30 dagen later

Tags

30 dagen, Facebook, Foto, Gedicht, Herinneringen, Isabel, Mozambique, Poëzie, Reizen, Twitter

30 dagen een foto

Eigenlijk moet de titel ‘drieëndertig dagen later’ zijn maar dan kan ik moeilijker verwijzen naar een stukje van vorige maand. Klik HIER. Ik zag ergens na twee weken lock down (op Twitter of Facebook) een oproep om dertig dagen een (eigen) foto te publiceren. De dertig onderwerpen stonden vermeld in het Engels. Onmiddellijk dacht ik dat me dat wel moest lukken met foto’s van mijn lief. Dus ik ging aan de slag en publiceerde de eerste foto op Facebook – een medium dat ik meer geschikt acht dan dit weblog. Voor die eerste keer leek het me wel een leuk idee om er ook een gedicht aan toe te voegen. En laat nu dat laatste me veel plezier geven.

Ik kies een thema uit het lijstje, zoek er de goede foto van Isabel bij en ga op zoek naar een bijpassend gedicht. En als ik dat niet één twee drie vind, schrijf ik zelf een gedicht(je). De meeste reacties (duimpjes, hartjes of geschreven reacties) kreeg ik – kregen wij – op de dag #4. Het thema was: ‘In het wit’. Honderdnegentien emotions. Ik plaatste een foto van mijn geliefde tijdens het etentje precies één jaar na onze bruiloft. De Mozambikaanse traditie schrijft voor dat het bruidspaar op die eerste verjaardag hetzelfde draagt als op die dag één jaar geleden. Dus Isabel in haar bruidsjurk en ik weer in pak. Er waren meerdere reacties – waarvoor dank – die ons feliciteerden met onze bruiloft. Waarschijnlijk enige Babelse spraakverwarring want de gedichtjes schrijf (citeer) ik in het Nederlands. Ik weet dat veel Facebookers een automatische vertaling hebben ingesteld. Maar toch …

Zondag was dus de dertigste dag. ‘Tsjallensh’ voltooid zou je zeggen. Ja, maar ik heb er zoveel lol in dat ik nog even doorga onder het nieuwe motto: ’50 tinten Isabel’. Dat geeft me ook de ruimte om zelf een thema te verzinnen. Mocht jij een thema bedenken dat niet in het lijstje hierboven staat en je kunt niet wachten om mijn vrouw … laat het me weten. Wie weet heb ik er wel een bijpassende foto en gedicht(je) voor. Laat ik voor deze keer dan ook maar een link naar mijn Facebook-pagina plaatsen. Klik HIER.

Nog een grappig verhaaltje. Een dag of tien geleden kwam een collega (een man) van Isabel naar haar toe met de boodschap: “Ik denk dat je een geheime minnaar hebt die elke dag een foto van jou publiceert. Weet je dat?” Isabel piste bijna in haar broek van het lachen vooral omdat de collega geen flauw idee had dat het haar echtgenoot is die achter dit foto-bombardement zit. Hij droop af met de staart tussen de benen.

O ja, Isabel heeft gevraagd of ik er een boek(je) wil van maken. Vijftig foto’s, vijftig gedichten. Dat ik daar zelf niet ben opgekomen … knipoog. Niet verder vertellen.

1000 vragen aan mezelf (extra)

Tags

1000 vragen, Aquarel, Boechout, Citroën CV 4, Elektra Award, Friesland, Isabel, Kaatsen, Kleurenblind, Lezen, Lombok, Movitel, Mozambique, Randomness of being, Theaterregisseur, Toyota RAV 4, Verbouwen

Elke vijf zes weken beantwoord ik vijfentwintig vragen. Als je al wat langer hier meeleest, heb je ze vast wel eens voorbij zien komen. Ik ben ondertussen bij vraag 550. De afgelopen dagen hebben veel collega-bloggers een soortgelijk stukje geschreven. Randomnes of being. Ik doe mee en voor het gemak nummer ik ze vanaf 1001.

1001. Pak het boek dat het dichtste bij je ligt, ga naar pagina 18 en zoek regel 4.

‘Het enige waar ze voor had gekozen, was het stelen’. Het boek: Leswijs Nederlands. Lesboek 1 havo / vwo Deel II Pagina 18 regel 4. Ik ben lessen aan het voorbereiden vandaar dat een studieboek het dichtste bij me ligt. De regel komt uit een fragment van: ‘Een gang met gele deuren’ van Rom Molemaker.

1002. Strek je linkerarm zo ver uit als je kan. Wat kan je aanraken?

KBC Digipass

Hoe heet zo’n ding? Een digipass? Van KBC. Het apparaatje dat je nodig hebt om met je bankkaart in te loggen op de online-service van KBC (de bank). Ik moet straks wat bankzaken regelen vandaar dat ik dat ding alvast uit een lade van mijn bureau had gepakt.

1003. Wat deed je voor je deze tag begon in te vullen?

Me ergeren. Mijn kabel-internet-verbinding doet het niet meer sinds woensdagochtend. Vijf dagen ging het goed. Er schijnt een kapotte antenne in de buurt te zijn. Ik ben dus weer opnieuw gebruik aan het maken van het kleine modem. Traag x 3. Heel even was ik in het internet-paradijs … dacht ik.

1004. Wat hoor je op het moment? 

‘Het eerste vioolconcert opus 26 van Max Bruch.’ Als ik in mijn werkkamer zit zet ik heel vaak de podcast ‘Het Zondagochtend Concert’ (Avro/Tros) aan. Zachtjes op de achtergrond. Toevallig hoor ik presentator Hans van den Boom dit vioolconcert aankondigen. Vandaar dat ik deze details kan opschrijven. Anders zou ik vast ‘klassieke muziek’ hebben geantwoord. Ik hoor ook vogeltjes buiten en de waterpomp die af en toe even aanslaat. Ik ben in gespannen afwachting van een ander geluid. De beltoon van mijn mobieltje. De Movitel-technicus heeft beloofd om langs te komen.

1005. Wanneer ben je voor het laatst buiten geweest? Wat deed je toen? 

Als met buiten de openlucht wordt bedoeld dan ben ik vanochtend buiten geweest. Voor het eerst om half zes vanochtend. De buitenverlichting uitgedaan en de deuren opengezet. Ik ben om half zeven met Isabel mee naar de poort gelopen – ca 55 meter in de tuin – en weer terug. Ik heb op de veranda twee broodjes gegeten, een kop koffie en een glas vers appelsiensap gedronken. Een half uurtje gelezen en toen ben ik binnen de diepvries gaan reorganiseren, deels schoonmaken. Als ik deze vraag over ‘buiten de poort’ had beantwoord dan was het antwoord: gisteren om een boodschap te doen en handtekening te vragen aan Per op een document dat zijn dochter mij had gestuurd.

1006. Heb je gedroomd afgelopen nacht? 

Ja. Ik droom veel en verschillende keren per nacht. In de vroege ochtend iets met een huis dat ik niet ken en een dame – die ik ook niet (her)ken. Veel kleren had ze niet aan. Was ze naakt? Dat zou zo maar kunnen. Ik hield me deels schuil achter een pilaar en een gordijn van hele dunne stof. Ik gluurde en voelde de verleiding en de opwinding groeien. Wilde ik ontdekt worden? Was deze dame zich bewust van mijn aanwezigheid? Voor ik daarop antwoord had lag ik wakker in mijn eigen bed naast mijn eigen schoonheid.

1007. Wanneer heb je voor het laatst gelachen? Waarom?

Gisteren denk ik. Met Trevor Noah. Of was het eergisteren? Zijn dagelijkse show (The Daily Show) wordt nu gepresenteerd via YouTube en Twitter. Kleinere fragmenten (hap-klare-brokken) vanuit zijn eigen huis of studio. Zonder publiek. Ik ben fan. Zijn collage-filmpjes over D. Trump zijn hilarisch. Nou ja … eigenlijk zijn ze afgrijselijk – het zijn verschrikkelijke quotes van de meest imbeciele, Amerikaanse president ooit.

