Pim Lammers

Tags

Boeken, Gedichten, Gunay Uslu, Hetze, Kinderboekenweekgedicht, Kinderen, Lezen, LHBT, Op wie ben ik?, Pedofilie, Pim Lammers, Poëzie, Tzum, Verontwaardiging, Wouter van Heiningen

Met afschuw en verontwaardiging las ik afgelopen dagen het nieuws rond schrijver en dichter Pim Lammers (29). Hij heeft zoveel haatmail en doodsbedreigingen ontvangen dat hij zich terugtrekt als schrijver van het jaarlijkse kinderboekenweekgedicht. De hetze tegen hem komt uit zwaar christelijke, rechtse hoek. Ik sta figuurlijk met mijn oren te flapperen.

Op wie ben ik? – Pim Lammers

Hij schreef in 2015 een verhaal voor volwassenen over de relatie van een jonge jongen en zijn voetbaltrainer. Een verhaal dat is gebaseerd op een ware gebeurtenis van een kennis van de schrijver. Nu jaren later krijgt Lammers het etiket: ‘pedofilie-activist’. Ja, hij schrijft over pedofilie en over LHBT-onderwerpen. So what? Gelukkig hebben heel veel anderen (schrijvers, kunstenaars, Gunay Uslu, staatssecretaris van cultuur, premier Rutte, Pen Nederland, ea) deze haatcampagne veroordeeld. Ik sluit me daar graag bij aan.

Ik lees bijna dagelijks een gedicht via het weblog van Wouter van Heiningen. Een aanrader als je van gedichten houdt. Ook vandaag schrijft hij over Pim Lammers. Ik kan het niet beter verwoorden dan Wouter. Hij voegt het gedicht ‘Wat jongens niet mogen doen’ toe aan zijn grote verzameling gedichten. Klik dus HIER.

Tzum schreef een recensie over Lammers’ dichtbundel ‘Ik denk dat ik ontvoerd ben’. Klik HIER. Mocht je zijn oeuvre eens willen bekijken klik dan HIER.

ps. In de (onze) kleine schoolbibliotheek van NSM De Walvishaai hebben we één boek van deze schrijver. ‘Hoe beroof je een bank?’ Onze kinderen lezen dat boek met veel plezier.

In de serie: BOEKEN en GEDICHTEN

Advertentie

Proost

Tags

Alcohol, BOB, Bruiswater, Bubbels, Dry January, Etentje, Familie, Heineken 0.0, Ine, Isabel, Jean Jacques, Jonge jenever, L'Chaim, Mozambique, Port, Spa Rood, Tournée Minérale, Vrienden, Zuid Afrika

Begin december nam ik me voor om na Oud en Nieuw een tijdje geen alcohol te drinken. Isabel vond dat een goed idee en zou er over nadenken om dat ook te doen. (*) Tijdens de jaarwisseling was ik thuis in Leeuwarden. 31 december dronk ik samen met Hanneke een laatste glaasje port. Met een proost richting JJ ergens op zijn eeuwige jachtvelden. Als het een jonge jenever was geweest, was er vast een ‘L’Chaim’ uitgesproken richting Ine ergens bij een kampvuurtje in de buurt van de maan. En toen werd het dus januari 2023.

Ik ontdekte pas vorige week dat er internationaal zoiets bestaat als ‘Dry January’. Ik had er nog nooit van gehoord. Dus onbedoeld was ik deelnemer aan deze ‘actie’. Ik las bijna elk jaar een alcohol-vrije periode in. De ene keer een maand, de andere keer een week of zes. Ook nu had ik bedacht om tussen 1 januari en 13 februari geen alcohol te drinken. Deels om er geen dagelijkse gewoonte van te maken en deels om mezelf te bewijzen dat ik zónder kan. Op Valentijnsdag (14 februari) toast ik samen met Isabel – met echte bubbels – op de liefde. En daarna zie ik wel wat ik doe.

