Ik ben er weer ingetuind

Tags

Dieren, Dierenleed, Isabel, Mea culpa, Olifant, Reizen, Thailand

Ik twijfel tussen heel wat titels voor mijn stukje van vandaag. ‘Ik beken, ik ben schuldig’ of ‘Openbare biecht‘ of ‘Ik weet het, ik ben fout’. Met de keuze voor de titel ‘Ik ben er weer ingetuind’ leg ik de verantwoordelijkheid deels bij een ander. Varianten zijn ook nog ‘Ik ben d’r weer ingestonken’ of ‘Verleid en toegegeven’.

Genoeg mogelijkheden. Kom to the point Koen. Dat doe ik met het figuurlijke schaamrood op de wangen. En alvast excuses aan Marieke, Yoko, Marianne en nog veel anderen … Waar gaat het over? Nog steeds over onze Thailand-reis.

Bijna drie weken heb ik alles zelf geregeld en georganiseerd. Vliegtickets gekocht, hotels geboekt – meestal een paar dagen vooruit, de reis uitgestippeld, een auto gehuurd en uiteraard zelf gereden – bijna 1400 km, de nachtbus genomen, met taxi-chauffeurs onderhandeld over hun tarief. Enfin. Alles … nee … bijna alles. Ik kocht bij een klein kantoortje in Bangkok een dagtrip naar de ‘Floating Market van Damnern Saduak’ in de ochtend, een lunch onderweg en ’s middags een bezoek aan ‘Sampran Riverside – Rose Garden’ waarover ik al eerder blogde.

We werden opgehaald bij ons hotel. We pikten nog andere toeristen op tot het bus vol zat. Twaalf klanten. De eerste stop bij de drijvende markt. Een beetje uitleg van de meegereisde gids – dat is een beetje een groot woord voor wat hij deed. Maar goed. Na de drijvende markt – wat al bij al een groot commercieel circus voor toeristen is, vertrok het busje – met deels ander volk naar ‘Chang Puak Camp’. Ik frons figuurlijk mijn wenkbrauwen. Hoezo? Zit dat in ons programma? Ja, is het antwoord … als extraatje. Opnieuw veel volk. Een balie, een ontvangruimte en heel veel informatie borden. De bezoeker kan kiezen tussen twee soorten pistool-schieten, een film, carten, een ritje op een olifant, een inheemse stam bezoeken waarvan meisjes en vrouwen elk jaar een extra ring rond hun hals krijgen en nog wat van dat soort zaken. Of wachten op de hete parkeerplaats. Ik volg gedwee en sta voor de keuze. Ik koop twee kaartjes voor een ritje op een olifant.

Mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa. Fout, fout, fout. Ik slik mijn opkomende weerzin in. Isabel is blij verrast met zo’n extra activiteit en stelt voor om een mandje bananen te kopen. Ik weiger en een paar minuten later schommelen we op de rug van zo’n viervoeter. De drijver zit voorop met een schattig hoedje en een scherpe pin op een stok. Ik hou me stil. Ik ben d’r ingetuind maar ik ga Isabels plezier niet verpesten. Ik maak foto’s net als alle andere toeristen.

Chang Puak Camp

Links en rechts worden er foto’s van ons gemaakt die we later bij de uitgang kunnen kopen. Je kent vast dat systeem van de Efteling of andere attractie-parken. De wandeling / de rit op ‘Dombo van dienst’ duurt bijna twintig minuten. De olifanten – waar de Thai uitermate trots op zijn – lopen over smalle betonpaadjes en door een (aangelegde) waterbak. Een groot uitgevallen tredmolen wil ik het noemen.

Voorzichtig nemen ze de drie trapjes naar de waterbak. Olifanten steeple chase.

Fotogeniek maar aan de olifanten wordt natuurlijk niets gevraagd.

Ik hou me koest maar herinner me natuurlijk stukjes in kranten en tijdschriften over het dierenleed. Niet alleen hier in Thailand maar op heel veel plaatsen in de wereld. Dieren als vermaak voor mensen. Het leed achter de schermen. Ik kom er zo nog op terug. De berijders wisselen de mobieljes van hun gasten uit en maken foto’s. Ook van ons uiteraard. Voor thuis … op de figuurlijke schouw.

Ik weet niet zo gauw een onderschrift te bedenken

We lopen terug naar de parkeerplaats. En nee … ik wil niet naar tentoongestelde, inlandse mensen gaan kijken ook al wordt er bijverteld dat dat hun bron van inkomsten is. Nee, dank je.

Rondom de lunch op een andere plek ontsnap ik aan dezelfde valkuil die iets minder opdringerig was. De keuze hier is tussen een krokodillenshow – uiteraard met man die z’n kop in krokodillenbek propt, een slangenshow – met het bekende ‘gif -melken’ en ‘cobra-kussen’ en weer iets met olifanten. Nee, we wachten wel tot het busje ons ophaalt. Ook op Koh Samui hebben wij het tijger-park links laten liggen.

Dierenleed. En dieren als circusattractie. De (westerse) wereld is daar heel anders over gaan nadenken. Geen dieren meer in het circus en op de kermis. Zeker geen wilde dieren. Ik zocht even op wat de tien ‘wreedste’ dieren attracties zijn – volgens de internationale dierenbeschermingsorganisatie World Animal Protection. Ik som ze even op.

