Ik kijk nog even achterom (#3)

Tags

Augustus 2020, Bloggen, Boeken, Lezen, Terugkijken

Wat was er eerst: de kip of het ei? Je leest het hieronder …

Alweer voor de derde keer een (overzichtelijke) terugblik op de voorbije maand. Nog steeds bevindt de wereld zich in de grootste pandemie sinds de Spaanse griep. Corona / Covid-19. Uiteraard waren hongersnood en heel veel oorlogen minstens zo desastreus voor de menselijke soort. 2020 gaat ongetwijfeld de boeken in als een bijzonder jaar. Natuurlijk wegens de ziekte maar zeker ook wegens de maatregelen die de maatschappij ook ten dele ontwricht. En de polarisatie die steeds meer toeneemt. Virus-waarheid contra overheid. Complottheorieën. De eeuwig durende zwarte piet discussie. En uiteraard Trump – Biden of de tot op het bot verdeelde Verenigde Staten.

GEKEKEN 

Dynastiy Netflix. We waren de hele maand zoet met de remake van Dynasty in de 80’er jaren. Een soap dus. In het Portugees beter bekend als: novela. Niet persé mijn lievelingsgenre (en dat is een understatement). Maar na flink wat series over gestoorde moordenaars en getroebleerde politie-inspecteurs was het fijn om wat luchtigers te zien … vond Isabel. En je zult het niet geloven … we zagen alle 64 afleveringen die tot nu toe zijn uitgebracht. Zucht. Dat heb ik ook weer overleefd. Je kunt het zo gek niet bedenken: moordaanslagen, plastische chirurgie, gijzelingen, honderd faillissementen, bruiloften, schijnhuwelijken, list en bedrog, onbekende exen en kinderen die plots opduiken, uiteraard ook een homo-huwelijk (we zijn tenslotte in 2020). Het zit er allemaal in. Geloofwaardig? Natuurlijk niet. Alles over the top met veel glitter en glamour en een heel hoog tempo. Een maand alleen maar Bouquet-romannetjes op de buis. “Genoeg is genoeg”. Was het niet VDB die dat ooit in twee talen zei? Of zei hij: “Te veel is trop en trop is te veel”? Tijd voor iets anders, dat is zeker.

De Slimste Mens Een dagelijks plezier, meestal kijk ik dit programma via BVN. Ik begrijp volkomen dat dit programma bijna twee miljoen kijkers trekt. Het is zeer onderhoudend. Een kwis-niveau dat ik probleemloos aan kan.

De Ronde van Frankrijk. Oude liefde roest niet. Al zolang ik me kan heugen verheug ik me op het nieuwe wielerseizoen. Voor het eerst een ‘Ronde van Frankrijk’ (met eerbied schrijf ik het met een hoofdletter) in september. Laat ik een top vijf voorspellen. 1. Primoz Roglic 2. Egan Bernal 3. Tadej Pogacar 4. Tom Dumoulin 5. Richard Carapaz en verder eindigt Bauke Mollema op plaats 10 Ps. Dumoulin had kunnen winnen maar hield zich keurig aan de team-afspraken bij Jumbo-Visma.

Trevor Noah De Zuid-Afrikaanse presentator van The Daily Show op NBC. Al sinds het begin van de corona-crisis kijk ik naar zijn vlogjes via Twitter of YouTube. Gisteren keken we weer eens naar een volledige theatershow (uit 2015). Veel herkende ik uit de show die ik een paar jaar geleden zag in de Ziggo-dome (Amsterdam). Ik vind hem top.

GELEZEN

Grof wild – Desmond Bagley. Opnieuw een ‘oudje’ met veel plezier herlezen. Over een miljoenen-erfenis waar een geurtje aanzit. Een groot deel van het boek speelt zich af in Kenia. 

De man zonder verleden – Desmond Bagley. De titel zei me niets meer. Maar al gauw herkende ik het decor: een stuwdam / stuwmeer in aanbouw. Ik las het boek lang (lang) geleden. Een traditionele Bagley-held, een dame, slechteriken en nog helemaal geen mobiele telefoon of Google Maps. Spannend – niets meer en niets minder.

Duister lot – David Baldacci. Ik had tot enkele weken geleden nog nooit een boek van deze veel-schrijver gelezen. Nu dus wel. Ook nu weer een oudje. Een arm meisje met een baby en een foute vriend laat zich verleiden tot vals spelen met de nationale loterij. Hoe ze vals speelt weet ze niet. Ze wint. Als jonge miljonaire reist ze van het ene land naar het andere. Steeds op de vlucht uit angst voor ontmaskering. Na tien jaar keert ze terug naar de Verenigde Staten. Dat had ze beter niet kunnen doen. Spannend maar minstens 150 pagina’s te veel van het goede. Een beetje bondiger mag ook. Voorlopig begin ik nog niet aan een tweede Baldacci.

De onthoofde stad – Hans Mantel. Hoe dit boek op mijn e-reader terecht kwam, weet ik niet meer. Waarschijnlijk omdat het maar € 1,99 heeft gekost. Dit is het slechtste boek (thriller) dat ik de afgelopen jaren heb gelezen. Ongeloofwaardig. Een vreemd verzonnen land en steden. Voorspelbaar. Een soort langdradigheid en dan weer veel te veel op één dag. Platte karakters. Ik heb het – tot mijn eigen verbazing – uitgelezen.

Onder de paramariboom – Johan Fretz. Gelukkig zit er ook een mooi boek in de oogst van augustus. Het boek stond al ruim een half jaar in mijn digitale wachtkamer te wachten. Toen verscheen de auteur als kandidaat in De Slimste Mens. Dus gauw zijn boek weer opgeduikeld. Een erg fijn boek. De schrijver op zoek naar zijn lang ontkende Surinaamse roots.  Erg mooi. Een ontdekking.

Nek aan nek – Dick en Felix Francis. Ook een koopje. Een typische Dick Francis (een paarden-detective) die ik nog niet had gelezen. Zelfde concept als al zijn vorige boeken. Dit keer met een sterren-kok en een intelligente alt-violiste in de hoofdrollen. Lekker op zaterdagochtend beginnen en op zondagmiddag de laatste (denkbeeldige) pagina omdraaien. Heerlijk. Op naar een volgend boek en september mag wat meer kwaliteit hebben.

GEDAAN

Ik zou de tekst van juni of juli kunnen kopiëren en hier weer plakken. Niets bijzonders dus. Online lesgeven. Lezen. Netflix kijken. Beetje rommelen in huis en tuin. Meestal zelf lekker koken en één keer uit eten geweest. Een gepland weekendje hebben we wegens ongunstige weersvoorspelling uitgesteld naar later. Wie weet in september. Ik ben gevorderd tot dag #23 in mijn Facebook-serie: ‘GHIDFN’ inclusief een gedicht.

En ik heb me twee keer laten verleiden om toch te reageren op in mijn ogen controversiële Facebook berichten. Het liefst vermijd ik FB-discussies en scroll gauw verder als iets me niet bevalt.

NOG IETS EXTRA OM TE VERMELDEN

Een lang gekoesterde wens heb ik in vervulling laten gaan. Ik wilde weer kippen.

