1000 vragen aan mezelf (31)

Tags

1000 vragen, Brugge, Familie, Guess, Ine, Isabel, Liefdesbrief, Liegen, Nep, Reizen, Telefoon, Wereldsteden

Op weg naar de zeshonderdste vraag … en antwoord.

576. Wat probeer je uit angst te vermijden?

Ik ben niet heel angstig aangelegd. Ik zou het eerder voorzichtig noemen. Waarschijnlijk impliceert dat dus dat ik allerlei zaken vermijd. Laat me eens denken … misschien een pittig onderwerp voor deze eerste vraag. Ik weet dat ik de eerste tijd na het overlijden van Ine (in 2005) geen pogingen ondernam om me in een nieuwe relatie  te storten. Atie vroeg me zo’n twee jaar later waarom ik nog steeds alleen was. Ik weet dat ik toen antwoordde dat ik bang was dat mij dit (opnieuw een partner overleven – al dan niet na een ziekte) nog een keer zou overkomen. Ik ken enkele mensen die tot tweemaal toe hun geliefde hebben begraven. Een horrorscenario in mijn gedachte. Dan maar liever alleen. En zoals dat in het leven gaat … die angst heb ik opzij gezet. Maar ik moet er niet aan denken dat …

577. Wat is je laatste onschuldige obsessie?

Ik weet het niet. Ik kan wel geboeid zijn door iets. Of sterk geïnteresseerd. Maar een obsessie? Nee. Nieuwsberichten over Trump … steeds maar weer openen en lezen … dat is toch geen obsessie? Nee toch?

578. Wat zou je dragen op de rode loper?

Waarschijnlijk dat wat Isabel voor me heeft uitgekozen. Schoenen kies ik zelf wel uit en ze weet dat ik geen stropdas wil.

579. Hoe gaat het echt me je?

Corona-moe. Trump-moe. Beetje blog-moe. Minder energiek dan ik zou willen, iets te passief en initiatiefloos. Maar voor de rest … best wel goed. Gezond. Ik lees veel, kijk series. Ik schrijf en schilder af en toe. Ik kook. Ik bak. Ik vind het online lesgeven nog steeds erg fijn. Beetje gewoontjes, dat wel. Geen leuke reisjes of weekendjes in het vooruitzicht. Snik. Covid-19-gedoe … spuugzat.

580. Waar heb je onlangs met pijn in je hart ‘nee’ tegen gezegd?

Nee gezegd tegen mezelf of eigenlijk is het juister om te zeggen: tegen mijn traditionele hup NL/BEL – MOZ of in de andere volgorde of richting.

581. Hoe kun je het voor jezelf simpeler maken?

Iets minder uitstellen om te doen wat ik toch moet / wil doen. Mijn werkkamer een flinke opruim-beurt geven (dan hoef ik me minder te ergeren als ik iets niet kan vinden).

582. Waar huil je in stilte om?

Dat ik mijn kleinkinderen veel te weinig zie. Dat ik Isabel niet kan bewegen om een keertje te gaan kamperen. Gewoon het een keertje uitproberen.

583. Heb je ooit een liefdesbrief geschreven?

Ja, wel meer dan eens. Voor een vakantieliefje. Aan één of twee van mijn ‘lieven’ (dat zijn vriendinnen – mochten mijn NL-lezers niet weten wat ik bedoel.) Voor … stop maar Koen, de vraag was niet aan wie? Oo ja … natuurlijk. Sorry.

584. Heb je ooit een liefdesbrief gekregen?

Ja, maar beduidend minder dan dat ik er zelf heb geschreven.

585. Geef je altijd aan een goed doel?

Altijd. Nee, niet altijd. Meestal stop ik de munten die in mijn portemonnee zitten in de collectebus als er wordt aangebeld. Ik doe mee met de postcodeloterij en daarvan gaat een belangrijk deel naar goede doelen. En wat ik in Afrika (Mozambique) doe ga ik hier niet aan de weblog-klok hangen.

586. In hoeveel wereldsteden ben je geweest?

Dat zijn er teveel om te tellen. Best in veel. Ergens op deze site staat een link naar ‘Koen op Reis’ mocht je dat persé willen uitzoeken. Om je toch een idee te geven: Oslo – Moskou – Beijing – Kaapstad – Nairobi – Rome – Londen – Parijs – Istanbul – Cairo – Jerusalem – Damascus – Bangkok – San Francisco – New York – Atlanta – New Orleans – Denver – Sao Paulo – Rio de Janeiro en nog zoveel meer. Vooral in Europa.

587. Welke kledingtrend van vroeger vind je nu lachwekkend? 

Plateauzolen en broekpakken met enorm brede broekspijpen. Of de hele korte en strakke voetbalbroekjes. Nu … erg lachwekkend.

588. Is je basishouding positief?

Een volmondig ja.

589. Hoe rijk zou je willen zijn?

Eigenlijk is dat een flut-vraag. Toch een antwoord. Als ik wat rijker zou zijn dan zou ik mijn kinderen kunnen helpen om een beter (fijner) huis te kopen / hebben. Studie-spaarpotjes voor de kleinkinderen. Ik zou zelf ook een nieuw optrekje zoeken. Ik denk iets in Zeeland of in Friesland. Een spaarpotje voor een paar mooie reizen. En een appeltje voor de dorst voor Isabel als ik het tijdelijke voor het … enzovoort.

590. Mag je liegen om iemand te beschermen?

Liever niet. En of er dan uitzonderingen zijn? Vast wel maar liegen is zelden een goed idee. Je hoeft niet alles te vertellen – dat is iets anders. Hoe zeggen ze dat ook alweer? ‘Creatief met de waarheid omgaan.’ Liegen … doe maar niet.

591. Wat heb je onlangs tweedehands aangeschaft?

Waarschijnlijk is onze Toyota Rav 4 de laatste (echte) tweedehands aanschaf geweest. Een prima koop.

592. Wat is nep beter dan het origineel?

Isabel met een Guess-tas in Bergen op Zoom

Nee … Isabel is geen nep. Alles is origineel. Lees maar verder dan begrijp je waarom ik deze foto’s heb toegevoegd. Wat is nep beter dan het origineel? Geen flauw idee. Of het zou de prijs moeten zijn van Guess-spullen die ik wel eens voor Isabel koop. Liever een tas van 50 eurootjes met een Guess-labeltje dan dezelfde tas voor 350 euro’s. Of een namaak-merk zonnebril.

Isabel met een Guess-t’shirt in Brugge

593. Luister je goed naar je lichaam?

Nee. Geen dramatische ‘nee’ maar ik ben eerder een negeerder, een ontkenner … ‘Ach ja, het gaat wel weer over. Ja hoor, nee hoor. Ik ga wel wat meer bewegen en minder zout op mijn eten strooien. Nee … niet vandaag. Morgen …’

594. Van welk beroep begrijp je eigenlijk niet wat het precies inhoudt?

Van heel veel IT- en financiële beroepen.

596. Wat is je wens voor de mensheid?

Een socialer, eerlijker en gezondere wereld. Zonder machtswellustelingen, despootjes, populisten of corrupte politici. Geen discriminatie of racisme. Geen wapens, oorlogen en hongersnood. Eerlijke handel, goed onderwijs en een betaalbaar en toegankelijk zorgsysteem voor iedereen.

597. Zoek je gezelschap op als je je alleen voelt?

Ik denk dat ik dat vóór het internet en de mobiele telefoon gemakkelijker deed dan nu.  Al gauw zijn een boek, een film, een serie of even surfen een soort van gezelschap.

598. Van welke ‘viezige’ geur kun je heel blij worden?

Kaas van een zekere rijpheid. Ik zie het ‘vieze’ dan vooral aan het vertrokken griezel-gezicht van Isabel. Of ik er heel blij van word? Nou ‘blij’ is wel wat overdreven. Een pan mosselen … eerder een vieze geur (zeker achteraf) maar oooo zo lekker. Ja daar kan ik blij van worden.

599. Wanneer had je voor het laatst kriebels in je buik?

Een paar dagen geleden toen we naar ‘Marcella’ keken. Een Netflix-serie. Zij staat op een hoog gebouw op de betonnen rand met beneden haar het drukke avondverkeer. Je weet als kijker dat ze overweegt om te springen. Ik voel onmiddellijk een heel groot, fysiek ongemak in mijn buik (waarschijnlijk niet de kriebels die de vragensteller bedoeld heeft). Ik kan niet gewoon blijven zitten en kijken. Ik kijk door mijn vingers maar ben blij dat zo’n fragment voorbij is.

600. Hoe vaak zet je je telefoon uit?

Ik heb er twee. Eentje is een ouwtje en die zet zichzelf uit. Soms zonder dat ik er erg in heb. Oude batterij. In het weekend zet ik de telefoon niet bewust uit maar ligt ie (is de telefoon mannelijk of vrouwelijk?) ergens ver weg. Naast mijn bed of in mijn werkkamer en kijk ik er pas de volgende dag of zondagavond weer naar.

In de serie: 1000 VRAGEN AAN MEZELF

Een standbeeldenplog (#1)

Tags

Brugge, Brussel, Isabel, Kaapstad, Manneke Pis, Nelson Mandela, Parijs, Politiek, Rio de Janeiro, St. Lucia, Standbeeld, Zuid Afrika

Het woord ‘standbeeld’ duikt veel vaker dan voorheen op in de media. Natuurlijk omdat er verslag wordt gedaan van het bekladden, verwijderen of omvertrekken van standbeelden. Columbus, Leopold II, Winston Churchill, enzovoort.

