Tags
Baai, Bilene, Costa do sol, Katembe, Macaneta, Maputo, Marginal, Matola, Mozambique, Ponta d' Ouro, Strand, Vloed
Ik plaatste gisteren een strandfoto uit mijn blog-archief. Zonder enig woordje uitleg. Anuk reageerde daar (terecht) op. Wat een massa mensen! Eerder een nachtmerrie dan een idyllisch plaatje.
Ik kom al 20 jaar in Maputo, de Mozambikaanse hoofdstad. Maputo (vroeger Lourenço Marquez) ligt aan een baai. Open water maar wel op enige afstand van de Indische Oceaan. Ik denk dat deze foto gemaakt is in 2010. Misschien iets eerder, ik weet het niet meer. Maputo heeft een middelgrote industriële haven. Oorspronkelijk vooral als uitvoerhaven van de Zuid-Afrikaanse mijnen rondom Johannesburg. In de stad dus GEEN stranden maar kades waar schepen kunnen aanmeren. Het grootste deel van de haven is niet toegankelijk voor onbevoegden. Er is één plekje waar wat stranden zijn: Costo do Sol. Dat is zo’n 7 kilometer verwijderd van het stadscentrum. Het was daar op zondagen stervensdruk zoals je op de foto kunt zien.
Nu volgen een paar ‘maren’. Ten eerste: deze foto is genomen bij vloed – hoogwater. Bij eb is de zee minstens driehonderd meter verwijderd van de bomen die je op de foto ziet. Dus een heel veel breder. strand. Vanzelfsprekend zijn de mensen dan veel meer verspreid. Mozambikanen wandelen, eten, voetballen en spelen op het strand en op de Marginal (dijk). Meestal met luide muziek en veel bier. Op een handdoekje gaan liggen is iets voor toeristen en expats.
Ik flits nu naar het heden. Sinds die tijd is er een grote brug naar de overkant van de baai. Naar Katembe en van daaruit (via een nieuwe snelweg) naar de stranden richting de grens met Zuid-Afrika. Met Ponta d’ Oro als drukste badplaats. Tegenwoordig een geweldige en populaire strandbestemming, voor een dagje of een weekendje. Ook Bilene – met een lagune en een bounty-zandstrand – is goed te bereiken. Ietsjes verder, dat dan weer wel.
Een tweede alternatieve bestemming is Praia Macaneta. Een schiereiland in de gemeente Marracuene. Iets ten noorden van Maputo. Tot voor enkele jaren moest je daarvoor een onbetrouwbaar pontje nemen. Nu is er een tolbrug (2 x 70 eurocent) en een prima weg naar de vele lodges in de duinen en aan het strand. Ik was er vorige week nog. Ik telde hooguit vijftien mensen op het strand. Dat is in het hoogseizoen (binnenkort dus) wel anders want dan zijn er heel veel Zuid-Afrikanen op zomervakantie in Mozambique.
Kortom: een foto als hierboven is verleden tijd. De mooie stranden op een klein uurtje rijden vanuit Maputo en Matola zijn nu goed bereikbaar. En om eerlijk te zijn: zwemmen bij Costa do Sol was nooit lekker want de zee (eigenlijk de baai) lijkt meer op de Waddenzee dan op de Noordzee. Je moet eindeloos ver wandelen voordat je zwembroek nat wordt.
We zijn van plan om zondag een nieuw restaurant te ontdekken: aan het strand een half uurtje rijden van Maputo met een Belgisch-Mozambikaanse keuken. Ik ontmoette de eigenaar vorige week op een feestje. Op zijn foto’s zie ik typisch Mozambikaanse gerechten (garnalen, kip enzovoort) maar ook stoofvlees en mosselen friet. Dat wordt moeilijk kiezen. Ik doe later verslag. Beloofd.