Hoenderhof Schyvens

Dat is geleden van eind 1989 in Wyns. Isabel is / was bang voor stankoverlast. Onze tuin is groot genoeg dus het kippenhok staat niet dicht bij het huis. Een vriend kwam helpen en nam iets te vlot de touwtjes in handen. Het hok is iets te veel een hondenhok geworden maar dat is een detail. Ik doe later nog een paar aanpassingen. Zes kippen en een haan scharrelen de hele dag rond. Niet alleen in de kippenren maar ook in de tuin. Ik geniet van al het leven op hoenderhof Schyvens. Isabel is nog sceptisch. Dat verandert vast als er meer eitjes worden geproduceerd. Zoals je op de foto helemaal bovenaan dit stukje kunt zien … een blij ei. En in dit geval heeft Yvonne gelijk … hier was de kip er voor het ei.

GEBLOGD

Wielrennen 2.0 Ondertussen weten we dat Wout van Aert vier prachtige wielerwedstrijden heeft gewonnen en is hij met overmacht de wielerkoning van augustus 2020.

Iets van vroeger (#1) Over mijn eerste, houten bureautje.

Arm Libanon Wat een verschrikkelijke ramp in Beiroet – in een land waar de burgers het toch al zo moeilijk hebben.

De waan van de (mid)dag Een middagje Twitteren en tweets lezen …

Te laat is te laat De letter van de wet.

Moederkesdag Een vrije dag. Weet de jeugd (in Vlaanderen) nog waarom 15 augustus een vrije dag is?

Het weer is voor de boeren O clima é para os agricultores

WordPress heeft kuren Dank voor de suggesties om de problemen zelf op te lossen.

Hoe het ooit begon Het best bezochte stukje op mijn weblog in jaren. Tweede hoogste score ooit.

Jan, Vlaams kronikeur pur sang Een herontdekking – pareltjes uit Humo.

Thematisch plagen (#6) Over mijn vakantie-lectuur door de jaren heen (voor de persoonlijke aanschaf van een e-reader).

De zestiende niet-verjaardag Ik blijf over haar vertellen dan blijft ze ‘levend’ in mijn verhalen.

Laat september maar beginnen … terug naar school … (bij wijze van spreken).

Thematisch ploggen (6)

Tags

Baltische Staten, Boeken, Foto, Fotograferen, Frankrijk, Groot-Brittanië, Ile de la Réunion, Ine, Ithaka, Lezen, Mali, Noorwegen, Polen, Reizen, Thailand, Thematisch ploggen, Zuid Afrika

Eigenlijk vind ik (stiekem) deze serie ‘Thematisch ploggen’ een hele fijne serie om te maken. Alleen ik denk er vaak niet aan. Waarschijnlijk omdat het meer tijd kost om zo’n logje (in dit geval: plogje) te maken. Ik moet allerlei verschillende externe schijven uit de la halen, ze koppelen aan de computer (of laptop) en dan vervolgens moet ik gaan scrollen door fotomappen. Dat vraagt flink wat tijd.

Vandaag nam ik even wat meer tijd. Dat ik graag lees weet iedereen die hier al wat langer komt kijken. In een ver verleden gingen wij in de zomer vijf weken op vakantie. Meestal naar Griekenland met de auto en de tent. Dan ging er altijd een grote boodschappentas of een kartonnen doos met boeken mee. We kozen altijd een stuk of zes tot tien boeken die we allebei wilden lezen – aangevuld met een paar boeken die één van ons wilde lezen. Omdat we met de auto gingen was dat nooit een groot probleem. We zijn driemaal naar de Verenigde Staten op vakantie gegaan. Drie weken uit en thuis. Met het vliegtuig (uiteraard). Dan was het wat zorgvuldiger kiezen wegens beperkte bagage.

Hetzelfde probleem deed zich voor toen ik (voor het werk) veelvuldig naar Afrika of Scandinavië begon te reizen. Een koffer met kleren, toiletspullen en nog wat van dat soort zaken en een tweede koffer met boeken. Een stuk of tien, soms twaalf. Daar kwam een einde aan toen ik mijn eerste e-reader (be-book) kocht. Sindsdien geen gezeul meer met boeken.

Vanaf 2002 fotografeer ik met een digitale camera en sinds een paar jaar ook met een smartphone. Van de meeste vakanties en reizen heb ik een fotoboek gemaakt. Op het eind van zo’n reis maakte ik een foto van de boeken die ik (wij) had gelezen. En een foto van de museumkaartjes en het lokale geld. Een kleine, leuke herinnering. Vandaag dus zeven foto’s van zo’n boekenverzameling.

Noorwegen 2004

Dit was een vakantieweekje (met Ine) na mijn werkzaamheden en de circustheater-voorstelling ‘Ithaka’ in Aarhus (Denemarken), Malmö (Zweden) en Fredrikstad (Noorwegen). Een toneelstuk (Wit) en een biografie (Sting). Van ‘Le secret’ herinner ik me niets. Waarschijnlijk heb ik dat niet gelezen.

Frankrijk 2004

Zomervakantie op Île de la Réunion en in de Cevennen. Drie weken – ook met Ine. ‘Vorig jaar Jerusalem’ en ‘De lijfarts’ heb ik niet gelezen. ‘Lelieblank, scharlaken rood’ was een mooie, dikke (historische) pil.

Zuid Afrika 2004

Van deze reis met Ine (drie weken met een huurauto door Zuid-Afrika en Swaziland) kan ik geen boeken-verzameling vinden. Wel veel foto’s van een lezende Ine. De foto hierboven is gemaakt op de laatste ochtend in Kaapstad. Daarna vlogen we terug naar Johannesburg en een paar dagen later terug naar Nederland. Ik herinner me beide boeken. Later bleek het de laatste vakantie te zijn samen met Ine.

Polen en de Baltische staten (2006)

Mijn tweede vakantie in m’n eentje. Mooie boeken. ‘Vita’ was bijzonder om te lezen want dat is het laatste boek dat Ine niet heeft uitgelezen. De bladwijzer zat ergens halverwege. Ik herinner het me als de dag van gisteren. Het boek lag op haar nachtkastje in de Daniël den Hoedkliniek. Het was emotioneel om bij dat punt uit te komen en dan verder te lezen. En wat frappant hé … de titel. ‘Vita’ … Italiaans voor ‘Leven’.

Mali 2008

Een schitterende reis in dit West-Afrikaanse land (Mali) toen je nog overal kon komen. Van ‘Een enkel woord’ herinner ik me niets. En zoals je ziet, pas ik de keuze van boeken deels aan aan de (vakantie)bestemming. Ik had ‘Segou’ van Maryse Conde al eerder gelezen, anders waren deze twee boeken vast mee op reis gegaan met ondergetekende.

Thailand 2010

Nauwelijks enkele dagen voor een grote vergadering in Mozambique werd alles afgezegd wegens onzekere subsidie. Daar zat ik dan. In mijn eentje in Bergen op Zoom. Sneeuw en nog eens sneeuw – begin januari 2010 en drie weken een lege agenda. Mijn vooruitzicht van zon en warmte werd me door de neus geboord. Grrr. Een dag later boekte ik een vliegticket naar Bangkok. Het zou een schitterende reis worden. Ik zie op de foto dat ik daar ‘Shantaram’ heb gelezen. Een schitterend boek. Een aanrader. En Mozambique kwam toch nog een beetje (onverwacht) voorbij in ‘Kennedy’s Brein’ want heel wat hoofdstukken spelen zich af in Maputo en Xai Xai. Gelukkig kwam de subsidie toch nog los en de planningsvergadering werd verschoven naar maart of april.