1. Olifantenritten maken – ja, heb ik gedaan
2. Tijgerselfies maken – tijgers aaien – nooit gedaan, altijd vermeden
3. Wandelen met leeuwen – nooit gedaan
4. Bezoeken van berenkuilen – nooit gedaan
5. Zeeschildpadden vasthouden – nooit gedaan, wel gezien
6. Dolfijnenshows – ja, heb ik gedaan
7. Dansende apen – enkel in het circus toen ik jong was
8. Koffieplantages met gekooide civetkatten – ja, kwamen we onverwacht langs op Bali
9. Slangenbezweerders en cobra-kussen – ja, ook op een soortgelijke manier ‘ingetuind’
10. Krokodillenfarms – ja min of meer. Een krokodillen-dierentuin in Santa Lucia, Zuid Afrika

Het bewustzijn over dieren-leed is natuurlijk ontstaan door dieren-activisten. Ik lees erover. Niet fanatiek maar ik weet het wel. En toch tuin ik er in. Maakt één of twee tickets iets uit voor het welzijn van ‘onze olifant’? Nee, natuurlijk niet. Maar heel veel minder tickets natuurlijk wel. Ik schrik van de getallen. Ruim 550.000 wilde dieren worden wereldwijd ingezet voor het plezier van ruim 110 miljoen toeristen. Ik ga hier de discussie niet voeren. Hieronder plaats ik enkele links naar stukjes op internet over dit onderwerp.

Lees meer

Ondanks bewustzijn veel dierenleed in toerisme

Toeristische attracties met dieren? Niet doen!

Meer mensen laten attracties met wilde dieren links liggen

10x Wreedste dierenattracties

Voor Isabel is dit een non-onderwerp. Zij vond het een mooi, exotisch extraatje. Ze had toch wat vragen over die pikhaak en waar ze slapen. En waarom doe olifanten geen slagtanden hebben … De discussie over dierenleed speelt hier (in Mozambique) niet. Althans niet dat ik ooit heb gemerkt. Ik besluit deze ‘biecht’ met de oproep … NIET DOEN … en ik hoop dat ik me d’r zelf aan zal houden. Ook als de verleiding groot is.

En jullie? Ook wel eens iets soortgelijks meegemaakt? Zou jij een ticket kopen? En waar ligt de grens? Een dierentuin, een safari-park. Artis? Blijdorp? Emmen? De Antwerpse Zoo? Planckendaal? Beekse Bergen? De Panda’s? Harderwijk?

In de serie THAILAND

Advertenties

Entertainment in Bangkok

Tags

Amusement, Asiatique, Bangkok, Calypso Cabaret, Entertainment, Go-go-bar, Kathoey, Ladyboy, Prostitutie, Riverfront, Rose Garden, Show, Siam Niramit, Soi Cowboy, Thailand

Dit is geen reisgids. Ik vertel enkel over onze activiteiten in- en rondom Bangkok. Er zijn heel veel sites te vinden op internet waar je gedetailleerde informatie vindt over van alles en nog wat. Ook over wat wij hebben ondernomen en hebben gezien.

Siam Niramit

Welkom bij Siam Niramit

Ik was hier al een keer eerder in 2010. De show maakte toen veel indruk op me. Ik kocht na afloop de cd. De moeite waard om nog een keer te gaan kijken. We waren ruim op tijd en dat betekent tijd genoeg om rond te wandelen in een mooi nagebouwd, traditioneel Thais dorp. Een leuke activiteit in afwachting van de show. En er is ook entertainment vooraf op de grote binnenplaats. En dan is er volop tijd om te poseren met medewerkers in kostuum. We zullen ze later terugzien in de show. Het geheel roept een Efteling-gevoel op.

Een kleine fooi wordt zeer gewaardeerd.

Het complex heeft een enorme theaterzaal. Ze claimen het grootste theaterpodium van de wereld te hebben. Plaats voor ruim 2000 toeschouwers. Het is goed georganiseerd. En streng. Een zeer nauwkeurige check van je tas. Foto- en videoapparatuur moet je in bewaring geven. Geen eten en drinken mee naar binnen. De zaal is goed gevuld. Ik schat ruim 1500 toeschouwers. Eindeloos wordt herhaald dat mobiele telefoons moeten worden uitgeschakeld. Dat je geen foto’s mag maken – ook niet met je mobieltje. We worden toegesproken in het Thais, in het Engels, in het Russisch, in het Chinees, in het Koreaans (denk ik) en in het Japans (ook dat denk ik).

En dan is het tijd voor een hulde aan Koning Bhomibol – overleden in het najaar 2016. Een mix van historische foto’s en korte filmpjes. Een soort Belgavox of Polygoon journaal zoals wij dat vroeger in de bioscoop zagen. En tenslotte wordt iedereen verzocht recht te staan voor het Thaise volkslied. Tijd voor de show …

Een foto van het programma-boek – tevens het eindbeeld van de show

Grootse decors. Mooie kostuums. Prachtige lichteffecten en een strak geregisseerde choreografie. Een reis door het oude Siam. Het begint in het Noorden in het oude koninkrijk van Lanna. Ook de Isaan en het erfgoed van de Khmer beschaving worden uitgebeeld. Religie komt aan bod. Boeddhisme en het religieuze principe van Karma.  Een grappig anklung-orkest met publieksparticipatie vormt de overgang naar het laatste deel.

Nog een foto uit het programmaboekje

De drie werelden: de Hel, het Himaphan bos en de Hemel worden uitgebeeld. Het laatste deel van Siam Niramit staat in het teken van traditionele Thaise festivals zoals Songkran en Loy Krathong.

Een mooie show. Ja. Maar ik ben minder onder de indruk dan de eerste keer. Isabel vond het prachtig. De muziek staat op een bandje. Jammer. Er wordt veel gedanst. Traditionele dansen. Ik zou het eerder mooie, elegante bewegingen noemen. Strakke groeps-choreografieën. Levende olifanten op het podium en in de zaal. Tja. Een beleefd applaus van het publiek en daarna met de artiesten op de foto – voor een fooi natuurlijk. Dat is het patroon bij alle Thaise shows die we hebben gezien.

