Ik schreef al eerder over het (mini) project KUNST KIJKEN. Daar komt nu KUNST SCHRIJVEN bij. Een kleine schrijfopdracht voor mijn leerlingen van groep 6, 7 en 8. Ik toon de schilderijen in willekeurige volgorde met vermelding van titel en schilder.
De dansles – Jan Steen
De Vlinderboot – Salvador Dali
Spelende kinderen in Parc Monçeau Parijs – Paul Michel Dupuy
Twee kinderen met een kat – Judith Leyster
Op grens van Mexico en de Verenigde Staten – Frida Kahlo
De Pianoles – Henriëtte Ronner-Knip
De gevelreiniger – Banksky
At the Moulin Rouge – Henri De Toulouse-Lautrec
Spelende kinderen op het strand – Louis Soonius
First Coffee Today – Paul Schulenburg
Kinderen der Zee – Josef Israëls
En wat moeten ze schrijven? Eerst drie zaken waaraan ze moeten denken als ze het schilderij zien. Daarna (minstens) 5 details die ze op het schilderij zien. En het antwoord op de vraag: ‘Wat denk je dat de schilder (m/v) wil vertellen?’ En tenslotte moeten ze kort opschrijven wat ze van het schilderij vinden.
Als extra opdracht – (alleen groep 8) kunnen ze informatie opzoeken op internet over het schilderij, het genre en de schilder. Dat moeten ze dan proberen met eigen woorden op te schrijven – niet knippen en plakken. Ook AI mogen ze niet gebruiken.
Welk schilderij zou jij uitkiezen voor deze opdracht?
Doce [zoet] Meestal gebruik ik dat woord om iets te vertellen of te vragen over een drankje of een toetje. Je kunt het woord ook figuurlijk gebruiken. Vroeger zei ik heel vaak ‘zoet’ tegen Ine. Een koosnaampje. Ik zal zelden ‘doce’ zeggen tegen Isabel. Dat heeft ook een beetje te maken met de uitspraak van dois [twee], doze [twaalf] en dose [dosis]. Alle vier deze woorden lijken verdomd veel op elkaar. Niet altijd handig.
D. Ik had ook kunnen kiezen voor: devagar – langzaam / difícil – moeilijk / diretor – directeur of regisseur / doença – ziekte / doméstico – huiselijk
Esquecer [vergeten] Jammer genoeg moet ik dit woord te vaak gebruiken. Esqueci – ik ben het vergeten. Bijvoorbeeld omdat ik me iets niet meer herinner. Een afspraak, een belofte, een gesprek van een tijdje geleden. Isabel wijst me daar graag op maar ik weet zeker dat ze niet altijd gelijk heeft. Boodschappenlijstjes maak ik meestal van te voren om niets te vergeten als ik door een supermarkt dwaal. Rondom mijn computer en printer plak ik gele briefjes om zaken (afspraken of voornemens) te onthouden. Nog niet om meneer Alzheimer buiten de deur te houden.
E. Ik had ook kunnen kiezen voor: empregada – medewerker of huishoudelijke hulp / engordar – dik worden / então – dan / escada – ladder / escola – school / escritório – bureau of werkkamer / espírito – geest / estar – zijn / exato – juist / esquerda – links
Frango [kip] In bijna alle landen in de wereld wordt er kip gegeten. Mozambique is daarop geen uitzondering. Integendeel. Er zijn heel veel traditionele gerechten met kip. Mmmm. Het is dus niet verbazingwekkend dat wij kippen hebben. Deels voor de eieren maar ook voor het beest zelf. Eerst zullen de haantjes de weg vinden naar de keuken en daarna naar ons bordje. Jammergenoeg vind je in de supermarkt meer en meer plofkippen. Geen goede ontwikkeling.
F. Ik had ook kunnen kiezen voor: fácil – gemakkelijk / falar – spreken / fantástico – fantastisch / fazer – doen / feliz – gelukkig / férias – vakanties / festa – feest / fiambre – ham / folha – blad / fim de semana – weekend / fome – honger / filho – zoon
In reacties op mijn eerste Portugees ABC’tje las ik dat lezers het leuk vinden om woorden te herkennen uit andere talen. Dat zal bij deze woorden ook wel gebeuren, denk ik zo.
