Mijn ochtenden zijn (meestal) gevuld met lesvoorbereidingen, huiswerk en toetsen nakijken. Zo ook vandaag. De leerlingen houden in een map een leesdagboek bij en ook al hun schrijfopdrachten. Afgelopen week kregen ze als (schrijf)opdracht een onderschrift te bedenken bij een tekening. Ze moesten ook opschrijven (beschrijven) wat ze allemaal op die tekening zien. Ook de details. En de belangrijkste opdracht: ‘Schrijf een (toneel)dialoog’ n.a.v. die tekening. En dat driemaal.
Om het voor jullie ook wat visueler te maken voeg ik de drie tekeningen toe.
Tekeningen: Michiel Wijdeveld
Ik ben benieuwd wat ze verzonnen hebben. Als je op de tekeningen klikt zie je ze uiteraard wat groter.
Dit was #2 van acht dagen na elkaar een logje publiceren.
Twee weken niet bloggen is niet echt mijn gewoonte. Natuurlijk is dat al wel eens gebeurd maar toch niet dikwijls. Was er iets aan de hand? Nee, niets anders dan anders. Ik las wel blogs en antwoordde af en toe op een stukje. Ik scrolde als gewoonlijk door mijn Facebook en Twitter. Ik heb tegenwoordig een digitaal NRC-abonnement dus daar breng ik wel wat meer tijd door dan daarvoor. Ik zou niet zo één twee drie kunnen zeggen waarom ik niets publiceerde. Maar ik maak het goed. Ik bedenk 14 kleine onderwerpen, bedenk er dan een vraag bij en beantwoord dan de aan mezelf gestelde vraag. Van 1037 tot 1050. Héhé.
1037 Wat ligt er in de directe omgeving van je laptop?
Ik kijk even rond. Twee potloden. Een doosje paperclips. Een schaar. Twee afgescheurde Peter van Straten grapjes. Mijn e-reader verbonden met een kabeltje aan de laptop. Een lijstje met jeugdboeken die ik voor de school wil aanschaffen. Mijn twee mobieltjes. De printer.
1038 Wat hoor je op dit moment?
Classic.nl – afwisselend klassieke muziek en wat noodzakelijke mededelingen. Ik hoor Isabel in de keuken, rammelen met bestek tijdens de afwas. Ik hoor vogeltjes maar kan er geen namen opplakken. Af en toe hoor ik de waterpomp even aanslaan. En omdat ik weet dat ik de pomp van het zwembad zou moeten kunnen horen, doe ik dat ook. De radio hoor ik het beste.
1039 Wat zijn je plannen voor vandaag?
Een rustige zaterdagochtend. We hadden een uitgebreid ontbijt op de veranda. Heerlijk. Straks moeten we naar een familievergadering ter voorbereiding van een lobolo. De traditionele bruiloft waarin de bruidsschat wordt besproken en wordt aangeboden door de aanstaande bruidegom. Onderweg naar die afspraak doen we nog wat boodschappen. Ik hoop dat we op tijd terug zijn.
1040 Is er een vaste gewoonte die je onlangs hebt veranderd?
Ja. Zoals ik al vaker heb verteld kijken wij hoogst zelden gewone televisie. Wij zijn Netflixers. Kijk ik in mijn eentje dan gebruik ik Nederlandse ondertitels. Kijkt Isabel alleen dan leest zij Portugese onderschriften. Samen – dan gebruiken we Engelse subtitles. Tot zover is er niets veranderd. Audio stond tot voor kort altijd op de originele taal. Een Duitse serie – we horen Duits. Een Noorse serie – we horen Noors, enzovoort. Dat hebben we sinds kort aangepast. Kijken we naar een meer exotische serie (Koreaans, Fins, Turks, etc) dan zetten we de audio op Engels (met Engelse ondertitels). Raar? Ach ja …
1041 Eigen foto’s zijn uiteraard uniek. Heb je een eigen foto van de laatste weken die de term ‘uniek’ ook echt verdiend?
Mijn klaslokaal (eenmaal per week)
1042 Maakte je iets klaar in de keuken wat al lang geleden was?
Ja. Rijstpudding. Dessertrijst is in Mozambique niet te vinden. Dat staat dus op een niet-bestaand boodschappenlijstje voor mijn traditionele hup Leeuwarden – Djonasse. Het pak dessertrijst stond wat verborgen achter wat andere pakken in de voorraadkast. ‘Ha, daar ben!’ dacht ik. Rijstpudding op z’n Grieks, sticky rice met verse mango en kokosmelk op z’n Thais. Morgen rijstpap met saffraan op z’n Vlaams. Met bruine suiker uiteraard. Nog zo’n product dat ik in Mozambique niet vind.
