Mijn laptop heet Lazarus

Tags

Apple, Blij, Hulp, IT-collega, Laptop, Lazarus, Nelspruit, Verrijzenis

Een overwacht vervolgverhaal. Ik schreef afgelopen weken een paar keer over mijn gecrashte laptop. En mijn bezoek aan de Apple-winkel in Zuid Afrika. De IT-specialist van de sportschool waar ik af en toe (te weinig) kom heeft mijn laptop nagekeken en heeft geprobeerd hem weer aan de praat te krijgen. Tevergeefs. iStore weigerde er naar te kijken wegens te oud (2011 update 2015). WeFix had dezelfde boodschap. “We kunnen er niets meer aan verhelpen.” Klaar voor de vuilnisbak. Gelukkig heb ik een recente backup – oktober 2018.

Mijn laptop vóór de wedergeboorte

Toevallig had Ayrton – de IT-collega van Isabel – op Facebook gezien dat wij in Nelspruit waren. Hij vraagt haar hoe ons weekend is geweest. Isabel vertelde over mijn teleurstelling waarop hij voorstelde er ook een keer naar te kijken. Hij begreep trouwens niet waarom ze dat niet eerder had gevraagd. Maar dat terzijde. Vorige week nam Isabel de ‘waardeloos geworden computer’ mee naar kantoor … en wonder boven wonder … de volgende dag krijgt zij (en ik) het bericht … hij doet het weer. Heel gewoon als vanouds. Ik begrijp er niets van. Ik geloof het zelfs niet. Ik ben opnieuw ‘van mijn melk’ zoals wij dat in Antwerpen zeggen. Blij natuurlijk maar ook verbaasd in het kwadraat. Wat? Hoe? Twee simpele vragen. Ayrton lacht ze weg. “Gewoon opstarten”. Of hij daarvoor een programma heeft gebruikt? Ik weet het niet. Alles werkt. Ik kreeg wel de raad om alles wat ik wil bewaren te kopiëren naar een externe schijf. Hij zal daarna de computer opnieuw formatteren en beveiligen. Muito obrigado Ayrton. Als ik daarna mijn MacBook Pro weer ga gebruiken noem ik hem … Lazarus.

In de serie: #18/40

Advertenties

Een eindelooze achtervolging (1)

Tags

Familie, Frans Schyvens, Lier, Sint-Gummariscollege

Dit wordt een vervolg-log. Ik leg het uit. Mijn vader – geboren in 1929 – schreef op z’n twaalfde een verhaal en met hulp van zijn oudere broer hebben ze dit verhaal laten drukken. Het boekje verkochten ze op hun school – Sint-Gummariscollege in Lier (België) – aan medeleerlingen voor 1 frank. Ik heb het boekje terug gevonden in een van de vele kartonnen dozen die mijn zus en ik onder handen hebben gehad een paar weken geleden. Ik heb het plan opgevat om het verhaal in een aantal afleveringen opnieuw te publiceren. Nu op mijn weblog. Vandaag een eerste deeltje. Vandaag typ ik de tekst letterlijk over – inclusief de oude spelling. Waarschijnlijk doe ik dat daarna niet meer want mijn spellingcorrector slaat op tilt. Bedenk dus dat dit verhaal uit het brein en de vingers kwam van een twaalfjarige tijdens de tweede wereldoorlog.

Nog een laatste opmerking. Zijn ouders (mijn grootouders) wisten hier helemaal niets van. Pas toen mijn vader en zijn oudere broer de winst (meer dan 100 frank) aan hun moeder gaf, volgde haar reactie. Een draai rond zijn oren. Maar het geld was meer dan welkom in moeilijke tijden.

EEN EINDELOOZE ACHTERVOLGING

door FRANS SCHYVENS

1e HOOFDSTUK

DE GEHEIME GANG

Een auto snort over den weg… Detective Freddy Williams. Diep in zijn binnenzak weggedoken, zit een portefeuille. Daarin een lotje van de Koloniale Loterij: Het lot van 5 millioen !!! Freddy is op weg om zijn 5 millioen af te halen, op weg naar zijn fortuin !!!

