Wreed

Tags

Ajax, Amsterdam, Champions League, Internet, Lezen, Matthijs De Ligt, Moura, Nu.nl, Radio, Sport, Tottenham, Voetbal, Vrienden

De eerste titel die bij me opkwam voor dit stukje was: ‘Voetbal lezen’. Want dat is letterlijk wat ik gisteravond en de avond daarvoor heb gedaan. Ik heb de halve finales van de Champions League gelezen. Klinkt dit cryptisch? Waarschijnlijk wel. Ik probeer te beschrijven hoe dat zit.

Bron: Pixabay

Eerst even de droge informatie. Woensdagavond las ik Liverpool – Barcelona. Uitslag 4 –  0 waardoor de Engelse ploeg naar de finale gaat. Gisteravond speelde Ajax Amsterdam tegen Tottenham Hotspur uit Londen. Uitslag 2 – 3. Ajax is uitgeschakeld. Omdat ik weet dat veel van mijn lezers niets met voetbal hebben, ga ik hier niet de hele wedstrijd beschrijven of analyseren. Wel vertel ik iets over de omstandigheden hoe ik deze  – nu al historische – wedstrijd heb gevolgd, heb beleefd.

We eten op tijd. We kijken een aflevering van ‘The Legacy’ – seizoen 3 op mijn Mac-desktop. Isabel gaat naar bed met boek en telefoon. Ik zeg dat ik nog even blijf ‘hangen’. “Voetbal?” vraagt ze. Ja dus. Wij hebben op dit moment geen televisie-abonnement. TVM 1 heeft geen uitzendrechten. Dat wordt dus de radio via internet. Onze internet-verbinding is echter traag in de avonduren. Ik open NPO Radio 1 – Langs de lijn  maar krijg niets te horen. Het zoekende icoontje blijft maar ronddraaien en ronddraaien. Ik open het liveblog van NU.nl Dat is niet genoeg. Ik open het liveblog van VI.nl (Voetbal International) en het liveblog van NOS.nl Drie verschillende websites die alle drie geschreven verslag doen van de wedstrijd. Heel af en toe hoor ik de radio. Dan weer twee minuten, dan weer dertig seconden en heel af en toe wel vijf minuten na elkaar. Ik lees de wedstrijd …

Het verslag van NOS.nl is traag en met veel te veel vertraging. VI is het snelst, bijna elke minuut een update. Nu.nl is ook prima. Zakelijk maar zij schrijven ook iets meer over de sfeer en ze geven commentaar. “Dolberg zit totaal niet in de wedstrijd. De prijs van De Ligt schiet omhoog. Wanyama ontsnapt aan geel. Llorente heerst in de lucht.” Enzovoort. Ik klik voortdurend van site naar site. Het is rust. Ik haal een glas water en een pak koekjes. Ik kus Isabel welterusten.

Ajax zit op rozen, ze leiden met 2 – 0. Tottenham moet nu drie keer scoren om door te gaan. Ik overweeg om naar bed te gaan maar doe dat toch maar niet. Terwijl ik de wedstrijd verder lees op de drie verschillende sites sms ik met Per. En ik WhatsApp ontspannen met Rafik in Zuid Afrika. Hij is jarig en een vurig supporter van het Engelse team.

Ik citeer stukjes uit onze conversatie. 14:15 Koen: Tonight 1x Vertonghen 1x De Ligt … Ajax Goes to Madrid. 14:26 Rafik: I just hope we have a good game 21:12 Koen: The goal of De Ligt is already there. My god … what a start 21:38 Rafik: It’s over … 22:25 Koen: No … it’s not! 2 – 2 Rafik: Now we have a game!!!

Het wordt steeds spannender. Het pak koekjes is bijna op. Zenuw-snoepen heet dat … denk ik. De minuten tikken weg. Ik zap steeds sneller van de ene naar de andere pagina. Alsof dat iets helpt … hahaha. Ik lees: “Heel Amsterdam zit met dichtgeknepen billen”. Vijf minuten extra speeltijd. Nog twee minuten. De radio-verbinding is weer hersteld. Ik luister en lees en klik steeds heen en weer. Nog dertig seconden … opgewonden NOS-presentatoren … weer doorklikken naar de andere site en dan gebeurt het … GOAL … 2 – 3 Tottenham naar de finale. Mijn hart klopt in mijn keel. Ik grijp naar mijn hoofd. Nee toch!!! Ongeloof.

