DNA

Tags

Culinair, DNA, Foto, Grapjes, Verzamelen

Ik scroll bijna elke dag eventjes door mijn Facebook-pagina, mijn Twitter-pagina en ik gebruik de (WordPress) reader om mijn favoriete blogs te lezen of te bekijken. Zeer regelmatig zie ik dan foto’s, cartoons, tekeningen die ik grappig, ontroerend of mooi vind. Af en toe sleep ik zo’n foto, cartoon of tekening naar mijn bureaublad. Tja … er zit nu eenmaal een verzamelaar in me. Toch houd ik me in … al zeg ik het zelf. Maar wat doe ik met die mapjes, kleine verzamelingetjes? Niet veel. Soms eens opnieuw onderverdelen in sub-mapjes. Afgelopen week zag ik onderstaande foto voorbijkomen. DNA eenvoudig uitgelegd. Ik vond het wel grappig.

En als ik dan toch bezig ben, leen ik er nog eentje. Een lijstje dit keer.

Ik scoor 0 punten. Ik lust dat allemaal. Zonder één enkele uitzondering. En jullie?

In de serie: OVERBODIG LOGJE

Advertentie

Vrij of niet

Tags

Ambassade, Culinair, De Walvishaai, Docent Nederlands, Huwelijksverjaardag, Isabel, Kleuters, Koningsdag, Maputo, Mozambique, Vakantie, Vrije dagen, Zambi

En waar is dat feestje? In Zambi (Maputo, Mozambique).

Het zijn een beetje rare dagen. Elke dag weer de vraag: ‘Is het vandaag een werkdag of niet? Ik leg het uit.

Ik geef Nederlandse les aan alle leerlingen van de Nederlandse school in Maputo. NSM DE WALVISHAAI. (Nederlandse School in Maputo – De Walvishaai). Daarnaast geef ik les aan drie medewerkers van de Nederlandse Ambassade en enkele privé-leerlingen. Alle lessen verzorg ik van maandag tot donderdag. De vrijdag houd ik zoveel mogelijk vrij voor andere zaken. Voor het huis, de tuin en noodzakelijke (bureaucratische) rompslomp.

De school heeft Nederlandse en Vlaamse leerlingen. Zij gaan naar vier of vijf verschillende dagscholen. De Italiaanse school, de Engelstalige Montessori-school, de Engelstalige Internationale school, de Amerikaanse school en de Franse school. Deze scholen hebben geen enkel overleg met elkaar wat vakantiedagen betreft. Ja, over een ding zijn ze het eens: een officieel vrije dag in Mozambique is ook een vrije dag op hun school. Daarnaast volgen zij ook de vrije dagen en onduidelijke vakantieroosters van respectievelijk Italië, USA en Frankrijk. Als ik daar de Nederlandse en de Belgische vrije dagen zou aan toevoegen dan zijn er meer vrije dagen dan lesdagen, bij wijze van spreken dan toch.

Vandaag is het een gewone lesdag terwijl het in Nederland Koningsdag is. Dus vrij. In België is het een gewone schooldag. Twee leerlingen zijn afwezig want zij zijn kort op vakantie in Nederland. Vandaag na school- en werktijd gaan Isabel en ik nog even langs op de Nederlandse ambassade voor een Koningsdag-receptie. Nog geen feest want dat mag nog niet. Pandemie, weet je wel. Er zijn – jammer genoeg – nog steeds beperkingen.

Aanstaande zondag is het 1 mei en dat is een vrije dag in Mozambique. Omdat deze dag op zondag valt wordt ie automatisch verplaatst naar maandag. Dus maandag 2 mei is een officieel vrije dag. Omdat er best veel maandagen wegvallen als schooldag, ga ik maandag wel aan de slag met mijn kleutergroepje. Alle ouders vonden dat een prima idee. Licht gemopper van Isabel, dat dan weer wel.

Ik ga nu aan de slag met wat anders want de lessen van vanmiddag moet ik nog voorbereiden. Vertelde ik al dat we gisteren onze huwelijksverjaardag vierden met een lekker etentje na het werk? Nee, natuurlijk niet maar het maakt het gevoel van ‘vrij of niet vrij zijn’ alleen maar wat verwarrender.

Frikandon

Tags

Boelenslaan, Culinair, Dansen, Familie, Het Zunderts Toneel, Ine, Jukebox, Liedje, Meat Loaf, Oma, Paradise by the Dash Board Light, Play Back, Rock, Rock Horror Picture Show, Wyns

Mijn Vlaamse volgers weten waarschijnlijk wel wat een ‘frikandonneke’ is. Mijn Oma maakte dit bijna wekelijks klaar. ‘Gehaktbrood’ of ‘vleesbrood’ heet deze groot uitgevallen gehaktbal in het Nederlands.