Toch is zo’n alcoholvrije periode niet gemakkelijk vol te houden want mijn (Afrikaanse) omgeving begrijpt zo’n beslissing maar moeizaam. Sociale druk, weet je wel! Een etentje bij mijn schoonouders zonder alcohol is bijna als ‘vloeken in de kerk’. Een aperitiefje moet toch kunnen? Even proosten met z’n allen? Weigeren is bijna een onbeleefdheid. En proosten met een leeg glas maakt een of andere spirit boos. Hahaha. Dan maar proosten met een glas water. Ook het afslaan van een cognacje kan rekenen op afkeuring. Meestal herinnert Sr. Sampaio zich dat niet want het gaat om ‘dat moment’ en hij heeft dan al heel wat glaasjes achterover geklokt samen met zijn andere gasten. Inclusief mijn lieftallige ega.

Vorige week was Sr. Oswaldo – een vriend en buurman – jarig. Dat werd op onze veranda gevierd. Inclusief taart aansnijden en proosten met bubbels. Een traditie in Mozambique. Ik was erop voorbereid. In de ijskast stond een flesje bruiswater klaar. Een heel klein scheutje appelsap bij de Spa Rood bubbels en Koen was klaar om het feest mee te vieren. Isabel – de lieverd – had zes flesjes Heineken 0.0 voor me gekocht. Ik deed dus volop mee met slempen en ouwehoeren. Ik moet zeggen dat het alcohol-vrije Heineken bier naar ‘bier’ smaakt. Hoor ik daar in de verte Vlamingen lachen met de bewering dat Heineken naar bier smaakt? Hahaha.

Ook in Zuid-Afrika was het afgelopen dagen flink raak. Natuurlijk ná de ceremonie op het kerkhof. Ik kon daar echter gemakkelijk weigeren want ik was tenslotte de chauffeur van dienst. De BOB, weet je wel.

Het bevalt me. Ik mis het maar heel zelden. Ons dagelijks moment mét alcohol na thuiskomst van het werk is bijna een traditie geworden. Een kwartiertje samen op de veranda een biertje drinken. Of een glaasje port, gin, rum, wodka of whiskey. Wat er maar in huis is of open is. Even bijpraten. Een belangrijk moment. En daarna pas aan tafel. Nu schuif ik aan bij Isabel met een vers glas citroensap (uit eigen tuin) met veel water. Ook lekker.

Heb ik er ook profijt van? Ik weet het niet. Waarschijnlijk wel maar op de weegschaal zie ik dat niet. Ik sta ’s morgens wel veel fitter op en dat is natuurlijk fijn. Ik ga nog even door. Er staat ons nog wel een etentje te wachten op 12 februari waar ik nu al van weet dat alcohol weigeren weer een ‘dingetje’ wordt. Ik hou vol. Waarschijnlijk ga ik na het Valentijns-drankje nog even door. Ook wel prettig voor de portemonnee want stiekem geef je (ik) flink wat uit aan alcohol.

Ik denk dus dat ik nog wel even doorga …

Het is weer februari, het is weer Tournée Minérale. De Belgische variant van ‘Dry January’.

(*) Jammer genoeg deed (doet) ze niet mee. Maar wat niet is, kan nog komen. Ja toch!?

PROOST

In de nacht van …

Tags

't Hondje van de Ruyter, 1953, Dodd, Eric Holm, Josien de Graaf, Lex Maes, Marianne Haans, Neeltje Jans, Peter Adriaanse, Regisseur, Repertwaar, Schrijven, Theater, Toneel, Water, Waternoodsramp, Zeeland

Het is vast maar weinig mensen ontgaan dat er de laatste dagen veel aandacht is voor de ‘Waternoodsramp’ van 1953. Zeventig jaar geleden. In de nacht van zaterdag 31 december en zondag 1 februari 1953 voltrok zich een grote ramp. Een combinatie van hoog water, springvloed en een zware noordwester storm hadden desastreuze gevolgen. Het aantal doden bedroeg 1836 in Nederland, 307 in het Verenigd Koninkrijk, 224 op zee, waaronder 133 bij het vergaan van een Engelse veerboot en 28 in België.

