Mijn Jeugd ABC Tag (5)

Tags

Acteren, Boechout, Christelijke mutualiteiten, CM, Cuberdon, Familie, Grootouders, IJsje, Kamp, Kampleiding, Lief, Middelkerke, Monitor, Neuzekes, Oma, Onderbroek, Ontvoering, Opa, Vlaanderen, Vroeger

Nieuwe series op mijn weblog beginnen dat gaat deze jongen goed af maar ze ook volhouden, onderhouden of afmaken is een heel ander verhaal. Neem bijvoorbeeld de serie: ‘Mijn Jeugd ABC Tag’. Ik ben in januari 2020 blijven steken bij de letter L van Lief, van Lieveke – mijn zus. Ik probeer de draad weer op te pakken met drie nieuwe letters, drie nieuwe stukjes. Dat worden alweer keuzemomenten.

M. MIDDELKERKE

Waarschijnlijk kent bijna iedereen die hier meeleest de Belgische badplaats Middelkerke. Ik herinner me die plek vooral als kamplocatie van de Christelijke Mutualiteiten. Ik was er tweemaal. Eerst als deelnemende elfjarige en minder dan tien jaar later was ik er opnieuw maar dan als CM-monitor, jeugdbegeleider van een groep elfjarigen. (Zie foto hieronder) Ik wil twee herinneringen ophalen als elfjarige. De andere jongens (er waren geen meisjes, die gingen naar Wodecq) kwamen uit een andere Antwerpse gemeente, niet uit Boechout. Ik kende niemand maar dat vond ik geen enkel probleem. Ik vind gauw mijn plekje. De eerste avond gingen we uiteraard naar bed in een grote slaapzaal. Ik zag alle anderen hun pyjama aantrekken boven hun onderbroek. Raar!?! Dat had ik nog bijna nooit gedaan; het voelde heel vreemd. Ik durfde niet – zichtbaar voor anderen – mijn onderbroek uit te doen om daarna piemeltjenaakt mijn pyjamabroek aan te trekken. Bang om uitgelachen te worden. Ik kroop in bed maar lag lang wakker … te piekeren. Uiteindelijk ging ik naar de wc. Ik trok daar mijn onderbroek uit en propte die onder mijn oksel. Ik liep weer terug naar de slaapzaal. Ik viel gauw in slaap en herhaalde dit ‘trucje’ de volgende ochtend maar dan uiteraard in omgekeerde volgorde. En verder de hele volle tiendaagse dat het kamp – dat ik geweldig vond – duurde.

Een tweede herinnering. Ik werd op een ochtend een beetje onverwacht naar de kampleiding gestuurd. ‘Wat had ik mispeuterd?‘ Ik kon niets bedenken. Het werd me gauw duidelijk gemaakt. De kampleiding had ontdekt dat ik goed kon toneelspelen en nu vroegen ze me om mee te werken aan mijn eigen ‘ontvoering’. ’s Middags stond er een groot duinspel op het programma voor alle 200 kinderen. Ik moest na ongeveer een kwartier onopvallend naar een parkeerplaats lopen (sluipen) waar de kampoverste me kwam oppikken met zijn auto. We gingen ergens een creme glaceke eten en daarna mocht ik eindeloos strips lezen in het lokaal van de monitoren. Alle kinderen werden op de hoogte gesteld van de ontvoering van een van hen. Paniek! Een brief met een groot pakket eisen (opdrachten) van de ontvoerders. Wat ze allemaal moesten doen – behalve mij zoeken – weet ik niet (meer). Ruim twee uur later werd ik door de politie van Middelkerke opgehaald en werd ik een kwartier later terug naar de kampplaats gebracht waar ik ‘grote verhalen’ moest onthullen over de criminele ontvoerders, de bunker waar ze me hadden vastgebonden, mijn poging tot ontsnapping en de overrompeling door de politie. Ik improviseerde er heerlijk op los en mijn rood aangelopen kop paste goed bij die verzonnen gebeurtenis. Ik kreeg veel schouderklopjes van jong en oud.

Laat ik eindigen met een foto waarop ik sta te glimmen als CM-monitor 10 jaar later. Ik denk in 1976 of 1977. Herken je me? Waarschijnlijk wel.

Op de achterste rij zie je uiteraard alle volwassen begeleiders. Uiterst links mijn vriend en collega-monitor Patrick (uit Wommelgem). Ik herken twee sport-monitoren, de aalmoezenier en de hoofdleiding in het midden. Hier en daar herken ik wel een gezicht van een kind maar zonder naam of details.

