordt goed gerespecteerd behalve door de vakkenvullers. De rijen bij de kassa lijken daardoor veel langer. Hier is het trouwens 1 meter afstand houden, in tegenstelling tot 1,5 meter in Europa.

Sinds twee weken is het heel erg druk op straat. Heel veel verkeer. Op de bekende plaatsen staan er opnieuw files. Hoe kan dat? Waarschijnlijk omdat mensen die voorheen het openbaar vervoer gebruikten – zoals het goed functionerende Metro Bus systeem – nu weer terug in de eigen auto stappen. Isabel gaat ook niet meer met de trein naar haar werk maar wordt opgehaald door een chauffeur. Ze deelt die auto met één of twee collega’s. Als veel bedrijven dat doen dan begrijp je ook dat er meer auto-verkeer is. In tegenstelling tot een maand geleden dragen nu de meeste mensen een mondmasker als ze op straat zijn. Overal staan watercontainers, de guarda’s sprayen je handen bij binnenkomst. Soms staat er iemand met een gel bij de voordeur. ‘Handen wassen’ is ook hier het advies.

Handen wassen – foto: pixabay

Ik begrijp deze maatregelen. Maar wel met een bedenking. Sprayen, gel, mondmaskers, afstand houden tot personeel en de winkeltoog … Duidelijk. Maar het pinapparaat wordt aangereikt over de winkeltoog heen maar dat is wel door iedereen voor jou aangeraakt. Weg bescherming. Hetzelfde verhaal bij de tolpoorten. Daar zijn geen ontsmettingsmiddelen maar je krijgt wel munt- en papiergeld retour dat uiteraard ook door honderden voor jou is vastgepakt. De sportscholen zijn dicht omdat er geen garantie is op schoonmaak. Evenementen met meer dan vijftig mensen zijn verboden. Dus ook hier ligt de entertainment-industrie op z’n figuurlijke gat.

Cijfermatig is er nog weinig aan de hand. Iets minder dan 100 besmettingen en nog geen doden. Of dat ook waar is valt te betwijfelen. Maar vele duizenden doden kun je niet zomaar laten verdwijnen. Ook niet in Mozambique. Uiteraard bestaan er ook hier complottheorieën. Ik heb afgelopen week wat rondgevraagd, niemand die ik ken kent iemand die overleden is onder verdachte (corona) omstandigheden. Ben ik (wij) hier dan veilig? Voorlopig wel denk ik [hoop ik] maar dat zegt natuurlijk niets over de toekomst. Het blijft afkloppen en fingers crossed.

Nog iets over het onderwijs. De privé-scholen bieden online lessen aan aan hun leerlingen. De openbare scholen – die toch al niet uitblinken in goed onderwijs – zijn ook gesloten. Die scholen en leerlingen hebben nauwelijks toegang tot internet, laat staan tot een computer. Kinderen mogen / moeten één of tweemaal per week op school huiswerkopdrachten ophalen. Meestal is er ‘thuis’ nauwelijks aandacht, tijd of ruimte om huiswerk te maken. De – kinderen van de – minst bedeelden, de minst daadkrachtigen krijgen dus ook hier de hardste klappen. Triest in het kwadraat.

Het land zit op slot. De grenzen voor personen zijn dicht. Er gaan twee of drie vluchten per maand naar het buitenland. Eentje van TAP naar Lissabon (en weer terug) en af en toe een vlucht naar Addis Abeba (Ethiopië). De voorschriften zijn streng. De controle op gezondheid van de binnenkomende passagiers is meer dan heftig. Mijn zwager arriveerde vorige week uit Portugal. Het duurde bijna drie uur voor hij alle checks op het vliegveld had doorlopen. Hij moet 14 dagen in huisquarantaine blijven en kreeg na vier dagen bericht van het ziekenhuis dat alles in orde is.

Verblijfsvergunningen, D.I.R.E., visa … ze blijven tot vier maanden na de vervaldatum geldig. Tenminste zolang je in het land blijft. Ik hou mijn hart vast voor de tijd dat het immigratie-kantoor weer opengaat. Het is daar onder normale omstandigheden al chaotisch, onoverzichtelijk. Ze werken nu al met een vertraging van gemiddeld twee maanden. Wat gaat dat betekenen? Help, help, help. Ook op de ambassades worden tot nader order geen (Schengen) visa meer afgeleverd.

