Als antwoord op vraag 1014 (klik HIER) in mijn vorig stukje, schreef ik iets over de tralies voor onze ramen. Iets waar ik zelden bij stilsta. Ze zijn er en daarmee basta. Omabaard reageerde met de woorden: “Ongelooflijk, tralies voor de ramen!? Ben je dan constant op je ongemak?” Het antwoord is heel eenvoudig: nee. Ik denk dat ruim 80% van de vrijstaande huizen tralies in één of andere vorm voor hun ramen (en deuren) hebben. Wij dus ook.
Als ik in de stad ben zie ik ook tralies voor balkons tot op de derde of vierde verdieping. Het is natuurlijk het gevolg van de discrepantie tussen arm en rijk. Of misschien is het juister te zeggen: tussen hen die iets hebben en hen die nauwelijks iets hebben. Dat werkt diefstal in de hand. En dat gebeurt net iets te vaak. Dus ga je je beveiligen. Guarda of beveiliger is dan ook een zeer populair beroep. Veel mensen – met een beetje geld – kiezen ervoor om te wonen in een condominium. Zoals de ouders van Isabel. Het hele complex – ik denk 12 huizen – is ommuurd. Er is een grote poort met 24/7 bewaking. Alleen de bewoners kunnen de poort openen met een afstandsbediening en dan naar binnen rijden. De voetgangerspoort wordt ook bewaakt. Als wij op bezoek gaan bellen we (telefoon) en openen ze de poort. De bewaking mag geen bezoek toelaten zonder nadrukkelijke toestemming van de bewoners. Die huizen hebben dan geen extra tralies.
Zoals gezegd hebben wij een vrijstaand huis. De muren rondom de hele tuin (73m x 27m) zijn ca 3,5 meter hoog. Er wordt ons dringend geadviseerd om elektrische draden (beveiliging) of scheermes-prikkeldraad aan te brengen bovenop de muur. Dat is voorlopig nog een stap te ver voor me. Ook een bewaker en een blaffende, agressieve hond wordt aangeraden. Komt tijd, komt raad.
De tralies dus. Ik heb wat foto’s gemaakt. Ik ga het proberen te laten zien met een woordje uitleg. Een praatje bij het plaatje.
Raam van binnen naar buiten
Uiteraard zijn de tralies het meest opvallend. Dat is tenslotte het onderwerp van dit logje. De foto oogt donker. Dat komt natuurlijk omdat ik van binnen naar buiten fotografeer. De automatische instelling heeft er dit van gemaakt. Doorheen het raam zie je de tuinmuur en een tak van een grote avocadoboom.
Hetzelfde raam
Hetzelfde raam maar nu van buiten naar binnen gefotografeerd. De tralies vallen nu minder op, vind je niet? Nu ga ik de ramen openzetten. Glasramen en horren – vliegenramen. Eerst weer van binnen naar buiten.
Opnieuw van binnen naar buiten
Hetzelfde raam maar nu vanop een iets verdere afstand. En de ramen staan open. Ik denk dat je eerst naar de bank keek. Misschien het bijzettafeltje of de twee ramen. De tralies vielen al een stuk minder op. Of vergis ik me? Ik loop weer naar buiten.
Hetzelfde raam. Alles staat open.
Het is nu gemakkelijker om naar binnen te kijken. Alles staat open. De lichte vlek in het midden van de foto is het licht aan de andere zijde van het huis. De deur naar de veranda (overdekt terras) en de tuin staat open. Ik ga weer aan de wandel.
Doorkijkje
Ik sta nu aan de andere zijde. Het raam dat je binnen ziet is hetzelfde raam waar deze foto-serie mee begon. Wat zie je nog meer? Een ander raam – zelfde stijl met eveneens tralies. En de ijzeren deur die openstaat. Ik zal die deur – ter bescherming – even dichtdoen.
Traliedeur aan de voorzijde
Dit is een zeer ongebruikelijke situatie. Deze ijzeren deur gaat pas ’s avonds – als we gaan slapen – dicht en op slot. Overdag staat deze deur open. Idem aan de achterzijde / achterdeur. In de weerspiegeling in het raam naast de deur kun je een glimp opvangen van onze tuin(muur).
We hebben ook een echte voordeur cq achterdeur. Van hout.
Nu is ook de houten voordeur gesloten.
Het mag duidelijk zijn. Inbreken is niet zo eenvoudig. Toch is dat al een keer gebeurd tijdens onze afwezigheid.
Inbraak (poging) 9 juni 2018
Verwrongen tralies. Of ze ook binnen zijn geweest is me nog steeds niet duidelijk. Ik denk het niet. Isabel denkt van wel. Die dag is er wel een gasfles gestolen. En de waterpomp. Die staan nu ook achter slot en grendel. We hebben ook wel een vermoeden wie de snoodaard is geweest maar dat is een ander verhaal. Iemand die de situatie kent en weet waar de beste plek is om over de muur te klimmen. Een dag later werd alles hersteld.
Terug naar het nu. Nog een foto.
Weerspiegeling
De voordeur staat weer open en de fotograaf van dienst hoopt dat het een beetje duidelijker is geworden. En als je denkt dat het zielig is voor de schrijver van dit weblog om in zo’n Fort-Knox-huis te wonen. Niets is minder waar …
Nog een doorkijkje (richting huis en veranda)
En? Zien jullie tralies? Nee toch …
