Vluchtelingen

Tags

Beira, Corona-virus, Cycloon, Ethiopia, Familiedag, Griekenland, IDAI, Jesus, Kamp Moria, Kenneth, Kerstmis, Klimaat, Lockdown, Maputo, Mekelle, Mozambique, Palestijnen, Regen, Soedan, Umoja, Vluchtelingen

Staat de kerstboom? Met een kerststalletje? Laat ik zelf JA antwoorden op deze vraag. Jozef, Maria en het kindeke Jesus – ja aanwezig. Os en Ezel – ja – aanwezig. De herders en schapen – ja – aanwezig. De drie koningen – Gaspar, Melchior en Balthasar – ja – aanwezig (in gezelschap van een kameel). Een engel die denkbeeldig “Gloria in excelsis Deo’‘ zingt – ja aanwezig.

Nog even en Jozef, Maria en het pasgeboren hummeltje (Palestijnen neem ik aan) moeten op de vlucht want borelingen van het mannelijk geslacht worden als gevaar gezien door koning Herodes. De biezen worden gepakt, de Tom Tom ingesteld, eindbestemming Egypte. Vluchtelingen dus. Ontheemden. We hebben ze in miljoenen versies nagemaakt voor onze huiskamers in december.

Natuurlijk steek ik hierboven de draak met dit bijbelse verhaal. Maar hoeveel mensen hebben deze dagen een soortgelijk stalletje gezet en tegelijkertijd schreeuwen ze digitaal op sociale media dat de grenzen dicht moeten voor vreemdelingen?

Foto door Ahmed Akacha op Pexels.com

Vluchtelingen. Een triest fenomeen van alle tijden. In Nederland is er al het hele jaar een oproep op sociale media (en in het parlement) om 500 minderjarigen op te halen uit de kampen op Lesbos (Griekenland). Uiteindelijk zwichtte Rutte III. Honderd en niet meer. De teller staat half december al op zestien daadwerkelijk gearriveerde ‘schrijnende’ gevallen. Google even het woord ‘Kamp Moria’ maar doe dat niet vlak voor je aan het kerstmaal begint.

Vluchtelingen. Heel af en toe haalt Ethiopië het nieuws. Een regionaal conflict. Een strijd om meer zelfbestuur in de noordelijke regio Tigray. De landelijke overheid staat dit niet toe. Ik ben er heel vaak geweest. Onze laatste UMOJA-voorstelling (september 2014) was in de hoofdstad Mekele voor vele duizenden bezoekers). Een groot succes in het plaatselijk congrescentrum. Ik heb er veel goede vrienden wonen. Ik kan ze al maanden niet bereiken. Tigrani zijn op de vlucht voor oorlogsgeweld. Vluchtelingen dus. Zij zijn met vele duizenden de grens overgestoken naar buurland Soedan.

Foto: Pixabay

Vluchtelingen. In diezelfde regio zijn grote vluchtelingenkampen voor ooit gevluchte Eritreeërs. Deze mensen zijn nu door Tigrani uit die kampen verdreven want zij vinden dat zij daar nu meer recht op hebben. Tienduizenden extra ontheemden op de dool. Een reportage van VRT-Nieuws. Klik HIER. Ik zal later nog wat uitgebreider schrijven over dit conflict (oorlog) en mijn bezoeken aan deze regio.

Vluchtelingen in Mozambique. Ik begin eerst met een link. Klik HIER. Heb je doorgeklikt? Waarschijnlijk nog niet. Ik citeer wel even de kop van dit artikel op nu.nl: ‘Zeker 400.000 mensen sinds 2017 gevlucht uit noorden van Mozambique’. Je leest het goed … vierhonderdduizend. Ik schreef al eerder over het Islamitische geweld in de provincie Cap Delgado. Het is ook de provincie waar cycloon Kenneth huis hield. Iets zuidelijker trok cycloon Idai een verwoestend spoor. Mogelijk herinner je dat nog. In de internationale pers werden ze de eerste klimaat-vluchtelingen genoemd. En weet je wat al dagen nieuws is in de lokale Mozambikaanse pers? Er komt een nieuwe cycloon aan. Cycloon Chalane.

Facebook

Waarschijnlijk in dezelfde regio als eerder, aankomst op 30 december. Maputo en Matola maken zich vanmiddag (woensdag) op voor heel veel regen. Dan lopen niet enkel de straten onder water maar gegarandeerd ook duizenden hutten en krotwoningen in de hoofdstad. Je begrijpt dat ik dan smalend glimlach als ik lees dat het Verenigd Koninkrijk mogelijk voedseltekorten krijgt tussen Kerst en oud-en-nieuw.

Veel plezier met de voorbereidingen van Kerst 2020 die anders zijn (zullen zijn) dan veel voorgaande vieringen. O ja, in Mozambique is 25 december ook een vrije dag. Het heet niet: ‘Kerstmis, Christmass of Natal’ … officieel heet het ‘familiedag’. Want religie is geen reden voor een vrije dag in dit van oorsprong marxistisch socialistisch land. Ik ben fan van dit idee. Boas festas.