Een bocht… een snok aan de rem… krak… De auto is er leelijk aan toe… Een massa volk komt toegesneld… Ook een agent is ter plaatse… Hij trekt het portier open. Freddy ligt achter het stuur. Hij heeft het bewustzijn verloren… “Is hier een dokter?” vraagt een agent, en kijkt tusschen de menigte. Een man treedt vooruit: “Jawel, mijnheer de agent, geneesheer-inspecteur van beroep”…

Dokter John heet hij. Een groene bril, een zwarte snor en een gouden ring aan den vinger.

“Die woont niet in de stad” zegt een toeschouwer. “Misschien een dokter van den buiten, die juist in de stad vertoeft.” De agent en de dokter praten even met elkaar. Dan gaat de dokter in de auto. Daar blijft hij met Freddy alleen. Na een vijftal minuten komt hij terug buiten.

“Freddy heeft het bewustzijn verloren, hij komt spoedig terug bij” zegt hij tot den agent. De menigte druipt stilaan af. Ook de dokter is verdwenen.

* * *

De agent heeft het Roode Kruis opgebeld. Freddy wordt thuisgebracht… Twee uur later trekt hij de oogen open en komt weer klaar bij zijn positieven. Vaag herinnert hij zich het ongeluk.

Maar… de detective zit hem in het bloed. “Nu Freddy de 5 millioen gaan halen. En… geen ongeluk meer!” zegt hij bij zich zelf.

Hij wil zijn portefeuille nemen. Doch die is weg. De detective wordt bleek… Hij zet heel het huis op stelten, zoekt in alle hoeken en kanten… niets van een portefeuille… GESTOLEN !?!…

* * *

In de serie: EEN EINDELOOZE ACHTERVOLGING en #17/40

Naar Macaneta

Tags

Gidsen, Macaneta, Mozambique, Toerisme, Vissen, Vrienden

Met onze bezoekers uit Vlaanderen rijden we een dagje naar Macaneta. Er werd regen voorspeld … het werd een zonnige dag. Meer dan een foto wordt het niet vandaag … het verhaal kun je vast zelf bedenken.

Het net wordt binnengehaald. Praia Macaneta

In de serie #16/40

Driemaal Arne Dahl

Tags

Arne Dahl, Boeken, Grensgebieden, Kentucky Killer, Lezen, Misterioso, Recherche, Serie, Thriller, Zweden

In een korte periode heb ik drie thrillers van Arne Dahl gelezen. Met plezier. Deze Zweedse schrijver is bezig aan zijn derde serie. Achtereenvolgens schreef hij tussen 1998 en 2007 tien boeken in de A-Team serie. Ik las het eerste en tweede deel onlangs. Eerder las ik alle vier delen van de Opcop serie. En vorige maand ‘Grensgevallen’, het eerste boek van zijn nieuwe serie: Berger & Blom.

Ik weet dat er ook een televisieserie bestaat – met Arne Dahl verhalen – maar daar heb ik nog nooit iets van gezien. Jullie wel?

Ik heb de boeken van deze schrijver dus een beetje in de omgekeerde volgorde ontdekt. De Opcop-serie heb ik graag gelezen. Een soort Europol-team dat internationale moorden oplost.

Het A-team is een kleine speciale recherche-eenheid van de rijkspolitie – in het leven geroepen nadat het lijkt dat er in Zweden een seriemoordenaar rondloopt.

Grensgebieden krijgt op heel veel plekken een hoge waardering. Ja, het boek zit goed in elkaar maar het wordt mij allemaal wat te gruwelijk. En té specialistisch en te technisch. Dat laatste kan ik niet goed uitleggen want dan verraad ik zaken uit het verhaal. Op de kaft staat een citaat: ‘De beste Zweedse misdaadroman ooit’. Nonsens. Ik kan zo vijftien Zweedse thrillers bedenken die echt beter zijn dan dit boek.

Ik heb nog drie boeken – uit de eerste serie – op mijn e-reader staan die ik nog niet heb gelezen. Dat gaat vast nog een keer gebeuren. Maar nu even niet. Later een keer – als tussendoortje.

