Ik heb de titel van dit stukje overgenomen uit de Volkskrant van afgelopen zaterdag. Klik HIER. Natuurlijk viel mijn oog onmiddellijk op dit artikel. Onbewust had ik dit bericht al lange tijd zien aankomen. Palmyra dreigt in handen te vallen van terreurbeweging Islamitische Staat (IS).
Palmyra, Syrië
Bovenstaande foto maakte ik op 28 februari 2004.
Palmyra – ook wel de ‘Stad van Duizend Zuilen’ genoemd – ligt centraal in Syrië, ten oosten van de hoofdstad Damascus. De ruïnes van de stad staan op de Werelderfgoedlijst van de VN-organisatie voor cultuur Unesco. Palmyra werd rijk door de strategische ligging op de zijderoute. Handelaren konden hun waar verkopen aan reizigers, waardoor de stad grote kunstwerken, tempels, paleizen en een amphitheater kon bouwen.
Op BBC World zie ik een plaatselijke archeoloog / museumdirecteur die de recente verwoestingen toont. Dat oogt wel een tikkeltje vreemd natuurlijk … een ruïne die nog ietsjes meer afbrokkelt. Toch blijft het een trieste zaak. Net als in Afghanistan en Irak – en waarschijnlijk nog veel meer plaatsen – sneuvelt cultureel erfgoed tijdens militair (terroristisch) geweld. Laat ik vooral benadrukken dat alle mensen – mannen, vrouwen, kinderen – die omkomen bij dit conflict nog veel erger is. Laat daar geen misverstand over bestaan.
Op de foto zie je hoog, in de verte de restanten van de citadel. Van daaruit maakte ik mooie foto’s bij zonsopgang. Ik schreef eerder over onze reis in Syrië – de wieg van de beschaving. (Sic). Ik vond het een schitterend land – als ik niet aan de politiek van vader en zoon Assad dacht. En ongelooflijk vriendelijke mensen. Overal werden we met een hartelijk “Welcome in Syria” verwelkomd. Ik herinner hoe ik appelthee dronk bij een souvenier-handelaar in Palmyra. Ik bracht voorzichtig het onderwerp 9/11 ter sprake. De man begon onmiddellijk te schelden en te vloeken op de terroristen van Al Qaeda. Zij hadden zijn business om zeep geholpen. De toeristen bleven weg uit Palmyra. Hij zei bijna letterlijk: “Jullie hebben nu last van veel extra security checks op vliegvelden; wij hebben geen droog brood meer om te eten. Wij zijn minstens zoveel slachtoffer als het westen.” Ik had daar nooit eerder bij stilgestaan. Van reizen kun je leren. Van mensen ontmoeten word je rijker.
