Werkverblijf in Goes (6)

Tags

Atomium, België, Brussel, Duitsland, Familie, Goes, Isabel, Koffer, Mechelen, Plantentuin in Meise, Schloss Spielberg, Shopping, Steinere Rinne, Uber, Vakantie, Vrienden, Wahrberg, Waterloo, Winkelen, Zwemvijver

De vakantie is ten einde. Ik ben weer in Goes en Isabel is aangekomen in Mozambique. Nu gelukkig wel met haar koffers, waarvan één nieuwe.

Nog even terugblikken op de afgelopen drie weken. Als ik er een score aan moet geven dan twijfel ik aan een zes, een zes plus of een zeven min. Dat vind ik licht teleurstellend want natuurlijk zou een acht of een negen fijner zijn. En waarom deze subjectieve, te lage score? Dat heeft voornamelijk te maken met de nooit aangekomen en waarschijnlijk verloren koffer van Isabel. Ik heb er al genoeg over geschreven.

Het gevolg was wel dat we een paar dagen langer in België bivakkeerden. Een dagje in Mechelen en eentje in Neufchateau. Daarna een bezoek aan het Atomium, de Plantentuin in Meise en de Leeuw van Waterloo.

• 

• 

• 

• 

• 

Mechelen, Brussel, 2x Meise en Waterloo

Dat klinkt als typische bestemmingen voor toeristen. Dat is ook zo. Ik kan ook zeggen: schoolreis bestemmingen. Ik was op al die plaatsen al eens eerder, maar dan wel meer dan 50 jaar geleden. Veel kiekjes geschoten. Wat veel minder fotogeniek is, zijn de uren die ik deels wachtend doorbracht in of bij winkels. Zucht. Slik. Want je begrijpt het goed: er moest geshopt worden, wat door het verlies van de bagage ook bittere noodzaak was.

Een winkel in Neufchateau (België)

Winkelen … niet meteen mijn favoriete sport of vrijetijdsbesteding. Dat is een understatement. Tussen ons gezegd en gezwegen … dit is deels de uitleg van die lage beoordeling. Winkelen in Lissabon, in Nazaré, in Mechelen, in Neufchateau en tweemaal in Ansbach. Het was fijn dat Hanneke bij de laatste ronde in Ansbach de honneurs van me heeft overgenomen.

Over enkele weken is het kleine leed weer vergeten en ben ik zelf ook weer in zuidelijk Afrika. Ik kijk er al naar uit. Natuurlijk hadden we ook veel mooie dagen. Met als hoogtepunten de grote familie-lunch in Nazaré, de dagen in Chãos in de Portugese bergen, een avondje uit in Mechelen, de Plantentuin in Meise, het verblijf op de Wahrberg, het bezoek aan Schloss Spielberg. Ook de Steinere Rinne vond ik opnieuw een buitengewoon natuurverschijnsel. Twee keer naar het strand, vaak uit eten, spelletjes spelen met Carmen en Olivia, voor het eerst een Uber-taxi gebruikt, zwemmen in de zwemvijver van Markus en Inge, enzovoort. Als ik dit onvolledig lijstje goed tot me laat doordringen dan eindig ik deze korte terugblik toch met een score van zeven plus.

Maar nu eerst weer aan het werk in Goes. Nog zestien dagen en dan gaat IN HET SPOOR VAN DE STIER in première. Ik ga er de komende weken meer over vertellen.

Verlaten plekken in Europa

Tags

André Joosse, Foto, Fotograaf, Goes, Goes Europa, Klein Frankrijk, Nederland, Urban Exploring, Urbex, Verlaten plekken, YouTube

Zoals beloofd.

Een grote fototentoonstelling van André Joosse in Goes in de weilanden rondom de verlaten boerderij Klein Frankrijk. In de buurt van de televisietoren en de molen. Helemaal gratis. De opzet is eenvoudig. Je loopt door het weiland en je kijkt je ogen uit naar de foto’s van ‘Verlaten plekken in Europa’, geprint en gepresenteerd op groot zeil. De foto’s staan op gesteld in grote driehoeken.

Tekens twee foto’s, onder vermelding van het land en de plaats waar de fotograaf de foto maakte en een woordje uitleg. De foto’s (van de foto’s) hieronder maken het vast duidelijker.

