Saai of niet saai, dat is de vraag

Tags

Jumbo Visma, Primož Roglič, Ronde van Frankrijk, Televisie, Tour de France, Wielrennen, Wout van Aert

Tot enkele weken geleden was de vraag: ‘Neem ik een tijdelijk (30 dagen) televisie-abonnement of niet?’ Het antwoord was ja. Ik wilde de Ronde van Frankrijk weer eens uitgebreid kunnen zien. Het is vrijdag en zondag-late-namiddag weten we wie de Tour 2020 heeft gewonnen. Meer dan waarschijnlijk Primož Roglič. We zullen het zien.

Foto: pixabay

Terug naar de titel. Als ik moet kiezen tussen saai of niet saai kies ik – na lang wikken en wegen voor … SAAI. Het scenario van de meeste ritten kun je de avond voordien al voorspellen. Sprint-etappe. Kans op een waaieretappe. Bergrit in de tweede en derde week: grote kopgroep mag vertrekken, de Jumbo Visma ploeg zet zich op kop van het peloton en trapt flink door, controleert de koers. Zelfs de volgorde van de man aan kop kun je voorspellen. Saai dus. Uiteraard is hun sportieve prestatie buitengewoon knap maar het is … saai. Ik las ergens: ‘Roglič wint de Tour maar heeft hooguit 10 kilometer op kop gereden.’ Is dat de juiste omschrijving van ‘saai’ en ‘voorspelbaar’? Met andere woorden #TDF2020.

Al in de periode Miguel Indurain waren de rondes voorspelbaar. Ik denk dat in die periode dit systeem is ontstaan. De ploeg van de gele trui zet zich op kop en bepaalt de snelheid en het verloop van de koers. Armstrong heeft dat verder ontwikkeld en Sky (Ineos) maakte er zijn handelsmerk van. Jumbo Visma kopieert dit concept – met grote klasse overigens.

Natuurlijk waren er een paar mooie momenten maar het zijn details in het grote geheel. De laatste 10 minuten richting Méribel Col de la Loze. De mislukte Pyreneeën-solo van Marc Hirschi en zijn ritoverwinning twee dagen later. Tadej Počajar. Het buitengewoon sterk rijden van Wout van Aert. Wordt hij wereldkampioen volgende week? Hij start vast als grote favoriet.

De bolletjestrui dit jaar … een gotspe … het is toch van de zotte dat een niet-klimmer (Benoit Cosnefroy)  ruim twee weken in dat shirt kan / mag / moet rondrijden. Ik schaamde me in zijn plaats als hij weer een half uur na de ritwinnaar boven op een berg aankwam. Gelukkig heeft Richard Carapaz – drie dagen in de aanval – die trui te pakken.

Nog een paar bedenkingen. De wetenschap regeert de wedstrijd. Alle renners rijden met wattage-meters en via hun oortjes krijgen ze informatie en opdrachten van hun ploegleiders. De renner wordt meer en meer robot. Ze moeten nog wel zelf sturen en dat wil nog wel eens misgaan. Arme Marco Hirschi en Remco Evenepoel in Lombardije. Ik weet dat de oortjes en minicomputers niet meer zullen verdwijnen maar het beïnvloedt wel het kijkplezier.

Gisteren zag ik de gele motorrijder met het hand-geschreven bord met tijdsverschillen even in beeld – dat is toch vooroorlogs. Alsof de renners dat niet via hun oortjes al lang weten. Nog een opmerking. Ik vind het jammer dat Jumbo Visma in het geel mag rijden in deze Tour. Ik bedoel niet de gele trui maar het standaard-truitje. Dat mocht lang geleden niet. Ik herinner me dat ONCE (met Johan Bruyneel en Alex Zülle) hun gele tricot moesten omruilen voor een roze exemplaar. Want … de gele trui moet opvallen in het voorbij razende peloton. Ooit was geel de kleur van de voorpagina van L’Équipe – de organiserende krant.

Genoeg. Zometeen gaat de televisie weer aan. Het grootste deel van de middag als bewegend behang. Kijken of Sam Bennett de groene trui kan behouden. Of misschien de rit wint. Of krijgt Wout van Aert weer de kans om mee te sprinten?

Morgen – de klimtijdrit. Ook daar kan Wout van Aert verrassen met een plek bij de eerste vijf. Het zou wat zijn .. drie renners van Jumbo Visma bij de eerste vijf. De mooiste uitslag zou zijn: 1. Tom Dumoulin 2. Tadej Počajar 3. Wout van Aert 4. een verrassing 5. Primož Roglič (lekke band). Het tijdsverschil tussen de nummer 2 en de nummer 5 bedraagt 51 seconden. Roglič behoudt het geel en het record Lemond – Fignon – 8 seconden – is gebroken.

Mocht er een misverstand ontstaan … wielrennen is niet saai. De Tour wel … een beetje veel.

---

Naschrift zaterdagavond 19/9 

De klimtijdrit naar La Planche de Belles Filles was een hoogtepunt, niet alleen in de Tour van 2020 maar in die van de laatste dertig jaar. Dus verre van saai. Ik zoek nog naar een passend bijvoeglijk naamwoord. Mijn voorspelde top 5 (zie hierboven) was nog niet zo verkeerd. Uiteindelijk werd het: 1. Tadej Počajar (ik plaatste hem op twee) 2. Tom Dumoulin (ik plaatste hem op één) 3. Richie Porte (ik plaatste de verrassing op vier) 4. Wout van Aert (ik plaatste hem op drie) 5. Primož Roglič (dat voorspelde ik ook. De lekke band kwam er niet en zijn eindoverwinning zal er ook niet komen.)

Al bij al een fascinerende Ronde van Frankrijk 2020. Eentje die over dertig jaar nog zal genoemd worden als bijzonder. Deels door corona, deels door de jongste winnaar en debutant ooit.)

NPO start

Tags

BVN, NOS, NPO Start, Reclame, Ster, Televisie, VPN, VPRO Zomergasten

Sinds een week of vijf kijk ik – bijna dagelijks – naar het NOS-journaal via NPO-start. Eerder kon je via de NOS-site naar nieuwsuitzendingen kijken. Dat kan nu niet meer. Je zou denken dat de publieke omroep kiest voor verbetering. Was dat maar waar. Ik vind het flink wat stappen terug. Op hun site schrijven ze: “Start programma’s waar en wanneer je maar wilt op NPO Start. Met NPO Plus kijk je zonder reclame alle afleveringen van je favorieten Nederlandse series.” De PLUS mogelijkheid heb ik nog niet uitgeprobeerd. Ik wil graag het journaal zien op het moment dat het mij goed uitkomt.

NPO-Start (screenshot)

Ik ga naar de startpagina en klik op de meest recente uitzending. Het duurt relatief lang voor zo’n pagina is ‘geladen’. Soms wel twee minuten. Netflix start altijd onmiddellijk – maar dat terzijde. Eerst moet ik één of twee ster-reclames zelf aanklikken en uitzitten. Grrr. Meestal een telecom-reclame en bijna altijd Gaslicht.com. Wat een ergernis !!! Met drie uitroeptekens. Zouden die bedrijven (en NPO-start) nu echt denken dat reclame helpt? Ik geloof er niets van.