Even bijpraten (2)

Tags

Bank, Beira, Bruiloft, BTM, Familie, IDAI, Internet, Isabel, Moza-bank, Mozambique, Paus, Peaky Blinders, Uitnodiging, Weblog

Alweer een week niets toegevoegd op mijn eigenste stukje www. Hoe dat komt? Daar heb ik eigenlijk geen antwoord op. Ik ben niet drukker dan normaal. Ik lees wel maar niet opvallend veel vaker dan gebruikelijk. Ik reageerde de afgelopen dagen wel op stukjes van collega-bloggers maar ik vergat mijn eigen weblog. Vandaar dus een korte update (in slecht Nederlands). Even bijpraten …

Mijn bank-perikelen zijn nog steeds niet opgelost. Ik kan mijn ‘oude’ btm-bankpas wel gebruiken maar ik heb nog steeds geen toegang tot internet-banking. Dat betekent dat ik niets kan beginnen met mijn eurootjes op mijn Mozambikaanse bankrekening. Ook bij mijn derde bezoek verontschuldigden de dames van MOZA-bank zich. De twee systemen (BTM en MOZA) zijn nog niet volledig aan elkaar gekoppeld. Nog even geduld. Ik heb ondertussen wel mijn nieuwe rekening-nummers en bijbehorende NIB en IBAN-nummers gekregen. Mijn persoonlijke ‘economie’ draait weer uitsluitend op cash-geld. Wordt vervolgd …

De ene bruiloft is nauwelijks achter de rug of er liggen alweer drie uitnodigingen klaar. Omdat Isabels ouders tot eind oktober in Portugal verblijven worden wij geacht acte de présence te geven. Een oud-collega. Een neef. Een vage kennis van vroeger. Ik heb tweemaal ja gezegd en eenmaal nee. Mensen die ik nog nooit gezien heb en Isabel waarschijnlijk ook niet … nee … dank u. “Proficiat, eet smakelijk, proost en nog veel geluk samen”.

De paus is weer veilig terug in Vaticaan. Zijn rondreis in zuid-oost Afrika zit erop. Driemaal M. Mozambique, Madagascar en Mauritius. Veel media-aandacht. Ook wij keken een paar dagen naar het achtuurjournaal. ‘Vrede en verzoening’ waren de sleutel-woorden tijdens alle interviews en toespraken. Heel veel speeches met voortdurend de Mozambikaanse president in beeld. Het is tenslotte verkiezingstijd. Waar nauwelijks aandacht voor is (was) … na IDAI, de storm die Beira (tweede grootste stad van Mozambique) trof, zou de paus zeker deze streek bezoeken en in gesprek gaan met overlevenden. Dat is dus niet gebeurd. Waarom niet? De burgemeester van Beira is van de oppositiepartij MDM (en ook presidentskandidaat) en zou anders teveel aandacht krijgen. Let op … dit zijn mijn woorden. Verder hoor ik daar niemand over. Klik HIER voor een kort verslag en enkele foto’s.

We kijken af en toe een aflevering van ‘Peaky Blinders’ maar vaak is Isabel te moe en gaat haar figuurlijke kaarsje al rond negen uur uit.

Bron: Pixabay

Zeker na een dag als gisteren wanneer de ‘baas’ haar tot half acht bezighoudt. Deels voor prive-zaken maar ja … dat zijn verworven rechten van het hoger management. Einde werktijd is officieel 17u. Compensatie? Vergeet het maar. Vanochtend liep de wekker gewoon om 5.10 af en vertrok mijn lief om 6.15 naar kantoor in de stad.

Ik ga zo mijn lessen voor morgen voorbereiden want dat gaat ook gewoon door. Daar ben ik blij mee. Daarna ga ik de maandelijkse waterrekening betalen en klagen dat die veel te hoog is. Belachelijk hoog. Dus weer een hoop … gedoe. Het houdt me wel actief zullen we maar zeggen. Ik wil uiteraard positief eindigen …

Papa Francisco já está a caminho de Maputo

Tags

Felipe Nyusi, Frelimo, IDAI, Katholiek, Kenneth, Maputo, Mozambique, Papa Francisco, Paus, Politiek

Mozambique was in het (Europese) voorjaar wereldnieuws. Twee mega-grote stormen (Idai en Kenneth) teisterden het midden en noorden van het land. Ik heb er vaak over geschreven. De meeste volgers van mijn stukjes hebben (waarschijnlijk) een extra oor wanneer ze het woord ‘Mozambique’ horen op radio of televisie.

Ook de volgende dagen zal het woord ‘Mozambique’ vaker te horen zijn in internationale nieuwsuitzendingen. Paus Franciscus is onderweg naar Maputo.

Paus-prularia te koop in Maputo

Hij komt vanmiddag aan en blijft een paar dagen. Vrijdag krijgt het hele land een extra vrije dag. Ook zaterdag 7 september is een officieel vrije dag. Het land herdenkt dan het Lusaka-vredesakkoord. Met andere woorden: een lang, vrij weekend.