Groot-Brittanië 2010

Zomervakantie 2010. Een rondje Groot-Brittanië (Engeland – Wales – Engeland – Schotland – Engeland) met de auto. In m’n eentje. Het zou mijn laatste (lange) vakantie worden zonder Isabel. Ook nu weer een boek uit mijn persoonlijke Top 25 (Hebban). ‘Sprakeloos’. Een heel mooi boek.

Rond deze periode kocht ik dus mijn eerste e-reader en maakte ik geen foto meer van mijn boeken. En tijdens mijn vakantie doorheen voormalig Joegoslavië (2007) en tijdens de geweldige reis met de Trans Siberië Express (2009) heb ik uiteraard wel gelezen maar vergat ik de ‘traditionele’ boekenfoto te maken.

In de serie: THEMATISCH PLOGGEN en BOEKEN

Te laat is te laat

Tags

11-11-1918, Boeken, Capitulatie, Frankrijk, Grote Oorlog, Hebban, Jonathan Hull, Lezen, Noorwegen, Op zoek naar Julia, Oslo, Quarantaine, Vliegtuig

Eén minuut te laat … of zijn het er twee of drie? Waar gaat dit over hoor ik jullie denken. Ik lees net een bericht op RTL-Nieuws dat een Noors vliegtuig afgelopen nacht landde op Gardermoen in Oslo om 00.01.

Landing in de nacht (foto: Pixabay)

Het vliegtuig kwam uit Frankrijk en vanaf vandaag geldt in Noorwegen een verplichte tiendaagse quarantaine voor reizigers die uit Frankrijk komen. Dit thuisblijf-commando is niet vrijblijvend, er wordt op gecontroleerd. De piloot en de passagiers waren van mening dat ze om 23.59 waren geland. De luchthavenautoriteiten dachten daar anders over. Een heel verschil voor de desbetreffende passagiers en crew.

Onmiddellijk moest ik aan het boek ‘Op zoek naar Julia’ denken dat ik lang geleden heb gelezen. Met veel plezier en interesse. Dat boek staat dan ook in mijn Hebban-top-25- aller tijden. Wat is dan het verband met het Noorse vliegtuig? Ik leg het uit. In dat boek gaat een Amerikaanse oude man terug naar het voormalige slagveld in Frankrijk waar hij als jonge dienstplichtige soldaat de Grote Oorlog heeft overleefd. Een collega (of vriend) van hem werd kort na die oorlog beschuldigd van moord. Ook deze man was een jonge frontsoldaat maar hij doodde een Duitse soldaat op 11 november 2018 om veertien (of zeventien) minuten over elf. Het officieel einde van de oorlog – de capitulatie van Duitsland – is vastgesteld op 11-11-1918 om 11.11 in Versailles. Vóór dat moment was zijn fatale schot een oorlogsdaad geweest en na 11.11u een moord. Te laat is te laat.

Ik heb dit detail altijd onthouden uit dat boek. Het exacte moment van 11-11-1918 om 11.11u in Versailles was met opzet gekozen omdat het gemakkelijk te onthouden (en te communiceren) was.

Ik kijk nog even achterom (#1)

Tags

Boeken, Bureaucratie, Covid-19, Culinair, Diefstal, Facebook, Isabel, juni, Kate Moss, Kintu, Lesgeven, Lezen, Marcella, Mozambique, Ozark, Series, Tabula Raza, Terugkijken, Thriller

Enkele collega bloggers eindigen hun blog elke maand met een kort overzicht van hun activiteiten in die afgelopen maand. Ik vond het al lang een goed idee. Iets om ook een keertje te  proberen doen. Met wel vooraf één waarschuwing aan mezelf: ‘Ga niet herhalen wat je ook al in logjes hebt geschreven.’ Uiteraard een nobel streven maar soms zal ik er niet aan ontkomen. Ik ga het toch proberen.

JUNI 2020

Ik houd geen agenda meer bij. Terugkijken doe ik dan ook uit het geheugen.

GEKEKEN

Hier ga ik series vermelden, films niet behalve als ik ze heel bijzonder vond.

Marcella – Seizoen 1 (Netflix) Met veel plezier gekeken, samen met Isabel. We zijn gisteren begonnen aan het tweede seizoen.

Designated Survivor – Seizoen 3 (Netflix) We wisten eerst niet dat er een derde seizoen bestond van deze serie – een soort ’24’. Goed maar ook niet meer dan dat. Wel frappant dat de dreiging van een pandemie in het (her)verkiezingsjaar een belangrijk thema is. De serie verscheen voor de corona-uitbraak.

Tabula Raza – (Netflix) Een Vlaamse serie. Voor het eerst zagen we samen een Vlaamse serie met Portugese ondertiteling. Een aanrader of ben ik bevooroordeeld omdat het Vlaams is?

Ozark – Seizoen 1 (Netflix) – Een serie die ik in mijn eentje kijk. Goed. Spannend met een soort ‘zwarte’ humor. Van een Breaking Bad niveau vind ik … ik ben aan het tweede seizoen begonnen.

GELEZEN

Dert13n – Steve Cavanagh – Een heel goede rechtbankthriller

Spion buiten dienst – John le Carré – Spionageverhaal van de oude meester Le Carré. Valt wat tegen , vind ik.

De laatste stem – Graham Moore – Vijfsterrenboek van Vrij Nederland. Prima rechtbankthriller.

Testrit in Moskou – Dick Francis – een oudje. Nog prima te lezen.

Wat jij niet ziet – M.J. Arlidge – Geschenk in het kader van de maand van de Spannende Boeken. Goed maar wel een tikkeltje voorspelbaar.

Tijden van Vuur – Kate Moss – Historische roman (deel 1 van een trilogie) in de stijl van Ken Follett. Languedoc – halverwege 16de eeuw. Strijd tussen katholieken en hugenoten. Leuk, onderhoudend, spannend.

Kintu – Jennifer Nansubuga Makumbi – Een internationaal bejubeld boek. Deze vuistdikke, Afrikaanse (Oeganda) roman ben ik in juni beginnen lezen. Dit boek zal dus ook voorkomen in mijn volgende overzicht (eind juli) want ik ben pas bladzijde 123.

GEDAAN

Lesgeven / Online-lesgeven – Juni was wel een bijzondere maand want veel van de lessen stonden in het teken van ‘toetsen’. Ik had dus meer voorbereidingswerk en uiteraard ook meer nakijkwerk. Mijn Vlaamse en Nederlandse leerlingen hebben de meeste toetsen goed gemaakt. Werkwoordspelling blijft voor hen – en voor ons allemaal – een punt van aandacht. Omdat al deze kinderen en jongeren overdag Engels (Amerikaans) onderwijs volgen zijn hun teksten (opstel, brief, betoog, column, enzovoort) vaak (te vaak) ‘vertaald Engels’. Dat is vrij logisch maar natuurlijk wel een punt van aandacht.

