Een dagje Krugerpark (2)

Tags

Crocodile River, Familie, Giraf, Krugerpark, Malelane, Mozambique, Nijlpaard, Olifant, Wrattenzwijn, Zebra, Zuid Afrika

Laat ik beginnen met een tweede foto van drie ‘bontkwagga’s’ … zebra’s. Daar eindigde ik gisteren mee. Vandaar …

Allemaal hebben ze een unieke streepjes-code

We zagen buffels en nijlpaarden. Niet vlakbij dus mijn foto’s zijn geen goede weergave van wat we door de verrekijker wel mooi konden zien. Het laatste nijlpaard dat we zondag zagen stond op de bodem van de Krokodillen-rivier vlakbij Malelane Gate. Zie foto hieronder. Heel bijzonder. Crocodile River … ja … zo heet die rivier echt! Deze rivier vormt de zuidgrens van het Krugerpark.

Nijlpaard (Seekoei) in de Crocodile River

Een lievelingswoord in onze familie is ‘kameelpaard’. Het lievelingsdier van mijn kleinzoon Ender. De meeste mensen noemen het kameelperd niet met zijn Afrikaanse naam maar zeggen: giraf. Wat zijn ze mooi en elegant. En als je ze ziet lopen begrijp je wel waarom de vergelijking met een kameel wordt gemaakt.

Giraf aan de wandel

De eerste giraffen die we zagen staken de weg over – net te snel om foto’s te maken. Ze bleven wel blaadjes eten maar stonden grotendeels verscholen tussen de grote struiken.

Twee giraffen

Is het enkelvoud van ‘giraffen’ – een ‘giraf’ of een ‘giraffe’? Ik moet het eens opzoeken, ik weet het niet zeker. Natuurlijk heeft Bompa een filmpje gemaakt en per ommegaande naar Nederland gestuurd. Met dank aan WhatsApp.

“Dag giraf” zei Dikkertje Dap. “Weet je wat ik heb gekregen? Rode laarsjes voor de regen …”

Onze wekker liep om 4.40 af dus net iets vroeger dan op een doordeweekse dag. Waarom ik dit vermeld? Op een wat saaier stukje – de zon is al flink van de partij – de auto schudt zachtjes van links naar rechts. Naast mij zie ik dat Isabel in slaap is gesukkeld. Een blik in mijn spiegel … ook mijn andere reisgenoten zijn in dromenland. Hahaha … Koen gaat op excursie en de meisjes … maar gelukkig spot ik kort daarna de eerste olifant van de dag. En op slag zijn ze helemaal wakker.

Een grote familie olifanten neemt een zondags bad.

Bij dezelfde rivier zien we twee nijlpaarden op de andere oever. Meestal zie je ze in het water. En ook op de andere oever tellen we een stuk of vijf buffels. We rijden verder.

Het blijft een indrukwekkend dier

Het is onbegrijpelijk dat er nog steeds lui zijn die er lol in hebben om olifanten en neushoorns dood te schieten. Zelfs giraffen. Overal wordt gewaarschuwd voor stropers. Maputo is een belangrijke doorvoerhaven van hoorns en slagtanden. Onlangs bij het vertrek van JJ werd zijn bagage besnuffeld door getrainde honden. Niet op zoek naar drugs maar op zoek naar dierlijke materialen.

Eten en drinken bij een meertje

Het hoogtepunt van de dag. De olifant die je op bovenstaande foto ziet bezorgde ons fantastische tien minuten. Met zijn slurf plukt hij eerst een flinke bos sappig gras. Hij schudt de overtollige aarde er af en dan verdwijnt alles in z’n bekkie. Dat herhaalt zich een keer of vijf. Dan is het tijd om alles door te spoelen. Water wordt opgezogen via de slurf en gedeponeerd in zijn mond. Zeg je dat van een olifant: ‘mond’? Ik denk het niet maar ‘bek’ klinkt wat oneerbiedig.

Ik eindig wat minder spectaculair. Met drie zwijntjes. Niet de biggetjes van het sprookje met de wolf. Maar met drie wrattenzwijnen. Warthog of Javalin in het Portugees.

Vlakvark is een vegetariër.

Maar bij mij komt toch als eerste het woord ‘Pumba’ op. En iedereen die de ‘Leeuwenkoning’ (The Lion King) heeft gezien weet natuurlijk wie Pumba is. Als ze onraad bespeuren gaat het staartje als een antenne omhoog. De kleintjes verzamelen zich rond mama en ze vertrekken. Is het gevaar geweken dan zakt mama weer door de knieën om gras of wortels te eten.