Tot zover. Ik wens iedereen in Nederland, België, Duitsland, Frankrijk, (Noord) Ierland, Portugal, Noorwegen en Spanje (*) veel wijsheid toe met de trage heropening van allerlei zaken. Blijf gezond. Wees voorzichtig.

(*) In deze landen wonen familie en goede vrienden. Natuurlijk hoop ik dat ook mijn familie en vrienden in de rest van Afrika en de wereld gezond blijven. Maar dat zij dit logje lezen is zeer twijfelachtig. 

In de serie: CORONA UPDATE

Corona update (#4)

Tags

Corona, Corona-virus, Corruptie, Covid-19, iMac, Isabel, MacBook Pro, Movitel, Mozambique, Online lesgeven, Pandemie, School, Update

Waar zal ik eens beginnen? Ik ben gezond en voor zover ik weet – zijn mijn familie en directe vrienden dat ook. Dat is uiteraard goed nieuws. Ik vertelde een paar weken geleden al dat ik probeer niet teveel naar het nieuws te kijken. Daarin faal ik grandioos. Het is een en al corona, je kunt er niet omheen. Dit logje is er ook weer mee gevuld. Sorry. In Mozambique is de noodtoestand bijna drie weken een feit. Zie ik een verschil met de tijd hiervoor? Nauwelijks. Uiteraard komt dat ook omdat ik heel weinig de deur (de poort) uitga. Er is (nog) geen lockdown. Het advies om thuis te blijven maakt dus weinig indruk. De eerste week was het wel rustiger op straat maar de afgelopen dagen lijkt het weer wat drukker te zijn. Afstand houden … ook dat wordt hier geadviseerd maar ik zie het niet echt worden toegepast. Het grootste verschil zijn de waterbidons-met-een-kraantje bij elke winkel. ‘Was je handen’ is ook hier de opdracht. Bij elke supermarkt of bij de bank staat een mannetje (m/v) met een spray. Bij de supermarkten kun je nu ook de handgrepen van het winkelkarretje schoonmaken. Bij de bank mogen er maximaal vier klanten naar binnen. De medewerkers dragen een mondmasker. Dat soort dingen is al bijna het nieuwe-gewoon geworden. Op straat zie ik dat hooguit één op de tien of zelfs nog minder een mondmaskertje draagt.

Toch zijn er ook in Mozambique maatregelen getroffen. Sommige regels werken, andere maatregelen worden niet nageleefd. Ik geef het voorbeeld van de xapa’s – de kleine openbaar-vervoer-busjes. Er zijn er vele duizenden. Ik heb er vaker over geschreven. Klik HIER dan kun je eerdere stukjes lezen over de xapa of de chapa my love. Kort samengevat: die busjes zitten altijd overvol – zoals een sardineblikje. Elke passagier betaalt 10 meticais (ongeveer 15 eurocent) aan de ‘conducteur’. De conducteur en de chauffeur delen op het eind van de dag de inkomsten. Daar moeten ze natuurlijk ook de benzine en de tol van betalen en meestal ook de huur van het busje. Voor hen is het dus belangrijk dat ze zoveel mogelijk klanten vervoeren. De regering besloot tien dagen geleden dat er maximaal acht personen in zo’n busje mogen zitten. Dat betekent dus maximaal zes passagiers in plaats van de gebruikelijke vijftien of achttien. Het gevolg: er reed geen enkel busje meer – een soort spontane werkweigering want met zes betalende klanten draaien ze verlies. Dus is niet-werken (rijden) goedkoper dan wel rijden. Na twee of drie dagen werd deze acht-personen-limiet weer opgeheven. Wel is iedereen nu verplicht in het openbaar vervoer om een mondmasker te dragen. Ook in je eigen auto als je met meer dan één persoon bent. Dat laatste is volgens mij niet waar maar de lokale-tam-tam vertelt dat het wel zo is. Heel kleurrijk want mondmaskers worden in huiselijke kring gemaakt van een oude capulana. Ik zag dat de politie dit ook daadwerkelijk controleert. Ze mogen geen alcohol-controles meer houden dus zoeken ze andere pietluttigheden om hun broekzak te vullen. Bijvoorbeeld mag het puntje van je elleboog niet uit het open raam van je auto steken. Multa (boete).

