Vijf dingetjes

Tags

Boeken, Eus' Boekenclub, Fauda, I touch myself, Isabel, Koning, Laat me, Lakshmi, Lezen, Netflix, Ramses Shaffy, Sport, Spotify, Stef Bos

Zondagnamiddag en ik wil een stukje schrijven. Meestal heb ik wel iets bedacht voordat ik mijn WordPress open. Nu niet. Of toch? Laat ik over vijf kleine dingetjes iets schrijven … waarover? Dat weet ik nu niet maar zometeen waarschijnlijk wel.

1. Een gewone zondagnamiddag is het tegenovergestelde van iets opwindends. Meestal hangt Isabel voor de Netflix-buis. Ik zit dan – met open deur – op mijn werkkamer en volg diverse sport-sites. Vandaag dus de Ronde van Italië, de voetbalcompetitie in Nederland en België, soms ook de Premier League. Als ik er aan denk klik ik ook naar Formule 1. Is dit boeiend? Ach ja, een beetje wel want ik hou van sport. Op een passieve manier … hahaha. Af en toe wandelen is het meest actieve dat ik tegenwoordig te weinig doe.

2. De schoolvakantie eindigt vanavond. Morgen weer een nieuwe dag, het begin van een nieuwe week. Ik had me van alles voorgenomen om te doen voor school maar ik deed nauwelijks iets. Daar heeft niemand last van, hooguit ikzelf want dan zal ik die zaken de komende dagen moeten doen. Geen man overboord, laat staan een kind.

3. Uiteindelijk zijn we helemaal niet weg geweest. En dan bedoel ik: op vakantie buitenshuis. Ook niet naar Zuid-Afrika of naar Ponta d’Ouro. Waarom niet? Isabel is al bijna twee weken zwaar verkouden, licht grieperig. Hoesten, spierpijn, ontstoken tong en een ontstoken binnenkant van haar wangen. Zo erg zelfs dat ik al een paar dagen apart slaap. NIET LEUK maar voorkomen is beter dan genezen. Ja toch? Sinds donderdag is zij met een antibiotica-kuur bezig. Ik hoop dat het (haar) helpt.

4. Ben ik koningsgezind? Nee, maar een fanatieke republikein ben ik ook niet meer. Waarom zeg ik dit? Dat heeft natuurlijk alles te maken met koningsdag en de dodenherdenking vorige week. Ik volg het wel een beetje. En natuurlijk met het koninklijk gedoe gisteren in Groot Brittanië. De tv stond de hele dag aan. Langer dan ik van plan was. Ik zat regelmatig even mee te kijken naar alle onderdelen. De historische kant vind ik boeiend want geef toe … sommige gebruiken zijn al 1000 jaar oud. Dat is best bijzonder. Verder is een koningshuis natuurlijk super ondemocratisch. Maar of een republiek met een verkozen president beter is? Ik betwijfel dat. Ook dat kost geld en de enige zinnigheid van een monarch is dat hij (of zij) neutraal – dus verbindend kan / moet zijn.

5. Nu heb ik nog maar één onderwerp te gaan want in de titel zei ik: ‘Vijf dingetjes’. Schrijf ik iets over het boek dat ik nu lees? Het laatste offer van Simone van der Vlugt. Of over de serie die ik afgelopen dagen zag? Fauda – seizoen 4. Nee, ik vermeld dat ik naar ‘Eus’ Boekenclub’ heb gekeken. Mies Huibers blogde over dit boekenprogramma. Ik had het nog nooit gezien. Nu wel, via NPO-Start. Ben ik fan geworden? Nee, ik vind dat de presentator ‘gemaakt enthousiast ‘ doet over boeken. En ik versta hem vaak niet of toch slecht. Gelukkig zijn de wat langere stukjes – over een specifiek boek met de auteur (m/v) en twee lezers – wel interssant. En de ontdekking van de maand voor mij is Lakshmi. Zij en haar muzikanten zijn de houseband van dit boekenprogramma. Ik word ter plekke (online) digitaal verliefd op haar … bij wijze van spreken natuurlijk.