Ik zal er later – in een volgend stukje – iets inhoudelijkers over schrijven. In deze eerste plog-aflevering een tiental foto’s met één van ons beiden voor / onder / naast een standbeeld. Grappig of frappant dat zo’n brok steen (of soms ander materiaal) zo’n aantrekkingskracht heeft op een fototoestel. Klik klik klik.

Rio de Janeiro – Brazilië (februari 2011)

Rome – Italië (juli 2015)

Parijs – Frankrijk (mei 2012)

Parijs – Frankrijk (mei 2012)

Brussel – België (februari 2012)

Kaapstad – Zuid-Afrika (november 2013)

St. Lucia – Zuid-Afrika (oktober 2016)

St. Lucia – Zuid-Afrika (oktober 2016)

Brugge – België (juli 2017)

Brussel – België (februari 2012)

Ik denk niet dat één van deze standbeelden zal ‘sneuvelen’ in de komende tijd. Ze zijn niet allemaal van dezelfde orde. Alle tien de beelden zijn beeldende kunst maar de twee foto’s uit St. Lucia (in Zuid-Afrika) zijn natuurlijk heel anders van opzet dan het beeld van Nelson Mandela in Kaapstad of van Pieter de Coninck en Jan Breydel in Brugge. Ook Cristo Redentor in Rio de Janeiro is natuurlijk heel anders dan Manneke Pis in Brussel. Wel allebei toeristische trekpleisters en symbolen van respectievelijk Rio de Janeiro en Brussel. Religieus of folklore.

Zoekend in mijn fotoarchief kom ik ook Columbus (in Lissabon), de vier Amerikaanse presidenten (Mount Rushmore – South Dakota) en Jan Pieterszoon Coen (in Hoorn) tegen. Of Columbus en Coen er over tien jaar nog zullen staan is natuurlijk veel minder zeker. Ik plaats gauw een tweede reeks van beelden, soms met één van ons – soms zonder. Doen jullie dat ook: poseren voor een standbeeld, fontein of gebouw?

In de serie: THEMATISCH PLOGGEN

Ik kijk nog even achterom (#1)

Tags

Boeken, Bureaucratie, Covid-19, Culinair, Diefstal, Facebook, Isabel, juni, Kate Moss, Kintu, Lesgeven, Lezen, Marcella, Mozambique, Ozark, Series, Tabula Raza, Terugkijken, Thriller

Enkele collega bloggers eindigen hun blog elke maand met een kort overzicht van hun activiteiten in die afgelopen maand. Ik vond het al lang een goed idee. Iets om ook een keertje te  proberen doen. Met wel vooraf één waarschuwing aan mezelf: ‘Ga niet herhalen wat je ook al in logjes hebt geschreven.’ Uiteraard een nobel streven maar soms zal ik er niet aan ontkomen. Ik ga het toch proberen.

JUNI 2020

Ik houd geen agenda meer bij. Terugkijken doe ik dan ook uit het geheugen.

GEKEKEN

Hier ga ik series vermelden, films niet behalve als ik ze heel bijzonder vond.

Marcella – Seizoen 1 (Netflix) Met veel plezier gekeken, samen met Isabel. We zijn gisteren begonnen aan het tweede seizoen.

Designated Survivor – Seizoen 3 (Netflix) We wisten eerst niet dat er een derde seizoen bestond van deze serie – een soort ’24’. Goed maar ook niet meer dan dat. Wel frappant dat de dreiging van een pandemie in het (her)verkiezingsjaar een belangrijk thema is. De serie verscheen voor de corona-uitbraak.

Tabula Raza – (Netflix) Een Vlaamse serie. Voor het eerst zagen we samen een Vlaamse serie met Portugese ondertiteling. Een aanrader of ben ik bevooroordeeld omdat het Vlaams is?

Ozark – Seizoen 1 (Netflix) – Een serie die ik in mijn eentje kijk. Goed. Spannend met een soort ‘zwarte’ humor. Van een Breaking Bad niveau vind ik … ik ben aan het tweede seizoen begonnen.

GELEZEN

Dert13n – Steve Cavanagh – Een heel goede rechtbankthriller

Spion buiten dienst – John le Carré – Spionageverhaal van de oude meester Le Carré. Valt wat tegen , vind ik.

De laatste stem – Graham Moore – Vijfsterrenboek van Vrij Nederland. Prima rechtbankthriller.

Testrit in Moskou – Dick Francis – een oudje. Nog prima te lezen.

Wat jij niet ziet – M.J. Arlidge – Geschenk in het kader van de maand van de Spannende Boeken. Goed maar wel een tikkeltje voorspelbaar.

Tijden van Vuur – Kate Moss – Historische roman (deel 1 van een trilogie) in de stijl van Ken Follett. Languedoc – halverwege 16de eeuw. Strijd tussen katholieken en hugenoten. Leuk, onderhoudend, spannend.

Kintu – Jennifer Nansubuga Makumbi – Een internationaal bejubeld boek. Deze vuistdikke, Afrikaanse (Oeganda) roman ben ik in juni beginnen lezen. Dit boek zal dus ook voorkomen in mijn volgende overzicht (eind juli) want ik ben pas bladzijde 123.

GEDAAN

Lesgeven / Online-lesgeven – Juni was wel een bijzondere maand want veel van de lessen stonden in het teken van ‘toetsen’. Ik had dus meer voorbereidingswerk en uiteraard ook meer nakijkwerk. Mijn Vlaamse en Nederlandse leerlingen hebben de meeste toetsen goed gemaakt. Werkwoordspelling blijft voor hen – en voor ons allemaal – een punt van aandacht. Omdat al deze kinderen en jongeren overdag Engels (Amerikaans) onderwijs volgen zijn hun teksten (opstel, brief, betoog, column, enzovoort) vaak (te vaak) ‘vertaald Engels’. Dat is vrij logisch maar natuurlijk wel een punt van aandacht.

Bureaucratie – De weg naar Canossa. Een sisyfus-marteling. De processie naar Echternach. Kafka in het dagelijks leven. Ik heb er al vaker over geschreven: de eeuwige, onontwarbare bureaucratie in Mozambique. En in deze corona-tijden is alles nog een graadje erger. Om een klein voorbeeld te noemen … er moest voor de zoveelste keer een document gehaald worden bij het kadaster in Boane. Eerst koop je een formulier dat je moet invullen. Dan lever je het ingevulde formulier in bij het juiste kantoor. De volgende dag mag je het gestempelde papiertje komen ophalen. Dan ga je naar een ander kantoor om het gestempelde formulier te laten legaliseren (betalen natuurlijk) en wachten op nieuwe stempels. Met dat papiertje – inclusief 2 stempels – ga je naar een betaalbalie (30 kilometer verderop). Je betaalt en krijgt een derde stempel. Dan weer terug naar kantoor 1. Nu kunnen ze een officieel document maken. Op een nieuw formulier schrijf je weer alle details (uiteraard dezelfde als op document 1). Een ambtenaar en notaris zal dat vervolgens in een register noteren (overschrijven) en dan moeten wij dat – in het register – onderteken. Afspraak vijf dagen later. Wij er dus weer naartoe (alweer een vrije dag die Isabel moet opnemen). “Sorry, de ambtenaar die erover gaat zit 2 weken in quarantaine. Covid-19 weet je wel? Kom volgende week.”  Grrr.  De laatste dag van juni – nieuwe ronde, nieuwe kansen. De hele akte wordt aan ons voorgelezen (notarieel Portugees … hahaha). Wij tekenen. “Overmorgen (vandaag dus) mag je de kopieën uit het register komen ophalen.” Dus het blijft een vervolgverhaal voor juli.

Koken – niets bijzonders om te vermelden. Mogelijk zijn: koeientong, broodpudding, appeltaart, moussaka, koningsgarnalen, geit en lasagne geen alledaagse gerechten. Wel de moeite waard om hier te vermelden. Knipoog. Niet allemaal op dezelfde dag hoor. Verspreid over de hele maand juni.

50 tinten Isabel

Isabel aan het ontbijt (13 juni 2020)

Ik deed onverschrokken verder met mijn persoonlijk (corona) project op Facebook. 50 tinten Isabel. Vijftig foto’s en elke foto (van mijn vrouw) voorzie ik van een gedicht. Meestal van anderen, soms van mezelf. De serie is ondertussen voltooid.

UITSTAPJES / VAKANTIE

Tot mijn (onze) spijt blijft dit onderdeel oningevuld. Geen fysieke uitstapjes. Enkel in onze dromen en in onze fantasie. Covid-19 … weet je wel!!!

NOG IETS EXTRA OM TE VERMELDEN

Jammer genoeg wel. Alweer een diefstal. Een insluiping. Voor de derde keer in anderhalf jaar tijd is de pomp van het zwembad gestolen met het daarbijbehorend elektrische systeem. Gruwel, kolere, klote-dieven. Nochtans zit alles achter slot en grendel maar ja .. sloten kunnen opengeknipt of geforceerd worden. Waarschijnlijk dezelfde bende als de twee vorige keren. Ze kennen de omgeving en de omstandigheden. Grrr. Dus toch maar prikkeldraad of een hond aanschaffen? Ik denk het wel … maar heel erg tegen mijn zin. Deze ezel heeft zich nu driemaal … zucht.