Een aanrader? Ja hoor. Ongeveer 40 euro per persoon – inclusief vervoer van – en naar de meeste hotels in Bangkok.

Sampran Riverside (formerly Rose Garden) – Thai Village & Cultural Show

Twee weken later combineren we een bezoek aan de Floating market van Damnoen Saduak met een middagbezoek aan Sampran Riverside. Een uurtje rijden van Bangkok. Als sinds 1962 wordt deze culturele show opgevoerd door een aantal families. Ruim 150 medewerkers. Ze zijn al toe aan de derde generatie. Best uniek.

Ook hier wandel je eerst rond in een soort openluchtmuseum (Bokrijk). Huizen uit verschillende delen van Thailand. Inclusief een heus rijstveld. Her en der zijn activiteiten waar je naar kunt kijken. Een schimmenspel. Zijde weven. Soms zelf meedoen. Natuurlijk liet ik me verleiden tot bamboe-stok-dansen, iets culinairs met bananen, bloem-rijgen … Het Thai boxen, het olifantjes-kleien en de massage heb ik over geslagen.

Bijzonder vriendelijke begeleiding van een Thaise schone

Hier gaat het allemaal wat gemoedelijker. We gaan naar de theaterzaal. Best groot. Ik ben aangenaam verrast. De show begint met live muziek. Een ensemble van vijf muzikanten. Traditionele drums en diverse marimba’s. Mooi.

Bamboe-dans uit I-San. Noord-Oost Thailand

We zien veel van de workshop-begeleiders terug in de show. Een mix van kleine scènetjes. Het ochtendritueel. Vissers bij de rivier. Een processie. Stok- en zwaardvechten. Best spectaculair. Thai boxen. Vinger-nagel-dans. Bamboe-stok-dansen. Traditionele feesten. Een bruiloft.

Een Thaise bruiloft

En gedurende de hele show – bijna 45 minuten – wordt er live gemusiceerd. Daarvoor een figuurlijke pluim voor dit culturele centrum. Toch kan deze regisseur het niet laten. Ik zie nauwelijks begeestering, inleving. Het heeft geen kl#ten. No cojones. Hoe noemt Willen Nijholt dat ook alweer? Het is allemaal zo plichtmatig. Technisch waarschijnlijk goed maar ik wil meer …

Calypso Cabaret – Asiatique Riverfront

Wie Thailand zegt, denkt al gauw aan het fenomeen ladyboy of kathoey. Ook wel de derde sekse genoemd. Ladyboys zijn mensen met een mannenlichaam maar ze gedragen zich als vrouw, brengen make-up op en kleden zich zoals vrouwen doen. Ze vormen een grote en belangrijke, geaccepteerde groep in de Thaise samenleving. Meer lezen … klik HIER.

De meest bekende kathoey-show van Bangkok is de Calypso show in Asiatique. Dit luxe winkelcentrum combineert winkelen met ontspanning. Je vindt er ruim 1.500 winkeltjes, kermisattracties, restaurants enzovoort. En heb je eenmaal de zoekterm Calypso Cabaret ingevoerd op je pc, laptop of mobieltje … dan blijft er reclame verschijnen voor deze show.

Advertentie voor Calypso Cabaret

Een vooraf gekocht ticket kost 25 euro – inclusief een drankje. Het theater heeft de sfeer van een nachtclub. Het publiek zit aan kleine tafeltjes met een gratis drankje. Veel rood pluche en dito glitter- gordijnen. Sfeer-verlichting. En dan begint de show. Cabaret – niet in de betekenis van humor / standup comedy maar nachtclub-entertainment.

Welcome

Veel wisselende sferen. Bekende deuntjes en songs. Amerikaanse songs, Aziatische muziekjes. Een geisha-act. Elvis. Een Chicago-medley – All that Jazz. Mooie imitaties. Alles geplay-backt. Lip-singing en muziek op een bandje.

Ladyboys van het Calypso Cabaret

Een goed tempo. Het theater heeft geen ‘toren’ zoals dat in theatertermen heet. Dat maakt de changementen soms wat klungelig, rommelig en amateuristisch. Had ik een leuke avond?

De finale

Ja hoor. Entertainment. Niets meer, niets minder. Ze dansen prachtig en elegant. Mooi om naar te kijken. Amusant. Maar zag ik betere shows? Ja. Denk maar aan ons bezoek aan een show in Moulin Rouge in Parijs. En natuurlijk … na de show op de foto met de artiesten. Met veel lucht-kusjes en geknipper met wimpers – zeker als er wat geld wordt geschoven.

Onderschrift overbodig

Soi Cowboy

Eigenlijk hoort dit onderdeel niet echt bij dit artikel. Of wel? Soi Cowboy is een van de bekendste (beruchte) red light district straten van Bangkok. Ontstaan tijdens de Vietnam-oorlog als ontspanningsoord voor Amerikaanse soldaten. Meer info – klik HIER.

Bangkok by night

Hier hebben we geen kaartje gekocht. Wel even rondgelopen – zoals toeristen ook de Amsterdamse Wallen bezoeken. En als motto de bekende uitspraak … “Kijke kijke … nie kope”.

