Uitslag

Tags

Foto, Frankrijk, Isabel, Klaipèda, Litouwen, Musée d’Orsay, Nazaré, Parijs, Portugal, Prijsvraag, Reizen, Uitslag

Voorlopig blijf ik gevrijwaard van de processie-eikenrups. Ik heb het dus over een andere uitslag. Een vergeten uitslag van een vergeten prijsvraag. We gaan terug naar 16 april van dit jaar. Klik HIER. Drie foto’s en daarbij de vraag “Waar ben ik?” Met andere woorden: “Waar heb ik deze foto’s gemaakt?”

Weinig juiste antwoorden. Een paar gokjes. Gerbie geef ik een half punt. En Ximaar verdient ook een half punt maar ik geef hem een vol punt. Hij antwoordde op foto één: Musée d’Orsay in Parijs. Dat is helemaal juist. Officieel had hij natuurlijk ‘Frankrijk’ moeten antwoorden maar ik reken het goed.

Gerbie krijgt een half punt voor zijn gok bij foto twee. Ja, het is in Portugal maar niet in de Algarve maar bij Sitio – Nazaré. Deze twee foto’s heb ik genomen tijdens Isabels eerste vakantie in Europa in 2012.

De derde foto was duidelijk te moeilijk. Het strand bij Klaipèda in Litouwen.

Klaipèda in Litouwen

Ik was er in de zomer 2006. Een mooie reis door de Baltische staten. In mijn eentje, met de tent, wat toeristengidsen, veel boeken. Een mooie herinnering.

In de serie: REIZEN en PRIJSVRAAG

Advertenties

1000 vragen aan mezelf (24)

Tags

1000 vragen, Avek, Culinair, Duin, Familie, Flair, Ine, Isabel, Kanker, Pius X, Post, Vincent Kompany

Nog niet op de helft van alle vragen / antwoorden maar wel op de goede weg.

401. Wat is je favoriete troosteten?

Heb ik dat? Moet ik vaak getroost worden? Of sta ik mezelf niet toe om getroost te worden? Ik hou het maar op kalfstong. Koeientong mag ook. Met gekookte aardappeltjes en twee soorten saus. De tomaten-madeira-saus van mijn oma en de iets zuurdere witte saus met rozijnen uit het kookboek van Ine’s moeder. Nostalgie-eten zou ik het liever noemen.

402. Heb je wel eens iets bovennatuurlijks of onverklaarbaars meegemaakt?

Populair zeg ik dan “ik ben niet heel erg van zweverig geiten wollen sokken gedoe”. Dus mijn antwoord is nee. Maar ook in mijn leven is niet alles verklaarbaar. Een klein voorbeeld is dan: plots aan iemand denken die al jaren niet meer in je gedachte was en dan krijg je dezelfde dag een bericht (telefoontje) van die persoon.

403. Welke uitdaging moet je overwinnen?

Daar is alweer dat woord uitdaging. Ik had dat woord toch geschrapt uit mijn persoonlijke woordenboek? Is de vragensteller uit de Flow dat misschien vergeten … ga je schamen.

404. Wie heeft je het meest beïnvloed in je leven?

Wel een mooie vraag. Het meest is dan weer moeilijk. Herman De Graaf – hoofddocent Nederlands tijdens mijn lerarenopleiding Nederlands – Geschiedenis (Pius X instituut in Antwerpen) komt daarvoor in aanmerking. Mensen als Godert vdB en Salvatore C zijn ook heel belangrijk geweest. Maar uiteindelijk komt voor deze ‘eretitel’ Ine toch op de eerste plaats.

405. Wat is klein geluk voor jou?

Heel letterlijk: mijn vijf kleinkinderen. Maar misschien moet ik klein dan toch vervangen door groot …

406. Doe je wel eens iets uit medelijden?

Vast wel. Of medelijden dan de primaire reden is durf ik te betwijfelen. Ik hou het even klein en dicht bij huis. Er zijn tientallen onofficiële baantjes in Maputo. In het centrum zijn er heel wat plaatsen waar jongens – altijd jongens – je een plek wijzen om te parkeren. Je hebt die jongens niet nodig want een vrije parkeerplaats kun je zelf ook wel zien. Dan volgt onmiddellijk de vraag of ze je auto mogen poetsen en of ze de wielen mogen behandelen met een superspray. Enzovoort. Allemaal niet nodig. Een oogje in ’t zeil houden is prima. Als ik dan weer vertrek geef ik wat klein geld. Uit medelijden? Nee, eerder om geen problemen met ze te krijgen. Bij een aantal stoplichten in het centrum van Maputo zijn bedelaars actief. Altijd dezelfde gehandicapte mensen. Een meisje met één arm, een man met een bochel, een blinde vrouw met een kind of kleinkind, een jongen in een rolstoel. Zij krijgen geregeld iets van me. Uit medelijden? Ja, een soort van. In de Joodse traditie bedank je de bedelaar dat hij/zij je de kans heeft gegeven om iets goeds doen … mooie gedachte vind ik dat.

