Een omgekeerde link

Tags

2013, Bruiloft, Diefstal, Facebook, Foto, Isabel, Mozambique, Nostalgie, Tablet

Vier van de vijf logjes die ik hier publiceer, vermeld ik ook op mijn Facebook-pagina. Met een link naar dit weblog. Vandaag doe ik min of meer het omgekeerde. FB attendeerde me vandaag op een foto van negen jaar geleden.

Mijn geliefde Isabel (negen jaar geleden)

Ik denk dat Isabel de gastenlijst voor onze bruiloft kritisch zit te bekijken op haar tablet. Een maand na deze foto gaven we elkaar het ja-woord. Negen jaar geleden alweer. Omdat ik aan het werk ben in Nederland en zij in Mozambique (snik) raken deze fb-herinnerings-foto’s een gevoelige snaar. Een snaar van gemis. Gelukkig gebruiken we WhatsApp bijna dagelijks. Even bijpraten. Soms ’s morgens rond half 5 want dan is in Djonasse de wekker net afgelopen. Soms overdag en heel af en toe in de vroege avond.

Ik probeer me te herinneren waar ik deze foto heb gemaakt. Ik weet het niet meer. Dat ga ik haar morgen even vragen. Waarschijnlijk zal zij me dan ook vertellen dat haar (witte) tablet enige tijd later werd gestolen. Overdag, op straat. Dat soort details onthou je des te gemakkelijker. Raar hé!?! Nee, niet raar.

Veel meer moet ik er niet aan toevoegen, althans niet met woorden. Ik kijk gewoon nog een tijdje – met heel veel plezier – naar deze foto. Vandaag plaats ik geen link naar Facebook want daar dook de foto op.

ps. Omdat ik vele duizenden foto’s van ons samen mis (de gestolen externe harde schijf, weet je nog?) ben ik blij dat ik vroeger regelmatig foto’s deelde op sociale media. Die heb ik gelukkig nog wel en dat is … genieten.

Advertentie

Crash

Tags

Apple, Crash, Ergernissen, Laptop MacBook Pro, Samsung, Tablet

Een gewone maandagavond. We hebben gegeten. Isabel vecht tegen ziek worden en wil graag vroeg naar bed. Eerst nog één aflevering kijken van ‘The Sinner’. En het liefst in bed. Dat deden we vaker. Ik haal mijn laptop, de externe schijf waar de serie op staat en een geluidsboxje dat we via bluetooth verbinden. Appeltje, eitje.

Nee, toch niet. Eerst heb ik moeite om laptop en box aan elkaar te koppelen. De serie start wel met VLC maar zonder geluid. Raar, dat probleem is nieuw. Of zou deze vijfde episode een fout in zich verbergen? Ik herstart de laptop. Vijf minuten later heeft de aflevering gewoon geluid zoals gewoonlijk. De bluetooth-verbinding blijft weerbarstig en dan springt mijn scherm plots naar ‘licht blauw met vage strepen.’ Wat is dat?

Ik druk vier seconden op de ‘Start / Uit knop’. De computer schakelt uit en start vanzelf weer op. Het Apple-logo is zichtbaar maar het beeld blijft vaag, lichtblauw met strepen.

Digitale hoofdpijn (Bron: Pixabay)

Ik herhaal UIT/AAN nog een keer of tien. Altijd met hetzelfde effect. Als het opstart-programma halverwege is slaat de laptop uit. Ik baal met hele grote hoofdletters. Ik besluit dat mijn Macbook Pro en nachtje mag uitrusten. Ik pak mijn tablet dat meestal dienst doet als e-reader en soms als lichtgewicht artikel om te browsen op internet. Je gelooft het niet … zo dood als een pier. Ik hang het ding aan een stopcontact. Wacht tien minuten. Niets, niks, rien, nada. Ik ga zwaar balend naar bed met een papieren boek en heb een miserabele nacht.

Ik heb mijn laptop nodig voor mijn werkzaamheden. Ik probeer het nog tweemaal in de vroege ochtend. Hetzelfde resultaat. Gelukkig krijg ik mijn Samsung-tablet wel aan de praat. Ik ga naar mijn afspraken in Maputo. Waarschijnlijk moet ik één van de volgende dagen (weken) naar de Apple-dokter in Nelspruit (Zuid Afrika).