En nog eentje …

Mensen die me persoonlijk kennen weten waarom ik dit een mooie cover vind. SNIK. Ik heb geen Spotify maar ik zou haar zeker toevoegen aan mijn play list. Wie weet ga ik wel op zoek of zij binnenkort een concert heeft in de buurt …

Advertentie

Lezen en Luisteren (# 6)

Tags

Audioboek, Bibliotheek, Boeken, Cadfael, De gouden mijl, De kille maagd, De Zanzibar driehoek, Ellis Peters, Jaap Robben, James Clavell, Lezen, Luisteren, Martin Bossenbroek, Martin Cruz Smith, Max, Max Misha en het Tet-Offensief, Mischa & het Tet-offensief, Moskou, Roman, Schemerleven, Shõgun, Thriller

De maand april (2023) is bijna ten einde. Tijd voor een korte update in de serie ‘Lezen en Luisteren’. Over luisteren kan ik heel kort zijn. Ik heb geen enkel audioboek beluisterd. Ik doe dat altijd via mijn bibliotheek-app. Het downloaden ging erg moeizaam. Na het eerste hoofdstuk verdween het boek in het oneindige www-zwarte gat. Een week later kregen wij – de abonnees – een bericht dat er wat mis gaat met de bieb-app en dat er aan gewerkt wordt. Dat ga ik dit weekend maar eens uitzoeken cq uitproberen. Dus nu enkel een overzicht van mijn onlangs gelezen boeken. By the way … ik heb vakantie!

Shõgun van James Clavell las ik voor het eerst tijdens een zomervakantie (in Corsica). Ik denk in 1982. Ik vond het geweldig. Daarna las ik ook alle andere vuistdikke boeken van die auteur. Ik was een beetje bang dat dit boek herlezen zou tegenvallen. Dat is niet gebeurd. Ik was uiteraard veel vergeten. De belangrijkste personages kende ik nog bij naam. Dat het regelmatig erg gewelddadig is, had ik waarschijnlijk verdrongen. Ook de volgorde van sommige scenes was heel anders dan dat ik me herinnerde. Al bij al … opnieuw meer dan 1000 bladzijden leesplezier.

‘De kille maagd’ van Ellis Peters is een vroeg-middeleeuwse thriller. Nummer zes in de reeks waar monnik Cadfael de hoofdrol in speelt. Een lekker tussendoortje.

Een leerling attendeerde me op de schrijver Martin Cruz Smith. Ik had nog nooit van hem gehoord. ‘De gouden mijl’ was mijn eerste kennismaking. Een beetje een chaotisch verteld verhaal dat zich hoofdzakelijk afspeelt in de stationsbuurten van Moskou. Een gestolen baby, een dood gevonden danseres, hoertjes, een ontslagen misdaadonderzoeker, corrupte politie en een super miljardair. Ik ga vast nog eens een ander boek van deze schrijver lezen maar niet onmiddellijk.

‘Schemerleven’ van Jaap Robben staat al op verschillende short lists voor aankomende boekenprijzen. Dat begrijp ik. Een mooi boek dat me ook buikpijn en ongemak heeft bezorgd. Enerzijds zie ik net iets te veel mijn moeder opduiken en dan weer zie ik mezelf, deels in het verleden, deels in de gevreesde nabije toekomst.

Ik lees ook twee andere boeken. Afwisselend en deels tussendoor. ‘De Zanzibar driehoek’ (non fictie) en het dikke boek ‘Max, Mischa & het Tet-offensief’.

Daar zal ik later vast nog wel eens op terugkomen.

In de serie: BOEKEN

De dag begint

Tags

Beloofd is beloofd, Boeken, Dageraad, Helios, Johan Harstad, Lezen, Max Misha en het Tet-Offensief, Mythologie, Pareltje, Zonnegod, Zonsopkomst

Al minstens een jaar – ik denk zelfs al langer – staat het boek ‘Max, Mischa & het Tet-offensief’ van de Noorse schrijver Johan Harstad op mijn e-reader. Ik las destijds zoveel goede recensies over dit boek dat ik het absoluut wilde hebben, wilde lezen.

En toch begon ik er niet eerder aan. Waarom niet? Het aantal pagina’s. Dat lees je misschien hierboven op de kaft: 1232 bladzijden. Slik. Op mijn e-reader is dat aantal teruggebracht tot 1023 pagina’s, nog steeds behoorlijk veel. Omdat er een vakantie aankomt dacht ik: “Nu of nooit.”Ik herlas een paar korte recensies. Hoofdzakelijk heel positief. Iemand waarschuwde dat het eerste hoofdstuk misschien wat taai is maar dat het daarna heel vlot leest. Ik ben begonnen en na een tiental bladzijden lees ik het volgende:

‘De dag begint. Als een regieaanwijzing.

