De kogel is door de kerk

Tags

Chapa, Corona, Corona-virus, Corso Zundert, Filipe Nyusi, Flowerparade, Internet, Isabel, Mozambique, Noodtoestand, Online lesgeven, Skype, Televisie, Wandelen, Zundert

Dit stukje had ook de titel ‘Corona update #4’ kunnen krijgen. Het is vandaag de laatste dag van de maand, de laatste dag van het eerste kwartaal. Een kwartaal dat vast de geschiedenisboeken ingaat.

Twee bijzondere kogels … gisteren kondigde de Mozambikaanse president de noodtoestand af – de hele maand april 2020. Terwijl ik met een half oor luisterde naar Filipe Nyusi las ik dat het bestuur van CORSO – Zundert heeft besloten dat er dit jaar geen ‘flowerparade’ zal worden georganiseerd op de eerste zondag van september. Snik. Dit besluit – geen corso – raakt me emotioneel. Het eerste besluit – de noodtoestand – zal ons vooral praktisch treffen.

Klaar om te gaan wandelen …

Veel is nog onduidelijk. Wat kan / mag wel en wat niet? De president spreekt van ‘stadium 3’. Wat betekent dit? Nog geen volledige lock down zoals in Zuid Afrika maar wel veel (verplaatsing) beperkingen. Dat krijgen we vast te horen in de komende dagen. Isabel is vandaag naar kantoor. Als het goed is krijgt ze – voor het eerst – een laptop van het werk. Nu moet ze zich behelpen met haar privé-telefoon om emails te lezen en te reageren op opdrachten van haar leidinggevende. Morgen gaan we heel even langs bij mijn schoonouders. Zij wonen vlakbij. Een taart en een flesje bubbels voor een kroonverjaardag van sogro Sampaio.

Onze huishoudelijke hulp werkt vandaag voor het laatst bij ons. For the time being of course. Vanaf morgen blijft ze thuis. Ook in april krijgt ze haar volle salaris. Verder krijgt ze een grote zak rijst (25kg), kookolie en pakken maïsbloem mee naar huis. We houden telefonisch contact met haar en haar familie. Zij moet vooral de chapa’s – overvolle OV-mini-busjes – de komende maand zoveel mogelijk mijden. Het onderhoud van het zwembad neem ik zelf wel voor mijn rekening. Isabel is in huis al druk in de weer met allerlei schoonmaakspul.

Ik ben sinds vorige week online aan het lesgeven. Het is nog steeds zaken uitproberen maar voorlopig ben ik positief. Een gedeeld beeldscherm via SKYPE werkt. Afkloppen dat dat zo blijft. Steeds meer Nederlanders (en Belgen) zijn vertrokken of vliegen mee met de schaarse vluchten die nog bestaan. In feite vliegen ze naar de besmetting in Europa. Ja toch? In Mozambique zijn officieel acht mensen besmet met corona. Nog geen overlijdens. Uiteraard weet je niet of dit ook de reële cijfers zijn. Gebrek aan testmiddelen … enzovoort. We proberen gezond te blijven. Onze televisie loopt figuurlijk op zijn laatste beentjes. Steeds meer problemen. Isabel schoot gisteren nog een financieel kogeltje door de figuurlijke kerk … er staat een nieuwe televisie – nu nog ingepakt – in de kamer. Straks ga ik aan de slag met de installatie.

Ik heb me voorgenomen om elke dag een wandeling in de buurt te maken. Gelukkig wonen we ‘op den buiten’ – niet in de binnenstad. Uiteraard wandelen met voldoende afstand bewaren maar ik voel dat ik al weken te weinig heb bewogen. Geen sportschool meer want die is gesloten. Ik heb geen fiets in Mozambique. Het zwembad is om af te koelen en te dobberen – niet om baantjes te trekken. Je begrijpt het … vanaf morgen start een nieuwe fase. Nieuwe voornemens.