Het echte einde is voorbehouden aan mijn Mozambikaanse familie. Het was een mooie dag dames. Wordt vervolgd zou ik zeggen …

Aldovanda – Dona Isabel – Belinha

Mocht je nu denken … dat wil ik ook wel eens zien. Wees welkom. Ik geef je graag advies. Neem gerust contact op. Een reis naar Mozambique of Zuid Afrika hoef je echt niet met een grote reisorganisatie te doen. Ik help je graag op weg. We hebben vaker gasten op bezoek, logeerplek zat en ik ben graag je gids …

Alle foto’s heb ik zelf gemaakt op 12 mei 2019. Ik ga weer eens in mijn foto-mappen snuffelen en maak mogelijk nog een derde plogje over het Krugerpark met foto’s van eerdere bezoeken.

 

Advertenties

Een dagje Krugerpark (1)

Tags

Afrika, Auto, Crocodile Bridge, Familie, Gnoe, Impala, Isabel, Komatipoort, Krugerpark, Lower Sabie, Malelane, Moederdag, Neushoornvogel, The Big Five, Vogels, Waterbok, Zebra, Zuid Afrika

Wij wonen op precies 100 km van de dichtstbijzijnde ingang van het wereldberoemde Krugerpark. Crocodile Bridge Gate. Tot gisteren was Isabel er nog nooit geweest. “Dat is iets voor witte mensen” of woorden van gelijke strekking was steeds haar commentaar. Ook haar zus en moeder hebben nog nooit een wildpark bezocht. ‘Toerist zijn’ is hen niet vreemd – Spanje, Portugal, Zwitserland, Italië, Nederland, België, Frankrijk enzovoort – maar toch niet vlakbij huis … ben je gek?!? Mijn schoonvader is nog in Portugal dus dit was een mooie gelegenheid om zo’n bezoek te regelen. Nou ja … regelen – dat is een veel te groot woord. Je rijdt ernaar toe, je betaalt een dagkaart – Mozambikanen krijgen een flinke korting – en je zoekt je eigen weg. Wij rijden om 7.12u het park in. Rond half vijf rijden we via Malelane Gate weer naar buiten en naar huis. Moederdag 2019. Of moet ik zeggen ‘Schoonmoeder-dag’?

Minha sogra – Dona Isabel – mijn schoonmoeder

In Mozambique en Portugal vieren ze dat trouwens op de eerste zondag van mei. In Zuid Afrika en de meeste Europese landen vieren ze dat op de tweede zondag van mei. Wij gisteren. Laat ik er maar een meer-daags plogje van maken. Een kleine selectie van de vele foto’s. Met een heel gewone camera en met het mobieltje van mijn Isabel. Ja, ze is naar haar moeder vernoemd. In familiekring zegt iedereen Belinha (kleine Isabel) tegen mijn lieftallige echtgenote. Ik was eerder met haar in andere wildparken in Zuid Afrika en Eswatini (Swaziland).

Minha esposa – Belinha

Goed .. foto’s van het Krugerpark moeten natuurlijk dieren-foto’s zijn. Daar gaan we.

Gnoe – Wildebeest en Geelbekreigertjes

We hebben aardig wat vogels gezien. Mijn beperkte foto-apparatuur schiet tekort om dat mooi in beeld te brengen. We zagen naast de veel voorkomende soorten ook een zwartborstslangenarend, een prachtige ijsvogel, een secretaris-vogel, een uiltje, veel maraboe’s, een zwarte ooievaar en verschillende soorten neushoornvogels.

Neushoornvogel – ‘Zazoe’ in The Lion King

Zuidelijke hoornraaf (Bromvoël – in het Afrikaans)

En natuurlijk gingen ook mijn Mozambikaanse meisjes op zoek naar ‘The Big Five’. Dat is niet gelukt. Ik zag ze wel alle vijf maar nooit tijdens één bezoek. Gisteren konden zij de buffel en de olifant op hun lijstje aankruisen. Luipaard, leeuw en neushoorn zal voor een andere keer zijn.

Waterbok

Impala

Krokodil

Zoekplaatje … hoeveel krokodillen zie je op deze foto?

Ik was voor de vierde keer in het Krugerpark. De eerste keer drie dagen met Ine (2004). Begin 2018 twee dagen met mijn kinderen en kleinkinderen. Met de Vlaamse vrienden – Werner zijn zestigste verjaardag – gingen we één dagje. Haast identiek met onze uitstap van gisteren. 365 kilometer op de dagteller van onze auto waarvan 135 kilometer in het park. Voor de kenners: via Crocodile Bridge naar Lower Sabie en dan doorgestoken richting Jock Safari Lodge en dan naar het zuiden – de uitgang van Malelane.

Ik heb van al mijn bezoeken aan wildparken in Afrika heel veel foto’s. Gisteren dacht ik … de meisjes gaan flink wat fotograferen. Ik hoef niet zonodig maar als je dan de eerste zebra’s van de dag ziet … dan kan ik het niet laten …

Burchel’s zebra’s

Morgen deel twee.

