Een onzinnig lijstje (3)

Tags

Abba, Andrew Loyd Webber, Chess, Circustheater, Disney, Elisabeth, Elton John, Henk Poort, Het Zunderts Toneel, Jeroen Phaff, Joop van den Ende, Maaike Widdershoven, Oberon, Onzinnig lijstje, Pia Douwes, Rob van der Meule, Romy Schneider, Scheveningen, Shakespeare, Sissi, Stanley Burleson, The Lion King, The Phantom of the Opera, Tim Rice, Zuid Afrika

Ik ga onverschrokken verder met mijn (onzinnig) lijstje van musicals die ik samen met Ine heb gezien. Sorry musical-haters. Vandaag drie voorstellingen die we in het circustheater in Scheveningen hebben gezien. Net zoals Miss Saigon waarover ik gisteren al schreef.

The Phantom of the Opera – Muziek – Andrew Loyd Webber / Tekst – Charles Hart ea

The Phantom of the Opera

Voor het eerst met het hele gezin naar een musical. 1994. Dat gebeurde daarna nog maar één keer, als ik het me goed herinner. We zaten een beetje aan de linker-zijkant in het theater. Of Joke de Kruijf die avond de rol van Christine speelde (en zong) kan ik me niet herinneren. Henk Poort was het spook en Jeroen Phaff vertolkte de rol van Raoul. Was ik onder de indruk? Nee, niet echt maar ik had wel een amusante avond en natuurlijk was de rondswiepende kroonluchter boven het publiek een mooi effect.

Het lied ‘Melodieën van de Nacht’ heb ik graag gebruikt in Midzomernachtsdroom bij Het Zunderts Toneel. Elfenkoning Oberon (Carl van Kuijck) zong het met veel overtuiging. In diezelfde voorstelling gebruikte ik nog een ander musical-liedje – I know him so well – uit de musical ‘Chess’. Muziek werd gecomponeerd door de twee heren van ABBA.

Elisabeth – Muziek – Sylvester Levay / Tekst – Michael Kunz

Elisabeth

Het was een last minute besluit. Ik denk in het voorjaar 2000. “Zullen we vanavond naar Elisabeth gaan kijken?” Ja dus. We namen het risico dat er geen kaartjes meer waren. Vriend Rob vd Meule – zangdocent en musical-ster – vertelde me ooit dat rij 9 (of is het rij 7) nooit wordt verkocht in de voorverkoop. Die stoelen worden tot het laatst gereserveerd voor mogelijke vips of gasten van de producent. Wij scoorden die avond twee kaartjes op die bewuste rij 9 (of 7). Zeer mooie plaatsen.

Deze musical was een groot succes in Wenen en in Duitsland. De grote doorbraak van de Nederlandse musical-diva Pia Douwes die de rol van Elisabeth (Keizerin Sissi) ontelbare keren heeft vertolkt. Wij zagen echter Maaike Widdershoven in de titelrol. Vooral Stanley Burleson – als De Dood – maakte heel veel indruk op ons. Verder herinner ik me Jeroen Phaff en de Vlaamse acteur Wim Van Den Driessche. Veel decor-changementen. Niet de super-zoete romantiek van de bekende Sissi-films met Romy Schneider. Nee, dit is één lange flirt met ‘De Dood’. Ik heb later de cd nog vaak beluisterd en toen besefte ik pas dat ik veel van de liedjesteksten niet voldoende had verstaan. Met terugwerkende kracht ben ik deze musical meer gaan waarderen. Dat is niet altijd zo.

The Lion King – Muziek – Elton John en Lebo M / Tekst – Tim Rice

The Lion King

Wie heeft ‘The Lion King’ nog niet gezien? Dan bedoel ik niet de musical-versie maar de tekenfilm van Walt Disney. Nadat Disney de tekenfilm ‘Beauty and The Beast’ succesvol had bewerkt tot een musical (die ik nooit heb gezien) durfden ze het aan om ook hun meest succesvolle tekenfilm ooit klaar te stomen voor het theater. Het verhaal is losjes gebaseerd op Hamlet van Wiliam Shakespeare. Een paar jaar later hield Joop van den Ende audities in Zuid Afrika en zo ontstond de deels Afrikaanse en deels Nederlandse cast. Natuurlijk zijn de kostuums en de maskers belangrijke elementen die hebben bijgedragen aan het overdonderende succes – wereldwijd – van The Lion King. Heel bekende liedjes als ‘Alles ademt en leeft’ (Circle of life), ‘Voel je hoe de liefde groeit’ (Can you feel the love Tonight) en ‘Hakuna Matata’.

