Ik weet nog waar

Tags

Familie Familie, Groningen, Het jaar van Fortuyn, Jeugdtheater, Moord, Pim Fortuyn, Politiek, Theater, Theater Rob Heiligers, Vrienden, Waar was je?

Vandaag twintig jaar geleden werd Pim Fortuyn vermoord in het Mediapark in Hilversum. Er zijn zo van die dagen in de geschiedenis die veel indruk achterlaten. De vraag wordt dan gesteld: “Weet je nog waar je was toen …?” Ik zie die vraag ook vandaag voorbij komen. Op de plaats van de puntjes staat dan zoiets als “toen je hoorde dat Pim Fortuyn is doodgeschoten?” Soortgelijke vragen over: de aanslagen op 11 september 2001 of de moord op JF Kennedy of Martin Luther King.

20 jaar geleden zat ik in de auto en luisterde naar de autoradio. Zoals gebruikelijk luisterde ik naar Radio 1 – ook toen al de nieuws- en actualiteitenzender. Ik was op weg naar Groningen naar een try out van een jeugdtheatervoorstelling die ik regisseerde. Daarover zo nog wat meer. Ik reed ergens tussen Utrecht en Almere. De radio was er meteen bij … dodelijke aanslag op Fortuyn. Eerst was er nog veel onduidelijk. Ik moest nog bijna twee uur rijden. Van die rit zelf herinner ik me niets. Gedurende die twee uur werd het duidelijk dat de politicus de aanslag niet had overleefd. Een gedenkwaardige rit. Ik parkeerde de auto buiten bij het repetitielokaal van Kolder & Ko in Groningen en liep naar binnen. Rob, Marieke en Jothea hadden het decor al opgesteld, alle spullen lagen klaar. Ik merkte dat zij nog niets hadden gehoord over Fortuyn. Een half uurtje later zouden een aantal uitgenodigde mensen naar een eerste try out van Familie Familie komen kijken. Wat moest ik doen? Het vertellen of mijn mond houden? Uiteraard zou dat nieuws hun (onze) voorbereiding flink in de war schoppen. Maar natuurlijk zou het publiek dat wel weten. Ik vertelde het. Eerst ongeloof en dan verbijstering. Geen van ons allen was een Fortuyn-aanhanger. In tegendeel zelfs. Maar een moord? In Nederland? Niet te geloven, niet te bevatten.

Familie Familie – Theater Rob Heiligers

Wat nu? We zaten in de kleine kantine wat te filosoferen, beetje wezenloos te kletsen toen de eerste gasten (collega’s en vrienden) binnendruppelden. Natuurlijk was er maar één gespreksonderwerp: Pim Fortuyn. Na ruim een half uur peilde Rob de stemming. Wat doen we: de try out door laten gaan of verder blijven praten zoals we al deden? We kozen (zonder te stemmen hoor) voor dat laatste. Er komen later nog wat try out momenten. We waren niet gehaast. Nú spelen zou geen juiste feed back opleveren.

Weet jij nog waar je was toen je dit hoorde?

Ps. Via NPO-start kijk ik nu naar de dramaserie: ‘Het jaar van Fortuyn’ (Avro/Tros) Ik lees negatieve recensies met kwalificaties als: ‘slecht amateurtoneel’. Daar ben ik het niet mee eens. Het is geen topserie maar ik amuseer me goed.

Ondertussen in Nederland (6)

Tags

Friesland, Fryslân, Gemeenteraadsverkiezingen, Groen Links, Leeuwarden, Politiek, Verkiezingen

Laat ik vandaag ook maar de titel ‘Ondertussen in Nederland’ gebruiken. Ik gebruik enkele statistieken en twee foto’s. Onderwerp: de gemeenteraadsverkiezingen 2022. Ooit in een ver verleden toen ik nog in België woonde ging ik voor het eerst naar de stembus. Dat was toen een verplichting – ik denk dat ik daar wel een voorstander van ben. Het waren ook gemeenteraadsverkiezingen. In Boechout – provincie Antwerpen. Kort daarna verhuisde ik naar Nederland. Naar Leeuwarden. Ik mocht vervolgens zelden deelnemen aan verkiezingen want ik ben een buitenlander (Belg) in Nederland. Dus voor de provincieraad en voor de Tweede Kamer mag ik niet stemmen. Belastingen moet ik wel in Nederland betalen hoor. Ergens in de jaren 90 van de vorige eeuw kreeg ik wel stemrecht voor de gemeenteraad en voor het waterschap. Voor de Europese verkiezingen mag ik kiezen of ik in België of in Nederland stem. Dat doe ik dus in Nederland, daar woon ik tenslotte.