Voordat het journaal begint staat er vaak een waarschuwing. “Ondertiteling loopt niet altijd synchroon.” Ergernis nummer twee. Ik kan die ondertitels niet uitzetten, ze zijn tamelijk prominent in beeld. Soms 15 seconden te laat, soms 20 seconden te vroeg. Mijn eenvoudige brein heeft heel veel moeite om de ondertitels NIET te lezen. Ik doe dat namelijk al sinds ik kan lezen begin van de 60’r-jaren.

Hoe kan het dat een nationale omroep technisch NIET in staat is dit correct weer te geven? Ik kijk namelijk niet rechtstreeks naar zo’n nieuwsuitzending. Er zit dus enige tijd tussen de echte uitzending en de beschikbaarheid op NPO-start. Ik begrijp hier niets van.

Misschien is de oplossing om naar bvn.tv te kijken. Daar zijn geen ondertitels, wel reclame maar de pagina is veel sneller geladen.

Nog een laatste vraagje? Wie gebruikt VPN? Wie heeft daar een goed advies over? Eventueel in een mailtje. Ik wil bijvoorbeeld graag VPRO Zomergasten (terug) kijken. Maar dat kan / mag ik niet. Ik krijg de mededeling: “Dit programma mag niet bekeken worden vanaf jouw locatie (33)”. Jammer jammer. Ik kan het programma wel terugluisteren via de vpro-podcast maar dan mis ik uiteraard alle tv-fragmenten die de gast heeft uitgekozen. En dat is nu juist de charme van dit programma.

De kogel is door de kerk

Tags

Chapa, Corona, Corona-virus, Corso Zundert, Filipe Nyusi, Flowerparade, Internet, Isabel, Mozambique, Noodtoestand, Online lesgeven, Skype, Televisie, Wandelen, Zundert

Dit stukje had ook de titel ‘Corona update #4’ kunnen krijgen. Het is vandaag de laatste dag van de maand, de laatste dag van het eerste kwartaal. Een kwartaal dat vast de geschiedenisboeken ingaat.

Twee bijzondere kogels … gisteren kondigde de Mozambikaanse president de noodtoestand af – de hele maand april 2020. Terwijl ik met een half oor luisterde naar Filipe Nyusi las ik dat het bestuur van CORSO – Zundert heeft besloten dat er dit jaar geen ‘flowerparade’ zal worden georganiseerd op de eerste zondag van september. Snik. Dit besluit – geen corso – raakt me emotioneel. Het eerste besluit – de noodtoestand – zal ons vooral praktisch treffen.

Klaar om te gaan wandelen …

Veel is nog onduidelijk. Wat kan / mag wel en wat niet? De president spreekt van ‘stadium 3’. Wat betekent dit? Nog geen volledige lock down zoals in Zuid Afrika maar wel veel (verplaatsing) beperkingen. Dat krijgen we vast te horen in de komende dagen. Isabel is vandaag naar kantoor. Als het goed is krijgt ze – voor het eerst – een laptop van het werk. Nu moet ze zich behelpen met haar privé-telefoon om emails te lezen en te reageren op opdrachten van haar leidinggevende. Morgen gaan we heel even langs bij mijn schoonouders. Zij wonen vlakbij. Een taart en een flesje bubbels voor een kroonverjaardag van sogro Sampaio.

Onze huishoudelijke hulp werkt vandaag voor het laatst bij ons. For the time being of course. Vanaf morgen blijft ze thuis. Ook in april krijgt ze haar volle salaris. Verder krijgt ze een grote zak rijst (25kg), kookolie en pakken maïsbloem mee naar huis. We houden telefonisch contact met haar en haar familie. Zij moet vooral de chapa’s – overvolle OV-mini-busjes – de komende maand zoveel mogelijk mijden. Het onderhoud van het zwembad neem ik zelf wel voor mijn rekening. Isabel is in huis al druk in de weer met allerlei schoonmaakspul.

Ik ben sinds vorige week online aan het lesgeven. Het is nog steeds zaken uitproberen maar voorlopig ben ik positief. Een gedeeld beeldscherm via SKYPE werkt. Afkloppen dat dat zo blijft. Steeds meer Nederlanders (en Belgen) zijn vertrokken of vliegen mee met de schaarse vluchten die nog bestaan. In feite vliegen ze naar de besmetting in Europa. Ja toch? In Mozambique zijn officieel acht mensen besmet met corona. Nog geen overlijdens. Uiteraard weet je niet of dit ook de reële cijfers zijn. Gebrek aan testmiddelen … enzovoort. We proberen gezond te blijven. Onze televisie loopt figuurlijk op zijn laatste beentjes. Steeds meer problemen. Isabel schoot gisteren nog een financieel kogeltje door de figuurlijke kerk … er staat een nieuwe televisie – nu nog ingepakt – in de kamer. Straks ga ik aan de slag met de installatie.

Ik heb me voorgenomen om elke dag een wandeling in de buurt te maken. Gelukkig wonen we ‘op den buiten’ – niet in de binnenstad. Uiteraard wandelen met voldoende afstand bewaren maar ik voel dat ik al weken te weinig heb bewogen. Geen sportschool meer want die is gesloten. Ik heb geen fiets in Mozambique. Het zwembad is om af te koelen en te dobberen – niet om baantjes te trekken. Je begrijpt het … vanaf morgen start een nieuwe fase. Nieuwe voornemens.

Hou moed. Blijf gezond. Blijf in uw kot. Wordt vervolgd

In de serie: CORONA UPDATE

1000 vragen aan mezelf (29)

Tags

Afrika, Denzel Washington, Eten, Familie, Griekenland, Ibrahim Afellay, Ine, Isabel, Koen, Mozambique, Oeganda, Televisie, Vakantie, Zomer

Vandaag opnieuw vijfentwintig vragen en vijfentwintig antwoorden. Ik heb één vraag vooraf aan mezelf: ‘Hoe vaak gaat een antwoord verband houden met COVID-19?’ Ik heb nu nog geen antwoord, dat weet ik pas als ik vraag 550 heb beantwoord. Daar gaan we …

526. Hoe opgeruimd is het is jouw hoofd?

Best goed vind ik zelf. Ik ben geen chaotisch denker of doener. Ik kan zaken goed onderscheiden en zo voelt het ook in mijn hoofd. Ergens in het voorportaal van mijn hoofd staan ‘aankomende zaken en/of beslissingen’ soms te trappelen om voorrang. Dat ervaar ik het meest in nachten dat ik slecht slaap. Bijna altijd kan ik de onrust herleiden naar dingen die ik de volgende dag moet doen. Ergens in datzelfde voorportaal staat heel dikwijls een vervelend kereltje op wacht die met een diepe frons en vraagteken op zijn voorhoofd wijst naar een portemonnee …

527. Welk gedicht vind je heel mooi?

In de kelder bij mijn zoon en schoondochter staat een grote bananendoos met mijn dichtbundels. Ik ga ze binnenkort een nieuwe plek geven want ik mis ze. Heel af en toe plaats ik wel eens een gedicht op mijn blog. Ik beloof dat ik dat één van de volgende dagen nog een keer zal doen.

