Drie dagen grommen

Tags

Abonnement, Dongel, EDM, Factuur, Grommen, Internet, Movitel, Mozambique, Onweer, Regen, Storing, Technicus, Vodacom

Wij hebben een internet-abonnement van Movitel. Dat systeem werkt met bovengrondse kabels. Zoals ook de elektriciteit bovengronds is. Ons huis in Mozambique bevindt zich ongeveer 350 meter van een grotere doorgaande weg. Dat is dichtbij genoeg om een eigen kabel te krijgen van Movitel. Ongeveer twee jaar geleden werden we gratis aangesloten op voorwaarde dat we dan ook een abonnement namen. Dat laatste is geen probleem. We kunnen kiezen tussen maandelijks betalen, elke drie of zes maanden of jaarlijks betalen. Wij betalen elke drie maanden ongeveer 155 euro voor het op één na traagste pakket. Hoe sneller hoe duurder. Dat is dus 1,75 euro per dag. Ik denk dat zo’n prijs vergelijkbaar is met de prijs in Nederland. Dat is alleen voor internet. Niet voor tv, niet voor de telefoon.

In vergelijking met ons oude systeem – een soort mobiele dongel – zijn we er flink op vooruit gegaan. We hebben zelden een storing veroorzaakt door Movitel. Als we een stroomstoring hebben valt uiteraard ook de router uit. Dus geen internet. Dat gebeurt veel te vaak maar met klachten moeten we dan naar EDM, de monopolist wat betreft elektriciteit.

Gisteren (zaterdag) liep het abonnement af. Vrijdagmiddag pinde Isabel de 11.000 meticais in een Movitel-kantoor in de buurt. Ik zat thuis te werken. Rond een uur of één bemerkte ik dat ik geen internet meer had. Raar. Isabel kwam rond half drie thuis met wat boodschappen en de factuur. Zij vroeg of ik had gezien dat een vrachtwagen op ons zandpad flink wat kabels had meegesleurd. Nee, dat had ik niet gezien. Verdomd, wat een miserie. Bij de buren is de tv-antenne met een elektriciteitskabel van het dak gerukt door dom rijgedrag van een onbekende chauffeur.

Foto ter illustratie – niet onze kabels

Op het eerste zicht lijkt onze veel dunnere internetkabel nog op zijn plaats te hangen. Er barst weer een onweer los. Tamelijk normaal deze tijd van het jaar. Zou er iets verkeerds zijn ingevoerd in ‘het systeem’ toen Isabel betaalde? We bellen. Het duurt een eeuwigheid voor de juiste persoon zegt dat zij het niet weet maar de locale technicus zal inlichten. Dat hadden we zelf al gedaan. De beste man was aan het werk in Boane. Zo’n twintig kilometer bij ons vandaan. Hij beloofde dat hij nog langs zou komen.

Beloven is gemakkelijk. Je aan je belofte houden is heel wat anders. Ik duikel mijn dongel weer op en krijg ‘em – na wat gepiel en Vodacom-credits kopen – aan de praat. Dat is voldoende om e-mails te lezen, mijn stukjes te schrijven en de hoofdpunten in de internetkranten te volgen. De mobiele telefoon schakel ik door naar mobiel data-verbruik. Netflix of YouTube werken niet. Isabel gromt.

Zaterdagochtend hangt ze al om 8 uur aan de lijn met Movitel. “Ja, het regent. Er zijn veel problemen. De technicus komt.” Om 12.06u meldt meneer Patrick zich aan. We kennen elkaar. Uiteraard checkt hij eerst de router in huis. Na een kwartiertje krijgen we het bericht: “Waarschijnlijk is er een kabel gebroken, mogelijk bij een schakelkast. Er wordt aan gewerkt. Maar niet vandaag, het regent en ik ben om 12.30 vrij. Morgen is het zondag.” Met andere woorden: grommen op zaterdag, grommen op zondag. Het is nu zondagavond. Isabel heeft nog twee dagen (onverwacht) vakantie. Ze hoopte op wat dagen hangend op de bank door te brengen, afwisselend met een boek en wat films of series kijken. Grom grom. En in de tuin werken, dat moet ook gezegd worden. Nog steeds geen Movitel-internet. De dongel is voldoende voor mijn werkzaamheden.

Morgen (maandag) is voor mij een gewone werkdag buitenshuis. Isabel zal vast al om 8 uur aan de lijn hangen met Movitel of meneer Patrick. Ik geef ze daarin gelijk, als je ze niet achter hun (figuurlijke) vodden zit, duurt dit mankement nog dagen. En ze vindt dat ik op het Movitel-kantoor mijn beklag moet gaan doen en minstens 3 dagen ons geld moet terugvragen. Ik lach wat schaapachtig. Mozambikanen en iets terugbetalen. Hallo!!! Wakker worden … Hopen dat ze ’s morgens komen want ’s middags gaat het regenen.

P.s. Een filmpje kijken op de laptop zou fijn zijn maar de films die ik had staan (stonden) op de harde schijf die eind augustus is gejat (verdwenen). Balen … o nee … grommen !!!

Nawoord Het is nu maandag 12u lokale tijd. Twee telefoontjes later. We zijn weer verbonden met internet via de Movitel-kabel. Wat was het probleem? Een foute registratie in HUN computersysteem tijdens (na) de betaling op vrijdagmiddag. Dat was dus precies wat wij hen vrijdagmiddag al probeerden duidelijk te maken. Sukkels. Geen technisch probleem. Geen regen-challenge.