Wij gingen in 2004 – kort na onze vakantie in Zuid Afrika – naar de avonturen van Simba en zijn vrienden kijken. Een geweldige avond vol mooie herinneringen aan de klanken en de ritmes van de Afrikaanse savanne. De dieren – die we net daarvoor in het echt hadden gezien – zijn wonderschoon getransformeerd naar fantastische kostuums. Een heerlijke voorstelling met mooie liedjes van sir Elton John in een prima vertaling van Martine Bijl.

Nog een klein nawoordje over de Lion King.

Met Bompa naar The Lion King

2017. Als verjaardagscadeau nam ik Olivia – mijn oudste kleindochter – mee naar de reprise van de Lion King. Ook dit keer in het Circustheater in Scheveningen. Opnieuw een heerlijke avond. Trots en weemoed vochten om voorrang.

2013. Koen en Isabel. Onze bruiloft in Mozambique. Onze openingsdans op ons trouwfeest was ‘Can you feel the love tonight’ uit The Lion King.

Zullen we dat dan maar samenvatten als: ‘The Circle of life’? Ik vind van wel.

Wordt vervolgd

In de serie: ONZINNIG LIJSTJE en MUSICAL

Oom agent

Tags

Boetes, KFC, KFC-couple, Maputo, Mozambique, Polícia de trânsito, Politie, Regen, Zuid Afrika

Met enige regelmaat bericht ik over de verkeerspolitie in zuidelijk Afrika. Meestal over de Mozambikaanse polícia de trânsito. Dat doe ik nooit of toch uiterst zelden op een positieve manier. Er is veel verkeerspolitie aanwezig – ’s morgens zijn ze actief met het regelen van het verkeer. Bij drukke kruispunten proberen ze chaos te vermijden. Tot zover het positieve nieuws. Want het moet gezegd zijn dat ook dan – ondanks files – minstens een derde meer aandacht heeft zijn (of haar) telefoontje dan voor het verkeer.

Voor de rest van de dag voeren zij controles uit. Gelukkig altijd op dezelfde plaatsen. Onderaan een helling staan ze met hun radar-controle. Of ergens in de schaduw van een grote boom. Op zo’n grote, doorgaande weg rij je overdag 60 km/u. Dat is de toegestane snelheid. Maar als de weg dan naar beneden gaat dan moet je op de rem want anders volgt er beneden geheid een bekeuring. Heeft dit iets met ‘veiligheid’ te maken? Nauwelijks. Het spekken van de gemeente- of staatskas. Toch betwijfelt iedereen dat laatste. Veel van de geïncasseerde boetes verdwijnen in de zakken van de agent. Of ik dit kan bewijzen? Nee, maar het is wel vreemd dat ze ‘toevallig” geen boekenbonnetje bij zich hebben. Als ze echt niets kunnen vinden wat ik (of anderen) fout heb gedaan volgt toch nog de vraag: “Refresco …” Nee dus want een flesje water of een half blikje cola weigeren ze. “Idiote blanke man” – hoor ik ze dan denken. Hahaha.

Een tijdje geleden was het weer raak. Ik moest stoppen. De agente salueert en vraagt hoe het gaat. Ik antwoord dan vriendelijk dat het goed gaat en wil er aan toevoegen: “Tot nu toe dan toch”. Meestal zeg ik dat maar niet. Vervolgens moet je de autopapieren en je rijbewijs overhandigen. Dan lopen ze met de papieren naar de voorkant van de auto. Daar horen drie papiertjes op de voorruit. Het bewijs dat je de autoverzekering hebt betaald. Het bewijs dat je de jaarlijkse wegenbelasting hebt betaald en tenslotte de radio-tax. Ik zorg ervoor dat alle betalingen op tijd zijn gebeurd. Ik kreeg ooit een bekeuring omdat het verzekerings-papiertje – dat ik wel kon tonen – nog niet was vastgelijmd op de voorruit.