Dertig jaar geleden (1993) ging de (jeugd)theatervoorstelling ‘Water’ in première op Neeltje Jans. Ter gelegenheid van 40 jaar na de ramp. Een voorstelling van het professionele Zeeuwse jeugdtheater ’t Hondje van de Ruyter’. Ik schreef de tekst en was de regisseur. De voorstelling speelden we zowel in theaters, buurthuizen als op basisscholen.

Een poëtisch verhaal over het water. De invloed van water op mensen en op kinderen in het bijzonder. Ook het verhaal van kinderen tijdens de Watersnoodramp van 1953.

Flyer en affiche – ontwerp: Lex Maes

Met de hulp van Google vond ik nog een oud krantenbericht uit de Zierikzeesche Nieuwsbode. (*)

Uit: De Zierikzeesche Nieuwsbode

En ook vannacht – in de nacht van 31 januari op 1 februari 2023 – wordt een datum die in mijn (onze) persoonlijk leven een plekje zal krijgen. Maar dat heeft dan weer niets met ‘Water’ van doen. En of het een ‘ramp’ is of wordt … nee, dat gaat te ver. Laten we althans hopen van niet …

(*) Mijn eigen ‘archief’ – met heel veel knipsels en bijna al mijn regie- en tekstboeken – belandden na mijn verhuizing in 2017 in de papiercontainer. Heel soms doet dat zeer. Nu bijvoorbeeld want dan had ik … snik.

Niet echt op vakantie

Tags

Afrika, Begrafenis, Botswana, Dinokana, eSwatini, Familie, Gauteng, Mbombela, Mozambique, Mpumalanga, Nelspruit, Noordwest, Reizen, Snelweg, Vakantie, Weekend, Zaza, Zeerust, Zuid-Afrika

Een wat verwarrende titel. Wat bedoel ik eigenlijk? Afgelopen dagen – van donderdag tot zondag – was ik (waren wij) uithuizig. Ik zou het graag als ‘vakantie’ bestempelen maar toch gaat die vlieger niet helemaal op. Laat ik eerst een kaart tonen …

Mogelijk herken je hier en daar een naam. Laat ik toch een en ander wat toelichten. Helemaal rechts (in het oosten dus) lees je ‘Complexo Aliança’. Dat is de naam van een trouwcentrum bij ons in de buurt. In Matola-Rio (Mozambique). Dichtbij eSwatini (Mbabane is de hoofdstad van Swaziland dat sinds enkele jaren eSwatini heet.) 778 kilometer naar het westen zie je onze weekend-bestemming: Dinokana. Dichtbij de grens met Botswana. (Gaborone is de hoofdstad van Botswana). Het grootste deel van de kaart (en de reis) is Zuid-Afrika. Van oost naar west doorkruisen we drie provincies: Mpumalanga, Gauteng en Noordwest.

Laat je niet te veel afleiden door Nederlandse namen. Bijvoorbeeld Ermelo en Middelburg. Steeds meer worden de oude (plaats)namen vervangen door Afrikaanse namen. Zo heet Nelspruit (de hoofdstad van Mpumalanga) nu Mbombela. Bijna alle verkeersborden en wegwijzers zijn aangepast.

Tot zover deze topografische bijdrage. Nu rest natuurlijk nog het waarom van deze ‘niet-vakantie’.

Iets meer dan een jaar geleden overleed ons nichtje Zaza. Mensen die toen al meelazen, herinneren zich mogelijk mijn stukjes (klik HIER) over haar begrafenis in Dinokana. Juist … datzelfde Dinokana van deze reis. In dit deel van Afrika is het de gewoonte om een jaar na het overlijden (begrafenis) opnieuw bijeen te komen met familie en vrienden. Vorig jaar waren mijn schoonouders (de grootouders van Zaza) in Portugal. Het was toen voor hen onmogelijk om op stel en sprong bij de begrafenis aanwezig te zijn. Isabel en ik gingen wel. ‘Een jaar later’ is dus wat eenvoudiger te plannen.

We reisden dit keer samen: mijn schoonouders, Isabel en ik. Ik was de chauffeur van dienst. Er staan zo’n 1600 kilometer meer op de teller van de auto van Sr. Sampaio. Het zijn prima (snel)wegen. Meestal tolwegen, ongeveer 25 euro toltaks (enkele reis). Over onze dagen in Zeerust en Dinokana vertel ik komende dagen nog wat meer.