Prooi

Tags

Afrikaans, Boeken, Deon Meyer, Lezen, Prooi, Thriller, Zuid Afrika

Lees je mijn blog op een computer of laptop dan heb je waarschijnlijk in de rechterkolom al gezien dat ik nu ‘Prooi’ van Deon Meyer lees. Ik denk dat je dat niet ziet op het kleine scherm van een smartphone. Daarvoor moet je ‘menu’ aanklikken.

Vandaag dag 29 van 40 dagen achter elkaar bloggen. Het lukt me nog steeds om elke dag iets te produceren. Zo ook vandaag maar dit stukje stelt nauwelijks iets voor. Ik ben namelijk ten prooi gevallen van leesdwang. Deon Meyer heeft me te pakken. Hij is de best verkopende Zuid Afrikaanse thriller-auteur. Ook ik ben fan. Uiteraard omdat ik veel herken, zowel gebeurtenissen als landschappen. Ik ben op veel plaatsen geweest waar de verhalen zich afspelen. Ik herken situaties en zeker het taaltje dat de auteur gebruikt komt me heel bekend voor. Ik lees de Nederlandse editie waarin best veel ‘Afrikaans’ wordt gebruikt. Erg leuk. Een spannend boek. Ik ben halverwege. Of ik het vanavond / vannacht nog uit krijg betwijfel ik. Maar je weet maar nooit. Ik ga zo weer verder lezen …

Prooi – Deon Meyer

“Niemand had om de zaak gevraagd, noch Griessel, noch Cupido. Het lichaam van Johnson Johnson was naast het spoor gevonden, net buiten Drie Susters. En de Valken mogen de rotzooi van de SAPS weer opruimen, zoals gewoonlijk.

Twee verdachte passagiers aan boord van de meest luxueuze trein ter wereld, waar de man kennelijk van afgesprongen is, lijken in rook opgegaan.

In Bordeaux geniet Daniel Darret van een rustig bestaan, nadat hij zijn gewelddadige verleden achter zich heeft gelaten. Maar dan doet een oude kameraad een beroep op hem om zijn vaderland te dienen. Zijn prooi: de corrupte president. Lukt het de Valken de aanslag te dwarsbomen? Intussen heeft een stel meedogenloze Russen het op Daniels leven gemunt.”

In de serie: BOEKEN en #29/40

The Butcher

Tags

Bezoek, houtskool, Komatipoort, Mozambique, Slager, The Butcher, Vleis, Zuid Afrika

Onze Vlaamse gasten zijn weer vertrokken na een vijfdaags verblijf in Mozambique. Ik ben vanochtend met ze mee gereden van Matola naar Komatipoort in Zuid-Afrika. Afgelopen woensdag werden ze aardig gemangeld door douane, militairen en de verkeerspolitie. Al deze Mozambikaanse uniform-lulo’s hebben flink misbruik gemaakt van hun jeugdige onwetenheid. Ze kregen de schrik van hun leven – mannen met een geweer zijn niet hun dagelijks gezelschap – en hun portemonnee was plots een stuk lichter. Enfin … ik heb ze geholpen, proberen gerust te stellen en de dagen in Maputo, Matola, Boane en Macaneta waren succesvol en zo voorbij.

Zoals gezegd heb ik hen vandaag vergezeld om de grens-activiteiten wat te begeleiden. Het ging gesmeerd. In minder dan een kwartier stonden we aan de Zuid-Afrikaanse zijde. In Komatipoort – vijf kilometer verderop – hebben we afscheid genomen. Ze hebben nog mooie plannen. Een paar dagen in het Krügerpark, daarna Blyde-River-Canyon en de panorama-route en tenslotte naar Graskop voor ze weer naar huis vliegen.

En als ik dan toch in Zuid-Afrika ben, doe ik meteen grote boodschappen. Met als voornaamste aandachtspunt: het kopen van ‘vleis’. Ook vandaag was ik klant bij The Butcher.

The Butcher – Komatipoort Zuid-Afrika

Wors. Boer wors. Gehakt vleis. Lamskotelette. Beesbredie. Hoender.

En op de terugweg ook een grote zak carvão. De diepvries is weer goed gevuld. Het huis is een stuk leger. Ik kan me weer gaan richten op een ‘to do lijstje’. Geen heel dringende zaken maar eerder dingen die ik (wij) op de lange baan heb geschoven.

In de serie #19/40

Weekendje power cuts

Tags

Djonasse, EDM, Elektriciteit, MAC, Mozambique, Nelspruit, Shoppen, Stroomstoring, Verkeer, Zuid Afrika

Als in Nederland (of België) de stroom langer dan een half uur is uitgevallen dan lees je dat de volgende dag in het plaatselijk suffertje. Is het langer dan een uur dan pikken ook de landelijke dagbladen zo’n feit op. Radio en tv maken er melding van in hun nieuwsuitzendingen. En ijverige economie-journalisten weten dan ook hoeveel zo’n power cut heeft gekost aan het bedrijfsleven.