We aten er vaak krieken (krikskes) bij of rabarberspijs. Een mix van zout en zoet in een warme maaltijd. Ik hou ervan maar voor Isabel is en blijft het een gruwel. Ik maak het nog regelmatig klaar maar zij zal dan Peri Peri toevoegen of hooguit een ingelegd stukje mango. Dat is een traditionele lekkernij. Met gekookte aardappelen en in het seizoen ook met gestoofd witloof.

De aanleiding van dit ogenschijnlijk culinair stukje is triestig. Eergisteren is Meat Loaf overleden. De Amerikaanse zanger die wereldberoemd werd met de klassieker ‘Paradise by the dashboard light’.

De video-clip van Meat Loaf – Paradise by the Dashboard Light mét de historische honkbalbeelden

Ik lever niet elk jaar een lijstje in voor de top 2000 maar als ik het wel doe staat dit lied vast en zeker in mijn persoonlijke top 3. Meestal zelfs op nummer 1. Dat komt natuurlijk door het theatrale. De act, de dialoog, het duet. Ik gebruikte het zelfs een keertje (1999) in een theatervoorstelling bij Het Zunderts Toneel. ‘Driekoningenavond of zomerzotheid’. In onze Nederlandse versie zongen Kees en Irma en gaf Robert – als een vermomde Dorus – het sportcommentaar.

Hoeveel keer zou ik dit lied niet (deels) hebben geplaybackt op een feest? Met Ine uiteraard en met voldoende biertjes achter de kiezen. Echt ouderwetse party-fun. Dus met zijn dood sterft er ook weer een heel, heel klein stukje Ine. Snik.

Hahaha – deze tweet van Anne S.

Natuurlijk herinner ik me ook Meat Loaf als Eddie in The Rocky Horror Picture Show. Nog een grote favoriet van me. De cult-rock-musical met oa Susan Surandon.

Onze Bat Out of Hell LP is stukgedraaid, eerst en Boelenslaan en later nog in Wyns. Natuurlijk kochten we ter vervanging de cd maar een deel van de charme was verdwenen. Dat Meat Loaf vierenzeventig is geworden is verbazingwekkend. Hij had zo thuis kunnen horen in het legendarische rijtje van 27’ers … te vroeg, te jong overleden.

In de serie: JUKEBOX

Gedekte tafel – MDLM (#4)

Tags

17e eeuw, Beeldende kunst, Culinair, Historiek, MDLM, Nicolaes Gillis, Schilderij, Stilleven, Tafel

Nicolaes Gillis, Gedekte tafel met kazen, 1612. Particuliere collectie

Bron: Historiek – Maaltijdstillevens uit de Gouden Eeuw

In de serie: BEELDENDE KUNST en MDLM

Van de boerderij naar je tafel

Tags

Blue Hill, Boerderij, Brood, Chef, Chef's Table, Culinair, Dan Barber, Documentaire, Filosofie, Graan, Manhattan, Netflix, New York, Serie, Voedsel, YouTube

Af en toe kijk ik een aflevering van een of ander culinair programma op Netflix. Nooit een heel seizoen na elkaar, je zou er zo maar een indigestie aan kunnen overhouden. Heel onlangs zag ik Dan Barber in de serie ‘Chef’s Table’. Deze Netflix-serie vertelt in afleveringen van een uur iets over een top-chef. Je ziet de chef aan het werk in z’n keuken, op de markt, met zijn familie afgewisseld met (lovende) reacties van culinair recensenten, collega’s of klanten. Een mini-documentaire, een portret van een bevlogen, hardwerkende kok – die tegenwoordig dus ‘chef’ heet.

Dan Barber – screenshot Netflix

Dan Barber bedacht door vallen en opstaan het concept: ‘Farm to Table’. Je zou hem een culinair, ecologische filosoof kunnen noemen. Zijn filosofie komt erop neer dat hij heel sterk gelooft in het principe: als de grond waarop gewassen geteeld worden van hoge kwaliteit is (zonder chemicaliën) dan wordt de smaak van de producten vele malen beter dan het standaard voedsel dat je koopt op de veiling, markt of supermarkt. Ik kan me wel vinden in dat idee. In de praktijk trekt hij dat ook door naar de dieren (kippen, varkens, kalveren, koeien). Als zij vrij rondscharrelen op voedingrijke en gevarieerde gronden dan zal ook de melk, de eieren en tenslotte het vlees van topkwaliteit zijn.

Dan Barber heeft een uiterst succesvol restaurant in New York en ook eentje op het platteland. Hij staat in contact met boeren die samen met hem proberen de gewassen zo kwalitatief mogelijk te telen. Denk daarbij ook aan graan. Het klinkt simpel maar hij gelooft dat hoogwaardig geteeld graan het beste brood zal voortbrengen. Een interessante gedachte zegt deze broodliefhebber.