In de serie BOEKEN en #16/40

 

40 dagen bloggen

Tags

40 Dagen Bloggen Challenge, Bloggen, Schrijven, Vasten, Weblog

De aandachtige lezer heeft natuurlijk al lang gezien dat mijn logjes de afgelopen twee weken eindigen met #../40. Een verwijzing naar een ‘Challenge’ … teiltje … ik gruw meestal van de term ‘Challenge’. Brrr – sidder de sidder. Zowat elke week vind je wel ergens een nieuwe ‘uitdaging’. Een week zonder vlees, Eau Minerale, tienduizendstappen, Steptember, een wandelvierdaagse en ga zomaar door. Ik doe er soms aan mee of ik bedenk ze zelf. Zoals mijn ‘In 40 dagen 400.000 stappen lopen’. Dat is me trouwens gelukt.

Nu dus #40 dagen bloggen.

Foto Pixabay

Dit is absoluut niet origineel. Dit gebeurt al heel veel jaren in blogland. Meestal – net zoals nu – tijdens de christelijke vastentijd. Beginnen met aswoensdag en doorgaan tot pasen. Dit jaar dus van woensdag 6 maart tot zondag 21 april. En dan zijn er een aantal ontsnapings-mogelijkheden. Hahaha … katholieke elastieken. Je mag zes dagen skippen. Op zondag wordt er binnen de Vasten niet gevast. Er vallen zes zondagen binnen de Vasten. Daarom krijg je ook zes skipdagen die je kan inzetten wanneer je wil. Dat kan een zondag zijn, maar evengoed een dinsdag of een vrijdag.

Er bestaat zelfs een Faceboekgroep van 40-dagen-bloggers. Je kunt je abonneren op een nieuwsbrief waar je tips krijgt. En waarom ik meedoe? Ik heb niet echt een antwoord. Ik ben weer een tijdje in Mozambique en dan heb ik meestal wat meer tijd dan in het hectische Nederland. Anderen gebruiken dit figuurlijke stokje achter de deur om weer meer blog-goesting te krijgen.

Of ik die zes dagen skippen ga inzetten? Geen flauw idee. We zijn nu twee weken onderweg en daarom vind ik het tijd worden dat ik uit de 40-dagen-bloggen-kast kom.

Voorlopig gaat het redelijk gemakkelijk. En als ik het niet meer weet kan ik altijd een oud stukje herhalen in de serie ‘Op herhaling’ of weer wat vragen beantwoorden uit de lijst van ‘Duizend vragen aan mezelf’. Ook de ‘Reisfoto-challenge’ … oei alweer dat woord … blijft een mooie serie. En zo nu en dan beloof ik een ‘vervolg’ op een stukje dat ik dan meestal vergeet te schrijven. Kortom … stof genoeg. En misschien moet ik ‘De Witte Stier’ nieuw leven inblazen …

Ik weet niet wie dit idee ooit heeft gelanceerd maar Tuttefrut is zeker een voortrekker.

In de serie: #15/40

Een ontzettend grote ramp

Tags

Beira, Cycloon, Het weer, IDAI, Mozambique, Pers, Solidariteit, Verwoesting

Langzaamaan begint het door te dringen wat een verwoestende cycloon over Mozambique, Zimbabwe en Malawi is getrokken. Ik schreef er afgelopen week al over. En waarschijnlijk zal ik dat nog een paar keer doen.

Ook de Nederlandse pers pikt berichten over Idai op. Natuurlijk zijn de schietpartij in Utrecht en de provinciale verkiezingen de hoofdonderwerpen. Toch zie ik her en der vertalingen van internationale persberichten. En die liegen er niet om … Twee artikelen uit nu.nl.

“Cycloon Idai in Afrika kan uitgroeien tot grootste natuurramp ooit.” Grammaticaal een eenvoudig zinnetje maar als je de betekenis laat doordringen …

“President Mozambique vreest zeker duizend doden door cycloon Idai.” Ik denk dat dit later een veel te voorzichtige inschatting zal zijn.

Orkaan Idai: eerst kwam de storm, daarna de regen. Dit is een van de vele NOS-items – met een kort filmpje – over de ramp.