Ik zag dus het stemhokje in Bergen op Zoom met enige regelmaat van binnen. Het stemmen per post voor het Belgische parlement ging zelden goed. Daar hoort flink wat administratie bij en dat ging vaak fout. Nu zou het weer een keertje gewoon gaan. Stemmen in een Nederlands stemhokje.

Voor het eerst in mijn leven vulde ik de stemwijzer in. Dat was mogelijk voor de gemeente Leeuwarden. Fijn. Uiteraard was ik benieuwd naar de uitslag.

Dit advies beviel me. Dat is ook wat ik – zonder stemwijzer – in gedachte had. Nou ja … Groen Links of PvdA, niet de Christen Unie. De Partij van de Dieren (PvdD) heeft geen kandidatenlijst ingediend in de Friese hoofdstad.

Ik maakte eerst een selfie met het bordje ‘Stembureau’ én de Oldehove in beeld. Tja, dan krijg je een foto in spiegelbeeld. Er kwam een man naar buiten die wel een betere foto wilde maken. Bij deze. In het stemhokje worstelde ik wat met mijn telefoontje, het grote stemformulier en mijn rode potloodje. Ik weet eigenlijk niet of dat mag. Doet er niet toe …

Ik heb nooit een geheim gemaakt van mijn politieke voorkeur. Ik ben ‘aards-conservatief’. Ik stem al meer dan 40 jaar hetzelfde. PSP, Groen Links of Groen! Ik ben hondstrouw. Ik heb dat al eerder gemeld op dit weblog. De uitslag …

Ik kan tevreden terugkijken naar de uitslag in de Friese hoofdstad. Groen Links wint 2 zetels. Dat is beter dan verwacht. Jammer dat de PvdA zetels moet inleveren. Zouden het communicerende vaten zijn? Waarschijnlijk wel. Dat FvD een zetel haalt, vind ik verontrustend. De FNP (Fryske Nasjonale Partij) doet het uitzonderlijk goed. Meestal scoren zij goed in plattelandsgemeentes. Nu dus ook in de stad. Het opkomstpercentage is (in het hele land) schrikbarend laag. Leeuwarden scoorde – als grote uitzondering – een bijna 11% hogere opkomst.

Goed, dat was het weer. Ik heb dit stukje vooral geschreven om er over een paar jaar zelf nog eens naar te kunnen kijken. Mijn weblog wordt na twaalf jaar meer en meer soort persoonlijk archief. Kleine briefjes met krabbels, schriftjes en mapjes op een externe harde schijf zijn veel moeilijker te archiveren.

Lam geslagen

Tags

Europa, Oekraïne, Oorlog, Rusland, Sprakeloos, Vrede

Wat moet ik hier vertellen terwijl er in Europa een oorlog woedt? Alles wat ik zou kunnen melden, lijkt zo onbenullig. Dus ben ik maar voor even in mijn blog-schelp gekropen. Krik-krak, deurtje op slot. (*) Je merkt vanzelf wanneer ik weer iets te melden heb.

(*) Ik verdwijn niet uit blogland. Ik blijf lezen en reageren op stukjes van anderen. En het journaal blijf ik volgen en de kranten blijf ik lezen. Daarvoor ben ik niet op slot.

Blendle

Tags

Abonnement, Betaalmuur, Blendle, Blendle Premium, Gratis, Groen Links, Lisa Westerveld, Nieuws, Volkskrant, Volkskrant Magazine

Ik heb het al wel eens eerder over ‘Blendle’ gehad op mijn blog. Een website (organisatie) die je tegen betaling laat meelezen in nationale en internationale kranten en tijdschriften. Ik was jaren geleden een enthousiaste gebruiker. In het begin van hun bestaan. Je had je eigen ‘portemonnee’. Meestal zat daar bij mij tien, maximaal 20 euro in. Je had toen twee opties. Je kocht of de hele (digitale) krant of je betaalde per artikel. Ik denk respectievelijk 1,10 euro of 0,19 eurocent. Na een maand of drie was mijn portemonnee leeg en vulde ik hem weer aan.

Na een tijdje werd het onmogelijk om een hele krant te kopen. Jammer. En weer wat later ging ook de optie ‘koop een artikel’ in de blende-prullenbak. Nog jammerder. Ik kreeg een aantal maanden de tijd om mijn geld toch nog uit te geven voor artikels. Ik weet niet meer of ik dat ook daadwerkelijk heb gedaan.