Anders dan in andere culinaire programma’s zal je hier niet meteen recepten vinden. Eerder ga je nadenken over voedsel. Met veel fruitbomen, een eigen kleine moes- en kruidentuin en kippen draag ik een heel bescheiden steentje bij aan gezondere voeding. Alleen maar op ons eigen bord. Ik ga met de man die af en toe in onze tuin wat helpt, bespreken hoe we de kippenmest het best kunnen gebruiken om een nieuw stukje moestuin aan te leggen.

Als ik flarden zie, gefilmd in zijn restaurants –  Blue Hill in Manhattan (NY) en Blue Hill in Stone Barns – dan denk ik dat ik daar niet ga eten. Niet omdat ik het concept niet waardeer maar ik denk dat je minstens 150 dollar per couvert zult moeten neertellen. Het wordt niet gezegd maar dat is mijn inschatting. Kijken jullie naar zulke tv-programma’s?

Lees meer in het Engels: Klik HIER

Kijk mee op YouTube – een teaser

Roerei

Tags

Columns, Culinair, Djonasse, Ei, Hotel, Kip, Koken, Roerei, Spiegelei, Youp van 't Hek

Ik hou van een eitje. Niet dagelijks maar toch een paar keer per week. We hebben kippen en dus hebben we eitjes. Af en toe gaat er een kip in de pot. Nee, ik moet het juister formuleren. Als de jonge hanen de macht willen overnemen in het kippenhok dan gaan ze de pan in. Papa Haan blijft de baas, we helpen hem graag een handje. Ik denk dat de zes eerste hennen die we ruim een jaar geleden kochten, ondertussen al lang en breed zijn verteerd. Ik kan ze niet allemaal uit elkaar houden. En aan namen geven zijn we niet begonnen. Elke paar maanden broeden enkele aanstaande kuiken-mama’s zich te pletter op een stuk of wat eieren. Na een tijdje zien we dan jonge kuikentjes hun moeder achterna dribbelen. Gisteren zag ik er weer een stuk of vier. We zijn in blijde verwachting van nog een dozijn.

Dit is allemaal mogelijk omdat we buiten wonen en een grote tuin hebben. We storen niemand. De haan kukkelekuut zich een ongeluk maar niemand heeft er last van. Het is een geluid dat hoort bij het buitenleven. En de kippen en de eitjes zijn natuurproducten waar wij geen nee tegen zeggen.

Isabel eet het allerliefst een spiegelei. Heel af en toe is een omelet ook goed. Ik eet eieren in alle mogelijke vormen. Zacht gekookt, hard gekookt in een salade, een spiegelei (sunny side up), een omelet, roerei. Rauw eigeel op steak tartaar.

Na mijn wielerverhalen in bed, lees ik tijdens wakker-lig-periodes in een oude bundel columns van Youp van ’t Hek. Stukjes uit de periode van Jan Peter, LPF’ers in de regering, Donner bij Trix op bezoek op de fiets, Nederland leert Maxima kennen, Volkert eist veganistisch eten in de gevangenis en de Roy van Zuydewijn maakt zich elke dag publiekelijk belachelijk. Het laatste stukje dat ik vroeg in de ochtend las heet: ‘Hotelroereifabriek’. Waarschijnlijk zou ik het woord afkeuren bij een potje Scrabble. Ik typ het nog een keer … hotelroereifabriek. Er gaat een wereld voor me open.

Ik kook graag maar ik ben nog nooit in een professionele keuken geweest als er wordt gekookt. Ik ken die keukens enkel van kookprogramma’s. Een genre waar ik af en toe erg van kan genieten. Goed, terug naar het roerei. Wat lees ik? Roerei dat je in hotels bij het ontbijt krijgt, komt uit blik. Ik slik en lees verder. Hele grote megablikken roerei. Ben ik net als Youp in de veronderstelling dat elke ochtend om zes uur een kok eitjes staat te klutsen en te bakken? Euh … ja. Niet dan? Was het me dan nog nooit opgevallen dat hotelroereitjes in bijvoorbeeld Trondheim (Noorwegen), Kaapstad (Zuid-Afrika) of in Bangkok (Thailand) er allemaal hetzelfde uitzien? Egaal vaal geel en quasi smeuïg.

Ik val niet meer in slaap. Ik ga naar mijn werkkamer en klap mijn laptop open. Ik google ‘roerei in blik’. En verdomd, een heleboel hits.

Ik slik. Ik krijg een weeïge smaak in mijn mond. Ik trek een vies gezicht als ik naar mijn beeldscherm kijk. Bestaat er een uitdrukking die het tegenovergestelde van ‘het water loopt me in de mond’ betekent’? Toch kijk ik nog wat verder.

