Roeptoeters

Tags

Amsterdam, Betoging, Corona, Demonstratie, Donald Trump, Facebook, Femke Halsema, George Floyd, Groen Links, Internet, Politie, Politiek, Racisme, Twitter, Verenigde Staten

‘Sprakeloos’ was de andere optie. Ik twijfel over een titel. Ik begin een stukje bijna altijd met de titel. Heel soms verander ik op het eind de gekozen titel. Vandaag weet ik niet wat het beste is. Sprakeloos of Roeptoeters?

Ik gaf twee online-lessen vanochtend en daarna opende ik (mijn) Twitter en (mijn) Facebook. Twee onderwerpen die eruit springen: de demonstraties in de Verenigde Staten en Femke Halsema.

Eigenlijk zou de hashtag #femkehalsema er helemaal niet moeten zijn vandaag. Maar de realiteit is anders. De burgemeester van Amsterdam heeft de situatie op pinkstermaandag totaal verkeerd ingeschat. Nee, ik corrigeer mezelf: naïef is volgens mij een juistere omschrijving. Mocht het je ontgaan zijn, dan meld ik heel in ’t kort waar het om gaat. Op de Dam (centraal plein in hartje Amsterdam) werd gisteren een antiracisme demonstratie gehouden. In plaats van de vooraf geschatte 300 demonstranten waren er bijna 6000 aanwezigen. Afstand houden – de voorgeschreven 1,5 meter – werd niet gerespecteerd. De burgemeester greep niet in.

Nederland ontploft. Mevrouw Halsema is de kop van jut. Politici, een flink deel van de pers en ontiegelijk veel twitteraars, facebookers en reaguurders reageren furieus. Aftreden wordt geëist … de hetze tegen de burgemeester van Amsterdam (een vrouw en links) laait weer op. De Telegraaf kan weer even vooruit. Grrr.

Ze heeft een grote inschattingsfout gemaakt. Vooraf. Niet tijdens. Dat is mijn opinie. De mix van mooi weer, voor het eerst de terrassen open en een vrije dag lokte veel volk naar de Dam. En TERECHT want je stem laten horen tegen wat er in de Verenigde Staten gebeurd is (George Floyd ea) is zeer begrijpelijk en noodzakelijk. Zeker in de combinatie met de ophitsende politiek van Trump. Dit was een anti-racisme-demonstratie. En een schreeuw tegen politie-geweld. Maar nu gaat het enkel over de keuze – ‘een duivels dilemma’ zoals ze het zelf noemt – die de Groen Links burgemeester (met de veiligheidsdriehoek) heeft gemaakt. De demonstratie gedogen en niet optreden. Geen lange latten, geen traangas, geen waterkanonnen. Geen olie op het vuur. Gedogen en hopen dat de menigte zich snel verspreid. Een oproep om weg te gaan en je te verspreiden was wel op zijn plaats geweest. Via luidsprekers of door de burgemeester zelf in plaats van alleen maar staan toe te kijken.

Heel veel mensen (en roeptoeters) maken nu vergelijkingen met de horeca, de theaters, de sportscholen, de bioscopen, de kappers. Zij riskeerden wel boetes als ze zich niet aan de regels hielden. Ja, dat is waar. Maar als zij toch open zouden gaan dan was het willens en wetens de regels overtreden. De demonstranten zijn niet met OPZET naar de Dam getrokken om de corona-regels te overtreden. Nee, het is hun overkomen. Zij waren daar om publiekelijk hun afkeer te tonen over racisme (in VS en Nederland). Ik zou één van hen kunnen geweest zijn.

De vergelijking met de zorg loopt mank. MENSEN IN DE ZORG DOEN FANTASTISCH WERK – laat daar geen misverstand over bestaan. Dat vind ik ook, vandaar de hoofdletters. De vrees voor een nieuwe besmettingshaard of corona-uitbraak – 6000 mensen dicht bij elkaar – is een terechte vraag / angst. Niemand die dat vandaag weet. Persoonlijk denk ik – ik ben een absolute leek – dat het wel zal meevallen. Veel betogers droegen een mondkapje – iets dat niet verplicht is als je buiten bent. Openlucht – dus: natuurlijke ventilatie. Enzovoort. Waarom is er nog weinig corona in Afrika? In Mozambique 252 besmettingen – twee doden. Zou openlucht daar iets mee te maken kunnen hebben? Wie weet …

Foto: Pixabay

Het jammere is dat het nu nauwelijks gaat over RACISME, politie-geweld en de polarisatie die Trump veroorzaakt. Het maakt me bijna sprakeloos. En woedend. En moedeloos. Zal ik maar ophouden met sociale media? Of mensen blokkeren zodat ik hun getoeter niet meer zie? Ik kan best tegen een andere mening maar als ik dan bijvoorbeeld lees dat links gelijkstaat met ‘de beuk erin als ze hun zin niet krijgen’ … dan zakt mijn broek af – gelukkig is het nog steeds lekker weer. Moet ik nog wel naar het nieuws kijken? Het zijn vragen die me bezighouden.

Ik hou d’r over op. Bloggen over boeken die ik lees, over series die ik kijk of over het lekkere eten dan ik klaarmaak is minder controversieel. Politieke meningen – en dus meningsverschillen – zijn boeiend totdat het een persoonlijk afrekenen wordt met een politicus die je niet zint. En dat gebeurt nu met Femke Halsema.

Ik ga lezen. Ik ga koken. En ik spreek me uit tegen elke vorm van racisme. En dat zal ik blijven doen. Tot gauw.

Betaal nooit de volle pot vooruit (2)

Tags

Ergernis, Geduld, Internet, Kruiwagen, Movitel, Mozambique, Netflix, Tmcel, Vodacom, Volhouden

Dag #19 na betaling … nog steeds geen internetkabel van Movitel. Grrrr.

