Pim Lammers

Tags

Boeken, Gedichten, Gunay Uslu, Hetze, Kinderboekenweekgedicht, Kinderen, Lezen, LHBT, Op wie ben ik?, Pedofilie, Pim Lammers, Poëzie, Tzum, Verontwaardiging, Wouter van Heiningen

Met afschuw en verontwaardiging las ik afgelopen dagen het nieuws rond schrijver en dichter Pim Lammers (29). Hij heeft zoveel haatmail en doodsbedreigingen ontvangen dat hij zich terugtrekt als schrijver van het jaarlijkse kinderboekenweekgedicht. De hetze tegen hem komt uit zwaar christelijke, rechtse hoek. Ik sta figuurlijk met mijn oren te flapperen.

Op wie ben ik? – Pim Lammers

Hij schreef in 2015 een verhaal voor volwassenen over de relatie van een jonge jongen en zijn voetbaltrainer. Een verhaal dat is gebaseerd op een ware gebeurtenis van een kennis van de schrijver. Nu jaren later krijgt Lammers het etiket: ‘pedofilie-activist’. Ja, hij schrijft over pedofilie en over LHBT-onderwerpen. So what? Gelukkig hebben heel veel anderen (schrijvers, kunstenaars, Gunay Uslu, staatssecretaris van cultuur, premier Rutte, Pen Nederland, ea) deze haatcampagne veroordeeld. Ik sluit me daar graag bij aan.

Ik lees bijna dagelijks een gedicht via het weblog van Wouter van Heiningen. Een aanrader als je van gedichten houdt. Ook vandaag schrijft hij over Pim Lammers. Ik kan het niet beter verwoorden dan Wouter. Hij voegt het gedicht ‘Wat jongens niet mogen doen’ toe aan zijn grote verzameling gedichten. Klik dus HIER.

Tzum schreef een recensie over Lammers’ dichtbundel ‘Ik denk dat ik ontvoerd ben’. Klik HIER. Mocht je zijn oeuvre eens willen bekijken klik dan HIER.

ps. In de (onze) kleine schoolbibliotheek van NSM De Walvishaai hebben we één boek van deze schrijver. ‘Hoe beroof je een bank?’ Onze kinderen lezen dat boek met veel plezier.

In de serie: BOEKEN en GEDICHTEN

Advertentie

Bloot in het museum

Tags

AD, Bartlehiem, Bloot, Dokummer Ee, Extinction Rebellion Nederland, Homo Sapiens, Joop, Klimaat, Klimaatactie, Leiden, Mammoet, Museum, Naakt, Twitter, Wim Deetman

Het zal niemand zijn ontgaan dat de laatste weken (maanden) er voortdurend klimaat-acties zijn in musea. Beroemde kunstwerken worden besmeurd met soep of aardappelpuree. Ik begreep er niets van. Ik las natuurlijk wel dat de actievoerders iets wilden doen dat de aandacht zou krijgen. Gewoon demonstreren krijgt hooguit een plekje op bladzijde 39 van de krant. Actievoerders die zich vastlijmen aan muren of tafels in talkshows krijgen ook even aandacht. Maar ook heel veel onbegrip. Ook van mij. Hun middelen schieten het doel voorbij, vind ik. Er wordt niet meer over klimaat gepraat maar wel over hun daden.

Maar nu was er een paar dagen geleden een museum-actie die wel mijn goedkeuring krijgt. Laat ik met twee foto’s beginnen die ik op Twitter, op Joop en in het AD tegenkwam.

• 

• 

Foto’s via Twitter en AD

Waarom vind ik deze actie wel oké? Ten eerste: er werd helemaal niets beschadigd, hooguit zou je kunnen zeggen dat het museum (Naturalis in Leiden) een korte tijd wat ‘overlast’ had in één zaal. Ten tweede: hun actie (theater-act, pop up tentoonstelling) werd uitgevoerd in het juiste decor. ‘De mens / Homo Sapiens’ is binnenkort uitgestorven – als er geen grote veranderingen plaatsvinden – en hoort dan thuis in dit museum. Naast de eveneens uitgestorven wolharige mammoet.

Naast de drie naakte klimaatactivisten gaf een ‘gids’ de nodige uitleg. Dit is een belangrijk en noodzakelijk onderdeel van deze klimaat-actie. Klik hieronder door naar een korte impressie.