Nu nog één opmerking. Natuurlijk hebben Afrikaanse mensen die in loondienst werken ook vakantiedagen (vrije dagen / vrije weken). Die dagen worden heel vaak gebruikt om familie-ver-weg te bezoeken. Bijvoorbeeld voor een bruiloft of een ceremonie één jaar later. Veel minder om als toerist op vakantie te gaan zoals wij dat doen in Europa.

Mijn achilleshiel

Iedereen die me een beetje kent weet wat mijn achilleshiel is. Ik kreeg er afgelopen week twee pijlen in geschoten. AUW AUW. Figuurlijk natuurlijk. Ik ga er geen te lang epistel over schrijven. Mijn achilleshiel luistert naar de kl#te-ziekte k.

Natuurlijk komt deze ziekte ontelbare malen voor in boeken, films en series. Meestal kan ik dat goed een plekje geven. Het is maar een film. Het is maar een boek. Maar deze week hakte het er meer in dan gewoonlijk.

Een eerste maal met …

Uncorked (op Netflix)

Een prima film trouwens. Wel een beetje een teleurstellend eind en dat heeft nauwelijks iets te maken met die rotziekte.

Echt raak was het echter met …

From scratch (serie op Netflix)

Even op adem komen. Vanavond maar even geen film of serie.

1000 vragen aan mezelf (#40)

Tags

1000 vragen, Beeldende kunst, Cultuurdag, Dirk Jan, Gregory Kurasov, Isabel, Keuken, Rolmodel, Schilderij, Toeval, Vrienden

Ik probeer de 1000-vragen-draad nog niet los te laten, dus daarom vandaag weer vijftien verse antwoorden.

761. Geloof je in toeval?

Natuurlijk bestaat ‘toeval’. Moet ik dan antwoorden: “Ja, ik geloof in toeval.”? Waarschijnlijk wel. Ik ga nu geen voorbeelden vermelden maar dat is mogelijk iets voor een andere keer. En ik heb ik die ruim 12 jaar dat ik blog, vast al eens eerder geschreven over toeval.

762. Hoeveel tijd breng je dagelijks in de keuken door?

’s Morgens ruim 20 minuten. Dan maak ik Isabels lunchbox klaar. ’s Middags 10 minuten als ik een paar boterhammen voor mezelf smeer. ’s Avonds tussen de 25 en 45 minuten, afhankelijk van wat ik klaarmaak. In het weekend is het uiteraard anders.

763. In wie herkende je jezelf onlangs?

Met Wilhelm (mijn Mozambikaanse, Noorse buurman) heb ik al bijna 22 jaar een gezamenlijke (werk)geschiedenis. Hij is 2 jaar ouder. Dus we herkennen wel wat ik elkaar … meestal een fysiek mankementje.

764. Ben je impulsief?

Vroeger meer dan nu. Zo gaat dat nu eenmaal met het strijken der jaren …

765. Voor wie schaamde je je pasgeleden?

Deed ik dat? Schamen zit niet in mijn gereedschapskoffer. Toch zeker niet bovenaan.

766. Kun je bevriend zijn met iemand van het andere geslacht?

Natuurlijk. Dat ben ik al vanaf mijn tienerjaren en dat is nooit veranderd.

Gregory Kurasov

767. Heb je een lach die je alleen gebruikt voor foto’s?

Dat zou zomaar kunnen. Sinds ik hier en daar een tand mis ben ik me dat enkel bewust als ik moet ‘lachen’ voor een foto.

768. Wie bel je als eerste als je goed nieuws hebt?

Dat zal Isabel wel zijn, denk ik. Alhoewel ik haar het goede nieuws liefs persoonlijk vertel en niet via de telefoon.

769. Wat zou je doen als je geen verantwoordelijkheden meer had?

Ik kan me daar niets bij voorstellen.

770. Vind je jezelf aantrekkelijk?

Op mijn buikje na (en dus overgewicht) denk ik dat ik ermee door kan.