407. Wanneer was je laatste spelletjesavond?

Veel te lang geleden. Zo’n avond – met het accent op avond – is al een jaar geleden. Met zoon en schoondochter. Overdag spelletjes spelen is nog niet zo lang geleden. Met de kleinkinderen. En met bezoek uit Nederland / Vlaanderen. Yaniv, Scopa en vergelijkbare kaart-spelletjes. En terwijl ik dit typ kijk ik met grote weemoed naar mijn prachtig mahjong-spel boven op de boekenkast …

408. Ben je goed in je werk?

Dat zou een ander moeten beantwoorden. Ik denk het wel want er komen vaak nieuwe opdrachten van dezelfde klanten …

409. Wie bewonder je?

Ik ga niet met namen strooien. Waarom niet? Moet ik Vincent Kompany antwoorden? Een schitterende voetballer die telkens zijn blessures overwint en weer aan de top komt. Bewonder ik hem? Tja … ja. Afgelopen week toen ik weer even mijn regie-pet mocht opzetten, had ik grote bewondering voor de dansers. Een onuitputtelijke energie en een onbegrijpelijk goed geheugen voor de choreografieën die ze (moeten) uitvoeren. Hoe werkt het geheugen van een danser? Heel interessant allemaal …

410. Heb je een goede gewoonte die je iedereen zou aanraden?

Eerst JA zeggen in plaats van NEE. Met een NEE sluit je onmiddellijk alle deuren met een JA ligt de wereld nog steeds voor je open. Ik hoef dat niet verder uit te leggen, denk ik.

411. Wat sla je over in de krant?

Het financiele nieuws lees ik zelden. Hooguit de koppen en de inleiding.

412. Wat doe je met je grijze haren?

Wassen met shampoo en daarna behandelen met crème-spoeling, net zoals de niet-grijze haren.

413. Wat stond er op je laatste Instagram-foto’s?

Ik heb geen Instagram-account. Dus het antwoord is duidelijk. Op Facebook zet ik wel soms een foto. En ook op WhatsApp-status – die foto’s verdwijnen weer na 24u.

Isabel eet artisjok / alcachofra

En dat was een foto van Isabel die voor het eerst in haar leven artisjok eet. De blaadjes afschraapt …

414. Sta je liever op de voorgrond of op de achtergrond?

Dat hangt van de situatie af. Morgen gaan we naar de begrafenis van een tante van Isabel. Dan sta ik graag op de achtergrond. In een reisgezelschap zul je mij eerder op de voorgrond aantreffen.

415. Hoe vaak lak je je nagels?

Ik denk dat ik dat één keer in mijn leven heb gedaan. Een St Juttemis-feest op de AVEK – ergens begin jaren tachtig.

416. Filter je het nieuws voor jezelf?

Ja. ‘Kanker’ is nog steeds mijn achilleshiel. Ik zap weg, ik sla zo’n stukje in de krant over, ik klik zelden iets aan dat ‘ziekte-gerelateerd’ is. Verder ben ik wel een ongevaarlijke nieuws-junk.

417. Voor welk TV-programma zou je jezelf opgeven?

Dat heb ik één keer gedaan. De Vara-kwis ‘Twee voor Twaalf’. Samen met Rob H. We zijn niet uitgenodigd, zelfs niet voor de pre-selecties. Over ‘Met het mes op tafel’ heb ik wel eens nagedacht …

418. Hoe beleg je het liefst je boterham?

Ik hou van boterhammen. Met kaas. Met vleeswaren. En ik eindig met zoet.

419. Wat is je grootste zwakte?

Teveel boterhammen … hahaha. Deze vraag komt in allerlei varianten voor in deze lijst. Dus opnieuw is mijn antwoord: mijn uitstel-gedrag.

420. Hoe amicaal ben je?

Ik vind mezelf amicaal maar als ik naar mezelf en mijn gedrag kijk, ben ik dat niet heel erg. Ik ben eerder wat gereserveerd en heb de grootste moeite met ‘social talk’. En dat moet een amicaal iemand wel tentoon spreiden … lijkt me.