Waarschijnlijk herinner je je nog mijn stukje over DHL. Ruim vijf uur om een pakje in ontvangst te nemen. Hahaha … vijf uur. Kattepis. Dit Movitel-verhaal duurt al bijna vijf weken. Ik vertel.

Toen we nog in de stad woonden hadden we een kabel-abonnement van TV-Cabo. Wel zo gemakkelijk. Televisie en internet in 1 pakket via de kabel. Het werkte wel niet altijd maar dat vergeet je snel. Ruim vier jaar geleden verhuisden we naar ‘den buiten’. Hier heeft TV-Cabo geen kabels. Te ver van de bewoonde wereld – bij wijze van spreken. Waarschijnlijk heeft het meer te maken met: te weinig potentiële (betalende) klanten. We schaften ons een DSTV-schotel-antenne aan. Dus televisie via de schotel. We activeren dat abonnement hoogst zelden. Te duur en te weinig interssant aanbod. Je betaalt hier per 30 dagen. Geen doorlopende abonnementen. Ik schakel DSTV weer in tijdens maanden met veel sport. Ronde van Frankrijk, Olympische Spelen en grote voetbaltornooien. En in de (soms lange) periodes dat ik in Nederland ben. Dan is de tv een noodzakelijk iets voor Isabel (in d’r eentje).

Voor internet schafte ik me een klein modem aan van Vodacom. Vergelijk het met een ‘dongel’ zo’n vijftien jaar geleden.

Mijn modem van Movitel en Vodacom

Omdat niet elk netwerk voldoende capaciteit heeft, kocht ik nog een tweede modem (van Movitel). Voor dit systeem koop je ‘credits’ die je omzet in MB’s of GB’s. De prijs? 7,50 euro voor 5 GB. Ik gebruik ongeveer 30 euro per maand. Wij hebben ons verbruik hieraan aangepast. Niet streamen, geen filmpjes kijken, alleen het noodzakelijke downloaden. Dus al bij al vrij duur voor een beperkt aantal zaken die je kunt doen. Je hoort mij niet klagen.

Movitel is de nieuwe ‘ster’ aan het firmament. Een Vietnamees bedrijf – vast met hoge Frelimo bonzen in de raad van bestuur. Of aandeelhouder of zoiets. Zij zijn in korte tijd een grote speler geworden op de telecommunicatie-markt. In september hoorde ik van een vriend dat hij een kabel heeft van Movitel. Ik was verbaasd want ook hij woont afgelegen. Maar wel in een chique buurt. Hij is er heel tevreden over. Het maakte hem een Netflix-liefhebber. Plots kan dat ook. Ik wilde d’r nog niet aan. Niet nodig. Ook een soort zelfbescherming … ik wil niet steeds naar schermen turen.

Maar toen kwam de corona-uitbraak. De scholen gingen dicht en het onderwijs wordt nu online aangeboden. Ook mijn leerlingen vertrokken of verkiezen huisquarantaine. Dan ga ik mee … ik ga online lesgeven. Eerst via Skype maar algauw op verzoek van leerlingen via Zoom. Hahaha. Van Bergen op Zoom naar Koen op Zoom.

Maar ik ben uiteraard niet de enige. Duizenden en duizenden anderen gebruiken ook de telefoon-infrastructuur (en internet) van Vodacom, Tmcel en Movitel. Meestal via de telefoon of tablet. Internet werd godsgruwelijk traag tijdens de dag. Het regent klachten. De capaciteit is simpelweg onvoldoende. Tijd dus voor een internetkabel.

Dag # -13 Ik ga naar het internet-kantoor van Movitel. “Ja, een kabel is mogelijk. Is het ver van de grote weg?” “Nee, hooguit 400 meter.” “Goed, ja dat kan. Morgen komt een technicus kijken.” “Fijn. En hoe lang duurt het voor de ik die verbinding heb.” “Gemiddeld drie dagen.” Ik blij. “Als je drie maanden of meer vooruit betaalt, is de installatie gratis.”

Dag # -12 Ik blijf thuis. Geen technicus te bekennen. Het is vrijdag. Wachten tot maandag.

Dag # -9 Ik ben thuis. Geen technicus. Ik werk nog steeds via mijn kleine modems. Dat gaat heel moeizaam. Gelukkig wil één van mijn (volwassen) leerlingen les hebben van 5.30 tot 7.30 (’s ochtends). We zijn allebei ‘vroege vogels’. Internet werkt dan uitstekend. Na 9u is het andere koek.

Dag # -8 Ik bel Movitel. Ze zeggen dat de technicus mij heeft gebeld maar dat ik hen een verkeerd nummer heb gegeven. Euh … natuurlijk deed ik dat. Braak !!! Morgen komt hij.

Dag # -7 Niemand. Ik was de hele dag thuis. Ik bel eind van de middag. “De technicus was bij u in buurt maar constateerde dat de ODM-box vol is. Er is dus geen capaciteit totdat een extra box is geplaatst.” Ik begrijp deze mededeling – althans een beetje. Oké, geen kabel voor Isabel en Koen. Jammer. De vader van een leerling adviseerde me om een hoge pief bij Movitel in te schakelen. Ik belde deze man. Hij beloofde om te informeren naar de mogelijkheden.

Dag # -6 Meneer Narsico (de hoge pief) belt me terug en zegt dat hij een technicus heeft gevraagd om te onderzoeken of er een tweede box geplaatst kan worden. Hij belooft om terug te bellen.

Dag # -5 Ik krijg via het kantoor het nummer van de technicus Sr. Salmao.

Dag # -4 Het is vrijdag. Ik bel de technicus. Hij neemt op maar zegt dat hij die ochtend is overgeplaatst naar een andere regio. Zucht.