Koppen snellen

Tags

Barcelona, Britney Spears, Corona-pas, de Correspondent, Formatie, Internet, Krant, Nieuws, NOS, Persbureau, Ronald Koeman

Om mezelf een nieuwsjunk te noemen is een tikkeltje overdreven maar het komt in de buurt. Ik volg het nieuws – de actualiteit – goed. Ik denk flink meer dan de gemiddelde Nederlander (of Vlaming of Mozambikaan). Daarvoor heb ik wel internet nodig want ik heb geen papieren abonnement meer op een krant of tijdschrift. Op mijn bureaublad heb ik de voornaamste links naar ‘nieuws’ in een keurig kolommetje opgeslagen. Ik noem de voornaamste sites: nos.nl, nu.nl, rtlnieuws.nl, vrtnieuws.be, ad.nl, vk.nl, standaard.be, joop.nl, groene.nl, vn.nl, vi.nl, clubofmozambique.com. Daar moet ik ook Twitter nog aan toevoegen. Op de meeste dagen klik ik deze sites open, soms maar voor een minuutje of twee. Gauw even door de startpagina’s scrollen en koppen snellen. Af en toe klik ik een (gratis) artikel aan. Uiteraard staan er veel dezelfde berichten op die verschillende sites. Berichten die zijn aangeleverd door persbureaus zoals ANP.

Schermafbeelding NOS.NL – donderdag 30 september 2021 om 7am

Ik had lang een Blendle-portemonnee, dan kon ik voor een klein bedrag een langer artikel lezen. Zij hebben hun verdienmodel veranderd. Nu betaal je een vast bedrag (iets minder dan 10 euro) en dan kun je in heel veel kranten en tijdschriften lezen zoveel je wilt. Ik heb (nog) geen abonnement genomen. Vooral om mezelf te beschermen tegen ‘nog meer uren naar een beeldscherm turen’. Af en toe lees ik lange stukken bij De Correspondent.

Goed, terug naar de titel van dit stukje: ‘Koppen snellen’. Dat levert vanochtend uiteraard nieuws op over de tergend langzame formatie in Nederland, het verlies van Barcelona en de wankele positie van Koeman, protesten van – meestal ongevaccineerden – tegen de corona-pas. En … nu komt het … op elke nieuwssite staat wel iets te lezen over ‘Vader van Britney Spears geschorst als bewindvoerder’. Waarom moet ik dit weten, lezen? Werkelijk op elke nieuwsite – mogelijk wereldwijd – gaat het al dagen (maanden, jaren) over deze Amerikaanse zangeres die onder curatele staat. Wat is de nieuwswaarde? Ik begrijp hier niets van. Ik moet ver scrollen om ook maar één berichtje te lezen over Afrika. Een gigantisch continent. Zelfs Afghanistan verdwijnt uit het zicht maar de reactie van de verloofde van Britney S staat op voorpagina’s. Rare keuzes maken nieuwsredacties.

ps. Ik heb met opzet geen links toegevoegd naar al deze nieuws-sites en kranten. Die kan iedereen zelf wel vinden. Ik maak (graag) een uitzondering voor de Correspondent.

Een kleine Twitteroogst

Tags

Internet, Tweets, Twitter

Laat ik er een ‘diashow’ van maken. Dat is het woord dat WordPress gebruikt voor verschillende foto’s op een rijtje. Dus mogelijk moet je scrollen of vegen om al deze geselecteerde tweets te bekijken (lezen).

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Doe ik dit elke dag? Nee, enkel op de dagen dat ik thuis ben en op mijn laptop kijk. Op mijn telefoon (smartphone van Samsung) kijk ik NOOIT naar Twitter of Facebook. Heel zelden check ik mijn e-mail op mijn foon (om het populair te zeggen). Vanochtend werk ik thuis en dan kijk ik wel even op Twitter. Natuurlijk staan er veel meer tweets op dan wat ik hierboven laat zien. Een kleine selectie. Iets over wielrennen en voetbal, iets over politiek, iets over boeken, iets van een illustrator … dat zijn blijkbaar zo wat zaken waar mijn oog een fractie langer blijft bij hangen. Nu weer aan het werk. Tot gauw.

Ik twitter

Tags

Internet, Sociale media, Tweets, Twitter

Aan deze titel moet ik de woorden ‘af en toe’ toevoegen. Eens in de twee of drie weken stuur ik een tweet de wereld in. Dat stelt nauwelijks iets voor. Ik deel mijn logjes wel op Facebook, niet op Twitter. Ook niet op Linkedln, Instagram of TikTok. Ik heb niet eens een account bij die laatste twee. Wat ik te zeggen heb, deel ik dus zelden op Twitter.

Toch klik ik Twitter dagelijks aan. Zelfs een paar keer per dag als ik thuis achter (voor) de computer zit. Op mijn telefoon kijk ik nooit naar Twitter of Facebook.

Twitter is GEEN nieuwssite maar een plaats waar iedereen een scheet kan achterlaten. Wel vaak gekoppeld aan iets actueels. Een mening, een reactie op een bericht, een link naar een artikel of filmpje. Af en toe klik ik zo’n artikel aan. Ik volg 254 mensen en ik word door 184 mensen gevolgd. Vooral dat laatste vind ik enorm veel gezien ik zelden iets publiceer.

Waarom ik daar dan toch actief naar kijk? Een mix van nieuwsgierigheid, meningen of reacties lezen van mensen die ik graag volg of absoluut niet kan pruimen. Een soort actualiteiten-rubriek. Grapjes. Cartoons. En nog wat van dat soort dagelijks amusement.

Een hele kleine selectie van vandaag en gisteren:

“Mensen van de krant vertellen op tv wat ze geschreven hebben in de krant over wat ze gezien hebben op tv aan mensen van de tv die mensen van de krant interviewen over wat ze vinden van de mensen op tv.” – Rob Wijnberg.

“I’m asking you to give everything you’ve got for one more day — because that one day can change America.” – Joe Biden.