1008. Wat hangt er op de muur van de kamer waar je in bent?

Wissel plankjes

Een soort wissellijst. Soms foto’s, soms eigen fröbel geschilder, vaak reproducties van schilderijen. Vandaag dus van boven naar beneden: Twee aquarellen van Malinese graan-schuur-deurtjes (eigen werk), een geschilderde Ethiopische bescherm-engel (Hanneke Roelofsen) en zes ansichtkaarten met schilderijen van Edward Hopper.

1009. Zou je het ooit overwegen te emigreren? 

Dat heb ik in feite al twee keer gedaan. De eerste keer in 1979. Van Boechout (dorp tussen Antwerpen en Lier) naar Friesland (Leeuwarden, Boelenslaan, Leeuwarden, Wyns). En in de dagelijkse praktijk ook naar Mozambique. Dat laatste is officieel geen emigratie want ik woon in Leeuwarden en verblijf vaak bij mijn vrouw in Djonasse Matola Rio (Mozambique). Het is dus een kwestie van definitie. Ooit lang geleden (met Ine) droomden we van Spanje of Argentinië. Spanje was gebaseerd op vakantie-ervaringen. We gingen zelfs twee jaar op ‘Spaanse les’. Argentinië is een droom gebleven, we zijn er zelfs nooit geweest.

1010. Door wie ben je voor het laatst gebeld?

Je gelooft het niet. Een paar minuten geleden werd ik gebeld door sr. Patrick. De technicus van Movitel. De kabel-aansluiting is weer hersteld. Obrigado.

1011. Laatste keer dat je in een zwembad zwom?

Gisterenmiddag. Zwemmen is misschien iets overdreven gezegd. Ik heb geen baantjes getrokken. Gewoon even d’r in en d’r uit en de slang van de barracuda opnieuw aangesloten. Die was losgesprongen. Het blijft heerlijk een zwembad in je eigen tuin. Het is nu half mei. Herfst (?). Middagtemperatuur ca 30c. ’s Nachts ca 18c. Om half zes wordt het donker en dan koelt het gauw af.

1012. Luister je op het moment naar muziek?

Hetzelfde programma van vraag 1004. Wel een ander stuk. Johannes Sebastian Bach – cantate 147.

1013. Welke kleur is de vloer van je slaapkamer?

Wil je geloven dat ik moet gaan kijken? Tel daarbij op dat ik deels kleurenblind ben. Ik bel Isabel zometeen op met de vraag hoe zij deze kleur beschrijft. Een soort gemarmerde tegel in een heel licht soort gebroken bruin. Denk ik.

1014. Als je iets kon veranderen aan je huis (ook al is het niet handig of mogelijk), wat zou het dan zijn?

In het midden van onze grote woonkamer staat een pilaar. Enerzijds staat deze pilaar ontzettend in de weg. Anderzijds splits hij de ruimte op in vier gelijke deel-compartimenten. Zonder pilaar zou de aanschaf van een (nieuwe) bank veel gemakkelijker zijn. Nu wordt de ruimte beperkt. Ik zou ook de keuken meer willen betrekken bij de kamer. Een kookeiland zou dan tot de mogelijkheden behoren. Ik zou de tweede en de derde slaapkamer iets groter willen hebben – inclusief een eigen badkamer. Het liefst zou ik alle traliewerk voor de ramen verwijderen. Veel mooier. Veel vrijer. Maar het zou bijzonder stom zijn want jammer genoeg is ‘beveiliging’ een noodzakelijk kwaad in deze contreien. Nog een laatste wens? Twee dan toch. De buitenkeuken mag een flinke upgrade krijgen en de ijzeren poorten zou ik graag vervangen door houten poorten met een stalen frame i.v.m. dezelfde beveiliging.

1015. Wat is het laatste wat je hebt gekocht?

Als ik ‘eten en drinken’ even buiten beschouwing laat dan zijn het: benzine, telefoon-en electriciteits-credits. En net daarvoor een elektrische citruspers. Dat weet Isabel nog niet. Cadeautje voor dit weekend.

1016. Ooit op een motor gereden?

Nee. Zelfs nauwelijks op een brommer. Een keer een Vespa op Kreta gehuurd. De keren dat ik de brommer van een vriend heb geleend kan ik op één hand tellen. Een motor – nooit. Ik heb tot mijn achttiende verjaardag gefietst naar school. 10 km heen en 10 km terug. Ik was wel de eerste van de klas – twee maanden na mijn 18e verjaardag – met een ‘geit’ (lelijke eend – 2cv).

1017. Wat is het verste weg wat je ooit bent geweest?

Laat ik die vraag proberen te beantwoorden vanuit Boechout waar ik ben opgegroeid en heb gewoond tot 1979. Dan is het of Beijing, Kaapstad, Foz do Iguaçu, San Francisco of Lombok? Ik zoek het op want ik wil het ook graag weten. Ik ben verbaasd over de afstanden – hemelsbreed / in vogelvlucht. Beijing (8000 km), San Francisco (8800 km), Kaapstad (9560 km), Foz do Iguaçu (10.300 km), Lombok (12.300 km). Het Indonesische eiland Lombok is dus het verste weg (vanuit Boechout).

1018. Heb je ooit een trofee/beker gewonnen?

Ja. Een paar keer een ‘Elektra Award’ (de Zeeuwse theater-oscar). Maar leuker is de lauwerkrans als lid van het koningspartuur. Enig idee wat ik bedoel? Kaatsen. Een zeer populaire sport in Fryslãn. Eén keer had ik het geluk om als derde wiel aan de wagen de finale te winnen van de Wynser dorpsfeesten. De krans ging mee naar Bergen op Zoom en hing twee maanden aan de voorgevel van ons huis. In Friesland een heel gewoon iets. In Brabant kwamen ze vragen wie er overleden was. Hahaha.

1019. Hoe heette je eerste huisdier?

Als kind was dat onze kat Poesie. Of schrijf je dat als ‘Pussy’? Don’t mension the name of that president. Als volwassene was dat Jason. Een licht bruine labrador. Nog steeds mijn favoriet. Wel heel lang geleden (1979 – 1984).

1020. Wat is de laatste film die je in de bioscoop hebt gezien?

Dat was ‘Toy Story 4’ met mijn twee kleindochters of het was ‘Once upon a time in Hollywood’ in mijn eentje? Allebei gezien in de bioscoop in Haarlem. We spelen zelf ook bioscoopje op onze veranda. Beamer, geluidsbox en een grote witte muur als projectiescherm. De laatste film daar was ‘The Wife’.

1021. Wat doe je als je je verveelt?

Doe ik dat? Ik lees, dus waarschijnlijk zit ik al ergens met een boek voordat ik me verveel. Of ik lees een paar blogs van anderen. Af en toe wil ik wel eens een serie in mijn eentje bekijken. Of je vindt me in de keuken.

1022. Wat wilde je vroeger worden?

‘Toneelregisseur’ antwoordde ik bij het PMS in het vijfde leerjaar. Dat kon niet was even later het antwoord van een of ander sociaal figuur van het PMS want ik was (ben) kleurenblind. Een beetje dan toch. Ik noem het: kleuren-dyslectisch. Ik vroeg nog naar het verband tussen toneelregisseur en kleurenblindheid. “Dan moet je ook decors en kostuums kunnen ontwerpen. En zeggen welke kleurenspots er moeten worden gebruikt. Dat kan niet als je kleurenblind bent.” Ik heb een potje gejankt zonder dat ze het zag. Of ik het mijn ouders heb verteld, herinner ik me niet. Ik ben het toch maar wel mooi geworden … toneelregisseur. Met terugwerkende kracht denk ik dat ik misschien wel rechercheur had willen worden. Maar in mijn jeugdjaren was ‘de politie’ toch ‘de vijand’? Ja toch. Hahaha. En waarschijnlijk heb ik een veel te romantisch beeld bij de ‘recherche’.