771. Van wie raakte je onlangs enorm onder de indruk?

‘Enorm’ is wel wat veel gevraagd. Ik ben soms onder de indruk van goede quizkandidaten bij ‘Per seconde wijzer’, ‘Twee voor twaalf’ of ‘De slimste mens’. En Eric Ten Hag doet het goed bij Manchester United. Dat is knap. Is dit een antwoord op deze vraag?

772. Ben je een goed rolmodel?

Ben ik dat? Nee, maar ik hoop dat mijn leerlingen iets positiefs oppikken van mijn lessen en mijn verhalen.

773. Welke traditie is overschat?

Paasmaandag, Pinkstermaandag. tweede kerstdag. Onzindagen want ze hebben geen religieuze betekenis. Bedenk bijvoorbeeld: ‘Burendag’. ‘Natuurdag’ en ‘Kunst- en Cultuurdag’ als vaste vrije dagen. Dan ontstaan er zomaar nieuwe tradities.

774. Pak je je cadeautjes altijd mooi in?

Aan ‘mooi’ valt nog wel wat te verbeteren.

775. Wat vind je van het koningshuis?

O ja … een overschatte traditie zou ik zeggen.

In de serie: 1000 vragen aan mezelf

Honderd tags (2)

Tags

Bloggen, Honderd tags, Internet, Isabel, Lijstje, Meester Koen, Mozambique, Netflix, Reageren, Tags, Televisie, Trefwoorden, Weblog

Laat ik mezelf weer op gang bloggen met honderd tags. Ik gebruikte dat trucje eerder. Klik HIER mocht je dat nog eens willen lezen. Gewoon woordjes beginnen schrijven over zaken of dingen die ik de afgelopen tien dagen heb meegemaakt. Of wat me op de een of andere manier heeft beziggehouden. Bijvoorbeeld het woord ‘boekenkast’. Als ik het echt zou noteren als een tag zou er #boekenkast staan. Ik ga dat hekje niet honderd keer toevoegen. En een tag die uit meerdere woorden bestaat zoals ‘Wilbur Smith’ ga ik niet aan elkaar schrijven. In tag-land zou dat dan #wilbursmith zijn.

Je begrijpt vast wat ik bedoel. In totaal willekeurige volgorde.

Lezen. Peters Zeurkalender. Nieuwe laptop. Elektriciteit. Heet. Wraps. Airco. Regen. Spreekwoorden. Printer. Foto’s. Receptie. Residentie. Taal Actief. Perforator. Zanzibar. Brood. Benzine. Sampaio. Eau de toilette. IJsvogel. Klaslokaal. Seven seconds. Mosselen. Woolworths.

Chocolade. Alcoholvrij. Grafzerken. Gasfles. Noorse zalm. Naakt. Jan van Eyck. Per seconde wijzer. Harddisc. PSV. Kalfstong. Ontslag. Black Earth Rising. Ratten. Zwembad. Prei. Anne Frankhuis. Docentenlicentie. Diabetes type 2. Huiswerk. Printpapier. Dirk Jan. Citroenwater. Manifesto. Transfers.

Weegschaal. Buitendouche. Onkruid. Metselaars. La Gomera. Melk. Slapeloos. Lijstjes. Lunchbox. Veilig Leren Lezen. Piraten. Kaapstad. Manchester United. Reageren. Roosterwijziging. Duizend vragen aan mezelf. Cartoon. Boerenoorlog. Johannes Vermeer. Postcodeloterij. Code +. Logeerkamer. Linda Rusconi. Isabel. Schilderen.

From Scratch. Wilhelm. Statusfoto’s. Zeerust. Anjet Daanje. Budgettering. De slimste mens. Zon. Jérsica. Bruegel. Wisselkoers. Musical Moods. NSM De Walvishaai. Nederlandse ambassade. Nuit. Toekomstzorgen. Liefde. Spruitjes. Gezondheid. WC-rolletjes. NOB. Wevernest. Wielrennen. Goes. Duin.