Op vrijdag- en zaterdagnacht is er veel alcohol-controle. Dat vind ik een uitstekende zaak. Dat je soms binnen ten minuten op twee verschillende plaatsen moet blazen is vooral ergerlijk tijdverlies. Ik ben dus fan van alcohol-controle maar ook daar gaat het de politie vaak om ‘wat extra bijverdienen voor de kerst of het suikerfeest’ . Er verdwijnt veel geld in particuliere zakken want met-teveel-drank-op-betrapte chauffeurs zijn uiteraard snel geneigd om wat te ‘schuiven’ … beter dan een grote boete en het tijdelijk verlies van je rijbewijs.

Maar nu dan het goede nieuws. Nou ja … opvallende nieuws.

Verkeerspolitie Baixa, Maputo

Sociale media (Twitter, Facebook, Instagram) puilde uit met bovenstaande foto’s. Afgelopen donderdag regende het pijpenstelen in de Mozambikaanse hoofdstad. Een wolkbreuk in het kwadraat. Al het regenwater dat dan valt in de bovenstad stroomt als kolkende riviertjes naar de benedenstad (Baixa). Normaal zie je GEEN verkeerspolitie als het regent. Zij schuilen in hun auto’s of op hun kantoor. Maar nooit of toch heel zelden zie je ze dan op straat.

Bovenstaande agent bleef op zijn post tijdens het spitsuur – op een druk kruispunt in Baixa. In de stromende regen. Nooit eerder heb ik zoveel lofbetuigingen en complimenten op Facebook gezien. Een overweldigende hoeveel opgestoken duimpjes en hartjes bij deze foto. Ook de middenstand deed een duit in het zakje – inclusief free publicity. Een schoenenzaak gaf hem drie paar nieuwe schoenen. Een kledingzaak gaf een nieuw pak en regenjas cadeau. Hij werd op vrijdagochtend bedolven onder kleine cadeautjes van passerende automobilisten. Ik geloof dat hij ook een medaille heeft gekregen van de gemeente of de vakbond. Enfin … het volslagen tegenovergestelde beeld dan de ‘vervloekte polícia refresco’.

Zo’n grote complimenten-actie op de social media was er ook twee weken geleden toen een man (in Zuid Afrika) zijn verloofde ten huwelijk vroeg in een KFC-restaurant. Dat werd algauw ‘zielig’ gevonden en de bedrijven stonden in de rij om dit koppel een droomhuwelijk te geven. Van gratis eten, een band, limousine vervoer, huwelijksreis, gratis bier, gratis trouwringen  … meer dan dertig bedrijven sloten zich aan. Kortom … free publicity en een blij koppel, nu bekend als het KFC-couple. Klik HIER voor een Engelstalig artikel.

Even om het hoekje vlakbij

Tags

Aap, Buffel, Familie, Giraf, Krugerpark, Leeuw, Liedjes, Neushoorn, Nostalgie, Olifant, Sesamstraat, Vrienden, YouTube, Zuid Afrika

Wie herkent de titel van dit stukje? Dan keek je in de 80’er jaren naar Sesamstraat en dan had je waarschijnlijk een casettebandje dat eindeloos werd herhaald. Thuis en in de auto. Bij ons is het een klassieker. ‘Even om het hoekje vlakbij.’

Maar ik wilde het eigenlijk niet hebben over Sesamstraat maar over een dagje naar het Krugerpark met gasten uit Portugal die bij ons logeren ivm de bruiloft van mijn schoonzusje. Ik heb niet zoveel tijd om stukjes te schrijven en foto’s uit te zoeken. Laat ik me dus beperken tot één foto. Nou ja, een kleine collage met de hoogtepunten van ons dagje Krugerpark – en zoals de meeste volgers en meelezers wel weten dat is … even om het hoekje vlakbij.

Dagje Krugerpark

Een dagje Krugerpark (2)

Tags

Crocodile River, Familie, Giraf, Krugerpark, Malelane, Mozambique, Nijlpaard, Olifant, Wrattenzwijn, Zebra, Zuid Afrika

Laat ik beginnen met een tweede foto van drie ‘bontkwagga’s’ … zebra’s. Daar eindigde ik gisteren mee. Vandaar …

Allemaal hebben ze een unieke streepjes-code

We zagen buffels en nijlpaarden. Niet vlakbij dus mijn foto’s zijn geen goede weergave van wat we door de verrekijker wel mooi konden zien. Het laatste nijlpaard dat we zondag zagen stond op de bodem van de Krokodillen-rivier vlakbij Malelane Gate. Zie foto hieronder. Heel bijzonder. Crocodile River … ja … zo heet die rivier echt! Deze rivier vormt de zuidgrens van het Krugerpark.