Vandaag voeren we naakt actie in @Naturalis_Sci Met een pop-up tentoonstelling bij een skelet van een mammoet vragen we aandacht voor de klimaat- en ecologische crisis en de bedreiging van deze crisis voor de mensheid. We eisen dat Nederland in 2025 klimaatneutraal is. #naturalis pic.twitter.com/HUFRwsroXk

— Extinction Rebellion Nederland (@NLRebellion) November 23, 2022

Dit vind ik een ludieke, geslaagde, theatrale actie. Daar houd ik van. De actievoerders tonen moed, vertellen een verhaal en trekken – door hun naaktheid – aandacht. Of die aandacht er ook voldoende voor hun boodschap is, valt natuurlijk – jammer genoeg – te betwijfelen.

In vervlogen tijden was de schrijver van dit weblog af en toe betrokken bij politieke acties. En ook toen gebruikten we ‘theater’ als actiemiddel. Ik denk bijvoorbeeld met weemoed terug aan een act in Bartlehiem. Ik, als minister Deetman van Onderwijs en Wetenschappen, testte de ijskwaliteit nadat de kaasschaaf-methode van O&W was toegepast op het ijs in de Dokkumer Ee. De minister ging keurig in pak met schaatsen en al kopje onder op het beroemste kruispunt van de Elfstedentocht. Het ijs bleek te dun.

Meer lezen: Klik HIER voor een artikel in JOOP en HIER voor een artikel in het AD.

Scroll, surf, lees, kijk, reageer, kopieer, negeer

Tags

Frank Van Den Broecke, Isabel, Lezen, Mozambique, Peiling, Politiek, Statenverkiezing, Trumpisme, Zondag

De titel lijkt wel een lullige parodie van Shaffy’s ‘Zing, vecht, huil, bid, werk en bewonder’. Nee, het zijn typische zondag-werkwoorden en dan vooral op zondagen dat we thuisblijven. Veel van die tijd vind ik mijn wederhelft voor de beeldbuis. Ze kan zonder blikken of blozen zes, zeven films op een (zon)dag zien. Ik doe mijn best om er dan eentje, soms twee mee te kijken. Ik zit nu ook op mijn werkkamer met de deur open en hoor het Netflix-geluid op de achtergrond zonder dat het me stoort. Ik loop elk half uurtje wel even langs, een zoen, een streel of de vraag of ze iets wil drinken. Ik maak een planning in mijn hoofd wat de beste momenten zullen zijn om te eten. En dat doen we (bijna) NOOIT hangend voor de buis.

Ik wissel mijn werkkamer af met de veranda en de keuken. Tussendoor ook even een plons in het zwembad. Het is warm.

Terug naar de titel. Ik lees kranten, check best veel sportitems, bekijk korte filmpjes en lees indien het gratis is, stukjes over politiek. De peiling – zetelverdeling 2de Kamer – van vandaag is van een steeds grotere verrechtsing. Of moet ik zeggen ‘extreem rechts‘? Kijk je mee en huiver. (*)

Ik zeg: ‘onbegrijpelijk’. Ja, ik begrijp niet dat zoveel potentiële kiezers voor extreem rechts kiezen. Alsof deze partijen ooit haalbare voorstellen hebben gedaan. PVV + JA21 + FVD + BBB + BVNL = 55 zetels. Deze partijen zijn vooral TEGEN iets of het zijn ontkenners om het woord ‘complotdenkers’ maar niet te gebruiken. Alsof er geen klimaatcrisis bestaat, alsof “grenzen dicht” roepen ook maar iets oplost. Goed, ik ben geen boer of visser, ik woon niet naast een AZC of in Gronings aardbevingsgebied of in een achterstandswijk. Ik ben geen benadeelde toeslagouder. Dit is een peiling 4 maanden voor de provinciale statenverkiezingen en dus onrechtstreeks ook voor de 1ste kamer. Dus wel degelijk van nationaal belang. Zo’n peilingsresultaat toont duidelijk aan dat toekomstige onderhandelingen voor een regering wreed moeilijk zullen zijn. Zoveel minifracties. Tijd voor een kiesdrempel van 5%? Ja, maar dat zal de tweedeling niet verminderen, eerder versterken. Ik word heel somber van deze peiling maar het is dan wel grappig dat een linkse stemmer heel enthousiast reageert op Twitter met: ‘GL + PvdA samen 22 zetels – de grootste partij na de Statenverkiezing’. De optimist.