“Goedemorgen thuisjuffen en -meesters en andere tot op het bot gemotiveerde topperssssss!!!!!” – Claudia de Breij

“Theo Hiddema wil toch niet op de lijst van Forum voor Democratie. Hij wil niets weten van Baudets welhaast religieuze gedrevenheid tegen het Corona-beleid.” – Jeroen Stans via Humberto Tan

“Mathieu van der Poel heeft al meer dan twintig uur niks gewonnen. Teleurstellend.” – Thijs Zonneveld

“Kreeg een inval, bij thuiswerken (zonder kinderen (erbij)): Doe aan woningruil! Werk vanuit het huis van een vriend(in) en vise versa. Na een paar uur ga je na een werkdag terug naar je eigen huis. Hoe voelt dat? Nou?? #thuiswerken” – Willem & Willem

“Iedereen een heel voorspoedig 2021. Een dan speciaal de 15% Belgische armen, de Wit Russische en Hongkongse oppositie, de journalisten en opposanten in Turkije en Rusland, de Oeigoeren in China, A. Djalali in Iran, de vrouwen in Saoedi-Arabië. Zwijgen noch wegkijken is een optie.” – Ferre Wyckmans

Aan die laatste tweet zou ik ook de bewoners van alle vluchtelingenkampen in de wereld willen toevoegen. Verdreven van huis en haard. Kamp Moria bijvoorbeeld.

Twitteren jullie? Lezen jullie tweets?

Het geheim van de de smid

Tags

Internet, Lange woorden, Lezen, Nalezen, Nederlands, Publiceren, Schrijven, Spelling, Weblog

“Nalezen” … dat is heel vaak het advies aan mijn leerlingen. Inhoudelijk is de tekst die ze inleveren (huiswerk) van een behoorlijke kwaliteit. Taalfouten of spellingsfouten markeer ik wel maar ik beoordeel het liefst de tekst in zijn geheel. Toch wordt mijn leesplezier op de proef gesteld als er te veel fouten in staan. Minstens de helft van de fouten kunnen ze zelf ontdekken als ze de moeite doen om de tekst na te lezen. Maar dat doet bijna geen hond, laat staan een kind of een tiener. Ze zijn blij dat het huiswerk af is. Punt. Een mailtje naar meneer Koen en ze zijn ervan af.

Vaak begin ik dan de volgende online-les met een leesopdracht. Luidop. “Lees je tekst (huiswerk) luidop voor.” Soms gaat dat stuntelig. Waarom? Omdat er woorden of interpunctie ontbreken. We corrigeren dan samen de tekst en dan ontdekken de leerlingen dat ze 70% van de fouten hadden kunnen vermijden door kritisch na te lezen.

Mijn advies: 1. Laat je tekst een dag liggen en ga dan pas nalezen (en corrigeren). 2. Lees je tekst hardop voor. 3. Print je tekst en lees dan je tekst rustig na.

En nu komt natuurlijk de grote vraag: “Doe ik dat zelf ook?” Het eerlijke antwoord is NEE … met hoofdletters en vet gedrukt. Ik schrijf een stukje (online), ik lees het diagonaal nog snel even door en klik op PUBLICEREN. Meestal ga ik dan onmiddellijk naar mijn eigen weblog en kijk naar het resultaat. Negen van de tien keer zie ik een paar fouten. Gelukkig bestaat er zoiets als BEWERKEN. Ik corrigeer onmiddellijk alle fouten die ik zie en druk op BIJWERKEN. Oef.

Nalezen en de fouten verbeteren

De fouten die ik hier beschrijf kun je opdelen in een paar categorieën. Een woord vergeten of een woord tweemaal typen. Ergerlijke fouten zijn veroorzaakt door de automatische spellingcontrole. Bij de tweede lezing let ik vooral op de werkwoordspelling. De D’s en de T’s. Dat zijn eigenlijk de enige fouten waar ik me een beetje voor schaam als ik ze ontdek in mijn eigen teksten. Soms dagen later. Dat zijn natuurlijk ook de moeilijkste woorden om te controleren via internet.

Het grootste probleem is uiteraard: jij – de schrijver – weet wat je hebt geschreven en je denkt dus automatisch dat het dus ook zo op papier (of het scherm) staat. Je bent tijdelijk blind voor je eigen schrijffouten.

Eén soort fout maak ik vaak met opzet in verband met de leesbaarheid. Ik geef een paar voorbeelden. Gehandicaptenparkeerplaats. Dit is de juiste spelling. Ik schrijf dan liever: gehandicapten-parkeerplaats. Ik weet dat het fout is maar ik vind het leesbaarder. Ik gebruik liever een verbindingsstreepje. Ook één woord. Hahaha. Nog een mooi voorbeeld: lagekostenluchtvaartmaatschappij. Eén woord. Ik weet het maar toch kriebelt het om streepjes toe te voegen. Kun je geloven dat mijn NT2-leerlingen hier gek van worden? Ontwikkelingshulpprogramma. 

Ook het gebruik van aanhalingstekens (en cursieve woorden) doe ik niet altijd volgens de regels. Hooguit volgens mijn eigen logica.

En jullie? Hoe schrijven jullie? Alles eerst in het klad? Publiceer je onmiddellijk of laat je je schrijfsels een tijdje liggen? Ik ben meer zoals mijn eigen leerlingen: blij dat ik het stukje af heb. Klik PUBLICEREN.

Ps. Hoe kritisch lees jij je eigen teksten na? Of lees je meestal wat je denkt dat er staat? Kijk nog eens naar de titel van dit stukje …

Roeptoeters

Tags

Amsterdam, Betoging, Corona, Demonstratie, Donald Trump, Facebook, Femke Halsema, George Floyd, Groen Links, Internet, Politie, Politiek, Racisme, Twitter, Verenigde Staten

‘Sprakeloos’ was de andere optie. Ik twijfel over een titel. Ik begin een stukje bijna altijd met de titel. Heel soms verander ik op het eind de gekozen titel. Vandaag weet ik niet wat het beste is. Sprakeloos of Roeptoeters?

Ik gaf twee online-lessen vanochtend en daarna opende ik (mijn) Twitter en (mijn) Facebook. Twee onderwerpen die eruit springen: de demonstraties in de Verenigde Staten en Femke Halsema.