22:57 Koen: Miracle again 22:58 Rafik: Hatrick (met heel veel smileys). 23:00 Koen: Yes. Parabens Rafik: Thx Pai Koen: My god Rafik: Wonderful game. Moura 23:01 Koen: 30 seconden AFTER 5 min extra Rafik: Imagine

Per stuur een laatste sms om 23:02 … Fuck!

Ik citeer liever Erik ten Hag, de trainer van Ajax. “Wreed.” Ik ga naar bed. Ik zit nog vol adrenaline en kan niet slapen. Ik ben GEEN Ajax-supporter maar in deze editie van de Champions League werd ik dat wel. Zeker weten. Wat een knappe prestatie. Zelfs ik voel me rot na dit verlies in de allerlaatste seconde. Wat sneu, wat erg, wat wreed. Zo dicht erbij en dan … helemaal niets. Een paar weken geleden zei ik: “Laat Ajax de KNVB-beker maar winnen, de finale tegen Liverpool spelen en PSV pakt het kampioenschap. Lijkt me een mooie deal en scenario.” Dat was mijn droomscenario. Vannacht dacht deze PSV-supporter: “Wat zou het sneu zijn voor De Ligt en Co dat ze ook het kampioenschap nog verliezen …” 

Sport … de allerbelangrijkste bijzaak ter wereld. Hahaha. En ook wielerwedstrijden volg ik op dezelfde manier. Beetje internet-radio en verder de wedstrijd  … lezen … op verschillende live-blogs. En in 2018 … las … ik ook het CORSO in Zundert … via internet en tweets.

Advertenties

Status

Tags

Foto, Internet, Mozambique, Smartphone, Sms, Status, Whatsapp

Dit is een stukje wat alleen de gebruikers van WhatsApp iets zal zeggen. Tenminste dat denk ik. Ik ben een gebruiker van WhatsApp. Het aantal sms-berichten dat ik nog verstuur is op één hand te tellen. Nou ja, twee of drie handen komt waarschijnlijk dichter bij de waarheid. WhatsApp-berichten-service heeft deze functie overgenomen. Het kost niks, het gaat snel. Enige voorwaarde is uiteraard dat je een internet verbinding hebt en een smartphone. Maar dat is ondertussen eerder normaal dan uitzonderlijk.

Ik zit in een aantal groepen. Niet teveel. Twee familiegroepen. Eentje met mijn kinderen en dus ook een beetje met mijn kleinkinderen. En een andere groep met mijn Mozambikaanse familie. Periodiek gebruik ik ook de groep van de omroepers van het Corso in Zundert. En tijdens het hele proces van een theaterproductie is het gebruik van WhatsApp-groepen heel gebruikelijk. De groep met Vlamingen en Nederlanders in Maputo is zeer informatief.

Isabel is van veel meer groepen lid. Werk. Verschillende vriendinnen-groepen. Familie uiteraard. En Mozambikanen gebruiken massaal de status-functie. De wat? De status-functie.

WhatsApp Status

Best een interessante optie. Je voegt een tekst of meestal een foto of kort filmpje toe aan je status. Meerdere foto’s kan ook. Deze status-berichten / foto’s blijven daar exact 24 uur staan. Iedereen die jouw nummer heeft ingevoerd in zijn/haar telefoon en WhatsApp gebruikt, kan deze foto’s zien. Erop reageren of gewoon bekijken. En diegene die de status toevoegde, kan gedurende dezelfde 24 uur kijken wie er is langs geweest. Ik begrijp dat het vergelijkbaar is met Snapshot. Maar zeker weten doe ik dat niet want die app gebruik ik niet.

Het valt me op hoe weinig mensen in BEL/NED deze status-functie gebruiken. Ik wel en sindsdien plaats ik nog zelden foto’s op mijn Facebook-pagina. Wel een paar keer per week een foto op mijn ‘status’. Ik vind het een fijn idee dat alles weer verdwijnt na 24 uur. Tenminste dat denk ik toch …

Gebruiken jullie deze functie?

Ps. Vanavond publiceer ik weer nieuwe hoofdstukjes van ‘De witte stier‘. Lees je mee?

