Ik kijk nog even achterom (# 10)

Tags

Boeken, Diefstal, Lezen, Mozambique, Palma, Rutte, Stucen, Tante Doortje, Terugkijken, Zondag met Lubach, Zwembad

Laat ik het jaar proberen vol te maken met het maandelijks achterom kijken. Vandaag de tiende maand. Maart 2021. Meer als een persoonlijk geheugensteuntje dan dat het super interessant is voor mijn lezers / volgers.

GEKEKEN

Zondag met Lubach is vaste prik op maandagochtend. Jammer dat er een eind aan is gekomen. Ik ga Arjan Lubach missen.

News of the World, Grace of Monaco en The Green Mile zijn de films die ik de moeite waard vind om te vermelden.

In mijn eentje zag ik de Vlaamse serie 13 Geboden. Goed – zonder superlatieven. Behind her eyes. Ik heb het boek enkele jaren geleden met veel plezier gelezen. De serie is oké maar geen hoogvlieger. Ook niet echt mijn genre. Ik heb het eerste seizoen van Spartacus volgehouden maar ik kijk niet verder. Isabel waarschijnlijk wel. Ru Paul’s Drag Race zet Isabel aan als ze een avondje wil niksen op de bank. Af en toe kijk ik een halve aflevering mee.

GELEZEN

De geheime orde – Daniël Silva. Ik heb er al eerder een stukje over geschreven. Het was een lekker boek om flink wat letters weg te vreten in een korte tijd.

Transfermaand – Philip Kerr. Dit is de tweede voetbalthriller van de schrijver die vooral beroemd is van zijn Bernie Gunther thrillers. Teveel opgerakelde voetbalfeitjes maar wel een aangenaam tussendoortje.

Winterland – Kim Faber / Janni Pedersen. Een prima Deense thriller in de beste traditie van de Scandinavische thriller. Een aanrader. Vlot geschreven. Goed verhaal. Geloofwaardig. Ik kijk uit naar een nieuw boek van dit duo.

De eenzame bruid – Ellis Peters. Eén of twee keer per jaar haal ik een oudje uit de kast met in de hoofdrol broeder Cadfaël. Amusant. Onderhoudend. Niets meer, niets minder.

De ommegang – Jan van Aken. Een dikke historische pil. Omdat ik nauwelijks halverwege ben zal ik er ook volgende maand iets over vertellen.

GEDAAN

Dit is het saaiste onderdeel van dit maandelijkse overzicht. Oersaai … dat heeft natuurlijk te maken met de wereldwijde pandemie. Dus behalve werken, lezen, filmpje kijken, koken is er niets dat me nu te binnen schiet dat afwijkt van dit patroon. Geen uitstapjes. Geen theater. Geen concert. Geen weekendjes weg. Zelfs geen stranddag want de stranden zijn officieel verboden gebied. Maar dat wordt nauwelijks gecontroleerd.

Omdat het wielerseizoen weer is losgebarsten vind je mij wat vaker op mijn werkkamer. Dan luister ik online naar de wedstrijdverslagen. Af en toe kan ik ook wat beelden streamen. Heerlijk. Morgen (maar dat is dus al april) Vlaanderens Mooiste.

Verkiezingen in Nederland. Dat ik niet blij was met de uitslag heb ik al eens eerder geschreven. Het hele ‘verkenners-verhaal’ (Positie Omtzigt: functie elders) kan je in ‘House of Cards’ verwachten maar toch niet in Nederland. Wel dus. Ik begrijp niet dat Rutte niet is opgestapt. Ik denk niet dat er een Rutte IV komt. Wel nieuwe verkiezingen in het najaar? Dat zou zomaar wel eens kunnen wegens onmogelijkheid om een meerderheidsregering te vormen. D66 wint weer. Kaag wordt premier. D66 + linkse partijen + Volt. Wordt vervolgd.

NOG IETS EXTRA OM TE VERMELDEN

Extra corona-kilo’s. Ik ben me er van bewust maar ik heb er nog niets aan gedaan. Komt wel – zegt hij optimistisch – ik dus. Voor de zoveelste keer hadden we weer eens insluipers op bezoek. Waarschijnlijk altijd dezelfden. Ondanks alle extra ijzeren frames en hekken is het elektrisch paneel van de zwembad weer maar eens gestolen. Voor de vierde keer al. En dit keer ook de lampen uit het zwembad. Grrr. Sukkels.

• 

• 

Ondertussen hebben we vijf offertes op tafel liggen. Voor elektrische draden bovenop de tuinmuren. Voor twee nieuwe poorten. En voor eventueel camera-toezicht. Tel daarbij ook de vervanging op van de gestolen zwembadspullen op. Je begrijpt vast wel dat er van een spaarpotje weinig overblijft. Wat een geluk dat we het afgelopen jaar nooit meer weekendjes weg konden. Grrr. Een hond staat op het verlanglijstje …

De buitenmuren van ons bijgebouw zijn nog nooit gestuct aan de buiten(achter)kant. De hevige slagregens van begin maart veroorzaakten veel lekkage. Dan zit er maar één ding op: stucen. Cement en zand kopen en de buurman vragen om een extra centje bij te verdienen. In april gaan we de drie kamers – badkamer, (slaap) kamer en de keuken – opnieuw schilderen.

• 

• 

De achter- en zijkant van ons ‘optrekje’ met vers gestuct bijgebouw, plus een klein beetje zicht op de tuin van onze buren.