Als kind stelde ik me altijd voor dat de dag handmatig op gang moest worden gebracht en dat het eeuwig nacht zou blijven als niemand die verantwoordelijkheid op zich nam. Ik zag een soort afgezant van Onze-Lieve-Heer op aarde voor me, een stevige kerel die elke ochtend voor dag en dauw, nog voor ook maar iemand van ons wakker was, met tegenzin opstond en in zijn eentje het bos in liep, zijn lieslaarzen soppend in het moeras, in een modderige overall en met een shagje in zijn mond sjouwde hij naar een afgelegen blokhut waarvan alleen hij het bestaan kende, en daar zwengelde hij krakend de nieuwe dag aan, in zichzelf mopperend en klagend. Hij zorgde ervoor dat de zon zich boven het land verhief en dat het verkeer op gang kwam, met zijn hulp stroomden de nieuwsberichten uit radio’s en tv’s en begonnen de ‘vogels weer zo te zingen dat het leek of ze dat uit eigen beweging en uit enthousiasme deden; hij zorgde ervoor dat we allemaal wakker werden en ons aankleedden. Pas als de ochtendspits een feit was, sjokte hij uitgeput langs dezelfde weg terug en ging naar bed en het kon hem geen donder schelen dat de buren hem verweten dat hij een nietsnut was die niet eens de puf had om zijn rekeningen uit de brievenbus te halen of om ’s zomers het gras te maaien. In ons gezin gniffelden we vroeger om God, dit kwam voor mij nog het dichtst in de buurt van een godsbeeld. Een man van het volk. Een clandestiene arbeider.’

Uittreksel van: Johan Harstad. ‘Max, Mischa & het Tet-offensief’.

Ik ben meteen verkocht. Ik vind dit zo mooi.

Natuurlijk denk ik zelf niet meer na hoe de dag begint. Dat hebben we al op de lagere school geleerd: ‘De aarde draait om zijn as en dat doet hij tegen de klok in oftewel in oostwaartse richting. Daarom zien wij ’s ochtends de zon opkomen in het oosten en zien we hem ’s avonds in het westen weer ondergaan. Doordat de aarde draait zit er ook steeds een ander gedeelte in het licht.’ Later las ik ook verhalen en mythes van oude culturen en hun uitleg hoe de dag begint. Zoals over de Griekse zonnegod Hellios en zijn zonnewagen.

Helios op zijn zonnewagen.

Terug naar het boek. Ik ben gevorderd tot bladzijde 64. Nog steeds met veel plezier. Ik zal later wel eens melden als ik bladzijde 1023 heb bereikt. En dan ga ik zelf het boek beoordelen met mijn eigen ****-sterrenranking. Misschien wel met een logje …

Dit is #3 van acht dagen na elkaar een logje publiceren.

In de serie: BOEKEN en BELOOFD IS BELOOFD

ps. Meer lezen over zonnegoden in allerlei culturen: klik HIER

Lezen en Luisteren (#5)

Tags

Boeken, C. J. Sansom, Gabrielle Zevin, Historische roman, Lezen, Lize Spit, Margriet de Moor, Michael Connelly, Morgen en morgen en morgen, Oek de Jong, Raoul de Jong, Rembrandt, Thriller

Ik had het al aangekondigd. Ik publiceer weer een overzicht van de boeken die ik onlangs heb gelezen. Meer voor mezelf, als geheugensteuntje. Ik beweer niet dat ik al deze boeken ook tip als een een boek dat je moet lezen. Als er wel zo’n boek bij is zal ik dat zeker vermelden. En ik weet dat de niet-lezers daar weinig aan kunnen toevoegen. Prima, dat geeft niets.

Best opvallend in dit overzicht zijn de weinige thrillers die ik de laatste weken heb gelezen.

Ik heb ze alle drie graag gelezen. ‘Het zwarte vuur’ is een thriller ten tijde van Hendrik VIII en Cromwell. Ik zou dit boek ook kunnen onderbrengen in het genre ‘historische thriller’ of ‘historische roman’. ‘Woestijnnacht’ van Michael Connelly is goed maar zeker niet zijn beste boek.

