Brugge plog

Tags

België, Brugge, Brugse Zot, Champagne, Geschiedenis, Isabel, Jan Breydel en Pieter de Coninck, Reizen, Verjaardag, Wandelen

Zoals beloofd. Tien foto’s van onze tweedaagse in Brugge. En wat doe je dan zoal? Wandelen, foto’s maken, neerstrijken op terrasjes, mensen kijken (en becommentariëren – hahaha), winkelen, uit eten gaan, lokale lekkernijen proeven, een boottochtje op de Reien, herinneringen vertellen, een avondwandeling, een zondagse vrij-markt bezoeken, oorbellen kopen, verjaardagsvuurwerk regelen, veel liefde, slapen en iets tussen de lakens, koopjes scoren bij Zara, een flesje champagne kraken in onze loft voor één nacht, vertellen over Jan van Eyck, de Brugse Metten, babbelutten, Guldensporenslag, kruistochten en de Heilige Bloed Kapel, chocola en pralines  … nog veel meer natuurlijk. Laat de foto’s het verhaal maar vertellen.

Het eerste terrasje. Brugse Zot proeven.

En wat is er dan lekkerder dan een pot mosselen bij het bier?

De wandelschoenen aan, de stadsplattegrond in de achterzak en daar gaan we … Brugge op z’n mooist.

Jan, Pieter en Koen. Hoe vertel ik aan de vooravond van 11 juli – in een paar zinnen – de geschiedenis van Pieter de Coninck en Jan Breydel?

Een paar uurtjes later strijken we voor de vierde keer neer op een terras. Het verjaardags-etentje in een voortreffelijk visrestaurant. De Gouden Karpel. Geen puma op mijn bord maar zeewolf … mmm.

Verjaardagsvuurwerk voor Isabel. Het flesje Poully-Fumé en de cognacjes ontbreken op de foto.

Uitbuiken. Hoe kan dat beter dan met een avondwandeling langs de Reien? Genieten (met een hoofdletter).

De volgende dag. Boottochtje op de Reien. Ook dat hoort erbij want we zijn tenslotte toeristen …

Het Minnewater en het Begijnhof van Brugge. In een mix van Engels en Portugees probeer ik het fenomeen ‘Begijn’ uit te leggen aan een Mozambikaanse vrouw … Ik ben benieuwd hoe zij dat weer verder zal vertellen aan haar vriendinnen.

Historisch Brugge.

Onafhankelijkheidsdag

Tags

Frelimo, Geschiedenis, Mozambique, Onafhankelijkheid, Portugal, Samira Machel

Onafhankelijksdag in Mozambique

De onafhankelijkheid werd uitgeroepen op 25 juni 1975, na een strijd die meer dan 10 jaar duurde. Na de ontdekking van het land door Vasco da Gama werd Mozambique een kolonie van Portugal. Na de Tweede Wereldoorlog hernoemde de Portugese regering onder leiding van dictator Salazar alle buitenlandse Portugese bezittingen als overzeese provincies. De regering gaf tevens toestemming voor emigratie van Portugezen naar Mozambique. In 1973 woonden 300.000 Portugezen in Mozambique. Dit verklaart waarom tot op heden Portugees wordt gesproken in het land. Onder invloed van onafhankelijkheidsbewegingen in verscheidene andere Afrikaanse landen in die periode, richtten verschillende antikoloniale bevrijdingsbewegingen in 1962 een nieuwe beweging op, onder de naam FRELIMO (Frente de Libertação de Moçambique, vertaald Bevrijdingsfront van Mozambique). Dit bevrijdingsfront keerde zich tegen de Portugese overheersing.

In 1963 werd het hoofdkwartier van FRELIMO in Dar es Salaam (Tanzania) gevestigd, van waaruit men gewapende campagne tegen het Portugese koloniale bewind startte. Reeds in 1964 werd de controle over het noorden van het land verworven. De beweging ontving de steun van de westerse wereld en de Sovjet Unie.

In 1969 vond een radicalisering binnen de beweging plaats. In de jaren 70 groeide het aantal FRELIMO-strijders uit tot zowat 7000 mannen en vrouwen. Zij controleerden het noorden en het midden van het land – ondanks de 60.000 Portugese militairen die in Mozambique aanwezig waren om hen te bestrijden.