Natuurlijk moet ik nu ook iets schrijven over de terroristische aanslagen in het uiterste noorden van Mozambique. Afschuwelijk in het kwadraat. Ik schreef er al eerder over en dat zal ik vast nog wel eens doen. Nu niet. Mocht iemand zich ongerust maken over onze veiligheid. Palma – de plaats van de laatste aanslagen – is ruim 2000 kilometer bij ons vandaan.

GEBLOGD

De foto-uitdaging van Saturnein vormt de rode draad doorheen maart 2021. Mijn stukje over Tante Doortje kreeg meer dan 600 bezoekers op één dag. De Terschellinger (plaatselijk weekblad) nam contact met me op. Ze willen dat logje in aangepaste vorm een keer gebruiken. Prima. Het lawaai van de quad van de buurjongen beperkt zich nu tot half uurtjes.

De stemmen zijn geteld

Tags

Corona, Kasper van Kooten, Nederland, Reacties, Verkiezingen

Ik ga me niet wagen aan een analyse van de Tweede Kamer verkiezingen in Nederland. Ik vind het geen fijne uitslag. Dat mag duidelijk zijn. Ik lees allerlei nabeschouwingen. Ik kijk en luister naar interviews. Ik denk en vrees een beetje dat er weinig zal veranderen de komende tijd. Eerst maar eens hopen dat het corona-monster wordt verslagen. Met vaccin of zonder vaccin. Dat moet iedereen zelf weten. Ik kijk uit naar het moment dat ik weer onbezorgd naar een theatervoorstelling kan gaan. Of naar een museum. Of naar het strand, de bioscoop, de kroeg om de hoek. Dat ik zonder veel nadenken de grens kan oversteken. Dat ik weer op bezoek kan gaan bij familie en vrienden.

Vandaag zag ik op Twitter een mooie reactie. Van Kasper van Kooten. Daar houd ik het bij voor vandaag.

Een onzinnig, overbodig verkiezingslogje

Tags

Corinne Ellemeet, Esther Ouwehand, Groen Links, Jesse Klaver, Nederland, Partij voor de Dieren, PSP, Rood potlood, Tweede Kamer, Verkiezingen

Ik mag niet stemmen want ik heb geen Nederlands paspoort. Ik woon al sinds 1979 onafgebroken in Nederland maar stemmen voor de Tweede Kamer. Vergeet het maar. Ook niet voor de provincie want die stemmen uiteindelijk voor de Eerste Kamer. Ik mag wel stemmen voor het Europees parlement, de gemeenteraad en het waterschap. En om dit overzicht volledig te maken: als ik me op tijd registreer mag ik meestal ook (per post) stemmen voor het Belgische federale parlement. Dan stem ik Groen! Vandaag geen rood potlood voor deze man die al sinds begin 80′ er jaren belasting betaalt. In Nederland uiteraard.

Goed. Het is een eigen keuze dat ik na 40 jaar nog steeds niet van nationaliteit ben gewisseld. Van Belg naar Nederlander. Ik ben wel eens gaan informeren. Ik vond het te duur. Volgens mij iets van 1000 euro maar dat weet ik niet meer zeker.

Toch ben en blijf ik politiek geïnteresseerd. Ik was jarenlang deelnemer aan Maurice de Hond peilingen. Ik kruiste altijd ‘Groen Links’ aan. Bij Tweede Kamerverkiezingen heb ik altijd ‘bedacht’ wat ik zou stemmen als… Het wordt een saaie opsomming: PSP en daarna Groen Links. Altijd op de eerste vrouw van de lijst. Ook bij de gemeenteraad (verschillende keren in Bergen op Zoom) kreeg de eerste vrouw op de lijst van Groen Links mijn voorkeursstem.

Vandaag twijfel ik (virtueel). Voor het eerst. Jesse Klaver koos voor ‘progressieve samenwerking’ als positieve boodschap. Een mooie gedachte maar het slaat niet écht aan. De vele vrouwelijke lijsttrekkers kregen veel aandacht. Sigrid Kaag als volgende minister van buitenlandse zaken – lijkt me een goed idee. Prima diplomate. Maar D66 krijgt mijn stem niet. Mijn keuze gaat tussen Corinne Ellemeet (Groen Links) en Esther Ouwehand (PvdD).

Als je me 10 jaar geleden had gezegd dat ik ooit (virtueel) voor de Partij van de Dieren zou stemmen dan had ik je vierkant uitgelachen. Esther Ouwehand heeft in mijn ogen het sterkste verhaal tijdens deze campagne. Een visie op de toekomst. Ik denk nu aan mijn vijf kleinkinderen en denk aan hun toekomst. Waarom ik zou twijfelen of ik mijn stem aan PvdD zou geven? De onbuigzaamheid, het fanatieke. Natuurlijk is het sterk dat je zo uitgesproken en onwrikbaar bent. Staan voor je ideeën en idealen. Prachtig. Maar in de praktijk weet je bijna zeker dat je stem (op de PvdD) in de oppositie terechtkomt. Stel dat Nederland een kiesdrempel heeft van 5% dan zou ik mijn stem wél aan Esther Ouwehand geven om haar (en de PvdD) aan die 5% te helpen. Dat halen ze nu waarschijnlijk net niet.