528. Ben je een goede verliezer?

Nu wel. Als kind niet. Ik herinner me een groot familiefeest bij Nonkel Gust en Tante Maria. Mijn ouders hadden – naar jaarlijkse gewoonte – een quiz voor de hele familie voorbereid. Na een tijdje werd het duidelijk dat ik in een verliezend team zat. Mijn gedrag werd steeds vervelender – denk ik. Ik werd door Nonkel Gust – de oudste broer van mijn vader – meegenomen naar de veranda. Op een niet mis te verstane manier heeft hij mij heel indringend de les gelezen hoe ik het hele feest verziekte met mijn gedrag. Ik herinner me niet zijn woorden maar wel het moment. Het werd een les voor het leven. Ik denk dat ik een jaar of twaalf of dertien was.

529. Wie zou jou moeten spelen als je leven werd verfilmd?

Wat een leuke vraag. Nu moet ik natuurlijk met een naam komen. Denzel Washington zou ik wel fijn vinden. Hoor ik daar iemand zeggen dat wij niet dezelfde huidskleur hebben? Detail. Ja toch?

530. Hoelang heb je nodig om je klaar te maken voor een feestje?

Ik ben na scheren en douchen in een paar minuten klaar. Als er hoogst uitzonderlijk een das moet gestrikt worden, mag je er twee minuten bij optellen. Daarna volgt meestal een periode van wachten want ‘mevrouw’ heeft heel wat meer tijd nodig en durft in de auto nog van oorbellen en schoenen te veranderen. De schat …

531. Wie is je rolmodel?

Waarvoor? Ik heb niet echt een antwoord op deze vraag. Ik heb ooit – lang geleden – eens geschreven dat ik Ibrahim Afellay een rolmodel vind voor veel van zijn leeftijdgenoten. Ik heb bewondering hoe sommige goede vrienden het doen. Hoe zij keuzes maken.  Maar of het rolmodellen zijn … dat is een kwestie van definitie.

532. Zou je iets stelen als je er niet voor zou worden gestraft?

Zo’n ‘als-dan-vraag’ is niet echt aan me besteed.

533. Past je naam bij je?

Ja. Ik leg ook vaak uit dat ‘Koen’ dapper betekent en dat vind ik een fijne eigenschap. Veel mensen – vooral in oostelijk Afrika – noemen me ‘Koenie’ wat ‘brandhout’ betekent. En in het Farsi betekent Koen: ‘kont’. Gelukkig stond mijn wieg in Vlaanderen en niet in Perzië.

534. Wat is het grootste verschil tussen jou en je partner?

Heb je even? Onze verschillen komen deels voort uit leeftijdsverschil en culturele achtergrond. Mijn niet-materialistische inslag is erg verschillend en afwijkend van de wens van mijn lief om op geregelde tijden nieuwe zaken te kopen. Te willen kopen – doet meer recht aan de realiteit. Een bank, nieuwe stoelen, een nieuwe televisie …

535. Welke gekke eetgewoonte heb je?

Is ‘teveel’ een goed antwoord? Ik schep vaak een tweede en soms een derde keer op en dat is niet altijd nodig. Maar het is zo lekker … Is een boterham met kaas en confituur een gekke eetgewoonte? Ik vind het lekker.

536. Als alles mogelijk was: welk dier zou je willen hebben als huisdier?

Ik ben niet van de huisdieren. Ik vind dieren in de natuur vaak erg mooi. Ik geniet van de vogeltjes die ik zie in onze tuin. Maar om ze in een kooitje te stoppen en ze dan te temmen … nee, natuurlijk niet. Een hond … dat valt te overwegen.

537. Op welke vraag wist je onlangs geen antwoord?

Op deze vraag. Flauw hé. Meer concreet: ik kon laatst niet op de naam Mel Gibson komen. Tien minuten later – toen ik er niet meer over nadacht – floepte zijn naam op. Toen was ik alweer vergeten waarom ik zijn naam wilde herinneren …

538. Wat is de allerbeste uitvinding geweest?

Het schrift. Ik bedoel de mogelijkheid om een klank in een symbool om te zetten en dat te noteren zodat anderen – die de symbolen ook kennen – weten wat jij meedeelt. Bijvoorbeeld: het alfabet.

539. Als je moest emigreren, naar welk land zou je dan gaan?

Dat heb ik ooit gedaan van België naar Nederland. Mijn veelvuldig verblijf in Mozambique is dan weliswaar geen volledige emigratie maar het lijkt er soms wel op. Ooit droomde ik van Spanje en later van Midden of Zuid Amerika. Ik ben nog nooit in Nieuw Zeeland geweest maar ik zou dat wel kunnen overwegen als emigratieland. Verhuizen in / naar Afrika? Dan staat naast Mozambique Oeganda hoog in mijn top drie.

540. Waar zoek je een film op uit?

Op genre. Zelden een tiener-high-school-movie. Geen horror. Romantische komedies scoren hoog. Gewone lach-films en de meeste actie films krijgen hoogst zelden mijn aandacht. Ook alle super-helden blijven meestal uit mijn gezichtsveld. Wat dan wel? De rest … hahaha.

541. Houd je een dagboek bij?

Nee. Tijdens een bijzondere reis hou ik wel een dagboek bij. Dit blog lijkt soms wel op een dagboek alhoewel ik het probeer te vermijden. Wie is er nu dagelijks geïnteresseerd dat ik ’s morgens müsli heb gegeten en om kwart voor zeven in de auto stap op weg naar mijn eerste leerling van de dag … enzovoort.

Even wegdromen – foto’s – Pexels

542. Wie staan er op je favoriete foto?

Een leuke vraag. Wat is mijn favoriete foto? Het antwoord dat het eerst naar bovenkomt is ‘Ine’. Een favoriete foto is een zwart-wit foto. Najaar 1980. We hadden net een gloednieuwe, blauwe Renault 4 gekocht. Ik nam de foto op het erf in Boelenslaan. Ine staat naast de auto met Catelijne – vier jaar oud – die op de motorkap staat. Ik gebruikte die foto heel wat jaren als bladwijzer. Een andere foto van Ine hoort ook tot mijn lievelingsfoto’s. Op een Grieks strand. Mijn lief met haar tot bijna op d’r kont, starend naar de zee, een klein bikini-broekje, monokini. Een symbool van eeuwige liefde en schoonheid, van gezondheid en vrijheid.