N. NEUZEKES

Neuzekes – cuberdon is de officiële naam van deze zoete lekkernij

Wie (in Vlaanderen) is er niet groot mee geworden? Wij kochten ze meestal bij Fien Kodak op het Onze Lieve Vrouwe Plein (in Boechout). Na mijn verhuizing naar Friesland eind jaren zeventig dacht ik er nooit meer aan. Zo’n vijfentwintig jaar geleden verraste mijn schoonzus H ons op een kerstdiner waar in elke gang ‘neuzekes’ verwerkt waren. Ja toch? Of was het enkel in het toetje – alweer creme glace.

O. OPA en OMA

Zij verdienen natuurlijk meer dan alleen een vermelding in dit jeugd ABC’tje. Ik schreef in de loop der jaren al veel vaker over hen. Zeker over mijn oma. Laat ik me nu beperken tot de namen: OPA en OMA. Dat waren in mijn jeugd – ik was hun eerste kleinkind geboren in 1956 – geen gebruikelijke aanspreektitels. Mijn ouders wilden onmiddellijk verschil maken met mijn andere grootouders (ouders van mijn vader) die al BOMPA en BOMMA werden genoemd door een neefje en nichtjes aan de Schyvens-kant.

In de serie: JEUGD ABC

Naakt (# 02)

Tags

Amadeo Modigliani, Beeldende kunst, Bernard Ciochetti, Beryl Cook, Christa Zaat, Danae, David Hettinger, Eric Wallis, Frank Frazetta, Grapje, Gustav Klimt, Joaa Miro, Konstantin Kacev, Naakt, Nude, Perseus, René Magritte, Zomer

Zoals ik in mijn andere logje (over politiek) beloof, plaats ik vandaag uitzonderlijk een tweede stukje. Om het goed te maken mocht je niet zitten wachten op iets politieks. En omdat ik al een tijdje zocht naar een goede reden (moment) om weer eens wat ‘naakten’ uit mijn schatkamer te publiceren. Hahaha ☺️ bij deze.

Laat ik beginnen met 4 gerenommeerde, beroemde kunstenaars:

Van links naar rechts (of van boven naar onder) Gustav Klimt – Quattrocento Florentine / Amadeo Modigliani – Nude seating on a sofa / René Magritte – Le Principe d’incertitute / Joaa Miro – Nude with Mirror

Veel van deze schilderijen ‘ontleen’ ik uit verzamelmappen van Christa Zaat – It’s all about: Female Nudes! en The Other Side of Art op FB. Laat ik vervolgen met tweemaal haast fotografisch realisme van schilders die niet onmiddellijk een belletje bij me laten rinkelen. Of vergis ik me?

Links: Bernard Ciochetti – Femme Encapuhonnée / rechts: Konstantin Kacev

Wie kent de (symbolische) betekenis van de peer op de lijst van een verder onzichtbaar schilderij? Verboden vrucht – verboden aan te raken … ’t is maar een gok.

Ook nu van links naar rechts: David Hettinger – Ema in blue / Eric Wallis – Summer / Alexandre Jacques Chantron – Danae

Van de eerste twee schilderijen krijg ik enorm veel goesting in de zomer. En ook wel een tikkeltje nostalgie. Hebben jullie door dat het derde schilderij ‘Danaë’ eigenlijk een visuele link is naar mijn hervertelling van ‘Perseus’? Ik kom gauw met een vervolg. Beloofd. Laten we afsluiten met twee grapjes. Ook naakten …

Links: Frank Frazetta – Peek-a-boo en rechts: Beryl Cook – Nudes birthday

In de serie: NAAKT en BEELDENDE KUNST

Kabinetsformatie

Tags

Cortes, De Volkskrant, Formatie, Frans Timmermans, Frans Weisglas, Informateur, Johan Remkes, Jos Collignon, Kiesdrempel, Marc Rutte, NAVO, Politiek, Spanje, Verkiezingen

Ik weet dat ik onlangs beloofde om een hele tijd niet over politiek te bloggen. Ik doe het vandaag toch nog een keertje. Om het ‘goed te maken’ plaats ik – zeer uitzonderlijk – een tweede logje vandaag. Misschien ook wat controversieel: Naakt (# 02).

Ik kan me wel vinden in dit citaat van Frans Weisglas, VVD’er en oud-kamervoorzitter. Het duurt allemaal veel en veel te lang. Ik meen me te herinneren dat er in Spanje (en mogelijk ook in Israël) een maximale termijn gekoppeld is aan een formatie. Kort door de bocht gezegd gaat het daar als volgt: het staatshoofd (in dit geval de koning) geeft (meestal) de leider van de partij met de meeste stemmen de opdracht om een (nieuwe) regering te vormen die kan rekenen op een meerderheid in de Cortes (parlement). Is hij of zij daar niet in geslaagd binnen 30 dagen dan krijgt een ander politiek leider dezelfde opdracht. Als ook hij of zij daar niet in slaagt binnen 30 dagen volgen er nieuwe verkiezingen 47 dagen later.