In 1974, na de Anjerrevolutie in Portugal waarbij premier Caetano werd afgezet, begonnen de nieuwe Portugese machthebbers te onderhandelen met FRELIMO over de onafhankelijkheid. Op 20 september 1974 verwierf Mozambique reeds verregaande autonomie. De onderhandelingen leidden tot het uitroepen van de Volksrepubliek Mozambique op 25 juni 1975. In het Lusaka-akkoord werd de macht overgedragen aan FRELIMO, dat zich omvormde tot politieke partij. Samora Machel werd de eerste president.

Bron: Wikipedia

ps Het lijkt misschien dat ik in de vakantie-modus sta. Dat is niet zo. Het zijn andere zaken die me deze dagen bezig houden. Ik hoop snel weer wat vaker stukjes te schrijven op mijn weblog. Fijn dat jullie blijven meelezen.

Een duik in het verleden

Tags

14e eeuw, Brabant, Geschiedenis, Oisterwijk, Schijvens, Schyvens, Stamboom

“Met het kinderloos overlijden van de Hollandse graaf Willem IV in 1345, begonnen in Holland de Hoekse en Kabeljauwse twisten, die tot ver in de vijftiende eeuw duurden.”

Twee regels vaderlandse geschiedenis.

“In 1350 wordt in Oisterwijk Claus Sceijven geboren. Hij stierf in 1418. Hij was gehuwd met Katelijne van Weert. Ook zij werd geboren in Oisterwijk. Zij hadden zes kinderen.”

Dit zijn een paar regels uit mijn (onze) familie-geschiedenis. Ja, je leest het goed. Ik stam af van deze Claus uit 1350 – halverwege de veertiende eeuw. Het oudste familie-document vinden we in het Oud Rechterlijk Archief van Oisterwijk Akte nr. 34 dd. 1418. Daarin kunnen we lezen wat Claus heeft nagelaten aan zijn kinderen. Zijn erfenis: 1. Een huis met hof in Oisterwijk 2. Een gelookt (ommuurd stuk grond) op de weg naar Gever 3. Een stuk land in de schijf (een zandverstuiving) achter Oisterwijk 4. Een stuk land aan de weg naar Nedervonderen en 5. Een stuk land in Haaren. Daarbovenop nog 4 x 8 loopen rogge. Een loop is een inhoudsmaat – ongeveer 21,6 liter. Acht loopen werd ook een halster genoemd. Dit laatste deel kregen zijn kinderen pas als hun moeder was overleden.

Ik weet dit dankzij het geweldige speurwerk van Karl en Marcel Schyvens. Twee neven van mijn vader. Een lijvig boekwerk – meer dan 250 pagina’s – met alle nazaten van Claus en Katelijne. Ik ben zelf nummer 147 van de tweeëntwintigste generatie. XXII.147

In mijn fantasie ga ik terug naar halverwege de veertiende eeuw. Ik denk dat het bijzonder was als iemand 68 werd. Best oud in een periode van grote twisten, de pest – een derde van Europa stierf door de Zwarte Dood (1347 – 1351). Het haring kaken raakt in gebruik. Er worden nieuwe steden gesticht zoals Naarden en Elburg. De macht van de Hertog van Brabant wordt ingeperkt. Er ontstaan gilden, mensen met hetzelfde beroep. De haven van Mude verzandt en daarmee vervalt de functie van het stadje als voorhaven van het machtige, bruisende Brugge. Deze rol wordt overgenomen door Sluis. De Italiaanse steden Firenze, Genua en Venetië worden schatrijk dankzij de handel met het Verre Oosten en de inzet van huursoldaten.

De paus gaat in ballingschap in Avignon. De heksenvervolging begint. Deze vervolging begint klein, maar aan het einde van de eeuw komt de Inquisitie erbij. In grote delen van Europa vinden pogroms plaats waarin joodse gemeenschappen vernietigd werden. Zij vluchtten hierdoor massaal naar Polen. Er worden klokken gegoten en opgehangen in kerktorens en in kloosters. Voor het eerst kan ook het gewone volk zijn dag min of meer indelen in gelijke uren. Dante, Boccaccio en Petrarca – schrijvers uit die periode.

In de serie: KOEKJESTROMMEL – maar dan zonder foto’s want zoals je begrijpt is de uitvinding van de fotografie pas vijfhonderd jaar na de geboorte van Claus en Katelijne.