Verder vind ik het geweldig hoe Frank Van Den Broecke (Vooruit-minister in België) heeft gereageerd in de kamer op een mini-rel over 25 miljoen euro klimaatontwikkelingsgeld voor Mozambique. Petje af minister.

Genoeg over politiek. O nee, nog één dingetje. Zou het ‘trumpisme’ zijn langste tijd hebben gehad? De wens is de vader van de gedachte. De tweedeling in de VS blijft onveranderlijk groot.

Nog een paar onderwerpen die me vandaag kort (digitaal) hebben beziggehouden. #Sinterklaas #Familiedag #Walvishaai #Oranje #PSV #The Crown #Vliegtickets #Boekhouding #DiaTaal #Blogs #Cillessen naar mannetje #Rode Duivels #Qatar #dBieb #Blauwe Zwaan #Blauwdruk #Djuba #MozaNet #Banksy

Laat ik dit gemekker eindigen met een foto die ik vandaag tegenkwam. Ik kan geen maker vinden. Sorry. Prettige zondag.

(*) Er zijn vast volgers die niet huiveren maar dit resultaat toejuichen. Dat kan, dat mag … zolang er hier maar niet gescholden en gediscrimineerd wordt. Elders ook niet, vind ik.

Bring Back Boris

Tags

Boris Johnson, Conservatieve partij, Economie, Engeland, Liz Truss, Marmite, Politiek, Verenigd Koninkrijk

Sorry … het gaat over politiek. Klik gerust weg en dan zie ik je wel (natuurlijk niet letterlijk) over een paar dagen.

Hoogtij-dagen op (mijn) Twitter en alle nieuws-websites die ik volg. Het zal bijna niemand ontgaan zijn dat Liz Truss – premier van Groot-Brittanië – na 45 dagen haar ontslag heeft aangeboden. Niemand zal daar over treuren, hooguit haar ouders maar zelfs dat betwijfel ik.

Laat ik meteen duidelijk maken dat ik vind dat er nieuwe algemene verkiezingen moeten plaatsvinden in de UK. Lees deze voorgaande zin nog driemaal want dat is wat ik vind. Maar hun kies-systeem zit heel anders in elkaar dan het Nederlandse, Belgische of Vlaamse. ‘The winner takes it all’ en het is aan de partij met de meeste volksvertegenwoordigers (dus de partij en de regering die aan de macht is) om 5 jaar – na de laatste algemene verkiezingen – te besluiten wanneer er weer algemene verkiezingen worden georganiseerd. Raar? Ik ben het met je eens. Maar zo zit hun kiessysteem in elkaar.

Dus de Conservatieve partij in het Verenigd Koninkrijk kan het nog ruim 2,5 jaar uitzingen. Volgende week kiezen een paar honderd of duizend Britten wie hun regeringsleider wordt. Democratisch? Nee, natuurlijk niet. Laat ik ze een stemadvies geven: ‘Kies voor Boris Johnson’. Is dat iets dat ik het Verenigd Koninkrijk of de Conservatieven toewens? Nee, natuurlijk niet. Ik herhaal: ‘Algemene verkiezingen nu!!!’. Ze noemen Johnson ook wel ‘Marmite Boris’. Naar het zwarte goedje dat je op kaas, vlees of andere zaken kunt smeren. Een soort Britse mosterd maar dan anders. Je houdt ervan of je gruwelt ervan. (Ps. Ik vind het af en toe lekker.)