1023. Met welke auto rijd je?

Het interesseert me totaal niet. Op één dingetje na … ze moeten het doen. Geen auto-zorgen svp. Ik rijd in een Toyota RAV 4 (driedeurs) en heel af en toe voor het vuilere werk met een Nissan X-Trail – die we aan de straatstenen niet kwijt kunnen. Hij staat wel te koop maar dat gaat niet lukken. Dus twee auto’s.

1024. Wat voor jobs heb je gehad?

Als student voornamelijk monitor van jeugdkampen in binnen- en buitenland. Animator in een familiehotel in Bredene (denk ik). Ik was theater-animator op het woonwagenkamp in Groningen (Peize). Ik was consulent Drama en Taaldrukken. Ik was (ben) theaterdocent. Regisseur. Artistiek leider van diverse (internationale) kunstprojecten. Rollenspelacteur. Leraar Nederlands. Docent NT2. Bijna altijd als ZZP’er. Zelden in loondienst.

1025. Hoe ver van je geboorteplaats woon je?

Vanuit Leeuwarden is dat 300 kilometer. Vanaf Djonasse … hahaha. Hemelsbreed 9000 kilometer en rijdend 14.000 km. Ik moest dat laatste ook opzoeken op internet.

Dat waren ze dan – de 25 extra vragen in mijn serie: 1000 vragen aan mezelf.

30 dagen

Tags

Challenge, Facebook, Foto, Gedicht, Herman de Coninck, Isabel, Reisfotochallenge, Slapen

Sociale media en in het bijzonder Facebook puilen uit van de ‘challenges’. De ene ‘uitdaging’ al wat interessanter dan de andere ‘tjellenche’. Foto’s van theatervoorstellingen krijgen mijn volle aandacht. Vaak omdat ik de voorstellingen herken of soms omdat ik er zelf heb aan meegewerkt. Ook de foto’s ‘uit de oude doos’ doen het goed op FB. Ik ben ook voor dezelfde categorie genomineerd – zoals dat heet. “Lief en dankjewel. Ik zou het graag overwegen om mee te doen maar al mijn toneelfoto’s zitten in kartonnen dozen op de zolder bij mijn dochter of in de kelder van mijn zoon.” Of een antwoord van gelijke strekking. De herinneringen zitten natuurlijk ook opgeslagen in één van mijn vele hersenkamertjes. De daadwerkelijke foto’s liggen te verstoffen op een ander continent.

Ik deed wel vaker mee aan zo’n tiendaagse op Facebook. Over films en vinylplaten die me zijn bijgebleven uit mijn jeugd. Of hier op mijn blog – veertig-dagen-bloggen. Of de ‘reisfotochallenge’ die ik op onregelmatige tijden weer wakker blog. De tienduizend stappen per dag is van een iets andere orde. Wat ik nooit doe is zelf iemand nomineren. Wie het leuk vindt, doet gerust mee. 

30 days …

Ik zag op Twitter een paar dagen geleden wel een leuk lijstje. Zie de foto hiernaast (of hierboven als je mijn blog op een slimme telefoon leest).

Onmiddellijk ging ik – in mijn gedachte – op zoek naar foto’s van mijn geliefde Isabel. Zou ik dertig foto’s van haar vinden die onder de genoemde categorieën vallen? Ik weet het niet maar ik denk wel dat ik ver zou komen. En die foto’s staan op verschillende harde schijven. Toevallig veel minder ver weg. Kwestie van de juiste schijf in te pluggen en op zoek te gaan naar de juiste (en de meest geschikte) foto van mijn lief.

Laat ik er dan maar een persoonlijke draai aan geven. Ik verzin zelf wel dertig onderwerpen – deels gebruikmakend van het bovenstaande lijstje. Facebook is een beter medium voor zo’n dertig-dagen-idee. Dus daar kun je kijken of ik het ook waarmaak. Ik begin vandaag met nummer 25. Slapend. Maar bij deze foto wil ik er graag een gedicht van Herman de Coninck aan toevoegen. (Dat had ik namelijk een paar weken geleden al beloofd !)

Slapend

RÊVERIE

Je slaapt

in de herinnering aan mijn strelen

die zo zacht is

als mijn strelen.

 

Je lichaam droomt je lichaam

en jij droomt dat het samen is

met mij.

 

En ik

droom dit alles.

 

uit: ‘Met de vedel’ – DE GEDICHTEN (pagina 48)

Corona update (#4)

Tags

Corona, Corona-virus, Corruptie, Covid-19, iMac, Isabel, MacBook Pro, Movitel, Mozambique, Online lesgeven, Pandemie, School, Update

Waar zal ik eens beginnen? Ik ben gezond en voor zover ik weet – zijn mijn familie en directe vrienden dat ook. Dat is uiteraard goed nieuws. Ik vertelde een paar weken geleden al dat ik probeer niet teveel naar het nieuws te kijken. Daarin faal ik grandioos. Het is een en al corona, je kunt er niet omheen. Dit logje is er ook weer mee gevuld. Sorry. In Mozambique is de noodtoestand bijna drie weken een feit. Zie ik een verschil met de tijd hiervoor? Nauwelijks. Uiteraard komt dat ook omdat ik heel weinig de deur (de poort) uitga. Er is (nog) geen lockdown. Het advies om thuis te blijven maakt dus weinig indruk. De eerste week was het wel rustiger op straat maar de afgelopen dagen lijkt het weer wat drukker te zijn. Afstand houden … ook dat wordt hier geadviseerd maar ik zie het niet echt worden toegepast. Het grootste verschil zijn de waterbidons-met-een-kraantje bij elke winkel. ‘Was je handen’ is ook hier de opdracht. Bij elke supermarkt of bij de bank staat een mannetje (m/v) met een spray. Bij de supermarkten kun je nu ook de handgrepen van het winkelkarretje schoonmaken. Bij de bank mogen er maximaal vier klanten naar binnen. De medewerkers dragen een mondmasker. Dat soort dingen is al bijna het nieuwe-gewoon geworden. Op straat zie ik dat hooguit één op de tien of zelfs nog minder een mondmaskertje draagt.

Toch zijn er ook in Mozambique maatregelen getroffen. Sommige regels werken, andere maatregelen worden niet nageleefd. Ik geef het voorbeeld van de xapa’s – de kleine openbaar-vervoer-busjes. Er zijn er vele duizenden. Ik heb er vaker over geschreven. Klik HIER dan kun je eerdere stukjes lezen over de xapa of de chapa my love. Kort samengevat: die busjes zitten altijd overvol – zoals een sardineblikje. Elke passagier betaalt 10 meticais (ongeveer 15 eurocent) aan de ‘conducteur’. De conducteur en de chauffeur delen op het eind van de dag de inkomsten. Daar moeten ze natuurlijk ook de benzine en de tol van betalen en meestal ook de huur van het busje. Voor hen is het dus belangrijk dat ze zoveel mogelijk klanten vervoeren. De regering besloot tien dagen geleden dat er maximaal acht personen in zo’n busje mogen zitten. Dat betekent dus maximaal zes passagiers in plaats van de gebruikelijke vijftien of achttien. Het gevolg: er reed geen enkel busje meer – een soort spontane werkweigering want met zes betalende klanten draaien ze verlies. Dus is niet-werken (rijden) goedkoper dan wel rijden. Na twee of drie dagen werd deze acht-personen-limiet weer opgeheven. Wel is iedereen nu verplicht in het openbaar vervoer om een mondmasker te dragen. Ook in je eigen auto als je met meer dan één persoon bent. Dat laatste is volgens mij niet waar maar de lokale-tam-tam vertelt dat het wel zo is. Heel kleurrijk want mondmaskers worden in huiselijke kring gemaakt van een oude capulana. Ik zag dat de politie dit ook daadwerkelijk controleert. Ze mogen geen alcohol-controles meer houden dus zoeken ze andere pietluttigheden om hun broekzak te vullen. Bijvoorbeeld mag het puntje van je elleboog niet uit het open raam van je auto steken. Multa (boete).