Ik vind dit een goed idee. Er zijn geen informateurs nodig. Veel te tijdrovend. Bovendien ben ik voorstander van een kiesdrempel van 5% maar dat is een heel andere zaak. In de praktijk zou dat in Nederland betekenen dat eerst de PVV (Wilders) aan zet is. Lukt het hem niet dan is het aan GL / PvdA (Timmermans). Als ook hij blijft steken in het Nederlandse poldermoeras dan hebben ze 47 dagen de tijd om te gaan zwarte pieten (anderen de schuld geven) tot aan nieuwe verkiezingen. En dan heeft de kiezer opnieuw ‘het laatste woord’ …

Jos Collignon in De Volkskrant

Is Johan Remkes al gebeld? Zou hij dan ja zeggen om de boel los te trekken of blijft hij op de reservebank zitten voor het geval Marc Rutte voortijdig vertrekt naar de NAVO en hij interim-premier kan worden?

1000 vragen aan mezelf (#44)

Tags

Televisie, Reizen, Isabel, Lezen, Ine, Indonesië, 1000 vragen, Netflix, Geliefde, Berlin

Straks ben ik weer 25 antwoorden dichter bij de eindstreep. Lezen jullie mee?

851 Is vreemdgaan het einde van de relatie?

Nee, maar echt bevorderlijk natuurlijk ook niet.

852 Zou je de wet overtreden om iemand van wie je houdt te redden?

Ik hoop dat ik nooit in zo’n situatie terecht zal komen. En dan zijn er natuurlijk lichte vergrijpen tegen de wet of hele zware (iemand doden bijvoorbeeld). Laat ik er niet te lang bij stilstaan.

853 Van welk vakantie souvenir word je nog steeds blij?

Ik ben geen grote souvenirkoper. Integendeel … uiterst zelden doe ik dat. Ik herinner me dat ik als kind ooit een koe met knikkende kop kocht voor mijn moeder tijdens een schoolreis naar de watervallen van Coo. En ik kocht twee stenen maskertjes van ‘komedie’ en ‘tragedie’ tijdens mijn eerste rugzak-vakantie in Griekenland. Ze kregen een plekje aan de muur bij m’n ouders. Toen we ons ouderlijk huis opruimden, nam ik ze mee. Eentje is er ondertussen (na 45 jaar) gesneuveld en dat vind (vond) ik erg jammer / vervelend.

854 Hou je je vast aan iets wat je eigenlijk allang had moeten loslaten?

Ja, dat doe ik waarschijnlijk wel. Ik ben een bewaarder. Mentaal en fysiek.

855 Is je grootste angst ooit uitgekomen?

Nee, maar die angst ga ik hier niet opschrijven want dan bekruipt me het gevoel dat die angst eerder kan (zal) uitkomen.

856 Waar lag je vijf jaar geleden wakker van?

Even uitrekenen en terugkijken. … Hier op mijn blog was ik 5 jaar geleden bezig met 40 dagen na elkaar bloggen. Het logje van 12 april 2019 ging over het opruimen van een (extra) logeerkamer van Isabel. En laat ze dat deze week weer een keertje doen. 😉 Hahaha. O nee, de vraag was waar ik toen van WAKKER lag. Ik denk van een onzekere financiële toekomst. Dat is een beetje verminderd, moet ik nu zeggen. ’t Houdt niet over maar alles went.

857 Heb je weleens het gevoel dat je ‘vandaag’ al vaker hebt beleefd?

Groundhog Day. 😂 Hahaha. Grappige film maar in mijn werkelijke leven is er genoeg dagelijkse afwisseling.

858 Wie maakt jou een beter persoon?

Anderen natuurlijk.

859 Wat maakt je aan het lachen?

Gisteravond op verschillende momenten bij de Spaanse Netflix-serie BERLIN. Bert Visser. Trevor Noah. Onze poes. Mijn kleinkinderen. Mijn Vlaamse (voetbal) vrienden. Maar dat niet het antwoord op WAT maar op met WIE … Ik hou meer van taal-grapjes-humor (Britse humor) dan van onderbroekenlol.

860 Wat zou er op je eigen tv-zender te zien zijn?

Eigenlijk kijk ik daar al lang naar. Ik stel zelf mijn eigen televisie-avond samen. Een combinatie van NPO-start, NPO I, Netflix, YouTube, BVN. Het journaal, een beetje actualiteit – maar geen talk shows (behalve VPRO-BOEKEN en Studio Voetbal) – een beetje sport, Project Rembrandt, cultuurprogramma’s, mini (thriller) series, musical gerelateerde onderwerpen, af en toe een quiz of een cabaretprogramma. En nog wat van dat soort programma’s. Of ik vind dat anderen naar MIJN selectie moeten kijken? Natuurlijk niet. Er zijn trouwens in een week tijd meer dagen dat ik niet naar de TV kijk dan wel. Ik lees … dat wist je natuurlijk al.