Hou moed. Blijf gezond. Blijf in uw kot. Wordt vervolgd

In de serie: CORONA UPDATE

Beste zangers

Tags

2009, Amir Vahidi, AVROTROS, Beste Zangers, Bram Houg, Cathalijne de Sonnaville, Corso, Emma Heesters, Goes, Goes Afrika, Isabel Soeteweij, Oumnia Guigui, Soldaat van Oranje, Televisie, Ubuntu, YouTube, Zundert

Soms is het jammer dat ik niet op twee plaatsen tegelijk kan zijn. Vandaag is het weer zo’n dag. Ik ben in Mozambique. De laatste gasten van de bruiloft vertrekken dit weekend en begin volgende week. Vanochtend vertrok Ana – die enkele weken bij ons logeerde – terug naar Portugal. Maandag vliegt ook Mangaze – broer van Isabel en Aldovanda – weer naar Lissabon. We zullen ze missen. Het was gezellig.

Vandaag zijn er twee zaken in Nederland die ik mis. De grote groep omroepers van het Corso in Zundert bezoeken vandaag alle bouwplaatsen. Twintig nieuwe creaties staan klaar om volgende week zondag door de straten van het geboortedorp van Vincent van Gogh te rijden. Mensen die me al langer volgen, weten dat ik een groot hart heb voor de grootste dahlia-parade van de wereld. Waarschijnlijk ook geen Corso dit jaar voor mij. Jammer. Snik.

Nog iets dat ik vandaag – vanavond – zal missen … de eerste aflevering van een nieuw seizoen ‘Beste Zangers’. Eén van de populairste (muziek)programma’s van AvroTros op de Nederlandse televisie. Waarom ik dit programma graag wil zien? Omdat Emma Heesters één van hen is. Misschien zegt de naam Emma Heesters je nog niet heel veel. Ze is nog niet ‘wereldberoemd in Nederland’ maar dat gaat veranderen. Let op mijn woorden.

Op YouTube is Emma al een ster met ruim anderhalf miljoen volgers. Kijk maar eens HIER. Anderhalf miljoen volgers voor een onbekende zangeres van drieëntwintig is heel veel. Waarschijnlijk vraag je je af waarom ik nu uitgerekend aandacht besteed aan Emma. Een heel klein beetje omdat ik (plaatsvervangend) trots ben dat zij haar carrière zo voortvarend aanpakt. Los Angeles, New York, Europese tournee, Zuid Korea, enzovoort. Als dertienjarig meisje deed zij eind 2008 auditie voor het openluchtspektakel Ubuntu in Goes. We waren meteen overtuigd dat Emma een prachtige stem heeft, een jong en groot talent. Zij kreeg de hoofdrol. Azina – het meisje dat op zoek gaat naar haar verdwenen broer en de grote Afrikaanse rivieren bezoekt.

Repetitie Ubuntu met oa Emma Heesters (Foto – Eddy Westveer)

Op de foto zie je van links naar rechts Hope (The Princess of Mbira), Fifi en Theresa. Drie Zimbabwaanse danseressen, zangeressen en muzikanten. Rechts – op haar knieën zit de jonge Emma. De auteur van dit blog kijkt in z’n script.

Repetitiefoto Ubuntu (2009) met oa Emma Heesters (Foto: Eddy Westveer)

Emma was niet het enige talent in deze muziektheater-productie. Ook Amir Vahidi, Cathalijne de Sonnaville (oa Soldaat van Oranje), Oumnia Guigui (oa The Voice of Holland), Bram Houg, Isabel Zoeteweij (oa Belle and the Beats) maakten deel uit van de jonge, talentvolle cast. En voor het gemak vergeet ik Boudewijn, Maria, Sjoerd en vele anderen. En vermeld ik nu geen succesvolle dansers, muzikanten en acrobaten. Mooie herinneringen waarin mijn twee werelden even samenkwamen. Nederland en Afrika.

Vanavond staat Henk Poort centraal bij ‘Beste Zangers’. Ik ben benieuwd wat Emma gaat zingen voor deze musicalster. Ik ga het later opzoeken en bekijken via ‘Uitzending gemist’ of YouTube.

