Werkverblijf in Goes (6)

Tags

Atomium, België, Brussel, Duitsland, Familie, Goes, Isabel, Koffer, Mechelen, Plantentuin in Meise, Schloss Spielberg, Shopping, Steinere Rinne, Uber, Vakantie, Vrienden, Wahrberg, Waterloo, Winkelen, Zwemvijver

De vakantie is ten einde. Ik ben weer in Goes en Isabel is aangekomen in Mozambique. Nu gelukkig wel met haar koffers, waarvan één nieuwe.

Nog even terugblikken op de afgelopen drie weken. Als ik er een score aan moet geven dan twijfel ik aan een zes, een zes plus of een zeven min. Dat vind ik licht teleurstellend want natuurlijk zou een acht of een negen fijner zijn. En waarom deze subjectieve, te lage score? Dat heeft voornamelijk te maken met de nooit aangekomen en waarschijnlijk verloren koffer van Isabel. Ik heb er al genoeg over geschreven.

Het gevolg was wel dat we een paar dagen langer in België bivakkeerden. Een dagje in Mechelen en eentje in Neufchateau. Daarna een bezoek aan het Atomium, de Plantentuin in Meise en de Leeuw van Waterloo.

• 

• 

• 

• 

• 

Mechelen, Brussel, 2x Meise en Waterloo

Dat klinkt als typische bestemmingen voor toeristen. Dat is ook zo. Ik kan ook zeggen: schoolreis bestemmingen. Ik was op al die plaatsen al eens eerder, maar dan wel meer dan 50 jaar geleden. Veel kiekjes geschoten. Wat veel minder fotogeniek is, zijn de uren die ik deels wachtend doorbracht in of bij winkels. Zucht. Slik. Want je begrijpt het goed: er moest geshopt worden, wat door het verlies van de bagage ook bittere noodzaak was.

Een winkel in Neufchateau (België)

Winkelen … niet meteen mijn favoriete sport of vrijetijdsbesteding. Dat is een understatement. Tussen ons gezegd en gezwegen … dit is deels de uitleg van die lage beoordeling. Winkelen in Lissabon, in Nazaré, in Mechelen, in Neufchateau en tweemaal in Ansbach. Het was fijn dat Hanneke bij de laatste ronde in Ansbach de honneurs van me heeft overgenomen.

Over enkele weken is het kleine leed weer vergeten en ben ik zelf ook weer in zuidelijk Afrika. Ik kijk er al naar uit. Natuurlijk hadden we ook veel mooie dagen. Met als hoogtepunten de grote familie-lunch in Nazaré, de dagen in Chãos in de Portugese bergen, een avondje uit in Mechelen, de Plantentuin in Meise, het verblijf op de Wahrberg, het bezoek aan Schloss Spielberg. Ook de Steinere Rinne vond ik opnieuw een buitengewoon natuurverschijnsel. Twee keer naar het strand, vaak uit eten, spelletjes spelen met Carmen en Olivia, voor het eerst een Uber-taxi gebruikt, zwemmen in de zwemvijver van Markus en Inge, enzovoort. Als ik dit onvolledig lijstje goed tot me laat doordringen dan eindig ik deze korte terugblik toch met een score van zeven plus.

Maar nu eerst weer aan het werk in Goes. Nog zestien dagen en dan gaat IN HET SPOOR VAN DE STIER in première. Ik ga er de komende weken meer over vertellen.

Advertentie

Nog enkele Duitse naweeën

Tags

Aurach, Bayern, Biologisch tuinieren, Duitsland, Franken, Hanneke Roelofsen, Paarden, Reizen, Sigaretten, Tiny house, Tuin, Tuinieren, Vakantie, Vrienden, Wahrberg

Het woord wee van de titel is waarschijnlijk verkeerd gekozen. Niks geen pijn. Hooguit een licht verdriet dat de week op de Wahrberg alweer voorbij is. Ik ben weer thuis in Leeuwarden. Het was heerlijk. Net als de vorige dagen vertel ik het verhaal met enkele foto’s. Een plogje.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Zal ik er ook nog wat bij schrijven? Ik wacht jullie antwoord niet af. Op de eerste twee foto’s zie je het dagelijkse verzamelpunt op de Wahrberg. Elke ochtend om negen uur staan er twee thermoskannen koffie klaar, een thermoskan thee en een fles warme melk. Iedereen is welkom om aan te schuiven. Op de Wahrberg wonen min of meer drie familie’s en hun kinderen en kleinkinderen. De bewoners zijn al toe aan de vijfde of zesde generatie. Ik ken alle vaste bewoners en ben goed bevriend met Markus en Inge. En dan ben je vanzelfsprekend ook bevriend met broer, schoonzus, zoon, schoondochter, neven en nichten en hun aanhang. Een te lange lijst om hier te vermelden. De meeste bewoners en hun gasten drinken een kop koffie of een kopje thee tussen negen en tien en delen dan wel en wee. Alweer wee. Ook vrienden uit het dorp schuiven geregeld aan.