861 Wat motiveert je om te gaan sporten?

Blijkbaar te weinig want ik sport de laatste tijd zelden. Als ik wandelen even niet meetel.

862 Hoe ziet volgens jou de hemel eruit?

In de religieuze betekenis van het woord geloof ik daar niet in. Samen met mijn kinderen en kleinkinderen kijken we soms naar de maan en naar de sterren en dan is (mama) Ine even heel dichtbij (in ons hart, in onze gedachten).

Figuurlijk … dat ik het naar mijn zin heb. Soms in mijn eentje, soms met anderen. Soms thuis maar ook op mooie plekjes ergens op aarde.

Gili Meno (Indonesië)

En dat laatste dan natuurlijk samen met vrienden of geliefden. Eentje en soms met meer. En in die hemel op aarde ligt dan zeker een mooi boek voor ’t grijpen en een bordspel en gaan we straks lekker eten …

863 Wat neem je je minstens twee keer per maand voor?

Om weer te gaan sporten.

864 Wanneer heb je voor het laatst in een hangmat gelegen?

Vorige zomer bij Marcus en Inge op de Wahrberg (in Aurach, Beieren)

865 Wat vind je het prettigst aan een wellnes?

Ik maak er zelden of nooit gebruik van. Ik herinner er me eentje tijdens onze huwelijksreis (2013) in Kenia. Een succes? Ach … eerder een doorstane beproeving.

866 Kijk je wel eens een film in een andere taal dan Nederlands of Engels?

Ja natuurlijk. Wie doet dat niet? Deze week bijvoorbeeld: een Spaanse serie. Regelmatig Scandinavische series of een Franse film. En soms doe ik Isabel plezier en kijk en luister ik mee naar een Braziliaanse film of serie. In het Portugees – Braziliaans. Nigeriaanse African Magic 😜 films laat ik graag aan me voorbijgaan.

867 Maak je je soms onnodig druk?

Te vaak … ben ik bang. Maar, ik heb geleerd dat ik ook tot 20 kan tellen in plaats van tot 10. En bij 19 ben ik alweer vergeten waar ik me druk om zat te maken.

868 Welk woord heb je jarenlang verkeerd gezegd?

‘Southern’ … Catelijne wees me er onlangs op.

869 Wat is belangrijker: De reis of de bestemming

Oei. Ik kan (alweer) niet kiezen. Als ik met het vliegtuig reis is het natuurlijk de bestemming. Maar als de reis met de auto, de fiets, de wandelschoenen of de trein gaat … dan is de reis ook een groot deel van het plezier.

870 Laat jij over je heen lopen?

Zo weinig mogelijk. Af en toe wel om de lieve vrede te bewaren. Of als ik nog aan te tellen ben en nog niet bij 20 ben uitgekomen.

871 Luister je vaak naar de radio?

Als PODCASTS ook onder radio vallen dan luister ik veel naar de radio. In Nederland veel meer dan in Mozambique. Alhoewel …

872 Wat is erger: Falen of het nooit geprobeerd hebben?

Ik heb niet meteen een voorbeeld maar ik vind het niet erg om te falen. Liever niet … maar falen hoort bij proberen en doen.

873 Wat hadden mensen nooit van jou verwacht?

Dat zou je dan natuurlijk aan ‘die mensen’ moeten vragen. Ik doe een poging. Dat ik ooit met een parachute uit een vliegtuig sprong. Dat ik beperkte hoogtevrees heb. Dat ik kleuters van 4 en 5 jaar wekelijks Nederlandse les geef.

874 Naar welke feestdag kijk je elk jaar opnieuw uit?

Geen. Ze zijn er gewoon, zonder dat ik er naar uit kijk. Vroeger zei ik misschien: 1 juli (niet omdat het Keti Koti is) maar wel de eerste dag van de lange zomervakantie. Telt de eerste zondag van september ook? (Bloemen)corso in Zundert. Joepie. Jubel !!!

875 Welke kleur zou jij je leven geven?

Licht paars

In de serie: 1000 vragen aan mezelf

Guernica (MDM #04)

Tags

Baskenland, Beeldende kunst, Begrijpend lezen, Burgeroorlog, Guernica, Kunst, Madrid, MDM, Mural, Museo Reina Sofia, Museumbezoek, Pablo Picasso, Schilderij, Spanje, Surrealisme, Symbool, Vrede

Vorige week ben ik in de klas (groep 5 tm 8) begonnen met het project ‘KUNST KIJKEN’ als voorbereiding op ons museumbezoek op 17 mei. Ik koppel daar ook ‘begrijpend lezen’ aan vast. Deze week bespreken we het wereldberoemde schilderij GUERNICA van Pablo Picasso.