Foto’s: eddywestveer@com

Abonnementen

Tags

Abonnement, ANWB, Corsief, Donald Duck, Ierland Bulletin, Kampioen, Krant, Op Pad, Opzij, Tijdschriften, Volkskrant, Vrij Nederland, Wordt Vervolgd, Zundert

Ik ben een trouwe lezer van kranten en tijdschriften. Of nog beter is het om te zeggen: “Ik ben (was) een trouwe klant”. Het is de maand van het spannende boek. Toonaangevend is daarin Vrij Nederland. Zij geven al sinds mensenheugenis (tikkeltje overdreven) een Detective en Thrillergids uit.

Ook kiezen zij de thriller van het jaar en geven klassiekers in dit genre en nieuw verschenen boeken een beoordeling met de bekende sterren-notering. Maximaal ***** vijf sterren. Thriller van dit jaar is ‘Ster van het Noorden’ van D.B. John. Ik zal er een van de volgende dagen wat over schrijven want ik heb het boek inmiddels uit.

Vandaag memoreer ik – vooral voor mezelf – abonnementen die ik (wij) had in de laatste veertig jaar. Dat is de periode dat ik vanuit Vlaanderen naar Nederland verhuisde. Ik had al een abonnement op Robbedoes, Bulkboek, HUMO en De Morgen. Een adreswijziging naar Boelenslaan (Fryslan) was voldoende. Robbedoes verhuisde niet mee. Maar langzaamaan werd De Morgen minder en minder gelezen. De belangrijkste reden: de krant kwam met een dag vertraging én we hadden ook een abonnement op De Volkskrant. Dus na een klein jaar was het adieu De Morgen. Ook Bulkboek was algauw verleden tijd. Het abonnement op het Ierland Bulletin liep wel gewoon door.

Vrij Nederland en De Haagse Post vielen wekelijks op de mat, eerst in Boelenslaan, tijdelijk in Leeuwarden en daarna in Wyns. Ine had afwisselend een abonnement op Libelle en Margriet. Met een voorkeur voor het eerste vrouwenmagazine. In de losse verkoop kocht ik af en toe Voetbal International en Ine Opzij. Je begrijpt het wel … genoeg leesvoer – meestal tijdens de weekends. Ongelezen nummers gingen mee op vakantie al was het maar voor de puzzels en kruiswoordraadsels in Vrij Nederland.

Ik weet niet wanneer we stopten met De Haagse Post. Ik denk na onze verhuizing naar Bergen op Zoom eind 1989. In de plaats nam ik een abonnement op Sport International (later Nu Sport International). Oo, ik vergeet de Donald Duck. Die kwam in huis begin jaren negentig en voor zover ik weet heeft mijn zoon dat abonnement nog steeds. In dezelfde periode kwam er ook Op Pad bij en Kunstbeeld. Op werkgebied had ik abonnementen op verschillende (vak)tijdschriften zoals Etectera, Toneel Theatraal, Theatermaker, Theater & Educatie en diverse blaadjes van en over amateurtheater van NCA, BCA, ZCA enzovoort.

De Volkskrant, Humo en Vrij Nederland kwamen met de regelmaat van de klok -dagelijks of wekelijks.

Alhoewel … we moesten geregeld bellen dat de krant weer maar eens niet bezorgd was. Ergens rond de eeuwwisseling bleef Humo te vaak ongelezen op een stapel liggen. Dus dat abonnement werd opgezegd. Kort na Ines overlijden in 2005 verbrak ik ook de relatie met Vrij Nederland. Ik kocht nog wel losse nummers – zeker de al eerder genoemde Detective en Thrillergids, maar ook losse nummers van HP/De Tijd en heel soms De Groene Amsterdammer.

Wat nog meer? De Kampioen. Wie heeft dat blad van de ANWB niet? Bij ons lag de Kampioen op de wc. Ook bij het lidmaatschap van Brabants Landschap en van NFN (de Nederlandse naturistenvereniging) hoorde een tijdschrift. Wordt Vervolgd – een striptijdschrift. De Muur en Hard Gras kocht ik af en toe los. Natuurlijk mag ik Corsief niet vergeten. Hét corsomagazine met 90% info over Corso Zundert en ook nog een beetje over andere bloemencorso’s.