Foto drie is de binnenkeuken en een paarden-verzamelplaats. De Wahrberg is ook een thuis van ongeveer vijftig bejaarde paarden. De paarden krijgen onderdak, lopen vrij rond op heel veel weilanden. Ze krijgen voer en water maar de verzorging doen de paardeneigenaars zelf. Sommigen zag ik dagelijks, anderen komen wat minder vaak.

De vogeltjes op foto 4 komen uit Mozambique (of Zuid-Afrika). Markus en Inge waren al driemaal op bezoek bij ons. Ook op onze veranda in Djonasse hangen soortgelijke vogeltjes. Ook in Leeuwarden. Erg fijn. Op enkele kilometers van de Wahrberg is een mooie leer-tuin. Een wat? Een tuin met bloemen, kruiden en planten. Bij elk gewas staat een bordje met uitleg. Ik weet dat dit het aards paradijs kan zijn voor Isabel (die geen visum kon krijgen voor Schengen).

Door de overstromingen van de afgelopen weken is het leidingwater deels vervuild. De gemeente roept op om tijdelijk water altijd te koken of flessenwater te drinken. In de buurt is gelukkig een natuurlijke bron met zuiver drinkwater. Eenmaal per week worden hier (in het nabijgelegen bos) flesjes en bidons gevuld.

Alle bewoners van de Wahrberg tuinieren biologisch voor eigen gebruik. Super. Op foto negen zie je een zwemvijver, een beeld van Hanneke (Roelofsen) en ‘de blauwe hut’. Mijn tiny-house verblijfsplek van één week. Een superplek.

In de avond verandert de tuin (of de woonkamer) van Markus en Inge in een bioscoop. Als er geen film wordt gekeken dan wordt er altijd wel ergens op de berg een vuurtje gestookt. En bij een vuurtje horen verhalen, liedjes en lekkere hapjes.

Een heerlijke plek.

Ik eindig met één andere soort foto …

Overal (in het kleine stukje van Duitsland waar ik was) zag ik sigarettenautomaten. Deze foto heb ik in Aurach gemaakt. (*) Een dorp van ongeveer 3000 inwoners. In telde wel vier automaten in het dorp. Waarom bestaat deze 24/7 verkoop van sigaretten? Ik vind het heel raar. Ook winkels (met vergunning) en benzinestations mogen sigaretten verkopen. Ik vind dit straataanbod absurd. Niemand van mijn Duitse vrienden vind dit raar. Ze hadden er nog nooit over nagedacht. Nu moet ik toegeven dat ook in Mozambique er heel veel straat-‘automaten‘ voor sigaretten bestaan. Ik zet automaat bewust tussen aanhalingstekens want ik bedoel natuurlijk jongens die langs de kant van de weg sloffen sigaretten verkopen.

(*) Jean Jacques leerde me ooit het volgende: “Maak de eerste dagen dat je op een NIEUWE plek bent meteen foto’s van alles dat je opvalt. Want na een paar dagen ben je er aan gewend en valt het niet meer op.” Vandaar deze sigarettenautomaat.

Een Duitsland plog

Tags

Ansbach, Aurach, Beieren, Duitsland, Feuchtwangen, Paarden, Steinerne Rinne, Vrienden, Wahrberg, Zonne-energie

Een paar dagen naar vrienden in Duitsland. Kijk je mee?

Wahrberg – Toegangspoort

Op bezoek bij Marcus en Inge op de Wahrberg. Onverwacht op de koffie. Elke ochtend schuift ieder die dat wilt aan voor de koffie. Een gezellige start van de dag. De Wahrberg – ooit aangekocht door de overgrootvader van Marcus en Uli Bornebusch. Een familie-bedrijf.

Paardenparadijs

Het bedrijf omvat veel verschillende activiteiten. Een manege voor gepensioneerde paarden. Zonne-energie opwekken. Locatie voor seminars, cursussen en workshops. Overnachtingsplaatsen voor ruim 30 personen. En biologische landbouw.

Bij Marcus en Inge

Het is prachtig weer. We ontbijten, lunchen en dineren altijd buiten op een van de vele terrassen.