Ik heb ook mooie foto’s van Isabel – absoluut zeker weten – maar het lijkt of digitale foto’s minder beklijven. Minder uniek zijn.

543. Voel je je vaak onnodig schuldig?

Nee. Heel hoogst zelden. Ik ben niet zo van me schuldig voelen. Doe ik iets fouts of iets stoms dan geef ik dat toe, verontschuldig me en klaar. Waarom zou ik me daarna nog schuldig moeten voelen. Laten we vooruit kijken …

544. Wat vind je het leukste aan de zomer?

Vroeger was dat zeker het vooruitzicht op vakantie. Jaren was onze zomer-vakantie-bestemming: Griekenland. Ruim vijf weken uit en thuis. Met het gezin, de auto en de tent. Vaak dicht bij het strand. Een paar dagen hier en dan weer een ander plekje opzoeken. We hadden favoriete plekjes maar we hielden ook van afwisseling. Zomer is zon, strand, lezen, spelletjes spelen, zwemmen en snorkelen, kamperen, kokkerellen en af en toe eens uit eten. Een glaasje retsina, dolmades, souvlaki …

Deze beschrijving van ‘zomer’ is vol nostalgie. Het bijna altijd mooie weer in Mozambique heeft het zomers gevoel wat uitgewist. Als ik in Nederland ben tijdens de zomer dan zijn de lange avonden met daglicht erg fijn. Ook dat hoort bij de zomer.

545. Wat kun je het makkelijkst missen?

Geweld. Hypocrisie. Populistische politici. Racisme. Religieus fanatisme. En als ik de vraag iets materialistischer beantwoord: bijna alle televisie-zenders. Af en toe een mooie serie of film is fijn maar daar hebben we gelukkig geen televisie-zenders meer voor nodig.

546. Hoe verwen je jezelf?

Lezen. Een mooie serie kijken – soms alleen, meestal samen. Lekker eten. Een romantisch avondje of weekend. De voorpret van een mooie reis hoort ook thuis onder het kopje ‘ik verwen mezelf’. En de reis zelf natuurlijk ook. In Nederland verwen ik me graag met een museum- en/of theaterbezoek – of allebei op dezelfde dag.

547. Wat is je favoriete vervoersmiddel?

De trein. Dat weet ik zeker, ik ben tenslotte de kleinzoon van een man van Den IJzeren Weg.

548. Ben je blij dat je ergens van af bent?

Zometeen vind ik het niet erg dat ik deze vijfentwintig vragen heb beantwoord.

549. Wat denk je ‘s ochtends als eerste?

De eerste secondes denk ik vast na over: ‘Welke dag is het vandaag? Wat staat er op het programma?’ Heel snel daarna is Isabel in beeld en dan … vul zelf maar in.

550. Wat herinner je je nog van de kleuterschool?

Een potkachel in het midden van de klas. Of dat ook waar is weet ik niet. Een grote boom op de speelplaats. Een non met een kap.

In de serie: 1000 VRAGEN AAN MEZELF

Mijn Jeugd ABC Tag (4)

Tags

BRT, Frank Aendenboom, Jef Cassiers, Johan en de Alverman, Kapitein Zeppos, Koksijde, Larochette, Leer Leren, Lieveke, Meli-park, Spelen, Televisie

Het is al van eind augustus (vorig jaar) geleden dat ik iets schreef in deze rubriek. Daarom vandaag drie nieuwe letters – drie nieuwe verhaaltjes. Herinneringen uit mijn jeugd.

J. JOHAN EN DE ALVERMAN

Wij kregen relatief laat televisie. Ik weet niet wanneer maar ik denk begin 1964. De moord op J. F. Kennedy (november 1963) herinner ik me van de radio. Mijn vader was niet weg te slaan van de radio. En hij huilde. Mijn oudste tv-herinnering is Kapitein Zeppos. Een Vlaamse jeugdserie. Ik weet dat Senne Rouffaer de hoofdrol speelde en zijn vijand Pukkel heette. En natuurlijk dat hij rondreed in een amfibie-auto. Heel veel meer herinner ik me niet.

Johan en de Alverman (Bron: Pinterest)

Dat is heel anders met Johan en de Alverman. Ik ken nog veel personages bij naam. Johan, de Alverman, Don Christobal, Rosita, Ottorongo en Guy de Sénancourt. En natuurlijk de onvergetelijke, magische woorden ‘fafifoernik’. Een geliefde activiteit was het imiteren van wat we op tv hadden gezien. We speelden dus heel dikwijls Johan en de Alverman. Later ook Batman en Robin. Ook herinner ik me een familiedag – nu heet dat vast een fan-dag of een meet-en-greet – in Bokrijk. Het was een soort geleide speurtocht langs alle middeleeuwse huisjes en boerderijen. Johan (Frank Aendenboom) kon onze hulp goed gebruiken. We waren op zoek naar de Alverman (Jef Cassiers – die door oudere mensen nog steeds ‘Het Manneke’ werd genoemd). Ik denk dat we hem uiteindelijk vonden bij de watermolen. We hadden ook twee boeken (een rood en een blauw boek) van Johan en de Alverman. Met foto’s uit de serie maar ook het verhaal in woorden. Ik heb het vaak herlezen. Ik heb hele mooie herinneringen aan de Vlaamse (BRT) jeugdseries. Naast de twee hierboven al gememoreerde series denk ik aan: Axel Nort, Midas, De Kat, Keromar, Het Zwaard van Ardoewaen. Maar Johan en de Alverman blijft mijn nummer 1. Ik ben nog even op wikipedia gaan kijken en daar lees ik dat Kapitein Zeppos drie jaargangen had. Dat was ik vergeten.

K. KOKSIJDE

Een dagje naar de Meli (Adinkerke) 1962 (*)

Onze zomervakantie-bestemming in 1962 en 1963. Ik denk dat mijn ouders een appartement(je) huurden voor vier weken in Koksijde (aan de Belgische kust). Niet op de dijk maar in een zijstraat of een zijstraat van een zijstraat. Hooguit drie minuten lopen naar het strand. Bij het appartement hoorde ook een ‘cabinneke’ (strandhokje). Ik herinner me een jaarlijks ‘vakantie-werkboek’ met veel opdrachten. Verhaaltjes, kleurplaten, raadsels oplossen, een lijn trekken van 1 naar 2 naar 3 naar uiteindelijk 72 en dan had je een clown of een kasteel getekend. Ook mini-bordspelletjes maar ook rekensommetjes en taalspelletjes. Ik vond het leuke boeken. Een cadeautje op de dag dat we aankwamen in Koksijde. Natuurlijk herinner ik me ook de uitstappen naar de Meli of met de tram naar Nieuwpoort. Op familiebezoek bij Tante Maria in De Panne. Elke week mochten we een go-carretje huren op de dijk. Heel soms huurde mijn vader een groter model waarbij we alle vier moesten trappen. We speelden badminton (althans dat probeerden we) en ‘jokari‘. Wie kent dat nog? Mijn vader was de auteur van het boekje ‘Leer Leren’ en ‘Appredre a étudier’. Hij had daarvoor tweetalige reclame-flyertjes laten drukken. Op drukke dagen moesten wij een uurtje gaan flyeren door deze foldertjes onder de ruitenwissers van geparkeerde auto’s te stoppen. Kinderarbeid. Mijn eerste herinnering dat mensen ook een andere taal (kunnen) spreken was ook in Koksijde. In de winkel waar mijn vader brood, charcuterie en zijn krant kocht werd Frans gesproken en dat vond ik raar en mysterieus.