In de periode dat ik steeds vaker in Afrika verbleef (vanaf 2010) hield ik grote schoonmaak. Alles opgezegd. De Volkskrant miste ik in het begin heel erg. Blendle bracht soms uitkomst. Tegenwoordig kun je geen losse nummers digitaal meer kopen. Jammer. Er is sindsdien één tijdschrift bijgekomen: Bahamontes – een Vlaams wielertijdschrift. En dat is het dan. Corsief en Bahamontes. De rest lees ik met grote onregelmatigheid digitaal of ik koop een los nummer als ik in Nederland ben (en zin heb). Hebben jullie abonnementen op kranten en / of tijdschriften?

Iets over Reuzen

Tags

Brabantsedag, Corso Zundert, Dahlia, Friesland, Goes, Heeze, Leeuwarden, Reuzen, Royal de Luxe, Straattheater, Theater, Ubuntu, Vrienden, Zundert

Het kan je bijna niet ontgaan zijn … de Reuzen van Royal de Luxe waren op bezoek in Leeuwarden. Dit jaar is Ljouwert de Culturele Hoofdstad van Europa. Mijn Facebook stroomt figuurlijk over van de foto’s en de jubelende commentaren. Vrienden sturen me foto’s en filmpjes via WhatsApp. Heel mooi. Ik heb ze gemist … het Reuze Kleine Meisje, de Duiker en de hond Xolo.

De Duiker in Leeuwarden. Foto: © Géa Santema

Vanuit het raam bij Géa – om het hoekje van het Schavernek waar ik drie-en-een-half jaar op school (AVEK) heb gezeten. Het lijkt wel een reuze-aquarium …

Ik ben in Mozambique en om daarvoor af te reizen naar us heitelân zat er (jammer genoeg) niet in. Maar niet getreurd. Ik zag de Reuzen al twee keer met eigen ogen in Antwerpen. Nogmaals … heel mooi. De magie van het poppenspel. Met kinderlijke verbazing ga je onherroepelijk mee in dit super-grote-poppenspel. Bijna 500.000 bezoekers drie dagen. Wat een toeloop. Wat een succes.

Maar is dit uniek? NEE … en dat schrijf ik met opzet in kapitalen. Royal de Luxe is geweldig. Ze reizen de hele wereld over met hun creaties. Ooit opende vriend Lex (zaliger) hun grote parade. Ik ken ze al heel lang.

Maar nee – niet uniek, er rijden en lopen meer figuurlijke reuzen rond in Nederland. Wat dacht je van Heeze of Zundert? Respectievelijk De Brabantse Dag en het Corso Zundert. Ook reuze-evenementen. Ik illustreer het graag met wat foto’s.

Brabantse Dag – Heeze

Een grandioos theater-spektakel door de straten van Heeze. Een theaterparade. Duizenden toneelspelers, heel grote thema-wagens. En dat elk jaar opnieuw. Ik heb er één keer een bescheiden rolletje in gespeeld.

Brabantse Dag – Heeze

En als je goed kijkt, zie je ook hier heel veel figuranten in de constructie / wagen zitten die zorgen voor alle bewegingen. Interesse? Aanstaande zondag in Heeze. Niet ver van Eindhoven.

Corso Zundert – Buurtschap Schijf – Foto: Malou Evers

Op handen gedragen. Van een reus gesproken. De winnende wagen in 2017 van het grootste Dahlia-corso ter wereld. In Zundert – bij Breda. Elk jaar rijden er twintig van dit soort wagens door de straten van Vincent van Goghs geboorteplaats. ‘Joekels zijn het. Reuzen.’ om een Zundertse wethouder te citeren.

Corso Zundert – Foto: Erwin Martens

En al dit moois is door honderden vrijwilligers gebouwd en de wagens worden door mensen (duwers) voort bewogen. D’r komt geen trekker of vrachtwagen aan te pas. En … ooo ja … de wagens zijn ‘getikt’ (versierd) met honderdduizenden dahlia’s. Interesse? Over een kleine twee weken in Zundert. De eerste zondag van september. Elk jaar weer opnieuw … zelfde tijd, zelfde plaats … twintig nieuwe wagens van twintig Zundertse buurtschappen. Nog niet overtuigd? Oké, nog een foto.