Eigenlijk zou de hashtag #femkehalsema er helemaal niet moeten zijn vandaag. Maar de realiteit is anders. De burgemeester van Amsterdam heeft de situatie op pinkstermaandag totaal verkeerd ingeschat. Nee, ik corrigeer mezelf: naïef is volgens mij een juistere omschrijving. Mocht het je ontgaan zijn, dan meld ik heel in ’t kort waar het om gaat. Op de Dam (centraal plein in hartje Amsterdam) werd gisteren een antiracisme demonstratie gehouden. In plaats van de vooraf geschatte 300 demonstranten waren er bijna 6000 aanwezigen. Afstand houden – de voorgeschreven 1,5 meter – werd niet gerespecteerd. De burgemeester greep niet in.

Nederland ontploft. Mevrouw Halsema is de kop van jut. Politici, een flink deel van de pers en ontiegelijk veel twitteraars, facebookers en reaguurders reageren furieus. Aftreden wordt geëist … de hetze tegen de burgemeester van Amsterdam (een vrouw en links) laait weer op. De Telegraaf kan weer even vooruit. Grrr.

Ze heeft een grote inschattingsfout gemaakt. Vooraf. Niet tijdens. Dat is mijn opinie. De mix van mooi weer, voor het eerst de terrassen open en een vrije dag lokte veel volk naar de Dam. En TERECHT want je stem laten horen tegen wat er in de Verenigde Staten gebeurd is (George Floyd ea) is zeer begrijpelijk en noodzakelijk. Zeker in de combinatie met de ophitsende politiek van Trump. Dit was een anti-racisme-demonstratie. En een schreeuw tegen politie-geweld. Maar nu gaat het enkel over de keuze – ‘een duivels dilemma’ zoals ze het zelf noemt – die de Groen Links burgemeester (met de veiligheidsdriehoek) heeft gemaakt. De demonstratie gedogen en niet optreden. Geen lange latten, geen traangas, geen waterkanonnen. Geen olie op het vuur. Gedogen en hopen dat de menigte zich snel verspreid. Een oproep om weg te gaan en je te verspreiden was wel op zijn plaats geweest. Via luidsprekers of door de burgemeester zelf in plaats van alleen maar staan toe te kijken.

Heel veel mensen (en roeptoeters) maken nu vergelijkingen met de horeca, de theaters, de sportscholen, de bioscopen, de kappers. Zij riskeerden wel boetes als ze zich niet aan de regels hielden. Ja, dat is waar. Maar als zij toch open zouden gaan dan was het willens en wetens de regels overtreden. De demonstranten zijn niet met OPZET naar de Dam getrokken om de corona-regels te overtreden. Nee, het is hun overkomen. Zij waren daar om publiekelijk hun afkeer te tonen over racisme (in VS en Nederland). Ik zou één van hen kunnen geweest zijn.

De vergelijking met de zorg loopt mank. MENSEN IN DE ZORG DOEN FANTASTISCH WERK – laat daar geen misverstand over bestaan. Dat vind ik ook, vandaar de hoofdletters. De vrees voor een nieuwe besmettingshaard of corona-uitbraak – 6000 mensen dicht bij elkaar – is een terechte vraag / angst. Niemand die dat vandaag weet. Persoonlijk denk ik – ik ben een absolute leek – dat het wel zal meevallen. Veel betogers droegen een mondkapje – iets dat niet verplicht is als je buiten bent. Openlucht – dus: natuurlijke ventilatie. Enzovoort. Waarom is er nog weinig corona in Afrika? In Mozambique 252 besmettingen – twee doden. Zou openlucht daar iets mee te maken kunnen hebben? Wie weet …

Foto: Pixabay

Het jammere is dat het nu nauwelijks gaat over RACISME, politie-geweld en de polarisatie die Trump veroorzaakt. Het maakt me bijna sprakeloos. En woedend. En moedeloos. Zal ik maar ophouden met sociale media? Of mensen blokkeren zodat ik hun getoeter niet meer zie? Ik kan best tegen een andere mening maar als ik dan bijvoorbeeld lees dat links gelijkstaat met ‘de beuk erin als ze hun zin niet krijgen’ … dan zakt mijn broek af – gelukkig is het nog steeds lekker weer. Moet ik nog wel naar het nieuws kijken? Het zijn vragen die me bezighouden.

Ik hou d’r over op. Bloggen over boeken die ik lees, over series die ik kijk of over het lekkere eten dan ik klaarmaak is minder controversieel. Politieke meningen – en dus meningsverschillen – zijn boeiend totdat het een persoonlijk afrekenen wordt met een politicus die je niet zint. En dat gebeurt nu met Femke Halsema.

Ik ga lezen. Ik ga koken. En ik spreek me uit tegen elke vorm van racisme. En dat zal ik blijven doen. Tot gauw.

Betaal nooit de volle pot vooruit (2)

Tags

Ergernis, Geduld, Internet, Kruiwagen, Movitel, Mozambique, Netflix, Tmcel, Vodacom, Volhouden

Dag #19 na betaling … nog steeds geen internetkabel van Movitel. Grrrr.

Waarschijnlijk herinner je je nog mijn stukje over DHL. Ruim vijf uur om een pakje in ontvangst te nemen. Hahaha … vijf uur. Kattepis. Dit Movitel-verhaal duurt al bijna vijf weken. Ik vertel.

Toen we nog in de stad woonden hadden we een kabel-abonnement van TV-Cabo. Wel zo gemakkelijk. Televisie en internet in 1 pakket via de kabel. Het werkte wel niet altijd maar dat vergeet je snel. Ruim vier jaar geleden verhuisden we naar ‘den buiten’. Hier heeft TV-Cabo geen kabels. Te ver van de bewoonde wereld – bij wijze van spreken. Waarschijnlijk heeft het meer te maken met: te weinig potentiële (betalende) klanten. We schaften ons een DSTV-schotel-antenne aan. Dus televisie via de schotel. We activeren dat abonnement hoogst zelden. Te duur en te weinig interssant aanbod. Je betaalt hier per 30 dagen. Geen doorlopende abonnementen. Ik schakel DSTV weer in tijdens maanden met veel sport. Ronde van Frankrijk, Olympische Spelen en grote voetbaltornooien. En in de (soms lange) periodes dat ik in Nederland ben. Dan is de tv een noodzakelijk iets voor Isabel (in d’r eentje).