• 

• 

• 

• 

• 

Het zijn vaak scholen, kloosters, klinieken, industriële complexen, laboratoria, hotels, paleizen, kastelen, enzovoort. Dit genre in de fotografie trekt steeds meer liefhebbers. Zeker op YouTube. Er zijn zoveel details op de foto’s te zien. Achtergelaten speelgoed, beddengoed, instrumenten. Afbladderend gipswerk, fresco’s, graffiti, onbekende meetinstrumenten. Ik kan nog wel even doorgaan. André Joosse heeft ondertussen in achttien landen zulke plekken bezocht en heel veel gefotografeerd.

Op zijn website – klik HIER – staan nog veel meer foto’s van al dat indrukwekkend verval. Stuk voor stuk vreemde, verlaten plekken mét een verhaal. Ik loop weer terug naar de binnenstad. Een wandeling van nauwelijks vijf minuten.

Goes-Europa

Werkverblijf in Goes (5)

Tags

Andre Joosse, Bierfestival, Goes, Goes Europa, Grote of Maria Magdalenakerk, Leon van den Akker, Maria Magdalena, Nederland, Reynier de Muynck, Ron Westerweel, Wilbert Biemans

Er zijn alweer vier weken ‘Werken in Goes’ voorbij gevlogen. De teller maakte flink wat overuren. Nou ja … ik dan toch. Correctie: ik en vele anderen. Tijd om het figuurlijke touwtje een beetje te laten vieren. Kortom: laat de vakantie maar komen! Vorige week was er een zeer smakelijk vierdaags Europa festival in de stad. Fiesta Europa op de Markt. Europees Bierfestival in en rondom de Singelstraat en Europese Kunst en Curiosa op de Kade – Stadshaven. Ik heb er in de tussendoor-uurtjes erg van genoten.

Ook openden twee exposities deze week de figuurlijke deuren. Maria Magdalena & het Europajaar – met een uitgebreid programma op diverse plaatsen in de stad. Ik zag al een paar hedendaagse werken in de Grote of Maria Magdalenakerk. Er zijn exposities, lezingen, films, een speurtocht en nog veel meer.

1. Reynier de Muynck 2. Wilbert Biemans 3. Ron Westerweel 4. Leon van den Akker

De persoon Maria Magdalena (zus van Lazarus in de Bijbel) spreekt al eeuwen tot de verbeelding. De een ziet haar als een overspelige vrouw en de ander als een heilige. Ze wordt (werd) dan ook heel verschillend afgebeeld en geschilderd. Dan weer met lang haar en dan weer ingetogen omkranst met een aureool. Of met symbolische voorwerpen als een rood ei, een kannetje olie, een kruis of een schedel. Goes heeft twee Maria Magdalenakerken. Recht tegenover elkaar. Goes koos haar al in 1150 als beschermvrouwe. Vandaag (22 juli) viert de Katholieke wereld haar naamdag.

Over de andere expositie vertel ik morgen. Verlaten plekken in Europa. Foto’s van Andre Joosse

Meer weten over het Europa-jaar in Goes? Klik HIER

Werkverblijf in Goes (4)

Tags

Artistiek coördinator, Dans, Goes, In het spoor van de stier, Muziek, Nederland, Regisseur, Theater, Themajaar

Wonen in Leeuwarden en werken in Goes. Geen voor de hand liggende combinatie. Dus is het thuis-zijn tot begin september verplaatst naar Zeeland. En wat ik daar doe?

Ik ben artistiek coördinator (eindregisseur) van het nieuwe zomerspektakel – In het spoor van de stier – in het kader van een nieuw themajaar in Goes.

Ik vertel de komende dagen en weken wat meer over dit vijfde zomerspektakel. Ik plaats dan ook een link naar de website waar kaartjes voor de voorstelling kunnen gereserveerd worden.

Ondertussen in Nederland (7)

Tags

Diewertje Blok, Goes, Nederland, NOB, NSM De Walvishaai, Onderwijs, Soesterberg, Theater, Wereldcafé

Loop ik mezelf voorbij? NEE, maar ik moet wel uitkijken dat ik binnenkort niet JA moet antwoorden. Aan de titel kun je concluderen dat ik weer in Nederland ben. Dat is zo. Logjes met de titel ‘Werkverblijf in Goes’ zullen hier waarschijnlijk opnieuw een plekje vinden. De repetities van ‘In het spoor van de stier’ worden steeds intensiever.