GEBLOGD

• Roeptoeters
• 1000 vragen aan mezelf (30)
• Corona update (#6)
• Spannende boeken
• Normaal

Met dank aan Annelies en Wanda. Zij inspireerden me om een maandoverzicht te maken.

1000 vragen aan mezelf (30)

Tags

1000 vragen, Avek, Boechout, Eilanden. Mozambique, Familie, Ine, Isabel, Kleinkinderen, Luizenmarkt, Tekenfilm, Vakantie, Vrienden

Het gaat nergens over en toch boeit het. The power of ordinary life!

Bovenstaand citaat is van Ron T op mijn FB-pagina. Hij schreef het naar aanleiding van de vorige vijfentwintig vragen aflevering. Dus bij deze … veel plezier met  … tja, hoe zal ik het noemen?

551. Praat je gemakkelijk over guilty pleasures?

Dan moet ik eerst even bedenken wat die ook alweer zijn. Dat was trouwens ook vraag 30 in deze eindeloze serie. Ik antwoordde toen (september 2016): “Oei, ai, amai. Dat is bijna te persoonlijk om hier te publiceren. Dus dat houd ik lekker voor mezelf. Maar om toch iets op te schrijven, beken ik dat ik bij het tv-zappen overdag wel eens een hele uitzending van Mega Mindy uitkijk. En ook Master Chef Australië kan ik moeilijk weerstaan. En dat ik van witte boterhammen, met boter en chocola hou. Dat had ik al wel eens eerder vermeld.” Is er veel veranderd sindsdien? Mega Mindy heb ik al jaren niet meer gezien. Hetzelfde kan ik zeggen over Master Chef Australië. Maar kookprogramma’s vind ik nog steeds leuk. Nou vooruit: Een guilty pleasure. Die witte boterhammen met boter en chocola … die vind ik nog steeds lekker.

552. Wat lijkt je vervelend aan oud zijn?

‘Dat ben ik al’ hoor ik mezelf denken. En ook soms luidop zeggen. Ik denk dat iedereen hier ongeveer hetzelfde zal op antwoorden. Hulpbehoevend worden. Afhankelijk zijn van een ander. Fysieke gebreken. Vergeetachtigheid. Incontinentie. Waar vind ik die pil van Drion? Hou maar op. Allemaal vervelend maar gelukkig ligt dat nog allemaal in de toekomst. En wanneer dat is? Volgende vraag alsjeblief.

553. Heb je wel eens ’s nachts aan het strand gewandeld?

Meer dan eens. Op Terschelling. Op Bali. Op Formentera. In Griekenland. In Mozambique. In Engeland. Op Corsica. In Thailand. In Zeeland. Met warme kleren aan. In zwembroek. In een korte broek met een t-shirt. In m’n blootje. In mijn eentje. Met vrienden. Met mijn geliefde, met mijn beide I’s. Heerlijk. Sterker nog, ik heb niet alleen maar gewandeld maar ook op het strand geslapen.

554. Heb je wel eens een schilderij gemaakt?

Ja, maar ik vind ‘schilderij’ bijna een te groot woord. Ik zou het eerder: ‘verfsels’ noemen. Ik aquarelleer af en toe … bij gebrek aan een puzzel of een gezelschapspel. Nou, vooral een gebrek aan iemand die spelletjes ook leuk vindt. Schilderen als afwisseling van een boek, een film of een serie. Nog nooit met olieverf.

555. Hoe zie je jezelf het liefst?

Vrolijk, optimistisch, sociaal, hulpvaardig, betrokken, creatief. Of gaat het over … de spiegel?

556. Ga je graag naar rommelmarkten?

Op een schaal van 1 tot 5 scoren rommelmarkten hooguit een 2. Lang geleden organiseerden wij (De Kring in Boechout) jaarlijks een rommelmarkt – De Luizenmarkt – met de moeder van Bart Peeters als veilingmeester. Mooie herinneringen.

557. Kan je weten of je een goede beslissing hebt genomen?

Dat zegt je gevoel, denk ik. En hoe verstandig is het om je dat af te vragen? Die beslissing ligt dan al in het verleden. Leef vandaag en kijk vooruit. En als je een verkeerde beslissing hebt genomen, treur dan niet maar probeer bij te sturen. Ja toch?

558. Wat is je favoriete eiland?

Leuke vraag. Ergens op dit blog staat een onvolledige lijst van eilanden die ik heb bezocht. Ik ga er zelf ook eens kijken … op dat lijstje bedoel ik. Hoe kan ik Corsica, Bali, Mauritius, Formentera of Terschelling nu met elkaar vergelijken? Onmogelijk. Dus … geen antwoord. Het liefste zette ik ze allemaal in mijn top 3. Deze vijf scoren trouwens heel hoog … maar dan gaan Kreta, Lombok en Lanzarote vast protesteren … 🙂

559. Voor wie zou je een kaars branden mocht je die kans krijgen?

New Orleans, USA (2002) – met Ine

Ook op deze vraag heb ik al eens eerder geantwoord. Het was / is een soort traditie om op elke vakantie een kaarsje te branden – in een kerk, kapel of kathedraal ter herinnering aan onze dierbaren die er niet meer zijn. In Azië brandde ik in lokale tempels wierookstokjes met dezelfde intentie.

560. Ga je graag naar een zwembad?

In Mozambique is uiteraard het antwoord: ja. In eigen tuin – hooguit 10 flinke stappen vanaf onze veranda. Plons. In Nederland ben ik niet zo’n fan van zwembaden. In mijn rol van Bompa ben ik vorig jaar met mijn kleindochters wel een dagje naar het zwembad geweest. Een binnenzwembad in Haarlem. Hartstikke leuk omdat ik dat deed met de meiden, niet zozeer omwille van het zwembad zelf. Ik kan me een zwembad-disco-party herinneren in Trondheim (Noorwegen) met alle Umoja-jongeren. Erg grappig – ook om zoveel onzichtbare hormonen te zien rondvliegen, ketsen, duiken. Een groep van ruim 70 tieners uit Noorwegen en drie Afrikaanse landen. Je kunt je dat vast wel voorstellen.

561. Heb je ergens spijt van?

Doe maar niet. Ik ben niet zo van de ‘spijt’. Ja … dat er geen subsidie meer is voor dat Umoja CFC programma.

562. Wat is je favoriete tekenfilm?

De Leeuwenkoning en Aladdin strijden om de eerste plaats. Een volledig onvergelijkbaar genre is bijvoorbeeld: ‘Les triplettes de Belville’ of ‘The Red Turtle’. Maar ook geweldig.

563. Wat zou je aan je kind willen meegeven?

Dat heb ik twee keer geprobeerd. Wees eerlijk. Wees respectvol. Maak fouten maar leer ervan. Blijf jezelf trouw. Wees loyaal.

564. Welk boek sloeg je onlangs met een diepe zucht dicht?

Ik schreef er een paar weken geleden over. Een klein leven. Het zuchten werd me tijdelijk te veel. Het boek ligt nog op me te wachten om verder gelezen te worden.

565. Zou je weer terug willen naar een leven zonder internet?

Eigenlijk een onzinnige vraag. Natuurlijk niet. Dat is vragen of ik terug zou willen gaan naar een leven zonder elektriciteit, zonder vervoermiddelen, zonder wat dan ook. Een vakantie zonder internet … dat is iets anders. Dat zou ik wel zien zitten. Een week zonder internet. Twee weken misschien ook nog wel. Dan ga ik eerst op zoek naar een … eiland en een paar goede boeken en dan maar hopen dat Isabel dat ook ziet zitten / aandurft / aankan …

566. Wanneer heb je voor het laatst een kleurplaat ingekleurd?

Daar zijn ze weer: Olivia en Carmen. De laatste wordt morgen alweer acht jaar. “Parabéns Carmen.” Met hen heb ik voor het laatst gekleurd. Een echte Bompa-activiteit. Ik weet dat er kleurboeken voor volwassenen bestaan maar dat is nog een stap te ver. Eigenlijk heel veel stappen …

567. Wie was je jeugdliefde?

Laat ik toch het gevoel hebben dat ik ook deze vraag al eens heb beantwoord. Ga maar zoeken dan vind je misschien het antwoord op dit weblog.

568. Voor wie heb je het laatst ballonnen opgeblazen?

Vorig jaar organiseerden we bij ons thuis een groot verrassingsfeest voor Tia Rosa. Ze werd zestig. Isabel vond het raar dat ik slingers en ballonnen ophing. “Dat is toch iets voor kinderen!” was haar commentaar. Alweer een cultuur-verschilletje, denk ik dan.

569. Hoe zouden anderen jouw huis omschrijven?

In superlatieven. “Veel groter dan ik had verwacht.” Dat gaat dan eerder over onze tuin dan over het huis. “Het lijkt binnen wel een museum, heel mooi.” Over Leeuwarden zouden ze zeggen: “Klein maar wel praktisch en begrijpelijk”. 