Corso Zundert – Buurtschap Veldstraat – Foto: Niels Braspenning

En op de twee laatste foto’s hierboven zie je – als je goed zoekt – een man met een wit (en zwart) overhemd. Ik mocht vijftien jaar lang dit reuze-evenement aan elkaar praten. Meld ik niet zonder trots.

En ook in Goes is er sprake van iets reusachtigs. Het vierjaarlijkse zomerspektakel. Ik voeg er nog één foto aan toe.

Ubuntu – Goes Afrika 2009

Lang leve de Reuzen van onze rijke straat-theater-cultuur.

ps. En de grootste ‘reus’ dit weekend in Friesland is natuurlijk Maarten van der Weijden. Wat een held, ambassadeur van KWF. Een reuze-buiging voor Maarten.

Vandaag houd ik mijn mond

Tags

Bloemen, Corso, Dahlia, Omroeper, Zundert

Het is vandaag de eerste zondag van september. Bloemencorso in Zundert. Na vijftien mooie jaren hebben Ton en ik de figuurlijke microfoon aan de wilgen gehangen. Vandaag maken Monique en Wendy hun debuut als omroepers bij de hoofdtribune.

Monique en Wendy – Foto Edwin Wiekens BNdeStem

Ik ken beide dames al heel wat jaren. Zij speelden respectievelijk in Oosterhout en Roosendaal in toneelstukken die ik regisseerde. Ze gaan het geweldig doen, uiteraard op geheel eigen wijze. Het is mooi weer, wat let je nog om te komen kijken en luisteren naar het grootste dahliacorso ter wereld?

1000 vragen aan mezelf (3)

Tags

1000 vragen, Bergen op Zoom, Boeken, Boekhandel Quist, Carel Fabritius, Mozambique, Samsung, Zundert

Het derde deel van een serie die tot Sint Juttemis kan doorgaan. Vandaag vraag 29 tot en met vraag 42.

29. In hoeveel huizen heb je gewoond?

Twee in België, als ik het kortstondig ‘op kot wonen in Brussel’ niet meetel. Zes in Nederland. En drie in Mozambique. Dat zijn elf huizen in totaal. Ik heb daarbij de drie flats – twee in Leeuwarden en één in Bergen op Zoom – waar wij kortstondig als overbrugging verbleven, meegerekend. 

30. Wat is jouw guilty pleasure?

Oei, ai, amai. Dat is bijna te persoonlijk om hier te publiceren. Dus dat houd ik lekker voor mezelf. Maar om toch iets op te schrijven, beken ik dat ik bij het tv-zappen overdag wel eens een hele uitzending van Mega Mindy uitkijk. En ook Master Chef Australië kan ik moeilijk weerstaan. En dat ik van witte boterhammen, met boter en chocola hou. Dat had ik al wel eens eerder vermeld.

31. Welk boek heb je het laatst gelezen?

‘Fabritius, schilder van het puttertje’ van Deborah Davis. Fijn, informatief boekje over Carel Fabritius. Schilder en tijdgenoot van Rembrandt en Vermeer. Hij kwam om het leven bij de grote kruithuis-ontploffing in Delft.

32. Waarom heb je het kapsel dat je nu hebt?

Kappers Schapendonk – Hier vind je me een paar keer per jaar.

Vrouwen kunnen op zo’n vraag veel uitgebreider antwoorden dan ik. Ik heb nog steeds flink wat krullen … als ik in de spiegel kijk. Op foto’s zie ik natuurlijk een flinke kale plek achter op mijn schedel. En ik word stilaan grijzer. Isabel mag er me graag mee plagen. Ik wil mijn haar nooit té kort. Een staart hoeft niet meer, dat heb ik gehad. Een keer of drie per jaar wat laten bijknippen is voldoende.

33. Ben je verslaafd aan je telefoon?

Nee. Absoluut niet. Ik heb een smartphone maar ik gebruik dat ding nauwelijks. Ik heb een Samsung Galaxy S3 om te bellen en om gebeld te worden. WhatsApp is een fijne aanvulling die ik graag gebruik. Het sms’en is daardoor flink afgenomen. Ik heb geen data-verbinding aanstaan op mijn telefoon. Ik ben dus enkel online bereikbaar wanneer ik thuis wifi kan ontvangen. Dus geen telefoon-verslaving.