Ik maak vandaag de gang naar het stembureau niet … zoals ik hierboven al heb uitgelegd. Ik denk dat ik pas in het (virtueel) stemhokje zou beslissen. En ik word neerslachtig als ik bedenk dat het toch weer Rutte zal zijn die de komende jaren … zucht.

ps. Ik heb met opzet links geplaatst naar wikipedia en niet naar partij-websites.

Amanda Gorman

Tags

Amanda Gorman, Amerika, Gedicht, Inauguratie, Joe Biden, Kamala Harris, Knack, Politiek, The Guardian, The Hill We Climb, Verenigde Staten

Deze titel had ik 24u geleden nooit kunnen bedenken. Amanda wie?

Met open mond heb ik naar haar geluisterd en gekeken. Tweeëntwintig jaar en je dan zo aan de wereld presenteren. Ik ben ontroerd en zwaar onder de indruk. Ik ben blij, ik ben trots, ik krijg het warm en ik denk weer voor het eerst in jaren positief over Amerika. Er is weer hoop voor een mooiere, liefdevolle samenleving. Amanda Gorman, een naam om te onthouden.

Weet je nog niet over wie ik hier schrijf dan heb je waarschijnlijk niets meegekregen of gezien van de inauguratie van Joe Biden als de nieuwe president van de Verenigde Staten.

Amanda Gorman – The Hill We Climb

“We waren niet voorbereid om de erfgenamen te worden van deze verschrikkelijke tijd, maar in onszelf hebben we de kracht gevonden om een nieuw hoofdstuk van hoop en vreugde te schrijven. Wij zijn de erfgenamen van een land en een tijd, waarin een mager zwart meisje, dat afstamt van slaven en opgevoed werd door een alleenstaande moeder, kan dromen om president te worden en voor een president een voordracht kan houden.”

“We hebben krachten aan het werk gezien die ons land willen vernietigen in plaats van te delen die ons land liever vernietigen dan dat ze de democratie vertragen. En het is hen bijna gelukt. Maar de democratie laat zich soms misschien uitstellen. Ze kan nooit worden verslagen. In deze waarheid, in dit geloof, hebben wij vertrouwen. Want zolang we onze ogen op de toekomst richten, richt de geschiedenis haar ogen op ons.“

Het hele gedicht kun je HIER lezen (in het Engels). Hierboven heb ik enkele fragmenten min of meer geciteerd. Amanda Gorman is jeugd-dichter-des-vaderlands. Mevrouw (first lady) Biden had een tijdje geleden een voordracht van deze jonge vrouw gezien en heeft de organisatie van de inauguratie geadviseerd haar een gedicht te laten schrijven. Zij kreeg er de specifieke opdracht bij om iets te schrijven over nationale eenwording.

De kersverse vice-president Kamala Harris is voor haar een inspiratie. Ook Maya Angelou (zij sprak op de inauguratie van Bill Clinton in 1993) en songteksten uit de musical Hamiliton hebben haar geïnspireerd. Oprah Winfrey reageerde: “Nooit ben ik trotser geweest op een opgroeiende jonge vrouw.” Tegen Hillary Clinton fluisterde ze dat in 2036 – dan is ze volgens de grondwet oud genoeg – zal opkomen voor president.

Haar Twitter- en Instagram-accounts ontploffen. Haar twee dichtbundels staan onmiddellijk nummer 1 en 2 bij Amazon. De wereldpers spreekt van ‘een wonderkind met sterke politieke overtuigingen’.

Ik vond de hele plechtigheid mooi en indrukwekkend. De speech van president Biden, Lady Gaga, Jennifer Lopez, Garth Brooks en de symbolische kleur van de kleding van Kamala Harris. Paars – de verbinding van rood en blauw. De kleuren van respectievelijk de republikeinen en democraten. Het land zet een eerste stap op weg naar verzoening en samenwerking. Laten we het hopen. En wie weet zeggen we (zij) dan over een tijdje: “Thank you president Biden to make America Great again.”

Knack – Wie is Amanda Gorman, de dichter die Amerika opnieuw deed hopen?

The Guardian – Amanda Gorman will be youngest poet to recite at a presidential inauguration

Bethlehem

Tags

25 december, Bethlehem, Bijbel, Herodes, Israel, Kerstmis, Misdienaar, Palestina, Reizen, Vakantie

Als je bijna 10 jaar stukjes schrijft en vervolgens deelt op een blog dan wil het wel eens gebeuren dat je in herhaling valt. Of dat je twijfelt: “Heb ik dit al eens eerder geschreven?” Zo dacht ik vandaag aan mijn bezoek in 2011 aan Bethlehem. “Heb ik hier al eens over geblogd?” Ik weet het niet meer. Ik gebruik de ZOEK-knop op mijn eigen blog. Israël en Bethlehem leveren wel een paar hits op maar veel minder dan ik had verwacht. Misschien voegde ik negen jaar geleden veel minder tags toe. Dat maakt het zoeken uiteraard moeilijker. Eigenlijk ben ik verbaasd. Maar dan valt mijn figuurlijk kwartje. Ergens vanaf mei of juni 2011 was web-streepje-log (de plek waar ik mijn schrijfels publiceerde) niet meer bereikbaar. Ik blogde sinds 1 januari van dat jaar maar er kwam de klad in want uitgever Sanoma had andere prioriteiten. In september van dat jaar verhuisde ik naar dit plekje, met dank aan WordPress.