Dag # -3 De hoge pief belt terug. De nieuwe box wordt geplaatst. Ik krijg mijn kabelaansluiting. Halleluja.“Meneer Cohen (zo spreken de meeste mensen mijn voornaam uit) als u maandag naar het kantoor komt en betaalt dan wordt u aangesloten.” Muito obrigado.

Dag # 1 Maandag. Ik ga naar het Movitelkantoor. Het duurt ruim een uur voordat ik alle papieren heb ingevuld, allerlei copieën zijn gemaakt en mijn geld is geteld. Pinnen kan niet. Cash betalen of een bewijs dat je via de bank hebt betaald. Ik frons mijn wenkbrauwen. Zelfs straatverkopers hebben een pinapparaat. En zo’n groot bedrijf niet? Laat ik er maar niet teveel over nadenken. Goed. Ik heb betaald. “Wanneer word ik aangesloten?” “Binnen 7 dagen.” Slik. Dat is anders dan de 3 dagen die ze eerder zeiden.

Dag # 8 Alweer maandag. Nog niets gehoord. Niemand gezien. Ik bel maar weer eens. Ook naar meneer Narsico. Hij is verbaasd en gaat er werk van maken. Hij belt dat de technicus morgen komt.

Dag # 9 Geen technicus. Ik modder door met mijn kleine modems.

Dag # 10 Mijn lessen voor vandaag zitten erop.

Movitel aan het werk

Ik hoor gebons bij de poort. Ik verwacht niemand maar ga toch maar even kijken. Een mannetje in het oranje. De Movitel-technicus van dienst. Sr. Sergio. Hij komt kijken met drie collega’s. Ze gaan aan de slag. Ik blij. Nee BLIJ met hoofdletters. Een uurtje later is de kabel getrokken tot bij de muur waar hij naar binnen gaat. Het is ondertussen donker. Ze kunnen niet verder maar komen morgen terug om de klus af te maken. “Kan dat voor 14u? Daarna ben ik druk.” “No problem, even before 12u”. Ik blij maar voorlopig niet meer in hoofdletters.

Dag # 11 Dacht je dat er iemand kwam? Nee dus.

Dag # 12 Niemand. Ik bel en het antwoord is ‘morgen’. Ik denk dat MORGEN in het Vietnamees MOVITEL betekent. Of omgekeerd.

Dag # 15 Alweer maandag. Het is nu twee weken geleden dat ik heb betaald. Ja, het volle bedrag. Dat is bij grote nuts-bedrijven de enige optie. Ik bel meneer Narsico. Hij is verbaasd en gaat er opnieuw werk van maken. Hij stuurt me een sms. ‘Morgen’. Oo ja natuurlijk … ‘morgen’.

Dag # 16 en Dag # 17 Niets. Nogmaals een sms. Zelfde antwoord. Hoe kan dit? De kabel is er. De router is in huis en ze sluiten me niet aan. Hoe kan dat toch?

Dag # 18 Iets na half vijf ’s middags. Ik word gebeld door Sr. Sergio. Of ik thuis ben. Ja. Tien minuten later staan er twee technici voor de poort. Een kwartiertje later is de kabel aangesloten met de router. Sr Patrick – ook Movitel technicus – maakt een gebruikersnaam en een wachtwoord aan. Ik pak mijn laptop en zoek het netwerk. BINGO. Ik blij. Maar … er is nog geen inkomend signaal. De twee heren proberen en proberen. Zonder resultaat. Sr. Patrick gaat op onderzoek en klimt in masten in de buurt. Het is ondertussen donker. Om 18u geven ze het op. Te donker. Iets met de antenne. Dus toch niet blij. En weet je wat? Ze komen morgen …

Dag # 19 Een hele dag les gegeven via de kleine modems. Vooral de namiddagsessies waren een ramp. Gelukkig heb ik begripvolle klanten. Denk ik toch … Hoor ik geklop op de poort? Ja. Sr. Patrick. Het is alweer bijna 5 uur. “U bent aangesloten meneer Cohen”. Ik pak mijn laptop en log in. Verdomd, het werkt. Ik probeer een paar pagina’s die ik nooit of te nimmer open. Als test. Holy shit … de Telegraaf verschijnt onmiddellijk op mijn scherm. Er moeten nog wat documenten worden ingevuld en ik laat Sr. Patrick een papier onderteken dat ik ben verbonden op 7 mei om 17.15u. Als ik dat niet doe zullen ze me vast de afgelopen drie weken in rekening brengen.

Ik stuur een sms naar Hoge Pief Narsico om te melden dat ik ben aangesloten. Hij sms’t me terug. “All I have to say is: I am so sorry for the lack of responsibility of my colleagues and their behaviour because the mistake of one collaborator of a certain company is the mistake of all because we represent one company. Therefore I am so sorry, if I could help you, I also thank you of this time I failed to help you. I hope not to fail next time. Keep wel Mr. Koen.”

ps. Is het alleen maar kommer en kwel in Mozambique? Nee, natuurlijk niet maar het levert wel mooie verhalen op voor mijn weblog. Zal ik een voorbeeld geven van iets ‘moois’? Bijvoorbeeld dat wij al maanden avocado’s uit eigen tuin eten. Of mango’s, bananen, citroenen … En het is nu het seizoen van de passievrucht. Mmmm. Ik hoef er de deur niet voor uit. Heerlijk toch !?!

Uit eigen tuin. Avocado en passievrucht

De kogel is door de kerk

Tags

Chapa, Corona, Corona-virus, Corso Zundert, Filipe Nyusi, Flowerparade, Internet, Isabel, Mozambique, Noodtoestand, Online lesgeven, Skype, Televisie, Wandelen, Zundert

Dit stukje had ook de titel ‘Corona update #4’ kunnen krijgen. Het is vandaag de laatste dag van de maand, de laatste dag van het eerste kwartaal. Een kwartaal dat vast de geschiedenisboeken ingaat.