1043 Wat staat er op je to do lijstje dat je steeds maar uitstelt?
Kleren uitzoeken die ik nooit meer draag of zal dragen en die dan naar een goed doel brengen.
1044 Maak je je ergens zorgen over?
Ja … maar ik heb nu geen zin om er over te schrijven. Het zijn trouwens geen heel ernstige zaken. Want stel je voor dat jij (de lezer) zich daar dan weer zorgen over gaat maken. Niet nodig.
1045 Heb je (jullie) vakantieplannen?
Als ik mezelf vanochtend op de veranda zie zitten, heb ik eigenlijk geen vakantie nodig. Een mooie tuin, lekker weer, het zwembad op nauwelijks tien stappen vanaf de veranda, een gevulde ijskast met oa lekkere verse vis voor de barbecue vanavond of morgen. De witte wijn ligt al koud. Dat hou ik nog wel even vol ondanks een te volle klusjeslijst …!
Binnen twee weken zijn we 10 jaar getrouwd. Ooit hadden we het plan om dat in Mexico te vieren. Toen werd het Vietnam. Nu waarschijnlijk Zuid-Afrika. Er even tussen uit want ook Meester Koen heeft twee weken ‘mei-vakantie’ in april. Maar we hebben nog niets geboekt.
1046 Doe je mee aan loterijen?
Nee. Geen Lotto, geen Postcodeloterij en ook geen Staatsloterij meer. Zelden iets gewonnen, dat wel gehoopt natuurlijk. Het boek ‘De rat van Amsterdam’ (Pieter Waterdrinker) heeft me ooit het laatste zetje gegeven om daarmee te stoppen.
1047 Wat ging er de laatste tijd kapot?
Gisteren een leeg whiskyglas. Het glibberde in de keuken uit mijn natte handen … op de plavuizenvloer. De zonneklep in onze auto aan de kant van de chauffeur brak af. De barracuda in de zwembad is niet kapot maar wel aan vervanging toe.
1048 Heb je een goed voornemen om de komende tijd te doen?
Laat ik tot volgende week zaterdag elke dag een logje publiceren. Of valt dat niet onder de categorie ‘goed voornemen’?
1049 Over je weblog gesproken, hoeveel SERIES heb je daar?
1050 Staan of er hangen er foto(lijstjes) in je werkkamer?
Ik tel zes fotolijstjes met trouwfoto’s. Nog vier foto’s van Isabel alleen en twee foto’s van ons samen. Op een apart plankje in de boekenkast staat een foto van mijn broer Bart, een foto van Ine met haar vader, een foto van Ine (in de VS) en een fotootje in een vuurtorenlijstje van Ine en Koen. Op hetzelfde plankje staan ook de overlijdens-foto-kaartjes van mijn ouders, oma Rietje en Ine (bovenop de vuurtoren van Kaap Agulhas).
Eerst een kort overzicht van logjes die ik niet heb gedeeld met jullie. Driemaal een stukje geschreven over de BBB en Caroline. Elke keer bij het nalezen vond ik het flut-stukjes en stuurde ik ze linea recta naar de prullenbak. Ik ben geen politiek analyticus dat mag duidelijk zijn. Toch ben ik benieuwd hoe het politieke landschap er zal uitzien in Nederland over een paar maanden of over een jaar of twee …
Iets schrijven over mijn werk als ‘meester Koen’ op de Nederlandse school in Mozambique is een herhaling van zetten. Behalve over afgelopen zaterdag. Onze jaarlijkse voorleesdag. Een geslaagde NTC-activiteit. Omwille van privacy kan (mag) ik hier geen foto’s van plaatsen.
Af en toe kijk ik een serie of film. Meestal zijn het keuzes van Isabel. Ik haak veel vaker af dan vroeger. Is het mijn desinteresse of ben ik wat Netflix-moe?
Steeds meer tv-programma’s en podcasts zijn niet meer toegankelijk als je niet in Nederland bent. Daar baal ik van. Zelfs bij BVN krijg ik die mededeling regelmatig. Bah. Ik wil niet aan een VPN-abonnement, het leven is nu al veel te duur. Ps. Isabel heeft nog geen nieuwe baan maar we hebben een prima manier gevonden om elkaar niet in de weg te zitten.
De dagen worden steeds korter. Ja … zo gaat dat aan de andere kant van de evenaar. Dat vind ik niet leuk want nu kom ik bijna altijd in het donker thuis. Niet leuk.
