Mozambique – eind negentiende eeuw. New Hampshire – een studentencampus en ergens in de middle of nowhere – eenentwintigste eeuw. Maastricht – zeventiende eeuw.
Dit waren (zijn) de werelden waar ik me de afgelopen weken heb bevonden. In mijn boeken dan toch. Maar het zijn nog eerder de verhalen en de stijl die me deden besluiten om dit stukje ‘Werelden van verschil’ te noemen.
VROUWEN VAN AS
Vrouwen van As
” Mozambique, eind negentiende eeuw. De bevolking wordt bedreigd door de legers van Zoeloekeizer Gungunhana en hoopt op steun van de Portugese kolonisator. Germano de Melo, een om politieke redenen verbannen Portugese sergeant, neemt zijn intrek in een vervallen kazerne in een afgelegen dorp. Daar trekt het vijftienjarige meisje Imani zijn aandacht. In een land verscheurd door oorlog kan een vrouw echter beter onopgemerkt blijven, alsof ze bestaat uit schaduw en as.”
Een indrukwekkend boek over mijn Afrikaanse thuis(land). Thuisland is natuurlijk een heel beladen woord. Ik bedoel natuurlijk het land waar ik me (ook) thuis voel. Goed. Het boek. Aangrijpend, poëtisch, magisch en niet gemakkelijk. Ik heb er langer over gedaan om dit boek te lezen dan gebruikelijk – deels door het bezoek en de drukte van de feestdagen.
Germano de Melo is als Portugees sergeant verbannen naar Nkokolani, het dorp (in de huidige provincie Inhambane) waar de vijftienjarige Imani woont met haar familie. De sergeant en Imani vormen de twee stemmen van het boek. De sergeant bemant in zijn eentje de legerpost en doet middels brieven verslag aan zijn leidinggevende. Tenminste dat denkt hij. Hij doet formeel verslag maar schroomt noch kritiek op Portugal, noch het persoonlijke. Zeker niet als hij over Imani schrijft. Zij is opgevoed op een Portugese missieschool voordat haar volk alweer moest vluchten voor een (stammen)oorlog. Haar moeder noemde Imani ‘As’, omdat je geen pijn voelt als je as bent. Als vrouw in een oorlogssituatie is dat een groot voordeel.
Het boek is gebaseerd op historische feiten maar is een fictieve vertelling doordrenkt met magisch realisme. Dit boek gaat over de laatste dagen van wat ooit Gazastaat heette, het op een na grootste door een Afrikaan geleide Zoeloe-keizerrijk in Afrika.
Ik heb genoten van dit boek. Natuurlijk omdat ik van geschiedenis hou en allerlei zaken (namen en plaatsen) me bekend voorkomen. Maar ook het magisch denken van Mozambikanen is zeer herkenbaar. Naarmate het verhaal in ‘Vrouwen van As’ verloopt, schetst Mia Couto steeds duidelijker wat oorlog en kolonisatie met zich meebrengt. Hoe het gewone volk wordt verscheurd en lijdt. Branie en heroïek leiden tot familievetes, bloedvergieten en vernietigingen.
Een paar citaten.
“De wreedheid van een oorlog meet je niet af aan het aantal grafzerken op het kerkhof. Die meet je af aan de lijken die niet begraven worden. Dat dacht ik terwijl ik me voorzichtig een weg baande tussen roofvogels, jakhalzen en aan stukken gehakte mensen.”
“Het is niet de oorlog die om wapens vraagt, het is omgekeerd, het zijn de wapens die de oorlog laten ontstaan.”
De deal
DE DEAL
“Hannah Wells heeft een enorme crush op Justin Kohl, de hunk van het footballteam. Maar hoe kan ze ervoor zorgen dat hij haar eindelijk ziet staan?
Garrett Graham is de populaire aanvoerder van het ijshockeyteam. Maar hij kan ijshockey wel vergeten als hij niet snel zijn filosofiegemiddelde verbetert met behulp van bijles. Hij laat zijn oog vallen op de sarcastische brunette die als enige van de klas een goed cijfer heeft gehaald voor het tentamen dat hij over moet doen. Het enige probleem: zij heeft helemaal geen zin om hem te helpen.