Twee bijzondere kogels … gisteren kondigde de Mozambikaanse president de noodtoestand af – de hele maand april 2020. Terwijl ik met een half oor luisterde naar Filipe Nyusi las ik dat het bestuur van CORSO – Zundert heeft besloten dat er dit jaar geen ‘flowerparade’ zal worden georganiseerd op de eerste zondag van september. Snik. Dit besluit – geen corso – raakt me emotioneel. Het eerste besluit – de noodtoestand – zal ons vooral praktisch treffen.

Klaar om te gaan wandelen …

Veel is nog onduidelijk. Wat kan / mag wel en wat niet? De president spreekt van ‘stadium 3’. Wat betekent dit? Nog geen volledige lock down zoals in Zuid Afrika maar wel veel (verplaatsing) beperkingen. Dat krijgen we vast te horen in de komende dagen. Isabel is vandaag naar kantoor. Als het goed is krijgt ze – voor het eerst – een laptop van het werk. Nu moet ze zich behelpen met haar privé-telefoon om emails te lezen en te reageren op opdrachten van haar leidinggevende. Morgen gaan we heel even langs bij mijn schoonouders. Zij wonen vlakbij. Een taart en een flesje bubbels voor een kroonverjaardag van sogro Sampaio.

Onze huishoudelijke hulp werkt vandaag voor het laatst bij ons. For the time being of course. Vanaf morgen blijft ze thuis. Ook in april krijgt ze haar volle salaris. Verder krijgt ze een grote zak rijst (25kg), kookolie en pakken maïsbloem mee naar huis. We houden telefonisch contact met haar en haar familie. Zij moet vooral de chapa’s – overvolle OV-mini-busjes – de komende maand zoveel mogelijk mijden. Het onderhoud van het zwembad neem ik zelf wel voor mijn rekening. Isabel is in huis al druk in de weer met allerlei schoonmaakspul.

Ik ben sinds vorige week online aan het lesgeven. Het is nog steeds zaken uitproberen maar voorlopig ben ik positief. Een gedeeld beeldscherm via SKYPE werkt. Afkloppen dat dat zo blijft. Steeds meer Nederlanders (en Belgen) zijn vertrokken of vliegen mee met de schaarse vluchten die nog bestaan. In feite vliegen ze naar de besmetting in Europa. Ja toch? In Mozambique zijn officieel acht mensen besmet met corona. Nog geen overlijdens. Uiteraard weet je niet of dit ook de reële cijfers zijn. Gebrek aan testmiddelen … enzovoort. We proberen gezond te blijven. Onze televisie loopt figuurlijk op zijn laatste beentjes. Steeds meer problemen. Isabel schoot gisteren nog een financieel kogeltje door de figuurlijke kerk … er staat een nieuwe televisie – nu nog ingepakt – in de kamer. Straks ga ik aan de slag met de installatie.

Ik heb me voorgenomen om elke dag een wandeling in de buurt te maken. Gelukkig wonen we ‘op den buiten’ – niet in de binnenstad. Uiteraard wandelen met voldoende afstand bewaren maar ik voel dat ik al weken te weinig heb bewogen. Geen sportschool meer want die is gesloten. Ik heb geen fiets in Mozambique. Het zwembad is om af te koelen en te dobberen – niet om baantjes te trekken. Je begrijpt het … vanaf morgen start een nieuwe fase. Nieuwe voornemens.

Hou moed. Blijf gezond. Blijf in uw kot. Wordt vervolgd

In de serie: CORONA UPDATE

Even bijpraten (2)

Tags

Bank, Beira, Bruiloft, BTM, Familie, IDAI, Internet, Isabel, Moza-bank, Mozambique, Paus, Peaky Blinders, Uitnodiging, Weblog

Alweer een week niets toegevoegd op mijn eigenste stukje www. Hoe dat komt? Daar heb ik eigenlijk geen antwoord op. Ik ben niet drukker dan normaal. Ik lees wel maar niet opvallend veel vaker dan gebruikelijk. Ik reageerde de afgelopen dagen wel op stukjes van collega-bloggers maar ik vergat mijn eigen weblog. Vandaar dus een korte update (in slecht Nederlands). Even bijpraten …

Mijn bank-perikelen zijn nog steeds niet opgelost. Ik kan mijn ‘oude’ btm-bankpas wel gebruiken maar ik heb nog steeds geen toegang tot internet-banking. Dat betekent dat ik niets kan beginnen met mijn eurootjes op mijn Mozambikaanse bankrekening. Ook bij mijn derde bezoek verontschuldigden de dames van MOZA-bank zich. De twee systemen (BTM en MOZA) zijn nog niet volledig aan elkaar gekoppeld. Nog even geduld. Ik heb ondertussen wel mijn nieuwe rekening-nummers en bijbehorende NIB en IBAN-nummers gekregen. Mijn persoonlijke ‘economie’ draait weer uitsluitend op cash-geld. Wordt vervolgd …

De ene bruiloft is nauwelijks achter de rug of er liggen alweer drie uitnodigingen klaar. Omdat Isabels ouders tot eind oktober in Portugal verblijven worden wij geacht acte de présence te geven. Een oud-collega. Een neef. Een vage kennis van vroeger. Ik heb tweemaal ja gezegd en eenmaal nee. Mensen die ik nog nooit gezien heb en Isabel waarschijnlijk ook niet … nee … dank u. “Proficiat, eet smakelijk, proost en nog veel geluk samen”.