Eiproducten vloeibaar – Groothandel Hanos

Ik slik nogmaals. Ik lees de informatie bij het eerste plaatje. Roerei mix scharrel vloeibaar. De roereimix van Wiesenhof Eifix is panklaar. Het is gemaakt van de beste ingrediënten en heeft een uitstekende smaak. In de eimix roerei zijn geen conserveringsmiddelen, kleurstoffen of smaakversterkers toegevoegd. Vanwege de handige verpakking is de mix gemakkelijk portioneerbaar. Uiterst vers en vloeibaar. Door pasteurisatie is de mix gegarandeerd salmonellavrij. EIEREN (86%), geklopte ROOM, volle MELK, kippenvet, maltodextrine, gemodificeerd zetmeel E1422, zout, gemixte specerijen met SELDERIJ, zuurterelegaar: citroenzuur E330.

Wat ben ik toch een onwetende naïeveling. Het is zaterdagochtend. Traditioneel ontbijten we dan uitgebreid op de veranda. Er zijn weer heel veel vogeltjes actief. Prachtig om te zien. Het wordt hier voorjaar. En in de lente leggen alle vogeltjes een … Wij gaan ontbijten met lekkere broodjes, vers sap en fruit, kaas en een eitje. Isabel vraagt vast ovo estrelado. Ik denk dat ik dat ook maar doe en nog een paar dagen wacht om een smeuïg roereitje te maken.

Over koken en televisie

Tags

Culinair, Dagelijkse Kost, DSTV, Eend, Jeroen Meus, Jury, Koken, Masterchef, MasterChef Australië, Pad Thai, Rudolph van Veen, Televisie

Af en toe schrijf ik wel eens iets over eten of over koken in het algemeen. Soms over mijn eigen gekokkerel. Maar niet vaak. Mijn foto’s van eten … dat is zelden een succes – dat is écht een vak apart – terwijl het er in het echt best wel vaak lekker en goed uitziet. Ik zou een bijna dagelijks logje kunnen vullen met onze ‘dagelijkse kost’. Maar dat vraagt een heel andere concentratie in de keuken. Heel regelmatig denk ik tijdens het koken of tijdens de voorbereidingen … mmm, laat ik daar een foto van maken. Maar dat doe ik bijna nooit want dat is zo’n gedoe. Handen wassen want die zijn natuurlijk niet schoon genoeg (wel plakkerig of vet) om een fototoestel te hanteren.

Waarom schrijf ik vandaag iets over eten? Vorige week meldde ik al dat we weer tv-kijken want ik heb het DSTV-abonnement weer geactiveerd. De belangrijkste reden: EK-voetbal. In de dagelijkse praktijk heb ik nog maar vier wedstrijden helemaal gezien. Tweemaal de Rode Duivels en tweemaal Oranje. Maar natuurlijk zappen we ook naar andere zenders. Bijvoorbeeld: VUZU, BBC Lifestyle en Food Network. Ik denk niet dat dit zenders zijn die belletjes doen rinkelen in de Lage Landen. Zo ontdekten we vorige week dat Master Chef Australië dagelijks wordt uitgezonden tussen zeven en half negen. Dat is precies de tijd dat wij bijna klaar zijn met eten. En laat MasterChef Australië toch mijn meest favoriete televisie-kookwedstrijd zijn. Joepie. We zitten klaar. Seizoen 12. En wat blijkt nu? …

Ten eerste, er zijn nog maar 12 kandidaten over, dus het programma wordt al een hele tijd uitgezonden. Oké, dat geeft niets. Maar een veel grotere verbazing, om niet te zeggen … shock … Waar zijn Garry, George en Matt? De presentatoren die tegelijkertijd ook de jury vormen van deze kookwedstrijd. Zij zijn toch het kloppende hart van dit geweldige tv-programma? We kijken een aflevering en maken kennis met Andy, Melissa en Jock. Het nieuwe presentatie-trio. Ik ben nog niet overtuigd en na de aflevering ga ik googlen, op zoek naar informatie.

De drie heren zijn er tijdens nieuwe contract-onderhandelingen niet uitgekomen met de producent. Tja, daar heb ik niets aan toe te voegen. Wel jammer in het kwadraat want presentatoren zijn zeer belangrijk. Ik hou bijvoorbeeld niet van MasterChef Amerika met Gordon Ramsy. Ik begrijp dat de vervanging van Garry, George en Matt wereldwijd veel aandacht heeft gekregen want ik ben lang niet de enige die MasterChef Australië het beste televisieprogramma vindt in het genre ‘culinair’. Dus een beetje oud nieuws maar voor ons was het wel een verrassing.

We zijn nu zes afleveringen verder en alles went. Dus ook een nieuwe jury. Het is bijvoorbeeld een genot om jurylid Jock te zien proeven van de gerechten van de kandidaten. De producent deed iets slims. Alle kandidaten zijn deelnemers die hoog eindigden in een van de vorige elf seizoenen. De kijker is dus niet helemaal verweesd. Zo vond ik het fijn om Poh weer te zien, de runner up van het eerste seizoen. En wat is het camera-werk geweldig. Het inzoomen op de gerechten, wow, het water loopt ons geregeld in de mond.