421. Wat zijn je doucherituelen?

Mijn grijze haren wassen. Hahaha. Doucherituelen – heb ik die? Ik ben een snel-doucher. Nat worden, niet te heet, even alles inzepen, afspoelen en daarna de kraan kouder zetten. Afdrogen en een beetje insmeren met Nivea. De vloer weer droog deppen. Haren uit het putje halen. Dat is het wel zo’n beetje …

422. Hoe gevaarlijk is jouw werk?

Fysiek is mijn werk niet gevaarlijk. Wel tijdrovend want er zijn geen vaste kantoortijden dus dat kan nog wel eens gevaarlijk zijn want het thuisfront weet niet altijd wanneer ik thuiskom …

423. Van welke bioscoopfilm heb je enorm genoten?

Ik schreef er een tijdje geleden over. Bohemian Rhapsody. Maar ik kan nog wel wat films opnoemen … Moulin Rouge, Dogville, Kaos, Meglio Gioventu, Chocola. Dat is onderwerp voor een apart stukje. Op FB heb ik vorig jaar posters van mijn 25 meest favoriete films geplaatst.

424. Wat is je favoriete bordspel?

Het bordspel: ‘Duin’

Duin. En wat geweldig dat dat ook de naam is van mijn kleindochter.

425. Aan wie heb je het laatst een kaartje gestuurd?

Help. Iets wat vroeger zo gewoon was. Ik doe het niet meer. Appen, smsen, emailen … hebben het kaartjes schrijven en versturen verdrongen. Ik denk dat mijn laatste kaartje met postzegel richting Harlingen is gegaan want daar woont een dame die het kaartjes-sturen nog steeds beoefent. Waarvoor dank. Ook mijn lieve buurvrouw uit Bergen op Zoom blijft een topper in deze vorm van sport. Ik kan natuurlijk de smoes gebruiken dat de Mozambikaanse post niet functioneert …

In de serie: 1000 VRAGEN AAN MEZELF

Een dagje Krugerpark (1)

Tags

Afrika, Auto, Crocodile Bridge, Familie, Gnoe, Impala, Isabel, Komatipoort, Krugerpark, Lower Sabie, Malelane, Moederdag, Neushoornvogel, The Big Five, Vogels, Waterbok, Zebra, Zuid Afrika

Wij wonen op precies 100 km van de dichtstbijzijnde ingang van het wereldberoemde Krugerpark. Crocodile Bridge Gate. Tot gisteren was Isabel er nog nooit geweest. “Dat is iets voor witte mensen” of woorden van gelijke strekking was steeds haar commentaar. Ook haar zus en moeder hebben nog nooit een wildpark bezocht. ‘Toerist zijn’ is hen niet vreemd – Spanje, Portugal, Zwitserland, Italië, Nederland, België, Frankrijk enzovoort – maar toch niet vlakbij huis … ben je gek?!? Mijn schoonvader is nog in Portugal dus dit was een mooie gelegenheid om zo’n bezoek te regelen. Nou ja … regelen – dat is een veel te groot woord. Je rijdt ernaar toe, je betaalt een dagkaart – Mozambikanen krijgen een flinke korting – en je zoekt je eigen weg. Wij rijden om 7.12u het park in. Rond half vijf rijden we via Malelane Gate weer naar buiten en naar huis. Moederdag 2019. Of moet ik zeggen ‘Schoonmoeder-dag’?

Minha sogra – Dona Isabel – mijn schoonmoeder

In Mozambique en Portugal vieren ze dat trouwens op de eerste zondag van mei. In Zuid Afrika en de meeste Europese landen vieren ze dat op de tweede zondag van mei. Wij gisteren. Laat ik er maar een meer-daags plogje van maken. Een kleine selectie van de vele foto’s. Met een heel gewone camera en met het mobieltje van mijn Isabel. Ja, ze is naar haar moeder vernoemd. In familiekring zegt iedereen Belinha (kleine Isabel) tegen mijn lieftallige echtgenote. Ik was eerder met haar in andere wildparken in Zuid Afrika en Eswatini (Swaziland).

Minha esposa – Belinha

Goed .. foto’s van het Krugerpark moeten natuurlijk dieren-foto’s zijn. Daar gaan we.