De paus is weer veilig terug in Vaticaan. Zijn rondreis in zuid-oost Afrika zit erop. Driemaal M. Mozambique, Madagascar en Mauritius. Veel media-aandacht. Ook wij keken een paar dagen naar het achtuurjournaal. ‘Vrede en verzoening’ waren de sleutel-woorden tijdens alle interviews en toespraken. Heel veel speeches met voortdurend de Mozambikaanse president in beeld. Het is tenslotte verkiezingstijd. Waar nauwelijks aandacht voor is (was) … na IDAI, de storm die Beira (tweede grootste stad van Mozambique) trof, zou de paus zeker deze streek bezoeken en in gesprek gaan met overlevenden. Dat is dus niet gebeurd. Waarom niet? De burgemeester van Beira is van de oppositiepartij MDM (en ook presidentskandidaat) en zou anders teveel aandacht krijgen. Let op … dit zijn mijn woorden. Verder hoor ik daar niemand over. Klik HIER voor een kort verslag en enkele foto’s.

We kijken af en toe een aflevering van ‘Peaky Blinders’ maar vaak is Isabel te moe en gaat haar figuurlijke kaarsje al rond negen uur uit.

Bron: Pixabay

Zeker na een dag als gisteren wanneer de ‘baas’ haar tot half acht bezighoudt. Deels voor prive-zaken maar ja … dat zijn verworven rechten van het hoger management. Einde werktijd is officieel 17u. Compensatie? Vergeet het maar. Vanochtend liep de wekker gewoon om 5.10 af en vertrok mijn lief om 6.15 naar kantoor in de stad.

Ik ga zo mijn lessen voor morgen voorbereiden want dat gaat ook gewoon door. Daar ben ik blij mee. Daarna ga ik de maandelijkse waterrekening betalen en klagen dat die veel te hoog is. Belachelijk hoog. Dus weer een hoop … gedoe. Het houdt me wel actief zullen we maar zeggen. Ik wil uiteraard positief eindigen …

Wreed

Tags

Ajax, Amsterdam, Champions League, Internet, Lezen, Matthijs De Ligt, Moura, Nu.nl, Radio, Sport, Tottenham, Voetbal, Vrienden

De eerste titel die bij me opkwam voor dit stukje was: ‘Voetbal lezen’. Want dat is letterlijk wat ik gisteravond en de avond daarvoor heb gedaan. Ik heb de halve finales van de Champions League gelezen. Klinkt dit cryptisch? Waarschijnlijk wel. Ik probeer te beschrijven hoe dat zit.

Bron: Pixabay

Eerst even de droge informatie. Woensdagavond las ik Liverpool – Barcelona. Uitslag 4 –  0 waardoor de Engelse ploeg naar de finale gaat. Gisteravond speelde Ajax Amsterdam tegen Tottenham Hotspur uit Londen. Uitslag 2 – 3. Ajax is uitgeschakeld. Omdat ik weet dat veel van mijn lezers niets met voetbal hebben, ga ik hier niet de hele wedstrijd beschrijven of analyseren. Wel vertel ik iets over de omstandigheden hoe ik deze  – nu al historische – wedstrijd heb gevolgd, heb beleefd.

We eten op tijd. We kijken een aflevering van ‘The Legacy’ – seizoen 3 op mijn Mac-desktop. Isabel gaat naar bed met boek en telefoon. Ik zeg dat ik nog even blijf ‘hangen’. “Voetbal?” vraagt ze. Ja dus. Wij hebben op dit moment geen televisie-abonnement. TVM 1 heeft geen uitzendrechten. Dat wordt dus de radio via internet. Onze internet-verbinding is echter traag in de avonduren. Ik open NPO Radio 1 – Langs de lijn  maar krijg niets te horen. Het zoekende icoontje blijft maar ronddraaien en ronddraaien. Ik open het liveblog van NU.nl Dat is niet genoeg. Ik open het liveblog van VI.nl (Voetbal International) en het liveblog van NOS.nl Drie verschillende websites die alle drie geschreven verslag doen van de wedstrijd. Heel af en toe hoor ik de radio. Dan weer twee minuten, dan weer dertig seconden en heel af en toe wel vijf minuten na elkaar. Ik lees de wedstrijd …

Het verslag van NOS.nl is traag en met veel te veel vertraging. VI is het snelst, bijna elke minuut een update. Nu.nl is ook prima. Zakelijk maar zij schrijven ook iets meer over de sfeer en ze geven commentaar. “Dolberg zit totaal niet in de wedstrijd. De prijs van De Ligt schiet omhoog. Wanyama ontsnapt aan geel. Llorente heerst in de lucht.” Enzovoort. Ik klik voortdurend van site naar site. Het is rust. Ik haal een glas water en een pak koekjes. Ik kus Isabel welterusten.

Ajax zit op rozen, ze leiden met 2 – 0. Tottenham moet nu drie keer scoren om door te gaan. Ik overweeg om naar bed te gaan maar doe dat toch maar niet. Terwijl ik de wedstrijd verder lees op de drie verschillende sites sms ik met Per. En ik WhatsApp ontspannen met Rafik in Zuid Afrika. Hij is jarig en een vurig supporter van het Engelse team.

Ik citeer stukjes uit onze conversatie. 14:15 Koen: Tonight 1x Vertonghen 1x De Ligt … Ajax Goes to Madrid. 14:26 Rafik: I just hope we have a good game 21:12 Koen: The goal of De Ligt is already there. My god … what a start 21:38 Rafik: It’s over … 22:25 Koen: No … it’s not! 2 – 2 Rafik: Now we have a game!!!