Oktober … Natal … euh

Tags

Geschiedenis, Kerstmis, Maputo, Natal, Vasco da Gama, Zuid Afrika

Waarschijnlijk een moeilijk te begrijpen titel. Het is 22 oktober vandaag. Ik deed wat grotere boodschappen in Shoprite – een supermarkt – en wat zag ik? De kerst is in aantocht. De winkel wordt de komende dagen omgetoverd tot een kerstparadijs.

De kerst is in aantocht

Pas binnen tien dagen is het november. En dan nog eens vijfentwintig dagen voordat het kerst is. Maar in Maputo – en ook in Zuid Afrika – wordt alles in gereedheid gebracht voor de ‘mooiste tijd’ van het jaar. Zucht. Ja, voor de winkeliers misschien. En ik moet toegeven … ook de mooiste tijd van het jaar wat het weer betreft want de dagen zijn duidelijker langer aan het worden. De warme periode komt eraan. Bijna zomer. Maar toch … kerstvoorbereidingen in de derde week van oktober. Zucht.

Dan mogen wij in Nederland blij zijn dat er een soort niet-bindende afspraak bestaat dat de kerst pas werkelijk in beeld komt als Sinterklaas weer terug naar Spanje is vertrokken. Niet dat de grote winkelketens zich daar aan houden. Maar toch.

Nog een laatste alinea. ‘Natal’ in de titel van mijn blog is het Portugese woord voor ‘Kerstmis’. Een leuk weetje is het volgende: de grote regio in het oosten van Zuid Afrika – waarvan Durban de hoofdstad is – heet Kwazulu Natal. Het verwijst enerzijds naar de grootste bevolkingsgroep uit die streek: de Zoeloe’s en anderzijds naar de historische naam die Vasco da Gama – de eerste Europeaan in dat deel van de wereld – gaf aan die onbekende kust. Dat was op eerste kerstdag 1497 – vandaar de naam – Natal.

Vasco da Gama

Tags

Geschiedenis, Maputo, Sanjeeda, Theater, Vasco da Gama

Omdat ik op dit moment geen groot project om handen heb, neem ik kleinere klussen aan. Een beetje terug naar mijn vroegere leven als ‘rollenspel-acteur’. Zo bereid ik me op dit moment voor op mijn rol als Vasco da Gama. De Portugese ontdekkingsreiziger.

Vasco da Gama

In die hoedanigheid zal ik vanmiddag een select gezelschap van ruim dertig mensen verwelkomen op de Sanjeeda. De grootste dhow op de Indische Oceaan.

We voeren een kleine act op, mede ondersteund door twee drummers, een timbila-speler en een danseres.

Ik zal de gasten wat uitleggen over het schip en ze een beetje vertellen over het rijke verleden van de Afrikaanse oostkust. En natuurlijk over de legendarische zeereis die de Portugese ontdekkingsreiziger maakte.

Vasco da Gama leidde de eerste expeditie van Portugal naar India (1497 – 1498).

En naar goed Mozambikaans gebruik – sic – hebben alle voorbereidingen flink vertraging opgelopen. Mijn kostuum had afgelopen zaterdag al klaar moeten zijn. Niet dus. Vanochtend ging ik voor de derde keer langs bij de kleermaker. Veel excuses want de regen had roet in het eten gegooid. Daar was ik al bang voor want het regende afgelopen nacht en ochtend onophoudelijk. Een beetje vreemd voor deze tijd van het jaar.

Waarschijnlijk kijk ik vanavond met veel plezier terug op dit klusje maar nu zit er een knoop in mijn maag. Plankenkoorts. Dat zou een zeebonk als Vasco da Gama niet mogen overkomen. Nou ja, beter wat zenuwen dan scheurbuik, cholera of typhus.

Inferno

Tags

Boeken, Dan Brown, E-boek, Geschiedenis, Italië, Lezen

Ik was de afgelopen dagen in Firenze, Venetië en Istanbul. Zo leek het althans … een reis in mijn hoofd en fantasie. En een beetje in herinnering. Dan Brown was mijn reisleider en gids. Precies een jaar na het verschijnen van ‘Inferno’, het vierde boek met kunst-professor Robert Langdon in de hoofdrol, ben ik er afgelopen week aan begonnen.