Een teken van solidariteit

In de Mozambikaanse pers worden enorme bedragen genoemd voor eerste hulp. Lees: voedsel en medicijnen. Later zullen ‘enorme’ bedragen veranderen in ‘astronomische’ bedragen voor wederopbouw. En dan bekruipt me onmiddellijk een ongemakkelijk gevoel. Ik probeer het uit te leggen. Natuurlijk zal Mozambique hulp krijgen uit het buitenland – dat lijkt me logisch. Fijn. Maar ik ben nu al bang voor het alom gevestigde principe van “Ik doe iets als ik er zelf ook beter van wordt.” Met andere woorden … corruptie.

Laat ik niet te negatief denken nu er nog zoveel onduidelijk is. Graag wil ik vrienden, familie, en bekenden bedanken die ons berichtjes sturen met de vraag of het goed met ons gaat. Ja, met ons wel. Wij wonen ruim duizend kilometer ten zuiden van het rampgebied. Maar van heel veel andere mensen – ook familie en vrienden van Isabel – weten we niets. Het is vrijwel onmogelijk om contact te krijgen met de getroffen regio.  90% van de infrastructuur is verwoest. Geen antennes, geen elektriciteit. Alles kapot. Beira, de tweede stad van Mozambique is volledig verwoest en lijkt op een oorlogsgebied. Elk gebouw heeft schade. Dan kun je je wel voorstellen wat er nog rest van de vele schamele huizen en hutten. Niets meer. Vergelijkingen met Rotterdam dringen zich op. Dit keer geen bombardement maar de natuur. Heler wijken en dorpen zijn van de kaart geveegd. Een vloedgolf van zes meter hoog. Windsnelheden van 170 km per uur. Ga zo maar door. Op Facebook en in lokale kranten verschijnen gruwelijke foto’s van de verwoesting. De eerste luchtbeelden zijn te zien.

Ik weet dat ik heel wat lezers (volgers) heb die – voor ze hier gingen meelezen – nauwelijks iets over Mozambique wisten of er überhaupt hebben van gehoord. Nu is het wereldnieuws. Ik ben benieuwd voor hoe lang. Jammer dat Mozambique pas in de ‘picture’ komt als het slecht gaat. Wordt vast vervolgd.

In de serie IDAI en #14/40

Weekendje power cuts

Tags

Djonasse, EDM, Elektriciteit, MAC, Mozambique, Nelspruit, Shoppen, Stroomstoring, Verkeer, Zuid Afrika

Als in Nederland (of België) de stroom langer dan een half uur is uitgevallen dan lees je dat de volgende dag in het plaatselijk suffertje. Is het langer dan een uur dan pikken ook de landelijke dagbladen zo’n feit op. Radio en tv maken er melding van in hun nieuwsuitzendingen. En ijverige economie-journalisten weten dan ook hoeveel zo’n power cut heeft gekost aan het bedrijfsleven.

Onze stoppenkast

Stel je voor dat zo’n nieuwsfeit in Mozambique de krant zou halen … hahaha … dan moet er een dagelijkse bijlage gedrukt worden. Het was weer raak dit weekend. En niet alleen in onze buurt. Ook in Nelspruit. Ik vertel.

Dat we zaterdag in Nelspruit (*) (Zuid Afrika) waren, heb je vast al begrepen uit vorige logjes. Om half tien parkeerden we de auto bij iLanga – een groot winkelcentrum. We brengen een bezoek aan de Apple-dokter en laten een kwartiertje later mijn laptop achter bij ‘WeFix’. Een technicus zal in de loop van de dag kijken of hij iets kan ‘fixen’. Ik spreek af dat ik rond drie uur weer langs kom. We drinken een kop koffie en vervolgens een vers sapje bij Mug & Bean. En dan … PATS / KLAP … stroomstoring. Omdat we dicht bij grote ramen zitten, hebben we er geen last van. We kunnen gewoon afrekenen. Het valt wel op dat het vrij donker is als we door de zaak het winkelcentrum inlopen. En dan wordt het duidelijk … een grote stroomstoring. Drie van de vier winkels zijn gesloten. We zien security-mensen hekken en rolluiken voor de etalages dichtdoen. Veel winkelpersoneel – herkenbaar aan hun bedrijfs-t-shirt – lopen kakelend (of app’end) naar buiten. Een enkele winkel blijft open. Zij hebben vast een eigen aggregaat. In een kleine boetiek past Isabel een jurk en raak ik aan de praat met het winkelmeisje. Natuurlijk hebben we het over de elektriciteitspanne. Voor haar blijkbaar iets gewoons. Ze meldt dat rond 13u alles weer in orde is. Ik bedank haar en zeg dat waarschijnlijk veel mensen – net als wij – dan naar Riverside – een ander winkelcentrum in Nelspruit zullen gaan. Ze lacht en ontkent want het blijkt een algehele stroom-onderbreking te zijn. In heel Nelspruit.