Het wordt steeds spannender. Het pak koekjes is bijna op. Zenuw-snoepen heet dat … denk ik. De minuten tikken weg. Ik zap steeds sneller van de ene naar de andere pagina. Alsof dat iets helpt … hahaha. Ik lees: “Heel Amsterdam zit met dichtgeknepen billen”. Vijf minuten extra speeltijd. Nog twee minuten. De radio-verbinding is weer hersteld. Ik luister en lees en klik steeds heen en weer. Nog dertig seconden … opgewonden NOS-presentatoren … weer doorklikken naar de andere site en dan gebeurt het … GOAL … 2 – 3 Tottenham naar de finale. Mijn hart klopt in mijn keel. Ik grijp naar mijn hoofd. Nee toch!!! Ongeloof.

22:57 Koen: Miracle again 22:58 Rafik: Hatrick (met heel veel smileys). 23:00 Koen: Yes. Parabens Rafik: Thx Pai Koen: My god Rafik: Wonderful game. Moura 23:01 Koen: 30 seconden AFTER 5 min extra Rafik: Imagine

Per stuur een laatste sms om 23:02 … Fuck!

Ik citeer liever Erik ten Hag, de trainer van Ajax. “Wreed.” Ik ga naar bed. Ik zit nog vol adrenaline en kan niet slapen. Ik ben GEEN Ajax-supporter maar in deze editie van de Champions League werd ik dat wel. Zeker weten. Wat een knappe prestatie. Zelfs ik voel me rot na dit verlies in de allerlaatste seconde. Wat sneu, wat erg, wat wreed. Zo dicht erbij en dan … helemaal niets. Een paar weken geleden zei ik: “Laat Ajax de KNVB-beker maar winnen, de finale tegen Liverpool spelen en PSV pakt het kampioenschap. Lijkt me een mooie deal en scenario.” Dat was mijn droomscenario. Vannacht dacht deze PSV-supporter: “Wat zou het sneu zijn voor De Ligt en Co dat ze ook het kampioenschap nog verliezen …” 

Sport … de allerbelangrijkste bijzaak ter wereld. Hahaha. En ook wielerwedstrijden volg ik op dezelfde manier. Beetje internet-radio en verder de wedstrijd  … lezen … op verschillende live-blogs. En in 2018 … las … ik ook het CORSO in Zundert … via internet en tweets.

Status

Tags

Foto, Internet, Mozambique, Smartphone, Sms, Status, Whatsapp

Dit is een stukje wat alleen de gebruikers van WhatsApp iets zal zeggen. Tenminste dat denk ik. Ik ben een gebruiker van WhatsApp. Het aantal sms-berichten dat ik nog verstuur is op één hand te tellen. Nou ja, twee of drie handen komt waarschijnlijk dichter bij de waarheid. WhatsApp-berichten-service heeft deze functie overgenomen. Het kost niks, het gaat snel. Enige voorwaarde is uiteraard dat je een internet verbinding hebt en een smartphone. Maar dat is ondertussen eerder normaal dan uitzonderlijk.

Ik zit in een aantal groepen. Niet teveel. Twee familiegroepen. Eentje met mijn kinderen en dus ook een beetje met mijn kleinkinderen. En een andere groep met mijn Mozambikaanse familie. Periodiek gebruik ik ook de groep van de omroepers van het Corso in Zundert. En tijdens het hele proces van een theaterproductie is het gebruik van WhatsApp-groepen heel gebruikelijk. De groep met Vlamingen en Nederlanders in Maputo is zeer informatief.

Isabel is van veel meer groepen lid. Werk. Verschillende vriendinnen-groepen. Familie uiteraard. En Mozambikanen gebruiken massaal de status-functie. De wat? De status-functie.

WhatsApp Status

Best een interessante optie. Je voegt een tekst of meestal een foto of kort filmpje toe aan je status. Meerdere foto’s kan ook. Deze status-berichten / foto’s blijven daar exact 24 uur staan. Iedereen die jouw nummer heeft ingevoerd in zijn/haar telefoon en WhatsApp gebruikt, kan deze foto’s zien. Erop reageren of gewoon bekijken. En diegene die de status toevoegde, kan gedurende dezelfde 24 uur kijken wie er is langs geweest. Ik begrijp dat het vergelijkbaar is met Snapshot. Maar zeker weten doe ik dat niet want die app gebruik ik niet.

Het valt me op hoe weinig mensen in BEL/NED deze status-functie gebruiken. Ik wel en sindsdien plaats ik nog zelden foto’s op mijn Facebook-pagina. Wel een paar keer per week een foto op mijn ‘status’. Ik vind het een fijn idee dat alles weer verdwijnt na 24 uur. Tenminste dat denk ik toch …

Gebruiken jullie deze functie?

Ps. Vanavond publiceer ik weer nieuwe hoofdstukjes van ‘De witte stier‘. Lees je mee?

Meest gelezen berichten vandaag

Tags

Avek, Blogs, Bloot, Internet, Kleurenblind, Links, Parijs, PSP, Rituelen, Statistieken, Water, Weblog, Yaniv

Op mijn scherm verschijnt bij het openen van mijn blog – rechts op mijn scherm – een overzicht van de meest gelezen berichten van vandaag. Soms vind je dat terug via de knop MENU.

Standaard staan daar de laatste twee stukjes vermeld die ik heb gepubliceerd. Heel logisch vind ik dat. Vandaag zijn dat ‘Steak tartaar’ en ‘En maar klagen’. De acht andere stukjes staan heel vaak in dit overzicht. Ik voeg ze toe – inclusief link – mocht je deze stukjes gemist hebben.

Meest gelezen berichten vandaag

Yaniv

Logje over een populair kaartspelletje

Spuitwater

In Vlaanderen noemen we water met bubbeltjes spuitwater of bruiswater. In Nederland is het gangbaar om Spa rood te bestellen. Een product wat niet gemakkelijk is te vinden in Mozambique.