Meest gelezen berichten vandaag

Tags

Avek, Blogs, Bloot, Internet, Kleurenblind, Links, Parijs, PSP, Rituelen, Statistieken, Water, Weblog, Yaniv

Op mijn scherm verschijnt bij het openen van mijn blog – rechts op mijn scherm – een overzicht van de meest gelezen berichten van vandaag. Soms vind je dat terug via de knop MENU.

Standaard staan daar de laatste twee stukjes vermeld die ik heb gepubliceerd. Heel logisch vind ik dat. Vandaag zijn dat ‘Steak tartaar’ en ‘En maar klagen’. De acht andere stukjes staan heel vaak in dit overzicht. Ik voeg ze toe – inclusief link – mocht je deze stukjes gemist hebben.

Meest gelezen berichten vandaag

Yaniv

Logje over een populair kaartspelletje

Spuitwater

In Vlaanderen noemen we water met bubbeltjes spuitwater of bruiswater. In Nederland is het gangbaar om Spa rood te bestellen. Een product wat niet gemakkelijk is te vinden in Mozambique.

Naakt Nude

Moet ik uitleggen waarom dit stukje vaak wordt aangeklikt? Nee toch …

Kleurenblind

Ik ben niet de enige die af en toe een kleur verkeerd benoemd. Maar om dat dan meteen ‘blind’ te noemen … kom op zeg.

PSP ontwapenend

Dit stukje staat bijna dagelijks in deze lijst. Natuurlijk heeft dat deels te maken met de naakte dame op deze iconische poster. Maar misschien zijn mensen met nostalgie naar vroeger op zoek naar deze poster.

Maffia in Parijs

Een zeer vervelend incident bij het binnenrijden van Parijs. En pas nadat ik dit stukje publiceerde, ontdekte ik – via de reacties – dat ik veel lotgenoten heb. Ik weet niet of deze bende nog steeds actief is.

Kleine rituelen

Een repetitiedag in Groningen – met vertrek vanuit Bergen op Zoom – ik had zo mijn vaste gewoontes. Misschien moet ik dit logje nog een keer herhalen maar dan over een doorsneedag in Mozambique.

Tussen de tieten

Ze blijven populair … mijn stukjes waarbij de willekeurige surfer op zoek is naar ‘bloot’. En dus bedrogen uitkomt. In dit stukje blikte ik terug naar het leerplan van de Akademie Voor Ekspressie en Kommunikatie (AVEK). Geen spellingsfouten in de naam van de opleiding die ik volgde eind jaren ’70, begin ’80. Gewoon moderne spelling … heel gewoon toen.

Ook Midden Oosten, Optisch bedrog (2) , Blote dames aan de muur en Mijn mooie kutje 🙂 worden veel aangeklikt.

Waarom niet mijn fictie-verhaaltjes? Of Boris?

Nieuwe oogst (4)

Tags

Grapjes, Gras, Internet, Koffie, Maputo, Meisje, Regen, Water

Gewoon wat grapjes die ik onlangs tegenkwam op internet. En hopelijk zijn ze een gezond tegengif voor het chagrijn dat al de hele dag in me rond spookt.

Het chagrijn is al een beetje aan het verdwijnen … meisjes en kunst zijn daarvoor prima ‘medicijnen’.

Tijd voor een bakje koffie.

Afwassen is toch het prettigst met warm water.

Nog even de tuin sproeien. Het nieuwe gras heeft het nodig.

Een onverwachte regenbui in Maputo en onmiddellijk is iedereen van slag. Mens en stoplicht.

Naar huis en vlug een maaltje in elkaar flansen. Al bij al een vruchtbare dag.

Ziggo grrrrr

Tags

Internet, Mozambique, Opzeggen, TV, Ziggo

Een paar dagen geleden een grrr-verhaal over een Mozambikaanse organisatie. Vandaag een vergelijkbaar grrr-verhaal maar dan over een Nederlands bedrijf. Ziggo. Waarschijnlijk zijn een aantal volgers ook abonnee bij deze tele-gigant. Hoed je want opzeggen is een oefening in geduld.