Vanmiddag sloot ik mijn oude MAC weer aan. Hij stond al anderhalf jaar werkeloos in een doos naast mijn bureau. En ja … het feit dat ik dit kan typen en dat jullie dit kunnen lezen betekent dat ik weer online ben. Voorlopig kan ik weer aan de slag. Aan het werk. De informatie die nu diep opgeborgen zit in de laptop, komt er hopelijk gauw weer uit. Maar het belangrijkste is … ik kan weer vooruit. Iets minder mobiel en iets minder flexibel maar je hoort me niet klagen. Voorlopig denk ik maar niet teveel aan de waarschijnlijke kosten … Dat zijn zorgen voor later.

In de serie #07/40

Rottigheid

Tags

Criminaliteit, Mozal, Mozambique, Politie, Tablet

Maputo en onze buurt – Jardim – zijn in mijn ogen nog steeds redelijk veilige plaatsen. Natuurlijk gebeurt er af en toe rottigheid. Dat is hier niet anders dan waar dan ook in de wereld. Als het jezelf overkomt sluipt het gevoel van onveiligheid wat meer naar binnen. Een paar weken geleden – ik was toen in Europa – is Isabel overvallen op straat. Ze vertelde aan de telefoon dat haar Samsung tablet is gestolen uit de auto. Ik kwam er niet helemaal achter wat er was gebeurd. Ze wilde me niet ongerust maken. Ik was ook verbaasd want Isabel vergrendelt altijd alle deuren van de auto. Nu ken ik wat meer details.

Ze had boodschappen gedaan samen met Hawa, haar beste vriendin. Ze stopten in Matola en zochten een parkeerplek waar zo weinig mogelijk plassen waren. Ze stapten voorzichtig uit de auto en Isabel opent het achterportier om haar handtas te pakken. Op dat moment duikt een jongen op – die eerst doet alsof hij haar wilt helpen – en dan vliegensvlug de handtas uit haar handen grist. Hawa – helemaal niet bang aangelegd – schreeuwt en loopt die kerel achterna. Onverwacht grijpt hij haar stevig bij haar keel en graait haar iPhone 4 en Samsung Galaxy uit haar broekzak. In minder dan een minuut is hij verdwenen. Twee overblufte dames achterlatend. Boos en bang tegelijkertijd.

Weg iPhone, weg tablet, weg portemonnee …

Natuurlijk zijn ze onmiddellijk naar een politie-bureau gestapt om aangifte te doen. Twee telefoons van Hawa. De tas van Isabel met daarin haar tablet, haar tweede telefoon, haar portemonnee met veel pasjes, bankkaarten enzovoort. Dus enerzijds om aangifte te doen maar ook om de nodige papieren te krijgen waarmee de gestolen documenten in de portemonnee kunnen vervangen worden. En dat is zoals zo veel zaken een kwestie van geduld hebben of wat extra geld schuiven om haast te maken. Isabel koos voor een mix van deze twee zaken. Een rijbewijs en een ID-kaart heb je onmiddellijk nodig. Nieuwe bankpasjes, de verkiezing-registratie-pas en klanten-kaarten komen later wel. Omdat Isabel op een bank werkt, kan ze via haar werk gelukkig wel wat geld opnemen. Haar USD-rekening heeft ze uit veiligheid laten blokkeren. Telefoons en tablets terug vinden is een illusie.

Als verrassing – en als cadeautje – heb ik een nieuw Samsung tablet gekocht in Nederland. Ik dacht haar blij te maken met dit cadeau. Dat is ze maar ten dele. Ze zit in grote gewetensnood want haar vriendin – die haar probeerde te helpen – heeft door die overval twee dure telefoons verloren. En zij heeft geen ‘vriendje of echtgenoot’ die haar nieuwe spullen geeft. Zucht. Het tablet ligt nog nauwelijks gebruikt in de bovenste lade van mijn bureau. Isabel voelt zich bezwaard om het te gebruiken. Ik heb Hawa uitgenodigd voor een etentje met ons drieën volgende week. Ik probeer dan voorzichtig te polsen of ik iets kan doen.