Garrett is echter niet voor één gat te vangen en bedenkt een sluw plan: zij geeft hem bijles, en hij doet een tijdje alsof hij haar vriendje is. Als Hannah namelijk een paar keer als zijn date op feestjes wordt gezien, zal ze daarmee ongetwijfeld de aandacht van Justin trekken. In een vlaag van verstandsverbijstering gaat Hannah akkoord met de deal. Dat kan niet misgaan… toch?”
Ooit gehoord van het genre: ‘New Adult’? Daar schijnt dit boek aan te voldoen. Ik zou het eerder ‘Bouquet 2.0’ of ‘High School Soft Porno’ noemen. Waarom heb ik dit boek in hemelsnaam gekocht? Ik denk als iets extra voor € 1,99 bij een andere bestelling. Wat een plat verhaal. Geen enkele diepgang. Verschrikkelijk voorspelbaar. Goed … ik kan dit boek afstrepen van een denkbeeldige ‘challenge’ waarbij ik veel soorten genres moet lezen. En je begrijpt het natuurlijk … geen aanrader. Verder geen woorden aan vuil maken. Zonde van uw en mijn tijd.
VERLEDEN TIJD
Verleden tijd
“Jack Reacher is op weg van Maine naar San Diego, liftend of te voet, het maakt hem niet veel uit. Als hij in New Hampshire de plaatsnaam Laconia ziet, besluit hij er een kijkje te gaan nemen, omdat het de geboorteplaats van zijn vader is. Bij navraag blijkt dat niemand zijn vader gekend heeft en ook in het bevolkingsregister is hij niet te vinden. Toch vindt Reacher enkele sporen en blijkt dat de Reachers woonden waar nu een appelboomgaard is. Afgelegen net als het motel enkele kilometers verderop waarvan een zekere Marc Reacher mede-eigenaar is. Is hij familie? Is dit wel een gewoon motel?”
Alweer de drieëntwingste thriller van Lee Child met Jack Reacher – einzelgänger en voormalig militaire politie-commandant – in de hoofdrol. Af en toe heeft het boek ‘Stephen King-achtige’ trekjes. Opnieuw een pageturner. Vlot geschreven met de bekende Jack Reacher elementen. Geregeld een knokpartij waarbij de tegenstander wordt gewaarschuwd maar Jack aan een paar kop- en elleboogstoten genoeg heeft. Natuurlijk heeft hij ook een conflict met het plaatselijk gezag. Dat levert trouwens de beste dialogen op. Met plezier gelezen maar het is zeker niet het beste boek uit zijn grote oeuvre.
SPAANS VUUR
Spaans Vuur
“Maastricht, 1635. In de duisternis van de stad sluipt een Spaanse moordenaar rond, verkleed als monnik, zijn mes verborgen in de mouw van zijn pij. Zijn slachtoffers lijken willekeurig gekozen, maar achter elke moord schuilt een weldoordacht plan. Resultaat van zijn praktijken: angst en paniek onder de bevolking.
In Maastricht woedt een felle godsdienststrijd tussen de katholieken en de calvinisten; de stad is ingesloten door de Spaanse legers. Het lijkt een kwestie van dagen en de stad valt weer in Spaanse handen. Tegen deze achtergrond van de Tachtigjarige Oorlog krijgt de jonge Evan Sharpe, tolk in het leger van Frederik Hendrik, opdracht om uit te zoeken wie deze nietsontziende moordenaar is. Zijn speurtocht voert hem – dwars door het vijandig Spaanse gebied – naar het bedevaartsoord Scherpenheuvel, waar de eerste stukjes van de puzzel op hun plaats vallen …”
Dit is het eerste boek dat ik lees van Wouter van Mastricht. Een tip van een medeblogster. Heel erg dank. Als je hier al een tijdje meeleest, begin je natuurlijk mijn smaak een beetje te kennen. Ik heb het boek nog niet uit maar dat gaat vast niet lang meer duren. En het smaakt nu al naar meer …
In de serie: BOEKEN
Grensgebieden krijgt op heel veel plekken een hoge waardering. Ja, het boek zit goed in elkaar maar het wordt mij allemaal wat te gruwelijk. En té specialistisch en te technisch. Dat laatste kan ik niet goed uitleggen want dan verraad ik zaken uit het verhaal. Op de kaft staat een citaat: ‘De beste Zweedse misdaadroman ooit’. Nonsens. Ik kan zo vijftien Zweedse thrillers bedenken die echt beter zijn dan dit boek.