Guernica (1937) – Pablo Picasso – 3,49 meter hoog x 7,77 meter breed

Laat ik hier niet een nieuwe tekst produceren over GUERNICA maar kopiëren wat mijn leerlingen deze week voorgeschoteld krijgen van meester Koen.

Guernica is een wereldberoemd schilderij van Pablo Picasso. Het is een van ’s werelds grootste anti-oorlogsschilderijen. Het is een zeer groot schilderij (een muurschildering) dat het bombardement op de Spaanse (Baskische) stad Guernica in 1937 tijdens de Spaanse Burgeroorlog laat zien.

De Spaanse Republikeinse regering vroeg Pablo Picasso een grote muurschildering te maken voor een kunsttentoonstelling in Parijs. Het laat zien hoe zowel mensen als dieren lijden onder de tragedies van oorlog. 

Het schilderij is niet realistisch en heeft veel achterliggende gedachtes. Picasso heeft hiermee vooral verschillende gevoelens willen uitdrukken. De sleutelwoorden van het schilderij (maar ook van de bomaanslag) zijn: paniek, angst, dood, verdriet en vooral chaos. Het moet te voelen zijn als je naar het werk kijkt. 

Guernica toont een grote, open ruimte met mensen en dieren die lijden. Het surrealistische schilderij bestaat uit alleen zwart, wit en grijs om de oorlog uit te drukken en een achtergrond van lijnen en vlakken door elkaar om het chaotische te benadrukken. 

Een stier staat boven een vrouw die huilt om een dood kind in haar armen. De moeder met haar dode kind toont het verdriet om de slachtoffers van de oorlog. Een paard lijdt vreselijke pijn als het sterft nadat het met een speer is doorboord. Het paard is het symbool voor onschuldige slachtoffers in de oorlog en laat zien hoeveel angst er op zo’n moment leeft. Onder het paard ligt een dode soldaat. De arm van de dode soldaat is afgehakt, maar de hand houdt een verbrijzeld zwaard vast waaruit een bloem groeit. Een gloeilamp schijnt sterk als een boos oog (het Spaanse woord voor ‘gloeilamp’ is ‘bombilla’, wat klinkt als ‘bom’). Een vrouwenfiguur zweeft naar binnen en houdt een lamp vast, een symbool van hoop. 

“De dood en de weerzinwekkendheid van onze vijanden hebben de monotone kleur van de nacht.” (Gedicht naast het schilderij bij de eerste tentoonstelling in Parijs.)

Het schilderij is ook een symbool geworden van ‘vrede’ en is nu te zien in  ‘Museo Reina Sofia’ in Madrid (Spanje).

Eerst bespreken we de moeilijke woorden. Mijn leerlingen krijgen een vragenlijst over wat ze zien, voelen en denken bij het schilderij. Ze vertellen dat aan hun medeleerlingen en aan meester Koen. Ook ‘mondelinge taalvaardigheid’ staat dus op het lesprogramma.

In de serie: MDM en BEELDENDE KUNST

Ruim 90 doden

Tags

AD, Alexandre Nhampossa, Cholera, Club of Mozambique, Klimaat, Klimaatvluchtelingen, Mozambique, Nampula, Slecht nieuws, Twixer, Veerboot

Als ik in Nederland ben volg ik het nieuws uit Mozambique via de Engelstalige krant ‘Club of Mozambique’. Uiteraard kan ik dan geen Mozambikaanse journaals op televisie bekijken. Vanochtend scrolde ik door de belangrijkste berichten in de NRC en het AD. Ik lees nabeschouwingen op de sport van gisteren. Ik zie het zoveelste haat-bericht van Geert Wilders. Dit keer richt hij weer een pijl op Jesse Klaver (GL-PvdA). (*) Ik lees over de acties van Extinction Rebellion in Den Haag. [Ze hebben mijn sympathie.] Tot mijn verbazing zie ik plots – ergens ver weg verstopt – een artikel met als kop: ‘Ruim 90 doden nadat overbeladen veerboot zinkt voor de kust van Mozambique.’ Schrik – help! WTF … Ik had er nog niet eerder iets over gehoord of gelezen. Mozambique heeft een lang weekend vrij, de focus ligt niet op slecht nieuws maar op de Mozambikaanse vrouwendag.