Gnoe – Wildebeest en Geelbekreigertjes

We hebben aardig wat vogels gezien. Mijn beperkte foto-apparatuur schiet tekort om dat mooi in beeld te brengen. We zagen naast de veel voorkomende soorten ook een zwartborstslangenarend, een prachtige ijsvogel, een secretaris-vogel, een uiltje, veel maraboe’s, een zwarte ooievaar en verschillende soorten neushoornvogels.

Neushoornvogel – ‘Zazoe’ in The Lion King

Zuidelijke hoornraaf (Bromvoël – in het Afrikaans)

En natuurlijk gingen ook mijn Mozambikaanse meisjes op zoek naar ‘The Big Five’. Dat is niet gelukt. Ik zag ze wel alle vijf maar nooit tijdens één bezoek. Gisteren konden zij de buffel en de olifant op hun lijstje aankruisen. Luipaard, leeuw en neushoorn zal voor een andere keer zijn.

Waterbok

Impala

Krokodil

Zoekplaatje … hoeveel krokodillen zie je op deze foto?

Ik was voor de vierde keer in het Krugerpark. De eerste keer drie dagen met Ine (2004). Begin 2018 twee dagen met mijn kinderen en kleinkinderen. Met de Vlaamse vrienden – Werner zijn zestigste verjaardag – gingen we één dagje. Haast identiek met onze uitstap van gisteren. 365 kilometer op de dagteller van onze auto waarvan 135 kilometer in het park. Voor de kenners: via Crocodile Bridge naar Lower Sabie en dan doorgestoken richting Jock Safari Lodge en dan naar het zuiden – de uitgang van Malelane.

Ik heb van al mijn bezoeken aan wildparken in Afrika heel veel foto’s. Gisteren dacht ik … de meisjes gaan flink wat fotograferen. Ik hoef niet zonodig maar als je dan de eerste zebra’s van de dag ziet … dan kan ik het niet laten …

Burchel’s zebra’s

Morgen deel twee.

Veertig

Tags

Aswoensdag, Bloggen, Familie, Isabel, Pasen, Rome, Vasten, Veertig, Voetstappen, XL

Onderaan dit logje zie je #40/40 staan. Vandaag maak ik “40 dagen bloggen” vol. Ik schreef er eerder over op dag #15. Ik was trouwens al twee dagen eerder begonnen. Dit is dus eigenlijk logje nummer #42. Tweeënveertig aaneengesloten dagen een stukje publiceren. Maar daar wil ik niet te lang bij stilstaan. Het lijkt al gauw op borstklopperij. Nog wel wat gedachten en associaties op het getal 40.

Veertig. Foto: Pixabay

Toen in enkele weken geleden het plan opvatte om een keer mee te doen met dit 40-dagen gedoe las ik dat je tussen Aswoensdag en Pasen zes keer mocht verzaken. Mocht smokkelen. Watjes … dacht ik. Afgelopen week merkte ik voor het eerst dat ik enkele dagen voor Pasen de kaap van 40 zou ronden. Heb ik verkeerd geteld? Ik snapte het niet. Ik ging opnieuw tellen. Er zijn 46 dagen van Aswoensdag tot Pasen. Tiens. Ik heb mijn hele jeugd het woord “40 dagen Vastentijd” gehoord. Zijn het dan geen veertig dagen. Nee dus. Op de zondagen in die periode hoef je niet te vasten. Weet je dat ik dat me nooit heb gerealiseerd? Raar maar waar. “Alhoewel er zesenveertig dagen verlopen tussen Aswoensdag en Pasen (einde van de vastentijd), wordt er traditioneel (binnen de Katholieke Kerk) niet gevast op de zes zondagen tijdens die periode, waardoor de totale duur van de vastentijd op veertig dagen uitkomt.” (citaat op Wikipedia) Veertig komt trouwens veel vaker voor in de Bijbel, maar dat terzijde.

Goed, ik ga nog een paar dagen door met elke-dag-bloggen. Denk ik. Misschien ook niet. Waarschijnlijk ga ik binnenkort weer naar mijn gewone ritme. Dat is gemiddeld drie stukjes per week. Soms iets meer, soms iets minder. Het heeft me niet heel veel moeite gekost om elke dag iets te publiceren maar ik wil het niet tot norm verheffen. Geen dwang, gewoon voor mijn plezier.

40. Denk ik vaak aan het getal 40? Nee. Ik heb er geen bijzondere gedachte bij. Nochtans heb ik in 2019 al tweemaal een 40-dagen-ding gedaan. In veertig dagen 400.000 stappen zetten en nu dus veertig dagen bloggen. Ik heb wel iets met de getallen 22, 28, 36 en 222. Daar kom ik nog een keer op terug in een ander stukje.

