Tags

, , ,

Al sinds we naar Wyns verhuisden in 1983 – en later ook in Bergen op Zoom – kook ik elektrisch. Met uitzondering tijdens onze kampeervakanties. Het is dan ook flink aanpassen in Maputo. Daar kook ik (ouderwets) op gas. Nog steeds betrap ik mezelf erop dat mijn automatische kook-piloot is afgestemd op ‘elektrisch’. Ik – en Mozambikanen – houden van stoofpotjes. Dat betekent dat het vlees lang staat te pruttelen. Ook het kleinste vuurtje is dan vaak ‘te groot’. Met als gevolg dat ik zeer regelmatig vocht moet toevoegen aan mijn stoofpotjes. Ik herinner me dat we – lang geleden in Boelenslaan – twee zwarte metalen plaatjes hadden. Vlamverdelers.

Vlamverdeler

Vlamverdeler

Ik kan zo’n ding nergens vinden in Maputo of Matola. En in mijn gebrekkig Portugees kan ik het ook niet (goed) uitleggen in lokale huishoud-winkels. Ik had zo’n ding graag toegevoegd aan onze huwelijkslijst. Ik weet dat er ook nog een ander type bestaat. Dunner en lichter. Ik dacht eerst dat dit handige attribuut ‘warmhoudplaatje’ heet maar dat is weer heel iets anders. En dat vind ik wel in alle winkels. Zowel elektrisch als met spiritusbakjes. Nee, dit ding heet: vlamverdeler of sudderplaatje.

En terwijl ik dit zit te schrijven, bedenk ik wat ik nog meer mis in onze keuken … Niet zoveel en een aantal zaken die we niet hebben, staan op onze huwelijkslijst.

ps. Zuster Klivia – proficiat met je bijna 1000 blogs – hoeft zich geen zorgen te maken … ‘vlamverdeler’ gaat niet over haar man.