Ik probeer d’r al een tijdje van af te komen en dat wilde maar niet lukken. Ik geef een korte samenvatting. Ik ben abonnee met het eenvoudigste TV-pakket Digitale TV en Internet. De eerste zes maanden betaalde ik 30 euro, daarna gingen de prijzen schrikbarend omhoog. Ik betaal nu 57 euro voor dezelfde diensten.

Goed. Vorig jaar eind augustus (2016) krijg ik na verschillende pogingen medewerker Ivanka aan de lijn. Ik zeg dat ik per 30 september mijn abonnement opzeg. Zij vraagt naar de reden. Ik antwoord haar dat ik vaak (langdurend) in het buitenland verblijf en soms maanden geen gebruik maak van het Ziggo-abonnement. Ze vraagt wanneer ik terugkom. Ik antwoord naar waarheid “Ergens eind januari 2017”. Ik kan dus 4 maanden die kosten besparen – ruim € 200,- Dat begrijpt ze. Ik moet dan wel het modem van Ziggo retour zenden. Maar ze doet ook een tegen-aanbod. Ik blijf abonnee maar krijg 6 maanden 20 euro korting. In totaal dus € 120,-  Goed. Ik slik en zeg ja.

Mijn abonnementskosten worden automatisch afgeschreven. Ik kijk daar eerlijk gezegd niet maandelijks naar om. In maart of april deed ik dat wel. Ik heb die korting NOOIT gekregen. Ik betaalde steeds de volle pot. Ruim 50 euro per maand. Ik weer bellen.

Bron © www. foksuk.nl

Eindelijk een medewerker aan de lijn. Ze kunnen niets vinden over de toezegging en de naam ‘Ivanka’ zegt deze medewerker niets. Opnieuw wordt mij deze 6 keer 20 euro korting beloofd. En je voelt het al aankomen … ik zeg ‘dank u wel’ maar weer niks. Rien, nada, nul. Ondertussen is het maandtarief opgelopen tot 57 euro’s. Nooit één cent korting gekregen.

Op 30 september bel ik Ziggo maar krijg ze na diverse wacht-pogingen en automatische instructie-stemmen niet te pakken. Maar er is een online-opzeg-formulier. Ik vul dat volledig in en zeg mijn abonnement op per 31 oktober. Het formulier zegt dat ik 3 tot 4 werkdagen later zal opgebeld worden om afspraken te maken over het retour zenden van het modem. Ik ben ondertussen in Mozambique en check bijna dagelijks mijn Nederlandse telefoon. Geen reactie van Ziggo. Ik ben niet gebeld en ik krijg geen mail – ook niet via mijn Ziggo-mail.

Nieuwe poging. Het is 31 oktober. Ik bel – nu vanuit Mozambique en krijg algauw de stemcomputer van Ziggo aan de lijn. Ik moet mijn postcode inspreken. Ik doe dat keurig zoals de stem mij instrueert. Het gaat fout. Uiteindelijk moet ik mijn postcode intoetsen. Na de derde poging is het schijnbaar gelukt. Nu krijg ik een keuze-menu. Om op te zeggen moet ik een 4 intoetsen. Dat doe ik. Ik krijg als reactie dat ik een foute keuze heb gemaakt. Dat herhaalt zich nog minstens 4 of 5 keer. Het systeem herkent mijn wens niet en schakelt zichzelf uit. Ik bel opnieuw. Zelfde ellende. Ik druk me suf op nummertje 4. Uiteindelijk krijg ik een chagrijnige man aan de lijn die zegt dat ik met de technische dienst ben verbonden. Zucht. Gelukkig kan en wil hij me doorschakelen met de juiste dienst.

Eindelijk een medewerker aan de lijn. Hetzelfde verhaal van vorig jaar. Ze willen weten waarom ik opzeg. Ik sputter meteen tegen en zeg dat ik geen gunstig aanbod zal accepteren. Ik wil weg, niets meer en niets minder. Ondertussen hang ik al minstens 20 minuten aan de telefoon á 1,75 euro per minuut vanuit Mozambique. Grrr.

Ik meld nog even dat ik in feite al op 30 september heb opgezegd maar niets van ze heb gehoord. Het idiote antwoord luidt: “Dan had U een email van ons moeten ontvangen met de bevestiging.” Hoe moet ik – de klant – dat weten? Ik weet zeker dat ik een opzeg-formulier heb opgestuurd – nota bene via HUN eigen systeem. Niets ontvangen – geen bewijs. Stelletje boeven … !!!