De veerboot schijnt een omgebouwde vissersboot te zijn. Volgens lokale autoriteiten probeerden zondagnamiddag passagiers het vasteland van Mozambique te ontvluchten vanwege valse informatie over een aanhoudende cholera-epidemie, die paniek in het land veroorzaakt. Mozambique heeft – volgens overheidsstatistieken – sinds oktober bijna 15.000 gevallen geregistreerd van cholera, een ziekte die wordt overgedragen door vuil water. Sinds oktober zijn er 32 mensen gestorven. De vele tropische stormen – met heel veel regen – treffen voornamelijk de provincies aan de kust, zowat 2000 km van noord naar zuid. Ik gebruikte al eens eerder het woord ‘klimaatvluchtelingen’ als ik over Mozambikanen vertel die huis en haard verliezen door slecht weer. Een meer dan trieste realiteit.

Screenshot uit een TwiXer-bericht van journalist Alexandre Nhampossa

(*) Ik blijf naïef hopen dat NSC – Pieter Omtzigt uit de besprekingen met de PVV stapt. Of dat weldenkende VVD’ers Dilan Yeşilgöz tot de orde roepen.

Een greep uit … series

Tags

7 april, Bloggen, Categorie, Hervertelling, Series, Sport, Verjaardag

Kiezen. Alsmaar kiezen. Een zondag met Feyenoord – Ajax en Parijs – Roubaix. En buiten het mooie weer. Uiteindelijk wordt het van alles een beetje. Dochter C een kort verjaardagsfilmpje sturen. Vriend Werner een appje sturen want zijn ‘Beerschot’ promoveert weer naar de eerste klas. En Mozambique viert ‘Vrouwendag – Dia Mulher Moçambicana’. De oorlog in Gaza is een half jaar aan de gang …

Terug bij mijn laptop vraag ik me af waarom ik al een week geen logje heb geschreven terwijl heel wat zelfbedachte series wachten op een vervolg. Een voorzichtige opsomming. Ik maak onderscheid tussen series die kunnen eindigen en series die altijd kunnen doorgaan. In de eerste categorie …

• Mijn jeugd ABC Tag (ik ben blijven steken bij #04)
• Mijn Portugees ABC’tje (ik ben blijven steken bij #02)
• Repertwaar (ik ben blijven steken bij #08)
• Een onzinnig lijstje – over musicals die ik ooit zag (ik ben blijven steken bij #04)
• 1000 vragen aan mezelf (ik ben blijven steken bij #43 – vraag 850)
• Perseus – een hervertelling (ik ben blijven steken bij #05)

Series die altijd kunnen doorgaan zouden ook ‘categorie’ kunnen heten.

• Lezen en Luisteren (ik ben beland bij #10)
• MDM – mijn digitaal museum (ik ben beland bij #03)
• Reisfotochallenge (ik ben beland bij #20)
• Ondertussen in Mozambique (ik ben beland bij #13)
• Ondertussen in Nederland (ik ben beland bij #7)
• In de buurt (NL) (ik ben beland bij #03)
• In de buurt (MOZ) (ik ben beland bij # 12)
• Boeken en Beeldende kunst zijn categorie-aanduidingen

Nu rest de vraag op deze late zondagavond: ‘Welke serie – die ik hierboven in herinnering heb gebracht – krijgt aanstaande week een vervolg?’ Mocht je een voorkeur hebben dan lees ik dat graag bij ‘reacties’.

Series die ik wel heb afgerond, vermeld ik misschien een andere keer. Ik had geen goesting om bij elke serie hierboven een link toe te voegen. Via ‘zoeken’ zou je ze zelf moeten kunnen vinden. En mijn twee aanzetten tot boeken: Boris (een jeugdroman) en De witte stier (een roman) kun je niet echt een serie noemen. Ze zijn hier wel ergens terug te vinden.

Boeken die ik heb gelezen hebben een eigen pagina. Tamelijk volledig. Televisie-series die ik alleen of samen met Isabel zag hebben ook een eigen pagina maar ik ben al lang geleden gestopt om daar iets aan toe te voegen.

Zijnamen

Tags

Duif, Duin, Familie, Familietaal, Haas, Kleindochter, Klokken, Pasen, Taal, Vrede, Vrienden, Zijnamen, Zomertijd

Kleindochter Duin (5 jaar) komt thuis van school en ze heeft een dringende vraag: “Wat zijn mijn zijnamen?” Tja, wat zijn haar zijnamen? Sterker nog: ‘Wat zijn zijnamen?” Ze komt zelf met het gedeeltelijke antwoord: “Ik heb een VOORnaam (Duin) en ik heb een ACHTERnaam (Schyvens) maar ik ken mijn ZIJnamen niet.” Is het niet heerlijk? Iedereen met kinderen en kleinkinderen kent dit fenomeen. Kinderen verzinnen de meest prachtige woorden en zinnen. Ik herinner me dat Colette N (een vriendin / kennis) heel veel van dit soort taal vermeldde op haar Facebookpagina. Nu zie ik ze zelden, vast omdat haar kinderen nu tieners zijn en ze daarom minder pareltjes aanleveren aan hun moeder.