Nijlpaard (Seekoei) in de Crocodile River

Een lievelingswoord in onze familie is ‘kameelpaard’. Het lievelingsdier van mijn kleinzoon Ender. De meeste mensen noemen het kameelperd niet met zijn Afrikaanse naam maar zeggen: giraf. Wat zijn ze mooi en elegant. En als je ze ziet lopen begrijp je wel waarom de vergelijking met een kameel wordt gemaakt.

Giraf aan de wandel

De eerste giraffen die we zagen staken de weg over – net te snel om foto’s te maken. Ze bleven wel blaadjes eten maar stonden grotendeels verscholen tussen de grote struiken.

Twee giraffen

Is het enkelvoud van ‘giraffen’ – een ‘giraf’ of een ‘giraffe’? Ik moet het eens opzoeken, ik weet het niet zeker. Natuurlijk heeft Bompa een filmpje gemaakt en per ommegaande naar Nederland gestuurd. Met dank aan WhatsApp.

“Dag giraf” zei Dikkertje Dap. “Weet je wat ik heb gekregen? Rode laarsjes voor de regen …”

Onze wekker liep om 4.40 af dus net iets vroeger dan op een doordeweekse dag. Waarom ik dit vermeld? Op een wat saaier stukje – de zon is al flink van de partij – de auto schudt zachtjes van links naar rechts. Naast mij zie ik dat Isabel in slaap is gesukkeld. Een blik in mijn spiegel … ook mijn andere reisgenoten zijn in dromenland. Hahaha … Koen gaat op excursie en de meisjes … maar gelukkig spot ik kort daarna de eerste olifant van de dag. En op slag zijn ze helemaal wakker.

Een grote familie olifanten neemt een zondags bad.

Bij dezelfde rivier zien we twee nijlpaarden op de andere oever. Meestal zie je ze in het water. En ook op de andere oever tellen we een stuk of vijf buffels. We rijden verder.

Het blijft een indrukwekkend dier

Het is onbegrijpelijk dat er nog steeds lui zijn die er lol in hebben om olifanten en neushoorns dood te schieten. Zelfs giraffen. Overal wordt gewaarschuwd voor stropers. Maputo is een belangrijke doorvoerhaven van hoorns en slagtanden. Onlangs bij het vertrek van JJ werd zijn bagage besnuffeld door getrainde honden. Niet op zoek naar drugs maar op zoek naar dierlijke materialen.

Eten en drinken bij een meertje

Het hoogtepunt van de dag. De olifant die je op bovenstaande foto ziet bezorgde ons fantastische tien minuten. Met zijn slurf plukt hij eerst een flinke bos sappig gras. Hij schudt de overtollige aarde er af en dan verdwijnt alles in z’n bekkie. Dat herhaalt zich een keer of vijf. Dan is het tijd om alles door te spoelen. Water wordt opgezogen via de slurf en gedeponeerd in zijn mond. Zeg je dat van een olifant: ‘mond’? Ik denk het niet maar ‘bek’ klinkt wat oneerbiedig.

Ik eindig wat minder spectaculair. Met drie zwijntjes. Niet de biggetjes van het sprookje met de wolf. Maar met drie wrattenzwijnen. Warthog of Javalin in het Portugees.

Vlakvark is een vegetariër.

Maar bij mij komt toch als eerste het woord ‘Pumba’ op. En iedereen die de ‘Leeuwenkoning’ (The Lion King) heeft gezien weet natuurlijk wie Pumba is. Als ze onraad bespeuren gaat het staartje als een antenne omhoog. De kleintjes verzamelen zich rond mama en ze vertrekken. Is het gevaar geweken dan zakt mama weer door de knieën om gras of wortels te eten.