Mozaïek in Bethlehem (Palestina / Israël) – augustus 2011

Ik was in 2011 met Isabel (in februari) al op vakantie geweest. Ruim drie weken naar Brazilië. Die stukjes zijn allemaal verloren gegaan door slecht beheer van web-log. Grrr. In de Europese zomer had ik allerlei werkzaamheden in Nederland en Scandinavië. En toen ontstond er plots een gat in mijn agenda. Veertien dagen vrij. Ik kocht een retourtje Schiphol – Tel Aviv. Best bijzonder want ik had ergens midden van de 70’er jaren gezworen (tegen mijn toenmalige vriendin) dat ik nooit naar Israël zou gaan voor er een eerlijke oplossing was voor de Palestijnen. Die oplossing was er niet in 2011 (nog steeds niet trouwens) maar ik wilde het land toch graag een keer bezoeken.

Na een paar dagen in Tel Aviv vond ik een kamer in Oost-Jeruzalem. Bezet Palestijns gebied, zou je kunnen zeggen. Een heel klein beetje consequent probeerde ik te zijn. Voor wat het waard was / is. Mijn eerste echte bezoek aan Palestijns gebied was een halve-dagtocht naar Bethlehem. Zoals je op de foto / mozaïek hierboven kunt zien, ligt dat geografisch vlak bij elkaar. In de realiteit is het anders. Een muur. De zwaarste grens die ik ooit ben overgestoken. Hekken, camera’s, bodycheck, paspoortcontrole …

• 

• 

• 

Grenscontrole Israël – Palestijns gebied (Bethlehem)

Laat er geen misverstand over bestaan dat ik alle geweld afkeur en als muren en hekken helpen om je bevolking te beschermen dan heb ik begrip voor extreme beveiliging. Goed, ik wil het niet over politiek hebben en zeker niet over het Israëlische – Palestijnse vraagstuk.

Bethlehem. Hoe oud was ik toen ik dat woord voor het eerst hoorde? Twee – drie? Zoiets denk ik. Er stond in de decembermaand altijd een kerststalletje bij ons thuis. Eerder een kerstgrot – gemaakt door Nonkel Gustaaf (beeldhouwer). En nu ben ik vlak bij die legendarische stad. Legendarisch in mijn katholieke kinder-oren. Ik mocht ooit de traditionele middernachtmis-processie ‘aanvoeren’ (voorop lopen) als misdienaar met het kindeke Jesus in mijn armen. Eindbestemming: de kribbe in de kerststal in onze parochiekerk Sint-Bavo in Boechout. Optreden zat al van jongs af aan in mijn bloed. (Kuch kuch)

Eenmaal de grenscontrole achter de rug staan er verschillende toeristenbusjes (en gidsen uiteraard) te wachten die je graag langs alle bijbelse plekjes rijden. Grote toeristenwinkels vlak bij de hekken deden me aan Lourdes denken. Toeristenprullaria, je kent het wel. Als ik het me goed herinner was de eerste bestemming een weiland – daar waar de herders d’engelen hoorden zingen dat de heiland is geboren. Klik klik klik …. foto’s. Ik moet lachen met mijn eigen gedachten. Wat een onzin en ik maak er ook nog foto’s van. Dat deed ik ook op alle volgende bestemmingen die ochtend. Foto’s maken van locaties uit een boek. Weliswaar de bijbel maar dan nog.

Je moet diep bukken om in de Basiliek van de Geboorte naar binnen te gaan. Een grote – haast lege kerk. Geen stoelen of banken. Overal plukjes toeristen. Er liggen veel roosters in de vloer, zo krijg je een blik op een mooie mozaïekvloer ergens op een lager niveau. Romeins neem ik aan.

• 

• 

Interieur Basiliek van de Geboorte (Bethlehem)

Ergens links achteraan tussen de pilaren is een zijkapel. Daar staan mensen aan te schuiven. Dáár stond ooit de stal waar Maria haar kind ter wereld kracht. Er was geen plaats in de herberg, weet je wel? Waarschijnlijk wilden andere gasten geen ooggetuige zijn van een bevalling. Of was het Jozef die zijn zwangere vrouw wat privacy gunde en koos voor een plek met wat stro bij de os en de ezel. Deze plek dus.

Volgens de overlevering is dit dé plek waar Jesus van Nazareth is geboren.

Als ik deze foto had gepubliceerd als ‘Waar ben ik? -prijsvraag’, had je dan kunnen raden waar en wat dit is? Waarschijnlijk niet. Je krijgt ongeveer vijftien seconden de kans om een foto te maken zonder andere bezoekers. Ik kijk mijn ogen uit; een beetje naar de plek maar nog meer naar collega basiliek-bezoekers. Een schitterende mix van vrome aanbidding en daarna gauw poseren alsof je bij de Eiffeltoren of bij Manneke Pis staat.

Fotoshoot in Bethlehem – augustus 2011

Ik herinner me ook nog een kapel waar de kindermoord van Bethlehem (28 december) wordt herdacht. De rondleiding in Bethlehem bracht me vervolgens naar de ‘Heilige Melkgrot’. “Wat? Waar?” hoor ik jullie vragen. Dat vroeg ik toen ook. De melkgrot van de maagd Maria. “Ooo die … ” antwoordde ik met heel veel vraagtekens in mijn ogen. Kijk nog eens goed op de mozaïek-kaart. Ik had er nog nooit van gehoord.