L. LIEVEKE

Lieveke (1972) Spoorloper

Mijn zus. Veertien jaar jonger dan de auteur van dit stukje. Officieel heet ze ‘Godelieve’ – naar haar meter, de jongere zus van mijn moeder. Haar hele jonge leven werd ze ‘Lieveke’ genoemd tot ze er ergens in haar tienerjaren genoeg van had. Toen werd haar naam afgekort tot ‘Lieve’ maar even later werd het ‘Lief’ – en dat is het gebleven tot op de dag van vandaag. ‘Ons Lief’. We hebben nauwelijks acht jaar onder hetzelfde dak gewoond en uiteraard zijn de bezigheden van een knul van 17 heel anders dan die van een kleuter van 3. We hebben dus nauwelijks gezamenlijke jeugdherinneringen. Ik ben opgegroeid met relatief jonge ouders, zij met oude ouders. Een mooie herinnering heb ik aan een lang weekend in Luxemburg. We maakten – zoals gebruikelijk in vakanties – grote wandelingen in de buurt. In dit geval: Larochette. Lieveke was een baby en lag (of zat ze al?) in haar ‘voiture’. Natuurlijk volgde mijn vader een vooraf uitgestippeld (natuur)pad. Hij had er niet echt over nagedacht dat hij nu routes moest bedenken waar je met een kinderwagen kunt wandelen. Dus er zat niets anders op dat Bart en Koen – de grote broers – de halve weg de kinderwagen moesten dragen. Kinderarbeid. Over rotspaadjes, over kleine riviertjes en door modderige achteraf-wegen. Ik weet dat er een super 8 filmpje van bestaat maar waar? Don’t ask me. Later ging ze met ons mee op vakantie naar Frankrijk en naar Corsica. Dit kleine meisje is van plan om dit jaar het getal 4 in een 5 te veranderen.

In de serie: JEUGD ABC

(*) Op de foto’s (1962) in de Meli zie je mijn ouders, mijn jongere broer en ik, een nichtje, ik denk Greet (of misschien toch Marleen) en Simonne, de dochter van onze kuisvrouw. De reus herinner ik me goed – je zag hem ademen, zijn buik ging op en neer. En volgens mij was er ook een ‘Rattenvanger van Hamelen’ stadje en nog een paar sprookjes. Een vogelpark met flamingo’s, pelikanen en papegaaien. En heel veel potjes honing.

1000 vragen aan mezelf (27)

Tags

1000 vragen, Boeken, Kijkdoos, Kleinkinderen, Lezen, Maan, Pier en oceaan, Schubert, Televisie, Voorlezen, Wim Delvoye

Bijna halverwege …

476. Vind je het belangrijk om stil te staan bij bijzondere data?

‘Belangrijk’ is een iets te groot woord maar ik ben wel datum-gevoelig. Ik onthoud (misschien moet ik zeggen: “ik onthield” – in de verleden tijd) data. Sterf-data van geliefden. De belangrijkste verjaardagen. Maar het wordt wel steeds minder belangrijk … denk ik.

477. Wat zou je in een kijkdoos plakken?

Wie kijkt er in zo’n kijkdoos? Stel dat het mijn Heemstede-kleindochters zijn … dan zullen zij natuurlijk een foto zien van zichzelf – misschien wel meerdere foto’s. De randen van de kijkdoos zullen vast een Afrikaans landschap voorstellen en het zwembad van Bompa op de vloer van de kijkdoos. Voor mijn Ossendrecht-kleinzoons gebruik ik hetzelfde decor maar komen er waarschijnlijk brandweer-elementen bij en een mango-boom. En natuurlijk ‘De Maan’ in allebei de kijkdozen..

478. Welke crèmes gebruik je?

Weinig. Nivea body lotion.

479. Zou je fysiek sterker willen zijn?

Soms, maar dat is hooguit een keer of twee per jaar. Verhuisdozen sjouwen is niet mijn hobby maar als je het gewicht verdeelt over meerdere dozen dan valt het best wel mee. Zakken cement … dat laat ik graag aan een ander over.

480. Vind je dat elke dag moet tellen?

Tja. Als ik JA antwoord dan vind ik dat ik overdrijf. Natuurlijk probeer ik elke dag zinvol te besteden maar dat is zo subjectief … of niet dan?

481. Bij welk tv-programma zap je meteen verder?

Ik heb al jaren geen tv-abonnement meer dus daar heb ik geen antwoord op. Netflix of Youtube wegzappen is van een ander orde – dan bevalt de film of de serie niet en ga ik opzoek naar iets anders. Vroeger was dat zeker bij elke glimp van Ron Boszhard. Weg. Heel gauw … weg. Ook Prem Radhakishun werd snel weg-gezapt. Ik was ooit de bedenker van een knop op de afstandsbediening. Je kunt vijf namen – gezicht of stem herkenning – invoeren dan zapt de tv automatisch weg. Destijds zaten eerder genoemde heren onder die knop. Ook Janmaat (Wie kent hem nog?), Wibo van der Linden en Henk Bres. Maurice de Hond stond op de wachtlijst, net als Piet Paulusma. Gek genoeg … geen vrouwen. Nou ja, Rita Verdonk.

482. Wanneer heb je voor het laatst iemand voorgelezen?

Haaientanden

Ik lees regelmatig voor tijdens mijn lessen Nederlands maar dat is een ander soort voorlezen. Ik heb de meisjes ‘Haaientanden’ voorgelezen tijdens de Kinderboekenweek. Op school (en thuis) bij de jongens in Bergen op Zoom heb ik ‘Opa gaat op reis’ voorgelezen.

483. Ben je goed in smalltalk?

Nee.

484. Welk nieuws greep je onlangs enorm aan?

Racisme. Afgelopen zondag bij een voetbalwedstrijd in Den Bosch. Wat verschrikkelijk … zeker als je dan ook nog zo’n supporter de Hitler-groet ziet brengen. Taakstraf alsjeblieft en een stadion-verbod. Ook de ontaarde Zwarte Pieten discussie vind ik verschrikkelijk. En ja ook ‘Zwarte Piet’ valt onder racisme alhoewel heel veel mensen dat niet zo bedoelen – dat weet ik ook wel. We moeten het gewoon niet meer doen.