Het echte einde is voorbehouden aan mijn Mozambikaanse familie. Het was een mooie dag dames. Wordt vervolgd zou ik zeggen …

Aldovanda – Dona Isabel – Belinha

Mocht je nu denken … dat wil ik ook wel eens zien. Wees welkom. Ik geef je graag advies. Neem gerust contact op. Een reis naar Mozambique of Zuid Afrika hoef je echt niet met een grote reisorganisatie te doen. Ik help je graag op weg. We hebben vaker gasten op bezoek, logeerplek zat en ik ben graag je gids …

Alle foto’s heb ik zelf gemaakt op 12 mei 2019. Ik ga weer eens in mijn foto-mappen snuffelen en maak mogelijk nog een derde plogje over het Krugerpark met foto’s van eerdere bezoeken.

 

Een dagje Krugerpark (1)

Tags

Afrika, Auto, Crocodile Bridge, Familie, Gnoe, Impala, Isabel, Komatipoort, Krugerpark, Lower Sabie, Malelane, Moederdag, Neushoornvogel, The Big Five, Vogels, Waterbok, Zebra, Zuid Afrika

Wij wonen op precies 100 km van de dichtstbijzijnde ingang van het wereldberoemde Krugerpark. Crocodile Bridge Gate. Tot gisteren was Isabel er nog nooit geweest. “Dat is iets voor witte mensen” of woorden van gelijke strekking was steeds haar commentaar. Ook haar zus en moeder hebben nog nooit een wildpark bezocht. ‘Toerist zijn’ is hen niet vreemd – Spanje, Portugal, Zwitserland, Italië, Nederland, België, Frankrijk enzovoort – maar toch niet vlakbij huis … ben je gek?!? Mijn schoonvader is nog in Portugal dus dit was een mooie gelegenheid om zo’n bezoek te regelen. Nou ja … regelen – dat is een veel te groot woord. Je rijdt ernaar toe, je betaalt een dagkaart – Mozambikanen krijgen een flinke korting – en je zoekt je eigen weg. Wij rijden om 7.12u het park in. Rond half vijf rijden we via Malelane Gate weer naar buiten en naar huis. Moederdag 2019. Of moet ik zeggen ‘Schoonmoeder-dag’?

Minha sogra – Dona Isabel – mijn schoonmoeder

In Mozambique en Portugal vieren ze dat trouwens op de eerste zondag van mei. In Zuid Afrika en de meeste Europese landen vieren ze dat op de tweede zondag van mei. Wij gisteren. Laat ik er maar een meer-daags plogje van maken. Een kleine selectie van de vele foto’s. Met een heel gewone camera en met het mobieltje van mijn Isabel. Ja, ze is naar haar moeder vernoemd. In familiekring zegt iedereen Belinha (kleine Isabel) tegen mijn lieftallige echtgenote. Ik was eerder met haar in andere wildparken in Zuid Afrika en Eswatini (Swaziland).

Minha esposa – Belinha

Goed .. foto’s van het Krugerpark moeten natuurlijk dieren-foto’s zijn. Daar gaan we.

Gnoe – Wildebeest en Geelbekreigertjes

We hebben aardig wat vogels gezien. Mijn beperkte foto-apparatuur schiet tekort om dat mooi in beeld te brengen. We zagen naast de veel voorkomende soorten ook een zwartborstslangenarend, een prachtige ijsvogel, een secretaris-vogel, een uiltje, veel maraboe’s, een zwarte ooievaar en verschillende soorten neushoornvogels.

Neushoornvogel – ‘Zazoe’ in The Lion King

Zuidelijke hoornraaf (Bromvoël – in het Afrikaans)

En natuurlijk gingen ook mijn Mozambikaanse meisjes op zoek naar ‘The Big Five’. Dat is niet gelukt. Ik zag ze wel alle vijf maar nooit tijdens één bezoek. Gisteren konden zij de buffel en de olifant op hun lijstje aankruisen. Luipaard, leeuw en neushoorn zal voor een andere keer zijn.

Waterbok

Impala

Krokodil

Zoekplaatje … hoeveel krokodillen zie je op deze foto?

Ik was voor de vierde keer in het Krugerpark. De eerste keer drie dagen met Ine (2004). Begin 2018 twee dagen met mijn kinderen en kleinkinderen. Met de Vlaamse vrienden – Werner zijn zestigste verjaardag – gingen we één dagje. Haast identiek met onze uitstap van gisteren. 365 kilometer op de dagteller van onze auto waarvan 135 kilometer in het park. Voor de kenners: via Crocodile Bridge naar Lower Sabie en dan doorgestoken richting Jock Safari Lodge en dan naar het zuiden – de uitgang van Malelane.