34. Hoeveel geld staat er nu op je bankrekening?

Te weinig. Of is dat een flauw antwoord? Deze vraag helpt me herinneren dat ik de bonnetjes van het derde kwartaal weer moet gaan uitzoeken en dat ik wat bankafschriften moet uitprinten.

35. In welke winkel kom je graag?

In Bergen op Zoom is dat Boekhandel Quist. En de viswinkel – Visgilde Oosterschelde – om het hoekje bij de Hema. Ook de Mediamarkt krijgt mij met enige regelmaat over de vloer. Maar om die laatste het etiket ‘kom ik graag’ te geven, gaat me te ver. In Mozambique ben ik vaak te vinden bij ‘Builders Warehouse’ – een soort Gamma of Karwei.

36. Welk drankje bestel je in een café?

Bij mijn ochtendritueel in Mozambique bestel ik meestal een cappuccino en een flesje water. In alcohol-vrije weken/maanden bestel ik bruiswater of Coca Cola Zero. In Zundert bestel ik de laatste tijd wel eens een ‘Zundert’ (trappist) en in Mozambique afwisselend 2M of Castle Lite. Dat is bier.

37. Weet jij wanneer het tijd is om te vertrekken?

In de letterlijke betekenis van de vraag is het antwoord JA. Ik haat te laat komen. In de figuurlijke betekenis ben ik een ‘plakker’ en moet dus NEE antwoorden. Ik blijf graag hangen, vaak tot het laatst. En dat is soms … te laat. Ik geef het toe.

38. Als je voor jezelf zou beginnen, wat zou dat dan zijn?

Ik werk al sinds 1990 voor mezelf. Als ZZP’er, altijd weer op zoek naar nieuwe opdrachten. En als ik dan toch iets anders zou beginnen, twijfel ik tussen ‘een circusschool leiden’ en ‘een reisorganisatie opzetten waarvan ik de belangrijkste reisleider ben’. Eigenlijk niet veel anders dan wat ik nu doe / deed.

39. Wil je altijd winnen?

Ja. Ik wil altijd winnen. Toch kan ik me er goed bij neerleggen dat anderen beter zijn dan ik. Nu mogen de kleinkinderen met spelletjes nog winnen van Bompa. Als ze straks wat groter zijn, ga ik natuurlijk wel mijn best doen om van ze te winnen. Met memory gaat me dat vast niet lukken …

40. Ga je naar de kerk?

Nee. Natuurlijk zijn er momenten dat ik dat wel doe. Uit respect. Naar begrafenissen. Jammer genoeg veel te vaak. En JA, ik bezoek kerken – als musea, bewaarder van historisch erfgoed; niet voor een eredienst.

41. Welk cijfer zou je je gezicht geven?

Wat een domme vraag. Een 7+. Ik ben tevreden en er is altijd wel iets wat anders zou kunnen. Maar zelfs met miljoenen op mijn bankrekening zou ik er niets aan laten veranderen.

42. Was je goed op school?

Ja, ondanks dat ik twee keer ben blijven zitten, durf ik gerust te zeggen dat ik goed was op school. Ik ging ook graag naar school. Wiskunde, natuurkunde en scheikunde hebben mijn middelbare school carrière vertraagd, te vaak onvoldoendes voor deze vakken. De rest deed ik fluitend en met veel plezier. Nou ja, tweemaal een herexamen Frans maar dat was nonchalance – spelling en grammatica.

Zin om eerdere antwoorden op ‘1000 vragen aan mezelf’ te (her)lezen? Klik HIER.

 

Gestopt en nog een paar andere zaken

Tags

Corso, Dahlia, Nederland, Omroep Brabant, Stoppen, Zundert

Dat was het dan. Na zestien keer hebben we de omroep-microfoon bij Corso Zundert overgedragen aan onze opvolgers. Monique en Wendy. Zij gaan het fantastisch doen. Dat kon je dit jaar al (een beetje) merken. Ton en ik kregen een zwart polo-shirt van onze collega omroepers. Met een prachtige cartoon van Bart B.