Bureaucratie – De weg naar Canossa. Een sisyfus-marteling. De processie naar Echternach. Kafka in het dagelijks leven. Ik heb er al vaker over geschreven: de eeuwige, onontwarbare bureaucratie in Mozambique. En in deze corona-tijden is alles nog een graadje erger. Om een klein voorbeeld te noemen … er moest voor de zoveelste keer een document gehaald worden bij het kadaster in Boane. Eerst koop je een formulier dat je moet invullen. Dan lever je het ingevulde formulier in bij het juiste kantoor. De volgende dag mag je het gestempelde papiertje komen ophalen. Dan ga je naar een ander kantoor om het gestempelde formulier te laten legaliseren (betalen natuurlijk) en wachten op nieuwe stempels. Met dat papiertje – inclusief 2 stempels – ga je naar een betaalbalie (30 kilometer verderop). Je betaalt en krijgt een derde stempel. Dan weer terug naar kantoor 1. Nu kunnen ze een officieel document maken. Op een nieuw formulier schrijf je weer alle details (uiteraard dezelfde als op document 1). Een ambtenaar en notaris zal dat vervolgens in een register noteren (overschrijven) en dan moeten wij dat – in het register – onderteken. Afspraak vijf dagen later. Wij er dus weer naartoe (alweer een vrije dag die Isabel moet opnemen). “Sorry, de ambtenaar die erover gaat zit 2 weken in quarantaine. Covid-19 weet je wel? Kom volgende week.”  Grrr.  De laatste dag van juni – nieuwe ronde, nieuwe kansen. De hele akte wordt aan ons voorgelezen (notarieel Portugees … hahaha). Wij tekenen. “Overmorgen (vandaag dus) mag je de kopieën uit het register komen ophalen.” Dus het blijft een vervolgverhaal voor juli.

Koken – niets bijzonders om te vermelden. Mogelijk zijn: koeientong, broodpudding, appeltaart, moussaka, koningsgarnalen, geit en lasagne geen alledaagse gerechten. Wel de moeite waard om hier te vermelden. Knipoog. Niet allemaal op dezelfde dag hoor. Verspreid over de hele maand juni.

50 tinten Isabel

Isabel aan het ontbijt (13 juni 2020)

Ik deed onverschrokken verder met mijn persoonlijk (corona) project op Facebook. 50 tinten Isabel. Vijftig foto’s en elke foto (van mijn vrouw) voorzie ik van een gedicht. Meestal van anderen, soms van mezelf. De serie is ondertussen voltooid.

UITSTAPJES / VAKANTIE

Tot mijn (onze) spijt blijft dit onderdeel oningevuld. Geen fysieke uitstapjes. Enkel in onze dromen en in onze fantasie. Covid-19 … weet je wel!!!

NOG IETS EXTRA OM TE VERMELDEN

Jammer genoeg wel. Alweer een diefstal. Een insluiping. Voor de derde keer in anderhalf jaar tijd is de pomp van het zwembad gestolen met het daarbijbehorend elektrische systeem. Gruwel, kolere, klote-dieven. Nochtans zit alles achter slot en grendel maar ja .. sloten kunnen opengeknipt of geforceerd worden. Waarschijnlijk dezelfde bende als de twee vorige keren. Ze kennen de omgeving en de omstandigheden. Grrr. Dus toch maar prikkeldraad of een hond aanschaffen? Ik denk het wel … maar heel erg tegen mijn zin. Deze ezel heeft zich nu driemaal … zucht.

GEBLOGD

• Roeptoeters
• 1000 vragen aan mezelf (30)
• Corona update (#6)
• Spannende boeken
• Normaal

Met dank aan Annelies en Wanda. Zij inspireerden me om een maandoverzicht te maken.

Spannende boeken

Tags

Boeken, Thriller, Vrij Nederland

Juni – Maand van het Spannende Boek. Elk jaar kijk ik weer uit naar de nieuwe Vrij Nederland Detective en Thrillergids. Dit jaar alweer de 41ste editie. Zij kiezen bij het verschijnen de VN-Thriller van het jaar. Ik lees het hele jaar spannende boeken. Waarschijnlijk in juni net ietsjes vaker. De term ‘spannend’ is natuurlijk subjectief. Een historische roman kan spannend zijn, een roman kan spannend zijn. Zelfs een reisverslag kan spannend zijn. Een goed boek is spannend (om uiteenlopende redenen) en boeken zijn soms moeilijk te vatten onder één genre. Denk bijvoorbeeld aan Tirza (Arnon Grunberg) of Bonita’s Avenue (Peter Buwalda). Ik ga dat hier niet verder uitleggen want mogelijk verraad ik dan iets teveel.

Ik overloop de vijf-sterren-boeken van dit jaar. Welke titels spreken me aan? Ik koop er alvast een paar. Er staan ook nog eerder aangeschafte boeken te wachten op de denkbeeldige, digitale boekenplank. Ik las vijf spannende boeken de afgelopen weken. Een paar nieuwe boeken en een paar oudjes. Ik vertel er kort iets over.

MOORD OP DE VIA APPIA

Moord op de Via Appia

“Rome, 52 voor Christus. In een door politieke naijver en rellen verscheurde stad moet Gordianus de Vinder de ware toedracht zien te vinden van een moord die de republiek op haar grondvesten doet trillen. Twee partijen bestrijden elkaar te vuur en te zwaard: die van Publius Clodius en die van Titus Milo, maar de vlam slaat pas goed in de pan als Clodius op de Via Appia wordt vermoord. Wie anders dan Milo kan dit op zijn geweten hebben…? Beschuldigingen en geruchten volgen elkaar in hoog tempo op en het duurt niet lang of de beroemde speurder Gordianus de Vinder wordt gevraagd zijn licht over de zaak te laten schijnen.”

Ik las al eerder een paar boeken van Steven Saylor met Gordianus (de Vinder) in de hoofdrol. Ik vind het een leuk concept. Een detective in het oude Rome. Vergelijkbaar met Broeder Cadfael (Ellis Peeters) in de vroege middeleeuwen. Ik vind de mix van historie en een gemakkelijk te lezen detectiveverhaal een prettig tussendoortje. In dit boek met een belangrijke bijrol voor Cicero. Geen hoogvlieger maar wel goed voor ***sterren.

EUROPA BLUES

Europa Blues

“De bizarre executie van een man in de Stockholmse dierentuin. De verdwijning van acht illegale Oost-Europese vrouwen. De gruwelijke moord op een oude joodse professor op het joodse kerkhof. Een dagboek over een vage, nachtmerrieachtige plaats op de grens van de dood in 1945. Paul Hjelm en Kerstin Holm, leden van de speciale eenheid van de rijksrecherche voor geweldsdelicten van internationale aard, werken opnieuw samen aan een zaak die zich over heel Europa vertakt.”

Ik lees de boeken van Arne Dahl een beetje in de omgekeerde volgorde. Ik ben jaren geleden begonnen met de Opcop-serie en daarna de veel eerder verschenen reeks: het A-Team. Dit boek is het vierde boek in deze reeks. De boeken zijn zeker ook los van elkaar te lezen. Zoals de meeste Scandinavische trillers is er ook volop aandacht voor het privé-leven van de rechercheurs.  Zijn boeken beginnen vaak ingewikkeld. Zelfs een beetje langdradig als de rechercheurs geen doorbraak vinden in een moordonderzoek. Maar eens de verschillende verhaallijntjes bij elkaar komen is ook dit boek weer een page turner. Hoe zeg je dat in goed Nederlands? Er bestaat ook een televisieserie met dezelfde titel – Arne Dahl (pseudoniem van de auteur) maar daar heb ik nog nooit iets van gezien. Europa Blues krijgt ***1/2 ster.