Ik heb van al mijn bezoeken aan wildparken in Afrika heel veel foto’s. Gisteren dacht ik … de meisjes gaan flink wat fotograferen. Ik hoef niet zonodig maar als je dan de eerste zebra’s van de dag ziet … dan kan ik het niet laten …

Burchel’s zebra’s

Morgen deel twee.

Prooi

Tags

Afrikaans, Boeken, Deon Meyer, Lezen, Prooi, Thriller, Zuid Afrika

Lees je mijn blog op een computer of laptop dan heb je waarschijnlijk in de rechterkolom al gezien dat ik nu ‘Prooi’ van Deon Meyer lees. Ik denk dat je dat niet ziet op het kleine scherm van een smartphone. Daarvoor moet je ‘menu’ aanklikken.

Vandaag dag 29 van 40 dagen achter elkaar bloggen. Het lukt me nog steeds om elke dag iets te produceren. Zo ook vandaag maar dit stukje stelt nauwelijks iets voor. Ik ben namelijk ten prooi gevallen van leesdwang. Deon Meyer heeft me te pakken. Hij is de best verkopende Zuid Afrikaanse thriller-auteur. Ook ik ben fan. Uiteraard omdat ik veel herken, zowel gebeurtenissen als landschappen. Ik ben op veel plaatsen geweest waar de verhalen zich afspelen. Ik herken situaties en zeker het taaltje dat de auteur gebruikt komt me heel bekend voor. Ik lees de Nederlandse editie waarin best veel ‘Afrikaans’ wordt gebruikt. Erg leuk. Een spannend boek. Ik ben halverwege. Of ik het vanavond / vannacht nog uit krijg betwijfel ik. Maar je weet maar nooit. Ik ga zo weer verder lezen …

Prooi – Deon Meyer

“Niemand had om de zaak gevraagd, noch Griessel, noch Cupido. Het lichaam van Johnson Johnson was naast het spoor gevonden, net buiten Drie Susters. En de Valken mogen de rotzooi van de SAPS weer opruimen, zoals gewoonlijk.

Twee verdachte passagiers aan boord van de meest luxueuze trein ter wereld, waar de man kennelijk van afgesprongen is, lijken in rook opgegaan.

In Bordeaux geniet Daniel Darret van een rustig bestaan, nadat hij zijn gewelddadige verleden achter zich heeft gelaten. Maar dan doet een oude kameraad een beroep op hem om zijn vaderland te dienen. Zijn prooi: de corrupte president. Lukt het de Valken de aanslag te dwarsbomen? Intussen heeft een stel meedogenloze Russen het op Daniels leven gemunt.”

In de serie: BOEKEN en #29/40

The Butcher

Tags

Bezoek, houtskool, Komatipoort, Mozambique, Slager, The Butcher, Vleis, Zuid Afrika

Onze Vlaamse gasten zijn weer vertrokken na een vijfdaags verblijf in Mozambique. Ik ben vanochtend met ze mee gereden van Matola naar Komatipoort in Zuid-Afrika. Afgelopen woensdag werden ze aardig gemangeld door douane, militairen en de verkeerspolitie. Al deze Mozambikaanse uniform-lulo’s hebben flink misbruik gemaakt van hun jeugdige onwetenheid. Ze kregen de schrik van hun leven – mannen met een geweer zijn niet hun dagelijks gezelschap – en hun portemonnee was plots een stuk lichter. Enfin … ik heb ze geholpen, proberen gerust te stellen en de dagen in Maputo, Matola, Boane en Macaneta waren succesvol en zo voorbij.

Zoals gezegd heb ik hen vandaag vergezeld om de grens-activiteiten wat te begeleiden. Het ging gesmeerd. In minder dan een kwartier stonden we aan de Zuid-Afrikaanse zijde. In Komatipoort – vijf kilometer verderop – hebben we afscheid genomen. Ze hebben nog mooie plannen. Een paar dagen in het Krügerpark, daarna Blyde-River-Canyon en de panorama-route en tenslotte naar Graskop voor ze weer naar huis vliegen.

En als ik dan toch in Zuid-Afrika ben, doe ik meteen grote boodschappen. Met als voornaamste aandachtspunt: het kopen van ‘vleis’. Ook vandaag was ik klant bij The Butcher.

The Butcher – Komatipoort Zuid-Afrika

Wors. Boer wors. Gehakt vleis. Lamskotelette. Beesbredie. Hoender.