Voor internet schafte ik me een klein modem aan van Vodacom. Vergelijk het met een ‘dongel’ zo’n vijftien jaar geleden.

Mijn modem van Movitel en Vodacom

Omdat niet elk netwerk voldoende capaciteit heeft, kocht ik nog een tweede modem (van Movitel). Voor dit systeem koop je ‘credits’ die je omzet in MB’s of GB’s. De prijs? 7,50 euro voor 5 GB. Ik gebruik ongeveer 30 euro per maand. Wij hebben ons verbruik hieraan aangepast. Niet streamen, geen filmpjes kijken, alleen het noodzakelijke downloaden. Dus al bij al vrij duur voor een beperkt aantal zaken die je kunt doen. Je hoort mij niet klagen.

Movitel is de nieuwe ‘ster’ aan het firmament. Een Vietnamees bedrijf – vast met hoge Frelimo bonzen in de raad van bestuur. Of aandeelhouder of zoiets. Zij zijn in korte tijd een grote speler geworden op de telecommunicatie-markt. In september hoorde ik van een vriend dat hij een kabel heeft van Movitel. Ik was verbaasd want ook hij woont afgelegen. Maar wel in een chique buurt. Hij is er heel tevreden over. Het maakte hem een Netflix-liefhebber. Plots kan dat ook. Ik wilde d’r nog niet aan. Niet nodig. Ook een soort zelfbescherming … ik wil niet steeds naar schermen turen.

Maar toen kwam de corona-uitbraak. De scholen gingen dicht en het onderwijs wordt nu online aangeboden. Ook mijn leerlingen vertrokken of verkiezen huisquarantaine. Dan ga ik mee … ik ga online lesgeven. Eerst via Skype maar algauw op verzoek van leerlingen via Zoom. Hahaha. Van Bergen op Zoom naar Koen op Zoom.

Maar ik ben uiteraard niet de enige. Duizenden en duizenden anderen gebruiken ook de telefoon-infrastructuur (en internet) van Vodacom, Tmcel en Movitel. Meestal via de telefoon of tablet. Internet werd godsgruwelijk traag tijdens de dag. Het regent klachten. De capaciteit is simpelweg onvoldoende. Tijd dus voor een internetkabel.

Dag # -13 Ik ga naar het internet-kantoor van Movitel. “Ja, een kabel is mogelijk. Is het ver van de grote weg?” “Nee, hooguit 400 meter.” “Goed, ja dat kan. Morgen komt een technicus kijken.” “Fijn. En hoe lang duurt het voor de ik die verbinding heb.” “Gemiddeld drie dagen.” Ik blij. “Als je drie maanden of meer vooruit betaalt, is de installatie gratis.”

Dag # -12 Ik blijf thuis. Geen technicus te bekennen. Het is vrijdag. Wachten tot maandag.

Dag # -9 Ik ben thuis. Geen technicus. Ik werk nog steeds via mijn kleine modems. Dat gaat heel moeizaam. Gelukkig wil één van mijn (volwassen) leerlingen les hebben van 5.30 tot 7.30 (’s ochtends). We zijn allebei ‘vroege vogels’. Internet werkt dan uitstekend. Na 9u is het andere koek.

Dag # -8 Ik bel Movitel. Ze zeggen dat de technicus mij heeft gebeld maar dat ik hen een verkeerd nummer heb gegeven. Euh … natuurlijk deed ik dat. Braak !!! Morgen komt hij.

Dag # -7 Niemand. Ik was de hele dag thuis. Ik bel eind van de middag. “De technicus was bij u in buurt maar constateerde dat de ODM-box vol is. Er is dus geen capaciteit totdat een extra box is geplaatst.” Ik begrijp deze mededeling – althans een beetje. Oké, geen kabel voor Isabel en Koen. Jammer. De vader van een leerling adviseerde me om een hoge pief bij Movitel in te schakelen. Ik belde deze man. Hij beloofde om te informeren naar de mogelijkheden.

Dag # -6 Meneer Narsico (de hoge pief) belt me terug en zegt dat hij een technicus heeft gevraagd om te onderzoeken of er een tweede box geplaatst kan worden. Hij belooft om terug te bellen.

Dag # -5 Ik krijg via het kantoor het nummer van de technicus Sr. Salmao.

Dag # -4 Het is vrijdag. Ik bel de technicus. Hij neemt op maar zegt dat hij die ochtend is overgeplaatst naar een andere regio. Zucht.

Dag # -3 De hoge pief belt terug. De nieuwe box wordt geplaatst. Ik krijg mijn kabelaansluiting. Halleluja.“Meneer Cohen (zo spreken de meeste mensen mijn voornaam uit) als u maandag naar het kantoor komt en betaalt dan wordt u aangesloten.” Muito obrigado.

Dag # 1 Maandag. Ik ga naar het Movitelkantoor. Het duurt ruim een uur voordat ik alle papieren heb ingevuld, allerlei copieën zijn gemaakt en mijn geld is geteld. Pinnen kan niet. Cash betalen of een bewijs dat je via de bank hebt betaald. Ik frons mijn wenkbrauwen. Zelfs straatverkopers hebben een pinapparaat. En zo’n groot bedrijf niet? Laat ik er maar niet teveel over nadenken. Goed. Ik heb betaald. “Wanneer word ik aangesloten?” “Binnen 7 dagen.” Slik. Dat is anders dan de 3 dagen die ze eerder zeiden.

Dag # 8 Alweer maandag. Nog niets gehoord. Niemand gezien. Ik bel maar weer eens. Ook naar meneer Narsico. Hij is verbaasd en gaat er werk van maken. Hij belt dat de technicus morgen komt.

Dag # 9 Geen technicus. Ik modder door met mijn kleine modems.