Inferno (Dan Brown)

Ik heb altijd moeite om gehypte bestsellers te lezen. Een soort verzet dat ik niet goed kan uitleggen. En het was dit keer niet anders. Ik heb de andere boeken van Dan Brown ook gelezen – met plezier maar zonder extase. Ik lees zelden recensies vooraf want ik wil graag onbevangen een boek lezen. Dat is dit keer niet gelukt. Ik vroeg namelijk vorig jaar aan Per (vriend, collega en veel-lezer) wat hij van ‘Inferno‘ vond. Aan zijn gezicht kon ik het al zien. Matig, zeer matig. Maar zijn omschrijving deden bijna de deur dicht. Hij vergeleek de nieuwe Dan Brown met het laatste deel van Jane Auel ‘Het lied van de grotten’. Dat was een dooddoener. Nauwelijks één * ster waard.

Maar goed, het is een jaar later. Ik begin aan ‘Inferno‘. En ik zat meteen in het verhaal. Is het spannend? Ja. Is het onderhoudend? Ja. Een page-turner, net als zijn vorige boeken. En er staan heel veel weetjes in het boek. En dat is meteen één van de zwaktes van ‘Inferno’, vind ik. Dan Brown weet teveel en etaleert dat voortdurend via zijn hoofdpersonages. En toch lees ik verder. In mijn achterhoofd heb ik het plan om een aantal zaken later eens beter te bekijken op internet. Maar nu wil ik verder lezen. Het mysterie moet opgelost worden. ‘Inferno‘ is een ingenieuze puzzle gebaseerd op Dante Alighieri’s meesterwerk ‘De goddelijke komedie’ en dan met name het deel over de afdaling in de hel.

En zeshonderd bladzijden later is het boek uit. Ik was er figuurlijk al eerder klaar mee. Ik haakte bij wijze van spreken al eerder af. Ja, ik heb het uitgelezen en het is een spannend boek. Ik heb zin gekregen om weer eens naar Italië te gaan. Ik heb nagedacht over het probleem van de snel groeiende wereldbevolking. Ik ben nieuwsgieriger dan voorheen naar Dante. Maar het zou zo maar kunnen zijn dat dit mijn laatste ‘Dan Brown’ was die ik gelezen heb. Hetzelfde had ik dertig jaar geleden met Ludlum en de eerder genoemde Jane Auel. Genoeg van dat. Punt. Geen ‘Ludlum’ meer, geen ‘Auel’ meer. Op naar een volgend boek. ‘Pier en Oceaan’ van Oek de Jong of ‘La Superba’ van Ilja Leonard Pheijffer.

PSP ontwapenend

Tags

Geschiedenis, Media, Politiek

En plots duikt de legendarische verkiezingsposter van de PSP uit 1971 overal op.

PSP-poster van George Noordanus (1971)

Het is verkiezingstijd en de nieuwe affiches verschijnen op de gemeentelijke aanplakborden. In Bergen op Zoom gaat dat maar mondjesmaat. Er zijn nog veel lege vlakken.

Iemand heeft ‘psp ontwapenend’ –  ‘de beste poster sinds 1918′ weer tevoorschijn gehaald en op zijn Facebook-pagina geplaatst. De beheerder van Facebook heeft die foto verwijderd. De naakte vrouw is in strijd met de huisregels. Hahaha, een iconisch plaatje uit 1971 is in 2012 aanstootgevend. Ik herinner me dat we in Boelenslaan deze poster aan de binnenkant van de deur naar het verwarminghok hadden geplakt. In 1979 was dat al uit nostalgie. Nu is een originele poster waarschijnlijk een gewild verzamel-object.

Naschrift 14 juni 2013

Op internet lees ik dat Saskia Holleman – de dame op de poster is overleden. Klik HIER als je meer wilt lezen over deze legendarische poster en het model.

Er even bij stilstaan

Tags

Geschiedenis, Polen, Theater, Zundert

Over ruim een maand gaat de theatervoorstelling MOELAND van ‘Het Zunderts Toneel’ in première. M.O.E. staat voor Midden en Oost Europese arbeidsmigranten. Kortom de Polen, Roemenen, Bulgaren, Litouwers die hier (tijdelijk) werken. Soms als zelfstandig ondernemer maar veel vaker als seizoensarbeider in de agrarische sector. Ik vertel er later nog wel meer over. Zoals dat gaat – valt mijn oog bijna dagelijks op het woord ‘Polen‘.