DERT13N

DERT13N

“Twaalf + mogelijk enkele reservejuryleden beslissen over het lot van filmacteur Robert Solomon. Een beroemd koppel uit Hollywood had de wereld aan hun voeten. Nu wordt Hollywoodster Robert Solomon aangeklaagd voor het vermoorden van zijn talentvolle en beeldschone vrouw. In het proces van de eeuw wil de verdediging slechts één man in hun team: advocaat en voormalig oplichter Eddie Flynn. Alles wijst erop dat Robert schuldig is, maar tijdens het proces begint Eddie daaraan te twijfelen. Wat als de echte moordenaar helemaal niet terechtstaat? En wat als de moordenaar een van de juryleden is?”

Een rechtbankthriller. Eén van mijn meest favoriete genres. Denk bijvoorbeeld aan de eerste boeken van John Grisham of de Lincoln Advocaat boeken (Michael Connelly). Ik smul ervan. Ook van dit boek. Het vierde boek van Steve Cavanagh met Eddie Flynn in de hoofdrol. Heerlijk twee dagen het verstand op nul, nou ja, bij wijze van spreken dan toch. Ik begrijp niet dat ik dit boek niet terug vind in de VN-gids. Voor mij (voorlopig) de thriller van het jaar. Een aanrader als je van het genre houdt. ****sterren.

SPION BUITEN DIENST

Spion Buiten Dienst

“Nat, een 47-jarige veteraan van de geheime inlichtingendienst van Groot-Brittannië, gelooft dat zijn jaren bij de geheime dienst voorbij zijn. Hij is terug in Londen. Hij krijgt een bedenkelijke positie op een overbodig geworden afdeling. Het enige lichtpuntje in het team is de jonge Florence; zij heeft haar ogen gericht op het Russische ministerie en op een Oekraïense oligarch, die een vinger in de Russische pap heeft. Nat is ook een gepassioneerde badmintonspeler. Zijn vaste maandagavondtegenstander, de introspectieve en eenzame Ed, is een stuk jonger dan hij. Ed heeft een hekel aan de Brexit en Trump. Ed haat zijn baan bij een zielloos mediabureau. Maar is hij wel de man voor wie hij zich uitgeeft?”

Ik was verbaasd dat John le Carré nog leeft en nog steeds schrijft. De oude meesterverteller is de nummer één auteur in het genre: spionageverhalen – met een Britse invalshoek. Mijn favoriete boek blijft ‘De Lokvogel’ (The Little Drummer Girl). Van dit boek werd een prima mini-serie gemaakt, maar dat terzijde.

Vrij Nederland bekroonde ‘Spion buiten dienst’ met vijf sterren. De hoogst mogelijke waardering.  Reden genoeg dus om dit e-boek te kopen. Ik begon er onmiddellijk aan. Ik heb het boek uitgelezen maar vijf sterren? Nee, echt niet. Het viel me eigenlijk behoorlijk tegen. Mogelijk door het vertelstandpunt van Nat – het hoofdpersonage. Hij kijkt als het ware terug op wat er gebeurd is. Traag, vriendelijk, soms een tikkeltje verwarrend maar volgende maand zal ik al flink mijn best moeten doen om me te herinneren waar dit boek over gaat. Ja … over een fanatieke, Britse badmintonspeler met een moeizame relatie met zijn dochter. Voor mij hooguit *** sterren. Een tegenvaller.

DE LAATSTE STEM

De laatste stem

“Wanneer Jessica Silver, erfgename van een vastgoedfortuin, vermist raakt en al het bewijs in de richting van haar Afro-Amerikaanse leraar Bobby Nock wijst, lijkt zijn veroordeling onvermijdelijk. Toch weet jurylid Maya Seale het vonnis van een van de meest sensationele zaken van het decennium te beïnvloeden. De uiteindelijke beslissing om Bobby Nock vrij te spreken zal elk jurylid de rest van hun leven achtervolgen. Tien jaar later wordt er een documentaire over de oude zaak gemaakt, precies op het moment dat Maya zelf van moord wordt beschuldigd. De zaak blijkt nog lang niet gesloten te zijn. Kan ze daarmee haar eigen onschuld bewijzen? Terwijl het hedendaagse onderzoek naar de moord zich ontvouwt, vertellen de juryleden individueel het verhaal achter de gebeurtenissen die zich tien jaar geleden voltrokken tijdens de beraadslaging.”

Nog een vijf-sterrenboek van Vrij Nederland. En nogmaals een rechtbankthriller in dit persoonlijke lijstje. Ik had nog nooit gehoord – laat staan iets gelezen – van Graham Moore. Nu wel en met veel plezier. Dit keer begrijp ik het oordeel van de VN-jury wél. Heel goed. Relatief korte hoofdstukjes. Regelmatig springend in tijd of plaats. Wie zijn de juryleden en hoe denken ze na tien jaar over hun beslissing? Zij zaten bijna vijf maanden ‘opgesloten’ in de rechtbank of in het juryhotel. Totaal afgesloten van de buitenwereld. Na het proces komen ze eindelijk weer in de gewone maatschappij (Los Angeles – Californië) en dan blijkt dat televisiekijkend Amerika een heel andere mening heeft, deels gebaseerd op commentaren van concurrerende televisiestations. Voor mij zeker een ****sterrenboek.

In de serie: BOEKEN

Thrillers, wel uitgelezen

Tags

23 Seconden, Amsterdam, Boeken, De Schim, Jo Nesbø, Kees van Beijnum, Lezen, Oslo, Romans, Thrillers

Als ik gisteren schreef over romans die ik (nog) niet heb uitgelezen, nu dan een overzicht van de boeken die ik dit jaar wel tot de laatste bladzijde heb gelezen. Wat ik trouwens meestal wel doe.

In de eerste vier maanden van dit jaar las ik 10 thrillers. Dat is vergelijkbaar met andere jaren. Meestal kom ik tot 55 boeken per jaar. Gemiddeld één boek per week. Meestal is zo’n lijstje opgebouwd uit: 25 thrillers, 20 romans en 10 non-fictie boeken.

Thrillers die ik las in 2020. De kwade knecht – Ellis Peters / De bruidsschat – Frederick Forsyth / Wondermans eindspel – Willem Asman / De tweede verlosser – Tomas Ross / Een volmaakte vendetta – R.J. Ellory / De verdediging – Steve Cavanagh / Nachtvuur – Michael Connelly / 23 seconden – Kees van Beijnum / Verloren vrouw – Charles den Tex / Verloren licht – Michael Connelly / De schim – Jo Nesbø.

Als je gaat natellen dan lees je hierboven elf titels en geen tien zoals ik een paar minuten geleden nog beweerde. Ik twijfel of 23 seconden – Kees van Beijnum een thriller is of een roman. Het boek balanceert tussen beide genres.

23 SECONDEN – Kees van Beijnum

23 seconden – Kees van Beijnum

“Twintig jaar na de geruchtmakende ‘hamermoord’ op haar moeder, een Amsterdamse raamprostituee, keert de jonge schrijfster Anne terug naar de Amsterdamse Wallen. Annes zoektocht naar de wortels van haar eigen bestaan, werpen steeds meer vragen op over de moord op haar moeder. Vastbesloten om het mysterie te ontrafelen, daalt ze dieper en dieper af in de duistere wereld van haar verleden. Als ze contact zoekt met de moordenaar, zijn de gevolgen niet meer te overzien. De ontrafeling van het mysterie is verbluffend knap verweven met het aangrijpende verhaal over de fotograaf Hayo, Annes te jong gestorven jeugdliefde.”