Dat waren ze weer voor vandaag – mijn honderd tags voor deze keer. Mocht je denken ‘Daar wil ik wat meer over weten / horen / lezen.’ Schroom dan niet om dat dan in je reactie te vermelden. Ik beloof niet dat ik alles ga uitleggen maar misschien zijn er wel tzt een paar logjes uit te persen.

Gekko’s

Tags

Afrika, Gekko, Hagedis, Italië, Mozambique, Muggen, Nachthagedis, Natuur, Zwaartekracht

Ik wilde eerst de titel ‘Onze gekko’s’ gebruiken. Maar dat zou suggereren dat we een persoonlijke band onderhouden met die diertjes. Dat is niet zo. Toch horen ze bij ons optrekje in Mozambique. Ze houden van de warmte. Iets dat je elk dag ziet, valt je na verloop van tijd nauwelijks op. Zo gaat dat ook met onze gekko’s. Ze zijn er. Op de veranda, af en toe in de badkamer. Ook wel eens in de keuken, woonkamer en zelfs in de slaapkamer. Je ziet ze vooral als ze er schichtig vandoor gaan.

Ze horen er gewoon bij. Ze geven geen overlast. Eerder het omgekeerde. Ze eten hun buikje rond met muggen, spinnetjes en wormpjes.

De gekko is een  tropische nachthagedis en is de enige hagedisachtige die klikgeluiden maakt. Dat heb ik trouwens nog nooit bewust gehoord. Wat deze beestjes vooral uniek maakt is de manier waarop ze moeiteloos tegen muren oplopen en ondersteboven over het plafond lopen. Het lijkt erop dat ze met met de zwaartekracht spotten of pootjes met zuignapjes hebben. Sommige mensen zeggen dat gekko’s geluk brengen. Dat gaat dan vandaag niet op voor ons want een van onze boekenkasten is al voor de tweede keer deze week in elkaar gestort.

Afrikaanse muurgekko

Met hun bijna doorzichtige beige huidje glibberen ze over de muren, op zoek naar insecten. De hoek tussen twee muren of tussen de muur en het plafond overbruggen ze met een sprongetje, een actie die de wetten van de zwaartekracht tart. Onze veranda met veel houten balken en verstop-plekjes lijkt me een heerlijk pretpark voor hen.

Ik herinner me een camping in het zuiden van Italië (Pizzo Greco) waar veel gekko’s waren in en rondom de toiletgebouwen. Er hingen overal waarschuwingen in verschillende talen om ze vooral vriendelijk te bejegenen. “Gekko’s zijn onze vrienden. Dood ze niet. Ze eten heel veel muggen.”

Alweer over boeken

Tags

Bibliotheek, Boeken, Claudia de Breij, De acht bergen, De draaischijf, De Pruimenpluk, Dimitri Verhulst, Dolf Jansen, E-reader, Elif Shafak, Freek de Jonge, Het eiland van de verdwenen bomen, Lezen, Paulo Cognetti, Tolino, Tom Lanoye

Iedereen die me hier al een tijdje volgt weet dat ik graag (en vaak) lees. Ik lees ook graag over boeken. Ik volg dus ook een aantal blogs over boeken. Daar verschenen de afgelopen week jaaroverzichten. Dat doe ik vandaag ook maar heel beperkt. Ik las 54 boeken en luisterde naar 14 voorgelezen boeken. Dus een totaal van 68 boeken. Als ik niet was gaan tellen had ik dit waarschijnlijk ook gegokt. Eén boek per week gelezen en één boek per maand beluisterd. Dat laatste bijna altijd in de auto en af en toe tijdens het wandelen. Anders dan eerdere jaren las en luisterde ik de meeste boeken via mijn bieb-abonnement.

Ik kies elk jaar het beste boek dat ik dat jaar las. Voor het eerst kan ik niet kiezen. Dus … ik benoem twee boeken als het beste boek dat ik las in 2022.

De draaischijf – Tom Lanoye en Het eiland van de verdwenen bomen – Elif Shafak

Je kunt deze boeken het etiket ‘historische roman’ geven. Maar denk er dan wel aan dat het over 20 eeuwse geschiedenis gaat. Respectievelijk in Vlaanderen (en een beetje in Nederland) en in Cyprus (en ook wel in Engeland). De boeken zijn onvergelijkbaar.