Soi Cowboy

Honderden meisjes en mogelijk net zoveel mannen. Bijna allemaal blank en de overgrote meerderheid 40+. De mannen dan toch. En hoe het er binnen aan toegaat – in de go-go-bars – kennen we enkel uit de verhalen …

In de serie THAILAND – BANGKOK

Street food in Bangkok

Tags

Azië, Bangkok, Damnoen Saduak, Isabel, Massaman curry, Pad krapow moo saap, Pad Thai, Reizen, Street food, Thailand, Tom Kha Kai, Tom Yum, Vakantie

Laat ik beginnen met een waarschuwing vooraf. Je krijgt honger en goesting in lekker (Thais) eten als je verder leest en kijkt. En ik beken … ik ben bourgondisch van aard. Ik bezondig me aan overdaad. Ook nu. Ik kan slecht kiezen tussen al onze eet-foto’s. Verwacht dus een uitgebreid overzicht van heel veel lekker eten. Meestal op straat. Aanschuiven bij de Thai. Een krukje, een plastic tafeltje. Langs de kant van de weg. Op een markt. Op onze hotelkamer. En af en toe in een restaurant.

Street food in Bangkok

Duizenden en duizenden eetkraampjes langs de kant van de weg. Vaak gemonteerd op een karretje. Deels is het eten elders klaargemaakt maar het meeste wordt ter plekke bereid.

Kiezen maar

De eerste dag zijn we nog een restaurant ingedoken. Maar vanaf de tweede dag aten we bijna altijd bij lokale stalletjes. Soms hebben ze een kaart met wat foto’s. Dat om de toerist te verleiden om bij hen te eten. Een menu met alleen maar Thais schrift is voor ons onleesbaar.

En zo zijn er heel veel street food karretjes

Al gauw kennen we een aantal gerechten. Pad Thai, Massaman curry, Tom Yum, Tom Kha Kai, Pad krapow moo snap, Pla Pao … Eerlijk gezegd zijn ze niet zo nieuw voor ons want we gaan – ook in Mozambique – met regelmaat eten bij Thaise restaurants.

Op elke straathoek

En als we niet aanschuiven op een bankje of krukje dan nemen we het eten mee. Meestal in plastic zakjes – dichtgeknoopt met een elastiekje. Dan krijg je d’r ook nog kruiden, piri piri, limoen en sla of kool gratis bij.

Alles gaat in plastic zakjes

En? Krijg je al zin?

Aan de basisgerechten wordt dan kip, vis, garnalen, rundvlees of varkensvlees toegevoegd. En zoals overal zie ook hier halal-kraampjes. Zij verkopen uiteraard geen varkensvlees.

Eet smakelijk Isabel

En ook ik laat het me goed smaken

We ontbijten bijna altijd in de hotels waar we verblijven. De meeste hotels bieden een ontbijt-buffet aan. En dan kun je kiezen of je ontbijt zoals ‘thuis’. Brood, corn flakes, een gekookt of gebakken ei met bacon. Of heb je al zin in veel vers fruit, glass-noodles-soep, spaghetti, garnalen curie? Ook dat vind je geregeld in de ontbijtzalen.

Doerian kraampje

In 2007 at ik voor het eerst doerian tijdens een werkbezoek op Zanzibar (Tanzania). Een bijzondere vrucht. Met een sterke geur. Je eet het zowel als gedroogd fruit als vers. Je mag geen doerian meenemen in het openbaar vervoer. Te sterk van geur. Ook zie je vaak een verbodsteken voor doerian in liften. Ik eet het maar mango blijft mijn favoriete fruit. En dat is overal verkrijgbaar. Overal vers fruit. En op heel veel plaatsen koop je vers fruitsap, shakes of smoothies.

Bij een sapjes-kraam

Keuze genoeg. Ik vond pitaja (drakenfruit) een ontdekking. Erg lekker. Isabel koos meestal een mix van mango en banaan. En als je een sapje koopt, krijg je er een klein, plastic draagtasje bij geleverd. Ook cola en fanta kun je kopen om mee te nemen, geserveerd in een klein plastic zakje met ijsklontjes en een rietje.

Af en toe lieten we ons verwennen in een restaurant met echte tafeltjes en stoelen. Je betaalt dan wel vier of vijf keer zoveel voor dezelfde gerechten.

Sea food

En als je dan voorbij een restaurant loopt waar al dat lekkers wordt getoond … dan keren we op onze stappen terug en ploffen neer. Een glaasje wijn, een verse papaja-salade en sea food. Mmm.

Vanochtend gevangen … vanavond verteerd

Zal ik dan nog even doorgaan met eet-foto’s? Ik hoorde laatst een grap. Een echtpaar verlaat een restaurant waar ze net hebben gegeten. Bij de deur vraagt de eigenaar of het hen niet was bevallen? De man antwoordt oprecht dat het lekker was. “Waarom denkt u dat we niet hebben genoten?” De eigenaar antwoordt: “Omdat u geen foto’s van uw gerechten hebt gemaakt.”

Tom yum noodle soep

Ik eet heel vaak Thaise soepen. Met stokjes en een lepel.

Tom kha goong

Isabels favoriete soep. Met kokosmelk en limoen. Meestal krijgt ze zo’n portie niet helemaal op. Geeft niet schat … ik maak het wel op. “Typical you” … is dan haar reactie.

Pad Thai (mmmm)

M’n lievelinge-gerecht – pad thai. Dagelijkse kost … om met Jeroen Meus te spreken.

Is dit een foto voor het mapje ‘Isabel’ of ‘Thai food’?

Glass noodle soep

Glass noodles. Een soort vermicelli of spaghetti maar dan doorzichtig. Ik moest op internet opzoeken hoe dit wordt bereid. Enig idee? Klik HIER. We kochten het ook een aantal maal bij kraampjes als extra gerecht. Bij vis of kip-sate-stokjes.