Een grote zorg is de papierwinkel. Verblijfsvergunningen (D.I.R.E.), paspoorten, ID-kaarten, rijbewijzen. Die kantoren zijn bijna allemaal gesloten want die zijn altijd overvol met aanvragers. Dat is natuurlijk in verband met de noodzakelijke ‘social distance’(*) niet te handhaven. Er wordt gezegd dat alle papieren en documenten die zijn vervallen vanaf 30 maart 2020 geldig blijven tot 30 juni 2020 – zonder boete voor een te late aanvraag. Ik ben benieuwd hoe dat verder zal gaan. Want stel dat je weer een aanvraag mag indienen vanaf 1 juli (wat ik niet denk) dan is de run op die kantoren meer dan verdubbeld of verdrievoudigd. Dat zal de corruptie danig doen toenemen. Onder tafel iets extra toeschuiven zodat jouw document wel in behandeling wordt genomen. Ook nu al een veel gebruikte methode. Zucht.

Het nationale gezondheidsinstituut bracht vrijdag nieuwe cijfers naar buiten. 898 mensen getest. 34 positieve testen (26 locale mensen + 8 mensen die uit het buitenland kwamen), 0 doden, 2 patiënten zijn opnieuw gezond verklaard. 12.000 mensen die uit het buitenland arriveerden in huisquarantaine.

Dat lijken hele mooie cijfers maar iedereen weet dat dat niet de realiteit is. Nee, er zijn nog geen duizenden doden zoals in de China, Europa en de Verenigde Staten. Maar de (nabije) toekomst is heel onzeker. Want als de pandemie ook hier (in Afrika) losbreekt dan zijn de figuurlijke rapen gaar. Verwachtingscijfers spreken over 300.000 doden in Afrika en 30 miljoen mensen die vervallen in pure armoede en hongersnood. Dat zijn verschrikkelijke vooruitzichten. Laten we hopen dat het niet de realiteit wordt.

Een lange weg te gaan naar een onzekere toekomst (foto: Pixabay)

Ook hier verliezen mensen hun baan. Een groot deel van de informele industrie ligt op z’n figuurlijke gat. Straat-verkoop (tomaten, uien, kool, avocado’s, citroenen, bananen, sla, nootjes, mais, houtskool etc) mag niet meer. Stalletjes worden afgebroken. Containerwinkeltjes moeten dicht. De gedoogde terrasjes voor een drankwinkeltje – er zijn er duizenden – worden opgeruimd. Isabel is vanaf dinsdag twee weken verplicht thuis – het zijn 14 verplichte vakantiedagen die zij daarvoor moet inleveren. Afgelopen twee weken was een directe collega van haar aan de beurt – ook zij heeft er nu twee weken verplichte vakantiedagen opzitten. Waarschijnlijk volgt over vier weken hetzelfde scenario. Daarna zijn de vakantiedagen op. En dan? Niemand die het weet of het wilt zeggen … Of dat zomaar mag? Vakbonden? Iedereen is bang om zijn baan te verliezen dan hou je dus wijselijk je mond. Niet het sterkste punt van mijn lieftallige (goed gebekte) echtgenote. Waarschijnlijk wordt ze wel vijf keer per dag gebeld door haar baas. “Isabel, kun je dit mailtje even beantwoorden – het is dringend – of waar ligt …?” Wat is wijs? De telefoon opnemen – “Sorry baas, ik heb vakantie!” – of alle werk-oproepen negeren – niet opnemen? Ik ben benieuwd.

Nog even iets over ons internet. Ik heb een tweede modem aangeschaft. Van Movitel, dat functioneert voorlopig goed, naar tevredenheid. De aanvraag voor een kabel-verbinding is twee weken oud. Na een eerste toezegging kreeg ik afgelopen woensdag het bericht dat het toch niet doorgaat. De ODM-BOX in onze buurt is vol. Dus geen capaciteit. Via een hooggeplaatste kruiwagen (zonder financieel gedoe) probeer ik toch iets voor elkaar te krijgen. Een extra ODM-BOX … ik ben vast niet de enige die zit te springen om beter internet. Met andere woorden: wordt vervolgd.

Heb ik al verteld dat mijn grote computer (iMac) het heeft begeven? Grrr. Althans dat denk ik. Alles kwijt wat er opstaat (opstond). Besturingssysteem, documenten, foto’s, e-boeken, mijn lesvoorbereidingen. Mag ik het woord ‘zucht’ nog een keer gebruiken? Ja dus. Zucht. Gelukkig heb ik nog een laptop en daar zit ik nu op te typen. Vandaag dus een drukke zondag om morgen weer online aan de slag te kunnen gaan met leerlingen verspreid over vier landen.

Tenslotte: blijf gezond. De volgende drie logjes gaan niet over corona. Althans dat ga ik proberen …

(*) Ik vind de term ‘social distancy’ zo verkeerd gekozen. Het zou toch ‘fysieke afstand – sociale betrokkenheid’ moeten zijn, vind je niet?

De kogel is door de kerk

Tags

Chapa, Corona, Corona-virus, Corso Zundert, Filipe Nyusi, Flowerparade, Internet, Isabel, Mozambique, Noodtoestand, Online lesgeven, Skype, Televisie, Wandelen, Zundert

Dit stukje had ook de titel ‘Corona update #4’ kunnen krijgen. Het is vandaag de laatste dag van de maand, de laatste dag van het eerste kwartaal. Een kwartaal dat vast de geschiedenisboeken ingaat.

Twee bijzondere kogels … gisteren kondigde de Mozambikaanse president de noodtoestand af – de hele maand april 2020. Terwijl ik met een half oor luisterde naar Filipe Nyusi las ik dat het bestuur van CORSO – Zundert heeft besloten dat er dit jaar geen ‘flowerparade’ zal worden georganiseerd op de eerste zondag van september. Snik. Dit besluit – geen corso – raakt me emotioneel. Het eerste besluit – de noodtoestand – zal ons vooral praktisch treffen.

Klaar om te gaan wandelen …

Veel is nog onduidelijk. Wat kan / mag wel en wat niet? De president spreekt van ‘stadium 3’. Wat betekent dit? Nog geen volledige lock down zoals in Zuid Afrika maar wel veel (verplaatsing) beperkingen. Dat krijgen we vast te horen in de komende dagen. Isabel is vandaag naar kantoor. Als het goed is krijgt ze – voor het eerst – een laptop van het werk. Nu moet ze zich behelpen met haar privé-telefoon om emails te lezen en te reageren op opdrachten van haar leidinggevende. Morgen gaan we heel even langs bij mijn schoonouders. Zij wonen vlakbij. Een taart en een flesje bubbels voor een kroonverjaardag van sogro Sampaio.

Onze huishoudelijke hulp werkt vandaag voor het laatst bij ons. For the time being of course. Vanaf morgen blijft ze thuis. Ook in april krijgt ze haar volle salaris. Verder krijgt ze een grote zak rijst (25kg), kookolie en pakken maïsbloem mee naar huis. We houden telefonisch contact met haar en haar familie. Zij moet vooral de chapa’s – overvolle OV-mini-busjes – de komende maand zoveel mogelijk mijden. Het onderhoud van het zwembad neem ik zelf wel voor mijn rekening. Isabel is in huis al druk in de weer met allerlei schoonmaakspul.