Ik ben fan van de boeken van Kees van Beijnum. Klik HIER en lees wat ik eerder over zijn boeken schreef. Ook dit nieuwe boek heb ik met veel plezier gelezen. Dit is niet zijn beste roman maar wel nog steeds heel goed. Ik ken de rosse buurt van Amsterdam redelijk goed want mijn dochter heeft er een aantal jaren gewoond. Nee, ze zat niet in ‘het vak’. Ze woonde in het souterrain van haar ex-schoonvader (zaliger) met ‘meisjes’ links en rechts van haar en ‘Het Leger des Heils’ slechts een paar panden verderop. Dit is het decor waar ’23 seconden’ zich afspeelt. Het boek is vlot geschreven en wordt algauw een pageturner. Het wordt spannender en spannender. De schrijfster (het hoofdpersonage) doet research voor haar nieuwe boek. Een boek over haar vermoorde moeder. Via haar researchwerk springen we geregeld in tijd. Jeugdherinneringen, interviews met mensen die haar moeder hebben gekend, inzage in het moorddossier en brieven van de man die veroordeeld is voor de moord. Ik vond het een lekker weg-lees-boek.

DE SCHIM – Jo Nesbø

De Schim – Jo Nesbø

“Na drie jaar in het buitenland keert Harry Hole terug naar Oslo om een schijnbaar opgeloste drugsmoord te onderzoeken. Een jonge junkie, Gusto Hanssen, lijkt te zijn omgebracht door een vriend. De zaak is gesloten en de dader is veroordeeld. Maar Hole heeft zo zijn twijfels over de manier waarop de zaak is afgehandeld, en gaat zelf op onderzoek uit. Hole bezoekt de veroordeelde in de gevangenis, en is geschokt als hij ziet wie hij voor zich heeft. Het is het begin van een onmogelijke zoektocht naar een moordenaar die als een geest door de straten van Oslo rondwaart.”

Ruim veertien jaar werkte ik nauw samen met Noorse collega’s. En ook nu heb ik nog steeds goede Noorse vrienden. Brith, Per en Irmelin zijn ook grote lezers. Ik herinner me hun opgewonden gesprekken als er weer een nieuwe ‘Harry Hole’ was verschenen. Ik verstond geen Noors maar begreep wel dat ze enthousiast vertelden over de boeken van Jo Nesbø – een landgenoot. Toen er een Nederlandse vertaling verscheen van ‘De Sneeuwman’ maakte ik ook kennis met rechercheur Harry Hole. En ik las meer Harry Hole thrillers. Goed, spannend en af en toe iets te gewelddadig of ziek-psychopatisch. Tel daarbij op dat HH een zware alcoholist is … het werd me net iets teveel. Ik las geen nieuwe Nesbø’s meer. Ik had er nochtans nog twee op de digitale boekenplank staan. Omdat ik ‘Een klein leven’ even wilde wegleggen – zoals ik gisteren schreef – begon ik na jaren weer in een HH-thriller. Met plezier. Harry heeft al drie jaar geen druppel aangeraakt. (Zucht – opluchting). Het hele boek speelt zich af in Oslo. En laat dat nu ook een stad zijn die ik tamelijk goed ken. Het gebied rond de opera, het centraal station en het centrum met in de nachtelijke uurtjes veel kort gerokt vrouwvolk met Afrikaanse roots op straat. Knipogend, hun diensten aanbiedend. Je begrijpt vast wat ik bedoel. Ik zag ze vaak op mijn wandeling van het station naar het hotel waar ik meestal overnachtte. ‘De schim’ behandelt een moord in het drugmilieu. Dat is dan weer een volstrekt vreemde wereld voor me. Een goed en spannend boek. Ik ga gauw nog een boek van deze auteur lezen.

In de serie BOEKEN

Niet uitgelezen

Tags

Boeken, Lezen

Misschien is de titel: ‘Nog niet uitgelezen’ een juistere omschrijving. Ik werkte vanochtend mijn lijstje ‘Onlangs gelezen’ weer eens bij. Op dat lijstje staan drie romans die ik nog niet heb uitgelezen. Dat is best veel. Dat gebeurt niet zo vaak – dacht ik. Dit jaar dus al drie keer. Hoe komt dat? Ik probeer een antwoord te vinden. Laat ik eerst de drie boeken even voorstellen en dan vermelden waarom ik (tijdelijk) ben gestopt.

BRUG DER ZUCHTEN – Richard Russo

Brug der zuchten

“Louis Charles Lynch, bijnaam “Lucy’, woont al zijn hele leven in Thomaston, New York. Hij is veertig jaar getrouwd met Sarah en hun zoon is inmiddels een volwassen man die op het punt staat het familiebedrijf over te nemen. Lucy is een dromer en een echte optimist, een karaktereigenschap die hij van zijn vader heeft geërfd. Zijn moeder, die nog steeds volop ontembaar in leven is, is de drijvende kracht achter zijn bestaan. Dankzij haar scherpe intelligentie, gecombineerd met het optimisme van de Lynches, heeft de familie zich ontworsteld aan haar lage sociale status. Nu bereiden Lucy en Sarah zich voor op hun – eerste en enige – reis naar Italië, waar Lucy’s oudste vriend Noonan woont. Noonan verkoos, in tegenstelling tot Lucy, de vrijheid boven het beperkte, kleinsteedse milieu van Thomaston en is inmiddels een beroemd kunstenaar. Ter voorbereiding op hun reis besluit Lucy zijn geschiedenis toe te vertrouwen aan zijn dagboeken, in de hoop daarmee het mysterie van zijn en Sarah’s vriendschap met Noonan te ontrafelen.
In Brug der zuchten wisselen de geschiedenis van Lucy en die van Noonan elkaar af in een gestaag crescendo dat voortdurend verrast.”

Ik heb het boek even weggelegd op pagina 237 van de 684 pagina’s in totaal. Waarom? Ik weet het niet meer precies. Vast een combinatie van: druk met mijn lesvoorbereidingen en het traag verlopende verhaal. Dat laatste is mogelijk de reden dat ik even iets ‘snellers’ wilde lezen. Dat zijn meestal goede thrillers. Toch is deze – typisch Amerikaanse roman – spek voor mijn bek. Ik hou van Jonathan Franzen, Donna Tartt, Jonathan Safran Foer, Johan Irving … om een paar vergelijkbare auteurs te noemen.

De kans dat ik het boek weer oppak schat ik op 70%.

DE BOEKBINDER – Bridget Collins

De boekbinder

“Emmett, een boerenzoon, gaat in de leer bij een boekbindster. Zij weet dat hij de aangeboren gave heeft om herinneringen van mensen te wissen en in een uniek boek vast te leggen. Een dergelijk boek kan zowel in goede als verkeerde handen vallen. Op een dag doet Emmett een verbijsterende ontdekking. In een kluis onder de werkplaats van zijn mentor ontdekt hij een boek met zijn eigen naam erop.Een onvergetelijke historische roman die zich afspeelt in het Engeland van voor de industriële revolutie.”