Meenemen naar onze hotel-kamer

Pla Pao … dineetje voor twee

Bijna alle hotelkamers – die wij hebben geboekt – hadden een mini-keuken. Soms een magnetron of een kookplaatje. Altijd een koelkast(je), een paar borden en bestek. Erg handig.

En is er dan niets zoets om te vermelden? Ja, natuurlijk wel. Mijn favoriete toetje. Sticky rice met mango.

Eten bij de wereldberoemde drijvende markt

Ruim een uur buiten Bangkok is de ‘floating market’ van Damnoen Saduak. Ook wij dobberden er rond. Camera in de aanslag maar ook de portemonnee. Ik wilde mijn geliefde zoetigheid eten op deze toeristische plek.

Sticky rice mango

50 bath voor de mango en 20 bath voor de zoete rijst. Ik ga het thuis uitproberen want mango’s hebben we zat in Mozambique.

Is uit eten gaan duur in Thailand? Daar is geen duidelijk antwoord op te geven. Op het platteland betaalden we 60 bath voor twee noodle-soepjes met kip en garnalen. En we kregen er gratis water met ijs bij geserveerd. Dat is minder dan twee euro. Gemiddeld betaalden we aan street food tussen de 150 en 200 bath. Tussen de vier en zes euro voor twee personen. In restaurants ben je al gauw 1000 bath of meer kwijt – inclusief een biertje of een glas wijn. Rond de dertig euro.

Ik ga thuis vaker Thais koken. Lekker en licht verteerbaar. En de meeste ingrediënten vinden we ook in Maputo. Ik maakte een foto van de belangrijkste kruiden – als geheugensteuntje.

Een Thais kruidenrekje

Genoeg lekkere dingen voor deze maandagochtend. Ik ga zo boodschappen doen. Ik ben benieuwd wat er in mijn mandje ligt als ik bij de kassa sta. Of ga ik toch naar de markt? Alles lekker vers.

Dag Bangkok – dag Thailand

In de serie THAILAND en CULINAIR

Venetië van het Oosten

Tags

Bangkok, Boten, Chao Phrang, Khlong, Longtail, Reizen, Riverfront, Thailand, Toerist

Mensen die al eerder in Bangkok (Thailand) waren, weten het natuurlijk. Bangkok heeft heel veel water. Een grote rivier en veel grote en kleine kanalen. Er zijn natuurlijk meer steden die pronken met het water in hun stad. Brugge, Amsterdam, Lier. Giethoorn is natuurlijk een heel ander verhaal. Een van de vele bijnamen van Bangkok is dan ook terecht: ‘Venetië van het Oosten’.

Al zolang ik me herinner, start ik een stadsbezoek graag met een algemene verkenning. En dan is een ‘Hop on – hop off’ systeem heel prettig. En handig. Vaak zijn het dubbeldek-bussen. Ik herinner me dagen in Londen, Parijs, Lissabon. In New York is een boottocht rondom Manhattan een ideale manier om die metropool te bekijken. Je hebt tijd om te kijken, wat te lezen in een stadsgids, te luisteren naar de uitleg, foto’s te maken. Ook in Rio maakten we zo’n tocht. En in Bangkok herhaalden we dit beproefde recept.

Met de BTS Skytrain naar Saphan Taksin. Een belangrijk punt aan de grote Chao Phraya rivier. Het is onze trouw-verjaardag.

Samen verkennen we de stad vanaf het water

Even later vraagt een vriendelijke man of ik ook een selfie van hen wil maken. Ik antwoord ad rem … dat dat niet mogelijk is. “Sorry, no selfie … but I like to make a photo of both of you.” Het duurde even voor zijn figuurlijk kwartje viel.

We maken veel foto’s. De boot legt aan bij beide oevers.

Historische gebouwen en hyper moderne wolkenkrabbers

Net als Venetië, is de economie van Bangkok deels afhankelijk van toerisme. Heel veel toeristen genieten van de boottochtjes op de Chao Phraya-rivier en de zijkanalen. In Bangkok kun je een mooie tocht maken – vaak in combinatie met een fietstocht – langs deze riviergrachten en zo de geschiedenis ervaren en tegelijkertijd genieten van de rust en kalmte die in de rest van de stad nauwelijks is te vinden.

Paalwoningen

En net als Amsterdam is Bangkok deels gebouwd op palen.

En op elk hoekje staat er tempel, een schrijn of een of ander Boeddhistisch heiligdom. En overal bloemen …

Aanleggen aan de andere oever

De rivier wordt druk bevaren. Allerlei soorten boten. De hop on hop off boten waar ik al eerder over sprak. Riviertaxi’s. De longtail-boten. Ferry’s van de ene naar de andere oever. De kanaal-boten – met een soort busdiensten met diverse haltes. Allerlei restaurant- en evenementen-boten. Hotel shuttle-boten. De gratis boot naar Riverfront. En daarnaast heel veel vrachtvervoer. Meestal drie of vier vrachtboten die in konvooi worden voortgetrokken door krachtige scheepjes.

De beroemde long-tail-boten

Een benzine-platform want er moet ook getankt worden.

En zoals overal in Bangkok en Thailand … portretten van de koninklijke familie. Ook bij het marine-hoofdkwartier.

Koning Bhumibol Adulyadej – overleden in 2016 – wordt nog steeds vereerd en gerespecteerd door de bevolking. De huidige Koning Maha Vajiralongkorn en zijn moeder Koningin Sirikit. De koning in Thailand heet officieel ‘Rama’. De huidige man op de troon is Rama X.

En? Met deze foto begrijp je natuurlijk helemaal de vergelijking met Venetië

We gaan de khlongs op. De zijkanalen doorheen de stad – aan beide oevers.