• 

• 

• 

Melkgrot van de maagd Maria – Bethlehem

Je zult begrijpen dat hier mijn ‘I don’t believe’ – stekels recht overeind stonden. Wat is de bron van dit verhaal? De uitleg ter plekke was ongeveer als volgt: “Toen het duidelijk werd dat koning Herodes de opdracht had gegeven om alle net geboren jongetjes te doden, vluchtten Jozef en Maria met hun baby. Net buiten de stad – zoals je weet zijn ze op weg naar Egypte – voelt de jonge moeder stuwing. Het kind moet gevoed worden. Ze vinden een grot en mama Maria legt haar kind aan de borst. Als bij een wonder kleurt de donkere grot plots melkwit.” Geloof je me niet? Kijk nog maar eens goed naar de foto hierboven. Een melkwitte rots als plafond. Ja toch? Ooo vandaar.

Een halve dag in Bethlehem en dan weer terug naar de grenscontrole. Ik had veel van dat soort halve dagen – religieus toerisme – in Israël. Ik zal er nog wel een paar keer over vertellen

In de serie: REISFOTOCHALLENGE

Vluchtelingen

Tags

Beira, Corona-virus, Cycloon, Ethiopia, Familiedag, Griekenland, IDAI, Jesus, Kamp Moria, Kenneth, Kerstmis, Klimaat, Lockdown, Maputo, Mekelle, Mozambique, Palestijnen, Regen, Soedan, Umoja, Vluchtelingen

Staat de kerstboom? Met een kerststalletje? Laat ik zelf JA antwoorden op deze vraag. Jozef, Maria en het kindeke Jesus – ja aanwezig. Os en Ezel – ja – aanwezig. De herders en schapen – ja – aanwezig. De drie koningen – Gaspar, Melchior en Balthasar – ja – aanwezig (in gezelschap van een kameel). Een engel die denkbeeldig “Gloria in excelsis Deo’‘ zingt – ja aanwezig.

Nog even en Jozef, Maria en het pasgeboren hummeltje (Palestijnen neem ik aan) moeten op de vlucht want borelingen van het mannelijk geslacht worden als gevaar gezien door koning Herodes. De biezen worden gepakt, de Tom Tom ingesteld, eindbestemming Egypte. Vluchtelingen dus. Ontheemden. We hebben ze in miljoenen versies nagemaakt voor onze huiskamers in december.

Natuurlijk steek ik hierboven de draak met dit bijbelse verhaal. Maar hoeveel mensen hebben deze dagen een soortgelijk stalletje gezet en tegelijkertijd schreeuwen ze digitaal op sociale media dat de grenzen dicht moeten voor vreemdelingen?

Foto door Ahmed Akacha op Pexels.com

Vluchtelingen. Een triest fenomeen van alle tijden. In Nederland is er al het hele jaar een oproep op sociale media (en in het parlement) om 500 minderjarigen op te halen uit de kampen op Lesbos (Griekenland). Uiteindelijk zwichtte Rutte III. Honderd en niet meer. De teller staat half december al op zestien daadwerkelijk gearriveerde ‘schrijnende’ gevallen. Google even het woord ‘Kamp Moria’ maar doe dat niet vlak voor je aan het kerstmaal begint.

Vluchtelingen. Heel af en toe haalt Ethiopië het nieuws. Een regionaal conflict. Een strijd om meer zelfbestuur in de noordelijke regio Tigray. De landelijke overheid staat dit niet toe. Ik ben er heel vaak geweest. Onze laatste UMOJA-voorstelling (september 2014) was in de hoofdstad Mekele voor vele duizenden bezoekers). Een groot succes in het plaatselijk congrescentrum. Ik heb er veel goede vrienden wonen. Ik kan ze al maanden niet bereiken. Tigrani zijn op de vlucht voor oorlogsgeweld. Vluchtelingen dus. Zij zijn met vele duizenden de grens overgestoken naar buurland Soedan.

Foto: Pixabay

Vluchtelingen. In diezelfde regio zijn grote vluchtelingenkampen voor ooit gevluchte Eritreeërs. Deze mensen zijn nu door Tigrani uit die kampen verdreven want zij vinden dat zij daar nu meer recht op hebben. Tienduizenden extra ontheemden op de dool. Een reportage van VRT-Nieuws. Klik HIER. Ik zal later nog wat uitgebreider schrijven over dit conflict (oorlog) en mijn bezoeken aan deze regio.

Vluchtelingen in Mozambique. Ik begin eerst met een link. Klik HIER. Heb je doorgeklikt? Waarschijnlijk nog niet. Ik citeer wel even de kop van dit artikel op nu.nl: ‘Zeker 400.000 mensen sinds 2017 gevlucht uit noorden van Mozambique’. Je leest het goed … vierhonderdduizend. Ik schreef al eerder over het Islamitische geweld in de provincie Cap Delgado. Het is ook de provincie waar cycloon Kenneth huis hield. Iets zuidelijker trok cycloon Idai een verwoestend spoor. Mogelijk herinner je dat nog. In de internationale pers werden ze de eerste klimaat-vluchtelingen genoemd. En weet je wat al dagen nieuws is in de lokale Mozambikaanse pers? Er komt een nieuwe cycloon aan. Cycloon Chalane.