Mijn werk voor NSM De Walvishaai zit er – wat dit schooljaar betreft – bijna op. Afgelopen maandag was ik aanwezig op de grote NOB-conferentie in Soesterberg. Een hele fijne dag. Kennismaken en bijpraten met collega’s. NOB-Wereld-café. Ik zat aan tafel met Nederlandse en Vlaamse collega’s uit oa Thailand, Peru, Egypte, Polen, Spanje, Brazilië, Frankrijk, Duitsland, Ghana, Nepal, Verenigde Staten enzovoort.

Diewertje Blok was de dagvoorzitter, Michiel Smit de belangrijkste spreker en Karin leerde ons een paar fijne kneepjes van het ‘schapen drijven’. Op het eind van de dag kregen we een getekend verslag. Erg mooi. Een groepsfoto komt er later vast ook nog aan.

De schetsfabriek

Werkverblijf in Goes (3)

Tags

Albert Joachimkade, Boer, Goes, Muurschildering, Omnium, Ontmoeting, Somalië, Somaliland, Talen, Zomerspektakel

Een bijzondere ontmoeting

Ik loop bijna dagelijks van mijn logeeradres in de binnenstad van Goes naar het Omnium waar ik mijn leenauto gratis kan parkeren. Een klein kwartiertje lopen als ik niet te vaak stop om iets te fotograferen. Deze dag had ik geen grote haast en maakte ik wat foto’s.

Goes – Albert Joachimkade

Ook Goes heeft heel wat muurschilderingen. Een soortgelijke duif is ook op een grote flat te vinden. Deze is ietsjes kleiner. Ik schrijf later nog wel een keer wat uitgebreider over de murals in Goes. Wat je waarschijnlijk niet ziet is de bushalte zo’n 50 meter verderop. Ik loop in die richting en wordt aangesproken door een vrouw in het bushokje, duidelijk met Afrikaanse roots. De vrouw, niet het hokje. “Waarom filme jij?” (*) Ik ben verbaasd en antwoord dat ik niet film maar foto’s maak. “Maar jij bent geen toerist. Waarom film je dan?” Ik reageer met een paar oo’s en aa’s. “Ben jij toerist? Woon jij hier?” Ik antwoord met een mix van ja en nee. Ik voel me geen toerist, ik verblijf hier tijdelijk omdat ik hier in Goes werk.

Ze wil meer weten maar eerst vraagt ze waar ik wel woon. Bij die vraag twijfel ik altijd of ik ‘Leeuwarden’ of ‘Mozambique’ antwoord. Ik kies voor het laatste. “O, jij bent Boer!” Ik kan mijn oren nauwelijks geloven. Ik gniffel. “Boer” is het woord dat veel donkere Mozambikanen gebruiken voor een witte man. Witte Zuid-Afrikanen worden al eeuwen ‘Boer’ genoemd. Ik vraag waar zij oorspronkelijk vandaan komt. “Somalië”. Ze woont in Goes. Ik vertel haar dat ik daar nog nooit ben geweest maar wel ooit werkte met een circusgroep uit Somaliland. Ze klaart helemaal op want zij komt uit Somaliland. Een grote smile en het licht-agressieve toontje is helemaal verdwenen. Ik vraag welke talen zij spreekt. “Somalisch, Engels, Frans en Nederlands.”

Het woord ‘theaterregisseur’ doet geen belletje rinkelen. Theatre en dance wel. Ik vertel over het aanstaande zomerspektakel in Goes. Ik nodig haar uit om zeker te komen kijken. “In de buurt van het station” herhaalt ze zeker vier of vijf keer. Ja. Eind augustus, begin september. Ik krijg net geen knuffel. We nemen afscheid met een boks-handje. Ik mompel nog iets in het Portugees en wandel verder naar mijn auto.

Wat een leuke ontmoeting. Even aarzel ik of ik niet terugloop en zal vragen om een selfie van ons beiden. Dat doe ik niet. Dit logje vertelt meer dan een foto van een vrouw in een bushokje.