In eerste instantie dachten we een weekendje ‘weg’ te gaan. Maar dat is waarschijnlijk een slecht idee. Heel veel doorgaande wegen zijn de komende dagen gedeeltelijk afgesloten. En bij de grens met Zuid Afrika verwachten ze urenlange files. Enerzijds Mozambikanen die er even ‘tussen uit knijpen’ en anderzijds Zuid Afrikaanse religieuze toeristen – pelgrims – die hopen een glimp op te vangen van ‘the Pope’.

De verwachting is dat het een gekkenhuis wordt. Ik ben benieuwd. Is Mozambique katholiek? Dat is moeilijk om te beantwoorden. Er wordt gezegd dat 23% van de bevolking katholiek is. Natuurlijk heeft de Portugese kolonisator zijn best gedaan om zuid-oost Afrika te bekeren tot het Roomse geloof. Ook Isabels familie is katholiek maar dat merk ik alleen als een ouder lid van de familie overlijdt. Dan is er een herdenkingsmis in een van de katholieke kerken in Maputo. Verder merk ik er eigenlijk niets van. Niet heel veel anders dan in ontkerkelijkt Vlaanderen of Nederland. Doopsel, eerste communie, plechtige communie / vormsel, soms trouwmis, Kerstmis, begrafenis. Dat is het zo’n beetje.

Ik ga een paar dagen naar het acht-uur-nieuws kijken op TVM. Iets dat ik niet vaak (meer) doe. Ik lees een Engelstalige (Mozambikaanse) internet-krant en blader soms door een papieren krant bij mijn schoonouders. That’s it.

Een laatste opmerking. Natuurlijk is dit bezoek een politieke aangelegenheid. Puur gericht op zieltjes winnen. Niet voor de hemel maar voor het stemhokje. 15 oktober zijn er presidentsverkiezingen. De campagne is afgelopen zaterdag officieel van start gegaan. En wat is er mooier voor de zittende president – Felipe Nyusi (Frelimo) om drie dagen pontificaal in het wereldnieuws te staan?

Klimaatvluchtelingen (5)

Tags

Donatie, Familie, Huis, IDAI, Ine, Klimaatvluchtelingen, Mozambique, Sofala

Het (voorlopig) laatste deel over klimaatvluchtelingen en (de gevolgen van) cycloon IDAI. Vandaag over de wederopbouw, een update en een nieuw verzoek. Op 3 mei schreef ik ‘Een donatie voor Mozambique’. Ik had vandaag ook de titel ‘Een donatie voor Mozambique – deel 2′ kunnen gebruiken.

Ruud – een neef van Ine – heeft me (ons) een tweede nieuwsbrief bezorgd. Hij beloofde eerder om ons te informeren wat er met het opgehaalde geld gebeurt in Mozambique – bij zijn jonge zoon, zijn moeder en zijn familie. Ik citeer grote stukken uit zijn nieuwsbrief.

“Lieve mensen, ons huidige bedrag staat nu volgens (nichtje) Ronique op € 1970,- Dit is geweldig. ik wil jullie heel graag op de hoogte brengen van wat er met jullie bijdrage is gebeurd en dat o.a. aan de hand van foto’s. De funderingen zijn opnieuw uitgegraven en zijn helemaal klaar.”

De funderingen zijn gegraven

“Het metselwerk is inmiddeis opgetrokken tot ongeveer 40 cm boven het maaiveld (hoogte van de begane vloer). Er is een metselaar ingehuurd en de rest van de werkers bestaat uit familieleden, die vrijwillig meehelpen tegen gratis kost en inwoning.”

Het metselwerk is begonnen.

“Ik zorg zelf voor de tekeningen en ook voor regelmatig contact via WhatsApp.”

Bouwtekening

“Wederom wil ik jullie vragen voor een donatie i.v.m. de kapconstructie, kozijnen, elektra etc. voordat we deze rekening gaan sluiten over ongeveer 3 of 4 maanden. Elke maand krijgen jullie een nieuwsbrief van mij. Zijn er bepaalde vragen, dan hoor ik dat graag. Ik wil jullie andermaal ontzettend bedanken voor jullie medeleven en we zijn heel erg ontroerd door de warmte en giften van iedereen. Jullie hebben mijn familie en mij ook enorm gemotiveerd om weer het roer om te zetten naar een betere toekomst.                                                                                          

Het is zo inspirerend om mensen op een directe manier te helpen en te ondersteunen, daarom wil ik voorlopig doorgaan met mijn nieuwsbrieven met daarin alle informatie. Ik hoop dat we deze band tussen ons allemaal  alleen maar daardoor verstevigen. We gaan samen een huis bouwen en jullie zullen en kunnen daar heel trots op zijn.