485. Welke taal zou je graag kunnen spreken?

Ik spreek een mondje Portugees. Dat zou veel beter kunnen. Dat geldt trouwens voor al mijn vreemde talen. Ja, ik spreek Engels en Frans – genoeg om te communiceren maar verre van vlekkeloos en met een beperkte woordenschat. Zal ik aan het wensenlijstje ook nog Duits en Spaans toevoegen? Ooit – in een ver verleden – sprak ik een mondje Spaans maar dat is ondertussen ‘vernietigd’ door mijn Portugees. Te weinig onderhoud.

486. Kun je bellen blazen van kauwgom?

Wordt dat nog steeds gedaan? Het lijkt me zo 60-70’er jaren. Ik heb het zelden gedaan of zelfs maar geprobeerd.

487. Wat was je favoriete verjaardag?

Die van de kleinkinderen vind ik wel erg leuk. Verder geef ik niet zo veel om verjaardagen. Laat Isabel het niet horen …

488. Wat is je stopwoordje?

Ik weet niet of ik dat nog heb. Een tijdje betrapte ik me op: “Yes that is true” als veel gebruikte reactie of stopwoordje. Meer als een soort ja-hummen.

489. Kun je je makkelijk in tekenfilms inleven?

Mag ik de kleinkinderen weer opvoeren? Als ik met hen een tekenfilm zie dan gaat het inleven als vanzelf. In mijn eentje (en met Isabel) zie ik zelden een tekenfilm.

490. Zoek je je wasmiddel uit op geur?

Nee, maar ik kies wel altijd iets ‘blauw’. Lavendel. Lentefris. Of is ‘lentefris’  ‘geel en groen’?

491. Is het gras altijd groener bij de buren?

Zeker weten van niet – zeker niet in de letterlijke betekenis.

492. Wat is je favoriete gezonde snack?

Fruit. Liefst vers uit eigen tuin maar gedroogde mango- of bananenstrips, vijgen of dadels lust ik ook wel. Zijn dat gezonde snacks? Of moet ik dan komkommer en worteltjes invullen?

493. Hoe stevig is je handdruk?

Heel gewoon. Niet slap en ook niet knijpend.

494. Schrijf je vaak dingen op om ze beter te kunnen onthouden?

Steeds vaker. Boodschappenlijstjes. Do do lijstjes en soms ook een quote uit een boek. Op de computer bewaar ik vaker artikels in mijn leeslijst – vooral om iets te onthouden. Zo maakte ik tijdens het lezen van ‘Pier en oceaan’ – dat ik nu bijna uitheb – losse krabbels. Bijvoorbeeld: Schubert sonate D894 en Joachim Patinir.

495. Waar heb je voor het laatst ‘ja’ tegen gezegd?

Vanochtend na een vergadering “Of ik nog iets wilde drinken?” Ik zeg best dikwijls ‘JA’. Dat levert veel meer op dan ‘NEE’.

496. Wat is je favoriete maaltijd van de dag?

Oei, dat is een moeilijke. Ik denk … het ontbijt maar dan wel in gezelschap. In mijn eentje graai ik meestal een bakje yoghurt of eet een boterham uit het vuistje. Uitgebreid ontbijten – met alles d’r op en d’r aan … mmm.

497. Val je weleens in slaap voor de tv?

Wij kijken series – dat vertel ik met enige regelmaat. Af en toe wil Isabel onmiddellijk een tweede aflevering zien. In het kader van gemakkelijk ‘ja-zeggen’ kom ik mezelf dan tegen. Halverwege zo’n tweede aflevering knipper ik met mijn ogen en val even een paar minuten weg. Mijn devies blijft dus: ‘Eén aflevering per avond.’ In het weekend of tijdens de vakantie gaat deze regel natuurlijk niet op. Dan is het heel vaak binge-kijken.

498. Hoe erg is je verzamelwoede?

Die was best groot. Verhuizen en kleiner gaan wonen helpt om verzamelingen af te stoten. Eerst met pijn in het hart maar al gauw heb ik er vrede mee. Nou ja … een beetje dan toch. Ik moet er maar niet te hard over nadenken …

499. Houd je je altijd aan je zelfopgelegde schema?

Nee. Dat is al het tweede NEE-antwoord in deze 27ste editie.

500. Welk kunstwerk heeft grote indruk op je gemaakt?

Panem et Circenses I © Wim Delvoye

Meerdere. Ik heb een bijzondere emotionele herinnering aan “Panem et Circenses I © Wim Delvoye”. Ik heb er al eens eerder over geblogd. Klik HIER.

Zo … ik ben halverwege. Vijfhonderd vragen, vijfhonderd antwoorden. Op naar de 1000. Wordt vervolgd.

In de serie: 1000 VRAGEN AAN MEZELF

Mijn jeugd ABC Tag (3)

Tags

Arendsoog, Bart Peeters, Boechout, Boeken, Bompa, Familie, Hove, Hugo Matthysen, Indiaan, Italië, Karl May, Klukkluk, Ottorongo, Pius X, Televisie, Texel, Vakantie, Vlaanderen, Winnetou, Witloof

Opnieuw drie herinneringen aan mijn jeugd.

G. GROENTEN

Welk kind heeft niet – van tijd tot tijd – ruziegemaakt met z’n (haar) ouders over het eten van ‘groenten’. Eigenlijk herinner ik me enkel de strijd om ‘witloof’. Ik schrijf het opzettelijk met twee o’s. Witloof en niet ‘witlof’. Uiteraard is dit dezelfde groente. In Vlaanderen schrijven we dat met twee o’s. In Nederland werd het lang ‘Brussels lof’ genoemd en nu is witlof de algemeen aanvaarde naam. Mijn moeder maakte witloof op drie verschillende manieren klaar. Rauw – in kleine stukjes gesneden. Mijn vader was er verzot op. Met mayonaise (uiteraard) en soms met een koud hard gekookt eitje. Deze variant mochten wij overslaan. Dan aten wij veldsla. Ook met mayonaise en een eitje. Witloof gestoofd in boter. De meest bittere variant. Grrrr. Met lange tanden … en ruzie … enzovoort. Witloof met hesp en kaassaus (uit de oven) was eetbaar. Zeker met veel extra kaassaus. En mijn moeder was zo aardig om een paar rolletjes witloof te vervangen door prei. De schat.

Verse groenten (foto: Pixabay)

Verder was ik een goede groente-eter met rode kool als favoriet. Gevolgd door pekes en erwtjes – gestoofd met een ajuintje. Opnieuw kies ik voor de Vlaamse schrijfwijze. Omdat we in die tijd veel meer seizoensgebonden groenten aten, kwamen de snijbonen na een tijdje mijn neus uit. Teveel dagen hetzelfde. En er werd wat afgeweckt in die tijd – dat is een understatement. Schorsenelen (schorseneren) en asperges hoorden (toen) ook niet tot mijn favoriete groeten.

En hoe anders is dat nu. Ik ben dol op witlof en asperges. Zou het kunnen dat de telers een minder bittere variant hebben ontwikkeld? Van broccoli, aubergine, courgette, kousenband of Chinese kool hadden we nog nooit gehoord.