Een grote zorg is de papierwinkel. Verblijfsvergunningen (D.I.R.E.), paspoorten, ID-kaarten, rijbewijzen. Die kantoren zijn bijna allemaal gesloten want die zijn altijd overvol met aanvragers. Dat is natuurlijk in verband met de noodzakelijke ‘social distance’(*) niet te handhaven. Er wordt gezegd dat alle papieren en documenten die zijn vervallen vanaf 30 maart 2020 geldig blijven tot 30 juni 2020 – zonder boete voor een te late aanvraag. Ik ben benieuwd hoe dat verder zal gaan. Want stel dat je weer een aanvraag mag indienen vanaf 1 juli (wat ik niet denk) dan is de run op die kantoren meer dan verdubbeld of verdrievoudigd. Dat zal de corruptie danig doen toenemen. Onder tafel iets extra toeschuiven zodat jouw document wel in behandeling wordt genomen. Ook nu al een veel gebruikte methode. Zucht.

Het nationale gezondheidsinstituut bracht vrijdag nieuwe cijfers naar buiten. 898 mensen getest. 34 positieve testen (26 locale mensen + 8 mensen die uit het buitenland kwamen), 0 doden, 2 patiënten zijn opnieuw gezond verklaard. 12.000 mensen die uit het buitenland arriveerden in huisquarantaine.

Dat lijken hele mooie cijfers maar iedereen weet dat dat niet de realiteit is. Nee, er zijn nog geen duizenden doden zoals in de China, Europa en de Verenigde Staten. Maar de (nabije) toekomst is heel onzeker. Want als de pandemie ook hier (in Afrika) losbreekt dan zijn de figuurlijke rapen gaar. Verwachtingscijfers spreken over 300.000 doden in Afrika en 30 miljoen mensen die vervallen in pure armoede en hongersnood. Dat zijn verschrikkelijke vooruitzichten. Laten we hopen dat het niet de realiteit wordt.

Een lange weg te gaan naar een onzekere toekomst (foto: Pixabay)

Ook hier verliezen mensen hun baan. Een groot deel van de informele industrie ligt op z’n figuurlijke gat. Straat-verkoop (tomaten, uien, kool, avocado’s, citroenen, bananen, sla, nootjes, mais, houtskool etc) mag niet meer. Stalletjes worden afgebroken. Containerwinkeltjes moeten dicht. De gedoogde terrasjes voor een drankwinkeltje – er zijn er duizenden – worden opgeruimd. Isabel is vanaf dinsdag twee weken verplicht thuis – het zijn 14 verplichte vakantiedagen die zij daarvoor moet inleveren. Afgelopen twee weken was een directe collega van haar aan de beurt – ook zij heeft er nu twee weken verplichte vakantiedagen opzitten. Waarschijnlijk volgt over vier weken hetzelfde scenario. Daarna zijn de vakantiedagen op. En dan? Niemand die het weet of het wilt zeggen … Of dat zomaar mag? Vakbonden? Iedereen is bang om zijn baan te verliezen dan hou je dus wijselijk je mond. Niet het sterkste punt van mijn lieftallige (goed gebekte) echtgenote. Waarschijnlijk wordt ze wel vijf keer per dag gebeld door haar baas. “Isabel, kun je dit mailtje even beantwoorden – het is dringend – of waar ligt …?” Wat is wijs? De telefoon opnemen – “Sorry baas, ik heb vakantie!” – of alle werk-oproepen negeren – niet opnemen? Ik ben benieuwd.

Nog even iets over ons internet. Ik heb een tweede modem aangeschaft. Van Movitel, dat functioneert voorlopig goed, naar tevredenheid. De aanvraag voor een kabel-verbinding is twee weken oud. Na een eerste toezegging kreeg ik afgelopen woensdag het bericht dat het toch niet doorgaat. De ODM-BOX in onze buurt is vol. Dus geen capaciteit. Via een hooggeplaatste kruiwagen (zonder financieel gedoe) probeer ik toch iets voor elkaar te krijgen. Een extra ODM-BOX … ik ben vast niet de enige die zit te springen om beter internet. Met andere woorden: wordt vervolgd.