Heel erg bedankt, Ruud, namens mijn familie in Mozambique”

Zoals je begrijpt is geld nog steeds van harte welkom. Ik herhaal daarom graag het rekeningnummer: NL 08 INGB 0795 3738 80 op naam van RBB Arts  Deze rekening wordt beheerd door Ronique – een nichtje van Ruud en Ine. Voel je uiteraard vrij om iets te geven. Ik durf wel zeggen dat dit geld 100% naar de bouw van het huis(je) gaat. Niet naar westerse hulpverleners die ook heel goed werk doen, begrijp me niet verkeerd. Het is hulp op micro-niveau, heel concreet en persoonlijk.

In de SERIE: KLIMAATVLUCHTELINGEN en CYCLOON IDAI

En morgen weer heel iets anders …

Klimaatvluchtelingen (4)

Tags

Búzi, Beira, Cholera, Drinkwater, Hulpverlening, IDAI, Lusa, Mozambique, Overstromingen, Rode Kruis, Sofala, Superman, Voedsel

Ik ga nog twee dagen door met dit onderwerp. Na drie verslagen van een Nederlandse wateringenieur, vandaag foto’s en een bewerkt (vertaald) artikel uit Lusa. Eerder verschenen in  Club of Mozambique.

Búzi-superman onderneemt een riskante tocht om voedsel te vinden voor zijn familie.

De 37-jarige Hélder Fazenda, een leraar wiskunde, smeekt of hij ruimte kan krijgen voor hemzelf en voor twee zakken voedsel in een van de weinig bruikbare boten in Beira die stroomopwaarts vaart op de Búzi-rivier. Tijdens cycloon IDAI verloor hij alles, behalve de kleren aan zijn lijf. Een t-shirt met de grote ‘S’ van Superman is het enige dat hij nog heeft.

Sr Fazenda op de boot naar Búzi (*)

Misschien heeft hij vandaag wel superman-krachten nodig om te slagen in zijn missie: terugkeer vanuit Beira mét voedsel-voorraden voor zijn gezin in het verderop gelegen Búzi-dorp – verwoest en overstroomd gebied. In gewone tijden is dit een triviale onderneming, nu een avontuur.

Het kleine houten schip, gehuurd door een groep mensen, verlaat Praia Nova, bijna in het centrum van de stad Beira, richting het dorp. Een risicovolle reis. De weersomstandigheden zijn niet gunstig. De nood is hoog. Het schip werd bijna tegengehouden door de lokale maritieme autoriteiten maar kan (mag) toch vertrekken. Stroomopwaarts … waarschijnlijk een reis van ruim vier uur – twee keer zolang als normaal. De rivier kolkt en voert veel bruin water af – vanuit het overstromingsgebied naar de Indische oceaan.

Toen hij het dorp en zijn gezin – vrouw en een zoontje van acht maanden – verliet, wist hij niet wat hij in Beira zou aantreffen. Wat is er te koop? Is er vervoer terug? Kan ik terugkeren of niet? De wereld op z’n kop – bijna alles onder water. Dagen was hij – net als duizenden andere mensen omgeven door water en nog eens water. Wachtend op hulp, wachtend op voorraden.

“Ik moest het risico lopen om naar Beira te gaan en proberen voedsel mee te nemen naar mijn familie,” zegt Fazenda, eraan toevoegend dat behalve bonen en rijst, de zakken ook melk bevatten voor zijn kind. “Ik zat in een opvangcentrum in Búzi, maar niemand kon ons echt helpen. Er zijn geen artsen. De wegen zijn geblokkeerd en er is geen communicatie. Mensen worden gebeten door slangen en er is geen manier voor hen om hulp te krijgen” voegt hij eraantoe.

Vele uren na vertrek in Beira wordt Superman Hélder Fazenda herenigd met zijn gezin. Maar wanneer hij deze tocht weer kan maken is onbekend. De toekomst is nog steeds zeer ongewis.

Ondanks dat het waterpeil daalt, staan alle wijken van Búzi-dorp een week na de cycloon nog steeds onder water. Dicht bij de kust drijven er dode dieren in de rivier – deels al in ontbinding. Sommige passagiers worden onderweg ziek.

Zo gauw het kon vertrokken tientallen mensen uit Búzi naar Beira. Een riskante onderneming. Veel gezinnen blijven achter in de hoop dat vader of broer gauw terugkomt. Er moet betaald worden voor het beperkte vervoer – 200 of 300 meticais en er zijn verder geen garanties over terugkeer. Kortom geen liefdadigheidsactie.

Op zoek naar een droge plek (*)

Helga Tânia, een andere leraar, vertelt aan de journalist van Lusa dat ze twee dagen op het dak van haar huis verbleef, wachtend op hulp die nooit kwam. Samen met haar twee broers waagden ze de tocht naar Buzi – bijna 12 kilometer verderop. In de hoop van daaruit naar Beira te reizen. Maar eerst moet er betaald worden. “We hebben geen geld,” aldus Tânia, die alles verloor. Voorraden in de provincie-hoofdstad lijken verder weg dan ooit. Het waterpeil zakt stilaan. Mensen verspreiden zich meer en meer en drinken vervuild rivierwater. De situatie is chaotisch. Alle ingrediënten voor cholera zijn aanwezig. Waterzuivering heeft een heel hoge prioriteit. Het Rode Kruis helpt waar het kan.