Foto: Pxfuel

Waarom dan toch dit waardeloos statement? Britse politiek is een ver van mijn bedshow. Het is de enige manier voor de Britten om de volgende twee jaar door te komen. Al de andere kandidaten zijn van hetzelfde laken een pak als Truss en May. Randfiguren. Who is Sunak? Pappen en nathouden. Naamlozen, zij opereren in de de marge van de wereldpolitiek. Alleen Boris Johnson is anders. Een karikaturale verbinder op rechts. Een clown met uitstraling. Wil de Conservatieve Partij overleven? Dan is hij hun enige overleving-strategie. Alle andere opties leiden tot desastreuze gevolgen voor de Britse economie en daardoor ook de Europese economie. Kies voor deze idiote ‘pas op de plaats’ in plaats van nog meer chaos en achteruitgang. En wie weet vertrekken er dan een paar honderd conservatieve parlementsleden en wordt de partij intern opgeblazen. En dan moeten wij – andersdenkenden – hopen dat Labour daarna een écht antwoord heeft gevonden. Of ten laatste in 2025. Eerlijk gezegd, betwijfel ik dat ten zeerste, maar dat terzijde

Een raar logje? Ja. Dat vind ik zelf ook. Ook deze woorden mag je driemaal herlezen, dat het een raar stukje is. Ik ben benieuwd hoe deze Britse soap zal verder gaan. Wat denken jullie? Vast heel weinig maar dat geeft niet. Ik lees al deze nieuwsberichten vooral als internet-amusement in tegenstelling tot alle diep-trieste berichten over Oekraïne. Ik ga voor nu maar weer terug naar mijn boek en naar ‘Better call Saul’. Prettig weekend.

Nawoord op maandagmiddag. Rishi Sunak wordt de nieuwe premier van het Verenigd Koninkrijk. Of Boris Johnson een plek krijgt in zijn regering is niet helemaal uit te sluiten. Buitenlandse zaken zou bijvoorbeeld kunnen, lijkt me. Anders wordt hij vast een luis aan de zijkant van de conservatieve pels.

Applaus

Tags

Energie, Facebook, Onderwijs, Politiek, Twitter, Zorg

Af en toe sleep ik een quote die ik langs zie komen op Twitter of Facebook naar mijn bureaublad. Vandaag deed ik dat ook …

En natuurlijk weet ik dat je niet alles met alles kunt vergelijken …

Ik weet nog waar

Tags

Familie Familie, Groningen, Het jaar van Fortuyn, Jeugdtheater, Moord, Pim Fortuyn, Politiek, Theater, Theater Rob Heiligers, Vrienden, Waar was je?

Vandaag twintig jaar geleden werd Pim Fortuyn vermoord in het Mediapark in Hilversum. Er zijn zo van die dagen in de geschiedenis die veel indruk achterlaten. De vraag wordt dan gesteld: “Weet je nog waar je was toen …?” Ik zie die vraag ook vandaag voorbij komen. Op de plaats van de puntjes staat dan zoiets als “toen je hoorde dat Pim Fortuyn is doodgeschoten?” Soortgelijke vragen over: de aanslagen op 11 september 2001 of de moord op JF Kennedy of Martin Luther King.

20 jaar geleden zat ik in de auto en luisterde naar de autoradio. Zoals gebruikelijk luisterde ik naar Radio 1 – ook toen al de nieuws- en actualiteitenzender. Ik was op weg naar Groningen naar een try out van een jeugdtheatervoorstelling die ik regisseerde. Daarover zo nog wat meer. Ik reed ergens tussen Utrecht en Almere. De radio was er meteen bij … dodelijke aanslag op Fortuyn. Eerst was er nog veel onduidelijk. Ik moest nog bijna twee uur rijden. Van die rit zelf herinner ik me niets. Gedurende die twee uur werd het duidelijk dat de politicus de aanslag niet had overleefd. Een gedenkwaardige rit. Ik parkeerde de auto buiten bij het repetitielokaal van Kolder & Ko in Groningen en liep naar binnen. Rob, Marieke en Jothea hadden het decor al opgesteld, alle spullen lagen klaar. Ik merkte dat zij nog niets hadden gehoord over Fortuyn. Een half uurtje later zouden een aantal uitgenodigde mensen naar een eerste try out van Familie Familie komen kijken. Wat moest ik doen? Het vertellen of mijn mond houden? Uiteraard zou dat nieuws hun (onze) voorbereiding flink in de war schoppen. Maar natuurlijk zou het publiek dat wel weten. Ik vertelde het. Eerst ongeloof en dan verbijstering. Geen van ons allen was een Fortuyn-aanhanger. In tegendeel zelfs. Maar een moord? In Nederland? Niet te geloven, niet te bevatten.