Dag # 10 Mijn lessen voor vandaag zitten erop.

Movitel aan het werk

Ik hoor gebons bij de poort. Ik verwacht niemand maar ga toch maar even kijken. Een mannetje in het oranje. De Movitel-technicus van dienst. Sr. Sergio. Hij komt kijken met drie collega’s. Ze gaan aan de slag. Ik blij. Nee BLIJ met hoofdletters. Een uurtje later is de kabel getrokken tot bij de muur waar hij naar binnen gaat. Het is ondertussen donker. Ze kunnen niet verder maar komen morgen terug om de klus af te maken. “Kan dat voor 14u? Daarna ben ik druk.” “No problem, even before 12u”. Ik blij maar voorlopig niet meer in hoofdletters.

Dag # 11 Dacht je dat er iemand kwam? Nee dus.

Dag # 12 Niemand. Ik bel en het antwoord is ‘morgen’. Ik denk dat MORGEN in het Vietnamees MOVITEL betekent. Of omgekeerd.

Dag # 15 Alweer maandag. Het is nu twee weken geleden dat ik heb betaald. Ja, het volle bedrag. Dat is bij grote nuts-bedrijven de enige optie. Ik bel meneer Narsico. Hij is verbaasd en gaat er opnieuw werk van maken. Hij stuurt me een sms. ‘Morgen’. Oo ja natuurlijk … ‘morgen’.

Dag # 16 en Dag # 17 Niets. Nogmaals een sms. Zelfde antwoord. Hoe kan dit? De kabel is er. De router is in huis en ze sluiten me niet aan. Hoe kan dat toch?

Dag # 18 Iets na half vijf ’s middags. Ik word gebeld door Sr. Sergio. Of ik thuis ben. Ja. Tien minuten later staan er twee technici voor de poort. Een kwartiertje later is de kabel aangesloten met de router. Sr Patrick – ook Movitel technicus – maakt een gebruikersnaam en een wachtwoord aan. Ik pak mijn laptop en zoek het netwerk. BINGO. Ik blij. Maar … er is nog geen inkomend signaal. De twee heren proberen en proberen. Zonder resultaat. Sr. Patrick gaat op onderzoek en klimt in masten in de buurt. Het is ondertussen donker. Om 18u geven ze het op. Te donker. Iets met de antenne. Dus toch niet blij. En weet je wat? Ze komen morgen …

Dag # 19 Een hele dag les gegeven via de kleine modems. Vooral de namiddagsessies waren een ramp. Gelukkig heb ik begripvolle klanten. Denk ik toch … Hoor ik geklop op de poort? Ja. Sr. Patrick. Het is alweer bijna 5 uur. “U bent aangesloten meneer Cohen”. Ik pak mijn laptop en log in. Verdomd, het werkt. Ik probeer een paar pagina’s die ik nooit of te nimmer open. Als test. Holy shit … de Telegraaf verschijnt onmiddellijk op mijn scherm. Er moeten nog wat documenten worden ingevuld en ik laat Sr. Patrick een papier onderteken dat ik ben verbonden op 7 mei om 17.15u. Als ik dat niet doe zullen ze me vast de afgelopen drie weken in rekening brengen.

Ik stuur een sms naar Hoge Pief Narsico om te melden dat ik ben aangesloten. Hij sms’t me terug. “All I have to say is: I am so sorry for the lack of responsibility of my colleagues and their behaviour because the mistake of one collaborator of a certain company is the mistake of all because we represent one company. Therefore I am so sorry, if I could help you, I also thank you of this time I failed to help you. I hope not to fail next time. Keep wel Mr. Koen.”

ps. Is het alleen maar kommer en kwel in Mozambique? Nee, natuurlijk niet maar het levert wel mooie verhalen op voor mijn weblog. Zal ik een voorbeeld geven van iets ‘moois’? Bijvoorbeeld dat wij al maanden avocado’s uit eigen tuin eten. Of mango’s, bananen, citroenen … En het is nu het seizoen van de passievrucht. Mmmm. Ik hoef er de deur niet voor uit. Heerlijk toch !?!

Uit eigen tuin. Avocado en passievrucht

De kogel is door de kerk

Tags

Chapa, Corona, Corona-virus, Corso Zundert, Filipe Nyusi, Flowerparade, Internet, Isabel, Mozambique, Noodtoestand, Online lesgeven, Skype, Televisie, Wandelen, Zundert

Dit stukje had ook de titel ‘Corona update #4’ kunnen krijgen. Het is vandaag de laatste dag van de maand, de laatste dag van het eerste kwartaal. Een kwartaal dat vast de geschiedenisboeken ingaat.

Twee bijzondere kogels … gisteren kondigde de Mozambikaanse president de noodtoestand af – de hele maand april 2020. Terwijl ik met een half oor luisterde naar Filipe Nyusi las ik dat het bestuur van CORSO – Zundert heeft besloten dat er dit jaar geen ‘flowerparade’ zal worden georganiseerd op de eerste zondag van september. Snik. Dit besluit – geen corso – raakt me emotioneel. Het eerste besluit – de noodtoestand – zal ons vooral praktisch treffen.

Klaar om te gaan wandelen …

Veel is nog onduidelijk. Wat kan / mag wel en wat niet? De president spreekt van ‘stadium 3’. Wat betekent dit? Nog geen volledige lock down zoals in Zuid Afrika maar wel veel (verplaatsing) beperkingen. Dat krijgen we vast te horen in de komende dagen. Isabel is vandaag naar kantoor. Als het goed is krijgt ze – voor het eerst – een laptop van het werk. Nu moet ze zich behelpen met haar privé-telefoon om emails te lezen en te reageren op opdrachten van haar leidinggevende. Morgen gaan we heel even langs bij mijn schoonouders. Zij wonen vlakbij. Een taart en een flesje bubbels voor een kroonverjaardag van sogro Sampaio.