570. Met wie haal je het liefst herinneringen op?

Ik weet niet met wie het liefst. Het is moeilijk te vergelijken. Met Per of Rufus over Umoja. Met de Vlaamse vrienden over van alles en nog wat. Idem voor Hanneke en Jean Jacques. Met Isabel over onze vakanties. Met Trienette en vele anderen herinneringen ophalen aan onze Avek-tijd. Met Peter en Luus over vijfentwintig jaar Holleweg. Met mijn kinderen over Ine. Dus geen antwoord op: ‘Met wie het liefst?’

571. Hoeveel uur per dag breng je achter een scherm door?

Meestal VOOR het scherm. Dat is sinds 20 maart vervijfvoudigd, denk ik. Van lesgeven in real life – om het in slecht Nederlands te zeggen – tot vier dagen per week online-lesgeven. WhatsAppen, Zoomen of Skypen met mijn zus, met de mensen die ik in de vorige vraag al heb genoemd. En natuurlijk met mijn kinderen en kleinkinderen. Heel veel uren dus.

572. Verzwijg je weleens aankopen voor je partner?

Verzwijgen is wel een groot woord. Als ik een reep chocola (rum en rozijnen) koop dan ga ik haar dat niet vertellen. Ofwel eet ze die reep zelf op of geeft ze die reep aan de buurmeisjes. En dan grijp ik mis als ik er zelf trek in heb. ’t Is maar een voorbeeld.

573. Wie of wat gebruik je vaak als excuus om iets niet te hoeven doen?

Het woordje ‘vaak’ staat overbodig in deze vraag. Ik wil nog wel eens zeggen dat ik dringend nog wat lessen moet voorbereiden als ik geen zin heb om bijvoorbeeld het zwembad schoon te maken of het tuinhuis te reorganiseren. Of om mijn bureaulades uit te mesten. Van dat soort zaken …

574. Ga je graag naar de bioscoop?

Ja. Eigenlijk wel ja. Films zijn gemaakt voor het grote scherm. Maar met de beeldkwaliteit en grootte van de huidige tv’s kun je dat gevoel ook thuis creëren. En natuurlijk is Netflix een grote sta in de weg om uit de luie zetel te komen. En zijn de irritante mede-bioscoop-bezoekers (popcorn vreten, elke vijf minuten de telefoon checken, praten, voeten op de leuningen voor hen, etc) ook een reden om weg te blijven uit de bioscoop. Voor een James Bond film maak ik nog steeds een uitzondering. Thuis vind ik er al gauw niks aan. In de bioscoop heb ik daar geen last van. Puur entertainment. Mijn laatste film die ik zag in de bioscoop (in Leeuwarden) was ‘Instinct’.

575. Hoe ruimdenkend ben je?

Dat ben ik maar dat zou eigenlijk een ander moeten beantwoorden. Dat is moeilijk om dat zelf te beoordelen.

Zo, dat waren ze weer. Volgende maand de volgende vijfentwintig vragen en antwoorden over mijn ordinary life.

In de serie: 1000 VRAGEN AAN MEZELF

30 dagen later

Tags

30 dagen, Facebook, Foto, Gedicht, Herinneringen, Isabel, Mozambique, Poëzie, Reizen, Twitter

30 dagen een foto

Eigenlijk moet de titel ‘drieëndertig dagen later’ zijn maar dan kan ik moeilijker verwijzen naar een stukje van vorige maand. Klik HIER. Ik zag ergens na twee weken lock down (op Twitter of Facebook) een oproep om dertig dagen een (eigen) foto te publiceren. De dertig onderwerpen stonden vermeld in het Engels. Onmiddellijk dacht ik dat me dat wel moest lukken met foto’s van mijn lief. Dus ik ging aan de slag en publiceerde de eerste foto op Facebook – een medium dat ik meer geschikt acht dan dit weblog. Voor die eerste keer leek het me wel een leuk idee om er ook een gedicht aan toe te voegen. En laat nu dat laatste me veel plezier geven.

Ik kies een thema uit het lijstje, zoek er de goede foto van Isabel bij en ga op zoek naar een bijpassend gedicht. En als ik dat niet één twee drie vind, schrijf ik zelf een gedicht(je). De meeste reacties (duimpjes, hartjes of geschreven reacties) kreeg ik – kregen wij – op de dag #4. Het thema was: ‘In het wit’. Honderdnegentien emotions. Ik plaatste een foto van mijn geliefde tijdens het etentje precies één jaar na onze bruiloft. De Mozambikaanse traditie schrijft voor dat het bruidspaar op die eerste verjaardag hetzelfde draagt als op die dag één jaar geleden. Dus Isabel in haar bruidsjurk en ik weer in pak. Er waren meerdere reacties – waarvoor dank – die ons feliciteerden met onze bruiloft. Waarschijnlijk enige Babelse spraakverwarring want de gedichtjes schrijf (citeer) ik in het Nederlands. Ik weet dat veel Facebookers een automatische vertaling hebben ingesteld. Maar toch …

Zondag was dus de dertigste dag. ‘Tsjallensh’ voltooid zou je zeggen. Ja, maar ik heb er zoveel lol in dat ik nog even doorga onder het nieuwe motto: ’50 tinten Isabel’. Dat geeft me ook de ruimte om zelf een thema te verzinnen. Mocht jij een thema bedenken dat niet in het lijstje hierboven staat en je kunt niet wachten om mijn vrouw … laat het me weten. Wie weet heb ik er wel een bijpassende foto en gedicht(je) voor. Laat ik voor deze keer dan ook maar een link naar mijn Facebook-pagina plaatsen. Klik HIER.

Nog een grappig verhaaltje. Een dag of tien geleden kwam een collega (een man) van Isabel naar haar toe met de boodschap: “Ik denk dat je een geheime minnaar hebt die elke dag een foto van jou publiceert. Weet je dat?” Isabel piste bijna in haar broek van het lachen vooral omdat de collega geen flauw idee had dat het haar echtgenoot is die achter dit foto-bombardement zit. Hij droop af met de staart tussen de benen.

O ja, Isabel heeft gevraagd of ik er een boek(je) wil van maken. Vijftig foto’s, vijftig gedichten. Dat ik daar zelf niet ben opgekomen … knipoog. Niet verder vertellen.

1000 vragen aan mezelf (extra)

Tags

1000 vragen, Aquarel, Boechout, Citroën CV 4, Elektra Award, Friesland, Isabel, Kaatsen, Kleurenblind, Lezen, Lombok, Movitel, Mozambique, Randomness of being, Theaterregisseur, Toyota RAV 4, Verbouwen

Elke vijf zes weken beantwoord ik vijfentwintig vragen. Als je al wat langer hier meeleest, heb je ze vast wel eens voorbij zien komen. Ik ben ondertussen bij vraag 550. De afgelopen dagen hebben veel collega-bloggers een soortgelijk stukje geschreven. Randomnes of being. Ik doe mee en voor het gemak nummer ik ze vanaf 1001.

1001. Pak het boek dat het dichtste bij je ligt, ga naar pagina 18 en zoek regel 4.

‘Het enige waar ze voor had gekozen, was het stelen’. Het boek: Leswijs Nederlands. Lesboek 1 havo / vwo Deel II Pagina 18 regel 4. Ik ben lessen aan het voorbereiden vandaar dat een studieboek het dichtste bij me ligt. De regel komt uit een fragment van: ‘Een gang met gele deuren’ van Rom Molemaker.

1002. Strek je linkerarm zo ver uit als je kan. Wat kan je aanraken?

KBC Digipass

Hoe heet zo’n ding? Een digipass? Van KBC. Het apparaatje dat je nodig hebt om met je bankkaart in te loggen op de online-service van KBC (de bank). Ik moet straks wat bankzaken regelen vandaar dat ik dat ding alvast uit een lade van mijn bureau had gepakt.

1003. Wat deed je voor je deze tag begon in te vullen?

Me ergeren. Mijn kabel-internet-verbinding doet het niet meer sinds woensdagochtend. Vijf dagen ging het goed. Er schijnt een kapotte antenne in de buurt te zijn. Ik ben dus weer opnieuw gebruik aan het maken van het kleine modem. Traag x 3. Heel even was ik in het internet-paradijs … dacht ik.

1004. Wat hoor je op het moment? 

‘Het eerste vioolconcert opus 26 van Max Bruch.’ Als ik in mijn werkkamer zit zet ik heel vaak de podcast ‘Het Zondagochtend Concert’ (Avro/Tros) aan. Zachtjes op de achtergrond. Toevallig hoor ik presentator Hans van den Boom dit vioolconcert aankondigen. Vandaar dat ik deze details kan opschrijven. Anders zou ik vast ‘klassieke muziek’ hebben geantwoord. Ik hoor ook vogeltjes buiten en de waterpomp die af en toe even aanslaat. Ik ben in gespannen afwachting van een ander geluid. De beltoon van mijn mobieltje. De Movitel-technicus heeft beloofd om langs te komen.

1005. Wanneer ben je voor het laatst buiten geweest? Wat deed je toen? 

Als met buiten de openlucht wordt bedoeld dan ben ik vanochtend buiten geweest. Voor het eerst om half zes vanochtend. De buitenverlichting uitgedaan en de deuren opengezet. Ik ben om half zeven met Isabel mee naar de poort gelopen – ca 55 meter in de tuin – en weer terug. Ik heb op de veranda twee broodjes gegeten, een kop koffie en een glas vers appelsiensap gedronken. Een half uurtje gelezen en toen ben ik binnen de diepvries gaan reorganiseren, deels schoonmaken. Als ik deze vraag over ‘buiten de poort’ had beantwoord dan was het antwoord: gisteren om een boodschap te doen en handtekening te vragen aan Per op een document dat zijn dochter mij had gestuurd.