Blendle introduceerde een abonnementssysteem. Voor een tientje per maand kun je lezen en bladeren in meer dan 100 kranten en tijdschriften. Ik ben er (nog) nooit aan begonnen. Wat moet ik met 100 kranten en tijdschriften? Ik zit nu al te vaak naar een beeldscherm te turen. Ik beperk me dus tot de gratis stukjes en de koppen in kranten en tijdschriften. Ik weet dat ik 14 dagen Blendle Premium gratis mag uitproberen. Toch twijfel ik, voornamelijk om mezelf te beschermen tegen veel te veel beeldscherm-tijd.

Waarom schrijf ik daar vandaag over? In het Volkskrant Magazine staat een groot interview met Lisa Westerveld. Twee Kamerlid van Groen Links. Ik volg haar (een beetje) via Twitter en de gangbare nieuwssites zoals nos.nl en nu.nl. Ik ben wel benieuwd naar dat interview. Maar ja … het zit achter de digitale betaalmuur.

Wat nu? Het gewoon voorbij laten gaan als heel veel andere stukken die me wel interessant lijken? Na twee dagen ben ik de interesse waarschijnlijk alweer vergeten. Zo gaat dat met nieuws. Of neem ik 2 weken een gratis proefabonnement en zorg ik ervoor dat ik me op tijd afmeld? Ik weet het nog niet.

Blogs eindigen vaak met een vraag. Klantenbinding. Hahaha. Kennen jullie Blendle? Hebben jullie online-abonnementen? Wat raad je me aan: 14 dagen uitproberen of het laten passeren?

P.s. Mocht je toevallig dit interview hebben op papier en je wilt er foto’s van maken … dan. Nou ja, dan komen we vast in contact met elkaar om e-mails uit te wisselen. Ja toch?!?

Een tussendoortje

Tags

Alledaags, Buren, Corona, Isabel, Mathieu, Mozambique, Persoonlijk, Politiek, Rutte, Schrijven, Vrienden

Sinds ik met Mijn Digitaal Lockdown Museum ben begonnen, meld ik niets meer over mijn dagelijkse besognes. Het is dus al drie weken geleden dat ik iets vertelde over het dag-dagelijkse. Sorry. De blogs die ik volg – met dat soort onderwerpen – scoren wel bijzonder hoog. Ik ben een enthousiaste volger daarvan. Ik volg dus sollicitaties, ziekenhuisbezoeken, tussendoor vakanties, toestanden met de buren, de honden of de (klein)kinderen en meer van dat soort zaken. Met interesse en met medeleven. Zelf ben ik eerder terughoudend over mijn persoonlijk leven. Niet dat ik grote geheimen heb maar meestal denk ik ‘Wat oninteressant om daarover te schrijven!’ Tel daarbij op dat ik over familie en mijn relatie met Isabel uiterst terughoudend ben. Ja, dat zijn misschien leuke dingen of laten we zeggen ‘dingetjes’.

Wie is geboeid dat ik vertel dat Isabel vaak te lang bezig is met haar telefoon en dat dat mij af en toe frustreert? Of dat zij dit-of-dat heeft meegemaakt op haar werk? Daarom zijn dat zelden onderwerpen om over te bloggen. Nog een paar voorbeelden … de buurvrouw wordt met enige regelmaat in elkaar gerost door haar alcoholistische echtgenoot. Dan komt ze bij ons beschutting zoeken. Een andere vriendin had een kortstondige affaire met een getrouwde man. Mijn appeltaart stond te lang in de oven en was nauwelijks te eten. De oudste, vijftienjarige dochter van mijn zwager heeft suikerziekte maar zij overtreedt maandelijks weleens haar ‘dieet-voorschriften’ … en dat eindigt bijna altijd met een ziekenhuisopname. Leerling x of y heeft weer maar eens geen huiswerk gemaakt. De huishoudelijke hulp heeft een dierbaar voorwerp gebroken tijdens het afstoffen. Ik kan nog wel even doorgaan. Ik schrijf er uiterst zelden over.