Onze huishoudelijke hulp werkt vandaag voor het laatst bij ons. For the time being of course. Vanaf morgen blijft ze thuis. Ook in april krijgt ze haar volle salaris. Verder krijgt ze een grote zak rijst (25kg), kookolie en pakken maïsbloem mee naar huis. We houden telefonisch contact met haar en haar familie. Zij moet vooral de chapa’s – overvolle OV-mini-busjes – de komende maand zoveel mogelijk mijden. Het onderhoud van het zwembad neem ik zelf wel voor mijn rekening. Isabel is in huis al druk in de weer met allerlei schoonmaakspul.

Ik ben sinds vorige week online aan het lesgeven. Het is nog steeds zaken uitproberen maar voorlopig ben ik positief. Een gedeeld beeldscherm via SKYPE werkt. Afkloppen dat dat zo blijft. Steeds meer Nederlanders (en Belgen) zijn vertrokken of vliegen mee met de schaarse vluchten die nog bestaan. In feite vliegen ze naar de besmetting in Europa. Ja toch? In Mozambique zijn officieel acht mensen besmet met corona. Nog geen overlijdens. Uiteraard weet je niet of dit ook de reële cijfers zijn. Gebrek aan testmiddelen … enzovoort. We proberen gezond te blijven. Onze televisie loopt figuurlijk op zijn laatste beentjes. Steeds meer problemen. Isabel schoot gisteren nog een financieel kogeltje door de figuurlijke kerk … er staat een nieuwe televisie – nu nog ingepakt – in de kamer. Straks ga ik aan de slag met de installatie.

Ik heb me voorgenomen om elke dag een wandeling in de buurt te maken. Gelukkig wonen we ‘op den buiten’ – niet in de binnenstad. Uiteraard wandelen met voldoende afstand bewaren maar ik voel dat ik al weken te weinig heb bewogen. Geen sportschool meer want die is gesloten. Ik heb geen fiets in Mozambique. Het zwembad is om af te koelen en te dobberen – niet om baantjes te trekken. Je begrijpt het … vanaf morgen start een nieuwe fase. Nieuwe voornemens.

Hou moed. Blijf gezond. Blijf in uw kot. Wordt vervolgd

In de serie: CORONA UPDATE

Even bijpraten (2)

Tags

Bank, Beira, Bruiloft, BTM, Familie, IDAI, Internet, Isabel, Moza-bank, Mozambique, Paus, Peaky Blinders, Uitnodiging, Weblog

Alweer een week niets toegevoegd op mijn eigenste stukje www. Hoe dat komt? Daar heb ik eigenlijk geen antwoord op. Ik ben niet drukker dan normaal. Ik lees wel maar niet opvallend veel vaker dan gebruikelijk. Ik reageerde de afgelopen dagen wel op stukjes van collega-bloggers maar ik vergat mijn eigen weblog. Vandaar dus een korte update (in slecht Nederlands). Even bijpraten …

Mijn bank-perikelen zijn nog steeds niet opgelost. Ik kan mijn ‘oude’ btm-bankpas wel gebruiken maar ik heb nog steeds geen toegang tot internet-banking. Dat betekent dat ik niets kan beginnen met mijn eurootjes op mijn Mozambikaanse bankrekening. Ook bij mijn derde bezoek verontschuldigden de dames van MOZA-bank zich. De twee systemen (BTM en MOZA) zijn nog niet volledig aan elkaar gekoppeld. Nog even geduld. Ik heb ondertussen wel mijn nieuwe rekening-nummers en bijbehorende NIB en IBAN-nummers gekregen. Mijn persoonlijke ‘economie’ draait weer uitsluitend op cash-geld. Wordt vervolgd …

De ene bruiloft is nauwelijks achter de rug of er liggen alweer drie uitnodigingen klaar. Omdat Isabels ouders tot eind oktober in Portugal verblijven worden wij geacht acte de présence te geven. Een oud-collega. Een neef. Een vage kennis van vroeger. Ik heb tweemaal ja gezegd en eenmaal nee. Mensen die ik nog nooit gezien heb en Isabel waarschijnlijk ook niet … nee … dank u. “Proficiat, eet smakelijk, proost en nog veel geluk samen”.

De paus is weer veilig terug in Vaticaan. Zijn rondreis in zuid-oost Afrika zit erop. Driemaal M. Mozambique, Madagascar en Mauritius. Veel media-aandacht. Ook wij keken een paar dagen naar het achtuurjournaal. ‘Vrede en verzoening’ waren de sleutel-woorden tijdens alle interviews en toespraken. Heel veel speeches met voortdurend de Mozambikaanse president in beeld. Het is tenslotte verkiezingstijd. Waar nauwelijks aandacht voor is (was) … na IDAI, de storm die Beira (tweede grootste stad van Mozambique) trof, zou de paus zeker deze streek bezoeken en in gesprek gaan met overlevenden. Dat is dus niet gebeurd. Waarom niet? De burgemeester van Beira is van de oppositiepartij MDM (en ook presidentskandidaat) en zou anders teveel aandacht krijgen. Let op … dit zijn mijn woorden. Verder hoor ik daar niemand over. Klik HIER voor een kort verslag en enkele foto’s.

We kijken af en toe een aflevering van ‘Peaky Blinders’ maar vaak is Isabel te moe en gaat haar figuurlijke kaarsje al rond negen uur uit.

Bron: Pixabay

Zeker na een dag als gisteren wanneer de ‘baas’ haar tot half acht bezighoudt. Deels voor prive-zaken maar ja … dat zijn verworven rechten van het hoger management. Einde werktijd is officieel 17u. Compensatie? Vergeet het maar. Vanochtend liep de wekker gewoon om 5.10 af en vertrok mijn lief om 6.15 naar kantoor in de stad.