Verschillende keren heb ik hier op mijn weblog een ABC’tje gebruikt. Een soort trucje om mezelf aan te sporen 26 stukjes te schrijven rondom één thema. In 2015 gebruikte ik daarvoor de titel: Travel Tag: ABC’tje. In vijf afleveringen schreef ik veel over mijn reizen en vakanties. In 2020 begon ik dapper aan: Mijn jeugd ABC-tag. Ik vind maar vier stukjes terug, van de A tot de L. Dat draadje zou ik toch nog een keertje moeten oppakken, vind ik nu. Ik was het totaal vergeten.
Door mijn DITJES en DATJES van gisteren (het ineen flansen van zomaar wat kleine stukjes) kwam ik op het idee om 26 Portugese woorden te gebruiken. En daar dan iets over te vertellen. Niet in het Portugees maar in mijn eigen Nederlands-Vlaams. Ik zie wel waar het schip strandt.
Amanhã [morgen] Een grote keukenla is gisterochtend uit zijn rollers gelopen. De la is waarschijnlijk te zwaar beladen. Ik probeerde het zelf te herstellen maar dat gaf ik al gauw op. Ik liep naar de grote doorgaande weg want daar zit de werkplaats van een schrijnwerker. Ik legde het probleem uit. Omdat ik ook nog een andere klus voor hem heb, vroeg ik of hij kon komen kijken wat er mis is met die lade. Met de lade zelf is niets mis, wel met de ijzeren glijders. Ook de la daaronder zal het waarschijnlijk binnenkort begeven. We lieten die ladekast maken in 2013. We spraken een prijs af. Ik gaf hem alvast wat geld voor de ijzeren materialen die hij niet op voorraad heeft. “Kan het morgen klaar zijn?” [Daar is dus eindelijk: amanhã]. “Jazeker, ik ben er om 10 uur.” Vandaag dus. Hij kwam om iets na twaalven om te constateren dat hij de verkeerde schroevendraaier bij zich had. “Kan het morgen?” vroeg ik. Dat is wel een nationale feestdag. Hij knikte ja maar ik zag toch veel meer nee. “Is maandagochtend beter?”“Ja, veel beter.”
Onze nog niet herstelde ladekast in de keuken
A. Ik had ook kunnen kiezen voor: amor – liefde / alugar – huren / arranjar – herstellen / aniversário – verjaardag / arroz – rijst / atras – achter / agradável – prettig, plezant
Beijo – Beijinho [kus – kusje] Een woord dat ik – en heel veel anderen – verschillende keren per dag gebruiken. Telefoongesprekken – zeker die van Isabel – eindigen heel vaak met: beijo. Behalve de fysieke nachtzoen zeggen we ook: “beijo”gevolgd door “boa descansa” [welterusten]
B. Ik had ook kunnen kiezen voor: bom dia – goedemorgen / barato – goedkoop / barba – baard / bonita – mooi / boca – mond / bebida – drinken / brincar – spelen / bolo – taart
Coisa [ding] Ik kies hier in dit ABC’tje met opzet woorden die ik elke dag gebruik. En coisa is zo’n woord want ik weet dikwijls het echte Portugese woord niet (beperkte woordenschat) en dan zeg ik maar: “essa coisa” [dit ding]. Er zijn heel veel woorden in het Portugees die beginnen met een c, meestal uitgesproken als een k van bijvoorbeeld KOEN.
C. Ik had ook kunnen kiezen voor: cadeira – stoel / caixa – doos / calor – hitte / caminhar – wandelen / candeeiro – lamp / caro – duur / cartão – (bank)kaart / casal – koppel (echtpaar) / carpinteiro – schrijnwerker
Nawoord: Is het niet een tikketje saai en oninteressant? Het moet geen Portugese taalles worden! Dat beloof ik. Ik zal me meer focussen op de verhaaltjes zoals hierboven over de schrijnwerker.
Ergens in de digitale ruimte zweven drie logjes van me. Ook de reactie van Omabaard is verdwaald tussen de eindeloze reeks nullen en enen, op zoek naar een leesbare landingsplaats op dit weblog. Ik was … weer maar eens … (bijna vier dagen) afgesneden van mijn Movitel-kabeltje. Dat betekent in gewone mensentaal: geen internet. Bellen, klagen, nog een keer bellen, langs gaan op een Movitel-kantoor … het duurde tot vanochtend. Twee technici vertelden me dat het probleem ergens op straat gerepareerd moest worden. Daarna ben ik weer … het mannetje. Nou ja … ik ben weer online. Nu nog proberen om vier dagen (financieel) gecompenseerd te krijgen. We gaan het zien.