Onze stoppenkast

Stel je voor dat zo’n nieuwsfeit in Mozambique de krant zou halen … hahaha … dan moet er een dagelijkse bijlage gedrukt worden. Het was weer raak dit weekend. En niet alleen in onze buurt. Ook in Nelspruit. Ik vertel.

Dat we zaterdag in Nelspruit (*) (Zuid Afrika) waren, heb je vast al begrepen uit vorige logjes. Om half tien parkeerden we de auto bij iLanga – een groot winkelcentrum. We brengen een bezoek aan de Apple-dokter en laten een kwartiertje later mijn laptop achter bij ‘WeFix’. Een technicus zal in de loop van de dag kijken of hij iets kan ‘fixen’. Ik spreek af dat ik rond drie uur weer langs kom. We drinken een kop koffie en vervolgens een vers sapje bij Mug & Bean. En dan … PATS / KLAP … stroomstoring. Omdat we dicht bij grote ramen zitten, hebben we er geen last van. We kunnen gewoon afrekenen. Het valt wel op dat het vrij donker is als we door de zaak het winkelcentrum inlopen. En dan wordt het duidelijk … een grote stroomstoring. Drie van de vier winkels zijn gesloten. We zien security-mensen hekken en rolluiken voor de etalages dichtdoen. Veel winkelpersoneel – herkenbaar aan hun bedrijfs-t-shirt – lopen kakelend (of app’end) naar buiten. Een enkele winkel blijft open. Zij hebben vast een eigen aggregaat. In een kleine boetiek past Isabel een jurk en raak ik aan de praat met het winkelmeisje. Natuurlijk hebben we het over de elektriciteitspanne. Voor haar blijkbaar iets gewoons. Ze meldt dat rond 13u alles weer in orde is. Ik bedank haar en zeg dat waarschijnlijk veel mensen – net als wij – dan naar Riverside – een ander winkelcentrum in Nelspruit zullen gaan. Ze lacht en ontkent want het blijkt een algehele stroom-onderbreking te zijn. In heel Nelspruit.

Eigenwijs als we zijn, pakken we de auto, rijden een kilometer of zeven om daar met eigen ogen te zien dat de jongedame gelijk heeft. Wat onderweg wel opvalt is het hele grote verschil hoe automobilisten omgaan met niet-functionerende stoplichten. In Mozambique is dat onmiddellijk chaos. Iedereen wringt zich in elk klein gaatje. Kruispunten zitten onherroepelijk vast. In Nelspruit stopt elke auto bij het kruispunt en wordt zo’n kruising heel keurig gepasseerd. Telkens één auto. Eerst van onze kant, dan van de andere kant, dan weer eentje van onze kant … enzovoort. Ik kijk mijn ogen uit. Zelfs auto’s met Mozambikaanse nummerborden houden zich aan deze regel. Petje af. En ja … 13:06 functioneert alles weer normaal. We zien de lampen aanspringen, winkels gaan weer open, het shoppen krijgt een vervolg.

En dan is het zondag in Djonasse Matola. Je raadt het al. 07:32 op de wekker en … PATS / KLAP … stroomstoring. Dat wordt een dagje dingen doen zonder elektriciteit. Lezen. Een wandeling maken. Dus geen Nederlandse les met (voor) Isabel want mijn MAC werkt niet. Geen batterij. Geen cake bakken want onze oven is elektrisch. Geen airco maar dat is niet zo erg. Het zwembad brengt verkoeling en douchen doen we later wel. Ik tap twee emmers water om eventueel de wc’s te kunnen doorspoelen. Wordt het tijd om ons aggregaat op te starten? Heel veel herrie en dat kreng zuipt benzine. Nog niet. We wachten rustig af. 15:46. Isabel ziet een straatlantaarn branden. Ik loop een rondje en zet op drie plaatsen de klok weer gelijk. De instellingen van de ijskast zijn verdwenen. Ik druk op een aantal knoppen. Het is 18c in de koelkast. Ik hoor de motor draaien. Gelukkig is het een half uurtje later weer gewoon 4c. Als we ’s avonds NARCOS 3 kijken hebben we nog een keertje hetzelfde scenario … PATS / KLAP. Dit keer maar een paar minuten.

Staat dat vandaag in de krant? Ben je gek … natuurlijk niet. De meest gewone zaak van de wereld.

In de serie: #13/40

(*) De afstand van Matola – Nelspruit kun je vergelijken met Antwerpen – Amsterdam. Het grote verschil is … de grens. Papieren voor de auto invullen (export / import) en paspoorten laten afstempelen. 

