Nu

Op 21 augustus 2018 schreef ik: “Ik heb geen betaald werk op dit ogenblik. Hoe dat zo komt? Dat heeft alles te maken met mijn leven als semigrant. Ik leg het uit. Ik leef in twee werelden. Op twee continenten. Ik woon in Nederland maar sinds 2003 ben ik heel vaak (aan het werk) in Afrika. En in mijn vrije tijd ben ik het liefst in mijn Mozambikaanse thuis. Bij Isabel. Het UMOJA Cultural Flying Carpet programma – waarvan ik artistiek leider was – eindigde in  december 2014.  Twaalf jaren kregen we subsidie van de Noorse overheid. Eerst van Norad en later van het ministerie van buitenlandse zaken in Oslo. Of er ooit nog een vervolg komt is onbekend en zeer onwaarschijnlijk. Jammer genoeg. Dat betekent dus dat ik op zoek ga naar ander (betaald) werk. In Nederland of Vlaanderen. Of in Afrika. Tips zijn altijd welkom.”

Januari 2020 – De Nederlandse school DE WALVISHAAI in Maputo zocht per zo snel mogelijk een tijdelijke vervanger voor de leerkracht die noodgedwongen was vertrokken omdat haar werkvergunning maar niet werd afgegeven. Ik werd dus de tijdelijke vervang-leraar-Nederlands. Mijn leerlingen zitten op de basisschool (groep 7) en op de Havo (havo 1, havo 2 en havo 3). Zij gaan naar verschillende dagscholen en komen eenmaal per week naar de NTC-school. Ik vind het een fijne tijdsbesteding en heb veel plezier dat ik mijn ‘oude’ vak (Nederlands) weer kan oppakken.

Oktober 2020 – De corona-pandemie woekert nog steeds. DE WALVISHAAI slaagt er niet in om nú een nieuwe leerkracht aan te trekken. Ze vragen me opnieuw om tot de zomer 2021 les te geven op deze NTC-school. Nu zijn het jongere leerlingen. Van 4 tot 10 jaar. Ik ga met veel enthousiasme opnieuw aan de slag als ‘meester Koen’.

Al anderhalf jaar zit de culturele wereld ‘op slot’. Een heel andere situatie dan vóór maart 2020. Al anderhalf jaar is de wereld (dus ook Nederland en Mozambique) in de ban van een wereldwijde pandemie. Corona Covid-19. Bijna alles in de culturele sector staat op stilstaand. Er is geen werk en de vooruitzichten zijn niet zo best.

Een lichtpuntje in 2022. De gemeente Goes organiseert elke vier jaar een thema-jaar. Ik was er telkens bij betrokken in 2005 – 2009 – 2013 – 2017. En als alles goed gaat – in de politiek weet je dat maar nooit – komt er een nieuw thema-jaar. Dat zou 2021 zijn maar alles is een jaar uitgesteld i.v.m. corona. Blijft het bij uitstel van één jaar? We gaan het zien. Achter de schermen hoop ik dat ik daar opnieuw een steentje aan kan bijdragen.

Ubuntu (2009)

En of ik ooit weer wordt uitgenodigd voor een regie bij een (amateur)theater-vereniging in Nederland weet ik niet. Want door mijn veelvuldige ‘afwezigheid’ in Nederland is het toch een beetje ‘Uit het oog, uit het hart’. Maar zeg nooit nooit. Gelukkig had ik in 2019 wel een regie in Maputo. Een theatraal concert onder de titel ‘titel’. Fijn om te doen.

In 2018 droomde ik: “En ik denk na om iets zelfstandigs op te zetten in Mozambique. Een Bed & Breakfast met extra’s. Maaltijden volgens het principe: ‘Wat de pot schaft’ en dagtrips – kan ook meerdaagse trips zijn – organiseren in Mozambique of het naburige Swaziland en/of Zuid Afrika. Het Krügerpark is maar anderhalf uur bij ons vandaan. En de Indische Oceaan en stranden zijn nog dichterbij …” Ook dat is wreed verstoord door de pandemie. Geen bezoekers, geen toeristen. Het land zit voor een groot deel op slot.

Nu. Gelukkig ben ik weer aan het werk. In het onderwijs. Meestal online, soms in eigen persoon zoals je hierboven hebt kunnen lezen.