Uitstappen bij een van de boot-haltes

Aan de oevers een oneindig aantal winkeltjes

Een zoekplaatje

Wat zie je? Water, huizen, een kleine aanlegsteiger van beton en daarvoor een drijvende rubber-band met onderdelen van metaal. En je ziet nog net het hoofd van een man in het water. Hij duikt in het vuile, troebele water. Hij blijft lang onder water en komt voortdurend boven met stukken metaal. Fascinerend om te zien hoe deze man ‘zijn kostje’ bij elkaar scharrelt / duikt.

Een klein balkon. Een tuintje.

En dan is het avond. We gaan nog één keertje terug naar de rivier. Zonsondergang.

De terrassen zitten nog overvol. Overal ruik je lekker eten. Het wordt avond in Bangkok.

Volop vertier bij Riverfront

In de serie BANGKOK en VERVOER

I’m in Bangkok

Tags

Bangkok, Isabel, Ploggen, Reizen, Shoppen, Thailand

ทักทายจากกรุงเทพฯ

Alweer voor de vijfde keer ben ik neergestreken in Bangkok. De hoofdstad van Thailand. En zoals alle vorige keren is het warm. Heel anders warm dan in Mozambique. Daar is het meestal droog-warm of droog-heet. In Bangkok is het vochtig-heet. Ik kan het het best omschrijven als … je loopt uit een koele kamer een badkamer binnen waar iemand net een kwartier heet heeft gedoucht. Dat gevoel.

Je hoort me niet klagen hoor. Ik vind het heerlijk … en af en toe genieten van de airco in het hotel, de metro of the skytrain. Dat dan weer wel. Vakantie betekent nog altijd … reizen en lezen. En dat is precies wat ik (wij) deze dagen doe(n). En dit keer staan er veel meer ‘shopping’ dagdelen op het programma dan gebruikelijk want ik ben niet alleen. En Isabel heeft ook zo haar wensen …

Ik ga de komende dagen wat plogjes plaatsen. Dat vertelt het verhaal ook wel denk ik …

 

Mozaïeken

Tags

Cement, De val van Icarus, Hanneke Roelofsen, Internationaal bezoek, Levensboom, Lourenzo Tsenane, Mozaïek, Mozambique, Mural, Voegen, Vrienden

De volgende stap in het proces. Een aantal figuren op de muur zijn gebeeldhouwd en worden later geschilderd. Het andere deel wordt gemozaïekt. Bestaat dat woord? Ik zou het niet weten. Doet er ook niet toe. Ik laat het zien. In de afgelopen weken ben ik bij heel wat doe-het-zelf zaken en badkamer- en tegelvloer winkels langs geweest. Ik kocht tegeltjes in allerlei kleuren. Zwart, geel, blauw, groen, rood, wit enzovoort. Thuis werden de tegeltjes in kleine – willekeurige – stukjes geklopt / gehakt.

Tegeltjes in kleine stukjes gehakt

En zo kan ik nog wel even doorgaan …

Eerst wordt er een soort lijm-cement op de voorbewerkte muur gesmeerd. En dan begint het inkleuren. Puzzelen met kleine stukjes en die vast lijmen op de muur. Een nauwkeurig werkje.

Hanneke werkt aan de pilaar naast de douche.

Gewapend met een spatel lijmt ze stukjes tegel vast in de natte cement. Een soort Ravensburger-puzzel maar dan anders. Alleen hier zie je al dat ze vier verschillende kleuren gebruikt.

En het is heet in Mozambique

Terwijl Lourenço nog bezig is met de (cement)figuren gaat Hanneke rustig door met het mozaïekwerk. De assistent helpt en ruimt op waar er teveel cement naar beneden kukelt.

Hanneke begint aan de pauwenstaart.

Op de warmste uren van de dag doen we andere zaken. Als de zon bijna onder is wordt het werk aan de mural hervat. Alles ligt klaar. Een bakje met lijm-cement, de tegeltjes, een hamer, een spatel. Er wordt doorgewerkt tot het donker is. Ik plaats voldoende bouwlampen en dan is het zomaar middernacht. De volgende ochtend gaat het werk weer verder.

De val van Icarus

Er is schoongemaakt. Een nieuwe dag met dezelfde ingrediënten. Cement, spatels, lijmcement, stukjes badkamer-tegels en heel veel creatief talent.

Internationale hulp en belangstelling.

Op de foto zie je vijf mensen. Drie nationaliteiten. Nederlands, Duits en Zweeds. Tel daarbij op de Vlaamse en Mozambikaanse opdrachtgevers. Veel leven in de brouwerij. En zoals ik eerder al vertelde … ik zorg voor de innerlijke mens.

Ook Inge draagt haar steentje bij.

Een kleine woordspeling. De (levens)boom krijgt een zwarte stam. Inge – een bevlogen amateur-schilder in haar vrije tijd – helpt zoveel als kan. Vooral de vieze klusjes. Ze wast het overbodige cement (en lijm) uit de mozaïek-boom.

Een belangrijk aspect op de langere termijn

Terwijl Hanneke links bezig is met het ‘opspetterend water’ doet Lourenço een belangrijk werk – met het oog op behoud in de toekomst. Met speciaal voegsel. Elk spleetje tussen elk tegelstukje wordt opgevoegd. Het mengsel wordt als een soort extra laagje over de tegels gesmeerd. Dit om te voorkomen dat er vocht tussen de stukjes mozaïek terecht komt.

Voegen worden opgevuld

Op de foto zie je een deel van de boom met een witte laag. Met een doek worden even later de tegels weer schoongeveegd. Het voegsel blijft zitten en droogt op. Eén van de volgende dagen worden een aantal voegen nog geschilderd. Daarover een volgende keer meer.