En op de terugweg ook een grote zak carvão. De diepvries is weer goed gevuld. Het huis is een stuk leger. Ik kan me weer gaan richten op een ‘to do lijstje’. Geen heel dringende zaken maar eerder dingen die ik (wij) op de lange baan heb geschoven.

In de serie #19/40

Weekendje power cuts

Tags

Djonasse, EDM, Elektriciteit, MAC, Mozambique, Nelspruit, Shoppen, Stroomstoring, Verkeer, Zuid Afrika

Als in Nederland (of België) de stroom langer dan een half uur is uitgevallen dan lees je dat de volgende dag in het plaatselijk suffertje. Is het langer dan een uur dan pikken ook de landelijke dagbladen zo’n feit op. Radio en tv maken er melding van in hun nieuwsuitzendingen. En ijverige economie-journalisten weten dan ook hoeveel zo’n power cut heeft gekost aan het bedrijfsleven.

Onze stoppenkast

Stel je voor dat zo’n nieuwsfeit in Mozambique de krant zou halen … hahaha … dan moet er een dagelijkse bijlage gedrukt worden. Het was weer raak dit weekend. En niet alleen in onze buurt. Ook in Nelspruit. Ik vertel.

Dat we zaterdag in Nelspruit (*) (Zuid Afrika) waren, heb je vast al begrepen uit vorige logjes. Om half tien parkeerden we de auto bij iLanga – een groot winkelcentrum. We brengen een bezoek aan de Apple-dokter en laten een kwartiertje later mijn laptop achter bij ‘WeFix’. Een technicus zal in de loop van de dag kijken of hij iets kan ‘fixen’. Ik spreek af dat ik rond drie uur weer langs kom. We drinken een kop koffie en vervolgens een vers sapje bij Mug & Bean. En dan … PATS / KLAP … stroomstoring. Omdat we dicht bij grote ramen zitten, hebben we er geen last van. We kunnen gewoon afrekenen. Het valt wel op dat het vrij donker is als we door de zaak het winkelcentrum inlopen. En dan wordt het duidelijk … een grote stroomstoring. Drie van de vier winkels zijn gesloten. We zien security-mensen hekken en rolluiken voor de etalages dichtdoen. Veel winkelpersoneel – herkenbaar aan hun bedrijfs-t-shirt – lopen kakelend (of app’end) naar buiten. Een enkele winkel blijft open. Zij hebben vast een eigen aggregaat. In een kleine boetiek past Isabel een jurk en raak ik aan de praat met het winkelmeisje. Natuurlijk hebben we het over de elektriciteitspanne. Voor haar blijkbaar iets gewoons. Ze meldt dat rond 13u alles weer in orde is. Ik bedank haar en zeg dat waarschijnlijk veel mensen – net als wij – dan naar Riverside – een ander winkelcentrum in Nelspruit zullen gaan. Ze lacht en ontkent want het blijkt een algehele stroom-onderbreking te zijn. In heel Nelspruit.

Eigenwijs als we zijn, pakken we de auto, rijden een kilometer of zeven om daar met eigen ogen te zien dat de jongedame gelijk heeft. Wat onderweg wel opvalt is het hele grote verschil hoe automobilisten omgaan met niet-functionerende stoplichten. In Mozambique is dat onmiddellijk chaos. Iedereen wringt zich in elk klein gaatje. Kruispunten zitten onherroepelijk vast. In Nelspruit stopt elke auto bij het kruispunt en wordt zo’n kruising heel keurig gepasseerd. Telkens één auto. Eerst van onze kant, dan van de andere kant, dan weer eentje van onze kant … enzovoort. Ik kijk mijn ogen uit. Zelfs auto’s met Mozambikaanse nummerborden houden zich aan deze regel. Petje af. En ja … 13:06 functioneert alles weer normaal. We zien de lampen aanspringen, winkels gaan weer open, het shoppen krijgt een vervolg.