(*) Ik heb met opzet “Waarom filme jij?” geschreven want zo klonk het. Verder in de tekst schrijf ik haar woorden in correct Nederlands. Dat sprak zij niet maar ze deed wel haar best. Waarschijnlijk was haar ‘agressieve’ toontje niet de bedoeling maar het spreken met losse woorden ipv zinnetjes is gemakkelijker. En vragen stellen is gemakkelijker dan antwoorden geven op vragen die je mogelijk niet verstaat.

Boodschappen zelf scannen

Tags

Albert Heijn, Boodschappen, Goes, Scannen, Zelf-scan

Sinds enkele jaren hebben de grote supermarkten een zelfscan-systeem. Het hangt van mijn bui op het moment af of ik aanschuif bij de kassa of niet. Ik heb nog nooit rondgelopen met zo’n mobiele scanner die je bij het entree-poortje kunt meegraaien. Noem mij gerust ouderwets. Sinds er in de buurt van de kassa een zelfscan-systeem is, scan is wel zelf. Behalve als er hooguit één persoon bij een gewone kassa staat. Gek genoeg doe ik dat alleen in AH-winkels.

Ik liep een rondje door Goes en sprong even binnen bij een Albert Heijn. Ook nu weer verbaas ik me hoeveel er te koop is. Of beter gezegd: hoeveel keuze er is. Ik vul mijn mandje. Fruit, brood, beleg, een sapje, melk, kwark, jam en wat plastic bakjes met tapas. Drie bakjes voor vijf euro. Ik kies een bakje met garnalen, rolletjes ham met een roomkaasvulling en een bakje geroosterde artisjokken.

Ik loop naar de zelf-scan-afdeling. Ik zet m’n rugzak op een plankje. Onderin mijn rugzak ligt mijn vest. Ik haal het eruit om later bovenop mijn boodschappen te leggen. Ik scan elk product. De zwaarste zaken vinden een plekje onderin. Het brood komt bovenop, net onder mijn vest. Ik druk op ‘betalen’. Er verschijnt een vaag scherm dat ik niet eerder zag. Wat gaat er mis? Ooo. Ik moet wachten want iemand komt mijn tas en scan-geschiedenis controleren. Dat gebeurde me niet eerder. Een vrouw met ‘getrokken pistool’ komt aanlopen en beveelt me mijn tas te openen. Ze steekt haar rechterarm met een scanner in mijn tas. Ik hoor voortdurend piepjes. Met haar linkerhand graait ze de boodschappen door elkaar. Na een flinke minuut zegt ze dat alles in orde is. Ik pin het aankoopbedrag (*), druk de bon af en loop door een poortje naar buiten.

Een uurtje later ben ik thuis en pak de boodschappen uit. Zaken verdwijnen in de koelkast, in de broodtrommel, enzovoort. Ik voel nattigheid aan de onderkant van enkele producten. Ik begrijp dat niet. Wat lekt er? Mijn hele rugzak is leeg maar er is een bodempje ‘vocht’ achtergebleven. Een beetje olieachtig. Wat is er misgegaan? Ik haal sommige zaken weer terug uit de ijskast. Het plastic ‘sealtje’ van de artisjokken is deels opengescheurd. Met dank aan de rommel-gestapo bij de zelfscan-kassa. Ik vond dat graaien van haar best raar maar hield mijn mond.

En nu? Waarschijnlijk kies ik voortaan weer voor de ouderwetse kassa. Mijn rugzak heb ik schoongemaakt met keukenpapier en een nachtje binnenstebuiten laten drogen.

(*) Wat zijn boodschappen (in AH) duur.

Werkverblijf in Goes (2)

Tags

Bami, Goes, Heemkundige kring, Jumbo, Met het oog op Goes, Nederland, Plakboek, Plakplaatjes, Poortjes, Ruilen, Vrienden, Zeeland

Naast (regie)werkzaamheden gaat het (online) lesgeven aan mijn Nederlandse leerlingen in Mozambique ook gewoon door. Ik ontdekte dat ZOOM ook de één-op-één vergaderingen heeft gelimiteerd tot 40 minuten. Jammer. Gelukkig raadde een vader me aan om Google-Meet te gebruiken. Daar is – voor zover ik het begrijp – geen tijdslimiet. Dat ga ik volgende week uitproberen.