Het werd dus ook flink bijlezen. Hier op WordPress, op Polarsteps, op Facebook en een beetje op X. Het nieuws had ik op mijn mobieltje gevolgd. Ook 58 nieuwe e-mails vroegen om aandacht. Jacques K, schreef een leuk verhaaltje op zijn Facebook-pagina.
Het raadsel van de kamelen. Een vader laat 17 kamelen na aan zijn 3 zonen met de volgende formule in zijn testament: “Ik laat al mijn kamelen na aan mijn drie zonen. mijn oudste zoon krijgt de helft, mijn middelste zoon ’n derde en mijn jongste zoon ’n negende deel.”
De zoons rekenden en rekenden maar kwamen er niet uit. Toen kwam er een handelsreiziger voorbij aan wie de zonen hun probleem uitlegden. “Nou dat is simpel” zei de man. “Kijk ik zet mijn kameel even bij die 17 van jullie. Hij heeft wel wat rust verdiend. Nu wordt het veel eenvoudiger. Wie van jullie is de oudste? Jij krijgt de helft van 18: dus 9 kamelen. En jij als middelste zoon: ’n derde deel: dat is dus 6 kamelen. En jij als jongste krijgt een negende deel: 2 kamelen. Tevreden? En kijk: wie blijft erover? Jazeker, mijn trouwe kameel. Wees Uw vader dankbaar. Ik groet U!” En hij verdween.
Een mooie gedachte: iets van jezelf toevoegen waardoor we makkelijker kunnen delen en dan zo dat je jouw eigen bijdrage niet kwijtraak.
Dat ik graag en veel lees is jullie vast bekend. Ik heb het in dit stukje niet over boeken. Na vijf dagen een laptop zonder batterij was het niet evident om mijn WordPress-reader te activeren. Dat lukte vandaag wel. Joepie. Sinds afgelopen zondag (of maandag) was ik afwezig. Ik wilde het woord ‘dood’ niet gebruiken want dat klinkt enorm overdreven.
Ik was vandaag blij dat ik weer wat kon bijlezen op de blogs van collega-bloggers. Het nieuws lees ik wel op mijn mobieltje. Blogs, X-Twitter en Facebook wil ik NIET op mijn telefoon zien. Een soort van … principe. Voor wat het waard is!
Ik volg ongeveer 25 collega’s. Gelukkig publiceren zij niet elke dag een stukje want dan zou er niet tegen aan te lezen zijn. Op donderdag is het fijn dat Toos haar (kunst) week-verhaal publiceert. Eric doet dat trouw op zaterdag. Rietepietz, Omabaard, Thomas Pannenkoek, Suske, Max, Groengenot, Afanja, Wanda, K, Anuk, Rob A, Mies, Papillon60, Gerbie, Karel, Beaudino, Soof, Kathleen, Ximaar, Djaktief, Wizzewasjes, Matroos Beek, Annelies en Sandra (*) doen dat meestal een een paar keer per week. Ik volg ze graag en reageer … als ik denk dat ik iets heb toe te voegen.
In dit lijstje mis je waarschijnlijk Liesbeth Apenstaartje. Uitgerekend op mijn verjaardag meldde ze (afgelopen woensdag) dat ze haar blog-pen (voorlopig) aan de wilgen hangt. Snik. Heel jammer. Ik lees/las haar stukjes graag. Vaak omdat ik haar opinies over zaken deel. En ik kreeg van haar regelmatig goede tips over boeken en musea. In de reacties op haar stoppen schrijft bijna iedereen: “Bloggen is geen verplichting.” Zo is het.
Twijfel ik zelf om door te gaan? Heel soms maar hoofdzakelijk nee. Maar ik weet wel dat ik regelmatig in herhaling val na 12 jaar bloggen. Een soort … sorry daarvoor.
(*) Ik weet dat ik nu bloggers vergeet die ik volg. Dit is dus GEEN volledig overzicht.
En zo begint de reis van Azina. Ze zal de Nijl (Goud, Blauw en Wit) bezoeken. Ook komt ze terecht bij de Congo, de Niger en uiteindelijk belandt ze op een indaba (geheime vergadering) van alle Afrikaanse rivieren en zal ze haar geliefde broer weer in de armen sluiten.
Bijzonder om te vertellen is dat zeker tien van de toen jonge artiesten (spelers, dansers, muzikanten) van toen (2009) vandaag zeer gewaardeerde professionals zijn. Bijvoorbeeld het meisje die de rol van Azina speelde, was toen 14 en vandaag kennen veel mensen haar als Emma Heesters, een populaire Nederlandse zangeres.