Heb ik al verteld dat mijn grote computer (iMac) het heeft begeven? Grrr. Althans dat denk ik. Alles kwijt wat er opstaat (opstond). Besturingssysteem, documenten, foto’s, e-boeken, mijn lesvoorbereidingen. Mag ik het woord ‘zucht’ nog een keer gebruiken? Ja dus. Zucht. Gelukkig heb ik nog een laptop en daar zit ik nu op te typen. Vandaag dus een drukke zondag om morgen weer online aan de slag te kunnen gaan met leerlingen verspreid over vier landen.

Tenslotte: blijf gezond. De volgende drie logjes gaan niet over corona. Althans dat ga ik proberen …

(*) Ik vind de term ‘social distancy’ zo verkeerd gekozen. Het zou toch ‘fysieke afstand – sociale betrokkenheid’ moeten zijn, vind je niet?

De kogel is door de kerk

Tags

Chapa, Corona, Corona-virus, Corso Zundert, Filipe Nyusi, Flowerparade, Internet, Isabel, Mozambique, Noodtoestand, Online lesgeven, Skype, Televisie, Wandelen, Zundert

Dit stukje had ook de titel ‘Corona update #4’ kunnen krijgen. Het is vandaag de laatste dag van de maand, de laatste dag van het eerste kwartaal. Een kwartaal dat vast de geschiedenisboeken ingaat.

Twee bijzondere kogels … gisteren kondigde de Mozambikaanse president de noodtoestand af – de hele maand april 2020. Terwijl ik met een half oor luisterde naar Filipe Nyusi las ik dat het bestuur van CORSO – Zundert heeft besloten dat er dit jaar geen ‘flowerparade’ zal worden georganiseerd op de eerste zondag van september. Snik. Dit besluit – geen corso – raakt me emotioneel. Het eerste besluit – de noodtoestand – zal ons vooral praktisch treffen.

Klaar om te gaan wandelen …

Veel is nog onduidelijk. Wat kan / mag wel en wat niet? De president spreekt van ‘stadium 3’. Wat betekent dit? Nog geen volledige lock down zoals in Zuid Afrika maar wel veel (verplaatsing) beperkingen. Dat krijgen we vast te horen in de komende dagen. Isabel is vandaag naar kantoor. Als het goed is krijgt ze – voor het eerst – een laptop van het werk. Nu moet ze zich behelpen met haar privé-telefoon om emails te lezen en te reageren op opdrachten van haar leidinggevende. Morgen gaan we heel even langs bij mijn schoonouders. Zij wonen vlakbij. Een taart en een flesje bubbels voor een kroonverjaardag van sogro Sampaio.

Onze huishoudelijke hulp werkt vandaag voor het laatst bij ons. For the time being of course. Vanaf morgen blijft ze thuis. Ook in april krijgt ze haar volle salaris. Verder krijgt ze een grote zak rijst (25kg), kookolie en pakken maïsbloem mee naar huis. We houden telefonisch contact met haar en haar familie. Zij moet vooral de chapa’s – overvolle OV-mini-busjes – de komende maand zoveel mogelijk mijden. Het onderhoud van het zwembad neem ik zelf wel voor mijn rekening. Isabel is in huis al druk in de weer met allerlei schoonmaakspul.

Ik ben sinds vorige week online aan het lesgeven. Het is nog steeds zaken uitproberen maar voorlopig ben ik positief. Een gedeeld beeldscherm via SKYPE werkt. Afkloppen dat dat zo blijft. Steeds meer Nederlanders (en Belgen) zijn vertrokken of vliegen mee met de schaarse vluchten die nog bestaan. In feite vliegen ze naar de besmetting in Europa. Ja toch? In Mozambique zijn officieel acht mensen besmet met corona. Nog geen overlijdens. Uiteraard weet je niet of dit ook de reële cijfers zijn. Gebrek aan testmiddelen … enzovoort. We proberen gezond te blijven. Onze televisie loopt figuurlijk op zijn laatste beentjes. Steeds meer problemen. Isabel schoot gisteren nog een financieel kogeltje door de figuurlijke kerk … er staat een nieuwe televisie – nu nog ingepakt – in de kamer. Straks ga ik aan de slag met de installatie.