Hartaanval, hersendood

Tags

Apple, Computer, I Store, Laptop, MacBook Pro, Nelspruit, Zuid Afrika

Heden meldt de bedroefde familie het overlijden van een trouwe familievriend. Nadat een paar dagen geleden de betreurde een acute hartaanval kreeg, heeft de Apple-dokter vandaag de patiënt hersendood verklaard. De familie was aanwezig in het ziekenhuis – i Store – in Nelspruit, Zuid Afrika. Een laatste poging tot reanimatie – bij WeFix – heeft ook niet mogen baten. De stoffelijke resten zijn met de familie terug naar Mozambique vertrokken waar zij zich beraden op de toekomst.

Slecht nieuws

De artsen van i Store weigerden de patiënt toegang in hun revalidatiecentrum. Pure leeftijdsdiscriminatie. In hun ogen is de zieke té oud en komt daardoor niet meer in aanmerking voor welke vorm van therapie dan ook. Natuurlijk is dit geen beslissing van artsen maar van het management dat geen updates meer heeft geleverd aan de kliniek. Zij adviseren … koop gewoon een nieuwe. Ontgoocheld als ik ben, weiger ik dat voorlopig. Zeg nou zelf … geen hulp willen (kunnen) bieden bij een ogenschijnlijk klein probleem is toch anti-reclame voor Apple.

Ik hoop wel dat er een grondige transplantatie kan plaats vinden. Er bevindt zich veel bruikbaar materiaal dat vast een tweede leven verdiend. Opa MAC oogt gezond maar kan wel wat opkikkers gebruiken … met muziek, foto’s, documenten van de gesneefde MacBook Pro. Het blijft tenslotte een transplantatie in de familie. Hetzelfde DNA …

In de serie: #11/40

Wat eten we?

Tags

Blogs, Durban, Kerst, Kerstmis, Pannenkoek, Zuid Afrika

Vele tienduizenden mensen liepen vandaag rond in The Pavillion. Eén van de grote winkelcentra van Durban. Alle kleurtjes, dik en dun, jong en oud. Op zoek naar nog een cadeautje? Nog wat extra’s voor onder de kerstboom? Op de foto met Santa? Ik heb het allemaal voorbij zien komen op mijn bankje. Ik lees een beetje, Isabel is op zoek naar … dat weet ik eigenlijk niet.

Ik kijk met grote verbazing naar mensen met karren vol. Eten, drank, cadeau’s. Wij ontsnappen dit jaar aan de grote boodschappen. Wij zijn even ‘niet thuis’ … bij wijze van spreken. We zijn in Durban (Zuid Afrika). Een boek, een mooie serie, een wandeling en uit eten … meer moet dat niet zijn. Ik loop een plaatselijke supermarkt binnen voor een fles water en een fles met bubbeltjes. Alvast voor morgenavond. En wat zie ik? Wat stel ik vast …

Pancake day

Met een knipoog naar blog-collega Thomas Paul P die er alweer een hele normale werkweek heeft opzitten. Prettig kerstfeest. Feliz Natal. Op naar een gezond 2019.

© Eckart Britch

Nieuwe oogst (7)

Tags

Auto, Bitterbal, Buddha, Grapjes, Manet, Meisje met de parel, Nieuwe mural, Oliepomp, Parijs, Shack, Verkiezingen, Zuid Afrika

Ik ben net terug van de garage. Onze auto (Nissan X Trail) staat daar al ruim een week ter reparatie. Voor de zoveelste keer. Het blijft sukkelen maar een nieuwe (tweedehandse) auto kopen zit er niet in op dit moment. Maar hoelang kun je blijven geld pompen in een aflopende zaak? Ik word er knap chagrijnig van. En dat wil ik niet. Dus maar iets doen wat de zinnen verzet en waar ik beter gezind van word.

Wat opgespaarde grapjes / foto’s van internet in een nieuw logje plakken en publiceren. Daar gaan we dan.

Happy Buddha

Ja, ik kan niet anders dan lachen met bovenstaand Buddha-beeld. Ik word daar vrolijk van en dat is precies wat ik probeer te veroorzaken bij mezelf. En wie weet ook bij de lezers van mijn stukjes.

Modern parelmeisje

Ook van deze foto word ik blij. Zoals de meeste lezers / volgers waarschijnlijk wel herinneren, heb ik me vorig jaar intens bezig gehouden met ‘Meisje met de Parel’. Ik bewerkte het boek over het beroemde schilderij tot een theatervoorstelling. Twintig voorstellingen zijn er gespeeld in Middelburg. Nog steeds knip en verzamel ik ‘meisjes’ die ik toevallig tegenkom op internet. Zoals bovenstaande foto. I like it.