Mijn veertigste verjaardag herinner ik me goed. Ik wilde het geruisloos laten passeren. Niet teveel aandacht geven. Maar een beetje extra mocht dan weer wel. We besloten met zijn vieren een paar dagen naar Rome te gaan. Ine, Catelijne, Jules en ik. Eind oktober. Nog steeds mooi weer maar niet meer zomers heet. We hadden een geweldig weekend. Vraag me niet wat we deden op mijn 39ste of 41ste verjaardag. Ik weet het niet meer. En ja … ook bij Isabel komt de veertig dichterbij. Ja, ze is jonger dan ik maar dat wisten jullie toch wel? Ze begint af en toe te vragen wat ik in gedachte heb. De schat. Nou, eerlijk gezegd … nog niets maar natuurlijk zullen we … ijs en weder dienende …

Ik denk dat wij in de tachtiger jaren verschillende keren veertig dagen op zomer-vakantie gingen. Niet bewust dat ronde getal maar wel de volle periode van de schoolvakanties. Naar Griekenland, naar Portugal. Het feest voor de veertigste huwelijksverjaardag van Opa Lauw en Oma Rietje was een groot succes. Een mooie herinnering.

XL is de Romeinse schrijfwijze van 40. Ik denk daarbij eerder aan een kledingmaat. Ik heb meestal XL nodig en als een shirt of hemd een beetje krap uitvalt, moet ik uitwijken naar XXL. En nu ik het toch over kledingmaten heb … S of M … daar tussen moet ik altijd kiezen als ik iets voor Isabel koop. In etiketten staan ook andere getallen. Teveel maateenheden EU USA etc …  Daar kom ik niet wijs uit. Hetzelfde verhaal voor schoenen. Ik weet wel dat 38 een kledingmaatje is dat klopt als ik iets voor haar koop maar langzaamaan kruipt dat ook naar de  … Vertel haar maar niet dat ik dit zomaar open en bloot op mijn blog schrijf. Ze zou me wel eens …. hahaha.

In de serie #40/40

De Notre-Dame staat in brand

Tags

Frankrijk, Isabel, Kathedraal, Kerk, Notre-Dame, Parijs, Quasimodo, Reizen, Vakantie

Een drukke dag. Boodschappen doen. Een uitgebreid verjaardagsmaal klaarmaken, inclusief taart. Lesgeven in Matola Stad. Lesgeven in Matola Djonasse. Met de auto naar de jaarlijkse autokeuring. En dan is ’s avonds uiteindelijk alles aan kant. Het is tien uur. Nog gauw even mijn mails checken en de belangrijkste punten van het nieuws bekijken.

“De Notre-Dame in Parijs staat in lichterlaaie.” Ik schrik zoals waarschijnlijk heel veel mensen – zeker in Frankrijk maar ook in de rest van de wereld. Een wereldberoemd gebouw staat in brand. Een van de vele symbolen van de lichtstad. Ik roep Isabel die op het punt staat te gaan slapen. “Weet je nog …?” Herinneringen komen boven. Ik was de afgelopen jaren driemaal in Parijs – voornamelijk als gids van Afrikaanse familieleden.

Met Isabel bij de Notre-Dame – juni 2012

Wat is er gebeurd? Is het waar dat er al een van de twee kerktorens is ingestort? Ik denk natuurlijk terug aan de verschillende bezoeken die ik ooit heb gebracht aan Parijs en aan de wereldberoemde kerk (van Quasimodo). Ik begrijp dat half Parijs op bruggen en hoge gebouwen staat toe te kijken. Zeer begrijpelijk. Een icoon staat in brand. Ik ga er vast nog wat meer over lezen op internet voordat ik ga slapen.

In de serie: REIZEN, REISFOTOCHALLENGE en #39/40

Toch geen zondag

Tags

Isabel, Lui, Maandag, Mozambique, Vrije Dag, Wakker, Wekker, Zondag

Omdat deze maandag voelt als een zondag – wegens de vrije dag vandaag – hebben we een ‘ik doe bijna niks dagje’. Ik zoek een plaatje op Pixabay …

Lekker lui (Bron: Pixabay)

Toch nog een paar zinnetjes. Ik ben helemaal geen katte-mens maar ik vond de foto wel toepasselijk voor hoe ik me voelde vandaag. Tot drie keer toe werd in afgelopen nacht uit mijn slaap gewekt. GRRR. Not nice …

Isabel was op stap met haar vriendinnen – dat vertelde ik gisteren al – en zou in de stad blijven slapen bij haar zus. Prima. Ik ga op tijd naar bed met mijn boek. Iets na elven knip ik het licht uit. Om 01.04 schrik ik wakker van mijn telefoon. Isabel. Ze komt toch naar huis en vraagt of de poort nog los is. “Nee, natuurlijk niet.” Ik grom, enerzijds van de slaap en anderzijds van het veranderde scenario. Goed, ik sta tien minuten later op en ontgrendel onze deuren en loop de tuin in en open het hangslot op onze grote poort. Ik kruip weer in bed.