De boekenweek is ook alweer afgelopen …

Ik heb allebei de boek(jes) met veel plezier gelezen. Ik ben nooit begonnen aan ‘Het smelt’ van Lize Spit maar misschien dat ik dat nu wel een keer ga doen.

Ik ben fan van ‘Oek de Jong’. Ook zijn nieuwste – grotendeels autobiografische – roman las ik met veel plezier. Toen bedacht ik dat ik zijn ‘Opwaaiende zomerjurken’ weer eens wilde lezen – na ruim 30 jaar. Lezen werd luisteren. Goed maar niet meer de sensatie die ik toen had of heb met zijn nieuwere romans.

‘Winter in Madrid’ van C. J. Sansom is een historische roman. Plaats van handeling: meestal Madrid in afwisselend in 1930 – 1936 en 1940. Spaanse burgeroorlog en het begin van WO II. Het verhaal is fictie maar de context en de historische feiten zijn correct. Ik heb het graag gelezen. De uitgever zal het vast promoten als ‘thriller’ of ‘spionageroman’.

‘De schilder en het meisje’ is een leuk tussendoortje. De schilder wordt nooit ‘Rembrandt’ genoemd maar natuurlijk gaat het over hem, zijn zoon en Amsterdam.

‘Morgen en morgen en morgen’ is een opwindende en duizelingwekkende roman over vriendschap, beperking, creativiteit en boven alles over onze behoefte aan verbinding: lief te hebben en geliefd te worden. Ja, dit is een liefdesverhaal. Op een ijskoude dag in zijn eerste jaar op Harvard stapt Sam Masur uit de metro en ziet Sadie Green. Hij roept haar naam. Even doet ze alsof ze hem niet hoort maar dan draait ze zich om. Het is het begin van een legendarische samenwerking. Sam en Sadie zijn nog geen vijfentwintig, ze zijn briljant, succesvol en beroemd vanwege hun gamedesigns. Maar dit zal ze niet beschermen tegen hun ambities of tegen de liefde. 

Ik vond het een prachtig boek. Ik ben totaal geen ‘gamer’ dus heel wat termen zijn me vreemd. Maar dat geeft niets. Ik hou wel heel veel van bordspelletjes. En van mooie boeken. En dit is een mooi boek. Mocht mijn moeder (zaliger) me kunnen zien dan zou ze vast gemompeld hebben “Koen is zijn verstand weer eens aan het verlezen.” 450 blz in twee dagen. En daarna zou ze niet kunnen wachten tot ze het boek zelf had kunnen verorberen.

In de serie: BOEKEN

Lijstjesmaandag of 10 extra vragen aan mezelf

Tags

1000 vragen, Avocado, Bomen, Familie, Isabel, Kerkhof, Kippen, Lezen, Netflix, Ongeluk, Pudim, The Night Agent, Vrienden, Weekend, Whatsapp, Winter in Madrid

Een maandagochtend begint bijna altijd met ‘Studio Voetbal’ gevolgd door ‘Lijstjesmaandag’ van Liesbeth Apenstaartje. Zij heeft – in tegenstelling met mijn persoontje – een ijzeren blog-discipline wat het beantwoorden van vragen betreft. Ik keek daarnet even snel naar de vragen die nog op me liggen te wachten in mijn reeks: 1000 vragen aan mezelf. Ik ben aanbeland bij vraag 800.

Tja. Zucht. Laat ik gewoon ter plekke – hier en nu – 10 vragen bedenken over het afgelopen weekend. En die nummer ik dan vanaf nr 1026. Wil je weten waarom? Klik dan HIER.

1026. Wat was het hoogtepunt van het afgelopen weekend?

Een etentje met Isabel op zondagmiddag bij ‘Food Lovers’ in Matola Cidade. Lekker eten, een flesje witte wijn en live muziek van een Mozambikaanse band die we niet kenden. Heel goed.