Familie Familie – Theater Rob Heiligers

Wat nu? We zaten in de kleine kantine wat te filosoferen, beetje wezenloos te kletsen toen de eerste gasten (collega’s en vrienden) binnendruppelden. Natuurlijk was er maar één gespreksonderwerp: Pim Fortuyn. Na ruim een half uur peilde Rob de stemming. Wat doen we: de try out door laten gaan of verder blijven praten zoals we al deden? We kozen (zonder te stemmen hoor) voor dat laatste. Er komen later nog wat try out momenten. We waren niet gehaast. Nú spelen zou geen juiste feed back opleveren.

Weet jij nog waar je was toen je dit hoorde?

Ps. Via NPO-start kijk ik nu naar de dramaserie: ‘Het jaar van Fortuyn’ (Avro/Tros) Ik lees negatieve recensies met kwalificaties als: ‘slecht amateurtoneel’. Daar ben ik het niet mee eens. Het is geen topserie maar ik amuseer me goed.

Ondertussen in Nederland (6)

Tags

Friesland, Fryslân, Gemeenteraadsverkiezingen, Groen Links, Leeuwarden, Politiek, Verkiezingen

Laat ik vandaag ook maar de titel ‘Ondertussen in Nederland’ gebruiken. Ik gebruik enkele statistieken en twee foto’s. Onderwerp: de gemeenteraadsverkiezingen 2022. Ooit in een ver verleden toen ik nog in België woonde ging ik voor het eerst naar de stembus. Dat was toen een verplichting – ik denk dat ik daar wel een voorstander van ben. Het waren ook gemeenteraadsverkiezingen. In Boechout – provincie Antwerpen. Kort daarna verhuisde ik naar Nederland. Naar Leeuwarden. Ik mocht vervolgens zelden deelnemen aan verkiezingen want ik ben een buitenlander (Belg) in Nederland. Dus voor de provincieraad en voor de Tweede Kamer mag ik niet stemmen. Belastingen moet ik wel in Nederland betalen hoor. Ergens in de jaren 90 van de vorige eeuw kreeg ik wel stemrecht voor de gemeenteraad en voor het waterschap. Voor de Europese verkiezingen mag ik kiezen of ik in België of in Nederland stem. Dat doe ik dus in Nederland, daar woon ik tenslotte.

Ik zag dus het stemhokje in Bergen op Zoom met enige regelmaat van binnen. Het stemmen per post voor het Belgische parlement ging zelden goed. Daar hoort flink wat administratie bij en dat ging vaak fout. Nu zou het weer een keertje gewoon gaan. Stemmen in een Nederlands stemhokje.

Voor het eerst in mijn leven vulde ik de stemwijzer in. Dat was mogelijk voor de gemeente Leeuwarden. Fijn. Uiteraard was ik benieuwd naar de uitslag.

Dit advies beviel me. Dat is ook wat ik – zonder stemwijzer – in gedachte had. Nou ja … Groen Links of PvdA, niet de Christen Unie. De Partij van de Dieren (PvdD) heeft geen kandidatenlijst ingediend in de Friese hoofdstad.

Ik maakte eerst een selfie met het bordje ‘Stembureau’ én de Oldehove in beeld. Tja, dan krijg je een foto in spiegelbeeld. Er kwam een man naar buiten die wel een betere foto wilde maken. Bij deze. In het stemhokje worstelde ik wat met mijn telefoontje, het grote stemformulier en mijn rode potloodje. Ik weet eigenlijk niet of dat mag. Doet er niet toe …

Ik heb nooit een geheim gemaakt van mijn politieke voorkeur. Ik ben ‘aards-conservatief’. Ik stem al meer dan 40 jaar hetzelfde. PSP, Groen Links of Groen! Ik ben hondstrouw. Ik heb dat al eerder gemeld op dit weblog. De uitslag …

Ik kan tevreden terugkijken naar de uitslag in de Friese hoofdstad. Groen Links wint 2 zetels. Dat is beter dan verwacht. Jammer dat de PvdA zetels moet inleveren. Zouden het communicerende vaten zijn? Waarschijnlijk wel. Dat FvD een zetel haalt, vind ik verontrustend. De FNP (Fryske Nasjonale Partij) doet het uitzonderlijk goed. Meestal scoren zij goed in plattelandsgemeentes. Nu dus ook in de stad. Het opkomstpercentage is (in het hele land) schrikbarend laag. Leeuwarden scoorde – als grote uitzondering – een bijna 11% hogere opkomst.