Ik schrijf met grote regelmaat iets over de boeken die ik las. Dat zijn mijn logjes met het minst aantal reacties. Dat geeft niets, ik begrijp dat. Ik maak die stukjes meer voor mezelf zodat ik later herinner wat ik las. Dus wees gewaarschuwd … er komt weer zo’n overzicht aan. Hahaha.
We maakten twee weken geleden een leuke weekenduitstap naar Praia do Bilene. Bijna 4 uur bij ons vandaan, in de provincie Gaza. Laat ik daar dan maar wat foto’s over delen.
Praia do Bilene – provincie Gaza (Mozambique) maart 2023
Collega blogger Gerbie plaatst met grote regelmaat foto’s van voetbalvelden. Hij draagt ze altijd op aan Hans van der Meer.
Ik moest aan hem denken tijdens dit uitstapje …
Voetbalvelden – veldjes in Praia do Bilene (provincie Gaza – Mozambique)
Laat ik mezelf weer op gang bloggen met honderd tags. Ik gebruikte dat trucje eerder. Klik HIER mocht je dat nog eens willen lezen. Gewoon woordjes beginnen schrijven over zaken of dingen die ik de afgelopen tien dagen heb meegemaakt. Of wat me op de een of andere manier heeft beziggehouden. Bijvoorbeeld het woord ‘boekenkast’. Als ik het echt zou noteren als een tag zou er #boekenkast staan. Ik ga dat hekje niet honderd keer toevoegen. En een tag die uit meerdere woorden bestaat zoals ‘Wilbur Smith’ ga ik niet aan elkaar schrijven. In tag-land zou dat dan #wilbursmith zijn.
Je begrijpt vast wat ik bedoel. In totaal willekeurige volgorde.
Chocolade. Alcoholvrij. Grafzerken. Gasfles. Noorse zalm. Naakt. Jan van Eyck. Per seconde wijzer. Harddisc. PSV. Kalfstong. Ontslag. Black Earth Rising. Ratten. Zwembad. Prei. Anne Frankhuis. Docentenlicentie. Diabetes type 2. Huiswerk. Printpapier. Dirk Jan. Citroenwater. Manifesto. Transfers.
Weegschaal. Buitendouche. Onkruid. Metselaars. La Gomera. Melk. Slapeloos. Lijstjes. Lunchbox. Veilig Leren Lezen. Piraten. Kaapstad. Manchester United. Reageren. Roosterwijziging. Duizend vragen aan mezelf. Cartoon. Boerenoorlog. Johannes Vermeer. Postcodeloterij. Code +. Logeerkamer. Linda Rusconi. Isabel. Schilderen.
From Scratch. Wilhelm. Statusfoto’s. Zeerust. Anjet Daanje. Budgettering. De slimste mens. Zon. Jérsica. Bruegel. Wisselkoers. Musical Moods. NSM De Walvishaai. Nederlandse ambassade. Nuit. Toekomstzorgen. Liefde. Spruitjes. Gezondheid. WC-rolletjes. NOB. Wevernest. Wielrennen. Goes. Duin.
Dat waren ze weer voor vandaag – mijn honderd tags voor deze keer. Mocht je denken ‘Daar wil ik wat meer over weten / horen / lezen.’ Schroom dan niet om dat dan in je reactie te vermelden. Ik beloof niet dat ik alles ga uitleggen maar misschien zijn er wel tzt een paar logjes uit te persen.
… scheepsrecht. Dit is natuurlijk geen bestaande uitdrukking. De juiste uitdrukking luidt: ‘Driemaal is scheepsrecht.’ Iets voor optimisten. Lukt het de eerste keer niet en ook de tweede keer niet dan gaat het vast de derde keer goed komen.
Ik ben eerder een optimist dan een pessimist en zeker geen doemdenker. Maar daar gaat dit stukje niet over. ‘Waarover dan wel?’ hoor ik natuurlijk niemand denken want dat lukt me nooit … ‘horen wat een ander denkt’. Ik dwaal af. Zoals jullie weten heb ik een tijdje geleden mijn oude stiel weer opgepakt. Leraar Nederlands. Meestal met NT2-studenten en sinds januari 2020 ook als ‘Meester Koen’ in zowel het VO als in het PO. Tijdelijke afspraken werden omgezet in een jaarcontract en dat jaarcontract werd weer met een jaar verlengd, enzovoort. Enfin … brood op de plank en ik kon het afgelopen (school)jaar combineren met de grote theaterproductie in Goes (Nederland). Die afspraken waren al lang geleden gemaakt.