En om het werk niet te eentonig te maken, wordt er na de lunch weer aan de andere zijde gewerkt.

Ook aan de linkerzijde van de mural wordt gemozaïekt …

En dan wordt het weer avond …

Nachtelijk mozaïek-werk aan de uiterste takken van de (levens)boom

In de serie: BEELDENDE KUNST en MURAL

Wordt vervolgd …

De volgende fase

Tags

Beeldende kunst, Beeldhouwen, Cement, Hanneke Roelofsen, Kunst, Lourenzo Tsenane, Mozambique, Mural

Opnieuw een stukje over onze nieuwe mural. Foto’s met een beetje uitleg. Hanneke en Lourenço hebben een collage op papier gemaakt van wat het gaat worden. Knip- en plakwerk – op het platte vlak. Hier en daar suggereren we een aanvulling of een verandering.

Ik laat het ontwerp zien in drie foto’s. Maar eigenlijk moet je ze van links naar rechts ‘projecteren’ op onze zwembad-tuinmuur.

Links vanaf het hokje met pomp en filter

Midden – ter hoogte van het zwembad

Rechts – rondom de buitendouche tot aan de eerste struiken

Het werk verplaatst zich nu van de veranda naar buiten. Vandaag is ook Lourenço Dois aan het werk. Hij assisteert zijn leermeester. Hanneke en Lourenço tekenen de figuren op de muur. En dat gaat met een speels gemak. Ongelooflijk om te zien hoe gemakkelijk zij dat doen. Een stok met een stukje houtskool op het topje. En schetsen maar …

Om de beurt schetsen ze de figuren op de muur.

De tekeningen staan op de muur en dan gaat de assistent aan het werk met hamer(s) en beitel(s).

Nauwkeurig hakwerk

Hij hakt stukjes cement-bepleistering uit de bestaande muur. Allemaal kleine kuiltjes. Een precies werkje. Hakken binnen de lijntjes, zullen we maar zeggen. Dit hakwerk is nodig omdat anders de nieuwe cement-laag die wordt opgebracht niet kan hechten. Het wordt gauw duidelijk – hoop ik.

Het einde van een dagje ‘hakken’

Isabel komt thuis van het werk. Bijna alle figuren zijn uitgehakt. We krijgen al een heel mooi zicht op wat het gaat worden. En zie je de weerkaatsingen links in het zwembad?

Een nieuwe dag

Cement maken

De figuren worden gebeeldhouwd met cement

Links zie je de twee Lourenço’s aan het werk. Hanneke is zo attent om ook planten en stenen te bedekken met plastic. Er worden ladders en tafels aangerukt. Ondertussen zorg ik voor de innerlijke mens.

Aan het werk bij temperaturen boven de 30c

Na het ruw opbrengen van cement volgt het nauwkeurigere werk. Beeldhouwen met kleine spateltjes, plamuurmessen en stokjes.  De figuren zijn onderling verdeeld. Hanneke en Lourenço nemen er elk een stuk of zeven voor hun rekening.

Nog even de kuit van deze schoonheid ‘cementen’ …

In de serie: BEELDENDE KUNST en MURAL

Er komt gauw een vervolg … beloofd is beloofd.

De eerste ontmoeting

Tags

Aquarel, Beeldende kunst, Hanneke Roelofsen, Lourenzo Tsenane, Mozaïek, Mozambique, Mural, Vrienden

Een nieuwe mural bij Isabel en Koen. Wat is een beter woord voor ‘mural’? Ik weet het niet zo één twee drie. Een muurschildering is een te armoedige beschrijving want het is veel meer. Muurdecoratie – gemengde techniek.  Ik denk dat ze dat zo zouden noemen in een museum of een galerie. Maar dat klinkt dan weer te steriel. Enfin … ik laat het zien. Work in progress.

Zoals het was begin februari 2018

Dit is de plaats van handeling. In onze tuin, bij het zwembad. De foto is gemaakt op een mindere dag – grijs en bewolkt maar nog steeds een graad of 28c. Maar daar gaat deze serie niet over. Wel over de samenwerking tussen Hanneke Roelofsen en Lourenço Tsenane. Wij hebben van beiden ander werk in huis. Ik toonde hen eerder werk van elkaar maar vandaag – dat was dus half februari 2018 – ontmoeten ze elkaar voor het eerst.

Lourenço en Hanneke

Hanneke vertelt uitgebreid over haar werk, variërend van schilderijen in olieverf, aquarellen, beelden in hout en brons tot grote kunst-objecten in de openbare ruimte. Op de foto zie je hoe ze samen door een boek bladeren met een deel van Hannekes werk.

Werk van Lourenço – op de tafel en achteraan

Lourenço droomt van zo’n boek. Ik ga hem daar later bij helpen, zo beloof ik. Hij heeft een stuk of twintig aquarel-schetsen bij. En ze bekijken ander werk via zijn Facebook account. Ook hij heeft zeer divers werk. Schilderijen, beeldhouwwerk, keramiek, muurschilderingen en grote werken in mozaïek. Op de achtergrond zie je een van de murals die hij twee jaar geleden bij ons maakte. Lees hierover meer als je daar zin in hebt. Klik HIER.

Hanneke schetst

En dan begint het creatieve werk. Hanneke duikt in een van haar schetsboeken. Lourenço doet alvast wat praktisch werk. Verf en papier wordt klaar gelegd. Een groot stuk karton wordt verknipt en aan elkaar geplakt.