Ik ga zo mijn lessen voor morgen voorbereiden want dat gaat ook gewoon door. Daar ben ik blij mee. Daarna ga ik de maandelijkse waterrekening betalen en klagen dat die veel te hoog is. Belachelijk hoog. Dus weer een hoop … gedoe. Het houdt me wel actief zullen we maar zeggen. Ik wil uiteraard positief eindigen …

Wreed

Tags

Ajax, Amsterdam, Champions League, Internet, Lezen, Matthijs De Ligt, Moura, Nu.nl, Radio, Sport, Tottenham, Voetbal, Vrienden

De eerste titel die bij me opkwam voor dit stukje was: ‘Voetbal lezen’. Want dat is letterlijk wat ik gisteravond en de avond daarvoor heb gedaan. Ik heb de halve finales van de Champions League gelezen. Klinkt dit cryptisch? Waarschijnlijk wel. Ik probeer te beschrijven hoe dat zit.

Bron: Pixabay

Eerst even de droge informatie. Woensdagavond las ik Liverpool – Barcelona. Uitslag 4 –  0 waardoor de Engelse ploeg naar de finale gaat. Gisteravond speelde Ajax Amsterdam tegen Tottenham Hotspur uit Londen. Uitslag 2 – 3. Ajax is uitgeschakeld. Omdat ik weet dat veel van mijn lezers niets met voetbal hebben, ga ik hier niet de hele wedstrijd beschrijven of analyseren. Wel vertel ik iets over de omstandigheden hoe ik deze  – nu al historische – wedstrijd heb gevolgd, heb beleefd.

We eten op tijd. We kijken een aflevering van ‘The Legacy’ – seizoen 3 op mijn Mac-desktop. Isabel gaat naar bed met boek en telefoon. Ik zeg dat ik nog even blijf ‘hangen’. “Voetbal?” vraagt ze. Ja dus. Wij hebben op dit moment geen televisie-abonnement. TVM 1 heeft geen uitzendrechten. Dat wordt dus de radio via internet. Onze internet-verbinding is echter traag in de avonduren. Ik open NPO Radio 1 – Langs de lijn  maar krijg niets te horen. Het zoekende icoontje blijft maar ronddraaien en ronddraaien. Ik open het liveblog van NU.nl Dat is niet genoeg. Ik open het liveblog van VI.nl (Voetbal International) en het liveblog van NOS.nl Drie verschillende websites die alle drie geschreven verslag doen van de wedstrijd. Heel af en toe hoor ik de radio. Dan weer twee minuten, dan weer dertig seconden en heel af en toe wel vijf minuten na elkaar. Ik lees de wedstrijd …

Het verslag van NOS.nl is traag en met veel te veel vertraging. VI is het snelst, bijna elke minuut een update. Nu.nl is ook prima. Zakelijk maar zij schrijven ook iets meer over de sfeer en ze geven commentaar. “Dolberg zit totaal niet in de wedstrijd. De prijs van De Ligt schiet omhoog. Wanyama ontsnapt aan geel. Llorente heerst in de lucht.” Enzovoort. Ik klik voortdurend van site naar site. Het is rust. Ik haal een glas water en een pak koekjes. Ik kus Isabel welterusten.

Ajax zit op rozen, ze leiden met 2 – 0. Tottenham moet nu drie keer scoren om door te gaan. Ik overweeg om naar bed te gaan maar doe dat toch maar niet. Terwijl ik de wedstrijd verder lees op de drie verschillende sites sms ik met Per. En ik WhatsApp ontspannen met Rafik in Zuid Afrika. Hij is jarig en een vurig supporter van het Engelse team.

Ik citeer stukjes uit onze conversatie. 14:15 Koen: Tonight 1x Vertonghen 1x De Ligt … Ajax Goes to Madrid. 14:26 Rafik: I just hope we have a good game 21:12 Koen: The goal of De Ligt is already there. My god … what a start 21:38 Rafik: It’s over … 22:25 Koen: No … it’s not! 2 – 2 Rafik: Now we have a game!!!

Het wordt steeds spannender. Het pak koekjes is bijna op. Zenuw-snoepen heet dat … denk ik. De minuten tikken weg. Ik zap steeds sneller van de ene naar de andere pagina. Alsof dat iets helpt … hahaha. Ik lees: “Heel Amsterdam zit met dichtgeknepen billen”. Vijf minuten extra speeltijd. Nog twee minuten. De radio-verbinding is weer hersteld. Ik luister en lees en klik steeds heen en weer. Nog dertig seconden … opgewonden NOS-presentatoren … weer doorklikken naar de andere site en dan gebeurt het … GOAL … 2 – 3 Tottenham naar de finale. Mijn hart klopt in mijn keel. Ik grijp naar mijn hoofd. Nee toch!!! Ongeloof.

22:57 Koen: Miracle again 22:58 Rafik: Hatrick (met heel veel smileys). 23:00 Koen: Yes. Parabens Rafik: Thx Pai Koen: My god Rafik: Wonderful game. Moura 23:01 Koen: 30 seconden AFTER 5 min extra Rafik: Imagine

Per stuur een laatste sms om 23:02 … Fuck!

Ik citeer liever Erik ten Hag, de trainer van Ajax. “Wreed.” Ik ga naar bed. Ik zit nog vol adrenaline en kan niet slapen. Ik ben GEEN Ajax-supporter maar in deze editie van de Champions League werd ik dat wel. Zeker weten. Wat een knappe prestatie. Zelfs ik voel me rot na dit verlies in de allerlaatste seconde. Wat sneu, wat erg, wat wreed. Zo dicht erbij en dan … helemaal niets. Een paar weken geleden zei ik: “Laat Ajax de KNVB-beker maar winnen, de finale tegen Liverpool spelen en PSV pakt het kampioenschap. Lijkt me een mooie deal en scenario.” Dat was mijn droomscenario. Vannacht dacht deze PSV-supporter: “Wat zou het sneu zijn voor De Ligt en Co dat ze ook het kampioenschap nog verliezen …” 

Sport … de allerbelangrijkste bijzaak ter wereld. Hahaha. En ook wielerwedstrijden volg ik op dezelfde manier. Beetje internet-radio en verder de wedstrijd  … lezen … op verschillende live-blogs. En in 2018 … las … ik ook het CORSO in Zundert … via internet en tweets.