Ik ben sinds vorige week online aan het lesgeven. Het is nog steeds zaken uitproberen maar voorlopig ben ik positief. Een gedeeld beeldscherm via SKYPE werkt. Afkloppen dat dat zo blijft. Steeds meer Nederlanders (en Belgen) zijn vertrokken of vliegen mee met de schaarse vluchten die nog bestaan. In feite vliegen ze naar de besmetting in Europa. Ja toch? In Mozambique zijn officieel acht mensen besmet met corona. Nog geen overlijdens. Uiteraard weet je niet of dit ook de reële cijfers zijn. Gebrek aan testmiddelen … enzovoort. We proberen gezond te blijven. Onze televisie loopt figuurlijk op zijn laatste beentjes. Steeds meer problemen. Isabel schoot gisteren nog een financieel kogeltje door de figuurlijke kerk … er staat een nieuwe televisie – nu nog ingepakt – in de kamer. Straks ga ik aan de slag met de installatie.

Ik heb me voorgenomen om elke dag een wandeling in de buurt te maken. Gelukkig wonen we ‘op den buiten’ – niet in de binnenstad. Uiteraard wandelen met voldoende afstand bewaren maar ik voel dat ik al weken te weinig heb bewogen. Geen sportschool meer want die is gesloten. Ik heb geen fiets in Mozambique. Het zwembad is om af te koelen en te dobberen – niet om baantjes te trekken. Je begrijpt het … vanaf morgen start een nieuwe fase. Nieuwe voornemens.

Hou moed. Blijf gezond. Blijf in uw kot. Wordt vervolgd

In de serie: CORONA UPDATE

1000 vragen aan mezelf (29)

Tags

Afrika, Denzel Washington, Eten, Familie, Griekenland, Ibrahim Afellay, Ine, Isabel, Koen, Mozambique, Oeganda, Televisie, Vakantie, Zomer

Vandaag opnieuw vijfentwintig vragen en vijfentwintig antwoorden. Ik heb één vraag vooraf aan mezelf: ‘Hoe vaak gaat een antwoord verband houden met COVID-19?’ Ik heb nu nog geen antwoord, dat weet ik pas als ik vraag 550 heb beantwoord. Daar gaan we …

526. Hoe opgeruimd is het is jouw hoofd?

Best goed vind ik zelf. Ik ben geen chaotisch denker of doener. Ik kan zaken goed onderscheiden en zo voelt het ook in mijn hoofd. Ergens in het voorportaal van mijn hoofd staan ‘aankomende zaken en/of beslissingen’ soms te trappelen om voorrang. Dat ervaar ik het meest in nachten dat ik slecht slaap. Bijna altijd kan ik de onrust herleiden naar dingen die ik de volgende dag moet doen. Ergens in datzelfde voorportaal staat heel dikwijls een vervelend kereltje op wacht die met een diepe frons en vraagteken op zijn voorhoofd wijst naar een portemonnee …

527. Welk gedicht vind je heel mooi?

In de kelder bij mijn zoon en schoondochter staat een grote bananendoos met mijn dichtbundels. Ik ga ze binnenkort een nieuwe plek geven want ik mis ze. Heel af en toe plaats ik wel eens een gedicht op mijn blog. Ik beloof dat ik dat één van de volgende dagen nog een keer zal doen.

528. Ben je een goede verliezer?

Nu wel. Als kind niet. Ik herinner me een groot familiefeest bij Nonkel Gust en Tante Maria. Mijn ouders hadden – naar jaarlijkse gewoonte – een quiz voor de hele familie voorbereid. Na een tijdje werd het duidelijk dat ik in een verliezend team zat. Mijn gedrag werd steeds vervelender – denk ik. Ik werd door Nonkel Gust – de oudste broer van mijn vader – meegenomen naar de veranda. Op een niet mis te verstane manier heeft hij mij heel indringend de les gelezen hoe ik het hele feest verziekte met mijn gedrag. Ik herinner me niet zijn woorden maar wel het moment. Het werd een les voor het leven. Ik denk dat ik een jaar of twaalf of dertien was.

529. Wie zou jou moeten spelen als je leven werd verfilmd?

Wat een leuke vraag. Nu moet ik natuurlijk met een naam komen. Denzel Washington zou ik wel fijn vinden. Hoor ik daar iemand zeggen dat wij niet dezelfde huidskleur hebben? Detail. Ja toch?

530. Hoelang heb je nodig om je klaar te maken voor een feestje?

Ik ben na scheren en douchen in een paar minuten klaar. Als er hoogst uitzonderlijk een das moet gestrikt worden, mag je er twee minuten bij optellen. Daarna volgt meestal een periode van wachten want ‘mevrouw’ heeft heel wat meer tijd nodig en durft in de auto nog van oorbellen en schoenen te veranderen. De schat …

531. Wie is je rolmodel?

Waarvoor? Ik heb niet echt een antwoord op deze vraag. Ik heb ooit – lang geleden – eens geschreven dat ik Ibrahim Afellay een rolmodel vind voor veel van zijn leeftijdgenoten. Ik heb bewondering hoe sommige goede vrienden het doen. Hoe zij keuzes maken.  Maar of het rolmodellen zijn … dat is een kwestie van definitie.

532. Zou je iets stelen als je er niet voor zou worden gestraft?

Zo’n ‘als-dan-vraag’ is niet echt aan me besteed.

533. Past je naam bij je?

Ja. Ik leg ook vaak uit dat ‘Koen’ dapper betekent en dat vind ik een fijne eigenschap. Veel mensen – vooral in oostelijk Afrika – noemen me ‘Koenie’ wat ‘brandhout’ betekent. En in het Farsi betekent Koen: ‘kont’. Gelukkig stond mijn wieg in Vlaanderen en niet in Perzië.

534. Wat is het grootste verschil tussen jou en je partner?

Heb je even? Onze verschillen komen deels voort uit leeftijdsverschil en culturele achtergrond. Mijn niet-materialistische inslag is erg verschillend en afwijkend van de wens van mijn lief om op geregelde tijden nieuwe zaken te kopen. Te willen kopen – doet meer recht aan de realiteit. Een bank, nieuwe stoelen, een nieuwe televisie …

535. Welke gekke eetgewoonte heb je?

Is ‘teveel’ een goed antwoord? Ik schep vaak een tweede en soms een derde keer op en dat is niet altijd nodig. Maar het is zo lekker … Is een boterham met kaas en confituur een gekke eetgewoonte? Ik vind het lekker.

536. Als alles mogelijk was: welk dier zou je willen hebben als huisdier?

Ik ben niet van de huisdieren. Ik vind dieren in de natuur vaak erg mooi. Ik geniet van de vogeltjes die ik zie in onze tuin. Maar om ze in een kooitje te stoppen en ze dan te temmen … nee, natuurlijk niet. Een hond … dat valt te overwegen.

537. Op welke vraag wist je onlangs geen antwoord?

Op deze vraag. Flauw hé. Meer concreet: ik kon laatst niet op de naam Mel Gibson komen. Tien minuten later – toen ik er niet meer over nadacht – floepte zijn naam op. Toen was ik alweer vergeten waarom ik zijn naam wilde herinneren …

538. Wat is de allerbeste uitvinding geweest?

Het schrift. Ik bedoel de mogelijkheid om een klank in een symbool om te zetten en dat te noteren zodat anderen – die de symbolen ook kennen – weten wat jij meedeelt. Bijvoorbeeld: het alfabet.

539. Als je moest emigreren, naar welk land zou je dan gaan?

Dat heb ik ooit gedaan van België naar Nederland. Mijn veelvuldig verblijf in Mozambique is dan weliswaar geen volledige emigratie maar het lijkt er soms wel op. Ooit droomde ik van Spanje en later van Midden of Zuid Amerika. Ik ben nog nooit in Nieuw Zeeland geweest maar ik zou dat wel kunnen overwegen als emigratieland. Verhuizen in / naar Afrika? Dan staat naast Mozambique Oeganda hoog in mijn top drie.

540. Waar zoek je een film op uit?

Op genre. Zelden een tiener-high-school-movie. Geen horror. Romantische komedies scoren hoog. Gewone lach-films en de meeste actie films krijgen hoogst zelden mijn aandacht. Ook alle super-helden blijven meestal uit mijn gezichtsveld. Wat dan wel? De rest … hahaha.