Het format is niet veranderd, de grote MasterChef-keuken is dezelfde, de mystery box verschijnt met regelmaat ten tonele en ook het balkon van waarop deelnemers naar hun collega’s kijken – en supporteren – is er nog steeds. Ook de sfeer van het programma is niet veranderd. Ja, een beetje, er heerst namelijk een wereldwijde pandemie. Ik zie geen mondkapjes maar wel heel veel anderhalve meters en geen geknuffel. De warmte en liefde voor elkaar, het koken en het programma zelf zijn nog steeds heel voelbaar. Ik was fan en dat ben ik nog steeds. Kijken jullie naar kookprogramma en/of kookwedstrijden?

Om nog even terug te komen op de eerste alinea. Afgelopen weekend maakte ik (slow cooked) eend klaar, geïnspireerd op een recept van Jeroen Meus (Dagelijkse Kost). Deze week aten we tweemaal verse spinazie. Een vegetarische prei-quiche. Kip in kokosmelk met boontjes. Mijn eigen versie van pad thai (met kip en garnaal) en sticky rice met mango. Vers gefrituurde sardientjes met aardappeltjes gekookt in melk en citroen. Ik stop nu met bloggen want ik ga een Normandische appeltaart maken volgens een recept dat ik nog ken toen ik in Nederland naar 24 Kitchen keek met Rudolph van Veen. (Rudolph Bakery).

Hybride

Tags

Auto, Bompa, Culinair, Familie, Hybride, Hybride onderwijs, Onderwijs, School, Skype, Verloren maandag, Whatsapp, Worstenbrood

“Hybride betekent: nauwe vermenging van ongelijksoortige zaken. De term hybride komt voor in de volgende verbanden: Hybride (biologie) is in de biologie een kruising tussen twee soorten. Hybride (kunst) in de muziek of beeldende kunsten is een kruising tussen twee of meerdere genres die wezenlijk van elkaar verschillen.” (Wikipedia). Wist je dat er wel zeventien definities zijn voor hybride? Lees HIER.

Waarschijnlijk heb ik deze term voor het eerst gehoord tijdens mijn middelbare school carrière. Daarna heb ik nog zelden aan dit woord gedacht. Dat veranderde toen ik in 2012 een nieuwe auto wilde kopen. Ik koos voor een hybride Toyota Auris.

2012 – een nieuwe auto

Deze auto is al enkele jaren de auto van mijn schoondochter. De naam van de auto veranderde dan ook volgens mijn kleinkinderen. Eerst reed mama in de auto van Bompa. Nu rijdt Bompa soms in de auto van mama. Dus ook in naamgeving en gebruik was deze auto een tijdje een hybride.

Waarom schrijf ik over deze auto? Zomaar als voorbeeld dat het woord hybride stilaan dagelijks taalgebruik is geworden. Zeker nu ik weer actief werkzaam ben in het onderwijs is de term hybride heel actueel. ‘Hybride onderwijs’ is een term die ik steeds vaker lees en waar ik dus ook invulling aan moet geven. Hybride onderwijs is de term voor onderwijs waaraan je deels vanuit huis kunt (moet) deelnemen en deels vanuit het klaslokaal op school. Deze vorm van onderwijs moet ik af en toe inzetten (corona) zodat het onderwijsproces zo veel mogelijk doorgang kan vinden, bijvoorbeeld als een leerling of de leerkracht zelf even niet fysiek op school aanwezig kan zijn. 

Met andere woorden – lessen voorbereiden die leerlingen kunnen volgen als we (leerling- leerkracht) online contact hebben of taken die ze uitvoeren – na een instructie of opdracht – als ze zelfstandig werken. Mijn kleinkinderen kunnen me vast leren hoe dat bij hen in de praktijk werkt. Zij zijn specialisten geworden. Ik probeer het op mijn eigen manier. Vandaag staat eenvoudige zinsontleding op het programma. Onderwerp, persoonsvorm, lijdend voorwerp.

En ik ben een hybride bompa geworden. Soms in het echt aan tafel een spelletje spelen, voorlezen of een wandeling maken maar veel vaker (al veel te lang) via Skype of WhatsApp.

Deze dag wordt historisch ‘Verloren maandag’ genoemd. Ik maak straks worstenbrood en appelflappen. De madam van Wizzewasjes bracht me op het idee. Jeugdsentiment. Wat dit met hybride te doen heeft, weet ik zo gauw niet. Jullie wel?

Kerst 2020

Tags

Brandy, Cadeautjes, Culinair, Escargot, Familie, Kerstboom, Kerstmis, Licht, Mozambique

Hoe vieren jullie Kerstmis dit jaar? Eigenlijk moet ik zeggen vierden – in de verleden tijd. Verschillende adviezen (verplichtingen) van verschillende regeringen. Ik ben het overzicht een beetje kwijt. Wie en waar mag wat of wie mag iets niet? Mijn familie en directe schoonfamilie zitten verspreid over Spanje, Nederland, België, Noord-Ierland (Groot Brittanië), Portugal, Zuid-Afrika en Mozambique. Bubbels is geen Afrikaans begrip, hooguit in een fles. Hoe verliep onze kerst?

