Tags
Alcohol, BOB, Bruiswater, Bubbels, Dry January, Etentje, Familie, Heineken 0.0, Ine, Isabel, Jean Jacques, Jonge jenever, L'Chaim, Mozambique, Port, Spa Rood, Tournée Minérale, Vrienden, Zuid Afrika
Begin december nam ik me voor om na Oud en Nieuw een tijdje geen alcohol te drinken. Isabel vond dat een goed idee en zou er over nadenken om dat ook te doen. (*) Tijdens de jaarwisseling was ik thuis in Leeuwarden. 31 december dronk ik samen met Hanneke een laatste glaasje port. Met een proost richting JJ ergens op zijn eeuwige jachtvelden. Als het een jonge jenever was geweest, was er vast een ‘L’Chaim’ uitgesproken richting Ine ergens bij een kampvuurtje in de buurt van de maan. En toen werd het dus januari 2023.

Ik ontdekte pas vorige week dat er internationaal zoiets bestaat als ‘Dry January’. Ik had er nog nooit van gehoord. Dus onbedoeld was ik deelnemer aan deze ‘actie’. Ik las bijna elk jaar een alcohol-vrije periode in. De ene keer een maand, de andere keer een week of zes. Ook nu had ik bedacht om tussen 1 januari en 13 februari geen alcohol te drinken. Deels om er geen dagelijkse gewoonte van te maken en deels om mezelf te bewijzen dat ik zónder kan. Op Valentijnsdag (14 februari) toast ik samen met Isabel – met echte bubbels – op de liefde. En daarna zie ik wel wat ik doe.
Toch is zo’n alcoholvrije periode niet gemakkelijk vol te houden want mijn (Afrikaanse) omgeving begrijpt zo’n beslissing maar moeizaam. Sociale druk, weet je wel! Een etentje bij mijn schoonouders zonder alcohol is bijna als ‘vloeken in de kerk’. Een aperitiefje moet toch kunnen? Even proosten met z’n allen? Weigeren is bijna een onbeleefdheid. En proosten met een leeg glas maakt een of andere spirit boos. Hahaha. Dan maar proosten met een glas water. Ook het afslaan van een cognacje kan rekenen op afkeuring. Meestal herinnert Sr. Sampaio zich dat niet want het gaat om ‘dat moment’ en hij heeft dan al heel wat glaasjes achterover geklokt samen met zijn andere gasten. Inclusief mijn lieftallige ega.
Vorige week was Sr. Oswaldo – een vriend en buurman – jarig. Dat werd op onze veranda gevierd. Inclusief taart aansnijden en proosten met bubbels. Een traditie in Mozambique. Ik was erop voorbereid. In de ijskast stond een flesje bruiswater klaar. Een heel klein scheutje appelsap bij de Spa Rood bubbels en Koen was klaar om het feest mee te vieren. Isabel – de lieverd – had zes flesjes Heineken 0.0 voor me gekocht. Ik deed dus volop mee met slempen en ouwehoeren. Ik moet zeggen dat het alcohol-vrije Heineken bier naar ‘bier’ smaakt. Hoor ik daar in de verte Vlamingen lachen met de bewering dat Heineken naar bier smaakt? Hahaha.
Ook in Zuid-Afrika was het afgelopen dagen flink raak. Natuurlijk ná de ceremonie op het kerkhof. Ik kon daar echter gemakkelijk weigeren want ik was tenslotte de chauffeur van dienst. De BOB, weet je wel.
Het bevalt me. Ik mis het maar heel zelden. Ons dagelijks moment mét alcohol na thuiskomst van het werk is bijna een traditie geworden. Een kwartiertje samen op de veranda een biertje drinken. Of een glaasje port, gin, rum, wodka of whiskey. Wat er maar in huis is of open is. Even bijpraten. Een belangrijk moment. En daarna pas aan tafel. Nu schuif ik aan bij Isabel met een vers glas citroensap (uit eigen tuin) met veel water. Ook lekker.
Heb ik er ook profijt van? Ik weet het niet. Waarschijnlijk wel maar op de weegschaal zie ik dat niet. Ik sta ’s morgens wel veel fitter op en dat is natuurlijk fijn. Ik ga nog even door. Er staat ons nog wel een etentje te wachten op 12 februari waar ik nu al van weet dat alcohol weigeren weer een ‘dingetje’ wordt. Ik hou vol. Waarschijnlijk ga ik na het Valentijns-drankje nog even door. Ook wel prettig voor de portemonnee want stiekem geef je (ik) flink wat uit aan alcohol.
Ik denk dus dat ik nog wel even doorga …
Het is weer februari, het is weer Tournée Minérale. De Belgische variant van ‘Dry January’.
(*) Jammer genoeg deed (doet) ze niet mee. Maar wat niet is, kan nog komen. Ja toch!?
PROOST