Facebook

Waarschijnlijk in dezelfde regio als eerder, aankomst op 30 december. Maputo en Matola maken zich vanmiddag (woensdag) op voor heel veel regen. Dan lopen niet enkel de straten onder water maar gegarandeerd ook duizenden hutten en krotwoningen in de hoofdstad. Je begrijpt dat ik dan smalend glimlach als ik lees dat het Verenigd Koninkrijk mogelijk voedseltekorten krijgt tussen Kerst en oud-en-nieuw.

Veel plezier met de voorbereidingen van Kerst 2020 die anders zijn (zullen zijn) dan veel voorgaande vieringen. O ja, in Mozambique is 25 december ook een vrije dag. Het heet niet: ‘Kerstmis, Christmass of Natal’ … officieel heet het ‘familiedag’. Want religie is geen reden voor een vrije dag in dit van oorsprong marxistisch socialistisch land. Ik ben fan van dit idee. Boas festas.

De waan van de (mid)dag

Tags

Libanon, Remco Evenepoel, Tweets, Twitter, Wielrennen, Wout van Aert, Zaterdag

Ontbijt maken – check. Afwas – check. Koken voor vanavond – check. Toetjes maken – check. Twee wassen doen en ophangen – check. Emails lezen en beantwoorden – check. E-book opladen – check. (Internet) krant lezen – check. GHIDFN Dag # 17 publiceren – check.

Een luie zaterdagnamiddag met een boek op de bank op de veranda en een koud biertje. En een tweede biertje. Straks de planten en de tuin water geven. Het is erg droog. Ik luister naar een podcast. Binnen kijk ik af en toe even naar de koersontwikkeling in Italië. Milaan – San Remo. Ik zie dat Primoz Roglic de 2e rit in de Tour de l’Ain wint.

Ik klik mijn Twitter open. De waan van de dag. Een kleine bloemlezing van een middagje ‘twitteren’. Een bloemlezing.

• Om de culturele sector te steunen heeft Onder Stroom voetballogo’s ontworpen voor tal van culturele huizen! Van de amateurs tot de profs, onze culturele clubs zijn wereldklasse. Daarom start FC Onder Stroom vandaag één grote voetballiga: de Cultural Pro League! (supportlive2020)
• Over 24 dagen wordt @vrij_nederland 80. Tot en met 31 augustus duiken we elke dag één parel op uit het verleden – van 2020 terug tot 1940. Vandaag 1964: Bibeb (volgens haarzelf haar beste vraaggesprek), met Gerard Reve (Vrij Nederland)
• Politici en luiers hebben een ding gemeen. Ze moeten regelmatig gewisseld worden….. om dezelfde reden (Valentine)
• In maart was het al geweten dat de kwetsbaarsten de grootste slachtoffers zijn van deze crisis. Dat er een verband zou zijn tussen corona en armoede. (Sihame El Kaouakibi)
• Je kan #Reuzegom geen studentenclub noemen. Dit was een geperverteerde augiasstal waar bendeleden hun sadistische trekjes oefenden op hun eigen preminiemen, zichzelf vervolgens tot elite kroonden onder hun motto “100% terechte Antwerpse arrogantie”, en daarna gewoon CEO werden. (Marc van Ranst)
• Belachelijk al dat gezaag over hittegolf, megahitte, warmterecord, hitte-alarm en code oranje. Het is gewoon lekker weer. Vroeger hadden wij vele weken achtereen goed weer. Dat noemde wij toen zomer. (Martin Bos)
• Lebanon can count on solidarity from the EU. Not just in words but also in concrete action for the Lebanese people. (Charles Michel)
• Gisteren in rampgebied in Beiroet zag ik één brandweerauto, twaalf wachtende politieagenten. Maar wel vele duizenden vrijwilligers. Van tieners van de scouting tot een brigade Russische vrouwen. De overheid doet niets. ‘Misschien liggen ze te slapen?’ (Olaf Koens)
• Echtgenote van Nederlandse ambassadeur Beiroet overleden als gevolg van explosie (NOS)
• President Trump houdt persco op zijn eigen golf club. Leden van de club staan te kijken (waarom eigenlijk) zonder masker, zonder afstand te houden. (Eric Mouthaan)
• Ilja Leonard Pfeijffer: “De vrijheid om geen mondkapje te dragen is geen vrijheid. Mensen die deze vrijheid voor zichzelf opeisen, beperken de vrijheid van anderen. Hun gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel ondermijnt de vrijheid van ons allemaal.” (HP/DE TIJD)
• Hulpgoederen of voldoende graan heeft de Libanese overheid niet op voorraad. Traangas wel. De protesten zijn nog maar net begonnen. Gaat heel groot worden. We zijn er bij. (Olaf Koens)
• What more do we need to see? What more needs to happen? We. Cannot. Go. On. Like. This. W A K E U P (Greta Thunberg)
• Our nation is desperate for leadership — leadership that can unite us and steer us through these crises. But at the most critical moment of his presidency, Donald Trump has nothing to offer. (Joe Biden)
• Wout van Aert wint schitterend in Milaan-Sanremo en Remco Evenepoel grijpt de macht in de Ronde van Polen met ritwinst met anderhalve minuut voorsprong. Wat een weelde voor ons wielrennen!!! (Johny Vansevenant) 

   

  Zullen het daar maar bij laten? Prettige zaterdagavond nog. Morgen weer een nieuwe dag.