(*) Bron: Club of Mozambique en Lusa

Morgen het laatste deel over KLIMAATVLUCHTELINGEN en het LEVEN NA IDAI

Klimaatvluchtelingen (3)

Tags

Búzi, Estaquinha, Guara Guara, Herbert Bos, Hulpverlening, IDAI, Klimaatvluchtelingen, Mozambique, Noodhulp, Resettlement, Sofala, Unicef, Water

Vandaag het laatste verslag van wateringenieur Herbert Bos – tijdelijk gedetacheerd bij UNICEF Mozambique. De tekst en foto’s zijn van deze Nederlandse hulpverlener in de provincie Sofala nadat cycloon IDAI en de daarop volgende overstromingen een spoor van vernieling achterlieten.

In de buurt van Buzi (20 km westelijker), ligt Guara-Guara, ook een resettlement area. Dit gebied ligt duidelijk hoger en is ook al bij eerdere overstromingen gebruikt als resettlement. Anderhalve week geleden zijn de eerste klimaatvluchtingen vanuit de kampen in Beira teruggekomen in dit gebied. Ik was daarbij. Ze kwamen aan met vier grote bussen en veel organisaties en overheden waren aanwezig.

Aankomst van klimaatvluchtelingen in Guara Guara (*)

In dit resettlement gebied zijn ook nog geen condities, er zijn geen wegen of watervoorzieningen. UNICEF lost dit nu samen met de overheid en met partners op. Wij werken er aan om binnen afzienbare tijd een goed watersysteem beschikbaar te hebben. In de tussentijd zorgen onze partners met ‘watertrucking’ voor de tijdelijke watervoorziening.

Tot slot Estaquinha. Ook een stadje langs de oevers van de rivier de Buzi. Estaquinha is stevig geraakt door de overstromingen, maar vooral ook door de orkaan. In het stadje zelf is dat te merken aan het groot aantal huizen zonder daken. Ook in Estaquinha is een resettlement kamp aangelegd. Op dit moment wonen hier ongeveer 300 families. De omstandigheden zijn niet optimaal. Er wordt door verschillende organisaties hard gewerkt om zaken te verbeteren. Ook UNICEF neemt initiatief in watervoorziening voor deze nieuwe nederzetting.

Noodopvang voor klimaatvluchtelingen (*)

Werkend in het district Búzi zie ik dus veel klimaatvluchtelingen. Families die gevlucht zijn voor het stijgende water en niet terug kunnen of willen naar hun oude plek. Het gaat echt om grote aantallen, alleen al in het district Búzi gaat het over duizenden families (x 5 = aantal personen). Overige locaties in de provincie Sofala liggen in de districten Chibabava, Nhamatanda, Dondo en Caia. Het gaat dus in totaal over misschien wel honderdduizend personen.

Nieuwe plekken worden aangewezen, maar hebben nog nauwelijks condities. De plekken bestaan uit niet veel meer dan een stuk afgebakende mato (wildernis, bush). Daar ligt dus een grote uitdaging voor de water en sanitatie sector van overheid en organisaties. Ik ben blij dat ik daar een bijdrage aan kan leveren.

Herbert Bos in overleg

Verder zijn door de overstromingen bestaande sociale en economische verbanden tussen families verbroken. Eerdere gemeenschappen zijn versplinterd en verdwenen. Hierdoor is het probleem van de klimaatvluchtelingen niet alleen het probleem van huisvesting of condities, maar zeker ook het sociale probleem rondom het ontbreken van gemeenschappen en verbanden.

Tot zover de verslagen en foto’s van Herbert Bos vanuit Búzi – provincie Sofala (Mozambique)

TEKST en FOTO’S: Herbert Bos (*) Foto’s via Facebook-pagina Nederlandse Ambassade Mozambique

Klimaatvluchtelingen (2)

Tags

Bandua, Búzi Sede, Herbert Bos, Hulpverlening, IDAI, Mozambique, Sofala, Unicef, Water

Wederopbouw na cycloon IDAI in midden Mozambique. Opnieuw een verslag over het werk van hulpverlener Herbert Bos – tijdelijk gedetacheerd bij UNICEF Mozambique. (*) Klik HIER als je deel 1 hebt gemist. Tekst en foto’s zijn van zijn hand.

In het dorp Bandua (zuid-oever Búzi rivier) zijn de overstromingen beperkt gebleven. Dit gebied ligt iets hoger, met als gevolg dat het veel vluchtelingen heeft ontvangen van de lager gelegen gebieden. Dit zijn letterlijk klimaatvluchtelingen. In totaal wonen nu op dit moment 1200 families (meer dan 6000 mensen) in drie kampen. Geen van deze drie kampen beschikt over de absolute basisbehoeften water, latrines en/of voedsel. De totale uitzichtloosheid van de kampen raakte mij erg.