Aquarel op papier

De twee murals van Lourenço die we al hebben, zijn volumineus. Het hele oppervlak is gevuld – iets wat je vaak ziet in Mozambikaanse / Afrikaanse kunst. Voor onze zwembadmuur willen we ook graag wat ‘lucht’ zien. Niet letterlijk maar het moet luchtig blijven. Ze begrijpen wat we bedoelen. Verder hebben we nauwelijks wensen. Nou ja … geen dolfijnen en zeesterren … Ze gaan aan de slag.

“We praten met onze handen …”

Nog even terug naar de foto hierboven – van ons zwembad. We hebben geen grenzen aangegeven. Hoe groot wordt de mural? We denken vanaf de bomen links op de foto en het betonnen hokje met pomp en filter. Tot aan de buiten-douche rechts op de foto of nog ietsje verder …

Wordt vervolgd …

In de serie BEELDENDE KUNST en MURAL

Een teaser

Tags

Bacchus, Beeldende kunst, Bellini, Breugel, Caravaggio, Dejeuner sur l'herbe, Gustav Klimt, Hanneke Roelofsen, Londen, Lourenzo Tsenane, Madonna met kind, Manet, Marc Chagall, Michelangelo, Mozambique, Mural, Nike, Parijs, Pier Francesco Mola, Tree of life

Al maanden schrijf ik – zo nu en dan – dat er een nieuwe mural wordt (is) gemaakt. Gemaakt door twee vrienden – gerespecteerde kunstenaars in respectievelijk Mozambique en Nederland. Lourenço Tsenane en Hanneke Roelofsen. Hun eerste samenwerking. Het is een origineel werk. Voor het eerst in hun carrière hebben ze  ‘geciteerd’ uit bestaand werk. Een citaat is waarschijnlijk een verkeerd woord. Laat ik het nuanceren  … ze lieten zich inspireren door bestaand werk. Dat ontstond in de dialoog tussen Hanneke en Lourenço.

Een eerste kennismaking

Er wordt geschetst. Er komen boeken op tafel. Er wordt veel gelachen. Ideeën van de kunstenaars en wensen van de opdrachtgevers. Ik schrijf dit stukje achteraf. En dan rest de vraag … wat is er eerder … de kip of het ei?

Ik voeg wat foto’s toe … inspiratie en/of citaten. De kip of het ei? Foto’s van de nieuwe mural volgen binnenkort.

Dejeuner sur l’herbe (Manet)

Gustav Klimt

Tree of life –  Een sculptuur van Mozambikaanse kunstenaars. Gemaakt van wapenonderdelen. British Museum Londen, Engeland. Wapentuig is verzameld in Mozambique na de burgeroorlog in ruil voor bouwmaterialen. Het project verzamelde bijna 600.000 wapens gedurende negen jaar. (Photo –  Graeme Robertson/Getty Images)

De val van Icarus (Pieter Bruegel)

Marc Chagall

Nike (in het Louvre)

Bacchus (Pier Francesco Mola)

Feest van de Goden met Bacchus (detail)

Bruiloft Bacchus en Ariadne (Pieter Bruegel de jonge)

Bacchus (Caravaggio)

Madonna met kind (Michelangelo) – in Brugge (B)

Madonna met kind (Bellini)

Wordt vervolg … (maar dat had je vast al wel begrepen)

In de serie: BEELDENDE KUNST

Papaja, weer iets geleerd

Tags

Afrika, Culinair, Hermafrodiet, Mozambique, Papaja, Papaya, Vruchten

We hebben een paar papaja-planten in de tuin. Bij de verbouwing is er een grote papaja-boom gesneuveld. Rondom ons huis staan er bij de buren heel wat papaja-bomen. Ook vriend Per heeft verschillende bomen. Maar zonder vruchten. Hoe zit dat?

Je hebt mannelijke planten en vrouwelijke planten. Dat is niet meteen herkenbaar. Pas als ze gaan bloeien. Er zijn mannelijke bomen, waar nooit vruchten aan komen en vrouwelijke planten die, na bevruchting, vruchten ontwikkelen – vaak dicht bij de stam. De papaja is de vrucht van een ‘meloenboom’ en wordt dan ook ‘boommeloen’ genoemd. Een papaja-boom kan al na tien maanden vruchten geven. De vruchten moeten geoogst worden als het rijpingsproces net is begonnen. Te vroeg geplukte papaja’s kunnen niet meer narijpen.

Ik krijg met enige regelmaat plantjes van Per in de hoop dat ik eindelijk een koppeltje te pakken heb. Een mannetje en een vrouwtje. De mannelijke bloemen komen steeds in grote bloem-schermen voor, de vrouwelijke bloemen staan solitair of in kleine groepjes. Ook Per had enkel, grote mannelijke bomen en bloemen … zonder vruchten. Een mannen-gemeenschap. Maar nu komt het …

Papaja in de tuin van Per

Deze foto maakte ik vanochtend. Wat zie je? Het typische blad van de papaja-boom maar ook … twee vruchten. Kijk goed. Hoe kan dat? Aan een mannelijke boom?

Ja, dat kan … een mannetje kan zich ontwikkelen tot een hermafrodiet. Een tweeslachtige bloem / boom. Ongelooflijk maar waar. Helemaal uit zichzelf. Of moet ik nu zeggen … uit HAARzelf?

Om dit proces daarna te versnellen, kap je de mannelijke / hermafrodiete boom grotendeels en dan worden de nieuwe twijgen en bloemen vanzelf vrouwelijk en dus vrucht-dragend. Ik wist niet wat ik hoorde toen Per dit vertelde.

En oorspronkelijk zaten er drie papaja’s aan de boom. We hebben er vanochtend samen eentje opgegeten. Lekker – zeker met een druppeltje citroen.