1006. Heb je gedroomd afgelopen nacht? 

Ja. Ik droom veel en verschillende keren per nacht. In de vroege ochtend iets met een huis dat ik niet ken en een dame – die ik ook niet (her)ken. Veel kleren had ze niet aan. Was ze naakt? Dat zou zo maar kunnen. Ik hield me deels schuil achter een pilaar en een gordijn van hele dunne stof. Ik gluurde en voelde de verleiding en de opwinding groeien. Wilde ik ontdekt worden? Was deze dame zich bewust van mijn aanwezigheid? Voor ik daarop antwoord had lag ik wakker in mijn eigen bed naast mijn eigen schoonheid.

1007. Wanneer heb je voor het laatst gelachen? Waarom?

Gisteren denk ik. Met Trevor Noah. Of was het eergisteren? Zijn dagelijkse show (The Daily Show) wordt nu gepresenteerd via YouTube en Twitter. Kleinere fragmenten (hap-klare-brokken) vanuit zijn eigen huis of studio. Zonder publiek. Ik ben fan. Zijn collage-filmpjes over D. Trump zijn hilarisch. Nou ja … eigenlijk zijn ze afgrijselijk – het zijn verschrikkelijke quotes van de meest imbeciele, Amerikaanse president ooit.

1008. Wat hangt er op de muur van de kamer waar je in bent?

Wissel plankjes

Een soort wissellijst. Soms foto’s, soms eigen fröbel geschilder, vaak reproducties van schilderijen. Vandaag dus van boven naar beneden: Twee aquarellen van Malinese graan-schuur-deurtjes (eigen werk), een geschilderde Ethiopische bescherm-engel (Hanneke Roelofsen) en zes ansichtkaarten met schilderijen van Edward Hopper.

1009. Zou je het ooit overwegen te emigreren? 

Dat heb ik in feite al twee keer gedaan. De eerste keer in 1979. Van Boechout (dorp tussen Antwerpen en Lier) naar Friesland (Leeuwarden, Boelenslaan, Leeuwarden, Wyns). En in de dagelijkse praktijk ook naar Mozambique. Dat laatste is officieel geen emigratie want ik woon in Leeuwarden en verblijf vaak bij mijn vrouw in Djonasse Matola Rio (Mozambique). Het is dus een kwestie van definitie. Ooit lang geleden (met Ine) droomden we van Spanje of Argentinië. Spanje was gebaseerd op vakantie-ervaringen. We gingen zelfs twee jaar op ‘Spaanse les’. Argentinië is een droom gebleven, we zijn er zelfs nooit geweest.

1010. Door wie ben je voor het laatst gebeld?

Je gelooft het niet. Een paar minuten geleden werd ik gebeld door sr. Patrick. De technicus van Movitel. De kabel-aansluiting is weer hersteld. Obrigado.

1011. Laatste keer dat je in een zwembad zwom?

Gisterenmiddag. Zwemmen is misschien iets overdreven gezegd. Ik heb geen baantjes getrokken. Gewoon even d’r in en d’r uit en de slang van de barracuda opnieuw aangesloten. Die was losgesprongen. Het blijft heerlijk een zwembad in je eigen tuin. Het is nu half mei. Herfst (?). Middagtemperatuur ca 30c. ’s Nachts ca 18c. Om half zes wordt het donker en dan koelt het gauw af.

1012. Luister je op het moment naar muziek?

Hetzelfde programma van vraag 1004. Wel een ander stuk. Johannes Sebastian Bach – cantate 147.

1013. Welke kleur is de vloer van je slaapkamer?

Wil je geloven dat ik moet gaan kijken? Tel daarbij op dat ik deels kleurenblind ben. Ik bel Isabel zometeen op met de vraag hoe zij deze kleur beschrijft. Een soort gemarmerde tegel in een heel licht soort gebroken bruin. Denk ik.

1014. Als je iets kon veranderen aan je huis (ook al is het niet handig of mogelijk), wat zou het dan zijn?

In het midden van onze grote woonkamer staat een pilaar. Enerzijds staat deze pilaar ontzettend in de weg. Anderzijds splits hij de ruimte op in vier gelijke deel-compartimenten. Zonder pilaar zou de aanschaf van een (nieuwe) bank veel gemakkelijker zijn. Nu wordt de ruimte beperkt. Ik zou ook de keuken meer willen betrekken bij de kamer. Een kookeiland zou dan tot de mogelijkheden behoren. Ik zou de tweede en de derde slaapkamer iets groter willen hebben – inclusief een eigen badkamer. Het liefst zou ik alle traliewerk voor de ramen verwijderen. Veel mooier. Veel vrijer. Maar het zou bijzonder stom zijn want jammer genoeg is ‘beveiliging’ een noodzakelijk kwaad in deze contreien. Nog een laatste wens? Twee dan toch. De buitenkeuken mag een flinke upgrade krijgen en de ijzeren poorten zou ik graag vervangen door houten poorten met een stalen frame i.v.m. dezelfde beveiliging.

1015. Wat is het laatste wat je hebt gekocht?

Als ik ‘eten en drinken’ even buiten beschouwing laat dan zijn het: benzine, telefoon-en electriciteits-credits. En net daarvoor een elektrische citruspers. Dat weet Isabel nog niet. Cadeautje voor dit weekend.

1016. Ooit op een motor gereden?

Nee. Zelfs nauwelijks op een brommer. Een keer een Vespa op Kreta gehuurd. De keren dat ik de brommer van een vriend heb geleend kan ik op één hand tellen. Een motor – nooit. Ik heb tot mijn achttiende verjaardag gefietst naar school. 10 km heen en 10 km terug. Ik was wel de eerste van de klas – twee maanden na mijn 18e verjaardag – met een ‘geit’ (lelijke eend – 2cv).

1017. Wat is het verste weg wat je ooit bent geweest?

Laat ik die vraag proberen te beantwoorden vanuit Boechout waar ik ben opgegroeid en heb gewoond tot 1979. Dan is het of Beijing, Kaapstad, Foz do Iguaçu, San Francisco of Lombok? Ik zoek het op want ik wil het ook graag weten. Ik ben verbaasd over de afstanden – hemelsbreed / in vogelvlucht. Beijing (8000 km), San Francisco (8800 km), Kaapstad (9560 km), Foz do Iguaçu (10.300 km), Lombok (12.300 km). Het Indonesische eiland Lombok is dus het verste weg (vanuit Boechout).

1018. Heb je ooit een trofee/beker gewonnen?

Ja. Een paar keer een ‘Elektra Award’ (de Zeeuwse theater-oscar). Maar leuker is de lauwerkrans als lid van het koningspartuur. Enig idee wat ik bedoel? Kaatsen. Een zeer populaire sport in Fryslãn. Eén keer had ik het geluk om als derde wiel aan de wagen de finale te winnen van de Wynser dorpsfeesten. De krans ging mee naar Bergen op Zoom en hing twee maanden aan de voorgevel van ons huis. In Friesland een heel gewoon iets. In Brabant kwamen ze vragen wie er overleden was. Hahaha.

1019. Hoe heette je eerste huisdier?

Als kind was dat onze kat Poesie. Of schrijf je dat als ‘Pussy’? Don’t mension the name of that president. Als volwassene was dat Jason. Een licht bruine labrador. Nog steeds mijn favoriet. Wel heel lang geleden (1979 – 1984).

1020. Wat is de laatste film die je in de bioscoop hebt gezien?

Dat was ‘Toy Story 4’ met mijn twee kleindochters of het was ‘Once upon a time in Hollywood’ in mijn eentje? Allebei gezien in de bioscoop in Haarlem. We spelen zelf ook bioscoopje op onze veranda. Beamer, geluidsbox en een grote witte muur als projectiescherm. De laatste film daar was ‘The Wife’.

1021. Wat doe je als je je verveelt?

Doe ik dat? Ik lees, dus waarschijnlijk zit ik al ergens met een boek voordat ik me verveel. Of ik lees een paar blogs van anderen. Af en toe wil ik wel eens een serie in mijn eentje bekijken. Of je vindt me in de keuken.

1022. Wat wilde je vroeger worden?

‘Toneelregisseur’ antwoordde ik bij het PMS in het vijfde leerjaar. Dat kon niet was even later het antwoord van een of ander sociaal figuur van het PMS want ik was (ben) kleurenblind. Een beetje dan toch. Ik noem het: kleuren-dyslectisch. Ik vroeg nog naar het verband tussen toneelregisseur en kleurenblindheid. “Dan moet je ook decors en kostuums kunnen ontwerpen. En zeggen welke kleurenspots er moeten worden gebruikt. Dat kan niet als je kleurenblind bent.” Ik heb een potje gejankt zonder dat ze het zag. Of ik het mijn ouders heb verteld, herinner ik me niet. Ik ben het toch maar wel mooi geworden … toneelregisseur. Met terugwerkende kracht denk ik dat ik misschien wel rechercheur had willen worden. Maar in mijn jeugdjaren was ‘de politie’ toch ‘de vijand’? Ja toch. Hahaha. En waarschijnlijk heb ik een veel te romantisch beeld bij de ‘recherche’.