04.02 Ik word weer wakker. Isabel komt thuis. Ze probeert alles zo stil mogelijk te doen. Ik hou me ook stil maar een paar minuten later vleit ze zich uitgebreid en in volle glorie op mijn slapende lijf. “Mmm, lekker warm” hoor ik haar mompelen. Ik kreun zachtjes en vraag om d’r eigen kantje op te zoeken. We praten morgenochtend wel. Ze zegt dat ze een houding zoekt om gauw in slaap te vallen. Dat lukt haar. Ik hoor haar drie minuten later ademhalen als in een diepe slaap. Ik wring me onder haar uit en kruip terug in bed aan haar kantje. Ik val weer in slaap.

05.15 Ik hoor de wekker aflopen, dat wil zeggen … Isabels telefoon in haar handtas ergens in de kamer. Het alarm staat op een herhaal-stand. Van maandag tot vrijdag loopt de ‘wekker’ af om 05.15. Dat pokkending weet niet dat dit geen gewone maandag is maar … zondag !!!

In de serie: #32/40

Feliz dia da Mulher Moçambicana (2019)

Tags

Capulana, Cassave, Culinair, Dia da Mulher Moçambicana, Feestdag, Isabel, Koken, Maniok, Mozambikaanse vrouwendag, Mozambique, Vriendinnen

Elk jaar schrijf ik op 7 april iets over de Mozambikaanse Dag van de Vrouw. Een feestdag. Omdat 7 april dit jaar op een zondag valt krijgt werkend Mozambique een vrije dag op maandag. Ook de mannen. Zij worden geacht iets voor hun vrouw te kopen. Bloemen, een capulana, een sierraad. De dames vieren het vandaag. Zo ook mijn Isabel. Ze is de hort op. Een afspraak met vriendinnen om samen te lunchen in een van de betere restaurants in de hoofdstad. Ze hebben afgelopen week allemaal dezelfde capulana gekocht en ze verrassen elkaar met hun creatie. Isabel heeft na heel veel pogingen haar goedkeuring gegeven aan een eigen gecreëerde hoofd-bedekker. Ik weet even geen ander woord te verzinnen. Ze draaide, wikkelde, friemelde de ruim drie meter lang stof in iets óp haar hoofd. Geen hoed, geen muts, geen sluier, geen tulband, geen ħijāb maar een typische ‘Isabel creatie‘.

Ze is er klaar voor …

Op zon- en feestdagen zijn we met z’n tweetjes. Ook het personeel heeft vrij. Koken doe ik altijd. Afwassen doen we ook meestal zelf. Heel af en toe vraag ik Maria Helena om een typisch Mozambikaans gerecht klaar te maken. Maar zij komt dinsdag pas terug. Het is al maanden geleden dat ik maniok heb gegeten. En daar heb ik weer eens zin in. Dus vraag ik Isabel om advies. Het is nog niet helemaal het seizoen maar op de markt vind je altijd wel iemand die deze grote ‘wortel-knollen’ verkoopt. Ik heb er in de loop van de jaren al vaker over geschreven. In België kennen we het onder het woord ‘maniok’. Wij leerden op de lagere school (in de 60’er jaren) dat de mensen in Kongo ‘maniok’ eten in plaats van aardappelen. In Nederland gebruiken we eerder het woord ‘cassave’. Twee woorden voor hetzelfde.

Maniok schoonmaken … en dat op de Mozambikaanse Dag van de Vrouw. Hahaha. Obrigado querida. Te amo.

Je ziet op de foto dat de maniok-wortels best groot zijn. Het eerste dat je doet is de wortels schillen. Er zit een soort schors rond het witte vruchtvlees.

De schors – de buitenkant – van de cassave snijden.