Naakt Nude

Moet ik uitleggen waarom dit stukje vaak wordt aangeklikt? Nee toch …

Kleurenblind

Ik ben niet de enige die af en toe een kleur verkeerd benoemd. Maar om dat dan meteen ‘blind’ te noemen … kom op zeg.

PSP ontwapenend

Dit stukje staat bijna dagelijks in deze lijst. Natuurlijk heeft dat deels te maken met de naakte dame op deze iconische poster. Maar misschien zijn mensen met nostalgie naar vroeger op zoek naar deze poster.

Maffia in Parijs

Een zeer vervelend incident bij het binnenrijden van Parijs. En pas nadat ik dit stukje publiceerde, ontdekte ik – via de reacties – dat ik veel lotgenoten heb. Ik weet niet of deze bende nog steeds actief is.

Kleine rituelen

Een repetitiedag in Groningen – met vertrek vanuit Bergen op Zoom – ik had zo mijn vaste gewoontes. Misschien moet ik dit logje nog een keer herhalen maar dan over een doorsneedag in Mozambique.

Tussen de tieten

Ze blijven populair … mijn stukjes waarbij de willekeurige surfer op zoek is naar ‘bloot’. En dus bedrogen uitkomt. In dit stukje blikte ik terug naar het leerplan van de Akademie Voor Ekspressie en Kommunikatie (AVEK). Geen spellingsfouten in de naam van de opleiding die ik volgde eind jaren ’70, begin ’80. Gewoon moderne spelling … heel gewoon toen.

Ook Midden Oosten, Optisch bedrog (2) , Blote dames aan de muur en Mijn mooie kutje 🙂 worden veel aangeklikt.

Waarom niet mijn fictie-verhaaltjes? Of Boris?

Nieuwe oogst (4)

Tags

Grapjes, Gras, Internet, Koffie, Maputo, Meisje, Regen, Water

Gewoon wat grapjes die ik onlangs tegenkwam op internet. En hopelijk zijn ze een gezond tegengif voor het chagrijn dat al de hele dag in me rond spookt.

Het chagrijn is al een beetje aan het verdwijnen … meisjes en kunst zijn daarvoor prima ‘medicijnen’.

Tijd voor een bakje koffie.

Afwassen is toch het prettigst met warm water.

Nog even de tuin sproeien. Het nieuwe gras heeft het nodig.

Een onverwachte regenbui in Maputo en onmiddellijk is iedereen van slag. Mens en stoplicht.

Naar huis en vlug een maaltje in elkaar flansen. Al bij al een vruchtbare dag.

Ziggo grrrrr

Tags

Internet, Mozambique, Opzeggen, TV, Ziggo

Een paar dagen geleden een grrr-verhaal over een Mozambikaanse organisatie. Vandaag een vergelijkbaar grrr-verhaal maar dan over een Nederlands bedrijf. Ziggo. Waarschijnlijk zijn een aantal volgers ook abonnee bij deze tele-gigant. Hoed je want opzeggen is een oefening in geduld.

Ik probeer d’r al een tijdje van af te komen en dat wilde maar niet lukken. Ik geef een korte samenvatting. Ik ben abonnee met het eenvoudigste TV-pakket Digitale TV en Internet. De eerste zes maanden betaalde ik 30 euro, daarna gingen de prijzen schrikbarend omhoog. Ik betaal nu 57 euro voor dezelfde diensten.

Goed. Vorig jaar eind augustus (2016) krijg ik na verschillende pogingen medewerker Ivanka aan de lijn. Ik zeg dat ik per 30 september mijn abonnement opzeg. Zij vraagt naar de reden. Ik antwoord haar dat ik vaak (langdurend) in het buitenland verblijf en soms maanden geen gebruik maak van het Ziggo-abonnement. Ze vraagt wanneer ik terugkom. Ik antwoord naar waarheid “Ergens eind januari 2017”. Ik kan dus 4 maanden die kosten besparen – ruim € 200,- Dat begrijpt ze. Ik moet dan wel het modem van Ziggo retour zenden. Maar ze doet ook een tegen-aanbod. Ik blijf abonnee maar krijg 6 maanden 20 euro korting. In totaal dus € 120,-  Goed. Ik slik en zeg ja.

Mijn abonnementskosten worden automatisch afgeschreven. Ik kijk daar eerlijk gezegd niet maandelijks naar om. In maart of april deed ik dat wel. Ik heb die korting NOOIT gekregen. Ik betaalde steeds de volle pot. Ruim 50 euro per maand. Ik weer bellen.

Bron © www. foksuk.nl

Eindelijk een medewerker aan de lijn. Ze kunnen niets vinden over de toezegging en de naam ‘Ivanka’ zegt deze medewerker niets. Opnieuw wordt mij deze 6 keer 20 euro korting beloofd. En je voelt het al aankomen … ik zeg ‘dank u wel’ maar weer niks. Rien, nada, nul. Ondertussen is het maandtarief opgelopen tot 57 euro’s. Nooit één cent korting gekregen.

Op 30 september bel ik Ziggo maar krijg ze na diverse wacht-pogingen en automatische instructie-stemmen niet te pakken. Maar er is een online-opzeg-formulier. Ik vul dat volledig in en zeg mijn abonnement op per 31 oktober. Het formulier zegt dat ik 3 tot 4 werkdagen later zal opgebeld worden om afspraken te maken over het retour zenden van het modem. Ik ben ondertussen in Mozambique en check bijna dagelijks mijn Nederlandse telefoon. Geen reactie van Ziggo. Ik ben niet gebeld en ik krijg geen mail – ook niet via mijn Ziggo-mail.