1023. Met welke auto rijd je?

Het interesseert me totaal niet. Op één dingetje na … ze moeten het doen. Geen auto-zorgen svp. Ik rijd in een Toyota RAV 4 (driedeurs) en heel af en toe voor het vuilere werk met een Nissan X-Trail – die we aan de straatstenen niet kwijt kunnen. Hij staat wel te koop maar dat gaat niet lukken. Dus twee auto’s.

1024. Wat voor jobs heb je gehad?

Als student voornamelijk monitor van jeugdkampen in binnen- en buitenland. Animator in een familiehotel in Bredene (denk ik). Ik was theater-animator op het woonwagenkamp in Groningen (Peize). Ik was consulent Drama en Taaldrukken. Ik was (ben) theaterdocent. Regisseur. Artistiek leider van diverse (internationale) kunstprojecten. Rollenspelacteur. Leraar Nederlands. Docent NT2. Bijna altijd als ZZP’er. Zelden in loondienst.

1025. Hoe ver van je geboorteplaats woon je?

Vanuit Leeuwarden is dat 300 kilometer. Vanaf Djonasse … hahaha. Hemelsbreed 9000 kilometer en rijdend 14.000 km. Ik moest dat laatste ook opzoeken op internet.

Dat waren ze dan – de 25 extra vragen in mijn serie: 1000 vragen aan mezelf.

30 dagen

Tags

Challenge, Facebook, Foto, Gedicht, Herman de Coninck, Isabel, Reisfotochallenge, Slapen

Sociale media en in het bijzonder Facebook puilen uit van de ‘challenges’. De ene ‘uitdaging’ al wat interessanter dan de andere ‘tjellenche’. Foto’s van theatervoorstellingen krijgen mijn volle aandacht. Vaak omdat ik de voorstellingen herken of soms omdat ik er zelf heb aan meegewerkt. Ook de foto’s ‘uit de oude doos’ doen het goed op FB. Ik ben ook voor dezelfde categorie genomineerd – zoals dat heet. “Lief en dankjewel. Ik zou het graag overwegen om mee te doen maar al mijn toneelfoto’s zitten in kartonnen dozen op de zolder bij mijn dochter of in de kelder van mijn zoon.” Of een antwoord van gelijke strekking. De herinneringen zitten natuurlijk ook opgeslagen in één van mijn vele hersenkamertjes. De daadwerkelijke foto’s liggen te verstoffen op een ander continent.

Ik deed wel vaker mee aan zo’n tiendaagse op Facebook. Over films en vinylplaten die me zijn bijgebleven uit mijn jeugd. Of hier op mijn blog – veertig-dagen-bloggen. Of de ‘reisfotochallenge’ die ik op onregelmatige tijden weer wakker blog. De tienduizend stappen per dag is van een iets andere orde. Wat ik nooit doe is zelf iemand nomineren. Wie het leuk vindt, doet gerust mee. 

30 days …

Ik zag op Twitter een paar dagen geleden wel een leuk lijstje. Zie de foto hiernaast (of hierboven als je mijn blog op een slimme telefoon leest).

Onmiddellijk ging ik – in mijn gedachte – op zoek naar foto’s van mijn geliefde Isabel. Zou ik dertig foto’s van haar vinden die onder de genoemde categorieën vallen? Ik weet het niet maar ik denk wel dat ik ver zou komen. En die foto’s staan op verschillende harde schijven. Toevallig veel minder ver weg. Kwestie van de juiste schijf in te pluggen en op zoek te gaan naar de juiste (en de meest geschikte) foto van mijn lief.

Laat ik er dan maar een persoonlijke draai aan geven. Ik verzin zelf wel dertig onderwerpen – deels gebruikmakend van het bovenstaande lijstje. Facebook is een beter medium voor zo’n dertig-dagen-idee. Dus daar kun je kijken of ik het ook waarmaak. Ik begin vandaag met nummer 25. Slapend. Maar bij deze foto wil ik er graag een gedicht van Herman de Coninck aan toevoegen. (Dat had ik namelijk een paar weken geleden al beloofd !)

Slapend

RÊVERIE

Je slaapt

in de herinnering aan mijn strelen

die zo zacht is

als mijn strelen.

 

Je lichaam droomt je lichaam

en jij droomt dat het samen is

met mij.

 

En ik

droom dit alles.

 

uit: ‘Met de vedel’ – DE GEDICHTEN (pagina 48)

Corona update (#4)

Tags

Corona, Corona-virus, Corruptie, Covid-19, iMac, Isabel, MacBook Pro, Movitel, Mozambique, Online lesgeven, Pandemie, School, Update

Waar zal ik eens beginnen? Ik ben gezond en voor zover ik weet – zijn mijn familie en directe vrienden dat ook. Dat is uiteraard goed nieuws. Ik vertelde een paar weken geleden al dat ik probeer niet teveel naar het nieuws te kijken. Daarin faal ik grandioos. Het is een en al corona, je kunt er niet omheen. Dit logje is er ook weer mee gevuld. Sorry. In Mozambique is de noodtoestand bijna drie weken een feit. Zie ik een verschil met de tijd hiervoor? Nauwelijks. Uiteraard komt dat ook omdat ik heel weinig de deur (de poort) uitga. Er is (nog) geen lockdown. Het advies om thuis te blijven maakt dus weinig indruk. De eerste week was het wel rustiger op straat maar de afgelopen dagen lijkt het weer wat drukker te zijn. Afstand houden … ook dat wordt hier geadviseerd maar ik zie het niet echt worden toegepast. Het grootste verschil zijn de waterbidons-met-een-kraantje bij elke winkel. ‘Was je handen’ is ook hier de opdracht. Bij elke supermarkt of bij de bank staat een mannetje (m/v) met een spray. Bij de supermarkten kun je nu ook de handgrepen van het winkelkarretje schoonmaken. Bij de bank mogen er maximaal vier klanten naar binnen. De medewerkers dragen een mondmasker. Dat soort dingen is al bijna het nieuwe-gewoon geworden. Op straat zie ik dat hooguit één op de tien of zelfs nog minder een mondmaskertje draagt.

Toch zijn er ook in Mozambique maatregelen getroffen. Sommige regels werken, andere maatregelen worden niet nageleefd. Ik geef het voorbeeld van de xapa’s – de kleine openbaar-vervoer-busjes. Er zijn er vele duizenden. Ik heb er vaker over geschreven. Klik HIER dan kun je eerdere stukjes lezen over de xapa of de chapa my love. Kort samengevat: die busjes zitten altijd overvol – zoals een sardineblikje. Elke passagier betaalt 10 meticais (ongeveer 15 eurocent) aan de ‘conducteur’. De conducteur en de chauffeur delen op het eind van de dag de inkomsten. Daar moeten ze natuurlijk ook de benzine en de tol van betalen en meestal ook de huur van het busje. Voor hen is het dus belangrijk dat ze zoveel mogelijk klanten vervoeren. De regering besloot tien dagen geleden dat er maximaal acht personen in zo’n busje mogen zitten. Dat betekent dus maximaal zes passagiers in plaats van de gebruikelijke vijftien of achttien. Het gevolg: er reed geen enkel busje meer – een soort spontane werkweigering want met zes betalende klanten draaien ze verlies. Dus is niet-werken (rijden) goedkoper dan wel rijden. Na twee of drie dagen werd deze acht-personen-limiet weer opgeheven. Wel is iedereen nu verplicht in het openbaar vervoer om een mondmasker te dragen. Ook in je eigen auto als je met meer dan één persoon bent. Dat laatste is volgens mij niet waar maar de lokale-tam-tam vertelt dat het wel zo is. Heel kleurrijk want mondmaskers worden in huiselijke kring gemaakt van een oude capulana. Ik zag dat de politie dit ook daadwerkelijk controleert. Ze mogen geen alcohol-controles meer houden dus zoeken ze andere pietluttigheden om hun broekzak te vullen. Bijvoorbeeld mag het puntje van je elleboog niet uit het open raam van je auto steken. Multa (boete).

Een grote zorg is de papierwinkel. Verblijfsvergunningen (D.I.R.E.), paspoorten, ID-kaarten, rijbewijzen. Die kantoren zijn bijna allemaal gesloten want die zijn altijd overvol met aanvragers. Dat is natuurlijk in verband met de noodzakelijke ‘social distance’(*) niet te handhaven. Er wordt gezegd dat alle papieren en documenten die zijn vervallen vanaf 30 maart 2020 geldig blijven tot 30 juni 2020 – zonder boete voor een te late aanvraag. Ik ben benieuwd hoe dat verder zal gaan. Want stel dat je weer een aanvraag mag indienen vanaf 1 juli (wat ik niet denk) dan is de run op die kantoren meer dan verdubbeld of verdrievoudigd. Dat zal de corruptie danig doen toenemen. Onder tafel iets extra toeschuiven zodat jouw document wel in behandeling wordt genomen. Ook nu al een veel gebruikte methode. Zucht.

Het nationale gezondheidsinstituut bracht vrijdag nieuwe cijfers naar buiten. 898 mensen getest. 34 positieve testen (26 locale mensen + 8 mensen die uit het buitenland kwamen), 0 doden, 2 patiënten zijn opnieuw gezond verklaard. 12.000 mensen die uit het buitenland arriveerden in huisquarantaine.