Het genie showt zijn IQ

Tags

Dementie, Familie, MOCA, Trump, Usa

Omdat het altijd nog gekker kan …

Foto / tekening: Pixabay

Een paar dagen geleden zag ik één van de vele filmpjes met de Amerikaanse president. Hij had een interview met Chris Wallace van Fox News (zijn geliefde tv-station). Onderwerp: zijn intelligentie en een IQ-test die hij in 2018 deed. Hij herinnerde zich de test goed. In feite wilde hij bewijzen dat hij intelligenter is dan zijn democratische rivaal Joe Biden.

Vervolgens ging hij wat dieper in op de test die hij deed. De eerste vijf vragen van de vijfendertig waren gemakkelijk, aldus de machtigste man op aarde. Je moest bijvoorbeeld vijf woorden onthouden. Ik citeer: “Person. Woman. Man. Camera. TV.” Hij herhaalt deze vijf woorden nog verschillende keren in het gesprek Hij vertelt de interviewer dat hij zelfs na respectievelijk 15 minuten en na 30 minuten nog steeds de vijf woorden kon opdreunen. “Person. Woman. Man. Camera. TV.” “Biden zou het niet kunnen,” zei de president ten overvloede.

Deze woorden komen niet uit de test want daar wordt bijvoorbeeld: “Trein, ei, hoed, stoel, blauw” gebruikt. The Donald gebruikte vijf woorden van zaken die hij op dat moment zag. Een persoon, een vrouw, een man, een camera en een tv. Logisch want hij werd geïnterviewd voor een televisieprogramma.

Goed. Ik ben weer veel te breedsprakerig. Ik zag dit fragment en dacht onmiddellijk aan de test die mijn moeder een aantal jaren geleden deed in het ziekenhuis in Mortsel. Ik vergezelde haar toen. Deze zogenaamde IQ-test of een bekwaamheidstest van Trump is een internationaal erkende test (Montreal Cognitive Assessment / MOCA). Deze test is bedoeld om artsen te helpen vroege tekenen van Alzheimer te signaleren. Niks IQ-test.

Mijn moeder deed de test vrij behoorlijk. Ik herinner me de vijf woorden en de vraag: “In welke stad bent U nu?” Zij reageerde enigszins verward. “We zijn niet in een stad. Nee toch?” De jonge arts wist uiteraard wel dat ze in de stad Mortsel was. Zij wist niet dat Mortsel de titel ‘stad’ toen hooguit een jaar of tien mocht gebruiken. Voor mijn moeder was het enkel het nabijgelegen dorp dat ze al ruim tachtig jaar kende.

Terug naar meneer Trump. Zijn opschepperig gedrag over zijn intelligentie ging dus over een standaard-dementie-test. Niks IQ-test. (Ik kan ook woorden herhalen … dat merken jullie. Hahaha) Je zult maar opgescheept zitten met zo’n genie …

Een standbeeldenplog (#1)

Tags

Brugge, Brussel, Isabel, Kaapstad, Manneke Pis, Nelson Mandela, Parijs, Politiek, Rio de Janeiro, St. Lucia, Standbeeld, Zuid Afrika

Het woord ‘standbeeld’ duikt veel vaker dan voorheen op in de media. Natuurlijk omdat er verslag wordt gedaan van het bekladden, verwijderen of omvertrekken van standbeelden. Columbus, Leopold II, Winston Churchill, enzovoort.

Ik zal er later – in een volgend stukje – iets inhoudelijkers over schrijven. In deze eerste plog-aflevering een tiental foto’s met één van ons beiden voor / onder / naast een standbeeld. Grappig of frappant dat zo’n brok steen (of soms ander materiaal) zo’n aantrekkingskracht heeft op een fototoestel. Klik klik klik.

Rio de Janeiro – Brazilië (februari 2011)

Rome – Italië (juli 2015)

Parijs – Frankrijk (mei 2012)

Parijs – Frankrijk (mei 2012)

Brussel – België (februari 2012)

Kaapstad – Zuid-Afrika (november 2013)

St. Lucia – Zuid-Afrika (oktober 2016)

St. Lucia – Zuid-Afrika (oktober 2016)

Brugge – België (juli 2017)

Brussel – België (februari 2012)

Ik denk niet dat één van deze standbeelden zal ‘sneuvelen’ in de komende tijd. Ze zijn niet allemaal van dezelfde orde. Alle tien de beelden zijn beeldende kunst maar de twee foto’s uit St. Lucia (in Zuid-Afrika) zijn natuurlijk heel anders van opzet dan het beeld van Nelson Mandela in Kaapstad of van Pieter de Coninck en Jan Breydel in Brugge. Ook Cristo Redentor in Rio de Janeiro is natuurlijk heel anders dan Manneke Pis in Brussel. Wel allebei toeristische trekpleisters en symbolen van respectievelijk Rio de Janeiro en Brussel. Religieus of folklore.

Zoekend in mijn fotoarchief kom ik ook Columbus (in Lissabon), de vier Amerikaanse presidenten (Mount Rushmore – South Dakota) en Jan Pieterszoon Coen (in Hoorn) tegen. Of Columbus en Coen er over tien jaar nog zullen staan is natuurlijk veel minder zeker. Ik plaats gauw een tweede reeks van beelden, soms met één van ons – soms zonder. Doen jullie dat ook: poseren voor een standbeeld, fontein of gebouw?