Wat heb ik dan wel te melden? Ik baal van de hele C-toestand. Als alles volgens planning was verlopen had ik de afgelopen weken al heel wat musea en theaters bezocht in Nederland. Dan was ik naar Shrek en Aladin geweest met mijn kleinkinderen. Naar Museum Voorlinden en het Kunstmuseum in Den Haag. Naar de bioscoop in Leeuwarden. Dan had ik Oud en Nieuw gevierd in Nederland of Duitsland. Maar … ik typ deze woorden vanuit zomers Mozambique. Waarom zou ik 10 dagen in quarantaine gaan terwijl alles dicht is in Nederland? Balen !!! Je zult me daar dus niet horen over klagen. Werkafspraken in Goes (Nederland) zijn logischerwijs zes weken uitgesteld. Vliegtickets zijn omgeboekt. Nieuwe ronde, nieuwe kansen … eind februari.

Moet ik melden dat het een schande is dat Rutte er 300 dagen voor nodig had om er een nummertje IV aan toe te voegen? Met dezelfde partijen als Rutte III. Dat ik nauwelijks een ‘nieuw elan’ verwacht. Robbert Dijkgraaf is veel belovend maar ik vrees dat hij de drie jaar niet zal volmaken. Dat ik Hoekstra een min-kukel vind, is dat iets om te melden? Dat ik toch enige waardering opbreng voor het doorzettingsvermogen van minister de Jonge? Dat het jammer is dat Mathieu vdP moet afhaken voor dit veldritseizoen? Dat ‘Dorst’ van Jo Nesbø bijna 100 pagina’s te lang is?

Goed, na 14 januari ga ik daar mogelijk meer over vertellen. Voorlopig ga ik door met vertellen over schilderijen. ‘I like it’. Na de lock down schrijf ik vast wat vaker over fait d’hivers, over mijn dagelijks leven in Nederland of Mozambique. Heel uitzonderlijk dat ik twee stukjes publiceer op één dag. ’t Is vakantie hé. Groetjes. Morgen weer een nieuw schilderij, iets dat past bij 6 januari.

Bovenop het nieuws

Tags

Corona-virus, Covid-19, Mozambique, Pandemie, Quarantaine, Reisbeperking, Virus-variant, Vliegverbod, Zuid Afrika

Vrijdagen probeer ik zoveel mogelijk ‘vrij’ te houden voor niet-werkgerelateerde zaken. Boodschappen doen. Aanschuiven voor noodzakelijke stempeltjes op allerlei officiële documenten. Af en toe een klus(je) in huis of in de tuin. Afspraken maken met werklui die mogelijk iets komen doen in huis of tuin en dan hopen dat ze ook een offerte sturen. Op vrijdag bepaal ik net iets meer dan op andere dagen hoe ik mijn tijd verdeel.

Gisteravond zag ik voor het eerst berichten over een nieuwe corona-variant – B.1.1.529 Waarschijnlijk krijgt deze variant vandaag of morgen een naam met een Griekse letter. Omega zou fijn want dat is de laatste letter van het Griekse alfabet. Wishful thinking. De medische diensten in de provincie Gauteng in Zuid-Afrika (oa. Johannesburg en Pretoria) meldden gisteren de ontdekking van deze afwijkende covid-soort. Natuurlijk krijgt zo’n bericht mijn onmiddellijke aandacht. We wonen tenslotte dichtbij Zuid-Afrika.

Veel landen (Verenigd Koninkrijk, Israël, Singapore, ea) reageren door een onmiddellijk inreisverbod uit zes Afrikaanse landen. Vandaag werd ook Mozambique aan dat lijstje toegevoegd. [Zucht]. Waarschijnlijk zal de hele EU (of Schengenzone) later vandaag het luchtruim sluiten voor alle vluchten uit zuidelijk Afrika.

Ik begrijp deze maatregel. Stoer doen voor mensen die ver weg zijn is gemakkelijker dan stoer doen op binnenlands terrein. Nederland houdt zijn hart vast voor de nieuwe verordeningen die vanavond worden aangekondigd. Ik hoop dat de scholen openblijven. Hetzelfde hoop ik voor alle culturele instellingen.

Ik doe nauwelijks iets anders dan elk half uur de belangrijkste nieuwssites aan te klikken. Niet dat het me veel oplevert. Het belangrijkste nieuws weet ik al. En waarschijnlijk vragen jullie je nu af hoe het gaat met de pandemie in Mozambique.

26 november 2021 – Dit zijn cijfers sinds het begin van de pandemie maart 2020.