Dat lijken hele mooie cijfers maar iedereen weet dat dat niet de realiteit is. Nee, er zijn nog geen duizenden doden zoals in de China, Europa en de Verenigde Staten. Maar de (nabije) toekomst is heel onzeker. Want als de pandemie ook hier (in Afrika) losbreekt dan zijn de figuurlijke rapen gaar. Verwachtingscijfers spreken over 300.000 doden in Afrika en 30 miljoen mensen die vervallen in pure armoede en hongersnood. Dat zijn verschrikkelijke vooruitzichten. Laten we hopen dat het niet de realiteit wordt.

Een lange weg te gaan naar een onzekere toekomst (foto: Pixabay)

Ook hier verliezen mensen hun baan. Een groot deel van de informele industrie ligt op z’n figuurlijke gat. Straat-verkoop (tomaten, uien, kool, avocado’s, citroenen, bananen, sla, nootjes, mais, houtskool etc) mag niet meer. Stalletjes worden afgebroken. Containerwinkeltjes moeten dicht. De gedoogde terrasjes voor een drankwinkeltje – er zijn er duizenden – worden opgeruimd. Isabel is vanaf dinsdag twee weken verplicht thuis – het zijn 14 verplichte vakantiedagen die zij daarvoor moet inleveren. Afgelopen twee weken was een directe collega van haar aan de beurt – ook zij heeft er nu twee weken verplichte vakantiedagen opzitten. Waarschijnlijk volgt over vier weken hetzelfde scenario. Daarna zijn de vakantiedagen op. En dan? Niemand die het weet of het wilt zeggen … Of dat zomaar mag? Vakbonden? Iedereen is bang om zijn baan te verliezen dan hou je dus wijselijk je mond. Niet het sterkste punt van mijn lieftallige (goed gebekte) echtgenote. Waarschijnlijk wordt ze wel vijf keer per dag gebeld door haar baas. “Isabel, kun je dit mailtje even beantwoorden – het is dringend – of waar ligt …?” Wat is wijs? De telefoon opnemen – “Sorry baas, ik heb vakantie!” – of alle werk-oproepen negeren – niet opnemen? Ik ben benieuwd.

Nog even iets over ons internet. Ik heb een tweede modem aangeschaft. Van Movitel, dat functioneert voorlopig goed, naar tevredenheid. De aanvraag voor een kabel-verbinding is twee weken oud. Na een eerste toezegging kreeg ik afgelopen woensdag het bericht dat het toch niet doorgaat. De ODM-BOX in onze buurt is vol. Dus geen capaciteit. Via een hooggeplaatste kruiwagen (zonder financieel gedoe) probeer ik toch iets voor elkaar te krijgen. Een extra ODM-BOX … ik ben vast niet de enige die zit te springen om beter internet. Met andere woorden: wordt vervolgd.

Heb ik al verteld dat mijn grote computer (iMac) het heeft begeven? Grrr. Althans dat denk ik. Alles kwijt wat er opstaat (opstond). Besturingssysteem, documenten, foto’s, e-boeken, mijn lesvoorbereidingen. Mag ik het woord ‘zucht’ nog een keer gebruiken? Ja dus. Zucht. Gelukkig heb ik nog een laptop en daar zit ik nu op te typen. Vandaag dus een drukke zondag om morgen weer online aan de slag te kunnen gaan met leerlingen verspreid over vier landen.

Tenslotte: blijf gezond. De volgende drie logjes gaan niet over corona. Althans dat ga ik proberen …

(*) Ik vind de term ‘social distancy’ zo verkeerd gekozen. Het zou toch ‘fysieke afstand – sociale betrokkenheid’ moeten zijn, vind je niet?

De kogel is door de kerk

Tags

Chapa, Corona, Corona-virus, Corso Zundert, Filipe Nyusi, Flowerparade, Internet, Isabel, Mozambique, Noodtoestand, Online lesgeven, Skype, Televisie, Wandelen, Zundert

Dit stukje had ook de titel ‘Corona update #4’ kunnen krijgen. Het is vandaag de laatste dag van de maand, de laatste dag van het eerste kwartaal. Een kwartaal dat vast de geschiedenisboeken ingaat.

Twee bijzondere kogels … gisteren kondigde de Mozambikaanse president de noodtoestand af – de hele maand april 2020. Terwijl ik met een half oor luisterde naar Filipe Nyusi las ik dat het bestuur van CORSO – Zundert heeft besloten dat er dit jaar geen ‘flowerparade’ zal worden georganiseerd op de eerste zondag van september. Snik. Dit besluit – geen corso – raakt me emotioneel. Het eerste besluit – de noodtoestand – zal ons vooral praktisch treffen.

Klaar om te gaan wandelen …

Veel is nog onduidelijk. Wat kan / mag wel en wat niet? De president spreekt van ‘stadium 3’. Wat betekent dit? Nog geen volledige lock down zoals in Zuid Afrika maar wel veel (verplaatsing) beperkingen. Dat krijgen we vast te horen in de komende dagen. Isabel is vandaag naar kantoor. Als het goed is krijgt ze – voor het eerst – een laptop van het werk. Nu moet ze zich behelpen met haar privé-telefoon om emails te lezen en te reageren op opdrachten van haar leidinggevende. Morgen gaan we heel even langs bij mijn schoonouders. Zij wonen vlakbij. Een taart en een flesje bubbels voor een kroonverjaardag van sogro Sampaio.

Onze huishoudelijke hulp werkt vandaag voor het laatst bij ons. For the time being of course. Vanaf morgen blijft ze thuis. Ook in april krijgt ze haar volle salaris. Verder krijgt ze een grote zak rijst (25kg), kookolie en pakken maïsbloem mee naar huis. We houden telefonisch contact met haar en haar familie. Zij moet vooral de chapa’s – overvolle OV-mini-busjes – de komende maand zoveel mogelijk mijden. Het onderhoud van het zwembad neem ik zelf wel voor mijn rekening. Isabel is in huis al druk in de weer met allerlei schoonmaakspul.

Ik ben sinds vorige week online aan het lesgeven. Het is nog steeds zaken uitproberen maar voorlopig ben ik positief. Een gedeeld beeldscherm via SKYPE werkt. Afkloppen dat dat zo blijft. Steeds meer Nederlanders (en Belgen) zijn vertrokken of vliegen mee met de schaarse vluchten die nog bestaan. In feite vliegen ze naar de besmetting in Europa. Ja toch? In Mozambique zijn officieel acht mensen besmet met corona. Nog geen overlijdens. Uiteraard weet je niet of dit ook de reële cijfers zijn. Gebrek aan testmiddelen … enzovoort. We proberen gezond te blijven. Onze televisie loopt figuurlijk op zijn laatste beentjes. Steeds meer problemen. Isabel schoot gisteren nog een financieel kogeltje door de figuurlijke kerk … er staat een nieuwe televisie – nu nog ingepakt – in de kamer. Straks ga ik aan de slag met de installatie.

Ik heb me voorgenomen om elke dag een wandeling in de buurt te maken. Gelukkig wonen we ‘op den buiten’ – niet in de binnenstad. Uiteraard wandelen met voldoende afstand bewaren maar ik voel dat ik al weken te weinig heb bewogen. Geen sportschool meer want die is gesloten. Ik heb geen fiets in Mozambique. Het zwembad is om af te koelen en te dobberen – niet om baantjes te trekken. Je begrijpt het … vanaf morgen start een nieuwe fase. Nieuwe voornemens.

Hou moed. Blijf gezond. Blijf in uw kot. Wordt vervolgd

In de serie: CORONA UPDATE

1000 vragen aan mezelf (29)

Tags

Afrika, Denzel Washington, Eten, Familie, Griekenland, Ibrahim Afellay, Ine, Isabel, Koen, Mozambique, Oeganda, Televisie, Vakantie, Zomer

Vandaag opnieuw vijfentwintig vragen en vijfentwintig antwoorden. Ik heb één vraag vooraf aan mezelf: ‘Hoe vaak gaat een antwoord verband houden met COVID-19?’ Ik heb nu nog geen antwoord, dat weet ik pas als ik vraag 550 heb beantwoord. Daar gaan we …

526. Hoe opgeruimd is het is jouw hoofd?

Best goed vind ik zelf. Ik ben geen chaotisch denker of doener. Ik kan zaken goed onderscheiden en zo voelt het ook in mijn hoofd. Ergens in het voorportaal van mijn hoofd staan ‘aankomende zaken en/of beslissingen’ soms te trappelen om voorrang. Dat ervaar ik het meest in nachten dat ik slecht slaap. Bijna altijd kan ik de onrust herleiden naar dingen die ik de volgende dag moet doen. Ergens in datzelfde voorportaal staat heel dikwijls een vervelend kereltje op wacht die met een diepe frons en vraagteken op zijn voorhoofd wijst naar een portemonnee …

527. Welk gedicht vind je heel mooi?

In de kelder bij mijn zoon en schoondochter staat een grote bananendoos met mijn dichtbundels. Ik ga ze binnenkort een nieuwe plek geven want ik mis ze. Heel af en toe plaats ik wel eens een gedicht op mijn blog. Ik beloof dat ik dat één van de volgende dagen nog een keer zal doen.