Ik hou van sport

Ja. Leuk zo’n woordgrap. En tegelijk denk ik natuurlijk aan mijn goede voornemens. Meer bewegen. Wandelen dat doe ik met regelmaat. Maar het zou wat intenser mogen. Iets met zweet en zo … maar of dat er in zit met een potje ‘bitterballen’ betwijfel ik.

Wijs me de weg naar uw huis

Ken je het woord ‘shack’? Het is het Engelse woord voor ‘keet’. Een barak. Een huisje van zinken golfplaten. Er staan er tienduizenden in de Zuid Afrikaanse townships ondanks vele verkiezingsbeloftes. Ik zag ooit een mooi boek bij Hanneke en JJ met foto’s van shacks. Niet alleen van buiten maar ook van de interieurs. Soms verbazingwekkend smaakvol ingericht. Of kitscherig. Ook bovenstaande foto kwam ik onlangs tegen op internet. Grappig. Maar schrijnend is natuurlijk een eerlijkere omschrijving.

Verkiezingen in België

Ik heb de verkiezingen in België via verschillende websites tamelijk intensief gevolgd. De verkiezingsborden kunnen weer een tijdje opgeborgen worden. Tot begin mei 2019.  Of mijnheer Deneuker is verkozen weet ik niet. Ben ik de enige die allerlei onbedoelde verbanden zie? Scoren doe je samen. Deneuker. Lijsttrekker.

Lunch op het ‘gras’

‘Déjeuner sur l’herbe’ van Édouard Manet. Een wereldberoemd schilderij. Ik zag het ooit in Parijs. En heel veel keren in kunstboeken. Dit schilderij was ook inspiratie voor onze mural waar ik al vaker heb over geschreven. Een prettig tijdverdrijf is het nadoen van beroemde beelden en schilderijen. Dat heeft de fotograaf van bovenstaande foto ook gedaan. Een aanklacht, een knipoog … zeg het maar!

Close the gate

Zo, ik ga de laptop weer dichtklappen. Ik heb een kwartiertje niet aan kapotte oliepompen gedacht. En als je mij zou kunnen zien dan zie je een dikke smile op mijn gezicht.

In de serie: NIEUWE OOGST en BEELDENDE KUNST en MURAL

Thematisch ploggen (5)

Tags

Azië, Bergen op Zoom, China, Culinair, Eten, Familie, Frankrijk, Isabel, Kroatië, Lozere, Luik, Mali, Mas Donzelenche, Mozambique, Nederland, Nelspruit, Schevingen, Swaziland, Vrienden, Zuid Afrika

Een serie die ik nodig weer eens moet aanvullen. Dit wordt aflevering vijf of zes. De vorige plogjes gingen over ‘Kussen’, ‘Achter de schermen’, ‘Slaapplekken’, ‘Koen in de keuken’ en ‘Samen met standbeelden’. Vandaag 12 foto’s met eten of eters. Een onderwerp dat ik heel vaak fotografeer. Uiteraard omdat ik dan meestal in opperbeste stemming ben of het moment wil vereeuwigen. Verder doe ik niet zoveel met die eindeloze hoeveel eet-foto’s. Tot vandaag. Kijk je mee. 12 foto’s … van 2007 tot 2018. Met wat korte opmerkingen onder elke foto.

2007 – Dubrovnik (Kroatië)

Een kampeervakantie in mijn eentje door alle voormalige landen van Joegoslavië. Ik was uitgenodigd voor een groot familie-feest in Kosovo. Een ander hoogtepunt van die vakantie was het bezoek aan Dubrovnik. Ik vroeg de ober om een foto van me te maken. En van het eten uiteraard.

2008 – Sahara – 20 km buiten Timboektoe (Mali)

Een geweldige reis in Mali. Ook Timboektoe werd aangedaan. Een soort bestemming die op veel To Do Lijstjes voorkomt. Ik was er in 2008 – toen het nog mogelijk was. De stad heb je al gauw gezien. Grijs en stoffig. Met een mythische geschiedenis. Ik werd aangesproken door twee jongens die me een ritje aanboden – dieper de woestijn in. En blijven eten en slapen bij een bedoeïnen-familie. Kortom … twee dagen op een kameel en mee-eten met wat de pot schaft. Een top-ervaring.

2009 – Beijing (China)

Alweer zo’n ver-weg-plek. Met de trein van Moskou naar Beijing. Met allerlei tussenstops. En na twee weken kamperen in Mongolië, zeven dagen in de trein was het prettig om weer eens aan een tafel te eten. Ik schreef er al eerder over. Klik HIER

2010 – Mas Donzelenche, Vialas (Frankrijk)

Van 2001 tot 2013 ging ik minstens één keer per jaar op bezoek bij Hanneke en Jean Jacques in Frankrijk. In de Lozère. Ik heb eindeloos veel foto’s van alle geweldige maaltijden en feesten. Op de binnenplaats, in de oude keuken, kijkend naar een film, een verjaardagsfeest of beneden bij de rivier.