Dat zijn cijfers waar ministers De Jonge (NL) en Vandenbroucke (BEL) een figuurlijke moord zouden willen voor plegen. Mooie rapportcijfers maar het helpt geen moer. Over een kleine drie weken begint de zomervakantie in dit deel van de wereld. Vorig jaar leidde het strandseizoen tot een ongekende piek. Heel veel besmettingen – vooral onder de expat-gemeenschap. Op dit moment zijn de stranden nog altijd ‘No go zones’. De overheid besluit binnenkort of de stranden toegankelijk zijn in de eindejaars-periode. Ik ben benieuwd. De scholen zijn open, zo ook de restaurants en de winkels. Enkel drankwinkels moeten zich aan beperkte openingsuren aanpassen. Mondkapjes draag je nog steeds verplicht in winkels, openbare gebouwen en in het openbaar vervoer. Dat is al zo sinds maart vorig jaar. Er wordt gevaccineerd maar eerder mondjesmaat dan massaal.

Covid-19 is nog wel aanwezig in het nieuws en in gesprekken op straat maar al lang niet meer op de voorpagina. Dat verandert waarschijnlijk wel met de vliegverboden vanuit Mozambique. Maar ook dat is natuurlijk alleen maar van belang voor een heel klein deeltje van de bevolking. De meeste mensen hebben nauwelijks de mogelijkheid om verder te reizen dan binnen hun eigen woongebied. Dus voorlopig niet meer vliegen vanuit Johannesburg. Niet meer vliegen naar Europa via Lissabon, Doha en Addis Abeba. Dan gaat er mogelijk / waarschijnlijk een dikke streep door mijn vakantieplannen … we gaan het zien.

Blijf gezond, hou je aan de voorschriften en voor de rest … Carpe Diem.

Mevrouw Kaag

Tags

António Guterres, Boeken, Corona, Covid-19, D66, Den Haag, Groen Links, Hypocriet, Ilja Leonard Pfeijffer, Joop, Khadija Arib, Marieke Lucas Rijneveld, NRC, Politiek, Ruben L Oppenheimer, Rutte, Sigrid Kaag, Struisvogel, VN

Waag ik me aan een stukje over politiek? Ja soms. Vandaag dus weer. Ik beloof dat ik er geen gewoonte van zal maken. Laat ik beginnen met te zeggen dat ik NIET op mevrouw Kaag heb gestemd bij de verkiezingen in maart. Ik mag als Belg, wonende in Nederland, niet stemmen voor eerste en tweede kamer. ALS – met hoofdletters – ik had mogen stemmen dan had ik tot in het hokje getwijfeld tussen Esther Ouwehand (PvdD) en Corinne Ellemeet (Groen Links).

Donderdag is Sigrid Kaag afgetreden als minster van buitenlandse zaken nadat ze een motie van afkeuring aan haar broek kreeg omwille van de chaotisch (slecht) verlopen evacuaties vanuit Kabul. Zestien partijen (wat een belachelijk grote hoeveelheid) keurden haar beleid op dit punt af. Kaag trok daaruit haar consequentie wat volgens de wet niet hoefde.

Vervolgens barst het op de sociale media los. Een woordendiaree gaande van ‘eindelijk opgerot #hex’ tot eindeloos vaak ‘respect’. Dat laatste vind ik van veel politici uiterst hypocriet. Politiek Nederland heeft weer eens laten zien dat ze een domineesvolk zijn met afkeurende vingertjes. Ja, ik weet het, het parlement controleert de regering en dan kan het zijn dat een minister zijn (haar) verantwoordelijkheid moet nemen en moet aftreden. Deed Kaag (Nederland) het opvallend slecht bij de onverwacht snelle evacuaties uit Afghanistan? Ik weet het niet. Klagen haar ambtenaren over haar leiderschap? Ik heb dat niet gelezen. Ik geloof het niet. Zat zij (deels) klem tussen afgesproken VVD- en CDA-beleid in het demissionaire kabinet? Waarschijnlijk wel. Noodkreten vanuit Kabul waren er al in maart 2021 toen Stef Blok (VVD) nog minister was op BuZa. Deden andere landen het beter? Hoeveel ministers van buitenlandse zaken van andere landen zijn al afgetreden? Ik kan er me geen herinneren? Nederland, het braafste jongetje van de klas. Ze sturen een zeer competente diplomate de deur uit. Met dank aan coalitiepartner Christen Unie. Zij zijn namelijk op hun christelijke pik getrapt omdat D66 (en dus politiek leider Kaag) nu niet verder wil met hen in een mogelijke nieuwe Rutte-regering. Te grote conservatieve meningsverschillen over medisch-ethische kwesties.