Ik ben weg bij Ziggo … joepie … en regel wel dat mijn modem begin december wordt opgestuurd. En als ik weer voor wat langere tijd in Nederland ben dan vind ik vast wel een ander die me internet wilt aanbieden.

Facebook ergernissen (2)

Tags

Ergernis, Facebook, Internet

In oktober 2014 schreef ik al eens eerder een stukje met dezelfde titel: ‘Facebook ergernissen’. Een deel van die ergernissen zijn verleden tijd. Maar er zijn een paar nieuwe zaken bijgekomen die me irriteren.

Mijn Facebook pagina (detail)

Ik ben een kleine tien jaar geleden begonnen met Facebook. In eerste instantie als communicatie-middel in het Noors-Afrikaanse project waar ik toen voor werkte. Er was geen beter middel dan FB om heel veel jongeren wereldwijd te bereiken. En natuurlijk ging ik ook andere zaken delen. Zoals repetitiefoto’s van projecten, belevenissen die iets te maken hebben met het bloemencorso in Zundert. En natuurlijk prive-kiekjes van vakanties en familie-bijeenkomsten.

De laatste jaren is Facebook ook een belangrijk middel geworden om aandacht te vragen voor allerlei zaken. Nobele zaken, commercie, activiteiten, petities, enzovoort. Maar dat begint de overhand te krijgen en dat begint me te irriteren. De uitnodigingen voor spelletjes heb ik kunnen blokkeren maar ik krijg nog steeds veel suggesties van FB waar ik niet op zit te wachten. Weg daarmee.

En dan nog iets anders. Steeds meer mensen (vrienden) zetten geen foto’s of tekst op hun tijdlijn maar filmpjes. Terwijl je scrollt starten de filmpjes vanzelf op – gelukkig zonder geluid. Maar ik wil die filmpjes of fotocollages zelden zien. Dat kost veel teveel tijd. Mijn FB is daardoor veel te druk geworden door al dat bewegend beeld. Nu verschijnen ook al bewegende profiel-foto’s. Boe. Weg ermee. Rot op. Of word ik gewoon een oude, zeurende man die niet met zijn tijd meekan? Waarschijnlijk ook een beetje.

Ik blijf voorlopig nog even doorgaan maar voor het eerst begin ik me af te vragen: hoe lang nog? Nou minstens nog tot mijn theaterprojecten in Goes (E-Njen) en Middelburg (Meisje met de parel) zijn afgelopen. En dan neem ik het bloemencorso 2017 in Zundert ook nog even mee.  En daarna zie ik wel. (Een beetje zelfspot is me niet vreemd vandaar dat ik enkel links heb geplaatst naar de FB-pagina’s van deze projecten. Hahaha. Natuurlijk hebben zij ook eigen welsites.)

En ik moet hoogdringend mijn vrienden-lijst opschonen. Nu zie ik berichten van mensen die wel mijn vriend zijn maar waarvan ik niet meer weet wie ze zijn. Over de algoritmes die FB gebruikt, zwijg ik maar. Daar heb ik toch geen invloed op.

En wat denk je van al die eindeloze herinneringen 4 jaar geleden, 6 jaar geleden, 8 jaar geleden? Weg ermee FB, als ik een herinnering wil delen heb ik die dagelijkse reminder niet nodig. Of die vervelende dia-voorstellingen van “X is al 4 jaar bevriend met Y – met de felicitaties van FB”. Dan wil ik het liefst digitaal stenigen invoeren. Hou toch op.

Ik parafraseer een liedje van Doe Maar: “Er zit een knop op de TV”. Ook op FB. En jullie? Ook al eens overwogen om te stoppen met sociale media? Ik twitter heel af en toe en aan Instagram of Snapshot ben ik nooit begonnen.

ps 1 En nu hoor ik net op de radio dat Facebook met series (tv / film) gaat beginnen. Gratis toegankelijk. Kan me dat verleiden om te blijven …?

ps 2 Ik zet zometeen een link naar dit stukje op mijn tijdlijn van Facebook. Opportunistische sjoemelaar die ik ben … hahaha.