2011 – Djuba – Matola (Mozambique)

Alles moet je een eerste keer doen. En sommige ‘eerste keren’ herinner je je beter dan andere. Op de foto hierboven zie je (links) vriend en collega Per en (in het midden) Isabels vader. Het was de eerste keer dat ik officieel bij mijn (toekomstige) schoonfamilie aan tafel aanschoof. Het was mijn officiële introductie. Een belangrijk ritueel in Mozambique. Boy friend meets parents of his girl friend. Een gedenkwaardige avond want ik kwam al bijna twee jaar over de vloer maar altijd wanneer ‘Pai’ niet thuis was. Vanaf deze avond was alles goedgekeurd. En daar ben ik nog steeds heel blij mee.

2012 – Bergen op Zoom (Nederland)

Nog een soort ‘eerste keer’. Isabel voor het eerst in Nederland. Twee maanden vakantie. Deze foto is gemaakt in de tuin van mijn oude buren en vrienden in Bergen op Zoom. Een memorabele avond met buurvrouw Lucy (zaliger) in de hoofdrol. Het was ook emotioneel want ik heb veel soortgelijke foto’s van vóór 2005. Etentjes met de Bergse buren. Uiteraard met Ine en zonder Isabel. Voor mij was deze avond in 2012 een soort nieuwe ‘introductie’ – Isabel en Koen – tot mijn Bergse leventje. Een soort cirkel die zich – met volle goedkeuring van de buren – sloot.

2013 – Op weg naar Kenia

En ook in vliegtuigen wordt gegeten. Op huwelijksreis naar Kenia. En waar we toen vlogen? Boven Mozambique of al boven Tanzania? Het doet er niet toe. En ook in Kenia hebben uiteraard heerlijk getafeld. Maar ik wil me beperken tot één foto per jaar.

2014 – Ezulwini (Swaziland)

Alweer een foto met Isabel aan tafel. Ja, ik zou bijna dagelijks een foto van haar kunnen maken met eten als onderwerp. Hierboven waren we een lang weekend in Swaziland. Een uurtje bij ons vandaan. En dan wordt er uiteraard geluncht. Hier staan zes verschillende kleine sea food / vis-gerechtjes op tafel. Een soort tapa’s. Mmm.

2015 – Nelspruit (Zuid Afrika)

Ja ja, bijna een kopie van de eerdere foto. Ook een lang weekend. Dit keer naar Nelspruit in Zuid Afrika. En het zit er heel dik in dat ik aanstaand weekend weer zo’n foto kan maken want Mozambique heeft een lang weekend. Vrijdag is een vrije dag. Dus er even tussenuit … en wat nog grappiger is … ook nu heeft Isabel heel kort haar. Hahaha.

2016 – Luik (Belgie)

We proberen het nog steeds … elke twee jaar een meerdaagse uitstap met de jeugdvrienden. In 2016 was Luik de bestemming. En natuurlijk wordt er dan gegeten, gekaart, gewandeld, een voetbalmatch bezocht en eindeloos geluld. Vaak over voetbal en wielrennen. En over werk, onze kinderen en kleinkinderen. En in 2018 kwamen de jongens (Gie, Werner en Eric) naar Mozambique. Meer dan geweldig.

2017 – Scheveningen (Nederland)

Een super-dagje. Kleindochter Olivia met Bompa een dagje uit. ’s Middags naar de boulevard van Scheveningen en ’s avonds naar de Lion King en ’s nachts samen naar huis in Bergen op Zoom. Geweldig. Ik hoop dit soort uitstapjes in de nabije toekomst ook te maken met de andere kleinkinderen. Pareltjes !!!

2018 – Djonasse Matola Rio (Mozambique)

En een foto van eters op onze veranda mag natuurlijk niet ontbreken. Een super lunch met vrienden. Van links naar rechts met de klok mee. Hanneke, Stephen, Gilemina, Markus, Inge, Jean Jacques, Julia, Wilhelm, Lourenzo. Zeven verschillende nationaliteiten aan tafel. Nederland, Noorwegen, Angola, Duitsland, Mozambique, Zweden en België. Per en ikzelf staan niet op de foto. We zaten wel aan tafel. Nou ja … ik stond ook heel veel in de keuken.

In de serie THEMATISCH PLOGGEN

 

Ondertussen in Mozambique (3)

Tags

Beluane, Brug, Bureaucratie, Heineken, Illegalen, Isabel, Katembe, Maputo, Mia Couto, Mozambique, Narcos, Tete, Tol, Trein, Zuid Afrika

Grote en kleine nieuwsberichten. Persoonlijke zaken en wat staat er vandaag in de krant. Vandaag deel 3.