1027. En wat was het dieptepunt van het afgelopen weekend?

Zaterdagochtend kregen we Whatsappjes dat onze vriend en bijna-buurman O een ernstig auto-ongeluk heeft gehad in de vroege morgen. Ik ga er niet te veel over uitweiden. Huurauto total loss, korte opname in het ziekenhuis met verwondingen aan zijn linkeroor en een aangereden voetganger (v) die nog in het ziekenhuis ligt. Isabel is al tweemaal langs geweest. Dit krijgt vast nog een staartje. (Sorry Liesbeth, dat bedoel ik niet als grapje)

1028. Hoeveel stappen maakte je dit weekend?

Te weinig. Vrijdag 3.455 – Zaterdag 5.070 – Zondag 4.260 Nu het iets minder warm is kan ik het argument ‘te warm’ niet meer gebruiken. Dus …

1029. Wat lees je?

Dat kun je altijd zien in de rechterkolom van mijn blog. Waarschijnlijk zie je dat niet als je dit stukje op een telefoon leest. Ik lees: ‘Winter in Madrid’ van C. J. Sansom. Officieel is het een thriller, ik vind het eerder een historische roman met wat spannende elementen.

1030. Wat kijk je?

Ook hier verwijs ik graag naar de rechterkolom. We eindigden zaterdagavond een Mexicaanse serie ‘Tríada’ en we begonnen gisteravond aan ‘The Night Agent’. We zagen twee afleveringen, tot nu toe zeg ik dat het een soort ’24’ is.

1031. Weekend betekent ook vaak ‘sport’. Ook dit weekend?

Ik zag niets live. Wel was ik blij met de 0 – 3 overwinning van de Rode Duivels. Ik kan niet hetzelfde zeggen over Oranje, 4 – 0 verlies. En dat Wout van Aert het alweer goed doet is een understatement. Aftellen naar de Ronde van Vlaanderen.

1032. Heb je tijdens het weekend contact gehad met de familie in het buitenland?

Ja, op zaterdagochtend gingen we naar het kerkhof in Maputo. Een traditionele ceremonie, één jaar geleden overleed Tia Catarina. Met een paar foto’s hield ik de (schoon)familie in Belfast, Johannesburg en Lissabon op de hoogte. Zaterdagmiddag hadden Catelijne en ik eindelijk tijd gevonden om wat langer bij te kletsen. En kleinzoon Ender werkt hard aan zijn spreekbeurt over Mozambique. Bompa heeft hem een beetje op weg geholpen.

1033. En nog nieuws uit de keuken?

Een lekkere pudim van passievrucht. Mmm, met grote dank aan Isabel. Verder moeten we heel dringend de diepvries in de buitenkeuken ontdooien want een onverlaat heeft de deur open laten staan. Gelukkig zat er niet heel veel in. Ja, veel ijs. Zucht.

1034. Van de keuken naar de tuin. Is er iets te zeggen over het weelderige groen in de tuin?

Dat alles heel hard groeit. Warm en heel regelmatig een bui … kortom: groeizaam weer. Het gras groeit (te) hard. Ook de bougainville groeit als kool. Net zoals de Partij voor de Dieren. (Grapje) Isabel knipte een mooi boeket witte, wilde rozen. Ze staan nu te schitteren in een vaas op de veranda. Onder de grote avocadoboom liggen er elke dag minstens tien joekels. Er valt niet tegen op te eten. Dat is een mededeling die ik elk jaar met mijn lezers deel. Hahaha. We moeten nadenken over de steeds groter wordende bomen aan de rand van het zwembad. We zien bijna door de bomen … de tuin niet meer.

1035. Is er dierennieuws?

De plannen om een nieuw kippenhok te bouwen zijn er. Maar nieuwe kippen kunnen niet gehuisvest worden in plannen. Dus tijd voor actie. De schildpadden hebben drie baby’s. Een jong poesje dat we drie weken geleden ophaalde, ontsnapte vrijwel onmiddellijk en hebben we nooit meer gezien. Dat moeten we bij een nieuwe poging toch wat beter aanpakken.

In de serie: 1000 vragen aan mezelf

Lezen en Luisteren (#4)

Tags

Boeken, Damon Galgut, E-boek, E-reader, Elodie Harper, Isabel Allende, Lezen, Paolo Cognetti, Rene Appel, Simone van der Vlugt, Wilbur Smith

Laat ik beginnen met de vijf boeken die ik de afgelopen tijd heb beluisterd. Meestal in de auto, heel soms in mijn werkkamer en nog zeldzamer terwijl ik wandel. Dat laatste – wandelen – doe ik veel te weinig maar dan gebruik ik de smoes: te warm, te slijkig door de regen. Ik beken … het zijn smoezen. En aan goede voornemens doe ik zelden.