 

Help, ik heb een sleepprobleem

Tags

Apple, Foto slepen, Hulp, Internet, MacBook Pro, Ongemak, OS X El Capitan, Safari

Ik heb hulp nodig. Advies om een probleem op te lossen. Mocht je denken dat er een fout staat in de titel dan kan ik je garanderen dat dat niet zo is. Ja, ik heb ook met grote regelmaat een slaap-probleem maar daar gaat het nu niet om. Het gaat om ‘slepen’. Ik leg het uit.

Tot een dag of tien geleden sleepte ik foto’s van een internet-pagina [Ik gebruik Safari als browser op mijn MacBook Pro] naar mijn bureaublad. Een bijna dagelijkse handeling. Slepen met mijn track-pad in plaats van kopiëren en plakken. Nooit enig probleem. Tot nu. Ik zet mijn cursor-pijltje op de foto en sleep de foto naar mijn desktop maar zo gauw ik dat probeer herlaat de internet-pagina zich automatisch en verschijnt links boven de mededeling: “Deze webpagina is opnieuw geladen vanwege een probleem.”

Zie je de mededeling links boven?

Ik leg het nog een keertje uit. Als voorbeeld. Ik probeer de foto ‘met schriftje, potlood en laptop’ te slepen vanuit mijn weblog naar mijn bureaublad. Niet dus. De pagina wordt opnieuw geladen. Dit is ergerlijk en bijzonder onhandig. Ik kan een rapport opvragen maar dat is voor een digi-beet onmogelijk te begrijpen. Ik heb al van alles opgezocht op internet maar ik vind geen goede informatie. Laat staan een oplossing.

Wie kan me helpen?

Wat kan er gebeurd zijn? Het heeft niets te maken met de server die ik gebruik want ik heb het probleem in Nederland (met Ziggo) en in Mozambique (met Movitel). Ik gebruik OS X El Capitan en houd de software-updates keurig bij. Misschien is dat laatste wel het probleem. Mogelijk laat de nieuwste versie – van enkele weken geleden – dit ‘slepen’ vanuit internet niet meer toe. Ik weet het niet.

Wie kan me helpen?

Ook het markeren, kopiëren en plakken lukt me niet. Voor de duidelijkheid – slepen van mijn bureaublad naar een map is geen probleem. Ook niet vanuit iPhoto naar het bureaublad gaat als vanouds. Enkel het slepen vanuit een internet-pagina gaat niet meer.

Wie kan me helpen?

Het nieuws van de dag

Tags

Internet, Jacht, Krant, Mozambique, Niassa, Pers, PSV, Stropen, Tom Lanoye, Vietnam

Als Isabel naar haar werk is vertrokken, zet ik de computer aan en scroll ik door het nieuws. Een soort zappen tussen verschillende sites. Dat is niet altijd om vrolijk van te worden. Neem nu bijvoorbeeld koppen als: “Trump steekt Clinton voorbij in laatste peiling”, “PSV uitgeschakeld in Champions League na nederlaag tegen Bayern”,  “Syrische president Assad wil tot 2021 aan de macht blijven”, “Electricity prices going up today in Mozambique”, “Poachers have slaughtered 170 elephants in Niassa National Reserve.”

Even iets meer over dat laatste bericht. Niassa een Mozambikaanse provincie in het noorden van het land. Het grenst aan Tanzania en Lake Malawi. In de afgelopen negen maanden hebben politie en rangers honderdzeventig karkassen gevonden van olifanten in het Nationaal Park van Niassa. Tien in de afgelopen week.

Stropers worden zelden gepakt. Een toenemend aantal mensen gaat op strooptocht. Uit winstbejag en soms uit noodzaak. Het vlees wordt gegeten en de slagtanden worden verhandeld op de Aziatische zwarte markt. De politie klopt zich – onterecht op de borst – als ze melden dat ze wel tien jachtgeweren van verschillend kaliber in beslag hebben genomen. Van de stropers en smokkelaars … geen spoor.

En nog eenzelfde soort bericht uit de krant van vanochtend. “Vietnamese flees Maputo airport when 8 rhino horns are found in his luggage.” Op het internationale vliegveld van Maputo hebben de politie en de douane acht neushoorn-hoorns aangetroffen in een koffer die toebehoort aan een Vietnamese man. In totaal bijna negen kilo. Puur goud op de Vietnamese zwarte markt. De Vietnamese reiziger kreeg in de gaten wat er gebeurde en is op de vlucht geslagen. De politie is op zoek naar hem.