Ik verorber de commentaren gisteravond en vanochtend. Francisco van Jole noemt het in Joop een meesterzet van Sigrid Kaag. Een interessant stuk vooral omdat hij drie citaten aanhaalt uit Kaags HJ Schoo-lezing van vorige week. Of het een weldoordachte meesterzet is of niet weet ik niet. Dat ze de handen meer vrij heeft in gesprekken met Rutte (VVD) en Hoekstra (CDA) over de vorming van een nieuw kabinet is natuurlijk waar. Wat haar persoonlijke ambities zijn, weet ik niet. António Guterres (VN) ooit opvolgen, zou zomaar kunnen.

De Hofvijver – Den Haag (Bron: Pixabay)

Ik was gisteren van plan om een stukje te schrijven over al het eindeloze gezeur en gemekker over het corona-beleid. Meer specifiek over ontkenners en ergerlijke roeptoeters die het beleid vergelijken met de Zuid-Afrikaanse apartheid en met de nazi-praktijken tegen oa Joden in WO II. Vreselijk, walgelijk. Ik lees met regelmaat de opinie van vaccin-weigeraars. Af en toe knik ik daarbij instemmend. Toch denk ik meestal … doe niet zo moeilijk. Je ouders hebben je ook ingeënt tegen veel kinderziektes, je stapt toch alleen maar achter het stuur MET rijbewijs. Deze vergelijkingen zullen wel niet opgaan maar ik word zo moe van ‘het gezeur’ en de achterdocht. Het lijkt wel of zij tegen mij zeggen dat ik een meeloper ben en niet zelfstandig kan nadenken. Dankje de koekoek.

Dat de horeca dicht moet om middernacht is natuurlijk een gotspe, alsof covid-19 dan pas arriveert. En de entertainment-business blijft heel begrijpelijk aanhikken tegen een aantal beperkingen.

Goed, ik denk er maar niet teveel over na. Ik schreef een paar dagen geleden – als reactie op een stukje bij LEVENSJUTTER – dat ik waarschijnlijk iets van een struisvogel in me heb.

ps. 1. Ik vind de cartoons van Ruben L. Oppenheimer waarin hij Kaag tekent als een heks (#heks) smakeloos maar het is zijn goed recht. Meestal kan ik zijn cartoons erg waarderen. Nu even niet maar dat kan en mag.

ps. 2. Ik kijk nu al uit naar het boekenweekgeschenk en essay 2022. Ilja Leonard Pheijffer en Marieke Lucas Rijneveld.

ps. 3. Ik lees op dezelfde sociale media heel vaak dat Khadija Arib (PvdA) erg wordt gemist als voorzitter van de Tweede Kamer.

PvdA en GroenLinks

Tags

GroenLinks, Kabinet, Links, PvdA, Regering, Regeringsvorming, Rutte, Verkiezingen

Doe het niet.

Ik blog niet vaak over politiek. Af en toe kan ik het niet laten. Ruim vijf maanden na de verkiezingen is er nog geen nieuw kabinet in Nederland. In vergelijking met federale regeringsvormingen in België is vijf maanden enkel het begin van het begin. Maar alle gekheid op een stokje … het schiet niet op in Nederland. Geruzie, gelek, excuses, vakantiewerk enzovoort. De zetelverdeling is natuurlijk in augustus niet veranderd en de ene partij sluit nog steeds de andere uit. Dat was ook al zo in maart.

Foto door Markus Spiske op Pexels.com

De VVD van Rutte is en blijft de grootste partij. Ook in de opiniepeiling van gisteren is de VVD de grootste. Onbegrijpelijk maar dat is de realiteit. CDA en D66 verliezen fors virtuele zetels. Ik heb er twee bedenkingen bij. Ten eerste stel ik voor dat VVD, D66 en CDA een minderheidsregering vormen (niet mijn voorkeur maar wel aansluitend bij de uitslag). Politiek rechts van het midden. Met zo’n regering krijgt de kamer eindelijk iets te zeggen over belangrijke onderwerpen. Er valt best iets te onderhandelen met bijvoorbeeld CU, PvdA, GroenLinks, SP over deelonderwerpen. Mogelijk ook met Volt, PvdD en JA21 (zeker niet mijn voorkeur). De tweede kamer (de oppositie) kan dan minder mekkeren dat ze eigenlijk vier jaar stemvee zijn. WIJ tegen ZIJ (76 tegen 74) zoals dat de laatste tijd te vaak is gebeurd.