Ondertussen dwaal ik af en toe door het (oude) centrum van Goes. Wat me opvalt zijn de vele poortjes en steegjes. Die waren me nooit eerder opgevallen. Ik maakte enkele foto’s met mijn mobieltje maar ik ga de komende tijd wat meer ‘poortjes’ verzamelen.

Poortjes en steegjes in Goes.

Deze drie foto’s nam ik op weg naar een eetafspraak bij vrienden. Ik schoot meer plaatjes maar dat is voor later. Toen ik arriveerde bij mijn eet-bestemming trof ik de heer des huizes aan boven een plakboek. Zo’n soort boek als de Panini-voetbal- of wielrenplaatjes. Ik heb ze zelf ook gespaard. Maar wat blijkt nu? De Heemkundige Kring van Goes en Jumbo Supermarkt hebben een plakboek samengesteld. Bij elke 10 euro aankopen krijg je een pakje met 5 plaatjes.

Ik schuif aan en begin te kijken en te lezen. Wat een mooi initiatief. Een half uur later moet ik plaats maken voor een heerlijke bami-maaltijd. Ik word wat bijgepraat over het boek en de samenstellers. In het boek herken ik heel wat plekken in de gemeente Goes. Ik zie zelfs evenementen waar ik aan heb meegewerkt. Leuk! Ik lees links en rechts wat in het boek. Veel historische informatie is geordend via diverse thema’s. Ik moet er binnenkort wat extra tijd voor vrijmaken. Er schijnen zelfs officiële ruildagen te zijn voor ontbrekende plaatjes. Heerlijk toch. Volwassenen die weer even kind worden en wegdromen bij hun eigen plakboeken van weleer …

Werkverblijf in Goes (1)

Tags

Goes, Goes-Europa, Regisseur, Theater, Themajaar, Zeeland, Zomerspektakel

De titel verklaart waarschijnlijk al veel. Mensen die hier al langer meelezen weten dat ik met enige regelmaat actief ben in Goes (provincie Zeeland). Met ‘actief’ bedoel ik: aan het werk als (theater) regisseur. Met ‘enige regelmaat’ bedoel ik: elke 4 jaar. Dat laatste moet ik nu bijstellen tot 5 jaar.

Sinds 2005 organiseert de gemeente Goes elke vier jaar een themajaar. In 2005 was dat ‘600 jaar stadsrechten in Goes’. Vier jaar later gevolgd door ‘Goes Afrika’ (2009). In 2013 werd het ‘Goes Latijns-Amerika’. Ook Azië kwam aan bod in 2017 met ‘Goes Azië’. Het college van burgemeester en wethouders besloot enkele jaren geleden dat 2021 het thema ‘Goes Europa’ zou krijgen. De pandemie veroorzaakte een uitstel van een jaar. Maar nu is het nieuwe themajaar (2022) al even aan de gang.

Opnieuw ben ik betrokken bij een van de hoogtepunten van zo’n themajaar: het zomerspektakel. En dat vind ik heel fijn. Omdat ik niet meer in Bergen op Zoom woon, moest er een oplossing gevonden worden voor een logeeradres in Goes. En dat is helemaal goed gekomen. Met grote dank aan mijn gastvrouw. Ik voel me al helemaal thuis. Ik kom al sinds 1999 heel vaak in Goes maar ik had er nog nooit overnacht. Dat was uiteraard nooit nodig want Bergen op Zoom ligt om het hoekje (bij wijze van spreken).

Sinds mijn werkverblijf-met-overnachting kijk ik ook anders naar de stad. En heb ik andere vragen. ‘Waar kan ik gratis parkeren?’ ‘Hoe loop ik het best van A naar B?’ ‘Waar is de dichtstbijzijnde bakker?’ ‘Is er een wereldwinkel in Goes?’ ‘Bestaat de muziekschool nog?’ Enzovoort.

Ik loop dus ook door andere, voor mij nieuwere straatjes. Ik ontdek andere doorkijkjes van een stad die ik toch tamelijk goed ken. Ik zie nieuwbouw en bij een braakliggend terrein vraag ik me af: ‘Wat stond hier vroeger?’ Kortom: ik ga de komende tijd regelmatig iets vertellen over Goes en over het zomerspektakel 2022.