Zoals ik al eerder vertelde, luister ik naar boeken via mijn abonnement van de bibliotheek in Leeuwarden. Na drie weken verdwijnen ze vanzelf uit mijn digitale boekenkast. Het is wel mogelijk om een boek een periode langer te lenen.

Waarschijnlijk is ‘De acht bergen’ het bekendste boek omdat het onlangs prima is verfilmd. Een mooi boek, een mooie film. Het mooiste boek dat ik in dit logje ter sprake breng. ‘Hittegolf’ is een verzameling korte verhalen die allemaal het etiket ‘thriller’ en ‘licht erotisch’ mee kunnen krijgen.

‘De lege stad’ is een historische roman. Het bombardement op Rotterdam 1940. ‘De belofte’ sprak me zeer aan, mede omdat het zich in Zuid-Afrika afspeelt. En zoals je weet is dat bij ons ‘om het hoekje’. ‘Het Wolvennest’– ook een historische roman was onderhoudend. Ik had het echter nog niet volledig beluisterd toen de drie weken erop zaten. Ik voelde geen behoefte om het opnieuw te downloaden. Dat laatste kwam ook door de kerstvakantie. Een periode dat ik uiteraard veel minder in de auto zit.

Twee boeken van bestseller-schrijver Wilbur Smith. Ik ben al heel lang fan van zijn boeken. Waarbij ik wel moet opmerken dat niet al zijn boeken een hoge waardering krijgen. En dat was nu ook weer aan de hand. Ik las ‘Roofvogels’ in de vakantie. Heel veel uurtjes leesplezier. Ook dit verhaal speelt zich af in zuidelijk en Oost-Afrika. Maar dan wel in de 17de eeuw. De VOC-tijd. Heel veel jaren later schreef hij een vervolg op Roofvogels. ‘Gouden Leeuw’. Ik vond het een vervelend boek met enkele afschuwelijke personages. Ik heb het boek figuurlijk dichtgeklapt – ik lees digitaal op mijn e-reader – zo’n honderd pagina’s voor het eind.

Het grote leesproject van de laatste weken was ‘Het huis met de geesten’ van Isabel Allende.

Dit boek en de schrijfster verdienen een apart logje. Met andere woorden: wordt vervolgd.

In de serie: BOEKEN

Het gaat goed

Tags

Beeldende kunst, Chile, Constantin Brâncuși, De kus, Lezen, Literatuur, Pablo Neruda, Poëzie

“Ook al zouden we alle bloemen plukken,

de lente zullen we niet tegenhouden.”

Pablo Neruda.

Constantin Brâncuși – De kus

Pim Lammers

Tags

Boeken, Gedichten, Gunay Uslu, Hetze, Kinderboekenweekgedicht, Kinderen, Lezen, LHBT, Op wie ben ik?, Pedofilie, Pim Lammers, Poëzie, Tzum, Verontwaardiging, Wouter van Heiningen

Met afschuw en verontwaardiging las ik afgelopen dagen het nieuws rond schrijver en dichter Pim Lammers (29). Hij heeft zoveel haatmail en doodsbedreigingen ontvangen dat hij zich terugtrekt als schrijver van het jaarlijkse kinderboekenweekgedicht. De hetze tegen hem komt uit zwaar christelijke, rechtse hoek. Ik sta figuurlijk met mijn oren te flapperen.

Op wie ben ik? – Pim Lammers

Hij schreef in 2015 een verhaal voor volwassenen over de relatie van een jonge jongen en zijn voetbaltrainer. Een verhaal dat is gebaseerd op een ware gebeurtenis van een kennis van de schrijver. Nu jaren later krijgt Lammers het etiket: ‘pedofilie-activist’. Ja, hij schrijft over pedofilie en over LHBT-onderwerpen. So what? Gelukkig hebben heel veel anderen (schrijvers, kunstenaars, Gunay Uslu, staatssecretaris van cultuur, premier Rutte, Pen Nederland, ea) deze haatcampagne veroordeeld. Ik sluit me daar graag bij aan.

Ik lees bijna dagelijks een gedicht via het weblog van Wouter van Heiningen. Een aanrader als je van gedichten houdt. Ook vandaag schrijft hij over Pim Lammers. Ik kan het niet beter verwoorden dan Wouter. Hij voegt het gedicht ‘Wat jongens niet mogen doen’ toe aan zijn grote verzameling gedichten. Klik dus HIER.