Nieuwe poging. Het is 31 oktober. Ik bel – nu vanuit Mozambique en krijg algauw de stemcomputer van Ziggo aan de lijn. Ik moet mijn postcode inspreken. Ik doe dat keurig zoals de stem mij instrueert. Het gaat fout. Uiteindelijk moet ik mijn postcode intoetsen. Na de derde poging is het schijnbaar gelukt. Nu krijg ik een keuze-menu. Om op te zeggen moet ik een 4 intoetsen. Dat doe ik. Ik krijg als reactie dat ik een foute keuze heb gemaakt. Dat herhaalt zich nog minstens 4 of 5 keer. Het systeem herkent mijn wens niet en schakelt zichzelf uit. Ik bel opnieuw. Zelfde ellende. Ik druk me suf op nummertje 4. Uiteindelijk krijg ik een chagrijnige man aan de lijn die zegt dat ik met de technische dienst ben verbonden. Zucht. Gelukkig kan en wil hij me doorschakelen met de juiste dienst.

Eindelijk een medewerker aan de lijn. Hetzelfde verhaal van vorig jaar. Ze willen weten waarom ik opzeg. Ik sputter meteen tegen en zeg dat ik geen gunstig aanbod zal accepteren. Ik wil weg, niets meer en niets minder. Ondertussen hang ik al minstens 20 minuten aan de telefoon á 1,75 euro per minuut vanuit Mozambique. Grrr.

Ik meld nog even dat ik in feite al op 30 september heb opgezegd maar niets van ze heb gehoord. Het idiote antwoord luidt: “Dan had U een email van ons moeten ontvangen met de bevestiging.” Hoe moet ik – de klant – dat weten? Ik weet zeker dat ik een opzeg-formulier heb opgestuurd – nota bene via HUN eigen systeem. Niets ontvangen – geen bewijs. Stelletje boeven … !!!

Ik ben weg bij Ziggo … joepie … en regel wel dat mijn modem begin december wordt opgestuurd. En als ik weer voor wat langere tijd in Nederland ben dan vind ik vast wel een ander die me internet wilt aanbieden.

Facebook ergernissen (2)

Tags

Ergernis, Facebook, Internet

In oktober 2014 schreef ik al eens eerder een stukje met dezelfde titel: ‘Facebook ergernissen’. Een deel van die ergernissen zijn verleden tijd. Maar er zijn een paar nieuwe zaken bijgekomen die me irriteren.

Mijn Facebook pagina (detail)

Ik ben een kleine tien jaar geleden begonnen met Facebook. In eerste instantie als communicatie-middel in het Noors-Afrikaanse project waar ik toen voor werkte. Er was geen beter middel dan FB om heel veel jongeren wereldwijd te bereiken. En natuurlijk ging ik ook andere zaken delen. Zoals repetitiefoto’s van projecten, belevenissen die iets te maken hebben met het bloemencorso in Zundert. En natuurlijk prive-kiekjes van vakanties en familie-bijeenkomsten.

De laatste jaren is Facebook ook een belangrijk middel geworden om aandacht te vragen voor allerlei zaken. Nobele zaken, commercie, activiteiten, petities, enzovoort. Maar dat begint de overhand te krijgen en dat begint me te irriteren. De uitnodigingen voor spelletjes heb ik kunnen blokkeren maar ik krijg nog steeds veel suggesties van FB waar ik niet op zit te wachten. Weg daarmee.

En dan nog iets anders. Steeds meer mensen (vrienden) zetten geen foto’s of tekst op hun tijdlijn maar filmpjes. Terwijl je scrollt starten de filmpjes vanzelf op – gelukkig zonder geluid. Maar ik wil die filmpjes of fotocollages zelden zien. Dat kost veel teveel tijd. Mijn FB is daardoor veel te druk geworden door al dat bewegend beeld. Nu verschijnen ook al bewegende profiel-foto’s. Boe. Weg ermee. Rot op. Of word ik gewoon een oude, zeurende man die niet met zijn tijd meekan? Waarschijnlijk ook een beetje.

Ik blijf voorlopig nog even doorgaan maar voor het eerst begin ik me af te vragen: hoe lang nog? Nou minstens nog tot mijn theaterprojecten in Goes (E-Njen) en Middelburg (Meisje met de parel) zijn afgelopen. En dan neem ik het bloemencorso 2017 in Zundert ook nog even mee.  En daarna zie ik wel. (Een beetje zelfspot is me niet vreemd vandaar dat ik enkel links heb geplaatst naar de FB-pagina’s van deze projecten. Hahaha. Natuurlijk hebben zij ook eigen welsites.)

En ik moet hoogdringend mijn vrienden-lijst opschonen. Nu zie ik berichten van mensen die wel mijn vriend zijn maar waarvan ik niet meer weet wie ze zijn. Over de algoritmes die FB gebruikt, zwijg ik maar. Daar heb ik toch geen invloed op.

En wat denk je van al die eindeloze herinneringen 4 jaar geleden, 6 jaar geleden, 8 jaar geleden? Weg ermee FB, als ik een herinnering wil delen heb ik die dagelijkse reminder niet nodig. Of die vervelende dia-voorstellingen van “X is al 4 jaar bevriend met Y – met de felicitaties van FB”. Dan wil ik het liefst digitaal stenigen invoeren. Hou toch op.

Ik parafraseer een liedje van Doe Maar: “Er zit een knop op de TV”. Ook op FB. En jullie? Ook al eens overwogen om te stoppen met sociale media? Ik twitter heel af en toe en aan Instagram of Snapshot ben ik nooit begonnen.

ps 1 En nu hoor ik net op de radio dat Facebook met series (tv / film) gaat beginnen. Gratis toegankelijk. Kan me dat verleiden om te blijven …?

ps 2 Ik zet zometeen een link naar dit stukje op mijn tijdlijn van Facebook. Opportunistische sjoemelaar die ik ben … hahaha.