Eigenwijs als we zijn, pakken we de auto, rijden een kilometer of zeven om daar met eigen ogen te zien dat de jongedame gelijk heeft. Wat onderweg wel opvalt is het hele grote verschil hoe automobilisten omgaan met niet-functionerende stoplichten. In Mozambique is dat onmiddellijk chaos. Iedereen wringt zich in elk klein gaatje. Kruispunten zitten onherroepelijk vast. In Nelspruit stopt elke auto bij het kruispunt en wordt zo’n kruising heel keurig gepasseerd. Telkens één auto. Eerst van onze kant, dan van de andere kant, dan weer eentje van onze kant … enzovoort. Ik kijk mijn ogen uit. Zelfs auto’s met Mozambikaanse nummerborden houden zich aan deze regel. Petje af. En ja … 13:06 functioneert alles weer normaal. We zien de lampen aanspringen, winkels gaan weer open, het shoppen krijgt een vervolg.

En dan is het zondag in Djonasse Matola. Je raadt het al. 07:32 op de wekker en … PATS / KLAP … stroomstoring. Dat wordt een dagje dingen doen zonder elektriciteit. Lezen. Een wandeling maken. Dus geen Nederlandse les met (voor) Isabel want mijn MAC werkt niet. Geen batterij. Geen cake bakken want onze oven is elektrisch. Geen airco maar dat is niet zo erg. Het zwembad brengt verkoeling en douchen doen we later wel. Ik tap twee emmers water om eventueel de wc’s te kunnen doorspoelen. Wordt het tijd om ons aggregaat op te starten? Heel veel herrie en dat kreng zuipt benzine. Nog niet. We wachten rustig af. 15:46. Isabel ziet een straatlantaarn branden. Ik loop een rondje en zet op drie plaatsen de klok weer gelijk. De instellingen van de ijskast zijn verdwenen. Ik druk op een aantal knoppen. Het is 18c in de koelkast. Ik hoor de motor draaien. Gelukkig is het een half uurtje later weer gewoon 4c. Als we ’s avonds NARCOS 3 kijken hebben we nog een keertje hetzelfde scenario … PATS / KLAP. Dit keer maar een paar minuten.

Staat dat vandaag in de krant? Ben je gek … natuurlijk niet. De meest gewone zaak van de wereld.

In de serie: #13/40

(*) De afstand van Matola – Nelspruit kun je vergelijken met Antwerpen – Amsterdam. Het grote verschil is … de grens. Papieren voor de auto invullen (export / import) en paspoorten laten afstempelen. 

Hier blog ik over

Tags

Bloggen, Menu, Tags, Trefwoorden, Weblog

Veel gebruikte tags

Lees en kijk je mijn weblog op een pc of tablet, dan zie je waarschijnlijk drie kolommen. Of niet? Mogelijk lees je mijn blog op een smartphone. Dan vind je bovenstaand lijstje onder MENU.

In de rechter kolom zie je dus dit lijstje. WordPress inventariseert heel veel gegevens. Bijvoorbeeld hoe vaak je dezelfde trefwoorden (tags) gebruikt. Hoe vaker je een woord als tag toevoegt hoe groter dat specifieke woord verschijnt in deze onderwerpen-wolk.

Zoals je hierboven kunt zien schrijf ik vaak over Isabel, Maputo en Mozambique. Ook Vrienden, Umoja, Reizen, Familie, Culinair en Boeken zijn geliefde onderwerpen. Tuin, Thriller, Geld, Oeganda en Wyns zijn tamelijk klein weergegeven in deze lijst. Enzovoort.

Wist je dat je al die ‘tags’ in de rechterkolom (of via MENU op een smartphone) kunt aanklikken? Je krijgt dan een overzicht van alle logjes over dat bepaalde onderwerp.

