Dag #19 na betaling … nog steeds geen internetkabel van Movitel. Grrrr.
Waarschijnlijk herinner je je nog mijn stukje over DHL. Ruim vijf uur om een pakje in ontvangst te nemen. Hahaha … vijf uur. Kattepis. Dit Movitel-verhaal duurt al bijna vijf weken. Ik vertel.
Toen we nog in de stad woonden hadden we een kabel-abonnement van TV-Cabo. Wel zo gemakkelijk. Televisie en internet in 1 pakket via de kabel. Het werkte wel niet altijd maar dat vergeet je snel. Ruim vier jaar geleden verhuisden we naar ‘den buiten’. Hier heeft TV-Cabo geen kabels. Te ver van de bewoonde wereld – bij wijze van spreken. Waarschijnlijk heeft het meer te maken met: te weinig potentiële (betalende) klanten. We schaften ons een DSTV-schotel-antenne aan. Dus televisie via de schotel. We activeren dat abonnement hoogst zelden. Te duur en te weinig interssant aanbod. Je betaalt hier per 30 dagen. Geen doorlopende abonnementen. Ik schakel DSTV weer in tijdens maanden met veel sport. Ronde van Frankrijk, Olympische Spelen en grote voetbaltornooien. En in de (soms lange) periodes dat ik in Nederland ben. Dan is de tv een noodzakelijk iets voor Isabel (in d’r eentje).
Voor internet schafte ik me een klein modem aan van Vodacom. Vergelijk het met een ‘dongel’ zo’n vijftien jaar geleden.
Mijn modem van Movitel en Vodacom
Omdat niet elk netwerk voldoende capaciteit heeft, kocht ik nog een tweede modem (van Movitel). Voor dit systeem koop je ‘credits’ die je omzet in MB’s of GB’s. De prijs? 7,50 euro voor 5 GB. Ik gebruik ongeveer 30 euro per maand. Wij hebben ons verbruik hieraan aangepast. Niet streamen, geen filmpjes kijken, alleen het noodzakelijke downloaden. Dus al bij al vrij duur voor een beperkt aantal zaken die je kunt doen. Je hoort mij niet klagen.
Movitel is de nieuwe ‘ster’ aan het firmament. Een Vietnamees bedrijf – vast met hoge Frelimo bonzen in de raad van bestuur. Of aandeelhouder of zoiets. Zij zijn in korte tijd een grote speler geworden op de telecommunicatie-markt. In september hoorde ik van een vriend dat hij een kabel heeft van Movitel. Ik was verbaasd want ook hij woont afgelegen. Maar wel in een chique buurt. Hij is er heel tevreden over. Het maakte hem een Netflix-liefhebber. Plots kan dat ook. Ik wilde d’r nog niet aan. Niet nodig. Ook een soort zelfbescherming … ik wil niet steeds naar schermen turen.
Maar toen kwam de corona-uitbraak. De scholen gingen dicht en het onderwijs wordt nu online aangeboden. Ook mijn leerlingen vertrokken of verkiezen huisquarantaine. Dan ga ik mee … ik ga online lesgeven. Eerst via Skype maar algauw op verzoek van leerlingen via Zoom. Hahaha. Van Bergen op Zoom naar Koen op Zoom.
Maar ik ben uiteraard niet de enige. Duizenden en duizenden anderen gebruiken ook de telefoon-infrastructuur (en internet) van Vodacom, Tmcel en Movitel. Meestal via de telefoon of tablet. Internet werd godsgruwelijk traag tijdens de dag. Het regent klachten. De capaciteit is simpelweg onvoldoende. Tijd dus voor een internetkabel.
Dag # -13 Ik ga naar het internet-kantoor van Movitel. “Ja, een kabel is mogelijk. Is het ver van de grote weg?” “Nee, hooguit 400 meter.” “Goed, ja dat kan. Morgen komt een technicus kijken.” “Fijn. En hoe lang duurt het voor de ik die verbinding heb.” “Gemiddeld drie dagen.” Ik blij. “Als je drie maanden of meer vooruit betaalt, is de installatie gratis.”
Dag # -12 Ik blijf thuis. Geen technicus te bekennen. Het is vrijdag. Wachten tot maandag.
Dag # -9 Ik ben thuis. Geen technicus. Ik werk nog steeds via mijn kleine modems. Dat gaat heel moeizaam. Gelukkig wil één van mijn (volwassen) leerlingen les hebben van 5.30 tot 7.30 (’s ochtends). We zijn allebei ‘vroege vogels’. Internet werkt dan uitstekend. Na 9u is het andere koek.
Dag # -8 Ik bel Movitel. Ze zeggen dat de technicus mij heeft gebeld maar dat ik hen een verkeerd nummer heb gegeven. Euh … natuurlijk deed ik dat. Braak !!! Morgen komt hij.
Dag # -7 Niemand. Ik was de hele dag thuis. Ik bel eind van de middag. “De technicus was bij u in buurt maar constateerde dat de ODM-box vol is. Er is dus geen capaciteit totdat een extra box is geplaatst.” Ik begrijp deze mededeling – althans een beetje. Oké, geen kabel voor Isabel en Koen. Jammer. De vader van een leerling adviseerde me om een hoge pief bij Movitel in te schakelen. Ik belde deze man. Hij beloofde om te informeren naar de mogelijkheden.
Dag # -6 Meneer Narsico (de hoge pief) belt me terug en zegt dat hij een technicus heeft gevraagd om te onderzoeken of er een tweede box geplaatst kan worden. Hij belooft om terug te bellen.
Dag # -5 Ik krijg via het kantoor het nummer van de technicus Sr. Salmao.