Ik herinner me woorden als ‘bovendak’(imperiaal) en ‘puntje’ (trekhaak) die onze zoon – daarna wij ook – gebruikte. Volgens mij heet zoiets: familietaal. ‘De zaag’ voor het broodmes. Ook het welterusten zeggen had zo zijn vaste zinnetjes. “Welterusten” – “Welterusten” (soms met als variant: “Bleke busten” – “Lekkel lapen” – “Altijd zeggen.” En daarna mocht er absoluut niets meer gezegd worden.

Dat was dan vandaag een uurtje minder slapen. De klok een uur vooruit. Dat betekent dat de tijd met Mozambique nu gelijk loopt tot eind oktober. En dat het langer licht is en dat vind ik nog steeds het mooie van de zomertijd (en het veranderen van de klokken).

Op TwiXer zie ik de (Vlaamse) vraag (of is het een poll?) of de paaseieren door de PAASHAAS of door DE KLOKKEN (van Rome) worden gebracht. Bij ons waren het vroeger natuurlijk de klokken. Katholiek, weet je wel. Laat ik vooral de vredesboodschap die altijd gekoppeld is aan het paasfeest hier van harte onderschrijven … VREDE OP AARDE voor alle mensen van goede wil.

Mijn hart sloeg een paar tikken over

Tags

Belastingsdienst, Diefstal, Fake, Fraude, Oplichting, Sms, Waarschuwing

Met enige regelmaat laat ik mijn telefoon(s) – met opzet – in mijn werktas zitten, zeker tijdens het weekend. Ik heb genoeg aan mijn e-reader. Ik las en keek zaterdag met plezier naar een Netflix-serie. The Gentleman.

Zondagavond kruip ik wat vroeger dan gebruikelijk in bed, ik wil nog wat lezen. Ik leg mijn mobieltjes naast me op het nachtkastje. Nog even controleren of ik veel oproepen of berichten heb gemist. Ja… eentje van de BELASTINGSDIENST. Schrik. Slik. Help.

Schermafbeelding van een sms-bericht op mijn mobieltje

Nogmaals: schrik – slik – help. Ik herken dat bedrag van een tijdje geleden. Een blauwe envelop, weet je wel!? Ik klik in een impuls – voor ik er goed heb over nagedacht – op die http://-link.

Schermafbeelding op zondagavond 24 maart 2024

Ik sta op. Ik betaal hoogst zelden iets via mijn telefoon. Nu ook niet. Ik ga naar mijn laptop en bekijk het bovenstaande bericht wat beter.

Schermafbeelding

Wat een vreemd bericht. Nergens staat mijn naam of het rekeningnummer van de belastingdienst. Ik heb sterk het gevoel dat ik die 454 euro al heb betaald of al heb ontvangen. Ja toch!? Toch twijfel ik of ik die brief wel juist heb geïnterpreteerd. Ik zoek het juiste document op. Daar lees ik: TE ONTVANGEN OF TE VERREKENEN 454 euro. Een beetje dubbelzinnige formulering. Ik ga naar mijn internet-bank. En al heel vlug vind ik die 454 euro – bijgeschreven op mijn rekening, een teruggave van de belastingdienst. Oef. Ik maak voor de zekerheid een schermafbeelding.

Pas dan gaat een waarschuwingslichtje in mijn reptielenbrein ECHT knipperen. Dit is een poging tot oplichting!!! Ik doe verder niets, uiteraard betaal ik niets. Ik wil een melding maken van dit fake-smsje. Ik log in bij mijnbelastingsdienst.nl maar vind niet meteen een e-mailadres. Na flink wat scrollen (zoeken) vind ik informatie en voorbeelden van valse berichten. Eentje lijkt sterk op bovenstaand bericht. Op die website-pagina is wel een e-mailadres te vinden: valse-email@belastingsdienst.nl. Ik stuur een mailtje met korte uitleg plus een schermafbeelding als bijlage.

Ik krijg tot tweemaal toe een automatisch verzonden e-mail-antwoord van ze, met de melding dat ze dit in onderzoek nemen maar niet individueel zullen beantwoorden. Begrijpelijk.

Zucht. Ik ga weer enigszins gekalmeerd naar bed en stuur wat appjes naar vrienden en familie over deze poging tot diefstal. Ik krijg vrijwel onmiddellijk antwoord: “Zo’n bericht krijg ik bijna elke week.” Nee toch. God beware me voor meer dat dit soort kl#tegedoe. Jammer dat ik niet in God geloof, ook niet op deze Goede Vrijdag.