Zo ook vandaag. Een filmpje op YouTube. ‘Er is een stad die elk jaar een minuut lang stilstaat.’ Een keer per jaar, op 1 augustus, staan de inwoners van Warschau met z’n allen letterlijk stil om de gevallen helden te herdenken. Het waren de helden die zijn omgekomen in hun strijd voor vrijheid in 1944 tijdens de Opstand van Warschau. De grootste opstand tegen de Duitse nazi-bezetting tijdens de Tweede Wereldoorlog kostte meer dan 200 000 levens en de vernietiging van de Poolse hoofdstad.

Guldensporenslag

Tags

Boechout, Geschiedenis

Het is vandaag 11 juli – de nationale feestdag van Vlaanderen. Er was een tijd dat ik uitkeek naar deze dag – we mochten dan de vlag bij ons thuis uithangen. ‘Huize Tijl‘ en ‘de Vlaamse Leeuw‘. En op mijn jongens-kamer-deur een sticker met daarop de tekst ‘Ik ben Vlaming en daar ben ik fier op’.

Ik denk dat die sticker er nog op zat toen mijn moeder ‘Huize Tijl‘ een paar jaar geleden heeft verkocht.

11 juli verwijst naar de overwinning van een Vlaams volksleger op het geoefende Franse leger. In de geschiedenisboeken kennen we dit als: ‘de Guldensporenslag’ (11 juli 1302). Ik herinner me deze lessen (verhalen) nog goed. Ik hoorde ze voor het eerst in het derde leerjaar bij meester Van der Borgt. Ik was ontvankelijk voor dit soort krijgshaftige verhalen. In mijn fantasie trok ik die ochtend mee ten strijde met Jan Breydel en Pieter de Coninck om de Franse landvoogd Jacques de Châtillon te verslaan met mijn ‘goedendag‘.

De Guldensporenslag werd ook beschreven in de boeken: ‘De Leeuw van Vlaanderen‘ (Hendrik Conscience) en ‘De Witte van Sichem‘ (Ernest Claes). Om dit nostalgische blog te eindigen, voeg ik een link in naar een fragment uit ‘De Witte van Zichem‘ – film van Robbe de Hert. De Witte en zijn vrienden spelen ‘de Guldensporenslag’.

Onophoudelijk geweld in Syrië

Tags

Geschiedenis, Reizen

Elke dag opnieuw krijgen we berichten uit Syrië van nieuwe bloedbaden en gewelddadigheden. Het houdt maar niet op. We raken stilaan moe en afgestompt van dit nieuws. En ook Timboektoe in Mali is steeds vaker in het nieuws omwille van terreur. Het is in en in triest. Ik had het geluk om deze landen te bezoeken toen het nog toeristische bestemmingen waren. Ik maakte in 2004 een mooie rondreis in Syrië en in 2008 trok ik van Bamako via Mopti naar Timboektoe en terug via Segou. Vandaag geldt voor beide landen een negatief reisadvies.

Vader en zoon Assad op billboards in Hama (Syrië) – foto gemaakt in februari 2004

Er zijn natuurlijk duizenden plekken op de wereld waar geweld heeft plaatsgevonden. Dat hoort bij de geschiedenis. Als toerist bezoek je dat soort plaatsen en sta je (even) stil bij wat er vroeger is gebeurd. Ik bezocht bijvoorbeeld: het Rode Plein in Moskou, de Birma-spoorlijn in Thailand, het Anne Frank huis in Amsterdam, Robbeneiland in Zuid Afrika, Auswitch in Polen, het Tinanmen-plein in Beijing, het ghetto van Vilnius in Litouwen, Kamp Westerbork, Belfast en Derry in Noord Ierland, de Tempelberg in Jeruzalem, Checkpoint Charlie in Berlijn (voor de val van de muur). En zo kan nog wel even doorgaan.

Het voelt vreemder om plaatsen waar ik ben geweest nú op de televisie te zien omdat er geweld is uitgebroken. Zo noemde ik al Syrië en Mali. Ook het geweld in Kenia na de vorige verkiezingen vond plaats op plekken die ik heel goed ken. Jammer genoeg kan ik dit lijstje nog langer maken … de metro in Londen, Sarajevo in Bosnië Herzegovina, Harare Zimbabwe …