Dag # -4 Het is vrijdag. Ik bel de technicus. Hij neemt op maar zegt dat hij die ochtend is overgeplaatst naar een andere regio. Zucht.
Dag # -3 De hoge pief belt terug. De nieuwe box wordt geplaatst. Ik krijg mijn kabelaansluiting. Halleluja.“Meneer Cohen (zo spreken de meeste mensen mijn voornaam uit) als u maandag naar het kantoor komt en betaalt dan wordt u aangesloten.” Muito obrigado.
Dag # 1 Maandag. Ik ga naar het Movitelkantoor. Het duurt ruim een uur voordat ik alle papieren heb ingevuld, allerlei copieën zijn gemaakt en mijn geld is geteld. Pinnen kan niet. Cash betalen of een bewijs dat je via de bank hebt betaald. Ik frons mijn wenkbrauwen. Zelfs straatverkopers hebben een pinapparaat. En zo’n groot bedrijf niet? Laat ik er maar niet teveel over nadenken. Goed. Ik heb betaald. “Wanneer word ik aangesloten?” “Binnen 7 dagen.” Slik. Dat is anders dan de 3 dagen die ze eerder zeiden.
Dag # 8 Alweer maandag. Nog niets gehoord. Niemand gezien. Ik bel maar weer eens. Ook naar meneer Narsico. Hij is verbaasd en gaat er werk van maken. Hij belt dat de technicus morgen komt.
Dag # 9 Geen technicus. Ik modder door met mijn kleine modems.
Dag # 10 Mijn lessen voor vandaag zitten erop.
Movitel aan het werk
Ik hoor gebons bij de poort. Ik verwacht niemand maar ga toch maar even kijken. Een mannetje in het oranje. De Movitel-technicus van dienst. Sr. Sergio. Hij komt kijken met drie collega’s. Ze gaan aan de slag. Ik blij. Nee BLIJ met hoofdletters. Een uurtje later is de kabel getrokken tot bij de muur waar hij naar binnen gaat. Het is ondertussen donker. Ze kunnen niet verder maar komen morgen terug om de klus af te maken. “Kan dat voor 14u? Daarna ben ik druk.” “No problem, even before 12u”. Ik blij maar voorlopig niet meer in hoofdletters.
Dag # 11 Dacht je dat er iemand kwam? Nee dus.
Dag # 12 Niemand. Ik bel en het antwoord is ‘morgen’. Ik denk dat MORGEN in het Vietnamees MOVITEL betekent. Of omgekeerd.
Dag # 15 Alweer maandag. Het is nu twee weken geleden dat ik heb betaald. Ja, het volle bedrag. Dat is bij grote nuts-bedrijven de enige optie. Ik bel meneer Narsico. Hij is verbaasd en gaat er opnieuw werk van maken. Hij stuurt me een sms. ‘Morgen’. Oo ja natuurlijk … ‘morgen’.
Dag # 16 en Dag # 17 Niets. Nogmaals een sms. Zelfde antwoord. Hoe kan dit? De kabel is er. De router is in huis en ze sluiten me niet aan. Hoe kan dat toch?
Dag # 18 Iets na half vijf ’s middags. Ik word gebeld door Sr. Sergio. Of ik thuis ben. Ja. Tien minuten later staan er twee technici voor de poort. Een kwartiertje later is de kabel aangesloten met de router. Sr Patrick – ook Movitel technicus – maakt een gebruikersnaam en een wachtwoord aan. Ik pak mijn laptop en zoek het netwerk. BINGO. Ik blij. Maar … er is nog geen inkomend signaal. De twee heren proberen en proberen. Zonder resultaat. Sr. Patrick gaat op onderzoek en klimt in masten in de buurt. Het is ondertussen donker. Om 18u geven ze het op. Te donker. Iets met de antenne. Dus toch niet blij. En weet je wat? Ze komen morgen …
Dag # 19 Een hele dag les gegeven via de kleine modems. Vooral de namiddagsessies waren een ramp. Gelukkig heb ik begripvolle klanten. Denk ik toch … Hoor ik geklop op de poort? Ja. Sr. Patrick. Het is alweer bijna 5 uur. “U bent aangesloten meneer Cohen”. Ik pak mijn laptop en log in. Verdomd, het werkt. Ik probeer een paar pagina’s die ik nooit of te nimmer open. Als test. Holy shit … de Telegraaf verschijnt onmiddellijk op mijn scherm. Er moeten nog wat documenten worden ingevuld en ik laat Sr. Patrick een papier onderteken dat ik ben verbonden op 7 mei om 17.15u. Als ik dat niet doe zullen ze me vast de afgelopen drie weken in rekening brengen.
Ik stuur een sms naar Hoge Pief Narsico om te melden dat ik ben aangesloten. Hij sms’t me terug. “All I have to say is: I am so sorry for the lack of responsibility of my colleagues and their behaviour because the mistake of one collaborator of a certain company is the mistake of all because we represent one company. Therefore I am so sorry, if I could help you, I also thank you of this time I failed to help you. I hope not to fail next time. Keep wel Mr. Koen.”
ps. Is het alleen maar kommer en kwel in Mozambique? Nee, natuurlijk niet maar het levert wel mooie verhalen op voor mijn weblog. Zal ik een voorbeeld geven van iets ‘moois’? Bijvoorbeeld dat wij al maanden avocado’s uit eigen tuin eten. Of mango’s, bananen, citroenen … En het is nu het seizoen van de passievrucht. Mmmm. Ik hoef er de deur niet voor uit. Heerlijk toch !?!
Uit eigen tuin. Avocado en passievrucht