541. Houd je een dagboek bij?

Nee. Tijdens een bijzondere reis hou ik wel een dagboek bij. Dit blog lijkt soms wel op een dagboek alhoewel ik het probeer te vermijden. Wie is er nu dagelijks geïnteresseerd dat ik ’s morgens müsli heb gegeten en om kwart voor zeven in de auto stap op weg naar mijn eerste leerling van de dag … enzovoort.

Even wegdromen – foto’s – Pexels

542. Wie staan er op je favoriete foto?

Een leuke vraag. Wat is mijn favoriete foto? Het antwoord dat het eerst naar bovenkomt is ‘Ine’. Een favoriete foto is een zwart-wit foto. Najaar 1980. We hadden net een gloednieuwe, blauwe Renault 4 gekocht. Ik nam de foto op het erf in Boelenslaan. Ine staat naast de auto met Catelijne – vier jaar oud – die op de motorkap staat. Ik gebruikte die foto heel wat jaren als bladwijzer. Een andere foto van Ine hoort ook tot mijn lievelingsfoto’s. Op een Grieks strand. Mijn lief met haar tot bijna op d’r kont, starend naar de zee, een klein bikini-broekje, monokini. Een symbool van eeuwige liefde en schoonheid, van gezondheid en vrijheid.

Ik heb ook mooie foto’s van Isabel – absoluut zeker weten – maar het lijkt of digitale foto’s minder beklijven. Minder uniek zijn.

543. Voel je je vaak onnodig schuldig?

Nee. Heel hoogst zelden. Ik ben niet zo van me schuldig voelen. Doe ik iets fouts of iets stoms dan geef ik dat toe, verontschuldig me en klaar. Waarom zou ik me daarna nog schuldig moeten voelen. Laten we vooruit kijken …

544. Wat vind je het leukste aan de zomer?

Vroeger was dat zeker het vooruitzicht op vakantie. Jaren was onze zomer-vakantie-bestemming: Griekenland. Ruim vijf weken uit en thuis. Met het gezin, de auto en de tent. Vaak dicht bij het strand. Een paar dagen hier en dan weer een ander plekje opzoeken. We hadden favoriete plekjes maar we hielden ook van afwisseling. Zomer is zon, strand, lezen, spelletjes spelen, zwemmen en snorkelen, kamperen, kokkerellen en af en toe eens uit eten. Een glaasje retsina, dolmades, souvlaki …

Deze beschrijving van ‘zomer’ is vol nostalgie. Het bijna altijd mooie weer in Mozambique heeft het zomers gevoel wat uitgewist. Als ik in Nederland ben tijdens de zomer dan zijn de lange avonden met daglicht erg fijn. Ook dat hoort bij de zomer.

545. Wat kun je het makkelijkst missen?

Geweld. Hypocrisie. Populistische politici. Racisme. Religieus fanatisme. En als ik de vraag iets materialistischer beantwoord: bijna alle televisie-zenders. Af en toe een mooie serie of film is fijn maar daar hebben we gelukkig geen televisie-zenders meer voor nodig.

546. Hoe verwen je jezelf?

Lezen. Een mooie serie kijken – soms alleen, meestal samen. Lekker eten. Een romantisch avondje of weekend. De voorpret van een mooie reis hoort ook thuis onder het kopje ‘ik verwen mezelf’. En de reis zelf natuurlijk ook. In Nederland verwen ik me graag met een museum- en/of theaterbezoek – of allebei op dezelfde dag.

547. Wat is je favoriete vervoersmiddel?

De trein. Dat weet ik zeker, ik ben tenslotte de kleinzoon van een man van Den IJzeren Weg.

548. Ben je blij dat je ergens van af bent?

Zometeen vind ik het niet erg dat ik deze vijfentwintig vragen heb beantwoord.

549. Wat denk je ‘s ochtends als eerste?

De eerste secondes denk ik vast na over: ‘Welke dag is het vandaag? Wat staat er op het programma?’ Heel snel daarna is Isabel in beeld en dan … vul zelf maar in.

550. Wat herinner je je nog van de kleuterschool?

Een potkachel in het midden van de klas. Of dat ook waar is weet ik niet. Een grote boom op de speelplaats. Een non met een kap.

In de serie: 1000 VRAGEN AAN MEZELF

Internationale Vrouwendag (2020)

Tags

Catelijne, Dia international de Mulher, Familie, Hilde, Internationale Vrouwendag, Isabel, Lief, Valbona, Yvonne

Naar jaarlijkse gewoonte plaats ik op 8 maart foto’s van vrouwen. Vandaag is het thema: familie.

Catelijne

Hilde

Isabel

Lief

Valbona

Yvonne

En mochten de dames zich afvragen waarom in deze volgorde … alfabetisch lieverds. Elke andere volgorde zou uiteraard vragen oproepen. Jullie zijn me allemaal even lief. Ik wens jullie een mooie vrouwendag toe (en mannen die jullie daarbij helpen en ondersteunen).

Corona virus

Tags

Beurs, Bier, Corona, Corona-virus, De Omloop, Isabel, Oost Afrika, Prononstiek, Pronostiek, Reizen, Sprinkhanenplaag, Trump, Verenigde Staten, Vliegtuig, Vlissingen, Wielrennen, Ziekte

Het zal wel overbodig zijn om te zeggen dat de media uitpuilen van nieuws, adviezen en wetenswaardigheden over het ‘Corona-virus’. Volg jij het ook? Hoe dan?

• Met grote interesse?
• Het wordt nu toch stilaan wel zorgelijk?
• Met het gevoel: ‘Ach ja, het zal allemaal wel loslopen of niet dan?’
• Of ‘Wat een overdreven flauwe kul’?

Ik begon zeker in de laatste categorie maar schuif langzaam op naar licht ongemak. Als ik de titel ‘Corona-virus’ gebruik bedoel ik eigenlijk mijn eigen gedrag. Ik raak besmet door het nieuws over dit virus. Dat is mijn corona-virus. Een paar weken geleden klikte ik nauwelijks een bericht aan over dit onderwerp. Dat is nu anders. Ik klik – een tikkeltje dwangmatig – alle de berichten aan en lees wat er geschreven wordt. Ben ik bang? Nee, niet persoonlijk. Maar enige onrust besluipt me.

Ik probeer het uit te leggen. Ik reis met grote regelmaat van NL/BEL naar MOZ of omgekeerd – dat weten mijn vaste volgers. Per vliegtuig uiteraard. Vliegtuigen zijn dé ideale verspreiders van rond-vliegende ziektekiemen. Ik ben zelden ziek – afkloppen en houden zó – maar na een lange verplaatsing ben ik bijna altijd een paar dagen verkouden. Ik ben niet echt bang om het corona-virus (Covid-19) op te lopen maar ik ben eerder nerveus om verplicht weken in quarantaine te moeten gaan omdat er iemand op een station, in een trein, op een vliegveld of in een vliegtuig besmet blijkt te zijn en ik in de buurt was. Denk maar aan de vakantiegangers op de cruisse-schepen of in Tenerife. Of de wielrenners in de Verenigde Arabische Emiraten. Verplicht thuis-blijven lijkt even wel leuk maar dat is het natuurlijk niet. Niet werken betekent ook geen inkomsten. Hoe lang hou je dat vol? Niet lang vrees ik. En wat adviseer ik anderen? Ik heb geen pasklaar antwoord. Het liefst schaar ik me onder de groep die dit allemaal ‘bullshit’ vind en dit uitlegt als het zoveelste voorbeeld van massa-hysterie aangewakkerd door de farmaceutische industrie. Maar ik begin te twijfelen …

Toch gaat het ons allemaal aan … via onze portemonnee. De beurzen gaan in een noodgang onderuit. Je hoeft geen belegger te zijn om dit zorgelijk te vinden. Het gaat ons allemaal raken. Het betekent op de middellange termijn prijsstijgingen voor heel veel producten.