De combinatie was niet altijd gemakkelijk maar het is gelukt. In het voorjaar 2021 kreeg ik een vraag of ik interesse had in een nieuwe regie in Wouw.(Dankjewel Willem). Ik heb daar eerder met veel plezier samengewerkt met Harmonie Oranje en een geweldig productieteam. Tijdens de zomer 2021 hebben we samen aan tafel gezeten maar ik gaf meteen aan dat een nieuwe samenwerking niet vanzelfsprekend was. Ik in Leeuwarden of in Mozambique en zij in West-Brabant. Reiskosten, overnachtingskosten, enzovoort. Begin van dit jaar heb ik aangegeven dat ik niet beschikbaar ben. SNIK.
Afgelopen mei kreeg ik via Facebook (dankjewel Bernadette) de vraag of ik interesse heb voor een nieuwe regie in Roosendaal. Bij Het Roosendaals Toneel. Ook aan die toneelvereniging heb mooie herinneringen. Ik heb opnieuw nee gezegd wegens mijn les-geef-afspraken. SNIK. En natuurlijk bedacht ik toen dat het jammer was dat die twee vragen niet tegelijkertijd werden gesteld. Maar zo gaat dat nu eenmaal in het leven van een artistieke freelancer.
En toen werd het begin september en het nieuwe schooljaar ging van start. Ik word gebeld vanuit Nederland en ik krijg de vraag of ik interesse heb in een muziek-opera-project in Goes. (Dankjewel Rutger) “Ja natuurlijk maar … ooo nee …” De opzet klinkt zeer inspirerend – iets historisch en uitgevoerd door (deels) semi-professionals. Tot mijn spijt moet ik opnieuw een nee verkopen. Dat doet zeer want ooit iets met opera doen staat al dertig jaar op mijn niet bestaande bucket list. Meester Koen wint het opnieuw van de regisseur. SNIK. Voor de derde maal iets niet (kunnen) aannemen omdat … enzovoort. Zo jammer dat zulke vragen los van elkaar gesteld worden terwijl de speeldata in een zelfde periode zijn gepland. Laat voorjaar en zomer 2023. Want dan had ik …
Genoeg gesnikt voor vandaag. Ik ga zometeen uitleggen wat de stam van het werkwoord is en later vanmiddag wat het verschil is tussen een bijwoord en een bijvoeglijk naamwoord.
Laat ik beginnen met iedereen te bedanken die met me meeleefde en me adviezen gaf na de bijenaanval van vorige week. Het gaat goed met me. Ik heb met interesse jullie tips gelezen en er uiteindelijk niets meegedaan. Sorry, typisch Koen, dat geef ik toe. Een beetje afwachten, een beetje uitstellen. Ik blijf wel alert maar de bultjes zijn geslonken. Er rest enkel nog een ‘korstje’ dat niet meer jeukt. Ik hou het nog wel in de gaten maar (voorlopig) ga ik geen medische post opzoeken.
De titel van dit stukje verklaar ik zometeen. Op zondag en zeker op maandagochtend verandert mijn werkkamer in een soort kleuteratelier. Ik vertelde al vaker dat ik weer lesgeef. Het begon enkele jaren geleden met een Mozambikaanse neurologe die een jaar in Leuven ging werken. Ik hielp haar met een stoomcursus Nederlands. Algauw kwamen er andere volwassen studenten bij. Twee van hen hebben ondertussen het basisexamen Nederlands gehaald.
Begin 2020 werd ik gevraagd als invalleerkracht Nederlands op de Nederlandse school in Maputo. Zeven middelbare scholieren (Havo 1, 2 en 3) en enkele leerlingen van groep 7 (vijfde leerjaar). Het zijn (waren) Vlaamse en Nederlandse kinderen die in Maputo naar verschillende dagscholen gaan. Eenmaal per week schuiven ze aan bij meneer/ meester Koen op De Walvishaai. Een Nederlandse Taal- en Cultuurschool. Maar gezinnen vertrekken weer naar elders en er komen weer nieuwe families bij. De schoolpopulatie verandert dus ook. In september 2021 begon ik (niet ‘ik’ maar de school natuurlijk) met een kleuterklasje. Vier- en vijfjarigen. Dit groepje zie ik elke maandagnamiddag.
Alle kinderen hebben (minstens) één Nederlandssprekende ouder. Dat is een voorwaarde. Nu kom ik terug op het woord ‘kleuteratelier’. We spelen samen (woordenschat)spelletjes, ik lees voor en ik speel poppenkast, we kijken samen naar een filmpje. We zingen een liedje. We maken puzzels en we knutselen. De kinderen krijgen ook heus huiswerk – meestal iets als voorbereidend schrijven.