Ik snij de (witte) maniok-knollen in kleinere stukken. We vullen drie plastic zakjes en drie tupperware-dozen met maniok en bewaren dat in de diepvries. Een halve wortel ga ik morgen gebruiken. Er zijn heel veel manieren om maniok klaar te maken. Veel mogelijkheden, veel recepten. Vergelijk het maar met aardappelen: gekookte aardappelen, gebakken aardappelen met een ajuintje, aardappelpuree, kroketten, frietjes, chips. Al deze varianten zijn ook mogelijk met maniok. Je moet er wel op letten dat je de harde, taaie draden – stevige vezels – die in het midden van de wortel zitten – verwijdert. Je kunt de cassave-wortel ook raspen en al dan niet laten drogen tot een soort bloem. Lekker om koekjes van te bakken, pannenkoeken of pap van te koken. In Nederland vind je cassave (in de supermarkt) op de plank met kroepoek.

Tenslotte nog één detail. En niet het minste. 7 april is is ook de verjaardag van mijn dochter. Ook een jaarlijkse gebeurtenis. “Gelukkige verjaardag lieverd.”

In de serie: Dia da Mulher Moçambicana en #31/40

 

Woman in red

Tags

Bruiloft, Film, Isabel, Mozambique, Rode jurk, Xigiane

Was dat niet een film? Woman in red. Met zo’n opwaaiende rode jurk. Zo’n beetje als de iconische foto met Marlyn Monroe.

Zoals ik het ook gisteren zei: “Dit weekend houd ik het kort.” Vandaag nog korter dan gisteren. Niet omwille van de zomertijd want in Mozambique wordt de klok niet / nooit verzet. Maar omdat we twee dagen te gast zijn op een bruiloft.

Wij zijn d’r klaar voor. Op naar de bruiloft van J & W

In de serie #25/40

Halverwege

Tags

10.000 stappen, Amsterdamse Waterleidingduinen, Familie, Halverwege, Isabel, Noord Holland, Steptember, Wandelen

Vanaf nu kan ik weer beginnen aftellen. Ik ben halverwege mijn winters-verblijf in mijn eerste thuis. In Ossendrecht (NL). Met tussenstops in Heemstede (NL) en Berlaar (BEL). Werkafspraken laat ik maar even onvermeld. Over een kleine drie weken vlieg ik weer naar de zon. Naar mijn meisje die me vanochtend vertelde dat ze ook al begint af te tellen.

Ergens in december ben ik wat regelmatiger gaan sporten bij ProGym – sportschool. Niet fanatiek maar wel twee of drie keer per week wandelen, fietsen, roeien en een klein beetje rennen op de loopband. Deed ik dat omdat ik wist dat ik half januari naar Nederland zou vertrekken? Tja, wie weet. En dan lees ik vlak voor mijn vertrek dat blog-collega Gerbie meer dan 4,6 miljoen stappen heeft gelopen in 2018. Een gemiddelde van bijna 13.000 stappen per dag. Klik HIER als je zijn stukje wilt lezen.

Ik doe het hem niet na. Ik heb me dat ook niet voorgenomen. Toch triggert het me enigszins. Ik heb in het verleden een paar keer meegedaan – voor mezelf – met de Steptember-campagne. Elke dag 10.000 stappen lopen. Dat ga ik veertig dagen proberen. De veertig dagen dat ik niet naar de sportschool (in Mozambique) kan gaan. Dus geen smoesjes dat het te koud of te nat is. Vandaag ben ik halverwege.

Het doel is 400.000 stappen in 40 dagen. Het hoeven niet persé 10.000 stappen per dag te zijn maar op de dag van vertrek wil ik wel dat er 400.000 stappen op de teller staan.

4 februari 2019

Ik ben halverwege en ik lig op schema. Nog twintig dagen voor de boeg. En ik begin er plezier in te krijgen. Het lijkt of de afstand van het station naar huis steeds korter wordt. Vaak luister ik naar mijn favoriete podcasts. Hoe ik mijn stappen tel? Ik heb de Pedometer-Stappenteller-App gedownload en ga de deur niet uit zonder mijn smartphone.

Aan de wandel met Catelijne

Meestal loop ik alleen. Soms tweemaal per dag ongeveer drie kwartier. Soms wat korter en gisteren (zondag) was het buitengewoon lekker weer. Dus werd het een wandeling van bijna drie uur. Bijna twintigduizend stappen. En als je de foto hierboven goed bekijkt zie je twee schaduwen. Dat klopt. Ik wandelde voor het eerst in mijn leven in de Amsterdamse Waterleidingduinen samen met mijn dochter. Een mooi gebied waar ik heel vaak heb over gehoord maar ik was er nog nooit IN geweest. Zeer de moeite waard.