En dan is het zondag in Djonasse Matola. Je raadt het al. 07:32 op de wekker en … PATS / KLAP … stroomstoring. Dat wordt een dagje dingen doen zonder elektriciteit. Lezen. Een wandeling maken. Dus geen Nederlandse les met (voor) Isabel want mijn MAC werkt niet. Geen batterij. Geen cake bakken want onze oven is elektrisch. Geen airco maar dat is niet zo erg. Het zwembad brengt verkoeling en douchen doen we later wel. Ik tap twee emmers water om eventueel de wc’s te kunnen doorspoelen. Wordt het tijd om ons aggregaat op te starten? Heel veel herrie en dat kreng zuipt benzine. Nog niet. We wachten rustig af. 15:46. Isabel ziet een straatlantaarn branden. Ik loop een rondje en zet op drie plaatsen de klok weer gelijk. De instellingen van de ijskast zijn verdwenen. Ik druk op een aantal knoppen. Het is 18c in de koelkast. Ik hoor de motor draaien. Gelukkig is het een half uurtje later weer gewoon 4c. Als we ’s avonds NARCOS 3 kijken hebben we nog een keertje hetzelfde scenario … PATS / KLAP. Dit keer maar een paar minuten.

Staat dat vandaag in de krant? Ben je gek … natuurlijk niet. De meest gewone zaak van de wereld.

In de serie: #13/40

(*) De afstand van Matola – Nelspruit kun je vergelijken met Antwerpen – Amsterdam. Het grote verschil is … de grens. Papieren voor de auto invullen (export / import) en paspoorten laten afstempelen. 

Hartaanval, hersendood

Tags

Apple, Computer, I Store, Laptop, MacBook Pro, Nelspruit, Zuid Afrika

Heden meldt de bedroefde familie het overlijden van een trouwe familievriend. Nadat een paar dagen geleden de betreurde een acute hartaanval kreeg, heeft de Apple-dokter vandaag de patiënt hersendood verklaard. De familie was aanwezig in het ziekenhuis – i Store – in Nelspruit, Zuid Afrika. Een laatste poging tot reanimatie – bij WeFix – heeft ook niet mogen baten. De stoffelijke resten zijn met de familie terug naar Mozambique vertrokken waar zij zich beraden op de toekomst.

Slecht nieuws

De artsen van i Store weigerden de patiënt toegang in hun revalidatiecentrum. Pure leeftijdsdiscriminatie. In hun ogen is de zieke té oud en komt daardoor niet meer in aanmerking voor welke vorm van therapie dan ook. Natuurlijk is dit geen beslissing van artsen maar van het management dat geen updates meer heeft geleverd aan de kliniek. Zij adviseren … koop gewoon een nieuwe. Ontgoocheld als ik ben, weiger ik dat voorlopig. Zeg nou zelf … geen hulp willen (kunnen) bieden bij een ogenschijnlijk klein probleem is toch anti-reclame voor Apple.

Ik hoop wel dat er een grondige transplantatie kan plaats vinden. Er bevindt zich veel bruikbaar materiaal dat vast een tweede leven verdiend. Opa MAC oogt gezond maar kan wel wat opkikkers gebruiken … met muziek, foto’s, documenten van de gesneefde MacBook Pro. Het blijft tenslotte een transplantatie in de familie. Hetzelfde DNA …

In de serie: #11/40

Wat eten we?

Tags

Blogs, Durban, Kerst, Kerstmis, Pannenkoek, Zuid Afrika

Vele tienduizenden mensen liepen vandaag rond in The Pavillion. Eén van de grote winkelcentra van Durban. Alle kleurtjes, dik en dun, jong en oud. Op zoek naar nog een cadeautje? Nog wat extra’s voor onder de kerstboom? Op de foto met Santa? Ik heb het allemaal voorbij zien komen op mijn bankje. Ik lees een beetje, Isabel is op zoek naar … dat weet ik eigenlijk niet.

Ik kijk met grote verbazing naar mensen met karren vol. Eten, drank, cadeau’s. Wij ontsnappen dit jaar aan de grote boodschappen. Wij zijn even ‘niet thuis’ … bij wijze van spreken. We zijn in Durban (Zuid Afrika). Een boek, een mooie serie, een wandeling en uit eten … meer moet dat niet zijn. Ik loop een plaatselijke supermarkt binnen voor een fles water en een fles met bubbeltjes. Alvast voor morgenavond. En wat zie ik? Wat stel ik vast …

Pancake day

Met een knipoog naar blog-collega Thomas Paul P die er alweer een hele normale werkweek heeft opzitten. Prettig kerstfeest. Feliz Natal. Op naar een gezond 2019.

© Eckart Britch