“Jullie mogen stoppen”

En als je dan een staand applaus krijgt van duizenden mensen bij de hoofdtribunes … dan hou ik het niet meer droog. Vechten tegen m’n tranen – met een mooi dahlia-boeket in mijn handen. Mijn ademhaling onder controle houden en doorgaan. En meteen … een grote omroep-fout maken. Hahaha. En wat ook bijzonder is, is hoeveel honderden mensen de afgelopen dagen in de tenten, op straat en op het tentoonstellingsterrein mij hebben bedankt en bedolven onder de complimenten. Ongelooflijk en heel veel ‘Dank U Wel’.

En dan is het maandagavond en rij ik weer naar huis. Een leeg huis om thuis te komen want mijn geliefde Isabel is nog in Mozambique. Aan het werk. Er zijn zo van die tijden dat we een echtpaar zijn waarvan de man op de grote vaart zit. Maanden van huis. Ik zit nu hier – in Nederland – ook aan het werk. Zij zit daar. (Snik, zucht).

Alleen thuis

De keuken is in geen dagen opgeruimd. Afwas van vier of vijf dagen. De tuin ligt er half verwilderd bij. De wasmand puilt uit. De ramen hebben in geen maanden een sopje gezien. Stiekem mis ik onze Todinho. Onze huishoudelijke hulp in Mozambique.

Ik ben vanochtend begonnen met een eind te maken aan deze ‘wildernis’. Er draait een was. Het beddengoed is verschoond. De badkamer heeft een beurt gekregen. De afwas is weggewerkt. Zometeen ga ik boodschappen doen. Fruit, groenten, sapjes, thee met verschillende smaakjes. Ik ga mijn dagelijkse stappen maken. En ik kan weer verder vooruit kijken … dacht ik. Ik zet de computer aan en …

Op Facebook zie ik honderden foto’s en filmpjes van Corso Zundert. Nog even nagenieten. Het blijft doodzonde dat twee buurtschappen niet konden meerijden door de Zundertse straten. Te riskant omdat er teveel (ruk)wind stond. Veiligheid boven alles. Het gemis van de Veldstraat en de Heikant kreeg ik niet uit mijn ‘systeem’ op zondag. Het knaagde aan mijn gemoed. Het beïnvloedde voor een deel het super-gevoel dat ik meestal heb. Maar als ik dan de intense vreugde zie van Robin en Gijs dan schiet ik opnieuw vol. En dat kan ik ook zeggen over de mensen van Helpt Elkander en Klein Zundert. Of de trots van Rijsbergen dat ze in het eerste rijtje zijn geëindigd.

En het werd een bijzondere jubel dit jaar. Iets anders dan alle voorgaande jaren. Een lang gerekte – deels uitgestelde jubel – van buurtschap Tiggelaar. Opnieuw laureaat, na tien jaar weer de eerste prijs. Hun Gevaarlijk Transport was indrukwekkend. Groots, speels, onverwachte bewegingen, zeer goed gebruik van figuranten. Een onbetwiste winnaar.

Waarschijnlijk zal het woord ‘Corso’ wat minder vaak opduiken op mijn weblog. Woorden zoals ‘Familie’, ‘Vrienden, ‘Zeilen’, ‘Azie’, Goes’ en ‘Vermeer’ zullen vast meer te zien zijn in mijn stukjes de komende dagen en weken.

Corso Zundert

Tags

Corso, Dahlia, Omroeper, Zundert

De eerste zondag van september komt er weer aan. En dat betekent in de persoonlijke agenda: Corso Zundert. Voor de zestiende (en laatste) keer mag ik ‘Het grootste Bloemencorso van de Wereld’ aan elkaar praten bij de hoofdtribune. Een hele eer. Een jaarlijks hoogtepunt. In de twintig bouwtenten wordt op dit moment – zaterdagochtend – door heel veel buurtbewoners de dahlia’s op de wagens ‘getikt’. En dat gaat zo door tot in de kleine uurtjes van de zondagmorgen. ‘Tikken’ is een Zunderts werkwoord. Eerst wordt de stengel van de bloem verwijderd, dan gaat er een spijker door het hart van de bloem en die wordt op de juiste plaats op de wagen ‘gespijkerd’. Enfin, het gaat te ver om hier al het werk van maanden – door een paar duizend vrijwilligers – te beschrijven in dit kort logje.