Djonasse, Mozambique. Onze kersttafel – buiten op de veranda – op 24 december 2020

Goed. Prima zelfs. Al heel wat jaren plaats ik – een beetje plagend – foto’s van Kerst op Facebook. In korte broek, in of bij het zwembad, op het strand, nippend aan een cocktail. Warm dus. Tropisch. In zomers zuidelijk Afrika. Wat is het fijn om weer even in het foto-archief te duiken. Eind 2017 – begin 2018, al mijn kinderen en kleinkinderen op bezoek. Vorig jaar maakten we plannetjes om dat nog een keer te herhalen maar dat was buiten de waard gerekend. En laat die waard toch Corona Covid heten. Bah, weg met die looser.

Kerst in een hele kleine bubbel. Dat herkent iedereen in West-Europa. Wij hielden ons aan dezelfde regels. Niet zo heel moeilijk want zoals ik al hierboven al schreef, de familie zit verspreid over zeven landen. In Mozambique is kerstavond (24 december) het belangrijkste moment als je iets of wat binding hebt met dit christelijke feest. Ook mijn schoonouders hebben een katholieke achtergrond. Mozambique – Portugese kolonie, weet je wel? Wat staat er op zo’n avond op het programma? Samen komen. Een kerstboom met daaronder cadeautjes. Een grote taart (daar zijn Mozambikanen gek op). Een feestmaaltijd. Liefst ook veel volk maar nu even niet. We zijn met z’n viertjes.

Kerst 2020 bij Isabel en Koen

We hadden afgesproken om het eenvoudig te houden. Cadeautjes zijn een aardigheidje. Het eten liever drie gangen dan een uitgebreid buffet. Als voorafje een plankje met drie kleine gerechtjes: een aspergesalade met tonijn, escargots en een vis-garnalenschelp. Het hoofdgerecht een mooi stukje vlees (biefstuk), gevulde aubergines, aardappel-bloemkoolpuree, peterselierijst, worteltjes en een salade. En een taart (zie foto helemaal bovenaan) als dessert. Zo had ik het in mijn hoofd. Alle voorbereidingen waren klaar op donderdagnamiddag.

Opnieuw werd ik verrast door CULTUURVERSCHILLEN. Je zou zeggen dat ik stilaan mijn (nieuwe) pappenheimers toch moet kennen. Ja, maar ook weer niet. Om iets voor zevenen (dat hadden we afgesproken) zitten we fris gedoucht klaar op de veranda. De ouders van Isabel wonen op minder dan vijf minuten rijden bij ons vandaan. 18.56 – Isabel krijgt telefoon dat het ietsjes later wordt. Dat is eigenlijk heel normaal. Zucht. Mozambikanen komen altijd later dan het afgesproken uur. Dat ze bellen is om mij plezier te doen. Goed. Ik pak mijn e-reader en lees wat. Isabel appt zich de blaren op de vingers. 20.06 – Er wordt weer gebeld. Ze zijn onderweg. Inderdaad een paar minuten later open ik de poort. We groeten elkaar met ellebogen. Ik ga naar de keuken en zet de oven aan. Er verschijnen meer pakjes onder de kerstboom. En dan komt er een hele grote pot met ameijoas (schelpjes) de keuken in. En een grote braadslee met bakkeljauw, aardappelen, uien en hardgekookte eieren. Een grote koelbox vol ijs, bier en wijn. Ik zucht opzichtig (in de keuken). Ik grom. Ik vloek onhoorbaar. Isabel probeert me te kalmeren. Dat lukt maar ten dele.

Isabels vader is diabeet en moet zijn suikerniveau verschillende keren per dag checken. Dat is dan ook het eerste dat hij doet als hij neerstrijkt op onze veranda. Hij moet onmiddellijk iets eten. In no time staat de pan met schelpjes met stokbrood op het tafeltje voor zijn neus. Ik zet er ook wat kaasblokjes en zoute crackers naast. Ik ga weer naar de keuken. Zweten bij een hete oven.

“Waarom? Porque?” IK WEET DAT HET ZO GAAT en toch ben ik weer van mijn apropos. Het is ontzettend lief van ze om eten mee te brengen (voor een heel regiment – zucht) maar laat dat dan weten van te voren. Niet dus. Een overvolle keuken is het gevolg. Nauwelijks extra plaats in de ijskast en de diepvries (want het is een lang wekend). Na zo’n tien minuten haalt Isabel de pot met schelpjes en brood weg en maakt haar vader duidelijk dat hij anders niets meer zal eten van wat haar man (ik dus) heeft bereid. Wat moet ik vanavond met bakkeljauw? Wel of niet serveren naast mijn eigen gerechten?