Dit zijn uiteraard de woorden van de uitgever. Ik zag dit boek op verschillende lijstjes. Vaak met een hele hoge waardering-score. Op bol.com bijvoorbeeld een 4.7 Dat is tamelijk hoog. Ik hou van historische boeken en 4,95 euro voor de digitale versie lijkt me een koopje. Ik begon met veel plezier en interesse aan dit boek. Ik ben pagina 72 (van in totaal 374) blijven steken. Nee, ik heb het weggelegd. Dat had ik twintig pagina’s eerder ook al eens gedaan. Zonder al te veel te verraden … het verhaal werd me enerzijds te ‘creepy’, niet echt griezelig maar toch wel een beetje en anderzijds iets teveel ‘fantasy’. Sorry voor de Engelse woorden. Is dit een horrorverhaal? Ik weet het niet maar het vertoonde wel trekjes van dat genre. Niet mijn genre. Misschien zie ik het wel heel verkeerd. Ik hoor het graag van iemand die dit boek wel heeft uitgelezen.

De kans dat ik dit boek weer oppak schat ik op 20%. Maar ik laat me graag overtuigen.

EEN KLEIN LEVEN – Hanya Yanagihara

Een klein leven

“Vier studievrienden zoeken samen hun weg in New York: de charmante acteur Willem, de excentrieke kunstenaar JB, de getalenteerde architect Malcolm en Jude St. Francis. Jude is teruggetrokken, slim en raadselachtig, en zijn vrienden weten beter dan vragen te stellen over zijn verleden. Ze proberen zijn pijn te verlichten, maar naarmate de decennia verstrijken dringt zich de vraag op of Jude wel verlost kan worden van de demonen uit zijn verleden.”

Waarschijnlijk is dit het meest bekende boek van de drie. Met dank aan het boekenpanel van DWDD.

Ik kreeg dit boek al verschillende keren als tip van vrienden en familie. Ook medebloggers zijn er lovend over. Ik weet dat ITA (International Theatre Amsterdam) er een succesvolle voorstelling van gemaakt heeft. Dit stuk heb ik jammer genoeg alweer gemist. Maar wie weet … succesvoorstellingen hernemen ze, dat is algemeen bekend.

Goed. Het boek. Ik heb er lang tegen aangehikt om er aan te beginnen. Ik weet dat het de trieste geschiedenis is van het hoofdpersonage Jude. Heel veel meer weet ik niet. Ja, dat het iets met een ziekte van doen heeft. Dat blijft altijd mijn persoonlijke achilleshiel. Toch begon ik eraan. Net als ‘Brug der zuchten’ is ook dit een typische Amerikaanse roman. Ik lees met veel plezier de eerste tweehonderd bladzijden. En dan gaat het lezen wat trager … er wordt meer duidelijk over het verleden van het hoofdpersonage. Auw. Ai. Pijnlijk. Het doet zeer. Voor de buitenwereld gaat het nog tamelijk goed met Jude St. Francis. Zijn beste vrienden weten wel beter … In tussenzinnetjes meldt de schrijver dat Jude zal ontsporen … ik wil dat NIET. En ik wil dat niet weten. Het doet nu al zeer. Ik word ongemakkelijk van het leed en de psychische gevolgen van dat leed. Ik krijg buikpijn. Ik wil even niet verder lezen … Ik ben bladzijde 268 (totaal 726 – alweer een dikke pil). Eerst maar wat lichters tussendoor. Ik ben alweer vier boeken verder …
De kans dat ik dit boek weer oppak is 80% maar … auw auw auw … Ik hoor graag jullie reactie. Ook als je de boeken niet hebt gelezen.

In de serie: BOEKEN

Wat lees je na ‘Grand Hotel Europa’?

Tags

Antwerpen, Boeken, Chaim Potok, Grand Hotel Europa, Hebban.nl, Israel, Joden, Lezen, Margot Vanderstraeten, Mazzel tov, Mijn naam is Asjer Lev, Orthodox

De boekensite Hebban.nl stelt vandaag deze vraag: ‘Wat lees je na Grand Hotel Europa?’ Ik herken mijn eigen worsteling van enkele maanden geleden om weer een boek te lezen waarvan ik opgewonden wordt. Ik heb nog een flinke voorraad ongelezen boeken maar ik kan niet goed kiezen. Ik heb na het terecht bejubelde boek van Ilja Pheijffer nog mooie boeken gelezen. Zeker weten. Ik heb er al over geblogd maar echt opgewonden … nou nee. Ik doodde de leestijd vaak met wat thrillers. Tijdverdrijf. Niks mis mee. Zie mijn leeslijst. Klik HIER.

Vanochtend heb ik ‘Mazzel tov’ van Margot Vanderstraeten uitgelezen. Een tip van mijn zus. Dank voor de tip Lief. Goed. Ik geef ****1/2 – vier-en-een-halve ster.

Mazzel Tov (Margot Vanderstraeten)

Misschien kun je de tussentitel op de foto (cover) niet goed lezen. “Mijn leven als werkstudente bij een orthodox-joodse familie.”

De uitgever promoot het boek als volgt:

“Mazzel tov biedt een indringend, uniek inkijkje in de onbekende wereld van een gesloten orthodox-joods gezin in Antwerpen. Zes jaar lang begeleidt auteur Margot Vanderstraeten de kinderen van de familie Schneider bij hun huiswerk. Via dochter Elzira en zoon Jakov krijgt ze geleidelijk aan toegang tot hun wereld. Hier heersen religieuze wetten en eeuwenoude tradities die de Vlaamse studente maar moeilijk kan rijmen met de tijd: de jaren negentig. Maar ook de joodse familie wordt beproefd door de open, maar kritische werkstudente. Dat zij ongehuwd samenwoont met haar Iraanse vriend Nima wekt achterdocht. Gaandeweg winnen – aan beide zijden – respect, nieuwsgierigheid en humor het van verontwaardiging en verwerping. Als de kinderen afgestudeerd zijn zal Vanderstraeten ze jaren later in Israël en New York opzoeken.”

Ik begrijp dat er na de verschijning van ‘Mazzel tov’ best veel aandacht was voor dit boek. Ik heb dat totaal gemist. Dat komt natuurlijk omdat ik nauwelijks naar de televisie kijk – zeker niet als ik in Mozambique op bezoek ben bij mijn vrouw. 

Niet alles in het boek is nieuw voor me. Ik heb verschillende theaterstukken geregisseerd met een Joodse thematiek. Ik heb me toen (oppervlakkig) verdiept in joodse tradities met grote dank aan Luuc en Ida. In de jaren dat ik ‘Getto’, ‘Het dagboek van Anne Frank’ en ‘Anatevka’ regisseerde, liep ik ook wat vaker door de diamantwijk / jodenbuurt van Antwerpen – in de buurt van het centraal station. Ik kocht er met enige regelmaat koosjere producten als cadeautje voor een sjabbesmaal in Middelburg. Ik bezocht Israel en verbleef ruim een week in (oost) Jeruzalem. Ik liep verschillende keren door New York.

Margot Vanderstraeten is – als privé-lerares van de kinderen – veel dieper doorgedrongen in de gesloten wereld van ‘de Antwerpse Joden’. Ze doet daar jaren later verslag van in dit boek. Zeer prettig leesbaar. Goed geschreven met de nodige humor – met dank aan de moppen van Papa Schneider. Sfeervol en respectvol. Soms beschrijft ze haar verwarring, haar nieuwsgierigheid, haar onhandigheid maar ze gaat ook de kritische vragen niet uit de weg. Het hele boek door reflecteert ze ook naar haar eigen afkomst en haar hedendaags leven. Een katholiek, Limburgs meisje opgegroeid tussen heel veel migrantenkinderen. Ze heeft een Iraanse (Perzische) vriend. De familie Schneider is een modern-joods-orthodox gezin.