Als ik dan toch iets positiefs moet (wil) zeggen over deze hele toestand dan heb ik het over mijn andere virus. Mijn Trump-virus. Ook berichten over hem klik ik bijna altijd aan. Waarom? Om me te ergeren? Ja natuurlijk. Om te lachen – met kiespijn? Ja, dat ook. Ik weet het niet. Een soort verslaving. Stel dat ook de VS binnenkort corona-patiënten ontdekt en de beurzen crashen nog meer – Trumps achilleshiel – en een democraat kan daarvan profiteren in november. Is dat ondenkbaar? Ik denk het niet.

Twee weken geleden zocht ik in mijn foto-archief foto’s van Vlissingen. Daar kwam ik onderstaande foto weer tegen. Ik zat in 2017 met Isabel op een terrasje op het Bellamypark. We bestelden twee bijzondere biertjes …

Op een terras in Vlissingen

Ik las gisteren dat ‘La cerveza mas fine’ al een verlies draait van 123 miljoen dollar. Om desperaat van te worden.

Morgen begint dan eindelijk het echte wielerseizoen. De Omloop. Joepie. Ik ben benieuwd of er koersen worden geschrapt in de nabije toekomst. Het zou jammer zijn … Mijn pronostiek voor De Omloop: 1. Ian Stannard 2. Greg van Avermaet 3. Wout van Aert.

Nog een laatste vraag? Heb je al iets gelezen over de gigantische sprinkhanenplaag in Oost Afrika? Nee? Het is een GEWELDIG groot probleem voor heel veel arme mensen in een regio die het wereldnieuws niet haalt. Klik maar eens HIER. Schrijnend dat de wereld zo bezorgd is over een paar duizend besmette mensen en dat je niets hoort over … Afrika. Tja … economie bepaalt wat belangrijk is.

Vlissingen

Tags

Bram Kwekkeboom, Dodd, Het Hondje van de Ruyter, Isabel, Korps Mariniers, Michiel de Ruyter, Muziektheater Zeeland, Theater, Toneel, Vlissingen, Zeeland

Je kunt vandaag geen (internet) krant openen of het woord ‘Vlissingen’ staat in grote letters op de voorpagina. Het (Nederlandse) kabinet heeft vandaag bekend gemaakt dat de mariniers toch niet verhuizen naar Vlissingen. Deze mededeling zat er al een tijdje aan te komen tot grote ontsteltenis (en woede) van menige Zeeuw. Onbehoorlijk bestuur en compensatie (en soortgelijke termen) vliegen in het rond. Ik heb een groot hart voor Zeeland dat is algemeen bekend bij mensen die me kennen. Ik heb niet echt een mening wat de beste plaats is voor het Korps Mariniers. Ik vind wel dat iedereen zich aan afspraken moet houden. Dat geldt ook voor mezelf, voor mijn familie, mijn buren, mijn vrienden en dus ook voor de politiek.

Isabel in Vlissingen (2017)

Ik was helemaal niet van plan om vandaag een stukje over Vlissingen te schrijven. Wel over het hondje van de Ruyter. ‘Welk hondje?’ hoor ik jullie vragen. Ik leg het uit. Ken je Vlissingen? Dan herken je de plek waar Isabel vriendelijk lacht naar de fotograaf (de schrijver van dit stukje). “Happy Valentine, my love”. In Vlissingen bij het Keizersbolwerk – boven de kazematten. Als ze niet naar mij zou kijken zou ze het standbeeld van Admiraal Michiel Adriaanszoon de Ruyter zien.

Michiel de Ruyter (Vlissingen)

“Het standbeeld van Michiel de Ruyter staat tegenwoordig op Boulevard de Ruyter in zijn geboorteplaats Vlissingen. Het gietijzeren standbeeld uit 1841 is van de hand van de Vlaamse beeldhouwer Louis Royer. Op het beeld is De Ruyter te zien, staande op een scheepsdek met de rug naar het stuurwiel, met een kijker in de hand en de andere hand in de zij. Onder zijn linker arm lijkt een hondje te zien te zijn. Niemand weet waarom dat daar zit.” (Bron: Stichting de Ruyter)

Over dat hondje wil ik iets zeggen. Maar eerst nog even iets toevoegen: “Het ‘hondje’ is goed verborgen onder de linkerhand van Michiel. Het is echter geen hondje en evenmin een lammetje (een verwijzing naar Michiels eerste werkgevers, de familie Lampsins), maar een leeuwenkop. Een sjerp omgordt het middel van Admiraal de Ruyter – een sierlijk gewerkte draagband – waarin een kort zwaard hangt – deels over zijn schouder. In zijn linkerhand – rustend op de sjerp – houdt hij een uitgetrokken handschoen vast. Het ‘hondje’ onder de mantel is de gevestknop van zijn sierdegen, dat een leeuwenkop voorstelt.” (Bron: het gedenkschrift ter gelegenheid van de oprichting in 1841 van dit standbeeld van de Mechelse beeldhouwer Louis Royer)

En nu ga ik uitleggen waarom ik over dit niet bestaande hondje schrijf. Begin 1990 zie ik een advertentie – ik denk in De Volkskrant. Het Zeeuwse jeugdtheatergezelschap ‘Het Hondje van de Ruyter’ is op zoek naar een regisseur of artistiek leider. Ik solliciteer en wordt aangenomen. Ik zal twee teksten en producties bij deze groep respectievelijk schrijven en regisseren. ‘Dasseburcht’ en ‘Water’. Meer daarover morgen in mijn wekelijks ‘Repertwaar’-stukje. Dit gezelschap gebruikte eerder de naam THEATER DODD – Deurtje open, Deurtje dicht – met oa Bram Kwekkeboom als initiatiefnemer en bezielende acteur.

Ps. Nog een laatste toevoeging. Het Zeeuwse gezelschap Muziektheater Zeeland uit Goes (waarvoor ik in 2000 en 2001 tweemaal een musical regisseerde) speelt binnenkort: Michiel de Ruyter – de Musical. Er zijn nog kaartjes heb ik begrepen.

1000 vragen aan mezelf (28)

Tags

1000 vragen, Avalanche, Duizend vragen aan mezelf, Familie, Frankrijk, Indische Oceaan, Isabel, Kerkhof, Klassieke muziek, Krakau, Mozambique, Pouilly-Fumé, Scandinavië, Schrijven, Trippe

Ergens in november vorig jaar was ik halverwege de duizend vragen. Beter gezegd … ik was halverwege de duizend antwoorden. Vandaag pak ik de draad weer op en ga richting de finish. Optimist die ik ben …

501. Laat je je graag verrassen als je uit eten gaat?

Ja. Zeker weten. Niet zozeer door de keuze van het restaurant maar wel door mijn keuze van gerechten. Vaak kies ik iets dat ik niet ken of niet eerder heb gegeten. Dat pakt meestal goed uit. Ik herinner me een keer heel lang geleden – ergens midden in Frankrijk. We hadden vertraging, er werd regen voorspeld en we besloten een hotelletje te zoeken in plaats van een camping. We gingen uit eten in het enige restaurant op het lokale dorpspleintje. Ik koos iets dat ik niet kende en vergat (waarschijnlijk bewust) te vragen wat het was. Het bleek een (stoof) potje te zijn van ingewanden. Maag, lever, pens en soortgelijke zaken. De lichte urinegeur was niet bevordelijk voor mijn appetijt.  Ik leerde die dag wel een nieuw Frans woord: ‘trippe’ (pens) en zou dat daarna nooit meer verwarren met ‘truite’ (forel).