Kersen in overvloed

En tussen de maaltijden door lopen we onze ‘fruit-ronde’. Kersen, rode kersen, wilde aardbeien, frambozen. Een ouderwets gevoel om zoveel kersen te plukken (eten) dat je geen pap meer kunt zeggen. Zo … rechtstreeks van de boom.

Zwemvijver en blokhut

Eén van de vele slaapplekken op de Wahrberg. En in de zomer spring je onmiddellijk vanuit je bed de zwemvijver in. Dat kan natuurlijk ook in de herfst, winter en lente. Brrr. (*)

Ik geniet met volle teugen

We maken een rondrit. Een wandeling in Feuchtwangen. We bezoeken de Gelber Berg bij Dittenheim. Hoogtepunt vond ik de ontdekking van de ‘Steinerne Rinne bij Wolfsbronn‘.

Steinerne Rinne Wolfbronn

Er zijn meer van dit soort natuurlijke versteende goten in de omgeving. Heel bijzonder. We bezoeken kruidentuinen. Insecten-hotels in gemeenschap-boomgaarden. Een museum over de muur die de Romeinen ooit bouwden. Trump is echt niet de eerste die denkt dat een muur bouwen iets positiefs zal opleveren.

Vanop het heuveltje heb je mooi zicht op het Romeinse miniatuurkamp

En verderop zie je op de foto de contouren – nu zijn het goed onderhouden heggen – van de muren rondom het Romeinse legerkamp. In de buurt is een informatief museum.

Een stukje Berlijnse Muur in Ansbach

De hoofdstad van de Landkreis Ansbach – waar de Wahrberg te vinden is – is Ansbach. We drinken een glaasje. We eten een ijsje. We bezoeken een tentoonstelling en lopen door de plaatselijke orangerie. Staan even te kijken naar een repetitie van een Rococo-dans-show. En zoals elke grote Duitse stad heeft ook Ansbach een stukje Berlijns Muur.

Tijd voor het avondeten

Buurvrouw Elfie heeft heerlijk gekookt. Grote ronde courgettes – dit heeft vast een andere naam – gevuld met lasagne. Een glas plaatselijke sprudel-wijn erbij. Een gezellige avond.

Zonne-boer Marcus

Een indrukwekkend veld zonne-panelen. Enkele jaren geleden investeerden ze fors in deze giga-installatie. Zij waren toen voorlopers. Ze hebben een contract om twintig jaar energie te leveren aan het plaatselijke energie-bedrijf. Zij voorzien ongeveer drieduizend huishoudens van energie. Indrukwekkend. De panelen draaien deels mee naar de zon. De installatie wordt vanop afstand gemonitord. Dat deed Marcus ook dagelijks toen ze bij ons op bezoek waren in Mozambique.

Zweethutten

Naast de vele hectaren landbouwgronden, weilanden voor de paarden (bijna vijftig stuks), de biologische moestuinen, stallen en voorraadschuren heeft de Wahrberg ook een indianen-veld. Ik ben benieuwd naar het verhaal. Marcus vertelt …

Vroeger gingen zij elk jaar met een grote groep paarden en huifkarren op trektocht in de omgeving. Een week onderweg. Daar leerden ze twee Indianen kennen die zich aansloten bij hun trektocht. Zij waren op zoek naar een plek voor hun jaarlijkse rituelen. Zij vonden een plek op de Wahrberg. Gedurende een week komen er ongeveer vijfendertig Indianen (#) naar deze – ondertussen gewijde grond. Zij bouwen een grote cirkel voor rituele dansen die dagen onafgebroken doorgaan. De zweethutten worden heropgebouwd. Toeschouwers mogen op afstand aanwezig zijn maar er mag niet gefilmd worden. Ook geen foto’s.

De Driekoningen zijn langs geweest

Het was zeker dertig jaar geleden dat ik deuren zag met de initialen van de driekoningen. Ik ken het uit Tirol. Ook in (katholiek) Beieren, zo blijkt. Kinderen komen zingen langs de deuren op 6 januari. De deur wordt gemarkeerd (gezegend in vroegere tijden) met het jaartal en de eerste letters van de drie Wijzen uit het Oosten. 20 * C + M + B * 18 (Caspar / Melchior / Balthasar)

En dan is het tijd om afscheid te nemen.

Auf Wiedersehen

En mocht je je afvragen waar ligt de Wahrberg … ik heb een kaartje van hun website geplukt.

Burg Wahrberg in Aurach

(*) Herkende je het beeld van Hanneke Roelofsen?

(#) Mag je het woord ‘Indianen’ nog wel gebruiken? Ik bedoel wel degelijk de oorspronkelijke bewoners van Noord, Midden en Zuid Amerika.