Nawoord: Toch zit er ergens een lek in het systeem van de belastingsdienst want hoe kan het dat deze oplichters een bedrag gebruiken dat me zo bekend voorkomt? Een bedrag dat eigenlijk alleen bij mij, bij de belastingen en bij mijn belastingconsulent bekend moet mag zijn … En dan ook nog te bedenken dat ‘ze’ dat kunnen koppelen aan mijn mobiel telefoonnummer. Verontrustend vind ik dat.

Lezen en Luisteren (#10)

Tags

Boeken, dBieb, Dirk Jan Roeleven, Efe, Lezen, Marente de Moor, Michael Connelly, Rechtbankthriller, Reisverhaal, Richard Osinga, Shula Tas, Thrillers, Tom Lanoye, VPRO-Boeken

Het 1ste kwartaal van 2024 zit er bijna op. Jemig wat vliegt te tijd, zelfs zonder Isabel in de buurt. Hahaha. Tijd om mijn boeken-overzicht te publiceren want dat is alweer van begin januari geleden. En zoals ik altijd meld bij deze serie: ik schrijf dit (overzicht) stukje vooral voor mezelf. Om niet-te-vergeten, weet je wel ?!

Laat ik beginnen met enkele thrillers.

De eerste drie boeken zijn de nummer # zoveelste in series die ik graag lees. Eerstel is een nieuwe Michael Connelly (een van mijn lievelingsschrijvers) en Nachtgoud, een oudje. Oud in de zin dat er nog geen mobiele telefoons bestonden, laat staan smartphones. Er wordt voortdurend gerookt. Geen hoogvliegers maar goed voor een weekendje bijna gedachteloos lezen.

Ik weet niet meer wie me ‘De stilte van de witte stad’ heeft geadviseerd. Ik las deze Spaanse thriller via mijn dBieb-abonnement. Best een spannend verhaal. Een whodunit. (Schrijf je dat zo?) Maar als ik de redacteur van deze schrijfster zou zijn, zou ik haar manuscript terugsturen en haar opdragen om heel veel overbodige namen van straten, pleinen, gebouwen, winkels, bars en restaurants te schrappen. ‘Trop is te veel en te veel is trop’. Dus niet echt een aanrader ondanks heel veel goede recensies elders. Er is trouwens een film van gemaakt. Te zien op Netflix.

Over Lysbeth, Nirwana en Georges heb ik al eerder geschreven de afgelopen weken / maanden. Ook via mijn dBieb-abonnement las ik twee dagboek-achtige reisverhalen van Dirk Jan Roeleven. Af en toe een vermakelijk genre.

Van een heel andere orde zijn …

Het eerste en het derde boek heb ik beluisterd tijdens wandelingen, op de trein of in de auto. ‘Meisje, vrouw, anders’ heb ik tot het eind beluisterd maar ik had het vast niet uitgelezen. Dit is wat je noemt een ‘vrouwenboek’. Hun vrouwen-gedoe ging me na verloop van tijd ernstig tegenstaan. Sorry dames. ‘De droomfabriek’ heb ik niet tot het eind beluisterd. Wat een nare jongeren op die VMBO-school. Ik trok het niet meer, bij wijze van spreken. Gelukkig was daar ‘Waar gezongen wordt’. Niet echt een vrolijk boek(je) maar wel een (Joods) pareltje.

Nog drie (of vier) boeken te gaan in dit kwartaaloverzicht …

Het eerste boek leerde ik kennen via de VPRO-boeken televisie-serie. Deze serie is nog steeds te zien via NPO-start. ‘Dorsmans dood’, – goed. Een rechtbankthriller vanuit het perspectief van de rechter in een strafzaak. Tamelijk uniek. ‘De schoft’ heb ik met plezier beluisterd. Het gaat over een undercover journalist op een vluchtelingenboot. Heftige kost.

‘Munt’ is een boek dat ik las voor (met) de boekenclub. Ik had het waarschijnlijk niet zelf aangeschaft maar het is me heel goed bevallen. Drie vertelstandpunten vanuit drie verschillende continenten cq culturen. Een Nederlandse vrouw (archeologe) in dienst van een Vlaamse universiteit, een Chinees werkzaam in een goud-inkoop-winkeltje in Congo en een (Oost) Congolese gids (voormalig kindsoldaat) die opgegroeid is in de eindeloze jungles in de buurt van Rwanda en de inheemse Efe. Een munt, vermoedelijk uit een onbekend koningsgraf, is de verbindende factor tussen de drie hierboven genoemde hoofdpersonages. Een mooi boek, een aanrader.

Enkele weken geleden werd bekend gemaakt dat Tom Lanoye de Prijs der Nederlandse Letteren 2024 zal uitgereikt krijgen door Sire, de koning. Proficiat Tom. Tijd dus om weer een boek van hem te lezen.

Nog een kleine 100 bladzijden te gaan. Soms een beetje doorbijten …

In de serie: BOEKEN