Ik moet zeggen … daarna werd het een heel gezellige avond en nacht. Heel ontspannen. Veel complimenten. Vooral de escargots waren een groot succes. Dat was voor alle drie de eerste keer. Met veel gevoel voor theater toonde de chef (ik dus) hoe het bijgeleverde tangetje en vorkje moet gebruikt worden. De peterselie-knoflook-boter kun je vervolgens uit de schelp gieten en eventueel eten (soppen) met een stukje stokbrood.

Het zal jullie niet verwonderen dat er veel foto’s werden gemaakt zodat ook Portugal, Noord-Ierland en Zuid-Afrika werden ingewijd in het eten van escargots en dat is heel wat anders dan de Portugese caracois. Die zijn veel rubberachtiger.

Het werd al gauw middernacht. Geen middernachtmis maar opnieuw elleboog-kussen en de beste wensen. Dan de cadeautjes. Om half twee moest ik Isabel echt aanmanen om met de taart te beginnen. Er kwam een brandy (een van mijn cadeautjes) op tafel, er werd gebeld met Noord-Ierland en Portugal. Daar is het tenslotte twee uur eerder, nog net geen middernacht. Ik maak een filmpje voor mijn thuisfront. Ik zie dat de appjes tergend traag worden verstuurd. Zouden er meer mensen hetzelfde idee hebben op dit uur van de nacht? Tja, wie weet …

Isabel duikt in haar mandje na brandy en taart. Mijn meisje is uitgeblust en een tikkie aangeschoten. Mijn schoonmoeder rommelt wat in de keuken. Schoonpapa en ondergetekende bespreken de politieke toestand in het noorden van Mozambique. Veel argumenteren en mekaar aanvullen, afvallen of gelijk geven. De moderator van ons gesprek heet St-Remy, brandy 40%. Om iets na drieën zwaai ik ze uit bij de grote poort. We vergaten de ellebogen, het werden knuffels en omhelzingen.

Ik doe nog een rondje door de tuin, de veranda en de keuken. Ik herschik plastic bakjes in de ijskast en de diepvries. Ik check mijn telefoon op berichtjes en filmpjes. Ik doe de buitenverlichting uit en kruip in bed. Het is 04.35. Het wordt buiten alweer licht. Dat is toch de hele gedachte achter Kerstmis? Dat het weer licht wordt …

Ik kijk nog even achterom (#1)

Tags

Boeken, Bureaucratie, Covid-19, Culinair, Diefstal, Facebook, Isabel, juni, Kate Moss, Kintu, Lesgeven, Lezen, Marcella, Mozambique, Ozark, Series, Tabula Raza, Terugkijken, Thriller

Enkele collega bloggers eindigen hun blog elke maand met een kort overzicht van hun activiteiten in die afgelopen maand. Ik vond het al lang een goed idee. Iets om ook een keertje te  proberen doen. Met wel vooraf één waarschuwing aan mezelf: ‘Ga niet herhalen wat je ook al in logjes hebt geschreven.’ Uiteraard een nobel streven maar soms zal ik er niet aan ontkomen. Ik ga het toch proberen.

JUNI 2020

Ik houd geen agenda meer bij. Terugkijken doe ik dan ook uit het geheugen.

GEKEKEN

Hier ga ik series vermelden, films niet behalve als ik ze heel bijzonder vond.

Marcella – Seizoen 1 (Netflix) Met veel plezier gekeken, samen met Isabel. We zijn gisteren begonnen aan het tweede seizoen.

Designated Survivor – Seizoen 3 (Netflix) We wisten eerst niet dat er een derde seizoen bestond van deze serie – een soort ’24’. Goed maar ook niet meer dan dat. Wel frappant dat de dreiging van een pandemie in het (her)verkiezingsjaar een belangrijk thema is. De serie verscheen voor de corona-uitbraak.

Tabula Raza – (Netflix) Een Vlaamse serie. Voor het eerst zagen we samen een Vlaamse serie met Portugese ondertiteling. Een aanrader of ben ik bevooroordeeld omdat het Vlaams is?

Ozark – Seizoen 1 (Netflix) – Een serie die ik in mijn eentje kijk. Goed. Spannend met een soort ‘zwarte’ humor. Van een Breaking Bad niveau vind ik … ik ben aan het tweede seizoen begonnen.

GELEZEN

Dert13n – Steve Cavanagh – Een heel goede rechtbankthriller

Spion buiten dienst – John le Carré – Spionageverhaal van de oude meester Le Carré. Valt wat tegen , vind ik.

De laatste stem – Graham Moore – Vijfsterrenboek van Vrij Nederland. Prima rechtbankthriller.

Testrit in Moskou – Dick Francis – een oudje. Nog prima te lezen.

Wat jij niet ziet – M.J. Arlidge – Geschenk in het kader van de maand van de Spannende Boeken. Goed maar wel een tikkeltje voorspelbaar.