Dit demissionair kabinet krijgt flink wat op zijn bordje maar eigenlijk staat dat bordje niet eens op een tafel. Ik las ergens dat ze ‘semi-dictatoriaal’ zijn want ze kunnen niet meer weggestuurd worden en toch moeten ze van alles beslissen. Denk maar aan corona en Afghanistan.

De PvdA en GroenLinks laten zich verleiden om nu als één fractie mee te praten en mogelijk mee te doen. Een goed idee? Ik denk het niet want een PvdA-kiezer zal zeggen: “Ik wil dat niet want ik heb bewust op de PvdA gestemd en NIET op GroenLinks.” En omgekeerd uiteraard. En je kunt de volgende verkiezingsuitslag – na regeringsdeelname al raden … ze worden afgestraft omdat ze toch teveel rechts beleid hebben goedgekeurd. Mijn advies: maak je punt vanuit de kamer (in de hoop natuurlijk dat het minderheidskabinet er komt). Er zijn ook minderheidsregeringen te vormen over (midden) links maar ik denk niet dat PVV, Forum, Ja21 en VVD geneigd zullen zijn om te ‘helpen’.

En dan nog een dingetje … de aanstaande enquêtes over de gaswinning cq aardbevingen in Groningen, over corona en over de toeslagen-affaire. Waarom zou je als PvdA of GroenLinks dat op je bordje nemen? Ministeriële verantwoordelijkheid, weet je wel. Doe het niet en praat – zonder druk – over mogelijke samenwerking of fusie. Neem daar de tijd voor en nodig dan ook SP en PvdD uit.

Zo dat was het weer, gelul over politiek. Net zo onbeduidend als discussiëren over voetbal, het mooiste plekje, tattoo’s of mondkapjes.

Ik kijk nog even achterom (# 10)

Tags

Boeken, Diefstal, Lezen, Mozambique, Palma, Rutte, Stucen, Tante Doortje, Terugkijken, Zondag met Lubach, Zwembad

Laat ik het jaar proberen vol te maken met het maandelijks achterom kijken. Vandaag de tiende maand. Maart 2021. Meer als een persoonlijk geheugensteuntje dan dat het super interessant is voor mijn lezers / volgers.

GEKEKEN

Zondag met Lubach is vaste prik op maandagochtend. Jammer dat er een eind aan is gekomen. Ik ga Arjan Lubach missen.

News of the World, Grace of Monaco en The Green Mile zijn de films die ik de moeite waard vind om te vermelden.

In mijn eentje zag ik de Vlaamse serie 13 Geboden. Goed – zonder superlatieven. Behind her eyes. Ik heb het boek enkele jaren geleden met veel plezier gelezen. De serie is oké maar geen hoogvlieger. Ook niet echt mijn genre. Ik heb het eerste seizoen van Spartacus volgehouden maar ik kijk niet verder. Isabel waarschijnlijk wel. Ru Paul’s Drag Race zet Isabel aan als ze een avondje wil niksen op de bank. Af en toe kijk ik een halve aflevering mee.

GELEZEN

De geheime orde – Daniël Silva. Ik heb er al eerder een stukje over geschreven. Het was een lekker boek om flink wat letters weg te vreten in een korte tijd.

Transfermaand – Philip Kerr. Dit is de tweede voetbalthriller van de schrijver die vooral beroemd is van zijn Bernie Gunther thrillers. Teveel opgerakelde voetbalfeitjes maar wel een aangenaam tussendoortje.

Winterland – Kim Faber / Janni Pedersen. Een prima Deense thriller in de beste traditie van de Scandinavische thriller. Een aanrader. Vlot geschreven. Goed verhaal. Geloofwaardig. Ik kijk uit naar een nieuw boek van dit duo.

De eenzame bruid – Ellis Peters. Eén of twee keer per jaar haal ik een oudje uit de kast met in de hoofdrol broeder Cadfaël. Amusant. Onderhoudend. Niets meer, niets minder.

De ommegang – Jan van Aken. Een dikke historische pil. Omdat ik nauwelijks halverwege ben zal ik er ook volgende maand iets over vertellen.

GEDAAN

Dit is het saaiste onderdeel van dit maandelijkse overzicht. Oersaai … dat heeft natuurlijk te maken met de wereldwijde pandemie. Dus behalve werken, lezen, filmpje kijken, koken is er niets dat me nu te binnen schiet dat afwijkt van dit patroon. Geen uitstapjes. Geen theater. Geen concert. Geen weekendjes weg. Zelfs geen stranddag want de stranden zijn officieel verboden gebied. Maar dat wordt nauwelijks gecontroleerd.