Noodopvang langs de Búzi-rivier (*)

Op dit moment is de Mozambikaanse overheid bezig om al deze vluchtelingen een nieuw stukje grond aan te wijzen, waarop ze een nieuw leven kunnen beginnen. Voor deze nieuwe nederzettingen worden percelen van 20×30 meter aangewezen in een gebied dat nu nog wildernis is. De families gaan vervolgens aan de slag met het schoonmaken van de percelen en bouwen hier een nieuwe hut, of zetten er een tent op. Meestal uit eigen beweging wordt een latrine gegraven. Waterbronnen zijn nog niet beschikbaar, waardoor deze mensen nu nog vaak kilometers moeten lopen.

Omgeving van Bandua (*)

Wij proberen als UNICEF zo snel mogelijk een aantal watersystemen te realiseren voor deze nieuwe nederzettingen. Ondanks al het leed was er toch ook optimisme bij de kinderen. Búzi Sede (hoofdstad van het district Búzi) is een stad van rond de 18.000 inwoners. De stad is volledig overstroomd geweest, waarbij veel is verwoest.

Na de verwoestingen en overstroming (*)

Ook in deze stad hebben vele duizenden mensen het overleefd op daken en hogere plekken. De overlevenden die zijn opgepikt door helikopters zijn veelal naar kampen rondom Beira gebracht (100 km, 3,5 uur rijden afstand).

Ik zit minimaal één keer per week in Búzi Sede. Ik ontmoet en coördineer – samen met de locale overheden – daar alle partners die bezig zijn met water, sanitatie en hygiëne. Veel partners krijgen aanvullende financiering van UNICEF om waterputten te ontwikkelen, latrines te graven en hygiëne kits uit te delen. Omdat het watersysteem van Buzi verwoest is, wordt de bevolking op dit moment van water voorzien via vrachtwagens met een 10.000 liter tank. Verder worden ondiepe putten gebruikt.

Grote nood aan vers water (*)

Omdat dit geen duurzame oplossing is werken we als partners met vereende krachten om voor alle vier de wijken een klein watersysteem te realiseren. Uitdaging daarbij is dat veel grondwater zout is vanwege de nabijheid van de zee. Maar ondanks dat zijn we allemaal erg gecommitteerd om dit op korte termijn gereed te krijgen.

WORDT VERVOLGD

TEKST en FOTO’S: Herbert Bos (*) Foto’s via Facebook-pagina Nederlandse Ambassade Mozambique

Kenneth

Tags

Cabo Delgado, Cholera, Cycloon, IDAI, Kenneth, Mozambique, Orkaan, Overstromingen, Pemba, Regen, Terrorisme

Vorige week trok – voor de tweede keer binnen zes weken – een verwoestende storm over het noordoosten van Mozambique. Opnieuw besteedt de wereldpers aandacht aan dit natuurgeweld. Maar omdat het aantal doden relatief meevalt – uiteraard niet voor de families die geliefden hebben verloren – ebt de internationale aandacht weg. Zelfs in de Mozambikaanse pers zijn Idai en Kenneth niet meer de belangrijkste onderwerpen.

Noordoost Mozambique – Foto: Flickr

Eerst nog een paar cijfers. De Mozambikaanse regering heeft bevestigd dat er tenminste 41 doden en 39 gewonden zijn gevallen en zegt dat de orkaan 35.228 gezinnen in het noorden van het land heeft getroffen, waarbij 32.000 huizen gedeeltelijk werden vernietigd, 2.000 werden volledig verwoest en 31.000 hectare productief land staat onder water. 90% van de huizen op Ibo – een (toeristische) eiland met 6000 inwoners voor de kust van Cabo Delgado – is weggeblazen door rukwinden van ruim 250 km per uur. Météo-France spreekt van een storm met uiterst zeldzame kenmerken voor dit deel van de oceaan: “Het is zeer zeldzaam om zo laat in het orkaanseizoen in het zuidoosten van de Indische Oceaan stormen van dergelijke intensiteit waar te nemen.”

Bovendien volgt Kenneth – waarschijnlijk de krachtigste ooit in het noorden van Mozambique – amper zes weken na de vernietigende doortocht van cycloon Idai, op dat moment de tweede krachtigste ooit, die meer dan zeshonderd slachtoffers in Mozambique eiste. In totaal zijn drie miljoen mensen rechtstreeks getroffen door de cycloon. Volgens het VN-bureau voor humanitaire zaken (OCHA) zijn in totaal 239.731 huizen verwoest. De Wereldbank berekende de kosten voor de heropbouw van huizen en infrastructuur na Idai – in de drie getroffen landen – op 2 miljard dollar.