Tzum schreef een recensie over Lammers’ dichtbundel ‘Ik denk dat ik ontvoerd ben’. Klik HIER. Mocht je zijn oeuvre eens willen bekijken klik dan HIER.

ps. In de (onze) kleine schoolbibliotheek van NSM De Walvishaai hebben we één boek van deze schrijver. ‘Hoe beroof je een bank?’ Onze kinderen lezen dat boek met veel plezier.

In de serie: BOEKEN en GEDICHTEN

Alweer over boeken

Tags

Bibliotheek, Boeken, Claudia de Breij, De acht bergen, De draaischijf, De Pruimenpluk, Dimitri Verhulst, Dolf Jansen, E-reader, Elif Shafak, Freek de Jonge, Het eiland van de verdwenen bomen, Lezen, Paulo Cognetti, Tolino, Tom Lanoye

Iedereen die me hier al een tijdje volgt weet dat ik graag (en vaak) lees. Ik lees ook graag over boeken. Ik volg dus ook een aantal blogs over boeken. Daar verschenen de afgelopen week jaaroverzichten. Dat doe ik vandaag ook maar heel beperkt. Ik las 54 boeken en luisterde naar 14 voorgelezen boeken. Dus een totaal van 68 boeken. Als ik niet was gaan tellen had ik dit waarschijnlijk ook gegokt. Eén boek per week gelezen en één boek per maand beluisterd. Dat laatste bijna altijd in de auto en af en toe tijdens het wandelen. Anders dan eerdere jaren las en luisterde ik de meeste boeken via mijn bieb-abonnement.

Ik kies elk jaar het beste boek dat ik dat jaar las. Voor het eerst kan ik niet kiezen. Dus … ik benoem twee boeken als het beste boek dat ik las in 2022.

De draaischijf – Tom Lanoye en Het eiland van de verdwenen bomen – Elif Shafak

Je kunt deze boeken het etiket ‘historische roman’ geven. Maar denk er dan wel aan dat het over 20 eeuwse geschiedenis gaat. Respectievelijk in Vlaanderen (en een beetje in Nederland) en in Cyprus (en ook wel in Engeland). De boeken zijn onvergelijkbaar.

Ook De acht bergen – Paulo Cognetti en De pruimenpluk – Dimitri Verhulst eindigen wel in de top 5. Dus geen thrillers, alhoewel ik die het meeste lees.

Nieuwsgierig naar mijn gelezen boeken? Klik dan HIER en dan vind je ook mijn andere beste boeken van eerdere jaren.

In de rechterkolom zie je mogelijk wat ik op dit moment lees en beluister.

O ja, nog een dingetje. In het vroege najaar vertelde ik dat mijn Tolino 3 Shine (mijn e-reader) gecrasht was. Via een tip van Dirk ging ik op mijn telefoon lezen met ‘ReadEra’. Dat lukte prima maar toen bedacht ik dat mijn bibliotheek-abonnement ook een lees-app heeft. Dat werkt uitstekend en die mogelijkheid gebruik ik nu het vaakst.

En dan nu het echte nieuws. Omdat mijn ‘kapotte’ e-reader stof lag te happen besloot ik dat ‘lijk’ mee te nemen naar Nederland. Mogelijk wist iemand waar ik een poging kon wagen om … je begrijpt het al. Voor de zekerheid koppelde ik mijn Tolino aan mijn laptop om de batterij op te laden. En wonder o wonder … alles doet het gewoon. Wel zijn alle gelezen boeken gewist – dus ook de boosdoener – een illegaal gekregen bundel columns van Claudia de Breij. (*)

Ik wissel nu weer af. Non fictie en jeugdboeken lees ik op papier. De rest op mijn telefoon of op mijn e-reader. Joepie.

Veel leesplezier. In de serie BOEKEN

ps. Ik vond de oudejaarsconference van Claudia de Breij erg goed. En wat had ze een adembenemend mooi rood pak aan. Ook van de show van Dolf Jansen heb ik genoten. Nu nog hopen dat ik ‘De Schreef’ van Freek de Jonge ergens online kan zien.