Goed, dat was het weer. Ik heb dit stukje vooral geschreven om er over een paar jaar zelf nog eens naar te kunnen kijken. Mijn weblog wordt na twaalf jaar meer en meer soort persoonlijk archief. Kleine briefjes met krabbels, schriftjes en mapjes op een externe harde schijf zijn veel moeilijker te archiveren.

Lam geslagen

Tags

Europa, Oekraïne, Oorlog, Rusland, Sprakeloos, Vrede

Wat moet ik hier vertellen terwijl er in Europa een oorlog woedt? Alles wat ik zou kunnen melden, lijkt zo onbenullig. Dus ben ik maar voor even in mijn blog-schelp gekropen. Krik-krak, deurtje op slot. (*) Je merkt vanzelf wanneer ik weer iets te melden heb.

(*) Ik verdwijn niet uit blogland. Ik blijf lezen en reageren op stukjes van anderen. En het journaal blijf ik volgen en de kranten blijf ik lezen. Daarvoor ben ik niet op slot.

Blendle

Tags

Abonnement, Betaalmuur, Blendle, Blendle Premium, Gratis, Groen Links, Lisa Westerveld, Nieuws, Volkskrant, Volkskrant Magazine

Ik heb het al wel eens eerder over ‘Blendle’ gehad op mijn blog. Een website (organisatie) die je tegen betaling laat meelezen in nationale en internationale kranten en tijdschriften. Ik was jaren geleden een enthousiaste gebruiker. In het begin van hun bestaan. Je had je eigen ‘portemonnee’. Meestal zat daar bij mij tien, maximaal 20 euro in. Je had toen twee opties. Je kocht of de hele (digitale) krant of je betaalde per artikel. Ik denk respectievelijk 1,10 euro of 0,19 eurocent. Na een maand of drie was mijn portemonnee leeg en vulde ik hem weer aan.

Na een tijdje werd het onmogelijk om een hele krant te kopen. Jammer. En weer wat later ging ook de optie ‘koop een artikel’ in de blende-prullenbak. Nog jammerder. Ik kreeg een aantal maanden de tijd om mijn geld toch nog uit te geven voor artikels. Ik weet niet meer of ik dat ook daadwerkelijk heb gedaan.

Blendle introduceerde een abonnementssysteem. Voor een tientje per maand kun je lezen en bladeren in meer dan 100 kranten en tijdschriften. Ik ben er (nog) nooit aan begonnen. Wat moet ik met 100 kranten en tijdschriften? Ik zit nu al te vaak naar een beeldscherm te turen. Ik beperk me dus tot de gratis stukjes en de koppen in kranten en tijdschriften. Ik weet dat ik 14 dagen Blendle Premium gratis mag uitproberen. Toch twijfel ik, voornamelijk om mezelf te beschermen tegen veel te veel beeldscherm-tijd.

Waarom schrijf ik daar vandaag over? In het Volkskrant Magazine staat een groot interview met Lisa Westerveld. Twee Kamerlid van Groen Links. Ik volg haar (een beetje) via Twitter en de gangbare nieuwssites zoals nos.nl en nu.nl. Ik ben wel benieuwd naar dat interview. Maar ja … het zit achter de digitale betaalmuur.

Wat nu? Het gewoon voorbij laten gaan als heel veel andere stukken die me wel interessant lijken? Na twee dagen ben ik de interesse waarschijnlijk alweer vergeten. Zo gaat dat met nieuws. Of neem ik 2 weken een gratis proefabonnement en zorg ik ervoor dat ik me op tijd afmeld? Ik weet het nog niet.

Blogs eindigen vaak met een vraag. Klantenbinding. Hahaha. Kennen jullie Blendle? Hebben jullie online-abonnementen? Wat raad je me aan: 14 dagen uitproberen of het laten passeren?

P.s. Mocht je toevallig dit interview hebben op papier en je wilt er foto’s van maken … dan. Nou ja, dan komen we vast in contact met elkaar om e-mails uit te wisselen. Ja toch?!?