Zo … morgen weer een dag. Op naar de vierhonderdduizend stappen. Vraag me eind februari maar of ik mijn doel heb gehaald.

Nieuwe oogst (8)

Tags

Chagrijn, Isabel, Kerstmis, Kus, Nederlandse les, Plastic, Scheveningen, Terschelling, Vervuiling, Vis, Vluchtelingen

Ik moet een interne strijd leveren om niet te chagrijnig te worden / blijven. En dat al op de derde dag van het jaar. ’t Is natuurlijk ook maar een gewone donderdag. Isabel is aan het werk. Onze empregado zou vandaag weer aan het werk gaan. Je begrijpt het al. Ik gebruik de werkwoordsvorm ‘zou’. Het is bijna vier uur en hij is er nog steeds niet. Voor de tweede opeenvolgende dag is hij niet op komen dagen. Het moet wel een geweldige oud-en-nieuw-kater zijn die hij moet uitzieken. Sic. Is dat het begin van het einde voor Sr. Bennie?

En hij is niet de enige die niet komt opdagen. Ik geef twee leerlingen Nederlandse les. En je raadt het al. Eentje gaf vorige week al aan even een pauze te willen nemen. En de ander smste me vanochtend om 8 uur dat ze niet kan komen. Ik had alles al klaar gelegd. Extra oefeningen gemaakt. Een eenvoudige tekst geschreven … grrr. En ook de zwembad-schoonmaker is nog niet verschenen. Ik typ dus veel te vaak GRRR de laatste tijd. Daar moet verandering in komen.

Daarom maar een nieuwe aflevering van ‘Nieuwe oogst’. Plaatjes die ik van het internet heb geplukt. Soms van Twitter, Facebook of een nieuwssite. Gewoon kleine grapjes of nadenkertjes. Laat ik maar met iets vrolijks / moois beginnen.

Weg met het grijze chagrijn

De vrolijkste kerstboom die ik afgelopen periode ben tegengekomen is wel deze …

Mijn favoriete kerstboom

Ik lees nog steeds Vlaamse en Nederlandse kranten en tijdschriften. Weliswaar via internet. En naast de puinhoop in Scheveningen en de ontelbare leugens en verdraaide waarheden van The Donald lees ik ook over de containers die bij Borkum overboord zijn geslagen. Terschelling en andere waddeneilanden (kust) worden overspoeld met plastic en piepschuim. Drie containers met gevaarlijke stoffen zijn nog zoek.

Dier en mens

En ook onderstaande cartoon snijdt hetzelfde thema aan. Erg grappig (als het niet zo triest was).

Vertaling is vast niet nodig.

De actie “We gaan ze halen” mag dan wel mislukt zijn. Iets te naïeve voorbereiding. Maar dat er nog steeds zoveel mensen op de vlucht zijn of eindeloos wachten in erbarmelijke (Griekse en andere) kampen is beschamend als je bedenkt hoeveel miljoenen er weer in de lucht zijn geknald afgelopen maandag …

Dit behoeft geen onderschrift

Laat ik maar iets vrolijker eindigen. Dat was tenslotte de opzet van dit stukje.

Gewoon … een mooie gedachte

Niet helemaal waar natuurlijk. Maar wel een prikkelende zin.

Een dooddoener

… maar wel eentje die je zo vaak moet herhalen.

Zometeen spring ik nog even in de auto. Bij gebrek aan ‘trein’. Sorry. De eerste boodschappen van het jaar doen. Wat eten we vandaag?

Wat eet ik vandaag?

Na de kip, konijn en lam van de afgelopen dag kies ik vandaag opnieuw voor een vis-maaltijd. Ik woon tenslotte dichtbij zee. Dat vindt mijn meisje vanavond vast een prima keuze.

Dit plaatje bewaarde ik al lang op mijn bureaublad.

En na het eten beginnen we aan een nieuwe serie. Dat betekent wel … kiezen. En dat is niet altijd vanzelfsprekend … zeker niet gemakkelijk. Maar als we rond half tien – of ietsjes later – het licht uitknippen dan eindigen we onze dag met …

Welterusten

Het valt me nu pas op hoeveel ‘Engels’ ik gebruik – via de plaatjes – in dit logje. Tja … ’t Is mijn dagelijkse taal geworden. Daarom blijf ik bloggen … in het Nederlands. Met zo nu en dan een Vlaamse zinconstructie.

In de serie: NIEUWE OOGST