In de trein

Tags

Blind, Braille, Dirigent, Leeuwarden, Lezen, Magazine, Metro, Nederland, NMBS, NS, Oliebollenkraam, Ouders, OV-chipkaart, Partituur, Rails, Railtender, Spits, Stiltecoupé, Trein, Tussen de rails

Ik zat de afgelopen week heel wat uurtjes in de trein. Dat vind ik geen enkel probleem, laat dat duidelijk zijn. Drie lange ritten van bijna 4 uur. Veel tijd dus om wat te lezen, e-mails te beantwoorden, een klein beetje te slapen, de hoofdpunten van het nieuws te bekijken, wat te whatsappen of enkele ‘Better call Saul’ – afleveringen te zien. Kortom: ik verveel me niet en een paar uur later ben ik op de plek van bestemming. In mijn geval de afgelopen week tweemaal Leeuwarden, tweemaal naar huis.

In deze opsomming vergat ik twee belangrijke onderdelen te vermelden: naar mensen kijken (en luisteren) en over hen fantaseren. En een mogelijk praatje maken met een medereiziger. (*) Dat laatste gaat een stuk moeizamer dan vroeger want bijna iedereen tuurt tegenwoordig naar zijn/haar eigen beeldscherm. Telefoon, tablet of laptop. Ik zat tweemaal in het stiltecoupé en daar wordt in principe niet gepraat of luidop getelefoneerd.

Ik reis al mijn hele leven zeer regelmatig met de trein. Er is best veel veranderd. Treinkaartjes waar een gaatje werd in geknipt zijn geëvolueerd naar de persoonlijke OV-chipkaart. Er rijdt geen koffiekarretje (railtender) meer door de trein. Best wel jammer maar ja … in de overvolle treinen tegenwoordig is er natuurlijk geen doorkomen aan. Op de grote stations zijn er nu mini-supermarkten en koffiebars. Het spoorboekje zit niet meer in mijn tas maar ik volg de dienstregeling nu op schermen in de trein of op m’n telefoon.

Vroeger zocht ik altijd naar een achtergelaten krant of tijdschrift. En naar ‘Tussen de rails’ en later ‘Rails’. Het gratis maandelijks magazine van de NS. De NMBS (Belgische treinen) had zijn eigen tijdschrift – hangend aan een haakje en/of touwtje – als ik me niet vergis.

‘TUSSEN DE RAILS’ – verboden mee te nemen.

Ik was er dol op. Als toevallig de maand bijna voorbij was verdween er wel eens een ‘Tussen de rails’ … richting mijn tas of rugzak. Ik geef het dertig jaar later toe. Ik hoop dat de strafbare feiten zijn verjaard.

Toen kwam de tijd van ‘Spits’ en ‘Metro’. De gratis krantjes. Ook die las ik bijna altijd op de trein. NS gooide het toen over een moderne boeg. ‘Tussen de rails’ werd ‘Rails’. Een trendy magazine met vaak een heel bijzondere layout. Het werd meer kijken dan lezen.

‘RAILS’ – verboden mee te nemen

Nu vind ik zelden nog achtergelaten lectuur in de trein. Best wel jammer. Krantenlezers lezen nu hun krant (of magazine) op de smartphone of tablet. Alweer een nostalgisch logje waarbij je mij niet hoort beweren dat het vroeger beter was. Wel anders.

Ik herinner me een treinreis (ik denk van Leeuwarden naar Bergen op Zoom) waarbij ik eerst tegenover een man zat die een partituur zat te lezen. Ik sprak hem aan en vroeg of hij hoorde wat hij las. Hij zei volmondig ja. Op dezelfde reis kwam ik terecht naast een blinde man. Hij had een volledig wit braille-tijdschrift op schoot liggen en zat te lezen – met zijn vingers uiteraard. Ook hem sprak ik aan en vertelde hem onder andere over de man met de partituur. Ik kreeg na een praatje zijn braille-tijdschrift. Heel aardig. Ik heb het minstens 15 jaar bewaard.

Zoiets bijzonders is me de afgelopen dagen niet overkomen. Wel had ik een gesprek met een dertiger uit Groningen die twintig jaar lang een oliebollenkraam had op kermissen en tijdens de kerstperiode. Hij is nu werkeloos want hij kan de energie (elektriciteit) niet meer betalen. Alles doorrekenen naar de klant zit er niet in.

(*) Mijn ouders hebben elkaar op de trein ontmoet. Ze lazen toevallig hetzelfde boek en raakten daardoor aan de praat. De rest is geschiedenis … waarvan de schrijver van dit blog dus een deel van die geschiedenis is. Een treinliefhebber.