Tijden van Vuur – Kate Moss – Historische roman (deel 1 van een trilogie) in de stijl van Ken Follett. Languedoc – halverwege 16de eeuw. Strijd tussen katholieken en hugenoten. Leuk, onderhoudend, spannend.

Kintu – Jennifer Nansubuga Makumbi – Een internationaal bejubeld boek. Deze vuistdikke, Afrikaanse (Oeganda) roman ben ik in juni beginnen lezen. Dit boek zal dus ook voorkomen in mijn volgende overzicht (eind juli) want ik ben pas bladzijde 123.

GEDAAN

Lesgeven / Online-lesgeven – Juni was wel een bijzondere maand want veel van de lessen stonden in het teken van ‘toetsen’. Ik had dus meer voorbereidingswerk en uiteraard ook meer nakijkwerk. Mijn Vlaamse en Nederlandse leerlingen hebben de meeste toetsen goed gemaakt. Werkwoordspelling blijft voor hen – en voor ons allemaal – een punt van aandacht. Omdat al deze kinderen en jongeren overdag Engels (Amerikaans) onderwijs volgen zijn hun teksten (opstel, brief, betoog, column, enzovoort) vaak (te vaak) ‘vertaald Engels’. Dat is vrij logisch maar natuurlijk wel een punt van aandacht.

Bureaucratie – De weg naar Canossa. Een sisyfus-marteling. De processie naar Echternach. Kafka in het dagelijks leven. Ik heb er al vaker over geschreven: de eeuwige, onontwarbare bureaucratie in Mozambique. En in deze corona-tijden is alles nog een graadje erger. Om een klein voorbeeld te noemen … er moest voor de zoveelste keer een document gehaald worden bij het kadaster in Boane. Eerst koop je een formulier dat je moet invullen. Dan lever je het ingevulde formulier in bij het juiste kantoor. De volgende dag mag je het gestempelde papiertje komen ophalen. Dan ga je naar een ander kantoor om het gestempelde formulier te laten legaliseren (betalen natuurlijk) en wachten op nieuwe stempels. Met dat papiertje – inclusief 2 stempels – ga je naar een betaalbalie (30 kilometer verderop). Je betaalt en krijgt een derde stempel. Dan weer terug naar kantoor 1. Nu kunnen ze een officieel document maken. Op een nieuw formulier schrijf je weer alle details (uiteraard dezelfde als op document 1). Een ambtenaar en notaris zal dat vervolgens in een register noteren (overschrijven) en dan moeten wij dat – in het register – onderteken. Afspraak vijf dagen later. Wij er dus weer naartoe (alweer een vrije dag die Isabel moet opnemen). “Sorry, de ambtenaar die erover gaat zit 2 weken in quarantaine. Covid-19 weet je wel? Kom volgende week.”  Grrr.  De laatste dag van juni – nieuwe ronde, nieuwe kansen. De hele akte wordt aan ons voorgelezen (notarieel Portugees … hahaha). Wij tekenen. “Overmorgen (vandaag dus) mag je de kopieën uit het register komen ophalen.” Dus het blijft een vervolgverhaal voor juli.

Koken – niets bijzonders om te vermelden. Mogelijk zijn: koeientong, broodpudding, appeltaart, moussaka, koningsgarnalen, geit en lasagne geen alledaagse gerechten. Wel de moeite waard om hier te vermelden. Knipoog. Niet allemaal op dezelfde dag hoor. Verspreid over de hele maand juni.

50 tinten Isabel

Isabel aan het ontbijt (13 juni 2020)

Ik deed onverschrokken verder met mijn persoonlijk (corona) project op Facebook. 50 tinten Isabel. Vijftig foto’s en elke foto (van mijn vrouw) voorzie ik van een gedicht. Meestal van anderen, soms van mezelf. De serie is ondertussen voltooid.

UITSTAPJES / VAKANTIE

Tot mijn (onze) spijt blijft dit onderdeel oningevuld. Geen fysieke uitstapjes. Enkel in onze dromen en in onze fantasie. Covid-19 … weet je wel!!!

NOG IETS EXTRA OM TE VERMELDEN

Jammer genoeg wel. Alweer een diefstal. Een insluiping. Voor de derde keer in anderhalf jaar tijd is de pomp van het zwembad gestolen met het daarbijbehorend elektrische systeem. Gruwel, kolere, klote-dieven. Nochtans zit alles achter slot en grendel maar ja .. sloten kunnen opengeknipt of geforceerd worden. Waarschijnlijk dezelfde bende als de twee vorige keren. Ze kennen de omgeving en de omstandigheden. Grrr. Dus toch maar prikkeldraad of een hond aanschaffen? Ik denk het wel … maar heel erg tegen mijn zin. Deze ezel heeft zich nu driemaal … zucht.

GEBLOGD

• Roeptoeters
• 1000 vragen aan mezelf (30)
• Corona update (#6)
• Spannende boeken
• Normaal

Met dank aan Annelies en Wanda. Zij inspireerden me om een maandoverzicht te maken.