Een tussendoortje

Tags

Alledaags, Buren, Corona, Isabel, Mathieu, Mozambique, Persoonlijk, Politiek, Rutte, Schrijven, Vrienden

Sinds ik met Mijn Digitaal Lockdown Museum ben begonnen, meld ik niets meer over mijn dagelijkse besognes. Het is dus al drie weken geleden dat ik iets vertelde over het dag-dagelijkse. Sorry. De blogs die ik volg – met dat soort onderwerpen – scoren wel bijzonder hoog. Ik ben een enthousiaste volger daarvan. Ik volg dus sollicitaties, ziekenhuisbezoeken, tussendoor vakanties, toestanden met de buren, de honden of de (klein)kinderen en meer van dat soort zaken. Met interesse en met medeleven. Zelf ben ik eerder terughoudend over mijn persoonlijk leven. Niet dat ik grote geheimen heb maar meestal denk ik ‘Wat oninteressant om daarover te schrijven!’ Tel daarbij op dat ik over familie en mijn relatie met Isabel uiterst terughoudend ben. Ja, dat zijn misschien leuke dingen of laten we zeggen ‘dingetjes’.

Wie is geboeid dat ik vertel dat Isabel vaak te lang bezig is met haar telefoon en dat dat mij af en toe frustreert? Of dat zij dit-of-dat heeft meegemaakt op haar werk? Daarom zijn dat zelden onderwerpen om over te bloggen. Nog een paar voorbeelden … de buurvrouw wordt met enige regelmaat in elkaar gerost door haar alcoholistische echtgenoot. Dan komt ze bij ons beschutting zoeken. Een andere vriendin had een kortstondige affaire met een getrouwde man. Mijn appeltaart stond te lang in de oven en was nauwelijks te eten. De oudste, vijftienjarige dochter van mijn zwager heeft suikerziekte maar zij overtreedt maandelijks weleens haar ‘dieet-voorschriften’ … en dat eindigt bijna altijd met een ziekenhuisopname. Leerling x of y heeft weer maar eens geen huiswerk gemaakt. De huishoudelijke hulp heeft een dierbaar voorwerp gebroken tijdens het afstoffen. Ik kan nog wel even doorgaan. Ik schrijf er uiterst zelden over.

Wat heb ik dan wel te melden? Ik baal van de hele C-toestand. Als alles volgens planning was verlopen had ik de afgelopen weken al heel wat musea en theaters bezocht in Nederland. Dan was ik naar Shrek en Aladin geweest met mijn kleinkinderen. Naar Museum Voorlinden en het Kunstmuseum in Den Haag. Naar de bioscoop in Leeuwarden. Dan had ik Oud en Nieuw gevierd in Nederland of Duitsland. Maar … ik typ deze woorden vanuit zomers Mozambique. Waarom zou ik 10 dagen in quarantaine gaan terwijl alles dicht is in Nederland? Balen !!! Je zult me daar dus niet horen over klagen. Werkafspraken in Goes (Nederland) zijn logischerwijs zes weken uitgesteld. Vliegtickets zijn omgeboekt. Nieuwe ronde, nieuwe kansen … eind februari.

Moet ik melden dat het een schande is dat Rutte er 300 dagen voor nodig had om er een nummertje IV aan toe te voegen? Met dezelfde partijen als Rutte III. Dat ik nauwelijks een ‘nieuw elan’ verwacht. Robbert Dijkgraaf is veel belovend maar ik vrees dat hij de drie jaar niet zal volmaken. Dat ik Hoekstra een min-kukel vind, is dat iets om te melden? Dat ik toch enige waardering opbreng voor het doorzettingsvermogen van minister de Jonge? Dat het jammer is dat Mathieu vdP moet afhaken voor dit veldritseizoen? Dat ‘Dorst’ van Jo Nesbø bijna 100 pagina’s te lang is?

Goed, na 14 januari ga ik daar mogelijk meer over vertellen. Voorlopig ga ik door met vertellen over schilderijen. ‘I like it’. Na de lock down schrijf ik vast wat vaker over fait d’hivers, over mijn dagelijks leven in Nederland of Mozambique. Heel uitzonderlijk dat ik twee stukjes publiceer op één dag. ’t Is vakantie hé. Groetjes. Morgen weer een nieuw schilderij, iets dat past bij 6 januari.