H. HUGO MATTHYSEN

Middelbare school in Antwerpen. Afdeling ‘Mens Wetenschappen’. In mijn jeugd waren er bijna geen gemengde scholen in het katholiek onderwijs in Vlaanderen. Jongens en meisjes gingen naar verschillende scholen. Een aantal staatsscholen waren wel gemengd. In het vijfde en zesde middelbaar zat ik in de klas met één van de laatst overgebleven ‘internen’ van PIUS X. Den Hugo. Hij was ‘intern’, dat betekent dat hij door de week op school bleef slapen en dus een kamer had op school. Heel wat vrije lesuren hingen we dan ook stiekem rond in zijn kamer. We werden goede vrienden. Hij speelde gitaar en schreef grappige liedjes en toneelstukjes (Johny Wol). Snel na mijn achttiende verjaardag had ik een auto en begonnen we in het weekend uit te gaan. Hugo woonde destijds in Ekeren Kappelen maar trok meestal met ons op. Met ons bedoel ik: Peter (uit Hove) en ik (uit Boechout). Ik was vaak de chauffeur van dienst. Met plezier overigens. De meeste Vlaamse lezers weten vast wie ‘Hugo Matthysen’ is. Compagnon van Bart Peeters of ze kennen hem van zijn stukjes in Humo of als scenarioschrijver van Dag Sinterklaas, Kulderzipken, Het Leugenpaleis, enzovoort. Moet ik ook nog ‘Clement Peerens’ vermelden? De link met Bart Peeters is nu gauw gelegd want den Bart zat ook op onze middelbare school en woonde ook in Boechout. Kun je nog volgen? Een kleine wereld … De vriendschap met Hugo (en Bart) is verwaterd door de grote afstand. Ik verhuisde algauw naar Friesland, hij studeerde in Leuven en verhuisde later naar Hove. Ik kwam maar een keer of drie vier per jaar naar Vlaanderen en hij was druk met z’n carrière. Soms horen we iets van elkaar via anderen. En mocht den Hugo dit lezen. “Groetjes en laten we weer eens iets afspreken … en altijd welkom in Ossendrecht of in Mozambique.”

I. Indianen

Mijn moeder was een grote lezer. Mijn vader moedigde ook ons aan om boeken te lezen. Strips werden oogluikend toegestaan maar als leraar Nederlands had hij zijn bedenkingen. Wij leerden de Indianen kennen via boeken en films. Ik las alle verhalen van Karl May. Ik hield veel meer van Winnetou – het opperhoofd van de Apachen – dan van Old Shatterhand. Ook de Arendsoog-boeken werden verslonden. Via de televisie leerden we Ottorongo (Johan en de Alverman) en Klukkluk (Pipo de Clown) kennen. We verkleedden ons vaak als indiaan – met oorlogsstrepen – en we waren uren bezig om goede bogen te maken. En heel veel pijlen en een zelfgemaakte pijlenkoker. We galoppeerden op denkbeeldige paarden die we vastbonden aan heel wat denkbeeldige bomen op Texel en Terschelling.

Indianen op Texel

Mijn grootvader – Bompa Schyvens – maakte één grote reis in zijn leven. Naar Italië – ik denk naar Venetië. Geen onverdeeld succes. Sinds die ene reis sprak hij het woord ‘Italianen’ nooit meer uit. Hij gebruikte daarvoor het woord ‘Indianen’.

In de serie: MIJN JEUGD ABC #TAG

Beste zangers

Tags

2009, Amir Vahidi, AVROTROS, Beste Zangers, Bram Houg, Cathalijne de Sonnaville, Corso, Emma Heesters, Goes, Goes Afrika, Isabel Soeteweij, Oumnia Guigui, Soldaat van Oranje, Televisie, Ubuntu, YouTube, Zundert

Soms is het jammer dat ik niet op twee plaatsen tegelijk kan zijn. Vandaag is het weer zo’n dag. Ik ben in Mozambique. De laatste gasten van de bruiloft vertrekken dit weekend en begin volgende week. Vanochtend vertrok Ana – die enkele weken bij ons logeerde – terug naar Portugal. Maandag vliegt ook Mangaze – broer van Isabel en Aldovanda – weer naar Lissabon. We zullen ze missen. Het was gezellig.

Vandaag zijn er twee zaken in Nederland die ik mis. De grote groep omroepers van het Corso in Zundert bezoeken vandaag alle bouwplaatsen. Twintig nieuwe creaties staan klaar om volgende week zondag door de straten van het geboortedorp van Vincent van Gogh te rijden. Mensen die me al langer volgen, weten dat ik een groot hart heb voor de grootste dahlia-parade van de wereld. Waarschijnlijk ook geen Corso dit jaar voor mij. Jammer. Snik.

Nog iets dat ik vandaag – vanavond – zal missen … de eerste aflevering van een nieuw seizoen ‘Beste Zangers’. Eén van de populairste (muziek)programma’s van AvroTros op de Nederlandse televisie. Waarom ik dit programma graag wil zien? Omdat Emma Heesters één van hen is. Misschien zegt de naam Emma Heesters je nog niet heel veel. Ze is nog niet ‘wereldberoemd in Nederland’ maar dat gaat veranderen. Let op mijn woorden.

Op YouTube is Emma al een ster met ruim anderhalf miljoen volgers. Kijk maar eens HIER. Anderhalf miljoen volgers voor een onbekende zangeres van drieëntwintig is heel veel. Waarschijnlijk vraag je je af waarom ik nu uitgerekend aandacht besteed aan Emma. Een heel klein beetje omdat ik (plaatsvervangend) trots ben dat zij haar carrière zo voortvarend aanpakt. Los Angeles, New York, Europese tournee, Zuid Korea, enzovoort. Als dertienjarig meisje deed zij eind 2008 auditie voor het openluchtspektakel Ubuntu in Goes. We waren meteen overtuigd dat Emma een prachtige stem heeft, een jong en groot talent. Zij kreeg de hoofdrol. Azina – het meisje dat op zoek gaat naar haar verdwenen broer en de grote Afrikaanse rivieren bezoekt.

Repetitie Ubuntu met oa Emma Heesters (Foto – Eddy Westveer)

Op de foto zie je van links naar rechts Hope (The Princess of Mbira), Fifi en Theresa. Drie Zimbabwaanse danseressen, zangeressen en muzikanten. Rechts – op haar knieën zit de jonge Emma. De auteur van dit blog kijkt in z’n script.

Repetitiefoto Ubuntu (2009) met oa Emma Heesters (Foto: Eddy Westveer)

Emma was niet het enige talent in deze muziektheater-productie. Ook Amir Vahidi, Cathalijne de Sonnaville (oa Soldaat van Oranje), Oumnia Guigui (oa The Voice of Holland), Bram Houg, Isabel Zoeteweij (oa Belle and the Beats) maakten deel uit van de jonge, talentvolle cast. En voor het gemak vergeet ik Boudewijn, Maria, Sjoerd en vele anderen. En vermeld ik nu geen succesvolle dansers, muzikanten en acrobaten. Mooie herinneringen waarin mijn twee werelden even samenkwamen. Nederland en Afrika.