Mozambique is berucht wat het stropen van groot wild betreft. Zowel op olifanten als op neushoorns. Al dan niet met medeweten van corrupte overheids-functionarissen. Ook Tom Lanoye gebruikt de neushoorn-jacht en het illegaal transport via Maputo in zijn roman: “Gelukkige Slaven”.

Moet ik dan maar geen nieuws meer lezen? Nee, dat zal ik blijven doen maar soms is het een deprimerend begin van de dag. En als ik dan op Facebook lees dat een oud collega van de circusschool in Leeuwarden is overleden dan wordt het tijd om mijn wandelschoenen aan te trekken om een frisse neus te halen. Gaat dat wel als het om 6u al 26c is? Vast wel. Ik hoop dat jullie een wat fijner ontwaken hebben. Allerzielen 2016.

Een teken van leven

Tags

Borg, Internet, Movitel, Mozambique, Schilderen, Verhuizing

Het zou beter zijn om de titel te veranderen in “Een teken van internet-leven”. Want dat is wat ik bedoel. Voorlopig blijft het nog heftig sukkelen met internet. Voor-historisch traag en vaak niet beschikbaar. Een klein modem van Movitel. Een beginnend bedrijf in Mozambique op de internet- en telefoon-markt. Voorlopig moet ik het er maar mee doen.

Mobile WiFi via Movitel

We zijn over. Verhuisd. De sleutels van het oude huis zijn ingeleverd. En zoals ik had verwacht … een stupide discussie over de borg die ik ruim drie jaar geleden heb betaald. Dat was de eigenaresse ‘vergeten’. Maak dat de kat wijs! Maar nu claimt ze dat wij het huis nog moeten schilderen … heb je dat ooit idioter gehoord? Het huis is schoon, niets is vernield maar bij het verlaten moeten wij – de huurders – het schilderen … No way.

Verder voelt het in het nieuwe huis nog als kamperen. Of op vakantie zijn in een mooie woning van een ander waar je de weg nog moet vinden. De geluiden moet leren kennen. Veel lades opentrekken voor je iets vindt. Er staan nog een tiental dozen te wachten om uitgepakt te worden. Iets voor straks of voor morgen. Nu maar proberen om me niet teveel te ergeren aan … ‘traag internet’.

Adieu Jardim

Tags

Familie, Internet, Jardim, Maputo, Verhuizing, Vrienden

Geheel tegen mijn gewoonte in schrijf ik een tweede stukje op dezelfde dag. Ik zit in een totaal onttakeld huis. Het is wachten op de verhuizers. Zij staan morgenochtend al om zes uur op de stoep. Vannacht om twaalf uur loopt ons maandelijks abonnement van televisie en internet af. Dat komt mooi uit – dachten we. Vorige week vertelden ze ons dat een eenvoudig verhuisbericht volstaat om de aansluiting te veranderen naar onze nieuwe woonplek. Ik ging dat vanmiddag in een kantoor van TV Cabo bevestigen.

Tv en Internet

Maar wat blijkt … waar wij gaan wonen hebben ze geen signaal. Dus einde abonnement. Einde contract. We moeten op zoek naar nieuwe leveranciers. Enerzijds voor televisie, anderzijds voor internet. TV Cabo is de enige maatschappij die dit levert in één pakket. We moeten nu op zoek naar twee verschillende aanbieders. Dat kan dus even duren. Snik. En ik haat al dat geregel. Grrr. En wie levert kwaliteit? Wie is betrouwbaar in het buitengebied – waar wij gaan wonen.

Kortom … gemengde gevoelens. Met enige weemoed neem ik morgen – officieel pas op 30 april – afscheid van ons (huur)huis in Jardim. Bijna drie-en-een-half jaar historie met deze plek. Veel mooie herinneringen. Fantastische bezoeken vanuit Zuid Afrika, Nederland en Vlaanderen. Dank daarvoor. Vanaf morgen beginnen we aan een nieuw hoofdstuk. Een eigen huis – met alle bijkomende zorgen en pleziertjes. Ik zal er over blijven vertellen maar ik weet nog niet wanneer … eerst op zoek naar een nieuwe server. Carpe Diem.