Omdat het wielerseizoen weer is losgebarsten vind je mij wat vaker op mijn werkkamer. Dan luister ik online naar de wedstrijdverslagen. Af en toe kan ik ook wat beelden streamen. Heerlijk. Morgen (maar dat is dus al april) Vlaanderens Mooiste.

Verkiezingen in Nederland. Dat ik niet blij was met de uitslag heb ik al eens eerder geschreven. Het hele ‘verkenners-verhaal’ (Positie Omtzigt: functie elders) kan je in ‘House of Cards’ verwachten maar toch niet in Nederland. Wel dus. Ik begrijp niet dat Rutte niet is opgestapt. Ik denk niet dat er een Rutte IV komt. Wel nieuwe verkiezingen in het najaar? Dat zou zomaar wel eens kunnen wegens onmogelijkheid om een meerderheidsregering te vormen. D66 wint weer. Kaag wordt premier. D66 + linkse partijen + Volt. Wordt vervolgd.

NOG IETS EXTRA OM TE VERMELDEN

Extra corona-kilo’s. Ik ben me er van bewust maar ik heb er nog niets aan gedaan. Komt wel – zegt hij optimistisch – ik dus. Voor de zoveelste keer hadden we weer eens insluipers op bezoek. Waarschijnlijk altijd dezelfden. Ondanks alle extra ijzeren frames en hekken is het elektrisch paneel van de zwembad weer maar eens gestolen. Voor de vierde keer al. En dit keer ook de lampen uit het zwembad. Grrr. Sukkels.

• 

• 

Ondertussen hebben we vijf offertes op tafel liggen. Voor elektrische draden bovenop de tuinmuren. Voor twee nieuwe poorten. En voor eventueel camera-toezicht. Tel daarbij ook de vervanging op van de gestolen zwembadspullen op. Je begrijpt vast wel dat er van een spaarpotje weinig overblijft. Wat een geluk dat we het afgelopen jaar nooit meer weekendjes weg konden. Grrr. Een hond staat op het verlanglijstje …

De buitenmuren van ons bijgebouw zijn nog nooit gestuct aan de buiten(achter)kant. De hevige slagregens van begin maart veroorzaakten veel lekkage. Dan zit er maar één ding op: stucen. Cement en zand kopen en de buurman vragen om een extra centje bij te verdienen. In april gaan we de drie kamers – badkamer, (slaap) kamer en de keuken – opnieuw schilderen.

• 

• 

De achter- en zijkant van ons ‘optrekje’ met vers gestuct bijgebouw, plus een klein beetje zicht op de tuin van onze buren.

Natuurlijk moet ik nu ook iets schrijven over de terroristische aanslagen in het uiterste noorden van Mozambique. Afschuwelijk in het kwadraat. Ik schreef er al eerder over en dat zal ik vast nog wel eens doen. Nu niet. Mocht iemand zich ongerust maken over onze veiligheid. Palma – de plaats van de laatste aanslagen – is ruim 2000 kilometer bij ons vandaan.

GEBLOGD

De foto-uitdaging van Saturnein vormt de rode draad doorheen maart 2021. Mijn stukje over Tante Doortje kreeg meer dan 600 bezoekers op één dag. De Terschellinger (plaatselijk weekblad) nam contact met me op. Ze willen dat logje in aangepaste vorm een keer gebruiken. Prima. Het lawaai van de quad van de buurjongen beperkt zich nu tot half uurtjes.

De stemmen zijn geteld

Tags

Corona, Kasper van Kooten, Nederland, Reacties, Verkiezingen

Ik ga me niet wagen aan een analyse van de Tweede Kamer verkiezingen in Nederland. Ik vind het geen fijne uitslag. Dat mag duidelijk zijn. Ik lees allerlei nabeschouwingen. Ik kijk en luister naar interviews. Ik denk en vrees een beetje dat er weinig zal veranderen de komende tijd. Eerst maar eens hopen dat het corona-monster wordt verslagen. Met vaccin of zonder vaccin. Dat moet iedereen zelf weten. Ik kijk uit naar het moment dat ik weer onbezorgd naar een theatervoorstelling kan gaan. Of naar een museum. Of naar het strand, de bioscoop, de kroeg om de hoek. Dat ik zonder veel nadenken de grens kan oversteken. Dat ik weer op bezoek kan gaan bij familie en vrienden.

Vandaag zag ik op Twitter een mooie reactie. Van Kasper van Kooten. Daar houd ik het bij voor vandaag.