Vanavond staat Henk Poort centraal bij ‘Beste Zangers’. Ik ben benieuwd wat Emma gaat zingen voor deze musicalster. Ik ga het later opzoeken en bekijken via ‘Uitzending gemist’ of YouTube.

Foto’s: eddywestveer@com

Wij kijken series (2)

Tags

Bodyguard, Killing Eve, Narcos 3, Serie, Televisie

Narcos (Seizoen 3)

Bodyguard

Killing Eve (Seizoen 1)

In de serie: #35/40

Wij kijken series

Tags

Borgen, Isabel, La casa de papel, Serie, Televisie, The Hour, The Killing, The legacy

In de rechter kolom op dit blog plaats ik meestal een foto van het boek dat ik nu lees. En daaronder wat we nu kijken. Af en toe een filmposter maar dat heeft maar een heel kort leven. Een film zie je meestal in één keer. Dus het is algauw oud nieuws. Een serie kijken duurt meestal wat langer. Op een doordeweekse dag beperken we ons tot één aflevering per avond. Heel af en toe staan we onszelf een tweede aflevering toe. Op een vrije dag of een regendag … ja die komen ook voor in Mozambique … wordt het soms binge-kijken.

Wat zagen we afgelopen weken?

The Legacy

The Killing

The Hour

La Casa de Papel

Kennen jullie deze series? De twee eerste series zijn Deens en al enkele jaren oud. Wij zagen de eerste twee jaargangen van beide series. Ik weet dat er van allebei een derde jaargang bestaat maar die moet ik nog eens ergens opscharrelen.

Arvingerne (De Erfgenamen) zoals The Legacy in het Deens heet, gaat over een voortslepende familievete na het overlijden van hun moeder. Alle vier de kinderen hebben zo hun eigen wensen en ideeën wat ze met het grote huis, het landgoed en de kunstverzameling willen doen. Het fijne van Scandinavische series vind ik dat je de acteurs niet of nauwelijks kent en dat ze daarom vrij gemakkelijk samenvallen met hun karakters in de serie. Hoe goed Jan Decleir, Lucas van den Eynde, Fedja van Huet of Angela Schijf ook spelen je blijft wel steeds denken … ha, dat zijn Jan Decleir, Lucas van den Eynde, Fedja van Huet of Angela Schijf. Als je begrijpt wat ik bedoel.

Forbrydelsen (Het misdrijf). Bij ons beter bekend als The Killing. Een politieserie met veel politieke zijsporen. Sarah Lund en haar IJslandse trui zijn wereldberoemd geworden. De serie is veelvuldig bekroond. Ik heb erg genoten van de intriges in beide jaargangen. Isabel moest op sommige momenten flink doorbijten. Het politieke gekonkel is niet haar favoriete interesse. Als ik de derde jaargang in handen krijg, ga ik zeker kijken.

The Hour Een Britse serie die zich afspeelt in najaar 1956 in de BBC-televisiestudio tijdens de Suez-crisis in Egypte en de Sovjet-invasie in Hongarije. Zes afleveringen. Een jonge, geëngageerde journalist, een vrouwelijke producer en een rokkenjagende tv-host zijn de drie hoofdpersonages. Een moord, een ogenschijnlijke zelfmoord en veel overheids-controle op het nieuwe BBC-nieuwsprogramma ‘The Hour’. En welk spelletje speelt de directie? Een vleugje seks, spionage, beetje politiek, romantiek en heel veel … sigaretten. Schitterende vormgeving. De kostuums, de decors, het tijdsbeeld van de vijftiger jaren. Ik ben benieuwd naar het tweede deel.

La Casa de Papel (Het Huis van Papier). In het Engels heet deze Spaanse serie Money Heist. Een wereldwijd succes. We hebben de twee delen ‘verorberd’ in minder dan tien dagen. Het idee is niet heel origineel. Het is een soort bewerking van veel ‘inbraak – bankroof’ films. Een populair genre. Een soort Ocean Eleven. Een man die zich professor laat noemen, omringt zich met een team van acht specialisten. Dit team overvalt de Koninklijke Munt in Madrid en probeert daar in minder dan twee weken 2,4 miljard euro te drukken. En ze werken stug door aan hun ontsnappingsplan. De professor onderhoudt – op verschillende manieren – contact met de politie. Geregeld zijn er flash backs naar de vijf maanden voorbereiding en training. Het zijn twee jaargangen maar eigenlijk is het beter om te zeggen dat het 22 (korte) afleveringen zijn. Het is één verhaal. De overvallers worden niet bij naam genoemd maar hebben een stadsnaam aangenomen. Denver, Moskou, Oslo, Helsinki, Tokyo, Nairobi, Rio en Berlin. Het is een zeer onderhoudende serie en als Isabel vanaf de bank roept of ik een dekentje wil brengen of een glas wijn, noem ik haar plagend ‘Berlinha’. En dat is uiteraard een woordspeling die alleen maar betekenis heeft als je fan bent van Casa de Papel. Er schijnt een derde seizoen in de maak te zijn.

Borgen

Borgen (De burcht) In mijn eentje kijk ik af en toe naar een aflevering van de Deense serie ‘Borgen’. Teveel politiek (gekonkel) om Isabel te verleiden om mee te kijken. Ik ken ondertussen haar smaak. Ik kijk ook ‘House of Cards’ in mijn eentje als ik in Nederland ben. De drie hoofdpersonages zijn de eerste vrouwelijke premier van Denemarken, haar spindokter en een ambitieuze journaliste van TV1. Elke aflevering heeft een thema. Deense militairen gedood in Afghanistan. Een dreigende burgeroorlog in Afrika. Een bonnetjesaffaire. Een nieuwe euro-commissaris naar Brussel. Het zorgstelsel is aan vernieuwing toe. Dreigende rebellie in de coalitie. De sensatiepers lust de premier rauw. Relatie-problemen van de hoofdpersonages. Ik kijk er met veel plezier naar. Ik weet dat deze serie in Nederland is bewerkt tot een toneelmarathon die ik jammer genoeg heb gemist. Zucht x 3

Wij zagen uiteraard veel meer series maar deze vier / vijf series bekeken we de afgelopen anderhalve maand. Kijken jullie series? Heb je een tip? Ik hou me aanbevolen.

Wat ligt er bij ons nog klaar? Designated survivor / Collateral / Fargo.

En we wachten al lang op het laatste seizoen van Game of Thrones. Ook naar jaargang 4 van Outlander wordt uitgekeken. En we zoeken nog jaargang 4 van Black Sails. Ikzelf ben met Penoza niet verder gekomen dan jaargang 3 maar wil graag verder kijken. En bestaat er al een  tweede jaargang van Salamander?