Een gewone week. Wat  klussen in en rondom het huis. Boodschappen doen. Koken. En ’s avonds een filmpje of een aflevering van een serie kijken. We zijn ruim halverwege Narcos – Seizoen 2

Sinds een paar weken gebruikt Isabel de trein om naar haar werk te gaan. Ik breng haar ’s morgens naar het station van Beluane. Vijf kilometer bij ons vandaan.

Station Beluane – met de trein naar Maputo

In de stad heeft zij een aansluitende bus. ’s Middags lukt het haar vaak niet om op tijd op het station te zijn. Haar baas komt vaak met last minute klusjes die uitgevoerd moeten worden. Dan is een bus de enige oplossing om thuis te komen.

Boeken van Mia Couto nu ook vertaald in het Chinees / Mandarijn

De meest bekende Mozambikaanse schrijver is Mia Couto. Twee van zijn boeken zijn nu vertaald voor de Chinese markt. Voor hemzelf is dat een droom die uitkomt, vertelt hij in een interview. Hij schreef tot nu toe 34 boeken. Vijf boeken zijn ook vertaald in het Nederlands. En bij Bol.com zag ik dat er nog steeds drie boeken van hem verkrijgbaar zijn. Oa. ‘De bekentenis van de leeuwin’ (Querido 2017), roman, oorspronkelijke titel ‘A confissão da Leoa’, vertaling Harrie Lemmens.

De politie deporteert 200 illegale immigranten

Illegalen. Ook dat speelt hier, in dit deel van de wereld. Het is vooral Zuid Afrika dat in trek is. En dan is Mozambique – vooral de provincie Tete in het noordwesten – een doorgangsgebied. Er werden Ethiopiërs, mensen uit Malawi en Zambia aangehouden en uitgezet. Mensen zonder papieren – zullen we ze maar noemen. ‘Op zoek naar werk’ is hun uitleg.

De brug Maputo – Katembe

Gaat het er toch nog van komen? Gaat de brug in gebruik zijn voor het eind van het jaar? Eind oktober wordt nu gezegd. En dat is al een jaar later dan was gepland. Maar ja … de Noord-Zuid-lijn in Amsterdam kwam er ook pas na … hoeveel jaren vertraging?

Foto: © Noticias

De brug is klaar maar de toegangswegen nog niet. Het is al maanden een grote puinhoop in de stad door de vele werken aan die toegangswegen. Ik beloof er later wat uitgebreider over te schrijven. Als de brug open is. En de snelweg naar Ponta de Ouro en KwaZulu Natal (Zuid Afrika). De discussie gaat nu over hoeveel het gaat kosten om de brug te gebruiken. En de tolpoortjes verderop. Wordt vervolgd.

12.000 ambtenaren hebben niet bewezen dat ze nog in leven zijn.

Jaja. De bureaucratie. Als je een baan bij de overheid hebt, moet je jaarlijks – in de maand van je verjaardag – je in persoon komen melden bij een registratie-kantoor. Dan krijg je opnieuw het certificaat ‘proof of life’. Er wordt niet beweerd dat deze 12.000 mensen fraudeurs zijn, of geesten. Vaak hebben zij niet de mogelijkheid om naar zo’n registratie-kantoor te gaan. Afstand. Drukke werkzaamheden. Ziekte. Enfin … natuurlijk gaat dit over geld. 96% was wel op tijd afgelopen jaar. Ik vind dat best veel.

Heineken stopt met inzet ‘promotiedames’.

Een heel gewoon verschijnsel in winkels, shoppingmalls en kroegen. Een promotieteam deelt folders uit of laat hapjes proeven. Wij hadden laatst twee meisjes in een kroeg die voor elk glaasje whisky – ik denk dat het Jameson was – een tweede glas gratis inschonken. Uiteindelijk moesten we hun cadeautje weigeren. Ik zeker want ik was de BOB. En natuurlijk worden daar mooie meiden voor geronseld. Of zij worden uitgebuit kan ik niet zeggen. Volgens een artikel en een boek in NRC zijn er veel misstanden. Het verhaal gaat dat sommige vrouwen tegelijk ook prostituee zouden zijn, maar dat werd niet in het onderzoek bevestigd. Wel hebben de ‘promotiedames’ laten weten van tijd tot tijd te maken hebben gekregen met ongewenst gedrag van met name barbezoekers. Het ging niet alleen om relatief onschuldige dingen zoals het vragen om een telefoonnummer, maar ook om ongepaste opmerkingen en handtastelijkheden. In dertien gevallen, allemaal in Mozambique, was er sprake van ongewenste intimiteiten. Heineken stopt met deze vorm van publiciteit.

In de serie: ONDERTUSSEN IN MOZAMBIQUE