Het was fijn dat ik mijn toenmalige projecten (UBUNTU in Goes en UMOJA in Afrika) met elkaar kon verbinden. Drie zeer getalenteerde Zimbabwaanse danseressen (v) en een Mozambikaanse muzikant maakten deel uit van de cast. Op YouTube staan er heel wat filmpjes van die voorstelling. Mij was het gisteren en vandaag meer te doen om het stripverhaal.
Ik val voortdurend in herhaling op mijn weblog, vrees ik. Ik schrijf over boeken (gelukkig bijna altijd over andere boeken – oef). Ik schrijf over sport zoals de afgelopen dagen. Ik schrijf persoonlijke verhaaltjes over ergernissen die meestal de tag #bureaucratie meekrijgen. Ik schrijf over mijn (verdeelde) leven in Nederland en Mozambique. Ik laat privé niet het achterste van mijn tong zien. Ik schrijf met enige regelmaat iets over beeldende kunst. Ik vertel dat ik graag naar theaters en musea ga. Af en toe geef ik een inkijkje in mijn kokkerel-kunstjes. Toch heb de vrees dat ik in herhaling val. Zoals met de mededeling dat ik van strips … nu twijfel ik of de tegenwoordige tijd of de verleden zal gebruiken … hou / hield. Het is allebei waar. Op Facebook ben ik een enthousiast volger van een groep die STRIPKNIP heet. Ik zie veel moois passeren. Nieuwe uitgaves en veel nostalgie. Wat ik nog nooit heb verteld is mijn uiterst bescheiden bijdrage aan een strip. Echt waar. Ik leg het uit …
In 2009 werd het zomerspektakel UBUNTU opgevoerd in het kader van GOES AFRIKA (2009). Ik had de artistieke leiding en schreef het verhaal en de tekst. Mijn vriend Ton schreef de liedjes, Albert-John componeerde de muziek, Lia was de choreograaf van dienst en Ludo was de muzikaal leider. Gerda maakte prachtige kostuums en Rob verzon een spectaculaire scenografie. Willian, Albert en Cock verzetten bergen logistiek werk om alles in goede banen te leiden. Een bijzondere voorstelling op- en rondom het water van het Goese Meer. Nu een woonwijk.
Veel aandacht ging toen naar de millenniumdoelen 2015. Oa. ‘Bescherming van het milieu, schoon water voor iedereen‘. WATER was het vertrekpunt van mijn verhaal. En ik wilde absoluut geen Goesenaren zwart schminken om Afrika te verbeelden. De Zwarte Pieten discussie was toen nog geen hot topic. Dus de belangrijkste personages in mijn script werden de rivieren van Afrika zoals de Nijl, de Congostroom, de Niger, de Oranjerivier enzovoort. Een meisje ging op zoek naar haar verdwenen broer die ooit was verzwolgen door het water.
Het gemeentelijke magazine (Samenspel) van Goes heette dat jaar tijdelijk: UBUNTU – magazine over het Goes Afrikajaar.
SAMENSPEL – magazine over het Goes Afrikajaar
Ik wijs jullie graag op de striptekening op het blad hierboven. En op de aankondiging ‘Zo begint Ubuntu’. De redactie van het blad had namelijk de openingsscène van mijn theatertekst aan de Goese striptekenaar Danker-Jan Oreellaten lezen. Met de bijkomende vraag: ‘Maak van deze tekst een stripverhaal’ van drie pagina’s. Als voorproefje voor alle Goesenaren …
Op de eerste tekening zien jullie de vertellers van het verhaal. Drie Goesenaren met Afrikaanse roots. Wij herkennen ze goed want Danker-Jan had ons een foto van de acteurs (m/v) gevraagd. Daarna begint het (mijn) verhaal. Klik eventueel op de tekening dan zien jullie waarschijnlijk alles wat groter. Of een smartphone hiervoor een geschikt medium is, weet ik niet.