528. Ben je een goede verliezer?

Nu wel. Als kind niet. Ik herinner me een groot familiefeest bij Nonkel Gust en Tante Maria. Mijn ouders hadden – naar jaarlijkse gewoonte – een quiz voor de hele familie voorbereid. Na een tijdje werd het duidelijk dat ik in een verliezend team zat. Mijn gedrag werd steeds vervelender – denk ik. Ik werd door Nonkel Gust – de oudste broer van mijn vader – meegenomen naar de veranda. Op een niet mis te verstane manier heeft hij mij heel indringend de les gelezen hoe ik het hele feest verziekte met mijn gedrag. Ik herinner me niet zijn woorden maar wel het moment. Het werd een les voor het leven. Ik denk dat ik een jaar of twaalf of dertien was.

529. Wie zou jou moeten spelen als je leven werd verfilmd?

Wat een leuke vraag. Nu moet ik natuurlijk met een naam komen. Denzel Washington zou ik wel fijn vinden. Hoor ik daar iemand zeggen dat wij niet dezelfde huidskleur hebben? Detail. Ja toch?

530. Hoelang heb je nodig om je klaar te maken voor een feestje?

Ik ben na scheren en douchen in een paar minuten klaar. Als er hoogst uitzonderlijk een das moet gestrikt worden, mag je er twee minuten bij optellen. Daarna volgt meestal een periode van wachten want ‘mevrouw’ heeft heel wat meer tijd nodig en durft in de auto nog van oorbellen en schoenen te veranderen. De schat …

531. Wie is je rolmodel?

Waarvoor? Ik heb niet echt een antwoord op deze vraag. Ik heb ooit – lang geleden – eens geschreven dat ik Ibrahim Afellay een rolmodel vind voor veel van zijn leeftijdgenoten. Ik heb bewondering hoe sommige goede vrienden het doen. Hoe zij keuzes maken.  Maar of het rolmodellen zijn … dat is een kwestie van definitie.

532. Zou je iets stelen als je er niet voor zou worden gestraft?

Zo’n ‘als-dan-vraag’ is niet echt aan me besteed.

533. Past je naam bij je?

Ja. Ik leg ook vaak uit dat ‘Koen’ dapper betekent en dat vind ik een fijne eigenschap. Veel mensen – vooral in oostelijk Afrika – noemen me ‘Koenie’ wat ‘brandhout’ betekent. En in het Farsi betekent Koen: ‘kont’. Gelukkig stond mijn wieg in Vlaanderen en niet in Perzië.

534. Wat is het grootste verschil tussen jou en je partner?

Heb je even? Onze verschillen komen deels voort uit leeftijdsverschil en culturele achtergrond. Mijn niet-materialistische inslag is erg verschillend en afwijkend van de wens van mijn lief om op geregelde tijden nieuwe zaken te kopen. Te willen kopen – doet meer recht aan de realiteit. Een bank, nieuwe stoelen, een nieuwe televisie …

535. Welke gekke eetgewoonte heb je?

Is ‘teveel’ een goed antwoord? Ik schep vaak een tweede en soms een derde keer op en dat is niet altijd nodig. Maar het is zo lekker … Is een boterham met kaas en confituur een gekke eetgewoonte? Ik vind het lekker.

536. Als alles mogelijk was: welk dier zou je willen hebben als huisdier?

Ik ben niet van de huisdieren. Ik vind dieren in de natuur vaak erg mooi. Ik geniet van de vogeltjes die ik zie in onze tuin. Maar om ze in een kooitje te stoppen en ze dan te temmen … nee, natuurlijk niet. Een hond … dat valt te overwegen.

537. Op welke vraag wist je onlangs geen antwoord?

Op deze vraag. Flauw hé. Meer concreet: ik kon laatst niet op de naam Mel Gibson komen. Tien minuten later – toen ik er niet meer over nadacht – floepte zijn naam op. Toen was ik alweer vergeten waarom ik zijn naam wilde herinneren …

538. Wat is de allerbeste uitvinding geweest?

Het schrift. Ik bedoel de mogelijkheid om een klank in een symbool om te zetten en dat te noteren zodat anderen – die de symbolen ook kennen – weten wat jij meedeelt. Bijvoorbeeld: het alfabet.

539. Als je moest emigreren, naar welk land zou je dan gaan?

Dat heb ik ooit gedaan van België naar Nederland. Mijn veelvuldig verblijf in Mozambique is dan weliswaar geen volledige emigratie maar het lijkt er soms wel op. Ooit droomde ik van Spanje en later van Midden of Zuid Amerika. Ik ben nog nooit in Nieuw Zeeland geweest maar ik zou dat wel kunnen overwegen als emigratieland. Verhuizen in / naar Afrika? Dan staat naast Mozambique Oeganda hoog in mijn top drie.

540. Waar zoek je een film op uit?

Op genre. Zelden een tiener-high-school-movie. Geen horror. Romantische komedies scoren hoog. Gewone lach-films en de meeste actie films krijgen hoogst zelden mijn aandacht. Ook alle super-helden blijven meestal uit mijn gezichtsveld. Wat dan wel? De rest … hahaha.

541. Houd je een dagboek bij?

Nee. Tijdens een bijzondere reis hou ik wel een dagboek bij. Dit blog lijkt soms wel op een dagboek alhoewel ik het probeer te vermijden. Wie is er nu dagelijks geïnteresseerd dat ik ’s morgens müsli heb gegeten en om kwart voor zeven in de auto stap op weg naar mijn eerste leerling van de dag … enzovoort.

Even wegdromen – foto’s – Pexels

542. Wie staan er op je favoriete foto?

Een leuke vraag. Wat is mijn favoriete foto? Het antwoord dat het eerst naar bovenkomt is ‘Ine’. Een favoriete foto is een zwart-wit foto. Najaar 1980. We hadden net een gloednieuwe, blauwe Renault 4 gekocht. Ik nam de foto op het erf in Boelenslaan. Ine staat naast de auto met Catelijne – vier jaar oud – die op de motorkap staat. Ik gebruikte die foto heel wat jaren als bladwijzer. Een andere foto van Ine hoort ook tot mijn lievelingsfoto’s. Op een Grieks strand. Mijn lief met haar tot bijna op d’r kont, starend naar de zee, een klein bikini-broekje, monokini. Een symbool van eeuwige liefde en schoonheid, van gezondheid en vrijheid.

Ik heb ook mooie foto’s van Isabel – absoluut zeker weten – maar het lijkt of digitale foto’s minder beklijven. Minder uniek zijn.

543. Voel je je vaak onnodig schuldig?

Nee. Heel hoogst zelden. Ik ben niet zo van me schuldig voelen. Doe ik iets fouts of iets stoms dan geef ik dat toe, verontschuldig me en klaar. Waarom zou ik me daarna nog schuldig moeten voelen. Laten we vooruit kijken …

544. Wat vind je het leukste aan de zomer?

Vroeger was dat zeker het vooruitzicht op vakantie. Jaren was onze zomer-vakantie-bestemming: Griekenland. Ruim vijf weken uit en thuis. Met het gezin, de auto en de tent. Vaak dicht bij het strand. Een paar dagen hier en dan weer een ander plekje opzoeken. We hadden favoriete plekjes maar we hielden ook van afwisseling. Zomer is zon, strand, lezen, spelletjes spelen, zwemmen en snorkelen, kamperen, kokkerellen en af en toe eens uit eten. Een glaasje retsina, dolmades, souvlaki …

Deze beschrijving van ‘zomer’ is vol nostalgie. Het bijna altijd mooie weer in Mozambique heeft het zomers gevoel wat uitgewist. Als ik in Nederland ben tijdens de zomer dan zijn de lange avonden met daglicht erg fijn. Ook dat hoort bij de zomer.

545. Wat kun je het makkelijkst missen?

Geweld. Hypocrisie. Populistische politici. Racisme. Religieus fanatisme. En als ik de vraag iets materialistischer beantwoord: bijna alle televisie-zenders. Af en toe een mooie serie of film is fijn maar daar hebben we gelukkig geen televisie-zenders meer voor nodig.

546. Hoe verwen je jezelf?

Lezen. Een mooie serie kijken – soms alleen, meestal samen. Lekker eten. Een romantisch avondje of weekend. De voorpret van een mooie reis hoort ook thuis onder het kopje ‘ik verwen mezelf’. En de reis zelf natuurlijk ook. In Nederland verwen ik me graag met een museum- en/of theaterbezoek – of allebei op dezelfde dag.

547. Wat is je favoriete vervoersmiddel?

De trein. Dat weet ik zeker, ik ben tenslotte de kleinzoon van een man van Den IJzeren Weg.

548. Ben je blij dat je ergens van af bent?

Zometeen vind ik het niet erg dat ik deze vijfentwintig vragen heb beantwoord.

549. Wat denk je ‘s ochtends als eerste?

De eerste secondes denk ik vast na over: ‘Welke dag is het vandaag? Wat staat er op het programma?’ Heel snel daarna is Isabel in beeld en dan … vul zelf maar in.

550. Wat herinner je je nog van de kleuterschool?

Een potkachel in het midden van de klas. Of dat ook waar is weet ik niet. Een grote boom op de speelplaats. Een non met een kap.

In de serie: 1000 VRAGEN AAN MEZELF