In de serie: THEMATISCH PLOGGEN

Corona update (#6)

Tags

#BlackLivesMatters, Afrika, Alcohol, België, Boete, Claudia de Breij, Corona-virus, Corruptie, Covid-19, Discussie, Europa, Mozambique, Nederland, Openlucht, School, Sporten, Tanzania, Toerisme, Vliegtuigen, Winter, Zuid Afrika

Langzaamaan gaat Europa weer open. De maatregelen van de afgelopen maanden worden stap voor stap afgebouwd. Van ‘Blijf in uw kot’ naar bubbels met vier en nu bubbels met tien. Alle basisschoolleerlingen in Nederland mogen weer hele dagen naar school. De Europese toeristenindustrie moet gered worden. De #BlackLivesMatter-demonstraties trekken veel volk en de meeste mensen houden zich daar (gelukkig) aan de anderhalve-meter-regel.

Wel worden ondertussen de discussies over Corona / Covid-19 luidruchtiger en heftiger. Discussies over de regels, over het beleid, enzovoort. Woorden als ‘leugens’, ‘bedrog’, ‘samenzweringstheorieën’ en ‘laat je niets wijsmaken’ verschijnen steeds vaker op Facebook en Twitter. De standpunten en meningen verharden. Soms ís het ook moeilijk om maatregelen te begrijpen met als frappantste voorbeeld natuurlijk het verschil tussen het aantal mensen in theaters en vliegtuigen. (Mooie column van Claudia de Breij.) En doe daar gerust de discrepantie bij als het over de economische steun gaat voor cultuur (en zorg) en de luchtvaart. Hemeltergend … die verschillen.

In Zuid-Afrika gaat het plots heel snel (bergafwaarts). Het aantal geïnfecteerde patiënten met covid-19 stijgt daar onrustbarend. En dat terwijl ook in Zuid-Afrika er weer veel meer mag dan twee maanden geleden. Dat valt moeilijk met elkaar te rijmen. Mozambique is een buurland van grote broer Zuid-Afrika. Mijn Afrikaanse thuis is slechts 80 kilometer van de dichtstbijzijnde grens. Een grens die voor personen al meer dan twee maanden dicht is. Gisteren stond de teller in Mozambique op 433 positief geteste mensen. Twee mensen zijn overleden (óbito). Op het kaartje hieronder zie je de verspreiding.

Overzicht 8 juni 2020

Het is goed om erbij te vermelden dat de afstand van noord (Cabo Delgado) naar zuid (Maputo) ruim tweeduizend kilometer is. Waren het eerst mensen die in de olie- en gasindustrie in Cabo Delgado werken – vaak buitenlanders – dan zijn het nu Mozambikanen die ziek worden. Ik ken persoonlijk twee mensen die in maart in Londen waren en ziek terug zijn gekomen. De aantallen zijn nog klein maar toch wordt iedereen een tikkeltje nerveuzer. Of deze getallen op waarheid berusten weet ik niet. Een gezonde twijfel is op zijn plaats. Gebrek aan controles? Manipulatie van de sterftecijfers? Ik weet het niet. Het koude seizoen is begonnen. Winter is een te groot woord maar de dagen zijn korter en ’s nachts koelt het flink af tot 12c. Huizen (en hutten) hebben zelden verwarming dus een extra trui of een deken brengt uitkomst. Het internationale luchtruim is dicht. Geen inkomende en uitgaande vliegtuigen meer. Mijn zwager kan niet terug naar Lissabon en moet waarschijnlijk zijn stage in Sevilla afzeggen. Hopelijk mag hij wel zijn studiebeurs behouden. De Europese ambassades zijn gisteren begonnen met een inventarisatie – ‘Wie wilt spoedig naar Europa?’ Daar is het tenslotte zomer (en vakantie). Mogelijk wordt er bij voldoende belangstelling een uitgaande vlucht gecharterd … als tenminste de autoriteiten daar toestemming voor geven. Afwachten.

Er is ook een heel somber detail te vermelden. Uiteraard gaat dit over ‘geruchten’. De Mozambikaanse autoriteiten (zeg maar: de mensen (politici) die aan de ‘knoppen’ zitten), steken heel veel hulpgeld in eigen zakken. Zij vragen de wereld om hulp. De economie lijdt grote schade. Het land kan niet open in verband met gevaar op meer zieken. Dus … help ons, help ons en ondertussen … je kunt het zelf wel invullen. Corruptie is ziekte nummer één in Afrika. Dus meer dan waarschijnlijk zal de noodtoestand nog wel even verlengd worden. Leve de hulpgelden! Tot september? Tot het eind van het jaar? Niemand die het weet. De politie doet hier uiteraard – in het klein – aan mee. Idiote bekeuringen zoals: ‘Het is verboden om in openlucht te sporten’. Ook niet in de sportschool trouwens want die zijn al maanden dicht. Joggende mensen langs de kant van de weg worden opgepakt en gaan een nachtje de bak in. Betalen uiteraard – ruim 50 euro. ‘Alcohol drinken buitenshuis’ – hetzelfde verdict, dezelfde boete. En toch zie ik op straat nauwelijks verschil met de tijd voor de crisis. Ja, mensen dragen mondmaskers en de straathandel is verdwenen. Maar het is net zo druk als altijd.

Genoeg weer voor vandaag over Corona / Covid-19. Wees voorzichtig. Blijf gezond.

In de serie: CORONA-UPDATE

ps. Volgens de Tanzaniaanse autoriteiten zijn er geen Corona-zieken meer in Tanzania (buurland ten noorden van Mozambique) want daar kreeg de bevolking het advies van de president om te … bidden. En zo geschiede …