Ik heb dit boek heel graag gelezen. In mijn persoonlijke TOP 25 staat ‘Mijn naam is Asjer Lev’ (Chaim Potok) nog steeds op nummer één. Dat is een joods verhaal van binnenuit de gemeenschap geschreven. ‘Mazzel tov’ is een verslag van iemand die van buiten naar binnen mag / mocht kijken. Ik vind het een aanrader als je interesse hebt in de thematiek.

In de serie: BOEKEN

Wondermans eindspel

Tags

Afrika, Boeken, Fictie, Hebban, Lezen, Thriller, Willem Asman, Wonderman eindspel

Ik heb een account bij Hebban.nl. Een zeer uitvoerige boeken-website. In december gaven ze elke dag een e-boek gratis weg. Juister gezegd: elke dag kon je een e-boek gratis downloaden tussen 10u en 23u. Ik heb dat bijna twintig keer gedaan. De andere dagen was ik te laat. Boeken van heel verschillende genres. Eén van de laatste cadeautjes was ‘Wondermans eindspel’ van Willem Asman. Ik las eerder twee thrillers van deze Nederlandse auteur. Ik was dus benieuwd naar dit ‘oudje’ (2009)

“Oud-minister Jaap Vos (Mr. Wonderman) krijgt – vijftien jaar na een succesvolle vredesmissie – opnieuw de opdracht om als Speciaal Afgezant van de Verenigde Naties strijdende partijen aan tafel te krijgen. Zeven dagen. Terug naar het Afrikaanse land dat hij vijftien jaar geleden van de ondergang dacht te hebben gered. Nog één keer in de schijnwerpers, om zijn reputatie van Mr. Miracle (Wonderman) te redden. Want ondanks de belofte dat het ‘nooit weer’ zou gebeuren, zijn opnieuw miljoenen mensen op de vlucht, honderdduizenden vermoord, en haalt de internationale gemeenschap wederom de schouders op. In een ultieme poging regering en rebellen, daders en slachtoffers bij elkaar te brengen, raakt Jaap de regie over het machtsspel volledig kwijt. Zijn verleden haalt hem in …” 

Met heel veel plezier heb ik dit boek in twee dagen uitgelezen. Een grote, positieve verrassing. Zo’n cadeautjes krijg ik graag. Dankjewel ‘Hebban’. ‘Wonderman eindspel’ is een prima politieke – en psychologische thriller (of is het een roman?) die zich afspeelt in Afrika. Ik ben verbaasd dat dit boek nooit een prijs heeft gewonnen.

Spek voor mijn bek!

Achterin deze digitale uitgave staan vele pagina’s vol met lovende recensies. Ik sluit me daar graag bij aan. Heel goed. Ruim ****sterren in mijn persoonlijke ranking. Vlot geschreven. Spannend. Ook ik maakte al lezend vergelijkingen met het betere werk van John Le Carré en Robert Harris. Het boek is een soort factie. Fictie deels gebaseerd op waargebeurde feiten. Alsof je samen met Jaap Vos (ik zag voortdurend Jan Pronk voor me) even op bezoek bent bij Kofi Annan in New York. Je rijdt mee door de zinderende savanne in een typische witte VN-landrover naar een immens vluchtelingenkamp. Blauw-helmen patrouilleren bij een internationaal hotel en op het vliegveld. Een geëngageerde, intelligente politieke thriller. Ik heb ervan genoten. Ik ga meer van zijn eerdere werk opsporen …

In de serie: BOEKEN

Mijn beloofde boekenlijstje

Tags

Boeken, Chad Harbach, Colson Whitehead, Gabriel Garcia Marquez, Griet Op de Beeck, Henning Mankell, Ilja Leonard Pfeijffer, Jonas Jonasson, Kader Abdolah, Lezen, Lijstje, Nino Haratischwili

Sinds ik blog, hou ik min of meer bij wat ik heb gelezen. Klik HIER. Soms gebruik ik dat overzicht als geheugensteuntje voor mezelf. Of ik een roman heb gelezen, is nooit de vraag. Dat weet ik echt nog wel. Bij thrillers is dat niet altijd zo. Uitgevers hebben de neiging om hun covers steeds in dezelfde stijl uit te geven. Wegens herkenbaarheid voor de lezer (koper). Ook titels lijken op elkaar. Wat nog erger is, is dat uitgevers een boek jaren later nog een keer uitgeven maar dan met een nieuw vertaalde titel en een ander plaatje op de voorkant. Pek en veren zou ik zeggen. Met enige regelmaat begin ik aan een boek maar ontdek – meestal al na een bladzijde of twee, drie – dat ik het boek al heb gelezen. Grrr – zucht. Tweemaal hetzelfde boek kopen is natuurlijk een gotspe. Ook dat overkomt me weleens.

Ik eindig volgende week mijn negende blog-jaar. Dus ook negen lijstjes van gelezen boeken. Elk jaar kies ik voor mezelf HET BESTE BOEK VAN HET JAAR. Dat hoeft niet te betekenen dat het uitgekozen boek ook dat jaar is uitgeven. Nee, het is voor mij het beste boek dat ik in dat betreffende jaar heb gelezen.

De boekenkast in de gang in Bergen op Zoom (December 2011)

Het beloofde lijstje – HET BESTE BOEK VAN HET JAAR

2011 – De kunst van het veldspel – Chad Harbach (****)

2012 – De 100 jarige man die uit het raam klom en verdween – Jonas Jonasson (****)

2013 – Geschiedenis van een gevallen engel – Henning Mankell (****)

2014 – Herinnering aan mijn droeve hoeren – Gabriël Garcia Marquez (***1/2)

2015 – Kom hier dat ik U kus – Griet op de Beeck (****1/2) (bijna 5)

2016 – Het huis van de moskee – Kader Abdolah (****)

2017 – De ondergrondse spoorweg – Colson Whitehead (*****)

2018 – Het achtste leven (voor Brilka) – Nino Haratischwili (****1/2)

2019 – Grand Hotel Europa – Ilja Leonard Pfeijffer (*****)

Een mooi lijstje vind ik zelf. Kennen jullie deze boeken of één van deze boeken? Ik vraag mezelf af welk boek ik zou kiezen als BESTE BOEK VAN HET DECENNIUM. Oei. Moeilijk. Ik vertel het vaakst over ‘Geschiedenis van een gevallen engel’ maar dat komt natuurlijk omdat het verhaal zich grotendeels in Maputo afspeelt. Ik vond ‘Het Huis van de moskee’ en ‘Het achtste leven (voor Brilka)’ erg mooi. Waarschijnlijk omdat het inkijkjes geeft in culturen die ik nauwelijks ken. Het nooit-bekroonde boek – ‘Grand Hotel Europa’ – van Ilja Leonard Pfeijffer heeft ook van mij ***** vijf-sterren gekregen. Is dat het beste of het mooiste? Weet je wat? Ik kies niet, dat hoeft ook niet. Kunnen jullie wel kiezen uit dit lijstje? Maar natuurlijk lees ik graag wat jouw favoriete boek is – los van mijn smaak en voorkeur.

In de serie: BOEKEN

ps. Omdat ik GEEN ENKEL economisch belang heb, heb ik met opzet links geplaatst naar heel diverse uitgeverijen en websites.