Ook De acht bergen – Paulo Cognetti en De pruimenpluk – Dimitri Verhulst eindigen wel in de top 5. Dus geen thrillers, alhoewel ik die het meeste lees.

Nieuwsgierig naar mijn gelezen boeken? Klik dan HIER en dan vind je ook mijn andere beste boeken van eerdere jaren.

In de rechterkolom zie je mogelijk wat ik op dit moment lees en beluister.

O ja, nog een dingetje. In het vroege najaar vertelde ik dat mijn Tolino 3 Shine (mijn e-reader) gecrasht was. Via een tip van Dirk ging ik op mijn telefoon lezen met ‘ReadEra’. Dat lukte prima maar toen bedacht ik dat mijn bibliotheek-abonnement ook een lees-app heeft. Dat werkt uitstekend en die mogelijkheid gebruik ik nu het vaakst.

En dan nu het echte nieuws. Omdat mijn ‘kapotte’ e-reader stof lag te happen besloot ik dat ‘lijk’ mee te nemen naar Nederland. Mogelijk wist iemand waar ik een poging kon wagen om … je begrijpt het al. Voor de zekerheid koppelde ik mijn Tolino aan mijn laptop om de batterij op te laden. En wonder o wonder … alles doet het gewoon. Wel zijn alle gelezen boeken gewist – dus ook de boosdoener – een illegaal gekregen bundel columns van Claudia de Breij. (*)

Ik wissel nu weer af. Non fictie en jeugdboeken lees ik op papier. De rest op mijn telefoon of op mijn e-reader. Joepie.

Veel leesplezier. In de serie BOEKEN

ps. Ik vond de oudejaarsconference van Claudia de Breij erg goed. En wat had ze een adembenemend mooi rood pak aan. Ook van de show van Dolf Jansen heb ik genoten. Nu nog hopen dat ik ‘De Schreef’ van Freek de Jonge ergens online kan zien.

Overrompeld

Tags

Beeldende kunst, De Hoge Veluwe, Fernand Léger, Kröller-Müller Museum, Museum, Nederland, Otterloo, Vincent van Gogh, Vrienden, Zonnebloemen, Zundert

Het is nu bijna twee dagen geleden maar ik ben nog steeds een beetje sprakeloos. Samen met Hanneke bezocht ik dinsdagmiddag het Kröller-Müller Museum in Het Nationaal Park De Hoge Veluwe. Dat was voor mij het derde bezoek. De laatste keer was meer dan dertig jaar geleden dus is was best veel vergeten. Het was koud en het regende veel dus de beeldentuin hebben we nauwelijks gezien.

Binnen was er genoeg te zien. Een tijdelijke tentoonstelling van Fernand Léger. Meestal loop ik aan zijn werk voorbij. Ik herken het meestal wel maar er zijn altijd werken van anderen die meer aandacht krijgen. Dat was nu anders.

Kaartspelende soldaten – Fernand Léger – Kröller-Müller Museum

Maar dan liepen we door naar de vaste collectie.

“In het Kröller-Müller Museum sta je oog in oog met de mooiste Vincent van Goghcollectie ter wereld en geniet je van topstukken van moderne meesters als Claude Monet, Georges Seurat, Pablo Picasso en Piet Mondriaan. Het museum is de schatkamer van De Stijl en het futurisme, maar verrast ook met presentaties van hedendaagse kunstenaars.”

Van mijn sokken geblazen. Ja, dit gezegde gaat op voor me als ik daar rondloop. Ik luisterde deels naar de audiotour, ik las hier en daar wat extra informatie en liet me overrompelen. Dat gaat daar vanzelf.

Vier uitgebloeide zonnebloemen – Vincent van Gogh – Kröller-Müller Museum

Er hangen veel beroemdere schilderijen van Zunderts beroemdste zoon. Maar deze zonnebloemen kende ik nog niet. Of ik was ze vergeten dat kan natuurlijk ook.

Rebecca – Ossip Zadkine – beschilderd hout – Koen bij Caféterras bij nacht – Vincent van Gogh