502. Wat is je beste besluit in je carrière?

Ik werd ooit – vanuit Stockholm – telefonisch uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek. Natuurlijk zei ik volmondig ja. Ik was nog nooit in Scandinavië geweest. Dit is dus een buitenkans – dacht ik. Een paar dagen later kreeg ik opnieuw telefoon van de Noorse opdrachtgever. Hij had een week later een vergadering in Leeuwarden. Of ik hem daar kon ontmoeten? Ja, zucht, grrr. Weg gefantaseerd reisje naar Oslo, Kopenhagen of Stockholm. Ik woonde toen in Bergen op Zoom en mocht op gesprek komen in de stad waar ik tien jaar had gewoond en gewerkt. Ik zette mijn teleurstelling opzij en besloot naar het gesprek te gaan. De rest is geschiedenis. Dat gesprek in Leeuwarden was het begin van de grootste verandering in mijn carrière … Scandinavië en Afrika … meer dan veertien jaar zou ik opdrachten uitvoeren voor deze Noorse organisatie.

503. Wat is je favoriete bloem?

Als Zundertse corso-fanaat zou ik nu dahlia moeten antwoorden. Ja, ik hou van de dahlia in al haar verscheidenheid qua vorm en kleur. Maar mijn lievelingsbloem is de avalanche. Een grote witte roos.

504. Zou je onder hypnose te brengen zijn?

Dat denk ik wel maar tot nu toe heb ik die behoefte niet gehad of gevoeld.

505. Wat moet je hoognodig weggooien?

Volgens Isabel kan minstens de helft van mijn kleren weggegooid worden. Of weggeven natuurlijk. Ik ben een bewaarder en wat geeft het dat een nog steeds passend poloshirt al vijftig keer is gewassen? In mijn werkkamer zou ik heel wat mappen met minder belangrijke papieren kunnen weggooien. Dat ik dat nog niet heb gedaan komt door mijn uitstel-gedrag. Hoelang bewaar je bijvoorbeeld een dikke ordner met alle offertes, bonnetjes en rekeningen van de verbouwing van ons huis? Iemand een advies?

506. Welke buitenlandse stad zou je graag eens bezoeken?

Boedapest, Buenos Aires en Sint Petersburg.

507. Draag je vaak lippenstift?

Twee keer per jaar. Als ik door de tax-free-shop in Schiphol of Zaventem loop en één of twee lippenstiften koop voor Isabel. Dan draag ik ze na aankoop meestal in mijn laptop-tas.

508. Wat is je favoriete taartje?

Ik hou van taart. Cheese-cake met passievrucht – mmm. Rijstevlaai – mmm. Kersenvlaai – mmm.

509. Bezoek je wel eens een kerkhof?

Te vaak – is het eerlijke antwoord.

Joodse begraafplaats – Krakau (Polen) 5 juli 2006

Maar waarschijnlijk wordt er bedoeld ‘een (onbekend) kerkhof bezoeken als toerist’. Dat doe ik wel eens maar dat staat niet standaard op het programma. Zo heel af en toe wel. Ik herinner me bijvoorbeeld de Joodse begraafplaatsen in Krakau en Praag heel goed. En een kerkhof in Salvador de Bahia (Brazilië).

510. Hoeveel wil je maximaal uitgeven voor een goede fles wijn?

Voor hele speciale etentjes durf ik wel eens een fles Pouilly-Fumé kopen van dertig euro of een hele goede Bordeau. Maar gewoonlijk kost een fles wijn die ik koop iets minder dan tien euro.

511. Hoe zou je je kledingstijl omschrijven?

Vrije tijds tot nonchalant. Ik geloof niet dat mijn kledingkeuze het woord ‘stijl’ eer aandoet.

512. Wat is er terechtgekomen van je tienerdromen?

Best veel vind ik, behalve dat ik nooit met een blonde – liefst rondborstige – dame ben getrouwd.

513. In welke zee heb je voor het laatst gezwommen?

Door mijn geregelde bezoeken aan Mozambique is dat natuurlijk de Indische Oceaan.

514. Kook je vaak uit pakjes en zakjes?

Uiterst zelden. De enige uitzondering zijn pakjes of zakjes met Indische / Indonesische kruiden.

515. Waar voel je je geborgen?

Thuis. En dat is zowel in Nederland als in Mozambique. De afgelopen jaren heb ik ook wat vaker bij mijn zus gelogeerd (in België) en ook daar voel ik me geborgen. Uiteraard heeft dat veel meer met mensen te maken dan met bakstenen.

516. Wat is je beautygeheim?

Heb ik dat? Hahaha. Jong van geest blijven – althans dat proberen …

517. Ben je soms streng voor jezelf?

Wel als het over mijn werk gaat. Niet als het over iets anders gaat. Goede voornemens en er dan vervolgens niets voor doen … dan zou ik natuurlijk streng voor mezelf kunnen zijn maar dat doe ik dan uiterst zelden. Ik ben meer van ‘Carpe Diem’ …

518. Welk verhaal over jou gaat al jaren rond in de familie?

Welke familie zou de vraagsteller bedoelen? Als ik mijn Vlaamse neven en nichten  definieer als ‘familie’ (allemaal ruim 50+) dan zeggen ze vast zoiets als: “De Koen heeft het goed voor mekaar met zijn schoon, jong en exotisch poppemieke. De gelukzak. Wel goed van de Koen dat hij niet is blijven treuren na het verlies van zijn Hollandse madam.”

519. Wanneer ben je voor het laatst een hele dag in de buitenlucht geweest?

Uiteraard gebeurt dat heel vaak als ik in Mozambique ben. Ons leven in de vrije tijd speelt zich dan hoofdzakelijk af in de buitenlucht. Op de veranda, bij het zwembad, in de schaduw onder de grote bomen in de tuin.

520. Hoe vaak schrijf je met de hand?

Krabbels. Lijstjes. Ideetjes. Lesvoorbereidingen. Repetitie-voorbereidingen. Aantekeningen tijdens een repetitie of tijdens de Nederlandse (of Portugese) les. Dat gebeurt allemaal met de hand.

521. Van welke documentaire was je onder de indruk?

Voor de Michael Moore documentaires ging ik zelfs naar de bioscoop. Bowling for Columbine enzovoort.

522. Ga je altijd je eigen gang?

Nee. Ik heb wel een belangrijk aandeel in wat we doen of gaan doen. Ik doe dat in overleg en dat gaat meestal heel goed. Als ik in mijn eentje in Leeuwarden of elders in Nederland ben, ga ik natuurlijk wel mijn eigen gang maar ook dat zal ik afstemmen met anderen waar ik op dat moment logeer of op bezoek ben.

523. Hoe ver heb jij je verleden achter je gelaten?

Niet. Of juist helemaal. Ik weet niet zo goed wat ik moet antwoorden. Ik leef vandaag – geen twijfel over mogelijk. Ik denk aan morgen (en overmorgen) maar ik kijk ook met veel plezier (en soms enige nostalgie) terug naar mijn verleden.

524. Wat zou je eigenlijk niet meer moeten doen?

‘Vlees eten’ – minderen lukt wel, stoppen nog niet. Ik schreef er al eens eerder over. ‘Geen vliegreisjes meer boeken in Europa’. Dat gaat al wel iets beter omdat ik de centjes bewaar voor de grote vlieg-verplaatsingen BEL/NL naar MOZ en weer terug. Wat ik ook niet meer moet doen dat is ‘nacht-eten’. Dat doe ik nooit in Mozambique maar in mijn eentje in Nederland doe ik dat wel – te vaak zelfs – na een avondrepetitie of na een theater-bezoek.

525. Houd je van klassieke muziek?

Ja. Classic-Fm staat bijna dagelijks op. Als ik zit te werken staat dikwijls mijn iTunes op een shuffle-programma met klassieke muziek. Ik hou van opera. Niet om thuis of in de auto naar te luisteren maar wel in het theater. Jammer dat ik dat veel minder doe dan vroeger. Ook dat heeft te maken met ‘budget’ en ‘keuzes maken’.

In de serie: 1000 VRAGEN AAN MEZELF