Klik hieronder maar eens op de ontwerpen van dit jaar. Een foto-montage van alle twintig ontwerpen. Wat je natuurlijk niet ziet zijn alle bewegingen die veel van deze wagens in petto hebben. Of de muziek. Ook de figuranten en duwers zie je niet. Daarvoor moet je zondag of maandag in Zundert zijn. Kijk je mee?

En mocht je nog niet overtuigd zijn, er bestaat ook een korte promo-filmpje.

Omroep Brabant is van de partij. Mocht je niet naar het geboortedorp van Vincent van Gogh afzakken dan tonen we al dat moois via je eigen ‘kijkdoos’. Veel plezier.

 

Carnaval in Rio

Tags

Boechout, Brazilië, Carnaval, Corso, Isabel, Olinda, Olympische Spelen, Rio de Janeiro, Salvador de Bahia, Zundert

Vaste volgers van mijn blog weten dat ik al meer dan vijftien jaar betrokken ben bij het grootste bloemencorso van de wereld. In Zundert. Op de eerste zondag van september mag ik deze parade – samen met Ton – aan elkaar praten bij de hoofdtribune. De praalwagens en muziekkorpsen leggen een parcours af van ruim 5 kilometer, door de Zundertse straten. Ook de carnavals-optochten van Oeteldonk en ’t Krabbegat heb ik vaak bezocht. En als kind de Narrenstoet in den Boshoek in Boechout. En de bezoeken van de reuzen in Antwerpen (Royal de Luxe). Ik heb dus een bepaald beeld bij dit soort parades / optochten.

In 2011 gingen we op vakantie naar Brazilië – met tweemaal een verblijf in Rio de Janeiro. Natuurlijk bezochten we de grote toeristische trekpleisters. Op de tweede dag vroeg ik een taxichauffeur om het parcours van het ‘Carnaval in Rio’ te rijden. Hij begreep mijn vraag niet. Wat blijkt … Carnaval in Rio – wat wij van de televisie kennen – rijdt niet rond door de straten van Rio maar enkel in de Sambódromo.

Panorama Sambódromo

Een straat / stadion speciaal gebouwd voor de optocht en shows van de samba-scholen. Zij rijden nauwelijks 700 meter, van de ene naar de andere kant. Ik was zo teleurgesteld. Ik had geen idee. We reden er naar toe en in mijn ogen zag ik eerder de tribunes van een Formule 1 circuit dan de plaats voor zo’n wereldberoemd feest. Lege tribunes, een lege straat … zeer saaie foto’s. Een illusie armer. Natuurlijk is dit anders tijdens carnaval – dat begrijp ik ook wel. (*)

Carnaval in Rio

In dezelfde vakantie waren we ook in Olinda en Salvador de Bahia. Een week voor carnaval. We zagen dus veel repetities en als ik de foto’s van Olinda mag geloven is dat het mooiste en meest authentieke carnaval van Brazilië. Veel meer te vergelijken met onze optochten. Gaan jullie wel eens naar optochten of parades? Welkom in Zundert – zondag 4 september in de straten en op maandag 5 september op het tentoonstellingsterrein.

Foto’s: Wikipedia

(*) Ook de Zundertse straten  – zonder corso – zijn geen hoogtepunt en zul je dus niet terugvinden in toeristengidsen. Wel het van Goghhuis aan een van die straten.

Serie: Olympische Spelen

The day after

Tags

Bloemen, Corso, Dahlia, De TisgZ, Interview, Joop van Zijl, RosTV, Vrienden, YouTube, Zundert

Ik heb niet zoveel te vertellen vandaag. Laat ik dan maar een link plaatsen naar een YouTube filmpje. Een interview met Ton en mezelf in het TV programma De TisgZ over onze omroep-bezigheden bij het jaarlijkse bloemencorso in Zundert. Met als onverwachte video-gast Joop van Zijl.

Rendez-vous bij Corso Zundert ook dit jaar op de eerste zondag van september. 4 september 2016.