Ik heb me voorgenomen om elke dag een wandeling in de buurt te maken. Gelukkig wonen we ‘op den buiten’ – niet in de binnenstad. Uiteraard wandelen met voldoende afstand bewaren maar ik voel dat ik al weken te weinig heb bewogen. Geen sportschool meer want die is gesloten. Ik heb geen fiets in Mozambique. Het zwembad is om af te koelen en te dobberen – niet om baantjes te trekken. Je begrijpt het … vanaf morgen start een nieuwe fase. Nieuwe voornemens.

Hou moed. Blijf gezond. Blijf in uw kot. Wordt vervolgd

In de serie: CORONA UPDATE

Een eindelooze achtervolging (3)

Tags

Corona-virus, Familie, Frans Schyvens, Schrijven, Vervolgverhaal

Eerst een paar woorden vooraf. Ik begon daarnet aan een logje over onze semi-thuis-quarantaine. En plots had ik er genoeg van. Natuurlijk is het corona-virus en COVID-19 een zaak die ons bezighoudt. Meer dan ons lief is. Maar ik wilde iets anders. Even geen corona-gezeur. Ik ben een jaar geleden begonnen met het boekje ‘Een eindelooze achtervolging’ te publiceren. Misschien zegt je dat niets. Mijn vader – Frans Schyvens – heeft op twaalfjarige leeftijd (in 1941) dit verhaal geschreven en uitgegeven – met behulp van zijn oudste broer. Ik kopieer alles zo letterlijk mogelijk wat ik in het boekje lees. Inclusief oude spelling en de leestekens die hij heeft gebruikt. Vandaag het begin van het tweede hoofdstuk. Lees je het verhaal graag vanaf het begin, klik dan HIER.

2de HOOFDSTUK

GEVANGEN OP EEN EILAND

Toen zij beneden waren en het lawaai van het donderen der steenen ophield, keken Freddy en Tom een lange stonde elkander aan … ‘Freddy, zouden we nu vrij zijn?’ vroeg de oude roover, toen ze in de gang voortgingen. ‘De uitgang, de uitgang waar die valschaard van mompelde toen hij achter ons zocht, zouden we die nog ooit terug vinden?’ vroeg de detective zich af, en hij had maar weinig hoop …

***

Ondertusschen waren ook de dieven niet onwerkzaam gebleven. Zoodra de hoofdman terug bovenkwam, en hij sakkerde van woede, kwamen zijn mannen naar hem toe. ‘Hebt ge iets gevonden, Robby (zoo heette de hoofdman). ‘Nee, verduiveld, neen !’ sakkerde hij binnensmomds. ‘Robby, moeten we gaan helpen?’ ‘ Ja, luie vlegels, hop !’ … De mannen sprongen als soldaten recht. De hoofdman is tevreden: ‘Nu zullen we dat stuk detective en zijn verrader eens gaan opsporen!’ … Hij wilde juist de valluik weer openen, toen hij almeteens een geweldige slag hoorde en iets daverends neerstortte … ‘Vluchten, mannen ! Seffens valt ook hier alles in … en dan wordt ons geld bedolven onder de puinen en wij erbij !’ Ieder stormde buiten, doch tot nog toe zakte niets in. Zoo rap als hun beenen hen dragen konden, liepen ze naar het vliegplein … De dieven sprongen in een vliegtuig en vlogen weg … in de richting van de Noordzee. Het was 4.36 uur.

***

Ondertusschen doolden ook onze twee vrienden nog altijd voort. ‘Maar, Tom, we hebben zeker al vijf kilometer afgelegd’, zei Freddy Williams, die moe wordt. Tom antwoordt niet, want juist splitste de weg in twee. Beide mannen stonden in beraad. Kordaat sloegen ze links af. Nu maakte de weg een groote kromming. Nog tien meter … en daar is een kleine opening. Midden in het struikgewas, buiten, in de schoone natuur … midden talrijke prachtige monsters van vliegtuigen … Ze zijn op het vliegplein.

