Tags
Boechout, Bretagne, Dole de Bretagne, Frankrijk, Ine, Jeugdherberg, Kamperen, Leeuwarden, Mont Saint Michel, Nostalgie, Parc Asterix, Regen, Saint Malo, Thomas Pannenkoek, Vakantie, Vrienden
De dagen zijn alvast geprikt en vastgelegd. Er staat weer een uitstap met de vrienden (E, W en G) op de planning. De bestemming nog niet. W stelde Bretagne voor want daar is hij nog nooit geweest. Ik was er al tweemaal. De eerste keer met A (mijn toenmalige liefde) en de tweede keer met Ine en Jules. Van die tweede keer herinner ik me vooral de eindeloze hoeveelheid regen. Veel te veel regen. We vertrokken vroeger dan verwacht huiswaarts maar door autopech – dus oponthoud – in de buurt van Parc Asterix werden het nog hele mooie dagen.
Natuurlijk gaat dan bij mij onmiddellijk de herinneringsknop in werking. Vooral van de kampeerweek met A. Ik leende de geit (een lelijke eend) van mijn broer. Onze eerste stop vanuit Boechout was Mont Saint-Michel. Dwalen door de geschiedenis. Heerlijk. Toen (augustus 1979) was het daar al erg druk door een overvloed aan toeristen. Dat waren wij uiteraard ook. Waar we de eerste nacht sliepen, weet ik niet meer. Saint-Malo of Dole de Bretagne denk ik. Er was een jeugdherberg dat weet ik wel zeker.
Foto door Maria Orlova op Pexels.com (*)
Nu volgt een openbare biecht – na 45 jaar. A en ik mochten van haar ouders samen een week op vakantie maar er werd van ons verwacht dat we (keurig) elke avond in een jeugdherberg zouden slapen. Zij in de meisjesslaapzaal en ik bij de jongens. Dat is ons niet één keer ‘gelukt’. ‘Shame on us – maar niet heus’. We kampeerden. Een klein tentje, campinggas, twee stoeltjes en samen kneuterig doen. Dat is uiteraard een subjectieve beschrijving achteraf. We hadden het gezellig met elkaar. We bezochten musea, kastelen, stranden, parken, kerken, restaurantjes en jeugdherbergen. Niet om er te overnachten maar om er een postkaart (ansichtkaart) te kopen. Als ‘bewijs’ … je begrijpt vast wat ik bedoel. Ik herinner me een avond dat we na het avondeten voor ons tentje zaten met een glaasje wijn (of pastis) met de gedetailleerde Michelin-kaart van de omgeving voor ons. We stippelden een route uit voor de volgende dag. Op een bepaald moment ‘zweefde’ is omhoog (een soort vogelperspectief) en zag ons zitten. Een bejaard stel – die gedachte trof me als een mokerslag, een onaangename bliksemschicht. ‘Gaan wij (ga ik) dit voor de rest van ons (mijn) leven zo doen?’ Ik sidderde bij de gedachte maar zei er niets over.
Het is bij die ene vakantie met A gebleven. Een dierbare herinnering. Een maand later ontmoette ik Ine in Leeuwarden. Opnieuw een bliksemflits maar eentje van een heel andere orde. De rest is geschiedenis. Ik heb A nog een paar keer gezien; een keer bij toeval in het Stedelijk Museum in Amsterdam. Kort daarna vertrok zij naar het buitenland. Ze is er getrouwd en meer weet ik niet. Mocht ze dit lezen (wat ik niet denk) dan stuur ik haar bij deze mijn allerliefste groeten. Ik denk met veel plezier terug aan die tijd. ‘Weet je nog, die brand in een kampeerboerderij in Lille – Wechelderzande?’
Terug naar Bretagne? Nu met de mannen. Misschien wel maar Rijsel (Lille) en Reims zijn veel dichterbij en hebben ook veel bezienswaardigheden. Ik zal er later vast over vertellen.
In de serie: REISFOTOCHALLENGE
ps. Ik weet dat deze foto niet voldoet aan het Pannenkoek-criterium. Ik heb hem namelijk niet zelf gemaakt. Ik denk dat wij tijdens die Bretagne-week GEEN foto’s maakten. Deels uit veiligheid om onszelf niet te verraden, mogelijk omdat we geen van beiden een fototoestel hadden.