De afgelopen weken heb ik weinig geblogd. Ik maakte het me gemakkelijk door plogjes (foto-logjes) te publiceren. Tien foto’s als verslag van tien dagen. Als het leven weer meer de geëigende paden betreedt is zo’n foto-oplossing niet meer van zelfsprekerd. Vooral bij gebrek aan dagelijkse foto’s. Héhé. Met enige regelmaat – vooral ’s nachts – bedenk ik een onderwerp om over te bloggen. Als ik dan ga zitten om zo’n idee uit te werken, blijft het beeldscherm angstvallig leeg. ‘Wat bedacht ook alweer?’ Laat ik daarom alvast enkele titels opschrijven van stukjes die ik mogelijk de volgende dagen (weken) ga uitwerken cq produceren. Waarschijnlijk krijgen ze andere titels. Ik zie wel. In willekeurige volgorde:
Politiek en actualiteit op onverwachte plaatsen
Ontdekkingen bij de Verbeke Foundation
Perseus (6) en meer
Ovide en de Punica-oase
1000 vragen aan mezelf (#42) en meer
Lezen en Luisteren (#7) en meer
Koen maak je m’n schoen
Herstel van onze murals
Zeeslag en Oxo
NS OV-gedoe
Ik ben benieuwd wat ik ook daadwerkelijk ga beetpakken. Ik weet het nu nog niet, we gaan het zien.
Toen ik de titel van dit stukje ‘De draad weer oppakken’ bedacht, vroeg ik me af waar deze uitdrukking vandaan komt. Vast iets met breien of haken …
Dus even googlen. Ja toch? Ik zie meteen een lijstje met wel acht spreekwoorden met ‘De draad’.
de draad kwijt zijn (= de loop van het verhaal niet meer kunnen volgen)
de draad van Ariadne (= middel om klaarheid te scheppen in een ingewikkeld iets)
de draad van het verhaal opnemen (= het verhaal of de taak verderzetten op de plaats waar eerder gestopt was)
de rode draad (in een verhaal of betoog) (= het centrale thema, hetgeen waar steeds weer op wordt teruggegrepen)
ergens mee voor de draad komen (= zeggen wat de precieze bedoeling is)
tegen de draad ingaan (= het er niet er mee eens zijn en er tegen in gaan)
tot op de draad versleten (= helemaal versleten)
van de naald tot de draad (= tot in het kleinste detail)
Ik heb het dus over de derde uitleg. Nummer 1 overkomt me regelmatig. Over nummer 2 heb ik al eens geschreven in mijn hervertelling van Daedalus en Icarus. Nummer 4 (de rode draad) vind ik een interessant gegeven. Freek de Jonge is daar een meester in. Bij nummer 5 tot 8 kunnen jullie vast zelf iets verzinnen.
ps. Het te trage internet in Mozambique is geen stimulans om lekker aan het werk te gaan. Grrr. Ik was verwend in Nederland, ik weet het.
Mijn iMac zit al jaren opgeborgen in een doos. Te oud om nog actuele updates te krijgen. Ik werk nu al weer jaren op een MacBook Pro. Een laptop van Apple. Steeds trager en de batterij heeft veel van zijn kracht verloren. Op mijn werkkamer is dat geen probleem want dan zitten de stekkers keurig verbonden met de printer en het elektriciteitsnet.
Mijn mobiele telefoon gebruik ik bijna nooit om iets te schrijven. Ja, whatsapp-berichtjes, dat wel. Maar geen mails laat staan logjes. Daar gebruik ik altijd mijn laptop voor. Hierboven zie je mijn bureaublad. En wat valt het meest op? De duinen. Ja toch? Sinds 14 januari 2019 is dit mijn bureaublad. De dag dat mijn jongste kleindochter werd geboren. En hoe heet zij? DUIN.
Mochten er nog vragen zijn over iets dat je ziet op de foto – dus op mijn bureaublad – aarzel dan niet en reageer. Waarvoor alvast dank.
Dit is #4 van acht dagen na elkaar een logje publiceren.
Mijn ochtenden zijn (meestal) gevuld met lesvoorbereidingen, huiswerk en toetsen nakijken. Zo ook vandaag. De leerlingen houden in een map een leesdagboek bij en ook al hun schrijfopdrachten. Afgelopen week kregen ze als (schrijf)opdracht een onderschrift te bedenken bij een tekening. Ze moesten ook opschrijven (beschrijven) wat ze allemaal op die tekening zien. Ook de details. En de belangrijkste opdracht: ‘Schrijf een (toneel)dialoog’ n.a.v. die tekening. En dat driemaal.
Om het voor jullie ook wat visueler te maken voeg ik de drie tekeningen toe.
Tekeningen: Michiel Wijdeveld
Ik ben benieuwd wat ze verzonnen hebben. Als je op de tekeningen klikt zie je ze uiteraard wat groter.
Dit was #2 van acht dagen na elkaar een logje publiceren.