Het relatief lage aantal slachtoffers van Kenneth komt waarschijnlijk door een betere waarschuwing vooraf. De provincie Cabo Delgado is niet zo dichtbevolkt als het gebied getroffen door Idai. Er er zijn hogere gronden waarop mensen hun toevlucht zochten. Hulpdiensten waren veel eerder in de buurt. Erg schrijnend om te vertellen is dat deze regio al ruim anderhalf jaar ernstig wordt getroffen door terroristisch geweld. Moordpartijen. De lokale bevolking moet onder bedreiging hun schamele oogst afgeven aan deze islamitische militanten. Vele duizenden mensen waren hun huizen al ontvlucht om onderdak te zoeken voor geweld in kampen voor ontheemden. En nu wordt gevreesd dat dezelfde terroristen beslag zullen leggen – aanslagen zullen plegen – op de aangevoerde hulpgoederen en voedselvoorraden. Hulpverleners moeten extra beschermd worden door begeleidende escortes.

Is er dan niets goeds te vertellen? In een lokale krant is aandacht voor de opvang van slachtoffers in Pemba, in de katholieke Maria Auxiliadora kerk (parochie) gelegen in het hart van deze overwegend islamitische regio.

Bron: Club of Mozambique

“We vragen niet naar de religie van mensen, het menselijk leven is alles wat we waarderen,” vertelde pater Ricardo Filipe Rosa Marques, de 41-jarige priester die de leiding had, aan het persbureau AP. Klik HIER voor het volledige artikel.

Het gevaar is nog niet voorbij. Er wordt nog meer regen verwacht en de verwachting is dat de rivieren vandaag het overstromingsstadium zullen bereiken – aldus het humanitaire bureau van de Verenigde Naties – daarbij verwijzend naar een Britse hulpanalyse. Het is het einde van het regenseizoen en het waterpeil van de rivieren staat al erg hoog. Gisteren kwam het nieuws dat ook in deze regio cholera is uitgebroken, net als in de buurt van Beira. De ramp is dus nog niet voorbij. De aandacht vermindert.

In een uitzonderlijk tweede stukje vandaag vraag ik jullie aandacht voor een klein, familiaal hulp-programma. Klik HIER.

Een donatie voor Mozambique

Tags

Donatie, Familie, IDAI, Ine, Kenneth, Mozambique

Nogmaals dank voor de vele berichtjes. Vrienden, familie en vele volgers van mijn weblog hebben de laatste dagen bezorgd gevraagd hoe het met ons gaat na de tweede grote storm die Mozambique heeft geteisterd. De Vlaamse en Nederlandse televisie zonden dramatische beelden uit van de verwoestingen in het noordoosten van wat ondertussen mijn tweede thuis is geworden. Wij wonen ver weg van het rampgebied. Respectievelijk 1400 km van Idai en 2400 km van Kenneth. Ik kreeg ook de vraag hoe ze het best kunnen helpen. Eerst kwam ik niet verder dan het ‘Rode Kruis’. Nu heb ik een nieuw antwoord. Iets op micro-niveau. Ik leg het uit.

Ruud, een Nederlandse neef van Ine (mijn eerste vrouw, moeder van mijn kinderen, overleden in 2005) heeft heel veel jaren in Mozambique gewoond. In de regio die getroffen is door Idai. Ik citeer een stukje uit de mail die hij aan familie heeft gestuurd.

“Iedereen weet wat er zich in maart afgespeeid heeft in Beira, een stad in Mozambique. Een orkaaan van ongekende omvang is daar midden door het land gegaan met achterlating van doden, ingestorte huizen, etc. etc. Daarover heen kwamen enorme overstromingen, omdat de buren Zimbabwe en Malawi het watergeweld afvoerden en waar Mozambique nogmaals de dupe van werd. Nu op dit moment heeft de cholera toegeslagen. Mijn jongste kind woont in de buurt van Beira met zijn moeder  ( foto ) en met zijn half broer en zus.

Zoon van Ruud en zijn moeder

Sinds ik weer in Nederland woon, heb ik ze altijd financieel  ondersteund zo goed en kwaad als het ging.  De laatste 3 jaar maak ik elke maand € 200 over naar mijn familie om ze te steunen en een beter huis te bouwen. Begin maart was de fundering uitgegraven en nu zijn ze in één klap alles verloren. Hun lemen hut is grotendeels weggespoeld, samen met alle bezittingen zoals de bouwmaterialen. Ik kan deze klap helaas niet in mijn eentje opvangen en vraag jullie voor een kleine donatie. Dit geld komt op een bankrekening van mijn nicht Ronique Arts, want dan is het voor mij anoniem en wordt het bedrag gecontrolleerd i.v.m. de besteding. Ronique heeft een extra rekening geopend: NL 08 INGB 0795 3738 80 op naam van RBB Arts. Ik heb persoonlijk al een paar donaties ontvangen en daarvoor mijn dank vanuit mijn hart. Ik hoop dat ik zo op deze manier mijn familie kan steunen en dat ze snel weer een toekomst hebben. Dank voor jullie begrip voor deze situatie. Groeten en bij voorbaat mijn dank, Ruud”

Ik ondersteun graag de oproep van Ruud om zijn Mozambikaanse familie te helpen. Zoals ik hierboven schreef gaat dit om hulpverlening op micro-niveau maar wel met een persoonlijk tintje en dat maakt het veel voelbaarder … vind ik. Ik zal zowel Ruud als Ronique (ook een nichtje van Ine) vragen om me op de hoogte te houden van hoe het gaat met zijn familie. Ook namens mij alvast veel dank. En natuurlijk mag je dit stukje delen met vrienden en familie. Heel graag zelfs.

