Tags
Credits, Ergernis, Internet, Kabel-internet, Klacht, Movitel, Mozambique, Rekening, Water
INTERNET
Waarom je druk maken over zaken waar je zelf nauwelijks controle over hebt? Dat probeer ik zoveel mogelijk in de praktijk te brengen. Jammer genoeg lukt dat niet altijd. Neem nu bijvoorbeeld de laatste 11 dagen met als belangrijkste boosdoener: Movitel kabel-internet in Djonasse. Met andere woorden: in het huis van mijn geliefde Isabel, waar ik meestal verblijf als ik niet in Nederland ben, is internet een ramp. Het begon bijna twee weken geleden. We kwamen terug van een weekendje Nelspruit. Bij thuiskomst hadden we geen internet. We zagen dat er in de straten rondom ons nieuwe hoge palen zijn verschenen met één enkel kabel tussen de palen. We dachten dat ofwel het elektriciteitsbedrijf of onze kabelboer groot onderhoud uitvoerde.
Maandagochtend belt Isabel voor het eerst naar Movitel. Na gruwelijke wacht-muziekjes krijgt zij te horen dat wij eerst 24u moeten wachten. Daarna wordt onze klacht behandeld en opgelost. Dinsdag volgen er minstens 5 telefoontjes maar ’s avonds nog steeds geen internet. Woensdag krijgen we te horen dat er ergens een technisch probleem is in de buurt. Er wordt aan gewerkt. Er komt nog even iemand langs om te controleren of onze router wel juist is aangesloten. Donderdagmiddag hebben we opnieuw verbinding. Zucht. Héhé. Ik overweeg of ik het bedrijf compensatie zal vragen.

Movitel aan het werk
Opnieuw zondag. Opnieuw geen internet van Movitel. Het verhaal van maandag herhaalt zich. 24 uur wachten enzovoort. Dinsdagmiddag krijgt Isabel te horen dat we zijn afgesloten omdat we ons contract (rekening) niet hebben betaald. “Bull shit!” maar dan in het Portugees. Ik hoor Isabel te keer gaan. Ze geeft alle mogelijke details: naam, rekeningnummer, adres, enzovoort. De medewerker volhardt in zijn mededeling. We moeten anders maar langskomen op een kantoor met een bewijs van betaling. Binnen de kortste keren hebben we een foto gemaakt van het betalingsbewijs. Abonnement is betaald tot 14 juli 2023. Isabel mailt (of appt) dat betalingsbewijs.
Het is ondertussen bijna dinsdagavond. We worden gebeld. Nee, het is toch een technisch probleem. Maar geen excuses. “We komen morgen!” (= woensdag). Iets voor twaalven komt een mannetje opnieuw kijken naar de router. Hij zegt dat hij iets moet ophalen. “Twee minuutjes!” Hij vertrekt, ik laat de poort open. Ik vertrek naar school. Bij de grote, doorgaande weg zie ik drie technici van Movitel op de grond zitten tussen een ladder en allerlei kabels. Hun lunchbox op schoot.
Als ik ’s avonds thuiskom zit Isabel weer bij de televisie. We hebben weer internet. Er werd een extra ‘bakje’ geplaatst in de buurt van de router. Sinds dat moment gaat het goed, behalve als we een stroomstoring hebben maar dat is Movitel niet aan te rekenen. Ik ga proberen om 8 dagen na 14 juli ‘gratis’ internet te krijgen. We hebben er tenslotte al voor betaald.
WATER
Iedereen in ons deel van Matola en Maputo heeft last van foutieve waterrekeningen. Een bekend fenomeen. We hadden al eens zo’n akkefietje een paar jaar geleden. Het werd toen opgelost met een nieuwe meter. We betalen ongeveer 15 euro per maand. Uiteraard niet in euro’s maar in meticais. Je moet er maandelijks voor langs een kantoor. WATER betaal je achteraf, na gebruik. Alle andere zaken zoals internet, kabeltelevisie, elektriciteit betaal je vooraf. Zijn je ‘credits’ op dan stopt het gebruik van kabeltelevisie, internet, elektriciteit. Met WATER is het dus anders. Elke maand schommelt de rekening tussen 10 en 20 euro. Er wordt nooit een meterstand opgenomen. Het verbruik is dus een gok. Begin april kregen we plots een rekening van iets meer dan 100 euro. Isabel toog naar een betaalkantoor met een klacht. Er werd notitie van gemaakt. Ze gaan het nakijken. Isabel betaalt 15 euro. De rest blijft voorlopig op ons nog-te-betalen-rekening-overzicht staan. Dan komt het overzicht van begin mei. Ruim 130 euro + de nog niet betaalde 85 euro. Opnieuw een klacht en opnieuw de mededeling dat ons waterverbruik nauwelijks verandert. Ze sturen weer een mannetje (of een vrouw) om onze meter te controleren. Daar kan het niet aan liggen want ze komen hem nooit uitlezen. Dus blijven we wachten met een ‘schuld’ van bijna 200 euro. Nu maar hopen dat ze ons niet afsluiten.
Dit ‘water-verhaal’ overkomt honderden, misschien wel duizenden anderen. Grrr.
Morgen maar weer verder vertellen over Perseus. Nou ja, als we internet hebben. Zucht.
ps. Ik controleerde of ik de titel ‘ergernissen’ als eens eerder had gebruikt. Ja dus. Klik HIER. Toch probeer ik dat zoveel mogelijk te vermijden. Maar soms … GRRR