Goes. De Grote Markt, het stadhuis en een doorkijkje naar de Grote of Maria Magdalenakerk.

Meer informatie over het themajaar: Goes Europajaar 2022 en via Facebook – klik HIER. En je begrijpt het al: wordt vervolgd.

Overpeinzingen

Tags

Avocado, De Walvishaai, Goes, Goes Europa, In het spoor van de stier, Kippen, Koeien, Mozambique, Nederland, Regie, Reparatie

Een dag om van alles op een rijtje te zetten. Isabel heeft een personeels-uitje dus ik heb het koninkrijk voor mezelf. Er zijn heel wat denkbeeldige hoofdstukjes die mijn aandacht vragen. Ik noem er een paar. Het mapje met foto’s van Zaza is min of meer volledig. Ik maak er een fotoboek(je) van. Ik ruim flink wat foto’s op. Lees: ik gooi flink wat (WhatsApp) foto’s weg. Opgeruimd staat netjes. Ik probeer via via wat foto’s van onze bruiloft te recupereren. Dat wordt een dun fotoboekje. Beter iets dan niets (na bijna 9 jaar).

De komende weken nemen Marcel, Jimmy en Maryse mijn regie-honneurs in Goes waar. Dank jullie wel. Daar hebben we vanochtend goede afspraken over gemaakt via Zoom. In het spoor van de stier. Voorstellingen eind augustus, begin september in Goes in het kader van GOES EUROPA.

Mijn schoonouders kwamen vanmiddag langs met heel veel vlees. Zij gebruiken onze extra diepvries als tijdelijke opslag. Zij hebben een dertigtal koeien in Goba, zo’n zestig kilometer hier vandaan. Regelmatig wordt er eentje geslacht en dan zijn wij de ‘gelukkigen’ om ook onze gewone diepvries te vullen met heel veel … beef. Nu nog een goed en scherp mes kopen om die grote lappen wat te verdelen in bruikbare porties.

Het lijstje van zaken die gekocht moeten worden, groeit schrikbarend hard. Sinds donderdagavond is onze televisie zo dood als een pier. Reparatie of vervanging? Ik vrees het laatste. Het internet is weer eens veel te traag. Ben ik misschien verwend met de goede internetverbindingen in Nederland of is er iets anders aan de hand? Ik weet het niet. Ook mijn laptop is over enige tijd aan vervanging toe, vrees ik. De keukenboiler heeft het begeven. Dus ook die wordt vervangen. Nog meer? Ik hoop het niet. Oo ja, alle airco’s zijn toe aan een jaarlijkse service en het aggregaat heeft nog steeds kuren.

Alle kippen en onze haan zijn vorige week geslacht. Op mijn aanraden. Er zaten veel te veel vlooien (of iets dergelijks) in het hok en de buitenren. Het jonge grut overleeft dat niet en de hennen raken van de leg. Oplossing: de beesten worden geslacht en worden de komende tijd opgegeten. Het te kleine en onhandige hok breken we af. We bouwen een handzamer hok en ontsmetten de hele boel. Binnen een paar weken beginnen we aan de tweede ronde (wat kippen betreft).

De zomervakantie komt eraan. Nou ja … eind juli en begin augustus. De plannen zijn er, nu nog de praktische zaken regelen. Vliegtickets boeken is gemakkelijk. Een visum voor Isabel aanvragen is meestal dom papierwerk regelen. Data afstemmen met familie in Nederland, Ierland en Portugal. Ik kom er nog op terug als het zover is. De voorpret is al wel begonnen.

Vanaf morgen duik ik weer in De Walvishaai. Niet letterlijk natuurlijk want zo’n beest eet geen vlees. Nee, het is de naam van de Nederlandse school in Maputo. We hebben Vlaamse en Nederlandse leerlingen en meester Koen is blij om ze vanaf maandag weer te zien.

Had ik al verteld dat het avocado-seizoen nog niet voorbij is? Mmmm. Wat een genot, wat een lekkernij!

In mijn map ‘concepten’ staan veertien stukjes die ik nog niet heb gedeeld. Ze zijn nog niet rijp voor publicatie. Ga ik die dan ook maar weggooien (niet mijn sterkste eigenschap) of ga ik er wat aan sleutelen en schaven? Je begrijpt het … een dag vol met overpeinzingen.