Cholera

Tags

Beira, Cycloon, Hulporganisaties, IDAI, Katrina, Krant, Pers, Rode Kruis, Sofala, Uil van Minerva

Het rampendraaiboek volgt het vaste scenario. Waar iedereen voor heeft gevreesd wordt bewaarheid. Al meer dan 130 gevallen van cholera zijn vastgesteld in de grote Beira-regio (Sofala) na de verwoestende cycloon Idai.

Ik pluk het nieuws overal vandaan. Uit de Mozambikaanse pers, uit de Nederlandse en Vlaamse pers en uit de dagelijkse update van de Nederlandse ambassade in Maputo.

De regering van Mozambique heeft meer dan 2500 gevallen van acute (water) diarree gemeld en heeft al 138 gevallen van cholera bevestigd. Dit aantal verandert per uur. Cholera kan binnen 4-5 uur dodelijk zijn. De nadruk ligt uiteraard op het voorkomen van de ziekte maar daarvoor is in eerste instantie SCHOON water nodig, En daar is op veel plaatsen nog een groot gebrek aan.

Foto: Club of Mozambique

Verwacht wordt dat 900.000 cholera-vaccins (1 dosis per persoon) vandaag of dit weekend in het land aankomen en dat begin volgende week de vaccinatie zal beginnen. Cholera Behandelcentra (CTC) worden in Beira geïnstalleerd om de problemen in verband met cholera en andere door water overgedragen ziekten aan te pakken. De meest specifieke doelgroep: kinderen. Bovendien worden de lokale gemeenschappen in afgelegen dorpen in het overstromingsgebied – zoveel als kan via de radio – geïnformeerd over basishygiëne en behandelingsprocedures.

Een tweede grote zorg – naast sanitatie – is de vernietigde oogst. Ruim 65% van de landbouwgronden in de regio staat onder water. Er zal dus nauwelijks iets te oogsten zijn in de nabije toekomst. Dat kan (zal) leiden tot voedel-tekorten en hongersnood. Dit is namelijk de tijd van het jaar om nieuwe zaden te planten en dat lijkt haast onmogelijk. Het Wereldvoedselprogramma (WFP) benadrukt het belang van landbouwsteun, inclusief zaadaanvoer en extra financiering. Dus om niet meer gewassen te verliezen in de komende maanden, moet er nu gehandeld worden.

De Uil van Baudet … euh pardon … van Minerva krijgt in de Nederlandse media meer aandacht dan Idai. Afrika is te ver weg of te abstract. Niet fotogeniek? Orkaan Katrina was dagen het hoofdpunt van het nieuws. Veel begrijpelijker want iedereen heeft wel een beeld bij New Orleans of de Verenigde Staten. En naar het Caraibisch gebied gaan we misschien wel op vakantie … Gebeurt er dan niets? Nee, dat kan ik niet beweren. Het Nederlandse kabinet heeft 3,5 miljoen euro uitgetrokken voor hulp aan slachtoffers. Het Nederlandse Rode Kruis heeft gironummer 7244 geopend.

Vrienden en familie vragen me hoe ze het best kunnen helpen. Ik heb geen goed antwoord. Ik ken nog geen lokaal hulp-project waarvan ik weet dat alle donaties juist zullen terechtkomen. Daarom toch maar het advies om het Rode Kruis te vertrouwen. Zij zorgen voor de eerste hulp – al is de ramp al meer dan twee weken oud.

Ik hou mijn hart vast … nu is er nog aandacht voor Mozambique (en Zimbabwe en Malawi) maar wat over een maand (of twee)? Dan hebben we het vast over een mogelijke Formule 1 race op Zandvoort, de Europese verkiezingen, Ajax dat weer geen kampioen is geworden en Tom Dumoulin die het moeilijk heeft in de Giro.

Eergisteren werd het avondnieuws gedomineerd door de aankondiging dat de paus in september Mozambique zal bezoeken. Papa Francisco. Van 4 tot 6 september staat Mozambique weer even vooraan in het (katholieke) wereldnieuws. Hij zal vast ook het rampgebied bezoeken en daarmee veel sympathie oogsten. De cynicus in mij zegt dan … ja ja, mooie zet van Frelimo (president Nyusi) een paar weken voor de verkiezingen … (sic).

Mocht je zin hebben nog wat meer te lezen over Idai … ik plak wat links ter besluit van dit vrijdag-namiddag-stukje.

De kokosnoot is een reddingsboei (Trouw)

Waarom is de ramp in Mozambique geen gesprek van de dag? (AD)

Het is nu alle hens aan dek (VRT Nieuws)

Club of Mozambique

UNHCR Nederland (Via deze site / link kun je iets doneren maar er zijn uiteraard meerdere mogelijkheden.)

Over IDAI en #23/40