Welk item uit de lijst zal ik eens wat meer aandacht geven? Kom maar op met je verzoek …

In de serie #12/40

Hartaanval, hersendood

Tags

Apple, Computer, I Store, Laptop, MacBook Pro, Nelspruit, Zuid Afrika

Heden meldt de bedroefde familie het overlijden van een trouwe familievriend. Nadat een paar dagen geleden de betreurde een acute hartaanval kreeg, heeft de Apple-dokter vandaag de patiënt hersendood verklaard. De familie was aanwezig in het ziekenhuis – i Store – in Nelspruit, Zuid Afrika. Een laatste poging tot reanimatie – bij WeFix – heeft ook niet mogen baten. De stoffelijke resten zijn met de familie terug naar Mozambique vertrokken waar zij zich beraden op de toekomst.

Slecht nieuws

De artsen van i Store weigerden de patiënt toegang in hun revalidatiecentrum. Pure leeftijdsdiscriminatie. In hun ogen is de zieke té oud en komt daardoor niet meer in aanmerking voor welke vorm van therapie dan ook. Natuurlijk is dit geen beslissing van artsen maar van het management dat geen updates meer heeft geleverd aan de kliniek. Zij adviseren … koop gewoon een nieuwe. Ontgoocheld als ik ben, weiger ik dat voorlopig. Zeg nou zelf … geen hulp willen (kunnen) bieden bij een ogenschijnlijk klein probleem is toch anti-reclame voor Apple.

Ik hoop wel dat er een grondige transplantatie kan plaats vinden. Er bevindt zich veel bruikbaar materiaal dat vast een tweede leven verdiend. Opa MAC oogt gezond maar kan wel wat opkikkers gebruiken … met muziek, foto’s, documenten van de gesneefde MacBook Pro. Het blijft tenslotte een transplantatie in de familie. Hetzelfde DNA …

In de serie: #11/40

Ondertussen in Mozambique (7)

Tags

Beira, Cycloon, IDAI, Mozambique, Natuur, Natuurgeweld, Overstromingen, Tropische storm

Terwijl de hele wereld – heel terecht – naar de verschrikkelijke moordaanslagen in Christchurch (Nieuw Zeeland) kijkt, likt ook midden Mozambique zijn wonden.

Cycloon Idai komt aan land

Een krachtige tropische storm stortte zich gisteren op Beira, de tweede stad van het land – 500.000 inwoners. De schade is aanzienlijk. Kapotte billboards, veel elektriciteitspalen zijn omgevallen waardoor er overal elektriciteitskabels in de plassen liggen. Ontwortelde bomen. Beschadigde infrastructuur en communicatie. Vernielde daken. Windsnelheden tot 170 km per uur.

Idai houdt huis in Beira

In de noordelijke provincie Zambezi werden dorpen langs de kuststrook afgesneden van het vasteland door de stormvloed. De Mozambikaanse televisiezender TVM meldt dat minstens vijf mensen zwaar gewond zijn geraakt.

Cycloon Idai in midden Mozambique

Cycloon Idai dumpte nog meer water en bracht vernietiging in gebieden waar tientallen mensen al zijn gedood en tienduizenden mensen zijn ontheemd door overstromingen in de afgelopen weken. Sinds oktober kwamen meer dan 50 mensen om het leven door overstromingen in hetzelfde gebied. Ruim 800.000 mensen zijn getroffen en hebben op de een of andere manier hulp nodig. Voor voedsel, voor onderdak. Vele honderduizenden akkertjes staan onder water en dat betekent zeer waarschijnlijk geen oogst. Dus geen voedsel. En dat schrijnend genoeg na een lange periode van extreme droogte. President Nyusi vreest zeker duizend doden. 90 % van de infrastructuur is verwoest. Lees HIER.

Zijn wij ook getroffen? Nee, we wonen relatief ver van de streek waar Idai zoveel schade heeft aangericht. Mozambique is een groot land. Ik probeer het te vergelijken en iets te verduidelijken … De afstand tussen Maputo en Beira is ongeveer 1100 km. Dat is hetzelfde als de afstand Antwerpen – Marseille.

Een dag later heeft ook de Nederlandse pers aandacht voor dit natuurgeweld. Klik HIER.

In de serie: ONDERTUSSEN IN MOZAMBIQUE en #10/40