***

Nauwelijks zijn ze buiten of een man verschijnt vóór hen. ‘Heeren, wat komt ge hier zoo plotseling doen?’ vraagt een soort portier. ‘Niets , mijnheer, we zijn maar langs hier op deze groote wei gekomen.’. ‘Wat langs daar? Er heeft nog nooit iemand beproefd er door te komen.’ ‘Wij hebben toch geen ongelukken tegengekomen’, lacht Freddy. ‘Maar waar zijn we eigenlijk aangeland?’ ‘Op het  vliegveld, heeren.’ Beiden stonden ze verstomd te kijken. Dat de gang op het vliegplein zou uitgekomen zijn, hadden ze nooit verwacht. ‘Heeren, ge hebt mij daarjuist gesproken dat ge langs daar, langs die petrolput gekomen zijt, maar dat kan ik niet gelooven. Wat bezielt u, langs zoo iets vuils, neen dààr !’ De man echter zag niets bijzonders. Toen trok Tom een struik weg en de gang werd zichtbaar. De man verschoot van kleur, maar nadat Freddy gansch de historie had verteld, ging hem ineens een licht op. ‘Kameraden’, riep hij, ‘dan kan ik  misschien helpen. Een kwartier geleden  kwamen hier eenige ongure elementen aangestormd, ze sprongen in een vliegtuig en weg waren ze zonder te betalen’ … ‘In welke richting zijn ze gevlogen?’ kreet Freddy. ‘Ik meen naar de Noordzee.’ ‘ Een vliegtuig, vlug !… Ginder doorklieven zij reeds het luchtruim …‘ Dit gebeurt om 4.50u, dus 14 minuten na de dieven.

***

‘We vliegen over de zee, mannen!’ En meteen keek de hoofdman op zijn horloge … ‘4.50 u. op den kop, mannen. Ik geloof dat we boven de zee vliegen.’

Na nog een uur gevlogen te hebben, zagen ze een klein stipje achter hen. ‘Full speed vooruit, luie vlegel ! ’t Is zeker dat stuk detective die zich voor Freddy Williams uitgeeft !’ De roovers vlogen niet heel rap, ’t was immers een zwaar verkeersvliegtuig. Maar het jachtje van Freddy daarentegen, want hij was het, vloog veel sneller en na een vijftal minuten circelden de twee vliegtuigen boven elkaar. Freddy van boven. Het gevecht begon … Freddy kon goed naar beneden schieten, maar het ander vliegtuig maakte zulke gekke buitelingen dat het onmogelijk was te raken. Plots  schoot hij met zijn snuit vooruit, recht op het jacht … Deze week achteruit, doch te laat. De hoofdman schoot en een kogel vloog in den benzinebak. De nafta druppelde naar beneden … groote vlammen sloegen op … Het vliegtuig begon te duikelen en in die worsteling maakt Freddy er gebruik van en schiet ook in den motor … De roovers begonnen te tieren: ‘Dat door dien fameuzen Freddy Williams!’ ‘Ze hebben van hetzelfde laken een broek !’ lacht Freddy. Doch hij wordt aanstonds  weer ernstig. ‘Tom, ik geloof, willen we niet verbrand worden, dat we zullen moeten springen. Houd u stevig, man, en tracht te zwemmen. Meer niet !…’ Ze sprongen met een valscherm in de ijselijke diepte. Weldra wordt hun voorbeeld gevolgd door de dieven. Ze hingen een vijf meter boven Freddy en Tom … Gelukkig waren alle valschermen open gegaan.

De hoofdman alleen heeft van uit het vliegtuig de revolver nog in de hand en hij wilde juist laffelijk beginnen schieten, doch een vreeselijk gekraak deed zich hooren … de twee vliegtuigen waren in zee gestort. De hoofdman wachtte niet lang. De kogels floten in de lucht.  Door de bewegingen van de valschermen schoot hij nooit juist. Nog een tien meter en de eerste dief, Bardey, kwam op het eiland … Uit Robby’s revolver floot een kogel en doorboorde de valscherm van Freddy op den beganen grond. Hij viel op den grond en bleef als dood liggen. Tom had kunnen weenen van ’t verdriet, want al was hij vier uur geleden nog een dief, hij hield toch van Freddy …

***

Weldra staat ieder weer op vasten grond. Tom boog zich over Freddy. Eén oogenblik kwam er een glimlach …

WORDT VERVOLGD

In de serie: EEN EINDELOOZE ACHTERVOLGING (Frans Schyvens)