Vanmiddag gaan we pepernoten bakken in de keuken van mama Sarah. Verder ben ik vandaag omringd door verfdozen, crêpe-papier, wc-rolletjes, lijm, plakband enzovoort. Je zult vast begrijpen dat ‘Sinterklaas’ het thema is van vorige, deze en volgende week. De kinderen – ook die van groep 3, 4, 5 en 6 – werken met veel plezier aan dit thema. Tussendoor moet ik ook allerlei toetsen organiseren. Dat is een subsidie-voorwaarde want de school is officieel erkend door de Nederlandse onderwijsinspectie.
En dan nu de bekentenis. Toen ik een jaar of 16, 17 was ging (moest) ik natuurlijk ook nadenken over een vervolgopleiding. Wat na de middelbare school? Ik was al actief als begeleider van het jeugdatelier van De Kring in Boechout. Daar moet ik later nog maar een keer wat uitgebreider over schrijven. Mijn zusje is veertien jaar jonger dan ik. Dus thuis liep er een kleuter rond. Kleuterleider … dat leek me wel wat. Zou dat iets voor mij zijn? Ik sprak er over met iemand van het PMS. Er werd niet NEE gezegd, waarschijnlijk wel gedacht. Er was op dat moment geen opleiding tot kleuterleider waar jongens welkom waren. Ik moest maar eens gaan praten op het Pulhof. Een meisjesschool in Berchem met een opleiding tot kleuterleidster. Die stap heb ik nooit gezet. Iets met toneel trok toch veel harder aan me. Het werd dus … het RITCS in Brussel. Maar ook dat is een ander verhaal.
En zie me hier nu zitten … toch nog kleuterleider ‘Meester Koen’ geworden. 🙂 🙂 🙂
ps. Omwille van privacy kan ik hier geen foto’s van mijn klasje(s) plaatsen.
Laat ik niet teveel achterstand oplopen. Dus vandaag maar meteen het derde thema ‘vullen’. Jezelf. Mezelf dus. Ik heb mezelf nooit verborgen achter een pseudoniem en publiceerde verschillende keren foto’s van mezelf en van Isabel. Publiceren van foto’s van (met) anderen … daar ben ik veel terughoudender in geworden. Ik heb fantastische foto’s van mijn kleinkinderen maar dit stukje www is daar niet voor bedoeld.
Ik kan gaan grasduinen en kiezen tussen veel foto’s van mezelf. Meestal door Isabel gemaakt. Af en toe een selfie. Ik dacht bijvoorbeeld aan de foto waarin ik mezelf in de spiegel zie nadat ik me (eenmalig) had laten blonderen. Of foto’s voor bekende gebouwen of bij standbeelden. Dat soort foto’s kun je via ‘zoeken’ hier vast terugvinden. Dus maak ik een nieuwe, actuele foto. Met de ingebouwde ‘schermafbeelding maken’ op mijn MacBook Pro. Shift – CMD – 3. Klik en daar verschijnt de foto op mijn bureaublad.
Meester Koen aan het werk.
Niet flatteus. Zo zien dus mijn leerlingen en NT2-studenten hun leraar. Slik. Ik ben blij dat ze me beoordelen op mijn werkzaamheden en niet hoe ik er (nu) uitzie. Corona-haar. Dikkere wallen onder mijn ogen dan dat ik gewoonlijk in de spiegel zie als ik me scheer. Toch voel ik me uitgeslapen en niet bijzonder moe. Integendeel. ’t Zal de leeftijd wel zijn, ik weet het. Door de hoge temperaturen bind ik mijn haar meestal in een staartje.
Wat zie ik nog meer? Mijn kettinkje (typisch een dicteewoord voor groep 6) zit raar. Alle bedeltjes hangen aan de achterzijde. Wat je niet ziet op de foto? Ik draag een korte broek en ben blootsvoets, zoals altijd als ik thuis ben. Veel boeken en schriftjes op twee stoelen naast me en deels op de grond. Een te dikke buik. Iets meer muggenbeten dan gewoonlijk. Een deels geschaafde knie. Slecht opgelet bij het eieren rapen in het kippenhok.
Nou … zo is het wel weer genoeg vind ik. Volgende week: ‘Wolkenlucht’. Dat is een stuk neutraler. En het doet me herinneren dat Daedalus – in zijn ‘wolkenlucht’ – nog steeds treurt om de roekeloze Icarus. Hij is bijna op weg naar Sicilië. Kom dat zien! Kom dat zien! Nee … kom dat … lezen!
Koen Schyvens 